11. Wanneer de aerdt is opgeploeght, Maeckt gyse droncken en vernoeght, Wanneer gy uwen zegen soet In sijne vooren dalen doet.
+
12. Het harde lant aen ieder streeck Maeckt gy door uwe dropp'len weeck; Gy zegent alles dat het spruit
Seer lieffelick ter aerden uit.
+
Gy kroont het Iaer met goedigheidt, Uw' voetstap druipt van vettigheidt:
+
Soo dat de weiden der woestijn Daer van geheel bedropen zijn.
+
14. De heuvelen seer cierlijck staen Als met verheugingh aengedaen;
+
Het veldt is grasigh voor het vee, En over al bedeckt daer mee.
15. Waer gy uw' oogen henen streckt,
+
De dalen zijn met koorn bedeckt; Sy juichen over al seer bly, En van geneughte singen sy.
+
16. o God, die alles wat daer leeft Alleen sijn spijs en voedtsel geeft, Maeckt ons tot aller tijdt bereidt Tot waeren lof en danckbaerheidt.
Lof-zangh over de verlossinge door Christi komste in de Wereld.
Stem: O Kersnacht! schoonder dan de dagen. Of: Cloris quand je vols ton
visage. Aldus.
+
Waeckt op, waekt op, wilt vreught verwecken,
+ Ibid. v. 11. + Ibid. + Ibid. v. 12. + Vers. 13. + Ibid. + Vers. 14. + Vers. 15. + Psal. 145. v. 15/16. + Ies. 52. 1/2.
O Zion! en uw't sterckt' aentrecken Met al uw' cierlijcke gewaedt.
Kom uit den stof, sit vreedtsaem needer, Maeck los uw' stercke banden weder, Gy Dochter die gevangen saet.
2. Maeckt een geschal, juight in 't gelijcke,+ Gy die daer laeght in dreck en slijcke
Verwoestet, o Ierusalem:
Godt heeft sijn volck nu troost gesonden, Hy heeft Ierusalem ontbonden,
Ia 't is geheel verlost door hem.
3. Den stercken is den vanck ontnomen+
En sijn gevang'ne zijn ontkomen: Want Godt met onse twisters twist. Den Vrede-vorst koomt ons verschijnen+ Die allen onheil doet verdwijnen,
En alle vyandtschappen slist.
4. Is ooit een lieffelicken regen+
Uit 's Hemels wolcken neer-gesegen Beneden op een dorre landt; Is ooit een trooster tot die karmen, Is in den noot ooit tot den armen
Gekomen eene milde handt;
5. Is ooit het leven aengeboden Dien die daer waren in doodts nooden;
+ Ibid. v. 9. + Ies. 49. 24/25. + Ies. 9. 5. + Hos. 6. 3.
Soo is het heuchelick veel meer, Dat Godes Soon nu selfs koomt dalen
+
Uit 's Hemels alderhooghste salen Tot onsen troost, op aerden neer.
+
6. Hy koomt als Herder die sijn schapen Wil uit der wolven klaeuwen rapen:
+
Hy koomt gelijck een Medecijn
+
Tot die daer liggen met haer wonden EEEn niet genesen noch verbonden
Van yemant anders konnen zijn.
+
7. Hy koomt als Koninck om te banen Den wegh voor sijnen onderdanen,
En die door sijne stercke kracht Weer in sijn eigen lant te setten,
+
En haer vyanden te verpletten, Ia te verbreken al haer macht.
8. Hy koomt als een Verlosser halen
+
't Gevangen volck, dat niet betalen Sijn opgehoopte schulden kan, Ia is verlopen in de renten Van tienmael duisenden talenten,
Daer hy haer wil bevrijden van.
+
O rijckdoms diepte t'geenen stonden Van eenigh mensche te doorgronden!
Wie sal begrijpen of verstaen Dees' grootheidt der barmhertigheden, Die alle menschelicke reden
En kloeck verstant te boven gaen!
+
10. Hosanna Davids Soon gepresen: Gesegent moet hy eeuwigh wesen
Die tot ons komt in 's Heeren naem: Hosanna in de hooghste Hem'len, Hosanna in de hooghste Hem'len,
Roep' sijn geloov'ge schaer te saem:
+ Ioh. 3. 13. + Iob 10. 11/12. + Matt. 9. 12. + Ies. 1. 6. + Ezech. 17. v. 21/22. + Psal. 2. 9. + Matt. 18. v. 24/25. + Rom. 11. 33. + Matt. 21. v. 9.
Heilige bedenckinge over de doodt des Heeren. Stem: O Gottes Stad!
o Himlisch licht. Of: Aldus.
O Grootheidt der verborgentheidt!+ Vol macht en liefde teevens!+
Hoe kan al 't wonder zijn geseidt, Dat selfs de Vorst des leevens+ Zich onderworpen heeft soo goedigh+
Een doodt soo pijnlick, smaed'lijk, bloedig! Hy sterft (o Godt!) waer wil dit heen!) Die 't eeuwigh leeven is alleen.+
2. Die eeuwigh leeft, hangt doodt aen 't kruis.+
Die ons geeft licht en leven,+
+ 1 Tim. 3. v. 16. + Iob 10. v. 17/18. + Accor. 3. 15. + Hebr. 10. 9/10. + 1 Ioh. 5. 29. + Apoc. 1. 18. + Ioh. 12. v. 46. 47.
+
Gaet na des doodts gantsch doncker huis,
+
En heeft sijn geest gegeven.
+
Maer, schoon sijn ziel van 't lichaem scheide, Soo blijven lijf en ziele beide
Ver-eenight doch ter selver uur Met sijne Godtlicke natuur.
+
3. Dus is de Sone totter doodt Gehoorsaem sijnen Vader Om ons te helpen uit den noodt;
+
Sterft voor ons allegader.
Ons' borgh' heeft tot rantsoen sijn leven
+
Voor onse schult aldus gegeven.
+
De goede Herder, als een helt,
+
Sijn leven voor sijn schapen stelt.
4. O mensch, uw Heilandt lijdt den doodt, Dien gy soo menigh werven
+
Door uwen sonden swaer en groot
+
Hadt selfs verdient te sterven.
+
Sijn doodt heeft tot een buit ten besten
+
De doodt met all' haer felle pesten, De hell' en haer verderf daer by, En maeckt eeuwigh daer van vry.
+
5. Hy doet door sijne doodt te niet Dien die des doodts geweldt hadd', Den Duivel, die met sterck gebiedt
Ons jammerlick gestelt hadd' In dienstbaerheidt door al ons' leven, Dat wy niet dan met vrees en beven
De doodt en konden mercken aen, Noch haer verschricklickheidt ontgaen.
+
6. Met Godt den Vader hebben wy Door sijne doodt versoeningh. Mits die voor onse sonden zy
Volkomene voldoeningh.
+
Hy die niet door het bloedt der bocken, + Iob 10. 21/22. + Matt. 27. v. 50. + 1 Pet. 3. v. 18. + Phil. 2. 8. + 2 Cor. 5. 15. + Matt. 20. v. 28. + Eph. 1. 7. + Ioh. 10. 11. + Rom. 5. 12. + Rom. 6. 23. + Ies. 53. 12. + Hos. 13. 14. + Heb. 2. 14. 15. + Rom. 5. 10. + Heb. 9. 12.
Eens gingh in 't Heilighdom met kracht, Heeft eeuwigh heil te weegh gebracht.
7. O Iesu, laet my uwe doodt+
Doch danckbaerlick verkonden, En uwen Name maken groot,+
En sterven steeds mijn sonden.+
Geeft, dat ick kruicige en doode Den ouden mensche, die soo noode
Den nieuwen mensche plaetse geeft,+ En my noch tegen danck aenkleeft.+ 8. Gy hebt voor allen doch, o Heer,+
U in den doodt gegeven, Op dat wy niet ons selven meer,
Maer u steeds souden leven, Ia u, die zijt voor ons gestorven, En 't eeuwigh leven hebt verworven.+
Laet ons uw liefde dringen sterck,+
Om dit te stellen in het werck.