VOORBURGH! Eel door uw' lantlsdouwen Ick nu dy besoecken kom.
Ick kan my niet wederhouwen Van te prijsen uwe Blom: Eene Blom, die op uw' landen
Is geteelt, En die strekt voor alle stranden Tot een beeld.
EeneBlom
2. Dees Blom GEERTRUYDis van OOSTEN. (Soo te weten hiet dees Maeght)
Die ons allen kan vertroosten, In ons' druck, soo 't Haer behaeght. Want Sy heeft by God gevonden Grati groot,
Die aen Haer gaf sijne Wonden Voor haer dood.
3. Verciert was Sy met veel deughden Van haer kindtsche dagen af;
Soo dat yder sich verheughden In 't exempel 't welck Sy gaf. S' was ontsteken seer met in fijne Tot den Heer,
Wien Sy opdroegh all' haer sinnen T'sijnder eer.
4. Dees Maeght is na Delf vertroecken, Waer Sy als een Roos uyt scheen; Sy gingh haren kost daer soecken, S' heeft om Goods-wil brood gebe'en Wonder is 't wat S' heeft verdragen Om haer Brood,
Sy wiert noyt gehoort te klagen, In haer nood.
5. Na dat Sy had veel geleden, Wierd GEERTRUDISeen Bagijn; Haer tijd yv'rich Sy besteden, G'lijck die in den Hemel zijn; Met haer Heer en God te loven, (Wat gheluck!)
Quam met vrolijckheyd te boven Sy haer' druck.
6. Als Sy bitterlijck beweenden Haer voorgaende 's levens staet, Soo is, eerder als Sy 't meenden Quijt-gescholden haer misdaed: Want den Hemel dee Haer weten Op dien stond,
Dat den Heer langh had vergeten Hare sond.
7. Och hoe sou ick my verblijden, Waer het sake dat den Heer,
In mijn swaer en droevich strijden Seggen sou, en schreyt niet meer; Uwe sonden zijn vergeven Altemael,
Ghy sult sitten hoogh verheven In mijn Zael.
8. O GEERTRUYDIS! wilt verkrijgen Van uw' Heer, voor my dit lot Dat my Satan noyt bedrijgen Mach, noch worpen in sijn schot. Ey! gewaerdicht te verwerven Dese gaef,
Dat in goede gracy sterven Mach uw' slaef!
9. GEERTRUYD! Ghy hebt dit verkregen Voor ALEYDISWILLEMANS,
Die tot U was seer genegen, Wien Ghy toeseyd' 's Hemels krans; Maeckt dat ick oock mach bekomen 's Hemels Hoff,
En dat ick, daer in vernomen, God singh lof.
10. Wilt uw' wonden, God vertoonen, En u Maeghdelijcke sock,
Die my tot des Hemels kroonen Sullen zijn een starcken stock. O! die sullen God doen dencken Op uw' deughd!
Die in' om uw gebe'en sal schencken 's Hemels vreughd.
S. Marcellus, Paus ende Martelaer. 16. Januarii.
Stem: L' affrond ou la grosse Marchand. Ofte: Mijn Engel stelt haer wesen.
O Parel van de vromen, Ro-bijn van Godes Kerck MARCELLE, Paus van Romen, Wy
maecken nu ons werck, Om uyt te trompen u-wen lof, Die hoogh in 's Hemels hof Om uwe schoone deughden (Die God den Heer verheughden) Verheven zijt // Altijd verblijdt, Na u-wen vromen strijd. Om uyt te.
2. De Puyck der Roomsche Vrouwen LUCINA, heeft uw' raed
Gevolght, en sonder rouwen Volbroght oock metter daed.
Zy gaf aen d'Heyl'ge Kerck haer goed Met heusch, en bly gemoed,
Waer me'e de Christ'ne zielen Eensdeels haer onderhielen:
De rest bleef aen // Goods Tempel staen, MARCEL, nae u vermaen.
3. Daer na heeft U doen vangen Den bitteren Tyran
Maxens ,, die als een Slange Het Christ'ne Volck vloogh an. Hy de'e U wreede wreedheyd aen, Met stocken de'e hy slaen
Uw' Godgeheyl'ghde leden Gantsch tegen recht en reden.
Ghy drough die smaed // Ghy le'e dien haet, Goods Opperste Prelaet.
4. In vasten, en gebeden Besteden Ghy uw' tijd;
G' hebt wonder vroom gestreden, In God uw' Heer verblijdt; Tot dat Ghy sturf uw' eyge dood In dese groote nood.
Dan nu zijt Ghy verheven, Tot 's hemels eeuw'ge leven.
Bidt dat oock wy // Van d'helle vry, Met U zijn eeuwigh bly.
Sinte Antonius Abt. 17. Januarii.
Stem: Schoonste Nymphje van het wout. Ofte: Laetstmael soo de gulde
Sonn'.
O ANTONI's Hemels Held! Die in 't veld
Deser Aerd', hebt vroom gestreden, Ick met nedrigheyd U groet, 'k Val te voet
U, die hebt u goet vertreden. Ick met.
2. G'hebt verlaten uwe stad, G'hebt uw' schat
Aen de arme-lie'n gegeven; En Ghy hebt na Christi raed Metter daed
Aengenomen 't arme leven. 3. Ghy begaf U in een woud, Wonder stout,
Waer Ghy veel hebt moeten lijden. Maer, ANTONI! Ghy hielt wacht, Dach en nacht,
Op die geen die U benijden.
4. 't Was den Duyvel, 't was de Hell', Die U fel
Heeft bevochten, en bestreden; Die op veelderley manier En getier,
Hiel beset uw' reyne leden. 5. In gedaente van een Leeuw Met geschreeuw
Wou hy U een vrees aen jagen. Ghy hebt desen Leeuw verjaeght, Ja geplaeght,
Alle uwes levens dagen.
6. Somwijl quam hy U te voor Als een Moor,
Maer Ghy desen Moor belachten. Als een Varcken quam hy oock, Maecken spoock,
Om t'ontrusten uw' gedachten. 7. Somwijl quam hy als een Vrou, Die U wou
Tot de vuyle min bekooren. Veel meer dingen stelden uyt Desen Guyt,
Noyt gaf Ghy de moed verlooren. 8. Dit is 't geen ick heb geseyt, En bepleyt,
Dat ghy altijd hebt gewonnen. Och of wy in onsen tijd Onse strijd
Oock soo vromelijck begonnen! 9. Och of uwen voorgangh wy Volghden bly,
Dan sou zijn ons' ziel behouwen. Ey, ANTONI! doet u best
Dat wy 't nest
Der verdoemden niet aenschouwen Die sal vry gaen 't helsch torment Die tot 't end'
In de deughd volhard sal blijven: Maer de deughd lijdt groot tempeest Van dat Beest,
't Welck in ondeughd' ons wil stijven. 11. O ANTONI! Godes vrind, Die ons mindt,
Wilt doch neerstigh ons beschermen. Doet te niet door u Gebed
Satans net,
Wilt ons' arme siel erbermen. 12. Bidt ANTONI! dat w'ons loon, En ons' kroon
Mogen oock van God verkrijgen. Bidt dat op ons stervens dagh D' Hell' niet magh
Noch daer voor, ons oyt bedrijgen.
13. Breeckt aen stucken 's Vyands kracht, En sijn macht,
Ghy, die hem hebt staeghs verdreven: Maeckt dat wy tot groote eer
By ons' Heer
S. Prisca, Roomsche Maget, Ende Martelaresse van dertien Jaer, onder
den Keyser Claudius. 18. Januarii.
Stem: La Durette. Of: Wanneer een storm met eeren.
O CLAUDI! laet toch vaeren U onversaed gemoed
In uyt te storten 't Christ'ne bloed; Dwingt toch uws gramschaps baeren, Soo raeck ghy niet in schand, En na-maels niet in brand. Dwingt.
2. Maer (soo ick sie) uw' sinnen Die vatten niet mijn re'en,
Ghy vaert met uwe boosheyd he'en. Wat meught ghy toch beginnen? O onverstandich Man!
O bitteren Tyran!
3. Wat hebt ghy last te geven Dat PRISCAwort gevat,
Die aldereelste Roomsche Schat? Die PRISCA, die gedreven Wordt door den Heyl'gen Geest, Die u ten minst niet vreest.
4. Sy sal gheen wieroock dragen-Op, aen uw' valsche Goon,
Sy sal de wreede slagen Des Beuls verdragen wel, O Satans boos gezel!
5. 't Gesmolte vet, waer mede Sy overgoten wordt,
Sal Haer in 't minste doen gheen schort. De Leeuw sal voor haer leden
Ter aerden sygen neêr, En Haer bewijsen eer.
6. Sy lacht om d'ys're krammen, Om pijn-banck, vlam, en vier; Sy acht all' dit voor groot playsier. Al is 't dat ys're kammen
Beplougen haere leên, Sy sal uyt 't pad niet treên.
7. 't Is soo geschiet, ô Rechter! S' heeft alles uytgestaen,
Sy hingh stanvastich Christo aen. Wat seght ghy, ô bevechter Van 't Christens waer geloof; Blijft ghy noch even doof?
8. Hy is versteent gebleven; S' is buyten stad gebrocht,
Waer d'laetste wreedheyd wierd gegewroght. Sint PRISCAliet haer leven,
Want siet! haer waerde hooft Wierdt van den hals geklooft.
9. O Kind van darthien jaren, O PRISCA! jonge Maeght,
Hoe heeft u strijden God behaeght! Der Maeghden reyne scharen, Die hebben U verzelt, Tot in des hemels veld.
10. O PRISCA, Goods vrindinne, Slaet uyt des hemels boogh Op mijne siel u gunstigh oogh. Bidt dat ick oock koom binnen, (En eeuwigh zy verblijdt) Waer Ghy nu binnen zijt.