De kern van dit onderzoek richt zich op de relatie tussen de nationale cultuur waarin organisaties zich in bevinden en de hoeveelheid MVO informatie die zij verstrekken in hun MVO verslagen. Dit onderzoek geeft aan de hand van het voluntary disclosure perspectief en het agency
perspectief een uitgebreide weergave van maatschappelijke verslaggeving en cultuur. Vervolgens legt het uit hoe de nationale cultuur van invloed is op de kostenbaten afweging die managers moeten maken in hun keuzes bij het vrijwillig verstrekken van informatie. Dit onderzoek bouwt voort op het idee dat cultuur invloed heeft op de kijk van managers en beleggers naar het agency probleem. Dit heeft weer gevolgen voor de keuzes die managers maken bij het vrijwillig
verstrekken van informatie over MVO.
Dit is het eerste onderzoek dat, gebaseerd op Emanuels et al. (2010), gebruik maakt van het agency perspectief om een verklaring te geven tussen cultuur en vrijwillige informatie verstrekking met betrekking tot MVO informatie.
De totale steekproef in dit onderzoek bestaat uit 154 organisaties. Deze organisaties zijn afkomstig van zes MID kap indexen uit zes verschillende landen voor het boekjaar 2011. De uitgevoerde M-test laat zien dat er een indirecte relatie bestaat tussen de nationale cultuur en de mate van informatieverschaffing in MVO verslagen, via belegger bescherming. De directe relatie is alleen gevonden voor een individualistische cultuur. Een individualistische cultuur leidt tot meer informatieverschaffing over MVO. De uitkomst van Emanuels et al. (2010), dat een risico mijdende cultuur tot minder informatieverschaffing leidt, wordt in dit onderzoek niet bevestigd. De bevindingen en conclusies van dit onderzoek worden verzwakt door de constatering van multicollineariteit tussen enerzijds individualisme en belegger bescherming en anderzijds tussen risico vermijding en belegger bescherming. De twee cultuurdimensies laten een te sterke
samenhang zien met de belegger bescherming. Om deze reden kunnen er geen conclusies getrokken worden over de significantie van deze variabelen. Dit geldt in het bijzonder voor de uitgevoerde M-test.
Naast de constatering van multicollineariteit dient er in dit onderzoek nog rekening gehouden te worden met een aantal beperkingen. Ten eerste moet er kritisch gekeken worden naar het gebruik van het Hofstede model. De dimensies van Hofstede en de bijbehorende nationale scores zijn meer dan 30 jaar geleden geïdentificeerd en vastgesteld (Orij, 2010). Er zijn in de loop van de tijd geen veranderingen doorgevoerd in de scores van deze dimensies. Veel landen ondergaan een economische ontwikkeling, waardoor de scores mogelijk niet meer actueel zijn. Het gebruik van een recenter cultuurmodel, zoals het GLOBE project (House et al., 2004), kan ook een bijdrage leveren aan de wetenschappelijke literatuur. Het is een aanbeveling voor toekomstig onderzoek om naast het veel gebruikte model van Hofstede ook andere cultuurmodellen toe te passen.
Ten tweede moet er rekening worden gehouden met de afhankelijke variabele MVO Disc. Er is hiervoor een zelfgemaakte disclosure index gebruikt die opgebouwd is uit zes indicatoren. Deze indicatoren moeten een beeld geven over het MVO beleid van een organisatie. Doordat slechts zes indicatoren zijn opgenomen is de kans aanwezig dat de mate van informatieverschaffing over MVO niet nauwkeurig is bepaald. Verder is er een handleiding gebruikt door drie verschillende
personen om de MVO Disc totaalscore te bepalen. Dit vergroot de risico dat de handleiding op verschillende manieren is geïnterpreteerd. Een voorbeeld is het wel of niet toekennen van tekst als MVO informatie over een bepaalde indicator. Daarnaast wordt er geen onderscheid gemaakt in de hoeveelheid tekst die een organisatie opneemt over een indicator. Een organisatie die in één zin iets vertelt over het milieu kan hetzelfde gewaardeerd zijn als een organisatie die zijn
betrokkenheid met het milieu in één A4 omschrijft.
Ten derde is er sprake van een beperking ten aanzien van de steekproefgrootte. Door meer landen, met verschillende culturele achtergronden, in de steekproef te nemen en meer
organisaties te onderzoeken per land kan er een beter inzicht worden gegeven in de invloed van de nationale cultuur op MVO verslaggeving. Het hanteren van een groter steekproef is een aanbeveling voor toekomstig onderzoek.
Incidenten als de BP olieramp in de golf van Mexico en de mensenrechten schending op verschillende plantages van het Maleisische palmoliebedrijf IOI benadrukken het belang van MVO verslaggeving. Deze gebeurtenissen roepen op tot kwantitatief betere MVO verslagen en stimuleren de komst van een MVO wet.
Dit onderzoek heeft de potentie om hier nieuw licht op te werpen. Het zou eventueel een bijdrage kunnen leveren in de mogelijke ontwikkeling van een wet voor MVO verslaggeving. Om dit te realiseren zal meer duidelijkheid verkregen moeten worden over de multicollineariteit die in dit onderzoek naar voren is gekomen. Verder dienen bovengenoemde beperkingen meegenomen te worden in toekomstig onderzoek.
Referenties
1. Adams, C., Hill, W. & Roberts, C. (1998). ‘Corporate social reporting practices in western Europe: Legitimating corporate behaviour’. Britisch Accounting Review. Vol. 30, No.1, 1-21.
2. Adams, C.A., Harte, G., (1998). ‘The changing portrayal of the employment of women in British banks’ and retail companies’ corporate annual reports’. Accounting, Organizations and Society, 23 (80), 781-812.
3. Anderson, I.C., Frankie, A.W. (1980). ‘Voluntary social reporting: An iso-beta portfolio analysis’. Accounting Review, 55, 468-479.
4. Ashbaugh-Skaife, H., Collins, D.W. & Kinney Jr., W.R. (2007). ‘The discovery and reporting of internal control deficiencies prior to SOX-mandated audits’. Journal of Accounting and Economics, 44(1-2): 166-192.
5. Bushman, R.M., Piotroski, J.D. & Smith, A.J. (2004). ‘What determines corporate transparency?’ Journal of Accounting Research, 42(2): 207-252.
6. Bowman, E. H., Haire, M. (1976). ‘A strategic posture toward corporate social responsibility’. California Management Review, 18 (2), 49-58.
7. Bryan, A., Nash, R. & Patel, A. (2012). ‘ Culture and CEO compensation’. Working paper available at: http://ssrn.com/abstract=2023530.
8. Callan, S. & Thomas, J. (2009). ‘Corporate financial performance and corporate social performance. An update and reinvestigation’. Corporate Social Responsibility and Environmental Management, Vol. 16, No. 2, 61-81.
9. Chen, S. & Bouvain, P. (2009). ‘Is corporate responsibility converging? A comparison of corporate responsibility reporting in the USA, UK, Australia and Germany’. Journal of Business Ethics, Vol. 87, pp 299-317.
10. Chui, A.C.W., Lloyd, A.E. & Kwok, C.C.Y. (2002). ‘The determination of capital structure: Is national culture a missing piece to the puzzle?’ Journal of International Business Studies, 33(1): 99-127. 11. Deegan, C. (2002). ‘The legitimizing effect of social and environmental disclosures - a theoretical
foundation’. Accounting, Auditing & Accountability Journal, Vol. 15, Nr. 3, Pag. 282-311.
12. Deegan, C. & Rankin, M. (1997). ‘The materiality of environmental information to users of annual reports’. Accounting Auditing and Accountability Journal, 10(4), 562-583.
13. Deumes, R. & Knechel, W.R. (2008). ‘Economic incentives for voluntary reporting on internal risk management and control systems’. Auditing: A Journal of Theory and Practice, 27(1): 35-66.
14. Downling, J., Pfeffer, J. (1975). ‘Organizational legitimacy: societal values and organizational behavior’. Pacific Sociological Review. Vol. 18, Nr: 1, Pag. 122-136.
15. Eccles, R.G. & Mavrinac, S.C. (1995). ‘Improving the corporate disclosure process’. Sloan Management Review, Vol. 36 No 4, pp 11-25.
16. Elkington, J. (1997), ‘Cannibals with forks- The triple bottom line of 21st century business’. Capstone Publishing Limited, Chapter 1 & 7.
17. Elijido-Ten, E. (2004). ‘Determinants of environmental disclosures in a developing country: An application of the stakeholder theory’. Singapore: Swinburne University of Technology.
18. Emanuels, J.A., Hermes, C.L.M., Hooghiemstra, R.B.H. (2010). ‘Internal Control Disclosures: A Cross-Country Study of the Effects of National Culture’. Groningen: Rijksuniversiteit Groningen.
19. Emanuels, J.A., Hermes, C.L.M., Hooghiemstra, R.B.H. (2013). ‘A Cross-Country study of the direct and indirect effects of national culture on internal control disclosures: An agency perspective’. Groningen: Rijksuniversiteit Groningen.
20. Ernst & Young (2009). ‘Keep the balance steady’. Ernst & Young, January 2009.
21. Fidrmuc, J.P. & Jacob, M. (2010), ‘Culture agency costs, and dividends’. Journal of Comparative Economics, 38(3): 321-339.
22. Fiedler, T., Deegan, C. (2002). ‘Environmental collaborations within the building and construction industry: a consideration of the motivations to collaborate’. Critical Perspectives on Accounting Conference, New York, NY, April.
23. Graham, J.R., Harvey, C.R. & Rajgopal, S. (2005), ‘The economic implications of corporate financial reporting’. Journal of Financial Economics, 40(1-3): 3-73.
24. Gray, S.J., (1988), ‘Towards a theory of cultural influence on the development of accounting systems internationally’. Abacus, March p 1-15.
25. GRI (Global Reporting Initiative) (2013). Integrated Reporting. [Webpage] Available at: https://www.globalreporting.org/languages/dutch/Pages/default.aspx
26. Guthrie, J. & Parker, L. (1990). ‘Corporate social disclosure practice: a comparative international analysis’. Advances in Public Interest Accounting, 3, 159-175.
27. Hackston, D. & Milne, M. (1996). ‘Some determinants of social and environmental disclosures in New Zealand companies’. Accounting, Auditing and Accountability Journal, 9(1), 77-108.
28. Han, S., Kang, T., Salter, S. & Yoo, Y.K. (2010). ‘A cross-country study on the effects of national culture on earnings management’. Journal of International Business Studies, 41(1): 123-141.
29. Haniffa, R.M., Cooke, T.E. (2005). ‘The impact of culture and governance on corporate social reporting’. Journal of Accounting and Public Policy, 24, 391-430.
30. Haxhi, I. & van Ees, H. (2010). ‘Explaining diversity in the worldwide diffusion of codes of good governance’. Journal of International Business Studies, 41(4): 710-726.
31. Healy, P.M., Palepu, K.G. (2001). ‘Information asysmmetry, corporate disclosure, and the capital markets: A review of the empirical disclosure literature’. Journal of Accounting and Economics, 31 (1-3): 405-440. 32. Hofstede, G.H. (1983). ‘National cultures in four dimensions, a research-based theory of cultural
differences among nations’. International Studies of Management and Organization, Vol. 13 Nos 1-2, pp. 46-74.
33. Hofstede, G. (2001). ‘Culture’s consequences: Comparing values, behaviors, institutions, and organizations across nations’. 2d ed. Thousand Oaks, CA: Sage Publications.
34. Hope, O.K. (2003). ‘Firm-level disclosures and the relative roles of culture and legal origin’. Journal of International Financial Management and Accounting, Vol.14, Nr. 3, Pag. 218-248.
35. Hope, O.K., Kang, T., Thomas, W.B. & Vasvari, F. (2009). ‘The effects of SFAS 131 geographic segment disclosures by US multinational companies on the valuation of foreign earnings’. Journal of International Business Studies, 40(3): 421-443.
36. House, R.J., Hanges, P.J., Javidan, M., Dorfman, P.W. and Gupta, V. (2004). ‘Culture, leadership, and organizations: the GLOBE study of 62 societies’. Sage Publications, Thousands Oaks, CA.
37. Jensen, M.C. & Meckling, W.H. (1976). ‘Theory of the firm: Managerial Behavior, Agency Costs and Ownership Structure’. Journal of Financial Economics, Vol. 3, No. 4, p.305-360.
38. Jinfeng, Z. & Huifeng, X. (2009). ‘Emperical research on fcators influencing level of enviromental protection information disclosure in annual reports by listed companies’. Chinese Journal of population, Vol. 7, No. 1.
39. KPMG (2011). ‘KPMG international survey of corporate responsibility reporting 2011’.
40. Langer, M. (2006). ‘Comparability of sustainability reports: A comparative content analysis of Austrian sustainability reports’. Sustainability Accounting and Reporting, Springer, Part V Chapter 26. Pp 581-600. 41. La Porta, R., López-de-Silanes, F., Shleifer, A. & Vishny, R.W. (1998). ‘Law and finance’. Journal of
Political Economy, 106(6): 1113-1155.
42. La Porta, R., Lopez de Silanes, F., Shleifer, A. & Vishny, R.W. (2000). ‘Investor protection and corporate governance’. Journal of Financial Economics, 58(1-2): 3-27.
43. Lev, B. (1992). ‘Information disclosure strategy’. California Management Review, Vol. 34 No 4, pp 9-32. 44. Leuz, C., Nanda, D. & Wysocki, P.D. (2003). ‘Earnings management and investor protection:
An international comparison’. Journal of Financial Economics, 69(3): 505-527.
45. Licht, A.N., Goldschmidt, C. & Schwartz, S.H. (2005). ‘Culture, law, and corporate governance’. International Review of Law and Economics, 25(2): 229-255.
46. Mackinnon, D.P., Lockwood, C.M., Williams, J. (2004). ‘Confidence limits for the indirect effect: Distribution of the product and resampling methods’. Multivariate Behavioral Research, 39, 99-128. 47. Mackinnon, D.P., Fritz, M. S., Williams, J., Lookwood, C. M. (2007). ‘Distribution of the product
confidence limits for the indirect effect: Program PRODCLIN’. Behav Res Methods, august, 39(3), 384. 48. Marston, C.L., Shrives, P. J. (1991). ‘The use of disclosure indices in accounting research: A review
article’. British Accounting Review, 23, 195-210.
49. Mathews, M.R. & Reynolds, M.A. (2001). ‘Cultural relativity and accounting for sustainability’. Accounting Forum, Vol. 25 No. 1, pp. 79-88.
50. McWilliams, A., Siegel, D.S. & Wright, P.M. (2006). ‘Corporate social responsibility: international perspectives’. Unpublished working paper, University of Illinois, Chicago. Available at www.ssrn.com. 51. Murillo, D. & Lozano, J. M. (2006). ‘SMEs and CSR: An approach to CSR in their own words’. Journal of
Business Ethics, Vol. 67, 227-240.
52. Ndubizu, G.A. & Olesegun Wallace, R.S. (2003). ‘Contracts valuation assessment noise and cross-border listing of equities on US and UK stock markets’. The International Journal of Accounting, Vol. 38 No. 4, pp. 397-420.
53. Newson, M., Deegan, C. (2002). ‘Global expectations and their association with corporate social disclosure practices in Australia, Singapore, and South Korea’. The International Journal of Accounting, 37: 183-213.
54. Orij, R., (2010). ‘Corporate social disclosures in the context of national cultures and stakeholder theory’. Accounting, Auditing & Accountability Journal, Vol. 23, Nr. 7, Pag. 868-889
55. Schein, E.H., (1996). ‘Culture: the missing concept in organization studies’. Administrative Science Quarterly, 41, pp229-240.
56. Shane, P., Spicer, B. (1983). ‘Market response to environmental information produced outside the firm’. The Accounting Review, Vol. 58 No. 3, pp. 521-538.
57. Shao, L., Kwok, C.C.Y. & Guedhami, O. (2010). ‘National culture and dividend policy’. Journal of International Business Studies, 41(8): 1391-1414.
58. Shi, Y., Magnan, M. & Kim, J. (2012). ‘Do countries matter for voluntary disclosure? Evidence from cross-listed firms in the US’. Journal of International Business Studies, 43(2): 143-165.
59. Soltani, B. (2007). ‘Auditing, an international approach’. Pearson Education Limited, Essex, pp 44. 60. Stulz, R. & Williamson, R. (2003). ‘Culture, openness, and finance’. Journal of Financial Economics,
70(3): 313-349.
61. Tilt, C.A., (1994). ‘The influence of external pressure groups on corporate social disclosure: Some empirical evidence’. Accounting, Auditing and Accountability Journal, 7 (4), 56-71.
62. Trotman, K.T. & Bradley, G.W. (1981). ‘Associations between social responsibility disclosure and characteristics of companies’. Accounting Organizations and Society, Vol. 6 No. 4, pp.355-62. 63. Verrecchia, R.E. (2001). ‘Essays on disclosure’. Journal of Accounting & Economics, 32(1-3): 97-180. 64. Van der Laan Smith, J., Adikhari, A. & Tondkar, R.H. (2005). ‘Exploring differences in social disclosures
internationally: a stakeholder perspective’. Journal of Accounting and Public Policy, Vol. 24 No. 2, pp. 123-51.
65. Waard, D. d. (2011). ‘Als de vos de passie spreekt...: De rol van de accountant bij
duurzaamheidsverslaggeving’. Groningen: Rijksuniversiteit Groningen, Facilitair Bedrijf Grafmedia. 66. Woodward, D.G. (1998). ‘Specification of a content-based approach for use in corporate social reporting