gheestelicke Bruyt, die spreeckt in contemplatie tot Jesum haren
Bruydegom.
JEsu maecker der bloemen reyn, Schepper van alle dinghen, Ghy zijt mijn Bruydegom certeyn, V sal ick lofsanck singhen, Ghy zijt van grooter weerdicheyt, V eere moet worden verbreyt, Mijn lieue Bruydegom Heer, V sy glorie, lof en eer.
Ghy zijt een Coninck excellent, Een Heer der Heeren crachtich, V rijck is eeuwich sonder eynt, Want ghy zijt Godt almachtich, Die alle dinck gheschapen heeft,
Oock onderhoudt en voedtsel gheeft. Mijn lieue, etc. Alle dinghen schiept ghy seer snel,
Door v goedtheyt verheuen, Dat wyt souden ghebruycken wel, En v danckbaerheydt gheuen, Lof moet v zijn tot alder tijdt,
Die soo goedt van v seluen zijt. Mijn lieue etc. Het was tot ons profijt voorwaer,
Dat ghy den Hemel stichten,
De Sonne en Maen en Sterren claer, Dat sy ons souden lichten,
Den dauw en soeten reghen goedt,
Die alle vruchten wassen doet, Mijn lieue etc. In der aerden hebt ghy gheplant,
Veel kruyden en schoone bloemen, Boomen en vruchten menigher hant, Meer danmen can ghenoemen,
Dese zijn al tot ons profijt,
Ghy moet zijn wel ghebenedijt. Mijn lieue etc. Dieren en menigherhande vee,
Hebt ghy voor ons gheschapen, Voghelen des lochts vischen der zeer, Daer wy voedtsel af rapen,
Dees moghen wy ghebruycken hier,
Door uwe mildtheydt goedertier. Mijn lieue, etc. Dees creaturen alghemeyn,
Mijn siele niet en payen,
Dan ghy mijn Bruydegom alleyn, Ghy doet mijn gheest verfraeyen, Van v comt alle soete vreucht,
In v ben ick gheheel verheucht. Mijn lieue etc. Met vreuchden soo vervult ghy haer
Die in den Hemel woonen,
Door v schoon suyuer wesen claer, Sy groote vreught betoonen, Als sy v weerdicheyt aensien,
Sy vallen voor v op haer knien. Mijn lieue etc. Hoe weerdich is v Maiesteyt,
In den Hemel hier bouen,
Hoe veel dienaers staen daer bereyt, Die v ghestadich lonen,
Sy singhen v lofsanghen schoon,
Ghy zijt haer vreucht glorie en croon. Mijn lieue etc. Als ick denck in mijn hert oprecht,
Wie dat ghy zijt o Heere,
En wie ben ick hoe cleyn hoe slecht, Soo verwondert my seere,
Dat ghy v alsoo cleyn verneert,
En my Heer voor v Bruydt begeert. Mijn lieue etc. O Princelicke Prince fier,
Eeuwich lof moet v wesen, V heb ick wtvercoren hier, Mijn Bruydegom ghepresen, Want ghy zijt onghemeten goedt, Een weerde gast der sielen soet, Mijn lieue Bruydegom en Heer, V sy glori lof en eer.
Noch een ander nieu gheestelijck Liedeken, in den persoon van
een geestelijcke dochter, die ons lancx het H. Orden van den
gheestelijcken staet aengenomen heeft, wat ghetuygenisse dat
sy van haer seluen en vande werelt geeft. Op de wijse: de werelt
is gheheel in roeren, dat volck is oueral bevreest.
MEt blijder herten sal ick nu singhen, Ter eeren Godts dit vrolijck liedt,
Die vreucht des werelts en aerdtsche dingen Heb ick vertreden gheacht tot niet,
Sy brenght haer minnaers int verdriet, en in Godts haet, Ten is my gheensins berouwen niet,
Dat ick versmaet heb dees werelt quaet. Die werelt was my seer schadelijcke, Een groot beletsel in de deught,
Sy heeft veel stricken sy doet practijcke, Tot haer te trecken die ionghe ieught,
Sy noyt sy smeect, met soete vreucht, en schoon gelaet, Maer in den Heer ben ick verheucht,
Dat ick versmaet heb dees werelt quaet. In het beghinsel toont sy seer schoone, Sy lacht seer vriendelijck voorwaer,
Maer in het scheyden gheeft sy een Croone, Van veel droefheden en lijden swaer,
Dan vinden sy bedroghen haer,, seer desolaet, Ick danck den Heer mijn Godt eerbaer,
Dat ick versmaet heb dees werelt quaet. Die werelt can haer dienaeren paepen, Met schoon belofte en vals bedroch,
Met vreuchdt en blijschap haer hert verfrayen, Wanneer sy smaken haer weeldich soch, Sy ligghen in der sonden troch,, seer obstinaet, Mijn gheest verheucht hem dat segh ick noch, Dat ick versmaet hebt dees werelt quaet. Haer weeldich leuen en melodije,
Haer vreucht en glorie prijs en eer, Haer schoon ciragie en pomperije, Is een mishaghen voor onsen Heer,
Daerom nam ick van haer een keer,, metter daet,
Hier in verbly ick my alsoo seer,
Dat ick versmaet heb dees werelt quaedt. Nu ick die werelt heb afghesneden, En haer wellusten wtgheblust, Nu zijn mijn sinnen in eenicheden, Die van te vooren waren verwoest,
Mijn ziele had soo grooten lust,, nae desen staet, Mijn hert is vrolijck en wel gherust,
Dat ick versmaet heb dees werelt quaet. Ick mach my seluen verrecreeren, In mijn Bruydegoms boomgaert saen, Inwendich mach ick daer contempleren, In sijnen soeten wijn-kelder gaen,
Daer sal ick hooren sijn vermaen,, en wijsen raedt, Hy sal my vriendelick spreken aen,
Dat ick versmaet heb dees weerelt quaet.
Den nieuwen most wordt my daer gheschoncken, Van mijnen lieuen Bruydegom soet,
Sijn groote liefde doet my ontfoncken, Want hy is onghemeten goet,
Met zijn heylich lichaem en bloet,, hy my versaet, Hem sal ick louen in mijn ghemoet,
Dat ick versmaet heb dees werelt quaet. Hem sal ick prijsen alle mijn daghen, Want hy is mijn Bruydegom reyn, Ick hope te leuen nae sijn behaghen, En hem te dienen int aerdtsche pleyn, Hy is mijn liefste lief alleyn,, mijn Aduocaet, Om sijnen twille weet dit certeyn,
Heb ick versmaet dees werelt quaet, O Princelicke Prince verheuen, Die daer woondt in des Hemels troon, Wilt my v dienersse hier graci gheuen, Dat ick mach gaen in deughden schoon,
Ghy zijt mijn glori vreught en croon, en mijn cieraet Om v te hebben voor mijnen loon,
Heb ick versmaet dees werelt quaet.