Cover Page
The handle http://hdl.handle.net/1887/137749 holds various files of this Leiden University
dissertation.
Author: Lahav-van der Gracht, A.M.F.
128
Samenvatting
Cytotoxische T-cellen, beter bekend als killer T-cellen, zijn onderdeel van ons adaptieve immuunsysteem. Ze helpen bij het opruimen van onder andere door virussen geïnfecteerde cellen en tumorcellen. Vaccinaties kunnen cytotoxische T-cellen als het waren trainen en in aantal doen vermeerderen en daarmee bewerkstelligen dat een tumor effectief wordt verwijderd. Echter, er zijn ook een hoop mechanismen in het lichaam om immuunreacties te remmen zoals immuun suppressie factoren en regulerende T-cellen. Meer begrip op de activatie van killer T-cellen kan leiden tot betere antivirale en anti-kanker vaccines. Chemische vernuftigheden kunnen een goede additie zijn om de gaten in onze huidige kennis op het gebied van de activatie van T-cellen te dichten.
129 geschikt voor in vivo studies doordat deze stoffen zelfs tot hoge dosis niet toxisch zijn bevonden voor muizen.
Naast de activatie van T-cellen kan ook de route door de antigen presenterende cel (zoals dendritische cellen) bestudeerd worden. In Hoofdstuk 3 wordt dezelfde chemische techniek gebruikt als in Hoofdstuk 2 maar nu op een lang peptide. Dit lange peptide moet verwerkt worden in de dendritische cel voordat het gepresenteerd kan worden aan T-cellen op de oppervlakte. Dit chemische masker op het lange peptide beïnvloedt de manier waarop het peptide wordt verwerkt in de cel. Ook al wijkt de route van het gemaskeerde peptide af van wat de route van het natuurlijke peptide, toch kan dit masker bijvoorbeeld gebruikt worden om intern gelokaliseerde activatie te bestuderen.
In Hoofdstuk 4 werd een assay opgezet om de kinetiek te bepalen van de reactie van het ontmaskeren van het peptide. Het masker transcycloocteen kan door verschillende variaties van een tetrazine van het peptide afgehaald worden. Dit gaat gepaard met verschillende snelheden. Omgevingsfactoren hebben invloed en daarom is het interessant om kinetiek te kunnen meten in een cellulaire omgeving. In dit geval wordt gekeken naar de activatie van T-cellen. Omdat deze reactie snel is wordt calcium flux gemeten wat al na enkele seconden na activatie verschijnt in de T-cel. De calcium indicator Fluo-4 of Fura-2 zit in de T-cel en zodra er calcium vrijkomt veranderd de indicator van kleur of wordt fluorescerend, een effect dat gemeten kan worden in een 96-wells formaat. Dit assay kan helpen identificeren wat het snelste tetrazine/transcycloocteen paar is voor gebruik als on-switch voor T-cel activatie.
In Hoofdstuk 5 werd onderzocht of antigenen met een masker ook gebruikt konden worden om op cellen een fluorfoor aan het antigen te bevestigen om zo het antigen te visualiseren zonder het gebruik van koper zouten, wat cellen kapot maakt. Met de middelen beschikbaar op dat moment bleek het lastig om een significant signaal te krijgen. De keus van fluorfoor is van grote invloed, zeker omdat er weinig signaal is en dit signaal vlak tegen het membraan aan zit.
