En weer verleepe twie, drei weke, dat nónk niks mie van zene bedeleer hoort. Er
dach nog
wel ins aon de maan, vónt et toch mer zoe zoe, dat tee gein-n-aosem gaof - neet, dat
er et geld tökverlangde, dat gaaroet neet, mer enfin, es me get veur ene mins heet
gedoon, dan zuut me toch ouch geere, dat tee e klein bitsje van zen beloftes naokump,
al waor et tan allein mer door get van ziech te laote wete. Mer mesjiens waor de
maan zen vrouw weer kraank gewoorde of waor dao get anders tössebeij gekomme,
wat em den tied neet leet, um aon zen belofte te dinke. En ouch noe weer woort te
herinnering aon de bedeleer langzamerhand oet nónk zen gedachte weggeveeg’.
Heij heel Lewie op, um weer get op aosem te komme, blaosde-n-e paar ringskes
rouk, loerde-n-ins nao et puntsje van zen sigaar en góng toen weijer:
‘Den tied van de Luiker fwaar kaom aon. Noe waor nónk Zjeraar, wie de mieste
aw sókkernunk, gelökkig mèt et bezit van einige van die leef neefkes en nisjekes,
die ziech altied
op et gunstigste momint herinnere, dat tao nog zoe get wie nónk op te wereld besteit.
En zoe waor et tan de geweente van dees aordige kinder, um nónk eeder jaor te laote
trakteere-n-op e bezeuk aon de fwaar. En nónk, good wie altied, volbroch trouw dat
wèrrek van barmechtigheid. Zoe zuuste nónk Zjeraar dan, werrem en in transpiraassie,
mèt um ziech ene zwerrem van zes, zeve neefkes en nisjekes in den awwer van nege
tot vieftien jaor, die allemaol tegeliek et hoegste woord wèlle höbbe-n-euver de
plezeere, die in dees en in die gelegenheid te vinde zien, et ein tentsje en kräömke
nao et andert binnetrèkke. Iech zal diech 'n opsomming van de versjèllende
amusemintspaleizer, die door et trupke woorte-n-opgezeuk, bespaore, um te komme,
tot tat, wat van dit bezeuk aon de fwaar veur nónk et einigste waor, wat em altied in
de herinnering zou blieve en wat op em veel wie ene slaag mèt ten hamel op te kop
van Jut. Op e gegeve momint tan waor nónk
ouch mèt zene zwerrem in de ‘Skating’ terech gekomme, en kraog zoedoende de
gelegenheid um, ónderwijl dat te ganse wèl bende róndrölsde-n-op te baon, ins
eve-n-aon e täöfelke-n-op ze gemaak te goon zitte-n-oetbloze-n-ónder et drinke van
e bökske. Et geroesj en gedrejs róntelum doog ene mins van ziene leeftied wel get
döl in de kop weurde, mer et waor toch 'n hiel aordig geziech, al die löstige kinder
en leef, sjiek gekleide köppelkes langs ziech te zien veurbijrolle.
Zuug, dao kaom weer zoe verleef paar aon; wat heele ze ziech stief vas, wie
vertrouwelik waore ze mèt hun köp kort bejein! Dao keek te verleefde-n-op - en de
slaag mèt ten hamel kaom op nónk Zjeraar zene kop neer. Eve wreef er ziech nog te
ougenoet en meinde, dat er druimde. Mer alweer kaom et köppelkenaongeroesj
-en jao, et waor wèrrekelik zoe, er had ziech neet vergis: de maan waor geine-n-andere,
kós geine-n-andere zien, es te
bedeleer dee lèstes, einige weke geleije, zoe erberremelik um e paar gölle waor
komme smeike. Dezellefde errem van vel euver knook - al kaome ze noe ouch te
veursjijn oet e paar impekkabel witte mansjètte, - etzellefde mager geziech mèt te
deepliGGende ouge, de spitse neus en den ingetrokke mónd en mèt - boe me ziech
zeker neet in kós verdaole, - euver de ganse linkerwang die sjriem, die, wie good
ouch weggemaak ónder 'n laog sjmink en poejer, toch nog altied te zien bleef, - nein,
dao waor gein vergissing meugelik. Nónk Zjeraar kós ziech in den ierste neet in de
situaassie trökvinde - et geval góng em bove de kop oet. De vreempste,
ónbegriepelikste kombinaassies krunkelde ziech door zen errem, döl herses rónd
-niks pakde-n-inein; et waor of te ganse wereld oet ze verband gerete waor. Nónk
moos ziech aon ze täöfelke vaspakke, um neet van zene stool aof te sloon, zoe raar
woort et em in zen bovekamer.
Mer stèllekesaon kläörde zen gedachte-n-op en er begreep, begreep alles, de ganse
masjinaassies, et gans nèt van leuges, boe er ziech zoe sjoen in had laote vange - en
wee wèt wie väöl ander braaf luikes nog mèt häöm! Dao woorte zen zeve gölle, en
mesjiens nog väöl miejer van andere, allemaol gegeve-n-um 'n errem, mer fatsoundelik
hoeshawwe-n-oet te noed te redde, der door gedrejd, opgefuif. Et sjiemerde nónk
veur zen ouge, en et waor mer good, dat er zoe'ne nette gepozeerde mins waor, anders
hej et miech tao in de ‘Skating’ nog e groet sjendaol gegeve! Mer de rijtoer waor
nog neet um, of nónk reep al zen neefkes en nisjekes bejein, verleet mèt hun de tent
en, tot hun ónbesjriefelikke verwondering en sjagrijn, de ganse fwaar, en pakde ziech
ten iersten trein trök nao Mastreech, dee er kriege kós. Wie er ónderweeg tege zen
leefhöbbende toukomstige errefgenaome waor, laot iech tiech raoje; - dat zien
femiliezakes.
Die ganse nach doog nónk Zjeraar gein oug tou, en 's mörreges waor Betsje blij, wie
In document
E. Franquinet, Maskeraad · dbnl
(pagina 94-100)