Den lustelijcken Mey Christus playsant Vol aller deuchden groene,
Is door den heylighen Geest als nu gheplant In alle vyerighe tonghen coene
Die tot desen Meyboom schrijdt,
Wort van alle sonden quijt, Sijn deucht ende al zijn leven Wil hem Christus minnelijck gheven.
Het vriesen, het sneeuwen is nv ghedaen, Den winter en mach ons niet dwinghen, Die wet des ouden Testament is al vergaen Die liefde moet al volbringhen,
Die vast aen Christus liefde cleeft, Ende lief sijnen Broeder heeft Als hem selven, nae Paulus leeren, Hy volbrenght die Wet des Heeren.
Die voghelkens singen op dat groene hout, Soo vrolijck onbedwonghen,
Dat zijn die Enghelkens menichfout, Ende alle gheloovighe tonghen, Dese singhen gloria fijn,
Moet Christo in de Hemelen zijn, Pays mannen ende vrouwen Die op zijn woort betrouwen.
Dese Meyboom Christus jeuchdelijck bloeyt Met deuchden menigherhande
Hy heeft ons met dauwe besproeyt Sijn vloet tot eenen onderpande, Comt alle die belast zijn, ende slaeft, Tot my, seyt hy, ghy wort ghelaeft Ick sal u ontlaeyen van sonden, Mijn iock is licht bevonden.
Sijn Godlijck woordt is een ghebloeyet Rijs Daer op wy moeten beeten,
T’welck is besegelt, nae Gods advijs Met Christus bloedich sweeten Hy heeft den helschen vyant groot, Die zonde ende die eeuwighe doot, Verwonnen t’allen daghen,
Ende alle onsen last ghedraghen.
Comt ter fonteyne, die soo overvloedich staet, Wilt van den water drincken,
Het welck tot in dta eeuwich leven gaet Christus wilt ons minlijck schincken, Want daer vloeyt uyt Christus buyck Levende water tot ons ghebruyck, Den heyligen Gheest eersame Schenct hy om niet, t’onser vrame.
Ghelooft die Meyboom victorieus, Die ons Godt schanck uyt minnen, Wt den geslachte Iuda coragieus, Een Leeu niet om te verwinnen, Christus die eeuwighe Mey Die maeckt alle herten bley Mit synen Gheeste ieuchdich, Die hem versoecken vreuchdich
O Prince Iesus, Meyboom ghebenedijt Soos eer soet van roken,
Ontfanghet ons in u armkens wijt Aent Cruyce voor ons ontbloken, Ghy zijt onsen troost ende al ons vreucht, Alleenlijck by uwer deucht
Soo worden wy deelachtich In ws Vaders rijck warachtich.
Refereyn.
Ontspringt wten slape godvruchtige sinnen Die d’Apostelsche kercke, u moeder kimmen Heft op u stimmen
Metter Cherubinnen en Seraphinnen Met alle Ingelen wilt Gods lof beginnen Laet de ketters grimmen
Priesters wilt inden tempel des heeren, climmen
En wilt de slapende gemeynte, ontwecken Die met Petrus scheepken in perijkel swimmen Hoe de spotters gecken
Die door haer lere, tvolc wten tempel trecken Daerse tot Gods lof mochten worden beweecht Al rueren sy haer fenijnige becken
Doet ghy so ghy pleecht
Naer Christen costuyme, wee v waert dat gy sweecht Laet orghelen spelen, laet clocken clincken
Doet keersen ontsteken, twaer quaet dat gijt verteecht Daer de menschen mede, haer scheppers gedincken Wilt God offerhande uwer lippen schincken Gheestelijcke menschen, in elck contreye Loeft den heere, met desen soeten Meye.
Singt de seven getijden, in spijt der ketters Vervalschers van Gods woort, sy en doen niet netters Dan Gods lof ontraeyen
En wilt niet hooren, na der beelden afsetters Kerck brekers, duecht en vreucht beletters Acht niet haer kraeyen
Singt salve, loeft de moeder der genaeyen Die onsen verlosser heeft ter weerelt bracht En in de moeder wilt ghy den vader paeyen? Loeft haer salige dracht
Ooc den heyligen geest, door wiens godlijcke cracht Maecht wert moeder, wilt te mettentije waken In geestelijcken Iovesanck, dach en nacht Therte blije maken.
Maer schout de sangen, die ketterije smaken Die als nu in veel landen werden geuseert Naer pueren lofsanck, wilt ghy elergie haken Daer toe zijt ghy specialijck geordineert Als broeders eendrachtelijc niet en discodeert Geestelijc en weerlijc so ick eerst seye
Loeft den heere, met desen soeten Meye. Bisschoppen, Prelaten, groote cadetten Heeren en vorsten, al die sitten in wetten Als dienaers des Heeren
Laet loven den Heere met trompetten Laet clincken schalmeyen en claretten Al tot zijnder eeren
Wilt met Cimbalen zijnen lof vermeeren Wilt gheen tamboeren oft herpen sparen Om den Heere te loven, naer Davids leeren Laet clincken de snaren
O Orphee wilt alle beesten vergaren Die liggen gedoken, in bosschen, in duynen Alle vogelkens, wilt u hier by oock paren Op boomen op tuynen
Heft op u stemmen wilt niet vesen oft ruyven Loft den Heere elck in zijnder talen
Laet u voysen clincken als Basuynen Datment mach hooren op bergen en dalen Dat Godts lof mach vermeeren in alle palen En zijn eere die schier te niete zijn beye Looft den Heere, met desen soeten Meye.
Looft Godt tis recht ghy redelijcke gheesten Daer David seyt looft den Heere, alle beesten T’sy van wat manieren
Voghelen des hemels minste metten meesten Beesten der aerden, wint, hagel en tempeesten Wilt Gods lof verchieren
Locht, wolcken, Zee, wateren, alle Rivieren Oock alle visschen, die daer in blijcken
Met alle d’instrumenten diemen mach hantieren Van soeter musijcken
Looft den Heere met woorden van rethorijcken Looft den Heere Maechden en Ionghelinghen
Looft dden Heere berghen, hovelen, en dijcken Fonteynkens die springhen
Looft hem sienlijcke, en onsienlijcke dinghen Wateren die boven die hemelen duycken Met al den lof diemen mach verstringhen Looft hem al dat is in swerelts beluycken Looft hem alle cruydekens groene struycken Vruchtbaer landouwe, en dorre heye Looft den Heere met desen soeten Meye.
Looft den Heere, ghy hemelen en t’firmament Sonne en Mane, alle planeten ient
Reghen en Dau
Met alle den sterren, den Hemel ontrent Wert in Godts los die hem te loven zijt gewent Niet traghe oft flau
Looft hem alle aertrijck drooghe en grau Oock alle beemden lustich en groene En oock alle bloemkens gelu, peersch, blau Nu in saysoene
Looft hem dach en nacht, avont en noene Al dat inden hemel is oft daer ondere Looft den Heere, van alle zijn crachten coene Die wercken wondere
Looft den Heere altsamen, en elck bysondere Dat leven ontfaen heeft in steden gehuchten Looft den Heere, blixem, en dondere Boomen gebladert, bloemen, en vruchten Met volhertelijcker blijschap, sonder duchten Met vreuchden, met singen, met soeten geschreye Looft den Heere met desen soeten Meye.
Metten soeten Meye, wilt den Heere loven Nu als de veldekens, prielen en hoven Gheven soeten goor
Maer en blijft op de creatueren niet verschoven
Door hun leert minnen den schepper hier, boven Die zijn tresoor
Der genaden ontsluyt, t’doet al zijn devoor
Tot solaes der menschen groeyen bloemen, en cruyt De vogelkens soetelijc houden haeren choor Singhende overluydt
O Christen siele weest dancbaer niet soo ruydt Wilt v inwendighe ooghen ontsluyten
Gaet uwen Bruydegom metter minnender, bruyt Soecken daer buyten
Scheppers schoonz, merct inde bloemkens die spruyten Aurora schinct ons even ghedichte
Den soeten dan, wt s’hemels conduyten
Diet graseken doet groeyen metter sonnen lichte Die soeticheyt des tijts verblijt elck gesichte Ghy die int velt doet u vesperye
Looft den Heere met desen soeten Meye.
PRINCE.
Christelijcke Princen Coningen der eerden Wilt nu de oorloge des Heeren aenveerden Catholijcke Vorsten
Om Godts lof te vermeeren, scherpt u sweerden En straft de ghene, spaert Harnas oft peerden Die Godts lof op schorsten
Die hebben gesogen der Kercken borsten En nu haer eyghen moeder verscheuren Naer der Catholijcker bloet oock dorsten Met valsche erreuren
D’onnoosel verleyen, maer laet ons niet treuren Waer is Arrius? met meer secten vinderen Van Godt gheplaecht, ten sal niet beter gebeuren Dees duyvels kinderen
Die in alle Landen Godts lof verminderen Aen de ghewijde vaten haer handen, steken
Diet als grijpende Wolven, al verslinderen
Maer schaepkens vreest niet, God sal haer tanden breken Hy sal de Kercke van haer vyanden, wreken
Al lieten de Princen tzweert, steken in schepe Looft den Heere met desen soeten Meye.
CONCLVSIE.
Als ghhy de sonne siet blincken inden throone Noch alle de velden, becleet met groene, nv Neerstelijck merct, dat de vruchten staen schoone Altijt looft den Heere, avont en noene, nv.
Bidt hem want tis grootelijc van doene, uv Innichlijck dat hy wil zijnen geest, sinden In alle Prelaten Princen coene, nv
Niet en twijfelt hoe seer wy ons bevreest, vinden So doende sal lichtelijck al dit tempeest inden. T’Sacrament is veracht, tot onser schanden, groot Also trect Godts cracht wt onsen tanden, d’broot.