Jasper ­‐ McDonaldisering van muziek

Jasper liet de liedjes die hij had gemaakt horen aan zijn vrienden, die in een band zaten. Zij waren positief en Jasper nam contact op met de door hun voorgestelde producer. Jasper besloot onder de naam Here’s Boy Elroy een album op te nemen. De producer en Jasper’s vrienden hebben hem in het eerste stadium van professioneel muziek maken geadviseerd en gesteund. Die vrienden hebben gratis meegeholpen bij het tot stand brengen van Jasper’s album. De producer had Jasper zelfs ‘gesponsord’, maar dit hangt af van de verkoopcijfers; Jasper moest de kosten dus zelf betalen, maar een deel kon worden terugverdiend aan de hand van het aantal verkochte albums. Hoewel de producent en zijn vrienden hier en daar meehielpen met het opzetten van het album en Jasper veel van hen leerde, was Jasper op zichzelf gewezen. Dat wilde hij zelf ook. Het was voor hem namelijk van groot belang dat hij de eindbeslisser zou zijn over de muziek. Voor hem was het dan ook het doel om een ‘visitekaartje’ te maken. Hij wilde niet dat zijn muziek zou worden veranderd in een vorm waar hij niet achter staat.

Dat het album voor hem een visitekaartje zou worden, legt misschien ook uit waarom hij positief staat tegenover het illegaal kopiëren van muziek; het zou hem zelfs vleien als zijn muziek gedownload zou worden, zegt hij. Aan de andere kant merkt hij wel op hoeveel tijd en moeite het in de wereld brengen van muziek kost; de muzikant stopt er zelfs zijn eigen geld in. In zijn ogen zou de muzikant moeten kunnen leven van optredens, maar de muzikant wordt ‘zwaar onderbetaald.’ Hij merkt dan ook op dat ‘het tegenwoordig niet meer zo werkt, het is heel moeilijk om je [financieel] staande te houden.’

Tegenwoordig is dat meer dan ooit, muziek wordt véél wijder verspreid. Het is onder andere door Spotify zo dat de beschikbaarheid van muziek ontzettend groot is. Jasper geeft aan dat mensen ‘bang zijn voor technologie.’ Hij ziet het zelf echter als een goede ontwikkeling. Waarom wordt niet duidelijk omdat hij uitsluitend problematische kanten belicht. Zo maken steeds meer mensen muziek. Een probleem, gezien het daardoor moeilijker wordt voor elke muzikant om er ‘tussenuit te springen.’

Hij geeft ook aan dat de kwaliteit van de muziek achteruit kan gaan door de stijging in kwantiteit van muziek. Door deze kwantiteit wordt promotie een stuk belangrijker. In zijn ogen zijn veel bands niet zo goed, maar wel voor de ‘mainstream.’ De insteek in die muziek is anders, ‘meer McDonalds.’, aldus Jasper, meer gericht op promotie of het grote publiek. Zijn vraag is of deze muzikanten vanuit het hart te werk gaan, of zich meer richten op het publiek. Hij realiseert zich echter dat hij dit laatste in principe ook doet, waarna hij aangeeft het onderwerp moeilijk te vinden.

Jasper toont daarmee een ambigue verhouding tegenover muziek op het internet. Aan de ene kant ziet hij zijn muziek als een visitekaartje naar de wereld en heeft hij graag dat mensen zijn muziek downloaden. Hij geeft zelfs aan dat mensen bang zijn voor technologie, terwijl het in zijn ogen een goede ontwikkeling is. Aan de andere kant wordt de muzikant volgens hem zwaar onderbetaald, waarmee hij lijkt te zeggen dat dit vroeger misschien minder het geval was. Dit lijkt hij aan te geven wanneer hij stelt dat men vroeger daadwerkelijk nog geld neerlegde voor een CD, hoewel men toen ook al muziek kopieerde. Als reden daarachter noemt Jasper, dat men bij het internet geen enkele aankoop meer hoeft te doen. Men hoeft voor het kopiëren niet eens meer de eerste eenmalige aankoop te doen, zoals vroeger het geval was.

Daarnaast vindt hij dat de hoeveelheid muziek dat tegenwoordig beschikbaar is door technologische ontwikkelingen, schadelijk is voor de kwaliteit van de muziek. De nadruk komt daardoor ook teveel te liggen op promotie en de wil van de ‘mainstream’, ofwel het grote publiek. Hij ziet dit letterlijk als de McDonaldisering van muziek, waarbij heel veel muziek niet per se goed is, maar een goede promotie kent. Hij vraagt zich dan ook af in hoeverre men muziek maakt vanuit het hart of louter voor het publiek. Hij geeft echter zelf ook het belang aan van promoten: ‘ze moeten het eerst horen, ze gaan er niet vanzelf achterkomen dat je bestaat.’ De technologische ontwikkelingen lijken in zijn ogen eerder nadelig te zijn dan voordelig, waarbij het grote aanbod van muziek leidt tot een verlies in kwaliteit en dat de muzikant onderbetaald is.

Het is opvallend dat Jasper zelf volledig achter zijn eigen werk wil kunnen staan en onafhankelijk wil zijn in het maken van zijn muziek. Zijn muziek moet een eigen karakter hebben, ‘niet volgens de regels.’ Deze onafhankelijkheid is misschien alleen maar mogelijk door de technologische ontwikkelingen (wellicht is dat wat zijn positieve houding richting de ontwikkelingen mede bepaalt). De doelstelling is om een eigen geluid te creëren, zonder clichés. Het is van hem; zijn boodschap naar de wereld. Het is dan ook van belang dat de producent op muzikaal gebied op dezelfde lijn zou zitten. Zijn muziek is daarmee weliswaar ook gericht op een publiek, maar dat ligt volgens Jasper toch anders. De onafhankelijkheid lijkt Jasper meer als een keuze te zien en hangt van de doelstelling af.

Hoe anderen misschien met name proberen erbovenuit te steken, wil Jasper allereerst muziek maken die hij zelf zou willen horen. Daarmee richt Jasper zich niet op een publiek of op enige manier op de industrie, maar is hij tot op zekere hoogte onafhankelijk te werk gegaan. Die onafhankelijkheid is overigens maar de vraag, gezien in het voorgaande duidelijk wordt dat bij het creatieve proces daadwerkelijk andere invloeden zijn geweest. Er is tevens tot op zekere hoogte een publieksgerichtheid te bemerken, een wens om gehoord te worden. Het gaat echter misschien om de aanvankelijke doelstelling; voor Jasper is het met name belangrijk dat zijn individuele visie of werk in de wereld terechtkomt en dat hij hierin onafhankelijk is. Het maakt hem verder niet veel uit hoe het terechtkomt bij de mensen. Downloaden is voor hem persoonlijk ook geen probleem, hoewel zijn mening is dat de muzikant voor zijn harde werk zwaar onderbetaald wordt. De hoeveelheid beschikbare muziek

tegenwoordig is in zijn ogen een slechte ontwikkeling; de nadruk komt teveel te liggen op promotie waardoor de kwaliteit achteruit gaat.