9 Appendix 100
9.2 Interviews with Alliantie accepteerders 102
Single woman, 40 years old, 3 children, without job, lived in the old dwelling since 2002, Moroccan
Q: Ja dus we doen allebei een apart onderzoek en hebben dan ook twee
verschillende vragenlijsten inderdaad. Ik focus me meer op het proces en hoe de Alliantie u heeft benaderd en zij focust zich meer op de buurt. Het is beetje stom maar sommige vragen zullen dubbel zijn, maar het zou fijn zijn als u die gewoon nog keertje wil beantwoorden!
Q: kunt u mij vertellen hoe het hele proces van dat u wist dat u moest verhuizen tot aan nu is gegaan?
A: ja de Alliantie belde mij, we hebben een woning, jullie mogen kijken wat jullie ervan vinden. Toen heb ik een uitnodiging gekregen, om te kijken en ik kon
aangeven qua voorkeuren wat ik wilde, zo van 1e plaats tot 3e plaats en toen ben ik
gebeld.
Q: en ervoor, u kreeg die brief, u heeft als het goed is gesprekken gehad, hoe gingen die?
A: nee ik heb geen gesprek gehad. Het ging vooral via de brief. Het was allemaal schriftelijk.
Q: had u dat graag gewild, gesprekken?
A: het maakt me niet zoveel uit. Ik vond dit wel goed. Q: Waar woonde u hiervoor?
A: ook in Slotervaart in de Elisabeth Boddaertstraat. Q: hoe lang woont u nu in deze woning?
A: een jaar. Q: werkt u?
A: nee, ik ben alleenstaand.
Q: wat vond u van uw vorige woning? A: mooi, daar was ik ook tevreden mee. Q: was het nog een goede kwaliteit?
A: ja, en de prijs was ook goed. Het was een portiekwoning. Q: wat vindt u van deze woning?
A: ja, ik vind hem wel mooi. Ik had geen keuze verder maar ik ben er wel heel blij mee. Ik vind het goed ingedeeld. Het is dubbel zo groot, maar de huurprijs is echt te hoog. Hij is nu 776 euro, en dat vind ik belachelijk. Dat mag van mij echt naar de
huursubsidie maar wij zitten er allang overheen dus ik krijg het niet meer. We hebben nu ook weer huurverhoging gehad, dat vind ik echt belachelijk. Ik heb iets van ja, we zijn verplicht verhuisd en ze mogen wel een beetje redelijk zijn. Dit is de dubbele prijs. Ze hebben andere bewoners wel korting gegeven omdat je dan verplicht bent te verhuizen, maar bij ons wilden ze dat niet doen.
Q: waarom niet?
A: ze zeiden officieel, dat ik in de buurt blijf.. Andere mensen kregen wel korting. Ook mensen van Alliantie die verhuisden voor ons en die zijn naar de Andreasnieuwbouw gegaan. En die hebben wel korting gekregen. En dat vind ik niet eerlijk. Ja, dan had ik het moeten afwijzen en dan wachten tot andere woningen klaar waren. Daar had ik geen zin in.
Q: waarom had u daar geen zin in?
A: weet ik niet, ik wilde gewoon graag verhuizen, dan is dat maar achter de rug. Q: vindt u dat lastig, om de dagelijkse dingen te kunnen doen?
A: ja, want je moet extra huur betalen, waardoor ik nu niet echt andere dingen meer kan kopen, dat vind ik lastig.
Q: wat vond u ervan dat u verplicht moest verhuizen? A: ja, ik had er niet echt moeite mee.
Q: terwijl, u zegt, uw oude woning was fijn en de buurt ook..
A: Toen ik daar kwam wonen werd mij al verteld dat de woning gesloopt zou worden. Dan had ik niet kunnen zeggen dat ik het niet leuk vond dat de woning gesloopt werd. Dat wist je al. Ik had er wel vrede mee.
Q: heeft u op woningnet gezocht?
A: nee, ik had wel het bedrag hiervan gezien, dat was bruto. Voor 5 kamers valt 600 zoveel wel mee, maar toen ik het contract ging tekenen kwamen er ineens al die servicekosten bij. Dat was in februari, en in mei kreeg ik nog een keer een verhoging van de huur, en nu weer dat vind ik echt heel belachelijk. De kwaliteit is echt slecht, de deuren zijn heel gevoelig. Het is allemaal een beetje krakkemikkig. Ja, alleen de huurprijs vind ik stom.
Q: wat vond u van de oude wijk?
A: wel okee, maar ik was er niet heel gehecht aan, ik woonde er nog maar 3 jaar. Dus ik wist ook dat het gesloopt zou worden. Ik kende er ook niet echt iemand. Dus ik vond het niet heel erg om te verhuizen.
A: nee, ook niet echt. Ik wil dat ook niet echt, ik ben heel druk ook zelf. Als er iets is dan kunnen ze helpen of je in de gaten houden. Mijn kinderen hebben een keer de sleutels in de lift laten vallen en dan vind ik het wel fijn dat ze goed terecht komen. Ik vind veiligheid wel heel belangrijk, er is al meerdere keren ingebroken en soms laat ik mijn kinderen alleen thuis en dan vind ik het wel belangrijk als het veilig is. We hebben ook geen camera’s hangen en dat wilden ze ook niet doen. Dat vind ik heel stom. Ik heb soms wel gesprekjes met de buren. Ik ben vaak bij het Huis van de Wijk. Dat is heel leuk, dan kun je gewoon voor vragen terecht.
Q: had u nog eisen voor de nieuwe woning, zo van, daar moet mijn nieuwe huis echt aan voldoen?
A: ja, ik wilde geen open keuken bijvoorbeeld, gelukkig heeft deze dat niet. Ik ben niet echt veeleisend.
Q: en wat vindt u verder van het gebouw? U zegt net, er zijn geen camera’s, en verder?
A: ja, wel mooi, maar het is wel een beetje rommelig, want de kinderen van andere mensen spelen er in en dan wordt het een troep. Dat vind ik wel jammer.
Q: had u een woning in Oost ook geaccepteerd?
A: Nee, ik ben hier opgegroeid in Slotervaart, ik vind het alleen jammer dat het niet echt veilig is hier. Het politiebureau is hier wel dichtbij, dat is wel fijn.
Q: als u verbeteringen door had kunnen geven aan de Alliantie, wat hadden ze beter kunnen doen?
A: ehm, nou ja eigenlijk alleen de camera’s. Het is wel goed verlopen. Ik vind dat er compensatie moet komen voor dat het zo duur is geworden. De rest is wel goed gegaan. Als mensen verplicht moeten verhuizen en je biedt ze een woning aan met 200 euro duurder dan de oude woning dan vind ik dat gewoon belachelijk. De compensatie was er niet. Alles was verplicht. En dat brutobedrag, dat leek me wel redelijk, maar dan komt er ineens servicekosten bij, dat werd ineens 80 euro duurder. Nu weer die huursverhoging.
Q: wat vond u van de medewerkers van de Alliantie? A: wel aardig, gewoon goed.
Q: wat is voor u de belangrijkste reden geweest om voor de woning te accepteren? A: de vorige woning, de winkels waren heel ver weg en dat vond ik niet fijn, als je alleen maar een pak melk nodig had of brood, was je gewoon een half uur weg. En hier niet. Je kan gewoon je kind sturen of zo.
A: Bereikbaarheid is hier heel erg fijn. Scholen, winkels, en de moskee is op
loopafstand. Dat is voor ons heel belangrijk. Maar de veiligheid vind ik ook minder. Maar eigenlijk is de woning wel het belangrijkste toch, sorry dat zei ik net niet maar ik was even enthousiast over de winkels.
Q: Ik denk dat ik alles wel heb. Hartelijk dank voor uw tijd, als u nog opmerkingen heeft of bepaalde dingen die u heeft gezegd wil terugnemen kunt u mij mailen!
12 children (4 actually living in the dwelling), 2 adults, head of household 55 years old, female without job, male has own business, came from the actual neighbourhood through Eigen Haard, interview with daughter who was involved in the process (19 years old), mother joins later on, Moroccan
Q: Ja dus we doen allebei een apart onderzoek en hebben dan ook twee
verschillende vragenlijsten inderdaad. Ik focus me meer op het proces en hoe de Alliantie u heeft benaderd en zij focust zich meer op de buurt. Het is beetje stom maar sommige vragen zullen dubbel zijn, maar het zou fijn zijn als u die gewoon nog keertje wil beantwoorden!
Q: kunt u mij vertellen hoe het hele proces van dat u wist dat u moest verhuizen tot aan nu is gegaan?
A: Wij woonden dus eigenlijk een stukje verderop, we zijn niet zo ver verhuisd. We kregen te horen dat we moesten verhuizen, het liefst wilden we daar blijven gewoon, maar het moest, want die huizen gingen plat. We hebben echt heel lang gewacht tot we hier naartoe kwamen, want mijn moeder vond het huis eigenlijk ook helemaal niks. Het is te hoog voor haar, en als we in de maisonnette gingen wonen was het weer te klein, want we hebben best veel kamers nodig, we hebben een groot gezin. En toen op een gegeven moment had ze geen keus meer, toen werd ze soort van gedwongen om hier te komen wonen, en toen werd haar eerst een huis op de vijfde etage aangeboden, maar die weigerde ze gewoon want het was veel te hoog, m’n moeder had hoogtevrees, dat durfde ze gewoon niet. Toen was het of een
maisonnette of die woning daar en ze zeiden ook tegen haar dat er helemaal geen huis meer beschikbaar was op deze etage of lager, en toen ze zagen dat ze die had geweigerd hadden ze haar toch uiteindelijk deze aangeboden, en toen zijn we hiernaartoe gekomen, we hebben best wel lang gedaan erover om te verhuizen, we hebben alles een beetje veranderd. We zijn nog heel lang daar blijven wonen, we hebben er iets van twee maanden over gedaan om te verhuizen. En ja, mijn moeder is niet helemaal tevreden over het huis maar ze had eigenlijk geen andere keus, andere woningen waren veel te klein.
Q: waarom is ze niet tevreden over het huis?
A: ze was een heel groot huis gewend, we hadden daar een huis met zeven kamers. Toen kwamen we hiernaartoe en toen hadden we een huis met vijf kamers. En bij ons, meestal, dit is eigenlijk een slaapkamer maar we hebben er bankstellen, omdat als er meestal bezoek komt dan zitten de mannen apart en de vrouwen apart
haar kinderen, waar gaat ze die plaatsen, want dan zijn er geen genoeg slaapkamers.
Q: hoeveel kinderen wonen er?
A: toen we er pas kwamen wonen had mijn moeder nog 5 kinderen bij zich, we hebben een gezin met 12 kinderen, toen we daar woonden woonden we nog met, even kijken, 4 meiden en 2 jongens, 6 kinderen, en toen is een zus apart gaan wonen en een broer, toen bleven we over met 4 kinderen. We zijn verhuisd met vier kinderen, toen is een andere zus ook verhuisd en getrouwd en nu zijn we nog met drie. Drie kinderen en ouders, en dan hebben we 5 slaapkamers, dat is precies genoeg, maar omdat we deze kamer zo willen hebben, moeten twee kinderen samen in 1 kamer slapen. Ik heb een eigen slaapkamer, m’n zusje heeft een eigen
slaapkamer en mijn broertje kwam pas later bij ons wonen, want die bleef nog met mijn broer in het oude huis, die hebben daar nog een half jaar gewoond. Nu slaapt ie gewoon nog op een matras hier. Binnenkort gaan we weer alles veranderen dan krijgt hij ook zijn eigen slaapkamer. En dan slapen wij, twee meiden, samen. Q: waar woonden jullie eerst?
A: Thorn Prikkerstraat, dat is hier gewoon achter bij het August Allebeplein. Q: vinden jullie het wel fijn dat jullie in de buurt konden blijven?
A: dat, we wilden sowieso in de buurt blijven want we hebben hier ook een zaak. Mijn vader heeft een zaak, die wilde niet te ver wonen van zijn eigen zaak, en hij wilde ook niet te ver wonen van de moskee, dus we wilden echt in de buurt blijven. Dit vind ik eigenlijk nog best wel ver van waar we eerst woonden. Ik vergelijk het altijd met als ik naar de Albert Heijn moest lopen was het van mijn andere huis 2 minuten en nu moet ik 5 minuten lopen. Ik heb mijn hele leven daar gewoond dus ik ben die buurt gewend. En nu moet ik hier weer een beetje wennen.
Q: hebben jullie wel naar huizen via woningnet gekeken? Of niet?
A: eh, nee, mijn moeder heeft een ander huis gezien, dat is daar bij ons waar we woonden, bij de Derkinderenstraat, die heeft ze gezien, die ze toen had gezien vond ze helemaal niet mooi dus die heeft ze toen afgewezen. Toen heeft ze deze gezien, toen heeft ze voor deze gekozen omdat ze echt, we moesten er echt uit.
Q: hoe lang duurde het nog voordat het gesloopt zou worden?
A: ze staan er nog steeds. Mijn broers hebben er ook nog heel lang in gewoond, nu wonen er studenten in. Maar ze staan er nog steeds, alle huizen eromheen zijn gesloopt, maar onze woning staat er nog. En ja, mijn moeder begint wel een beetje te wennen aan dit huis.
Q: vindt ze het wel fijn?
Q: hoe vonden jullie het toen jullie die brief kregen, van het huis wordt gesloopt? A: we wisten het wel, we kregen natuurlijk elke keer weer brieven dat onze blokken in tweeduizendzoveel zouden worden gesloopt. Dus we wisten het wel, maar als je echt moet gaan zoeken naar een huis, en echt moest gaan opruimen en zo toen was het wel even van, we moeten wel echt dit huis uit. We waren heel gehecht aan dat huis. Al mijn zussen vinden het nog steeds raar als ze hier komen denken ze, al hun herinneringen zitten in dat huis, ze hebben alles daar meegemaakt. En dan is het hier zo van, het is niet ons huis, hier hebben wij niet in gewoond.
Q: hoe is het met de huurprijs?
A: duur. Mijn vader vindt het ook heel duur, hij krijgt ook geen huurtoeslag. Dus hij moet gewoon de volle pond betalen, dat is een heel groot verschil met daar. Daar was het heel goedkoop. Daar kregen we ook geen huurtoeslag, maar daar was het niet heel duur. Hier betalen we 700 euro en we krijgen geen huurtoeslag. Dus dat is best wel veel, dat is zelfs nog zonder gas en licht.
Q: en de inrichting?
A: de inrichting is, we vinden het goed, maar mijn moeder vindt de keuken jammer, de posities van de keuken. Die zit in de woonkamer, je moet eerst de woonkamer in en dan de keuken. Bij ons in de cultuur is dat meestal een beetje, dat je bezoek hebt en die kunnen dan steeds de keuken in kijken, dat is een beetje raar.
Q: ik was net in een ander complex, in Osdorp, en daar hadden ze open keuken. A: ja, en dat wilde mijn moeder dus echt niet, dat andere huis had dat echt wel, een open keuken. Dat was, ook als het huis heel mooi is, ook al heeft het een open keuken, dan doet mijn moeder het niet. Gelukkig heeft deze keuken nog wel een deur, dan kan nog wel, dat is het enige minpunt, dat ze niet leuk vindt. De rest vindt ze wel oke, we hebben een grote woonkamer en zo.
Q: was dat het enige dat jullie een huis zou doen weigeren?
A: ja, geen open keuken, dat was echt een no-go, verder had mijn moeder niet heel veel eisen. Ja, niet te hoog, dat was het wel een beetje, het onderste, die
maisonnette had heel veel kamers en heel veel trappen, mijn moeder heeft
kleinkinderen die heel vaak over de vloer komen, en ja dan vallen ze snel. Dus dat was ook iets, dat kon wel, maar dat had ze liever niet. De maisonnette had heel kleine kamers, dus dat had ze liever niet.
Q: wat vonden jullie van hoe de Alliantie jullie heeft geholpen?
A: dat er werd gelogen, dat er geen huis beschikbaar is, op de tweede etage, terwijl dat er wel was. Mijn moeder heeft suikerziekte en hoogtevrees, ze wordt al gek als ze er naar keek van beneden naar boven, laat staan van boven naar beneden. Ze zeiden ja, er is geen huis beschikbaar, er is niks, er is niks, later toen ze niet kwam opdagen om haar handtekening te zetten voor die, was er ineens wel een huis
beschikbaar. Toen dacht mijn moeder okee, eerst zeg je er is niets en toen kwam je opeens vrij. M’n moeder wist al dat er gewoon, dat ie er wel was, maar dat ze hem niet aan d’r wilden geven. Uiteindelijk heb ze hem wel gekregen omdat ze weigerde op de vijfde etage te gaan wonen.
Q: wat vond u van de medewerkers van de Alliantie? A: goed, ja, alleen ze logen.
Q: Hoe vonden jullie het verder gaan?
A: Mijn moeder heeft er verder niet zoveel mee te maken gehad, het ging allemaal via mijn vader.
Q: Hoe vond die het?
A: die vond wel, nou het enige was dat ze tegen hem zeiden dat er geen huis was maar dat er uiteindelijk wel een huis was. Er is tegen ze gelogen, dat vonden ze niet leuk.
Q: wat is de belangrijkste reden geweest om deze woning toch maar te accepteren? A: we werden een beetje onder druk gezet, je moet het huis uit, en als je die niet neemt dan krijg je een oude woning. Jullie willen nieuwbouw, dan moet je die nemen. Je hebt geen keus, als je die niet neemt dan moet je een oude gebouw gaan nemen, in een oud huis gaan wonen. En dat wilden ze niet. Ze wilden echt nieuwbouw. (mother joins, A1)
A: ze zegt nu, het is goed het huis, maar ze vindt hem te duur. A1: het is 800, moeilijk.
Q: bent u wel blij? A1: ja!
Q: en hoe de woningcorporatie u heeft geholpen?
A1:Alliantie heeft een beetje gelogen. Ze zeiden dat het goedkoper was. Q: en ze hadden gelogen over dit huis?
A1: ja, ik weet niet waarom ze logen. Ze hadden me gezegd dat alle huizen vol zaten, maar uiteindelijk kwamen ze met een huis. Ik wilde helemaal niet uit de buurt daar waar we woonden. Maar toen werd me gezegd, de huizen die hier komen die zijn klein, die hebben geen tuin, ik werd zeg maar weggejaagd van daar, je moet niet hier wonen, je moet verhuizen. Mijn man wilde ook daar blijven, dicht bij de winkel, dicht bij de moskee, in onze oude buurt gewoon. En om weer terug te verhuizen daarheen vind ik ook te duur want we hebben best wel veel geld gestoken in dit huis.
Alles nieuw gedaan, het was al nieuw, maar naar wat wij wilden. Het is te duur om te