Op de wijse vanden C. ij. Psalm Davids.
Vers. 1.
Ten eersten Iare Darij des soons Assueri wt den geslachte der Meden, welck is Coninck gestelt geweest over het Conincrijck der Chaldeen.
2. Ten eersten Iare zijns Conincrijcks, Ick Daniel hebbe wt de boecken verstaen het getal der Iaren, daer van het woort des Heeren was geschiet tot Ieremiam den Prophete, nopende het vervullen der verwoestingen van Ierusalem (te weten) tseventich Iaren.
3. Ende ick hebbe mijn aengesicht tot den Heere God gewent om my te begeven tot het gebet ende tot smeeckingen met vasten inden sack ende in asschen. 4. Ende ick hebbe gebeden den Heere mijnen God, ende hebbe my gebiecht
seggende,
+
Lieve Heere du groote stercke God ende vreeslick, <lb/>die houdt het verbondt ende genade den genen die hem lief hebben ende zijne geboden onderhouden. Lieve Heere, God almachtich,+
Groot, end vreeslick, sterck end crachtich, Die getrouwe taller stondt
Onderhoudest zijn verbondt, Ende doetst genade
goe-Philips van Marnix van Sint Aldegonde, Trouwe vermaninge aende christelicke gemeynten van Brabant, Vlanderen, Henegou ende andere
dich
Al den denen die ootmoedich Dy lief hebben end vertrouwen, Ende dijn geboden houwen.
5
Wy hebben gesondicht, wy hebben onrecht gedaen, wy hebben godlooslick gehandelt, ende zijn wederspannich geweest, ende zijn afgeweken van dijne geboden ende van dijne rechten.
5
Ick bekent, wy hebben waerlick Veel gesondicht ende swaerlick: Onrecht hebben wy gedaen Ende godloosheyt bestaen, Tegen dy zijnd' opgesteken Wederspannich, end geweken O God boven alle Goden, Van dijn rechten end geboden.
6
Ende en hebben niet gehoort dijne dienaren den Propheten, wat sy spraken in dijnen name, tot onse Coningen, Vorsten, ende tot onse Vaderen, ende alle tvolc vanden lande.
6
Na tgeen dat ons de Propheten Dijne dienaers lieten weten End in dijn naem sloegen voor Gaven wy gantz geen gehoor: Twas vergeefs al wat sy seyden Tot ons Coninck, Overheyden, Vaders, kinders groot ende cleyne End tot al tvolck int gemeyne.
7
Dy, Heere, coeme recht toe, ende ons, beschaemtheyt des aengesichts alst den huydigen dach [geschiet] den mannen van Iuda ende den
inwoonderen van Ierusalem, ende allen den Israeliten die naby ende die verre zijn. In alle de landen daer duse gejaegt hebst om onse overredinge wille daer mede sy overtreden hebben.
7
Dy coemt alle trecht toe, Heere, Ons, alleen schand end oneere. Dies zijn wy te recht beschaemt Die van Iuda zijn vernaemt: Die Ierusalem bewonen Comstich van Israëls sonen, Sy zijn verd' oft na geseten
Hun wort niet dan schand verweten. U' alle landen ende palen
Daer du ons doetst balling dwalen Wort ons oneer aengedaen Om de sond van ons begaen.
Philips van Marnix van Sint Aldegonde, Trouwe vermaninge aende christelicke gemeynten van Brabant, Vlanderen, Henegou ende andere
8
Heer, ons coemt beschaemtheyt des aengesichts toe, onsen Coningen, onse Vorsten ende onsen Vaderen, die wy tegen dy gesondicht hebben.
8
Heer, te recht valt dese schande Op de Heeren vanden lande, Op ons Vaders end ons allen Die van dy zijn afgevallen.
9
By den Heere onsen God zijn nochtans
ontfermherticheden ende vergevingen, al ist dat wy wederspannich tegen hem geweest zijn.
9
Maer noch isser recht genadich End barmherticheyt gestadich Ia van aflaet overschot By den Heer ons trouwe God Al ist dat wy wederspoorich
10
Ende en hebben de stemme des Heeren onses Gods niet gehoort,
Om te wandelen in zijne wetten welcke hy ons heeft voorgestelt door zijne dienaers de Propheten. Sijn geweest,10
end ongehoorich S'heeren stem ons voorgedragen Hebben inden wint geslagen.
Grootelicx hebben wy mishandelt, Want wy hebben noyt gewandelt In zijn Wet, die hy ons kondt Self gedaen heeft door den mont Der Propheten zijner knechten, Om ons trowlick tonderrechten.
11
Heel Israël hebben dijne wet overtreden,
En zijn afgeweken om niet te hooren na dijne stemme. Dies is over ons wtgestort desen vloec ende eedt die geschreven is in de wet Moses des dienaers Godes, om dat wy tegen hem gesondicht hebben
11
Heel Israël heeft dijn seden Ende wetten overtreden.
Sy zijn tsamen afgeweken Ende hebben na zijn spreken Niet gehoort: Daeromme wort Over ons nu wtgestort
Desen vloeck van God besworen Inde Wet, die d'wtvercoren
Gods knecht Moses heeft vercondicht, Mits wy hebben al gesondicht.
12
Ende God heeft zijn woort bestadiget dwelck hy over ons gesproken hadde, ende Over onse stichters die ons gerichtet hebben. Als dat hy soude over ons groot ongeluck brengen, alsulcx noyt geschiet is onder den Hemel, gelijck als het in Ierusalem gebeurt is.
12
Dies heeft God zijn woort voldadicht, Ende met het werck bestadicht,
Twoort dat ons zijn majesteyt Van te voren had geseyt Dat ons soude wedervaren, Sonder dat hy soude sparen Rechters, Heeren, noch Landtstaten Overheyt noch Magistraten.
Maer hy soud' ons oversenden
Philips van Marnix van Sint Aldegonde, Trouwe vermaninge aende christelicke gemeynten van Brabant, Vlanderen, Henegou ende andere
Sulcken jammer end ellenden Als noyt onder alle tgeen Was gesien, dat Son bescheen, Dwelck nu op dees onse tijden Men Ierusalem siet lijden.
13
Navolgens dat geschreven is inde Wet Mosis.
Alle dit ongeluck is ons overcomen, ende wy en hebben niet gebeden het aengesicht des Heeren onses Gods, om ons te bekeeren van onse ongerechticheyden, ende te vertrachten dijne waerheyt.
13
Glijck int wetboeck is geschreven Dat ons Moses heeft gegeven.
Noch om al dees swaricheyden Die ons waren voorbescheyden, hebben wy dies niet te meer Aengebeden God den Heer, Om van onse boose daden Ons te keeren in zijn paden, End zijn waerheyt ende trouwe Aen te mercken met berouwe.
14
Dies heeft de Heere vroeg geaect over het ongeluc, ende heeft het over ons gebracht, want de Heere onse God is rechtveerdich in alle zijne wercken die hy doet, maer wy en hebben zijne stemme niet gehoort.
14
Daerom heeft God sick vervroeget End dit ongeluck toegevoeget,
Want de Heere wat hy doet Is altoos oprecht end goet:
Al Gods wercken zijn rechtveerdich, Maer wy hebben al tonweerdich Sijne stem end woort verachtet End zijn dreygen niet betrachtet.
15
Doch nu Heere onse God die du dyn volck wt Egipten lande gevoert hebst, met een stercke handt, ende hebst dy eenen naem gemaect sulcx als heden ten dage [blijct,] wy hebben gesondicht, wi hebben godlooslic[k] gehandelt.
15
Doch nu Heere God barmhertich Die du goedich end trouhertich Dijn volck wt Egipten landt hebst verlost met stercker handt, End een grooten naem vercregen So het blijck nu talle wegen, Och wy hebben sond bedreven, Ende gevoert een godloos leven.
16
[Heere,] nae alle [dijne gerechticheyden, laet dijnen toorne ende dijne
verbolgenheyt afgekeert werden van dijne stadt Ierusalem,] (welck is) den berg dijnes heyligdoms, Want om onser sonden wille, ende om de
ongerechticheyden onser vaderen, is Ierusalem ende dyn volck tot smaetheyt geworden allen osen nagebueren.
16
Maer o Heere ten aenschouwe Dijner gerechticheyt getrouwe, [Wil gen]aedlick dijne straff [Ende tooren keeren] af [Van Jerusalem dijn wooning,] Welck is o grootmachtich Coninck
Philips van Marnix van Sint Aldegonde, Trouwe vermaninge aende christelicke gemeynten van Brabant, Vlanderen, Henegou ende andere
Den berg van dy wtgelesen Tot dijn heyligdom gepresen.
Want om onse sond', mitsgaders Om de sonden van ons vaders, Die wy hebben tsamen al Opgehoopt in groot getal, Is nu dijn stadt wtvercoren End dijn volck mits dijnen toren Tot spot end schimp telcker uren Allen onsen nageburen.
17
Ende nu onser God, hoore na het gebedt dijns dienaers, ende na zijne smeeckingen. Ende laet dijn aengesicht lichten over dijnen heyligdom dwelck
verwoestet is, om des Heeren wille.
17
Doch o Heere wil nu hooren: Onser God neyg doch dijn ooren Tot dijns dienaers droef gebet End op zijne smeecken let, Dat dijn heylsaem aengesichte Dijnen heyligdom verlichte (Dwelck verwoestet ligt) ter eeren Onses heylants ende Heeren.
18
Mijn God neyge dijn oor, ende hoore, open dijne oogen ende sie aen onse
verwoestingen, ende de stadt over dwelck dijnen naem genoemt wort.
Want wy en stort[en] onse gebeden niet voor dy van wegen onser
gerechticheyden, maer van wegen dijner
barmherticheyden die groot zijn.
18
Neyg dijn oor God mijner hopen, Hoor doch: doe dijn oogen open Aensie ons verwoesting groot Merck op onsen swaren noot, Aensie eenmael wt genaden Dees stadt die mits dijn weldaden Wort te recht dijn stadt genoemet, Daer dijn naem hoog wort geroemet.
Want wy comen hier getreden Voor dy, Heer, met ons gebeden, Die wy storten met ootmoet Niet om onse wercken goet, Noch ten opsien oft om reden Van ons eygen grechticheden, Maer om dijn ontfermen goedich Dwelck is groot end overvloedich.
19
Heere, hoore, Heere, sy genadich, Heere vermercke ende doe het, ende wil niet vertoeven om dijns selfs wille, O mijn God, want dijnen naem wort genoemt over dijne stadt ende over dijn volck.
19
Hoor dan, Heer, hoor onse kermen, Wil dy over ons ontfermen,
Philips van Marnix van Sint Aldegonde, Trouwe vermaninge aende christelicke gemeynten van Brabant, Vlanderen, Henegou ende andere
Heere wil doch eens verstaen End ons clachten gade slaen, Houde dy niet langer stille, Doe het, Heer, om dijns selfs wille D'wijl dit volck end dees stadt mede Dijn volck heet end dijn woonstede.