4.3 Multivariate regressieanalyse
4.3.1 Alternatieve analyse
Om meer zekerheid te verkrijgen over de resultaten van het onderzoek naar de relatie tussen de bovenbeschreven determinanten en de mate van MVO-verslaggeving is een alternatieve analyse uitgevoerd. In deze analyse wordt de proxy “de onafhankelijkheid van de audit commissie” gebruikt voor het meten van audit kwaliteit. De verklarende krachten van dit model (F=3.947, P=0.002, adjusted R2=0.088) liggen in lijn met het basismodel (F=3.908, P=0.002, adjusted R2=0.087).16 De onderstaande tabel geeft de resultaten van de alternatieve analyse weer.
Tabel 4.14 Multivariate regressieanalyse (additionele analyse)
Uit de tabel blijkt dat de resultaten van de alternatieve analyse verschillen ten opzichte van de basisanalyse. Indien de proxy “onafhankelijkheid audit commissie” als surrogaat voor audit kwaliteit wordt gebruikt, verandert de significantie van de correlatie tussen de mate van MVO-verslaggeving en de variabelen “audit kwaliteit” en “omvang van een onderneming”. De significantie van de correlatie van de overige drie variabelen zijn echter consistent met de basisanalyse.
Verschillen
Uit de resultaten blijkt dat in de additionele analyse hypothese 1 verworpen dient te worden. Het blijkt namelijk dat de proxy “onafhankelijkheid audit commissies” negatief significant is gecorreleerd (P-waarde = 0.043) met de mate van verslaggeving, hetgeen betekent dat het resultaat
in strijd is met de aanname van de studie. Een verklaring hiervoor kan zijn dat de audit commissie leden weinig ervaring hebben (Al-Janadi et al., 2013). Verder wordt van een audit commissie verwacht dat zij de corporate governance, de interne en externe audit controles, de rapportering en de interne controle systemen overziet. Het kan zijn dat de audit commissie zich alleen bezig houdt met het voldoen aan de eisen die de wet & regelgeving stelt. Het doel van een audit commissie zal dan niet zijn om druk op een onderneming te zetten voor het toelichten van vrijwillige MVO-informatie (Yuen et al, 2009). Verder is geconstateerd dat in tegenstelling tot de basisanalyse de omvang van een onderneming in deze analyse significant positief is gecorreleerd (p-waarde < 0.1) aan de mate van MVO-verslaggeving en hypothese 3 derhalve geaccepteerd kan worden. Dit is consistent met de aanname van deze studie en de resultaten van voorgaande onderzoeken (o.a. Boesso & Umar 2007; Hossain et al., 2006). De verschillen in de resultaten van deze analyses worden waarschijnlijk veroorzaakt doordat de audit kwaliteit op twee verschillende manieren wordt geoperationaliseerd, waarbij verschillende data worden gebruikt voor het meten van audit kwaliteit. Zoals al eerder in voorgaande hoofdstukken is beschreven, is er geen overeenstemming tussen onderzoekers over hoe audit kwaliteit gemeten moet worden en komen onderzoekers tot verschillende conclusies bij het hanteren van surrogaten voor audit kwaliteit (Hussein & MohdHanefah, 2013). De reden dat het resultaat voor de invloed van de omvang van de onderneming op de mate van MVO-verslaggeving is verandert, kan zijn dat de score van de ene variabele (omvang onderneming) verandert als de score van een andere variabele (audit kwaliteit) in het model verandert (Field, 2009).
Overeenkomsten
Door het uitvoeren van de alternatieve analyse is er meer zekerheid verkregen over de invloed van de variabelen “omvang van een accountantsorganisatie”, “leeftijd van een onderneming”, en de “industrie sector” op de mate van MVO-verslaggeving. De resultaten van beide analyses liggen namelijk met betrekking tot deze variabelen in lijn met elkaar. Er kan met meer vertrouwen gesteld worden dat de omvang van een accountantsorganisatie en de industriesector waarin middelgrote onderneming opereren geen invloed hebben op de mate van MVO-verslaggeving en met meer zekerheid aangenomen worden dat de leeftijd van middelgrote ondernemingen wel invloed heeft op de mate van MVO-verslaggeving.
Op basis van de bevindingen van dit onderzoek zal een conclusie worden gevormd in het volgende hoofdstuk.
5 Conclusie
In het voorgaande hoofdstuk zijn de resultaten van de analyses gepresenteerd en de hypotheses getest. Dit hoofdstuk bevat de conclusie van de studie en de beperkingen van het onderzoek. Het doel van deze studie was om een onderzoek zoek te doen naar de impact van audit kwaliteit en diverse ondernemingskarakteristieken op de mate van verslaggeving. De mate van MVO-verslaggeving is gemeten door middel van een disclosure index aanpak. De MVO index disclosure is gebaseerd op de GRI Sustainability Reporting Guide Lines G3.1. Uit de studie blijkt dat de algehele mate van MVO-verslaggeving door middelgrote ondernemingen gemiddeld 50 procent is. Deze gemiddelde mate van verslaggeving relateert waarschijnlijk aan het feit dat de dit type van informatie op vrijwillige basis gebeurt en er geen wettelijk verplichte vereisten zijn.
Verder blijkt uit het onderzoek naar de impact van de genoemde determinanten op de mate van MVO-verslaggeving dat de omvang van een accountantsorganisatie en de industriesector waarin middelgrote onderneming opereren geen invloed hebben op de mate van MVO-verslaggeving. Deze bevinding is geconstateerd uit het resultaat van zowel de basis- als de additionele analyse. Dit is in contrast met vele studies waarbij deze variabelen positief gecorreleerd zijn aan de mate van MVO-verslaggeving. In deze studies worden deze variabelen voornamelijk als control variabelen opgenomen in de analyses. Het blijkt dat het toch niet zo vanzelfsprekend is dat een onderneming die gecontroleerd wordt door een big 4 accountantsorganisatie en de meer milieugevoelige industrieën meer MVO-informatie rapporteren. De leeftijd van een onderneming heeft in dit onderzoek in tegenstelling tot de bovengenoemde variabelen wel invloed op de mate van MVO-verslaggeving. Deze bevinding steunt de bewering dat oudere ondernemingen al gedurende een langere periode hun activiteiten uitvoeren binnen de maatschappij en zij hierdoor meer MVO-verslaggeving toelichten omwille van het behouden van het haar imago.
Uit het onderzoek blijkt tevens dat de resultaten van de analyse kunnen wijzigen indien de audit kwaliteit op twee verschillende manieren wordt geoperationaliseerd. Er is namelijk een verschil geconstateerd tussen het resultaat van de analyses met betrekking tot de omvang van een onderneming. Alleen de bevinding vanuit de additionele analyse steunt de aanname van dit onderzoek dat de omvang van een onderneming invloed heeft op de mate van MVO-verslaggeving. Alhoewel vele studies wel een significante positieve correlatie vinden tussen deze variabele en de mate van MVO-verslaggeving, zijn er ook onderzoekers die consistent met de resultaten van de basisanalyse geen significantie constateren tussen de omvang van een onderneming en de mate van MVO-verslaggeving (Yulita, 2010; Lanis & Richardson, 2011).
Opmerkelijk is dat op basis van de basisanalyse waarbij de proxy audit kosten als surrogaat is gebruikt voor audit kwaliteit, de audit kwaliteit een significante positieve invloed heeft op de mate van MVO-verslaggeving. Wat conform de aanname van het onderzoek is, maar uit de resultaten van de additionele analyse (proxy: onafhankelijkheid van een audit commissie) blijkt dat de hypothese 1 verworpen moet worden aangezien er een negatieve significante correlatie is geconstateerd tussen audit kwaliteit en de mate van MVO-verslaggeving.
Als argument voor dit resultaat kan worden gesteld dat de audit commissie leden door de leiding van een onderneming of raad van bestuur worden aangesteld, wat invloed kan hebben op hun monitoring rol in termen van onafhankelijkheid. Het kan zijn dat de audit commissie hierdoor de transparantie van een onderneming niet zal verhogen en daarmee ook niet de mate van MVO-verslaggeving. Deze aanname van Yuen et al. (2009) wordt gesteund door het resultaat van dit onderzoek ondanks het feit dat 66 procent van de audit commissie leden als onafhankelijk wordt aangemerkt. Uit de resultaten blijkt namelijk dat ondanks dat 66 procent van de audit commissie
leden onafhankelijk is, dit niet heeft geleid tot een verhoging van de mate van MVO-verslaggeving. Volgens de agency theorie impliceert dit dat de leiding van een onderneming een audit commissie creëert die als monitor systeem fungeert om de wensen van de stakeholders tegemoet te komen en de interesses van de stakeholders te beschermen. Geadviseerd wordt om de rol en het doel van de audit commissie nader onder de loep te nemen en richtlijnen op te stellen die geïmplementeerd dienen te worden door ondernemingen voor een meer effectieve rol van een audit commissie. Zoals elke ander onderzoek heeft deze studie tevens enkele beperkingen. De volgende beperkingen zijn geconstateerd tijdens het onderzoek. Ten eerste zijn de jaarverslagen en de MVO-verslagen van het jaar 2011 gebruikt, omdat van het verslaggevingsjaar 2012 niet alle jaarrekeningen en MVO-verslagen gepubliceerd zijn door de geselecteerde ondernemingen. Ten tweede is voor de selectie van de ondernemingen gebruik gemaakt van index lijsten van beurzen van het jaar 2013 aangezien de historische lijsten van 2011 niet beschikbaar zijn. Ten derde meet de MVO disclosure index die is samengesteld op basis van 6 performance indicatoren niet de diepte van MVO-verslaggeving, waardoor de mate van verslaggeving niet volledig en juist kan worden gemeten. Ten vierde worden in deze studie de significante verschillen van de gemiddelde mate van MVO-verslaggeving tussen de landen niet verklaard. Tot slot worden in deze studie niet alle mogelijke onafhankelijke variabelen getest die een belangrijke mate van invloed kunnen hebben op de mate van MVO-verslaggeving.
Hoewel de studie de bovengenoemde beperkingen had, was het alsnog mogelijk om op basis van de resultaten van deze studie een conclusie te kunnen trekken over de MVO-verslaggeving.
6 Referenties
Alsaeed, K. (2006). The association between firm-specific characteristics and disclosure: The case of Saudi Arabia. Managerial Auditing Journal. Vol. 21, No. 5, 476-496.
Rustam, S., Rashid, K., & Zaman, K. (2013). The relationship between audit committees, compensation incentives and corporate audit fees in Pakistan. Economic Modelling 31, 697-716.
Adams, C., Hill, W., & Roberts, C. (1998). Corporate social reporting practices in western Europe: Legitimating corporate behaviour. Britisch Accounting Review. Vol. 30, No.1, 1-21.
Al-Janadi, Y., Rahman, R. A., & Omar, N. H. (2013). Corporate Governance Mechanisms and Voluntary Disclosure in Saudi Arabia. Research Journal of Finance and Accounting. Vol 4, No.4, 25-36.
Ball, R., Jayaraman, S., & Shivakumar, L. (2012). Audited financial reporting and voluntary disclosure as complements: A test of the confirmation hypthesis. Journal of Accounting and Economics 53, 136-166.
Barry, C., & Brown, S. (1985). Differential information and security market equilibrium. Journal of Financial and Quantitative Analysis 20, 407-422.
Behbahani, S., Zare, R., & Farzanfar, F. (2013). Examining the effect of auditing quality on nonfinancial information disclosure quality. Interdisciplinary journal of contemporary research in business, Vol. 4, No.12, 802-810.
Boesso, G., & Kumar, K. (2007). Drivers of corporate voluntary disclosure; A framework and empirical evidence from Italy and the United States. Accounting, Auditing & Accountability Journal. Vol. 20, No. 2, 269-296.
Bowerman, B., & O'Connell, R. (1990). Linear statistical models: An applied approach. Belmont: CA: Duxbury.
Branco, M. C., & Rodriques, L. L. (2008). Factors Influencing Social Responsibility Disclosure by Portuguese Companies. Journal of Business Ethics. Vol. 83, 685-701.
Callan, S., & Thomas, J. (2009). Corporate financial performance and corporate social performance. An update and reinvestigation. Corporate Social Responsibility and Environmental Management. Vol. 16, No. 2, 61-81.
Campbell, D. (2009). Risk and environmental auditing. ACCA Qualification Student Journey, Student Account (P1 & P7), 46-48.
Cormier, D., Ledoux, M.-J., & Magnan, M. (2009). Social and Environmental Disclosures: Substitues or Complements? Canada: ESG UQAM, Chaire d'information financiere et organisationelle.
Craswell, A., & Taylor, S. (1992). Discretionary Disclosure of Reserves by Oil and Gas Companies: An Economic Analysis and Gas Companies. Journal of Business Finance. Vol. 19, No. 21, 295-308.
DeAngelo, E. L. (1981). auditor size and audit quality. Journal of accounting and economicss, 183-199.
Deegan, C. (2002). The legitimising effect of social and environmental disclosures - a theoritical foundation. Accounting, Auditing & Accountability Journal, 282-311.
Deumes, R., & Knechel, W. (2008). Economic incentives for voluntary reporting on internal risk management and control systems. Auditing: A journal of practices and theory. Vol. 27, No. 1, 36-66.
Elijido-Ten, E. (2004). Determinants of environmental disclosures in a developing country: An application of the stakeholder theory. Singapore: Swinburne University of Technology. Farook, S., & Lanis, R. (2005). Banking of Islam? Determinants of corporate social responsibility
disclosure. Sydney: University of Technology.
Field , A. (2009). Discovering statistics using SPSS (3e edition ed.). London: SAGE Publications. Forker, J. (1992). Corporate Governance and Disclosure Quality. Accounting and Business
Research. Vol.22, No.86, 111-124.
Francis, J. R. (2004). What do we know about audit quality? The British Accounting Review 36, 345-368.
Freeman, R. (1984). Strategic Management: A Stakeholder Approach. Boston: Pitman.
Galani, D., Eythymios, G., & Stavropoulos, A. (2011). The relation between firm size and environmental disclosure. International Conference On Applied Economics, (pp. 179-186). Greece.
Guthrie, J., & Parker, L. (1989). Corporate Social Reporting: A Rebuttal of Legitimacy . Accounting and Business Research. Vol.19, No, 6, 343-352.
Hossain, M., Islam, K., & Andrew, J. (2006). Corporate Social and Environmental Disclosure in Developing Countries: Evidence from Bangladesh. University of Wollongong; Faculty of Commerce-Papers, 1-22.
Hussein, F. E., & MohdHanefah, M. (2013). Overview of Surrogates to Measure Audit Quality. International Journal of Business and Management. Vol. 8, No. 17, 84-91.
Ingram, R., & Frazier, K. (1980). Environmental performance and corporate disclosure. Journal of accounting research. Vol. 18, No. 4, 614-622.
Jensen, M. C., & Meckling, W. H. (1976). Theory of the Firm: Managerial Behavior, Agency Costs and Ownership Structure. Journal of Financial Economics. Vol.3, No.5, 305-360.
Jinfeng, Z., & Huifeng, X. (2009). Emperical research on fcators influencing level of enviromental protection information disclosure in annual reports by listed companies. Chinese Journal of population. Vol. 7, No. 1.
Klein, A. (2002). Audit committee, board of director characteristics, and earnings management. Journal of Accounting and Economics. Vol.33, No.3, 375-400.
Kline, R. (2005). Principels and practice of structural equation modeling (2nd edition). New York: The Guilford Press.
Kolk, A. (2004). A decade of sustainability reporting: developments and significance. Int. J. Environment and Sustainable Development, 51-64.
Lang, M., & Russel, L. (1993). Cross-Sectional Determinants of Analyst Ratings of Corporate Disclosures. Journal of Accounting Research. Vol. 31, No. 2, 246-271.
Lanis, R., & Richardson, G. (2011). Corporate social responsibility and tax aggressiveness: An empirical analysis. J. Account. Public Policy, 1-23.
Lee, P., Stokes, D., Stephen, T., & Walter, T. (2003). The association between audit quality, accounting disclosures and firm-specific: Evidence from initial public offerings. Journal of Accounting and Public Policy 22, 377-400.
Limperg, T. (1932). De functie van den accountant en de leer van het gewekte vertrouwen. Maandblad voor accountancy en bedrijfshuishoudkunde.
Lucyanda, J., & Siagian, L. (2012). The Influence of Company Characteristics Toward Corporate Social Responsibility Disclosure. The 2012 International Conference on Business and Management, (pp. 601-619). Thailand.
Majoor, G., Heideman, T., Kollenburg, J. v., Merkus, W., & Moleveld, W. (2007). Elementaire theorie accountantscontrole, Algemene beginselen. Breukelen: Wolters -Noordhoff Groningen.
Meek, G., Roberts, C., & Gray, S. (1995). Factors Influencing Voluntary disclosure Annual Report Disclosures by U.S., U.K. and Continental European Multinational Corporations. . Journal of International Business Studies. Vol.96, No.3, 555-572.
Meznar, M. B., & Nigh, D. (1995). Buffer or Bridge? Environmental and Organizational Determinants of Public Affairs Activities in American Firms. The Academy of Management Journal. Vol. 38, No. 4, 975-996.
Murcia, F., & De Souza, F. (2009). Discretionary-based disclosure: The case of social and environmental reporting in Brazil.
Myers, R. (1990). Classic and Modern regression with applications. BostonM: MA: Duxbury. Orij, R. (2010). Corporate social disclosures in the context of national cultures and stakeholder
theory. Accounting, Auditing & Accountability. Vol. 23, No. 7, 868-889.
Owusu, C. A., & Frimpong, S. (2012). Corporate Social and Environmental Auditing: Perceived Responsibility or Regulatory Requirement? Research Journal of Finance and Accounting. Vol 3, No. 4, 47-57.
Pahuja, S. (2009). Relationshipbetween environmental disclosures and corporate characteristics: a study of large manufacturing companies in India. Social Responsibility Journal. Vol. 5, No. 2, 227-244.
Palmer, P. D. (2008). Audit quality and financial report disclosure. Australia: Flinders Business School, Flinders University.
Palmrose, Z.-V. (1986). Audit Fees and Auditor Size: Further Evidence. Journal of Accounting Research. Vol. 24, No. 1, 97-110.
Patten, d. (1992). Intra-industry environmental disclosure in response to the Alaskan oil spill: a note on legitimacy theory. Accounting, Organization and Society. Vol. 17, No.5, 471-475. Peiyuan, G. (2005). Corporate Environment Reporting and Disclosure in China. Beijing.
Raffournier, B. (1995). The Determinants of Voluntary Financial Disclosure by Swiss Listed Companies. The European Accounting Review 4, 261-280.
Roberts, R. W. (1992). Determinants of corporate social responsibility disclosure. Accounting, Organizationsand Society. Vol. 17, No.6 , 595-612.
Rouf, A., & Al Harun, A. (2011). Ownership Structure and Voluntary Disclosure in Annual Reports of Bangladesh. Pak. J. Commer. Soc. Sci.. Vol. 5, No. 1, 129-139.
Setyorini, C. T., & Ishak, Z. (may 2012). Corporate social and environmental disclosureL A positive accounting theory view point. International Journal of Business and Social Science. Vol.3, No. 9, 152-164.
Staden, C. v. (2012). Motivations for Corporate Social and Environmental Reporting: New Zealand Evidence. New Zealand: Canterbury University, Christchurch.
Ulmann, A. (1985). Data in search of a theory: a critical examination of the relationships among social performance, social disclosure and economic performance of US firms. Academy of Management Review. Vol. 10, No.3, 540-557.
Untari, L. (2010). Effect on company characteristics corporate social responsibilities disclosures in corporate annual report of consumption listed in Indonesia Stock Exchange. Universitas Gunadarma:.
Van der Laan Smith, J., Adikhari, A., & Tondkar, R. (2005). Exploring differences in social disclosures internationally: a stakeholder perspective. Journal of Accounting and Public Policy. Vol. 24, No.2, 123-151.
Waard, D. d. (2011). Als de vos de passie spreekt...: De rol van de accountant bij duurzaamheidsverslaggeving. Groningen: Facilitair Bedrijf Grafmedia, Rijksuniversiteit Groningen.
Wallace, R., Naser, K., & Mora, A. (1994). The relationship between the comprehensiveness of corporate annual reports and firm characterisrics in Spain. Accounting & Business Research, 41-53.
Watts, R., & Zimmerman, J. (1983). Agency problems, auditing, and theory of the firm: some evidence. Journal of Law and Economics. Vol. 26, No.1, 613-634.
Yuen, D. C., Liu, M., Zhang, X., & Lu, C. (2009). A case of voluntary disclosure by Chines enterprises. Asian journal of finance & accounting. Vol. 1, No. 2, 118-145.
Yulita, L. (2010). The effect characteristics of company toward corporate social responsibility in mining company listed at Indonesia Stock Exchange. Universitas Gunadarma.
7 Bijlagen
7.1 Lijst van de geselecteerde ondernemingen
17