Inductie, deductie of abductie

.. zijn drie strategieën voor het verwerven van kennis en kunnen daarmee ook een onderscheid aanbrengen in de typering van het onderzoek. Bij inductie leidt de onderzoeker vanuit een aantal specifieke bevindingen een algemene regel af, bij deductie leidt de onderzoeker juist van een aantal algemene regels een meer specifieke regel af en bij abductie wordt een hypothese opgesteld waarna gecontroleerd wordt of deze hypothese verworpen dient te worden of niet (Vennix, 2008).

Dit onderzoek is vertrokken vanuit een aantal theorieën waarna getracht werd met behulp van deze theorieën, kennis af te leiden uit de empirie om vervolgens iets te zeggen over de casus. Er werd van het algemene naar het specifieke, ofwel deductief, geredeneerd.

Samenvattend is per dimensie aangegeven hoe dit onderzoek getypeerd kan worden. In figuur 5 is visueel weergegeven wat voor een soort onderzoek, dit onderzoek is.

Figuur 5 : de vier dimensies van onderzoek

4.3 Databronnen

Om de hoofd- en deelvragen van dit onderzoek te kunnen beantwoorden is het noodzakelijk informatie te verkrijgen die hierin kan bijdragen. Aanvankelijk was er voor gekozen om een literatuurstudie uit te voeren, interviews (zowel verkennend als semigestructureerd) te houden en een enquête te verspreiden om dit onderzoek van de benodigde data te voorzien. Door de combinatie van verschillende methoden en de resultaten hieruit te vergelijken en te combineren zijn de resultaten bij gevolg ‘sterker’ (Vennix, 2008). Er is immers meer bewijs. Deze verschillende vormen van dataverzameling zullen in de volgende sub-paragrafen worden besproken.

De enquête heeft echter geen doorgang gevonden. Het idee was om het onderzoek van Yvonne Burger over succes- en faalfactoren bij autonomiseringsprocessen te gebruiken, om de bevindingen uit de interviews te toetsen. De enquête is na verspreiding door slechts 6 personen volledig ingevuld en door 1 persoon gedeeltelijk ingevuld. Er was dus sprake van veel non-respons. Hierdoor was de enquête geen goede afspiegeling van de werkelijkheid en is daarom besloten om de enquêteresultaten niet mee te nemen in de analyse van het onderzoek. Om het wegvallen van de enquête op te vangen is besloten groepsgesprekken te organiseren om zo de bevindingen uit de interviews alsnog te toetsen.

Dit onderzoek Planevaluatie Kwalitatief Toegepast Deductief

4.3.1 Literatuurstudie

Volgens Boeije (2007, p. 47) is een literatuurstudie van belang omdat het een onderzoek in een multidisciplinair kader plaatst, het onderzoek afbakent, voor aansluiting zorgt met actuele ideeën en discussies, facetten belicht waaraan de onderzoeker in eerste instantie niet had gedacht, begrippen aanreikt, vooroordelen van de onderzoeker zichtbaar maakt en laat zien welke vragen al beantwoord zijn. Er zijn dus genoeg redenen om een literatuurstudie uit te voeren voorafgaand en tijdens het onderzoek.

De literatuurstudie is voor een groot deel al besproken in het Contextueel kader en het Theoretisch kader. Er zijn verschillende documenten doorgenomen gerelateerd aan de RTC’s. Zo kon met name het probleem afgebakend worden en de onderzoeker ‘streetwise’

worden met het onderwerp. Daarnaast heeft de literatuurstudie theorieën aangereikt waarmee het probleem – nog - beter afgebakend kon worden en de latere oplossingen meer inzichtelijk gemaakt. Daarnaast liet de theorie ook zien wat al bekend was over het onderwerp.

4.3.2 Interviews

Een interview is een gespreksvorm waarbij de interviewer of onderzoeker zich beperkt tot het stellen van vragen en de geïnterviewde/participant/respondent het antwoord geeft op die vragen (Boeije, 2007, p. 57). Het voordeel van een interview ten opzichte van een vragenlijst, is dat de onderzoeker in staat is om direct te reageren op antwoorden. Gedurende dit onderzoek zijn er twee soorten interviews afgenomen; verkennende interviews en semigestructureerde interviews. De eerste soort interviews had voornamelijk een oriënterende functie en is bedoeld om de onderzoeker wegwijs te maken in het onderzoeksveld wanneer een literatuurstudie dit niet voldoende kan. Aangezien er betrekkelijk weinig gedocumenteerd is door de KNWU (zie Beleidskader) hebben er enkele verkennende interviews plaatsgevonden met Thorwald Veneberg (KNWU) en Peter Richards (CA, de Australische wielerbond).

Naast de verkennende interviews hebben ook semigestructureerde interviews plaatsgevonden met verschillende vertegenwoordigers van vergelijkbare bonden uit diverse sectoren. Wanneer de onderzoeker zijn interview meer structureert, bepaalt de onderzoeker meer de richting die hij het interview mee wilt geven. Maar daarmee legt de interviewer zich tegelijkertijd ook beperkingen op. Hoe gestructureerder het interview is, hoe minder de onderzoeker met de geïnterviewde de diepte in kan. Terwijl bij een niet-gestructureerd interview dit wel kan. Een onderzoeker kan zijn interview structureren op basis van de

inhoud van de vragen, de formulering van de vragen, de volgorde van de vragen en de antwoordkeuze. Wanneer deze vier zaken niet helemaal open worden gelaten, kan er gesproken worden over een semigestructureerd interview. Hoe het interview in dit onderzoek ‘gestructureerd’ werd, wordt uitgelegd in de interviewguide die te vinden is in bijlage 1.

In de interviews is getracht een duidelijk beeld te krijgen van het alternatief van de regionale talentopleiding dat de betreffende bond hanteert. In Nederland worden deze alternatieven RTC’s genoemd, maar in het buitenland heet dit anders. Met behulp van de operationalisatie van ‘financiële autonomie’ en ‘organisatiestructuur’ (zie paragraaf 4.4) is na afloop van het interview vastgesteld hoe financieel autonoom het alternatief van de RTC’s van de respondent is en wat voor een soort organisatiestructuur dit alternatief heeft. In alle fasen van het interview is er ook gelet op de vraag ‘waarom werkt dit voor jullie’. Ofwel, waarom doet Bond X het op deze manier en werkt dit voor Bond X?

De interviewguide was, voor semigestructureerde interviews, behoorlijk gestructureerd met veel gesloten vragen. Slechts aan het begin van elk interview werden enkele open vragen gesteld, om zo de nadelen van een gestructureerd interview tegen te gaan en inzicht te krijgen in hoe iedere sportbond zijn talentopleiding organiseert. Dit heeft er toe geleid dat ieder interview grotendeels hetzelfde is en op vergelijkbare vragen, antwoorden zijn verkregen, die de empirische bevindingen zeer geschikt maken om in een vergelijkend perspectief te plaatsen. Er zijn interviews gehouden met Thorwald Veneberg (Koninklijke Nederlandsche Wielren Unie, KNWU), Peter Richards (Cycling Australia, CA), Joshua Shear (Cycling Australia, CA), Ton Wijers (Nederlandse Badminton Bond, NBB), Martijn Nijhoff (Koninklijke Nederlandse Baseball en Softball Bond, KNBSB), Henk Nijboer (Nederlands Handbal Verbond, NHV), Emiel Kluin (Koninklijke Nederlandse Schaats Bond, KNSB), Marloes Pleijte (Nederlandse Triathlon Bond, NTB), Erik Noordijk (Nederlandse Volleybal Bond, NeVoBo), Joop Alberda (Koninklijke Nederlandse Zwembond, KNZB), Hessel Evertse (Koninklijke Nederlandse Roei Bond, KNRB), Jos Smets (Koninklijke Belgische Wielrijders Bond, KBWB) en Rene Wolff (Bund Deutsche Radfahrer, BDR). Het is niet gelukt om een interview te houden met een vertegenwoordiger van de Engelse, Franse en Deense wielerbond.