Vraag nr. 13
van 19 september 1995
van de heer LUK VAN NIEUWENHUYSEN Vlaams ziekenhuis Brussel – Haalbaarheid
De minister is ongetwijfeld op de hoogte van de wan-toestanden die er op taalgebied heersen in heel wat Brusselse ziekenhuizen, niet in het minst in de OCMW-ziekenhuizen, waar de wettelijke verplichtingen ter zake niet worden nageleefd.
Destijds werd door de Vlaamse wachtdienst voor Brus-sel de suggestie geopperd om met middelen van de Vlaamse Gemeenschap in het centrum van Brussel een Vlaams ziekenhuis uit te bouwen.
Kan de minister mij meedelen of dit voorstel binnen de Vlaamse regering ooit al werd besproken ?
Hoe klonk in dat geval het besluit van deze bespreking ? Bestaat de kans dat er alsnog een dergelijk project tot stand komt ?
N.B. : Deze vraag werd eveneens gesteld aan mevrouw Anne Van Asbroeck, Vlaams minister van Brus-selse Aangelegenheden en Gelijke Kansenbe-leid.
Antwoord
Om een vergunning van de overheid te verkrijgen voor het bouwen of exploiteren van een nieuw ziekenhuis, dient het bewijs te worden geleverd dat de ingebruikna-me van de betrokken ziekenhuisbedden gepaard gaat met een vermindering van minstens een gelijk aantal bedden in een ander ziekenhuis of in meerdere andere ziekenhuizen. Andere ziekenhuizen kunnen uiteraard niet gedwongen worden om hun bedden af te staan ten voordele van een nieuw op te richten ziekenhuis. Dit moratorium op de ziekenhuisbedden werd ingevoerd in 1982.
De federale regering heeft bovendien een meerjaren-plan aangenomen om op termijn de capaciteit van de ziekenhuizen te beperken. Via regelgeving wordt de sector aangemoedigd tot het verenigen van ziekenhui-zen in fusies en groeperingen. Dit saneringsbeleid maakt het ontstaan van nieuwe ziekenhuizen onmoge-lijk, tenzij dit ten koste van het beddenbestand van andere ziekenhuizen gebeurt.
Ik wens wel de aandacht te vestigen op het feit dat in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest één Vlaams uni-communautair ziekenhuis aanwezig is, namelijk het Academisch Ziekenhuis van de Vrije Universiteit te Jette. De meerderheid van de verzorgingsinstellingen in Brussel heeft een bicommunautair karakter. Daarom moeten de Vlaamse beleidsverantwoordelijken en mandatarissen bij de bicommunautaire instanties scherp toezien op de toepassing van de taalwetten en de gelijkwaardige behandeling van Nederlandstaligen. Nederlandstaligen in bicommunautaire voorzieningen moeten steeds in hun eigen taal kunnen behandeld, verpleegd en verzorgd worden. Hierover moeten in de eerste plaats de twee Nederlandstalige leden in het ver-enigd college en de Brusselse Vlamingen in de gemeen-schappelijke gemeenschapscommissie waken.
