Bruiloft van de eeuw (1999)
33.1 Samenvatting
Sophie Connell is een succesvolle bloemist met haar eigen zaak in New York, maar reist terug naar haar geboortedorp Marlin Bluff om haar opa te helpen. Hij wil dolgraag zijn tweeduizendste stelletje verbinden in zijn kerk op de eerste dag van de nieuwe eeuw. Helaas lijkt een zakenman, Bryn Jasper, hier een stokje voor te steken, door ervoor te zorgen dat de bruiloft in zijn resort en niet in de kerk zal plaatsvinden. Sophie ontmoet hem kort nadat ze aankomt in Marlin Bluff, en de twee voelen zich meteen tot elkaar aangetrokken. Wanneer hij doorheeft dat Sophie een succesvolle bloemist is, biedt hij haar ook een tijdelijke baan als bloemist in het resort aan voor de bruiloften die daar worden gehouden. Sophie accepteert de baan, ook
deels omdat ze het ziet als een manier om het tweeduizendste huwelijk terug naar de kerk te halen.
De bruid blijkt een jeugdvriendin van Sophie te zijn: Claire, die uit een rijke familie komt en gaat trouwen met Colin, een man die, zo wordt vrij snel duidelijk gemaakt, niet goed voor haar is en haar alleen maar wil voor haar geld. Sophie zet haar plan om de bruiloft terug te stelen in werking, door te proberen Claire over te halen om haar bruiloft in de kerk te houden. Sophie voelt zich ondertussen ook schuldig omdat ze gevoelens begint te ontwikkelen voor Bryn, en hij duidelijk ook voor haar. Om een punt te zetten achter zijn geflirt vertelt ze hem dat haar collega in New York, Rick, haar vriend is. Ondertussen blijkt het tweeduizendste huwelijk toch plaats te vinden in het resort, naar de wensen van de familie van de bruid. Sophie is opgelucht, aangezien dit betekent dat ze Bryn niet hoeft te bedriegen.
Op een feest komt Bryn erachter dat ze heeft gelogen over Rick. Hij confronteert haar hiermee, Sophie geeft haar gevoelens voor hem toe, de twee zoenen en gaan met elkaar naar bed. Hun relatie blijkt echter van korte duur, want het tweeduizendste huwelijk wordt alsnog verplaatst naar de kapel van Sophies opa, waardoor Bryn haar ervan beschuldigt dat hij haar
heeft bedrogen. Wanneer Bryn doorgaat over hoeveel geld dit hem wel niet zal kosten, in plaats van zich zorgen te maken over de andere dingen die op het spel staan, is ze ook klaar met hem. Haar woede wordt erger wanneer de bruiloft weer wordt verplaatst naar het resort, nadat Bryn heeft aangeboden alles te betalen, en wordt nog verder aangewakkerd door het feit dat Claire het liefst in de kapel wil trouwen. Sophie confronteert Bryn, die langzaam doorkrijgt wat hij fout heeft gedaan, en wat Sophie voor hem betekent. Hij maakt het deels goed door de in geldnood verkerende kapel en de grond eromheen te kopen zodat die kan worden gebruikt voor huwelijksinzegeningen, en zodat Sophies opa er kan blijven wonen. Hij mag ook de inzegeningen blijven doen. Sophie vergeeft hem, alhoewel hun relatie platonisch blijft.
Sophie en Bryn zijn allebei verdrietig omdat ze elkaar missen. Wanneer Sophie wordt verteld dat haar opa opeens niet de inzegeningen van het tweeduizendste huwelijk mag doen, zoals was afgesproken, wordt ze woedend en confronteert ze Bryn voor de tweede keer. Het blijkt een misverstand te zijn waar hij niks mee te maken heeft. Ze verklaren de liefde aan elkaar en zoenen. Eenmaal terug in het huis van Sophies opa blijkt dat Claire de benen heeft genomen met een oude jeugdvriend van Sophie, Joe, met wie ze over een maand zal trouwen. Kortom, het huwelijk gaat niet door, maar Bryn en Sophie besluiten te trouwen in plaats van Claire en haar voormalige verloofde. Bryn en Sophie trouwen op 1 januari 2000, waardoor al hun harde werken voor deze bruiloft toch niet voor niks blijkt te zijn geweest.
3.2 Analyse
3.2.1 Mannen en vrouwen Focalisatie
De alwetende verteller wordt ook in Bruiloft van de eeuw weer gebruikt. De verteller blijft oppervlakkig, waardoor het opnieuw duidelijk is dat de gedachten en de gevoelens die via de verteller worden geuit, behoren tot de personages vanuit wiens standpunt het verhaal wordt verteld. In tegenstelling tot de eerdere boeken krijgt de lezer in Bruiloft van de eeuw niet alleen het perspectief van Sophie te zien, maar ook dat van Bryn. Alhoewel nog steeds het woord grotendeels aan de vrouw is, krijgt het oogpunt van de man, in vergelijking met eerdere boeken, veel meer aandacht. Dit heeft onder andere gevolgen voor de portrettering van het karakter van Bryn. Hierdoor zijn de meningen, normen en waarden die in het boek naar voren komen niet meer alleen van het vrouwelijk hoofdpersonage.
Beschrijving
Net als in de eerdere romance novels uit de Bouquetreeks worden in dit deel uit 1999 de mannen en vrouwen bij hun introductie in het verhaal uitgebreid beschreven. De outfits van beide genders krijgen ook veel aandacht, al gebeurt dit nog steeds vaker voor de vrouwen dan de mannen. De termen die worden gebruikt om de mannen te beschrijven zijn ook mannelijk: ‘krachtige benen’, ‘brede gespierde borstkas’, ‘krachtige gebruinde gezicht’. (9) Dit soort gendergerelateerde beschrijvingen worden voornamelijk gebruikt bij de mannen, al worden de vrouwen af en toe nog steeds met zachtere termen beschreven: ‘lieftallig gezicht’. (8) Over het algemeen zijn dit soort beschrijvingen sterk verminderd sinds Eiland van beloften, zeker voor de vrouwen. Voor de mannen eveneens, maar dit soort beschrijvingen zijn voor hen wel nog steeds in meerdere mate aanwezig.
Rollen
Alhoewel er bij de mannen bepaalde stereotypische ideeën naar voren komen, worden andere ook juist weer tegengewerkt. Een voorbeeld van zo’n stereotypisch idee: Bryn zegt tegen Sophie, wanneer zij zich bedenkt hoe het zal zijn om Joe, die Bryns terreinopzichter is, als huishouder te hebben, dat Joe meer is ‘geïnteresseerd in de mannenrol’. (13) Oftewel, het huishouden is voor vrouwen, niet voor mannen. Ook worden mannen geportretteerd als prinsen op het witte paard; Bryn weigert Sophie haar tassen te laten tillen en Joe redt Claire van haar verloofde. (18, 118) Deze ideeën worden echter weer tegengesproken door het feit dat Sophie op een gegeven moment niet door hem gered wil worden, en voor het grootste deel van de tijd prima voor zichzelf kan zorgen. (111) Verder, ook al lijkt Bryn te zeggen dat het huishouden voor vrouwen is, wordt dit niet echt bevestigd door het verhaal zelf; er is geen enkele huisvrouw in het verhaal te vinden. Integendeel, degene die al zijn ambities heeft opgegeven om kinderen op te voeden en voor het huishouden te zorgen is de opa van Sophie, in plaats van een vrouw. (50-90) Door de rest van het verhaal zorgen de andere mannen ook gewoon voor hun kinderen. (123) Vrouwen zorgen ook wel voor het huishouden, maar ze zijn niet de enigen die het doen. (86) Het lijkt er dus op dat in 1999 de bezigheden en eigenschappen van mensen minder sterk wordt verbonden aan hun gender.
Wanneer het erop lijkt dat Claire in de passieve, ondergeschikte huisvrouwrol terecht gaat komen, wordt dat juist als negatief geportretteerd, ook omdat het duidelijk is dat ze dit zelf niet wil. Haar ouders en Colin, degenen die haar in deze ondergeschikte rol proberen te duwen, worden als slechte personen neergezet. Claire zegt dat haar ouders haar ‘een uilskuiken’ vinden en het hen daarom het beste lijkt als ze maar gewoon trouwt met een man die haar vertelt wat
ze moet doen. (37-8, 101-2) Want zo’n soort man is Colin: hij kiest een jurk voor haar die ze eigenlijk helemaal niet mooi vindt, en bepaalt hoe de hele bruiloft eruit zal zien. Hij noemt haar ook ‘dom’, en over het algemeen wordt het duidelijk gemaakt dat in zijn bijzijn ‘er niets over was van de bruisende vrouw die ze anders was.’ (36) Ze past zich compleet aan hem aan, en vanwege hem en haar ouders is het duidelijk dat ze geen hoge dunk heeft van zichzelf. (58-9) Er zijn behoorlijk wat overeenkomsten te vinden tussen deze relatie en die van Adam en Robina.
Het enige verschil is dat de relatie tussen Claire en Colin als ongezond wordt geportretteerd. Niemand mag Colin, en Sophie probeert op subtiele wijze een stokje te steken voor het huwelijk door Claire zich te laten realiseren dat deze man niet goed voor haar is. Claire wordt aangemoedigd om voor zichzelf op te komen, zelfverzekerder te zijn en zelf beslissingen te maken: ‘Je moet voor jezelf op durven komen. Er zijn twee mensen bij een huwelijk betrokken, met hun eigen mening,’ zegt Sophie op een gegeven moment tegen haar, zodat ze zichzelf niet constant wegcijfert. (101-2) Wanneer dit uiteindelijk gebeurt, en ze voor zichzelf kiest door Colin te dumpen, wordt dit gezien als een positieve ontwikkeling. (118, 119-120) Kortom, de ondergeschikte rol van de vrouw wordt niet meer geaccepteerd, en in plaats daarvan kiest Claire voor een relatie op een gelijk niveau met Joe. Onafhankelijkheid van de vrouw wordt aangemoedigd; zo heeft Sophie haar eigen succesvolle bloemenzaak in New York en is hierdoor niet afhankelijk van anderen. De huisvrouwrol wordt, net als in 1989, niet naar beneden gehaald, maar het is wel duidelijk dat vrouwen een stuk vrijer zijn, of in het geval van Claire zouden mogen zijn, in plaats van de rol van de ondergeschikte vrouw op zich te nemen.
Persoonlijkheden
Sophie lijkt in veel aspecten erg op Zoë. Ze is zelfstandig, zelfverzekerd, laat zichzelf niet snel intimideren door anderen, en is ondernemend. Sophie is actief en neemt hierdoor regelmatig zelf het initiatief om haar problemen op te lossen, bijvoorbeeld de keren dat ze achter Bryn aangaat om hem te confronteren. (88, 106-9) Nog een belangrijke eigenschap van Sophie is dat ze opkomt voor de dingen waarvan ze houdt; zo benadrukt ze regelmatig hoe belangrijk haar familie voor haar is, wat ook duidelijk wordt door haar vastberadenheid om haar opa zijn tweeduizendste huwelijk te laten verbinden, en weerhoudt ze zichzelf er niet van om boos op Bryn te worden wanneer hij haar geboorteplaats Marlin Bluff belachelijk maakt. (85, 90, 26-7) Een veelvuldig terugkerend thema door Bruiloft van de eeuw heen is de baan van Sophie. Hoewel Zoë’s werk ook aanwezig is in Duizend kussen, lijkt Sophies werk als bloemist een vaste rode draad die door het verhaal heen loopt. Op verschillende momenten is ze bezig bloemstukken te schikken, zo is ze zelfs in de allereerste scène van het boek hard aan het werk
in haar bloemenzaak. (5) Er wordt ook regelmatig benadrukt hoe goed Sophie is in haar werk, iets waar Sophie zich ook van bewust is: ze heeft een ‘stijlvolle bloemisterij’, en ze staat in tijdschriften met haar werk. (6) Ook Bryn respecteert het werk dat ze doet: ‘Ik begrijp nu waarom je zo succesvol bent in New York: artistiek, diplomatiek, efficiënt’, en behalve Bryn in zijn resort hebben mensen haar ook constant nodig voor haar werk. Zelfs haar collega in New York belt haar een paar keer op om te vragen of ze niet eerder terug kan komen. (33, 54) Het is ook duidelijk dat Sophie gek is op haar werk, en het ook ziet als haar hobby, waardoor het ook onmogelijk lijkt dat Sophie haar carrière zal opgeven voor Bryn. Wanneer Bryn haar vraagt om te helpen bij een modereportage is ze enthousiast over het feit dat ze bloemen mag verzorgen voor een wereldberoemd tijdschrift, maar ook omdat ze twee dagen lang met Bryn samen kan zijn. (66) Ze ziet beide als even belangrijk. Kortom, Sophies succesvolle carrière wordt veel benadrukt en is een belangrijk onderdeel van wie ze is, in tegenstelling tot de eerdere boeken.
Qua emoties lijkt Sophie ook meer op Zoë; ze is grotendeels open over haar emoties en gevoelens, maar weet ze ook voor zich te houden en voelt aan wanneer dat nodig is. Aangezien haar werk zo’n belangrijk onderdeel van haar leven is, kan ze makkelijk haar gevoelens aan de kant zetten voor haar werk: ‘Sophie kon zich niet permitteren zich door Ricks woorden te laten beïnvloeden,’ wordt gezegd wanneer Rick haar laat twijfelen over Bryn. (105)
Een belangrijk verschil tussen Bryn en de mannelijke hoofdpersonen uit de vorige twee boeken, is dat meerdere delen van het boek uit Bryns perspectief worden verteld, waardoor we meer inzicht krijgen in het personage, in tegenstelling tot Adam en Rory, die allebei vrij gesloten zijn. Hoewel we dus meer inzicht krijgen in zijn emoties, laat Bryn over het algemeen ook veel meer ‘zwakkere’ emoties zien dan de andere twee mannen, zoals verdriet of onzekerheid. Zo laat hij een keer de honden bij hem in bed slapen omdat hij Sophie mist, en vraagt hij zich op een gegeven moment af of hij wel sterk genoeg is om over zijn verleden heen te stappen en van Sophie te houden. (91-2, 100) Bryn wordt zowat door zijn gevoelens voor Sophie overgenomen: ‘Het enige waaraan hij kon denken was Sophie.’ (56) Op een gegeven moment zijn de gevoelens die hij heeft zo sterk dat het welzijn van Sophie het enige is wat belangrijk is voor hem: ‘Hij zag echter wel haar van verdriet vertrokken gezicht. Plotseling was dat alles wat telde. Zijn eigen zorgen en angsten vielen abrupt weg.’ (112) Kortom, Bryn is emotioneel toegankelijker dan de vorige twee mannen; hij laat veel meer emoties zien en is ook veel meer met ze bezig, wat we nu zien omdat het verhaal deels vanuit zijn perspectief wordt verteld.
Dit betekent niet dat Bryn geen woede laat zien, een emotie die bij Adam en Rory veelvuldig terugkeerde. Bryn uit deze emotie echter op een minder dreigende manier dan de
andere mannen. Bryn pakt Sophie een enkele keer stevig vast, maar hij forceert haar nooit om iets te doen wat ze niet wil, wat de andere twee wel regelmatig deden. Bryns jaloezie over Rick uit hij voornamelijk door te ‘knarsetanden’, of hij zegt iets dreigends over wat hij zou doen wanneer Sophie een nieuwe vriend krijgt, zoals: ‘Ik zou hem vermoorden’, maar hij doet hier nooit iets mee. (63, 100) Bryn is over het algemeen een minder dominante man dan de andere twee mannen. Dit is ook te merken aan hoe Sophie hem behandelt; terwijl Robina en Zoë soms zelfs nog wel eens bang zijn voor hun respectievelijke mannelijke hoofdpersonages vanwege hun woedeaanvallen, is dit bij Sophie nooit het geval.
Anders dan Rory en Adam past Bryn zich ook veel meer aan Sophie aan dan de andere twee doen aan hun vrouwen. Bryn ziet uiteindelijk in dat hij degene is die fout zat nadat ze uit elkaar gaan, en toont zelfs begrip voor haar situatie. Hij steunt haar in haar carrière, geeft aan dat dat juist iets is wat hij aantrekkelijk aan haar vindt: ‘“Je klinkt als een echte zakenvrouw,” zei hij goedkeurend.’ (41) In plaats van dat hij Sophie in de ondergeschikte rol probeert te duwen, steunt hij haar juist.
Gedrag van mannen en vrouwen tegenover elkaar
Terwijl de relatie tussen Zoë en Rory gelijker was, niet vanwege een verandering in het gedrag van de man, maar vanwege hoe de vrouw met zijn gedrag omging, is die van Sophie en Bryn gelijker omdat ze elkaar beiden gelijkwaardig behandelen. Zoals al duidelijk werd uit de vorige paragraaf, steunt Bryn haar in plaats van haar te kleineren. Hoewel hij haar af en toe met kleinerende termen benoemt, is het duidelijk dat deze zijn bedoeld als grapjes waarin Sophie in meegaat. (65, 76) Wederzijds is Sophie ook onder de indruk van hoe goed Bryn is in zijn werk. (45-6) De twee lijken ook veel meer plezier te halen uit samen zijn; zo maken ze constant grapjes en houden ze elkaar voor de gek. Ook dit is anders dan Zoë en Rory, die vooral een erg vijandige relatie hadden vanwege hun vele geruzie, en ook Adam en Robina behandelen elkaar anders. Bryn en Sophie zijn niet alleen geliefden, maar ook vrienden. Dit benadrukt Sophie ook: ‘Je kunt behalve man en vrouw ook vrienden zijn.’ (101-2) Waar Adam en Rory Robina en Zoë vaak denigrerend behandelden, alsof ze minder waren dan hen, doet Bryn dit niet. Hier lijkt de gelijkwaardige relatie vooral te liggen aan bepaalde aanpassingen in het mannelijke hoofdpersonage.
Mannen en vrouwen in het algemeen
In Bruiloft van de eeuw is niet iedereen getrouwd of zoekende; integendeel, dit is erg gevarieerd. Trouwen blijft echter nog steeds een belangrijk onderdeel van het verhaal, maar deze keer zijn
het niet alleen de vrouwen die zich hiermee bezighouden. Bryn is de eerste die over een huwelijk met Sophie begint na te denken, en neemt uit eigen initiatief een ring mee om haar ten huwelijk te vragen. Ook maakt hij zich zorgen of hij wel een goede echtgenoot zal zijn, en denkt hij onbewust na over hun kleinkinderen. (100-3) Sophie maakt aan het begin juist duidelijk dat een huwelijk niet ‘bij mijn image’ past, en ze dus voorlopig helemaal niet wil trouwen. (13) Dit verandert natuurlijk zodra ze verliefd wordt op Bryn. Kortom, trouwen is in Bruiloft van de eeuw niet meer iets waar vooral vrouwen zich intensief mee bezig houden.
Net als in Duizend kussen hebben zowel de mannen als vrouwen allemaal een baan, vaak een succesvolle carrière, en zijn de vrouwen qua geld dan ook niet afhankelijk van een man. Voor de ongetrouwde vrouwen wordt er ook niet van uitgegaan dat ze hun baan op zullen geven voor hun huwelijk.
Progressiviteit
Van wat hierboven al beschreven is, valt al uit op te maken dat de gedachtegang in 1999 over het algemeen een stuk progressiever is dan in 1975 en 1989. Maar ook op expliciete wijze komen er progressieve ideeën in Bruiloft van de eeuw naar voren. Bijvoorbeeld wanneer Sophie zichzelf ervan overtuigt dat ze haar plan voor haar opa kan uitvoeren, en zich bedenkt dat als James Bond het kan, zij het ook kan: ‘Alleen dat hij een man is betekent nog niet dat hij de enige is die ergens kan infiltreren en winnen. Ik noem mezelf Jane Bond en ga ertegenaan.’ (25) Ook benadrukt ze dat ze niemands eigendom is: ‘Ik ben van niemand!’ roept ze boos tegen Bryn wanneer hij betreurt dan ze nu eenmaal van Rick is. (71) Op deze manieren worden de progressieve ideeën die in het verhaal al op subtielere wijzen langskomen, explicieter gemaakt.
3.2.2 Seks Beschrijving
Er worden nog steeds geen expliciete seksscènes beschreven in Bruiloft van de eeuw, maar nog steeds is seks net zo aanwezig als in Duizend kussen. Er zijn, interessant genoeg, minder