Evaluatie van het proces

Vanaf het eerste moment dat de vraag vanuit de VRK naar de universiteit gesteld werd een onderzoek naar het gebied rondom Kraaybeek uit te voeren was al duidelijk dat de situatie zeer complex is. Er zijn veel verschillende betrokkenen met evenzoveel belangen. Belangrijk gegeven, dat al snel uit gesprekken met betrokkenen naar voren kwam, is dat er al geruime tijd gepraat wordt over de toekomstige inrichting van het gebied, maar dat deze discussie niet gevoerd wordt om een gezamenlijke, integrale visie te ontwikkelen. Elke discussie een reactie is op een deelplan of ingreep van een enkele betrokkene. Er is een situatie ontstaan van achterdocht en betrokkenen voelen zich snel aangevallen op hun ideeën. De bereidheid tot overleg en het kijken over de grenzen van het deel van het gebied dat men zelf in eigendom heeft is grotendeels verdwenen. Tevens is de blik op het gebied vaak nog te nauw. Het studiegebied, zoals dat is omschreven in de opdracht van de Vereniging Rondom Kraaybeek en is overgenomen in dit rapport wordt niet als één geheel beschouwd en ervaren. Ook wordt het gebied niet gezien als een onderdeel van een groter geheel, zoals bijvoorbeeld de Stichtse Lustwarande. In het vooronderzoek is gebleken het gebied wel degelijk als één geheel en als onderdeel van grotere structuren beschouwd dient te worden. De discussie diende aldus naar een hoger niveau getild te worden. De vraag was welke vorm van interactieve samenwerking het beste kan werken om uiteindelijk tot een integrale visie te komen. Bovendien speelt de problematiek rond Kraaybeek al erg lang en het bleek lastig om sommige mensen weer enthousiast te krijgen voor het zoveelste onderzoek. De manier waarop betrokkenen input konden leveren moest goed overdacht worden. Een deel van de opgave bestond eruit de

impasse in het gehele proces te doorbreken en partijen aan het praten te krijgen. Om die reden was de keuze voor de werkateliers een logische.

In een werkatelier ontmoeten partijen elkaar en alleen dit simpele feit is waardevol gebleken. Wel was het lastig de mensen geïnteresseerd te krijgen voor de

werkateliers. Voorafgaand aan het eerste werkatelier is veel moeite gedaan, onder andere doormiddel van belrondes, zoveel mogelijk betrokkenen aan het werkatelier te laten deelnemen. Een belangrijke voorwaarde om mensen zich toch te laten

uitspreken over hun toekomstvisie was het informele karakter van de werkateliers. Mensen kregen de gelegenheid op persoonlijke titel deel te nemen. Toch is er niet een werkatelier geweest waarbij alle betrokkenen aanwezig waren. De samenstelling van de deelnemers wisselde per werkatelier. Dit maakte het doen van een aantal aannames over de positie van partijen noodzakelijk. De bereikte consensus in de werkateliers is dus gebaseerd op de bereikte consensus onder de aanwezigen. Deze consensus is in het derde werkatelier nog eens gecheckt, maar wederom louter bij de aanwezigen bij dat werkatelier. Dat maakte het noodzakelijk om ook in het advies aannames te doen over de positie van bepaalde partijen. In het advies worden knopen doorgehakt door de onderzoekers, maar commentaar hierop is niet

ondenkbaar,mede door de afwezigheid van een aantal betrokkenen. Dat maakt het advies niet minder waardevol, maar het is wel een complicerende factor gebleken. In de aanloop naar het eerste werkatelier waren belangrijke partijen met elkaar in onderhandeling over de verkoop van het stuk grond van de Leendert Mees Stichting. Dit bleek een belemmering voor die partijen zich uit te spreken in het eerste

werkatelier. Wel is gebleken dat het eerste werkatelier interesse heeft opgewekt bij de afwezige betrokkenen. Belangrijk daarbij is dat verslagen van de werkateliers en een verslag over de stand van zaken in het onderzoek aan alle betrokkenen zijn rondgestuurd. De werkvorm die bij de werkateliers is gehanteerd heeft goed gewerkt. Het zelf ontwerpen van een toekomstvisie met behulp van kaartmateriaal en

doormiddel van tekenen nam veel remmingen bij de deelnemers aan de werkateliers weg. Het presenteren van de ontworpen toekomstvisie werd met veel enthousiasme gedaan en deelnemers luisterden goed naar elkaar.

In de aanloop naar het tweede werkatelier heeft een gebeurtenis plaatsgevonden die grote invloed op het hele proces heeft gehad. De onderhandelingen tussen de SSK/SOGK , de Seyster Veste en de Leendert Mees Stichting over de verkoop van het stuk grond zijn afgerond. De SSK/SOGK heeft het stuk grond gekocht en daarmee was de nieuwbouw van een verzorgingshuis door de Seyster Veste op het terrein van landgoed Kraaybeekerhof van de baan. De Seyster Veste heeft zich toen in eerste instantie ook afgemeld voor de komende werkateliers, omdat zij geen belang meer in het gebied hadden. Later zijn ze toch weer betrokken geraakt door de samenwerking met Stichting Kraaybeek aangaande een renovatie van het woonoord. Ook van grote invloed is geweest dat een aantal directeuren van betrokken

stichtingen zijn opgevolgd door nieuwe mensen. De mensen die al lang aan het onderhandelen waren hadden weinig zin in weer een onderzoek. In de loop van het onderzoek zijn deze mensen opgevolgd door anderen. Deze mensen konden fris in het proces instappen. De nieuwe mensen staan, nog niet gevormd door jaren van onderhandelingen en overleg, ook niet zo lijnrecht tegenover elkaar. Vooral voor de toekomst biedt dit perspectieven. Woonoord Kraaybeek en Huize Beukenstein zouden wellicht hiervan kunnen profiteren en in de toekomst meer kunnen samenwerken.

Door de afwezigheid van de mensen van SVV Beukenstein is daar tijdens de werkateliers echter nog niets van gebleken.

Een belangrijke oorzaak voor de complexiteit van de hele situatie rondom Kraaybeek is het grotendeels ontbreken van duidelijke kaders van bovenaf. De gemeente heeft een bestemmingsplan vastgesteld en heeft het gebied aangewezen als

inbreidingslocatie, maar een uitgewerkte visie op hoofdlijnen op het gebied, waarin duidelijke kaders geschept worden is niet officieel vastgelegd. Daardoor zijn de wensenlijsten van betrokkenen uitgegroeid tot de lange lijsten van nu. De gemeente heeft geen duidelijke voortrekkersrol gespeelt en wacht af wat betrokkenen met elkaar overeenkomen. Daarbij is de gemeente in een aantal gevallen wel beperkt door afspraken uit het verleden. Het bouwrecht op het perceel van de Leendert Mees Stichting is ooit verleend en de gemeente is daaraan gebonden. In geval van nieuwbouw door de Seyster Veste was het beste wat de gemeente kon doen de bouwvlek zo op te schuiven dat er zo weinig mogelijk schade aangericht werd. Kort samengevat kan gezegd worden dat de waarde van het gehele onderzoek voor een deel gelegen heeft in de ontmoeting van diverse betrokkenen tegelijkertijd in de werkateliers. Dit heeft bijgedragen aan het begrip voor elkaars standpunten en heeft duidelijk gemaakt dat partijen en hun belangen niet zover uit elkaar liggen als men oorspronkelijk dacht. De manier van werken en het presenteren van de bevindingen van de onderzoekers hebben de discussie gestuurd en hebben nieuwe manieren van denken en nieuwe inzichten geïntroduceerd. Ook dit heeft bijgedragen aan de

zoektocht naar een gemeenschappelijke visie op het studiegebied. In het advies is de verzamelde informatie geconcretiseerd naar een ruimtelijke visie op het gebied, waarin duidelijke keuzes zijn gemaakt. Dit advies is gebaseerd op de beschikbare informatie, die in de werkateliers en in de literatuurstudie verzameld is. Het advies moet de basis zijn van het vervolg van de zoektocht naar de gemeenschappelijke visie. De visie in het advies kan daarbij overgenomen worden en als basis dienen voor het maken van principeafspraken. Op punten is nadere uitwerking echter noodzakelijk. Tot nu toe is het karakter van de werkateliers namelijk vrijblijvend geweest. Nu moet er gewerkt worden richting het maken van duidelijke keuzes en afspraken.