• Drie reactionairen met een “visie” 2

63s,e jaargang nummer 31 woensdag 30 juli 2008 1,75 euro

Weekblad P60872I Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

Leterme of Barabbas?

Voor al diegenen die denken dat Leterme vorige week in de Kamer géén regerings­

verklaring heeft afgelegd, hierbij volgende correctie: hij heeft dat wél gedaan. Wij cite­

ren namelijk de heer premier op het spreekgestoelte: 'Dat we de datum van I5 juli niet haalden, is geen reden om op te geven. Het helpt niet om aan de kant te staan roepen.

Dit land heeft recht op een staatshervorming, maar we moeten ook op sociaaleco- nomisch vlak onze taak vervullen. Het land heeft een regering nodig, en dat zal mijn houding zijn de komende weken en maanden. Want wij moeten verantwoorde­

lijkheid nemen, en niet kiezen voor de chaos.’

Na dertien maanden politiek geknoei bloklettert Leterme dus: ‘IK of DE CHAOS’.

En daarmee herhaalt hij letterlijk de slogan waarmee ... Verhofstadt dertien maanden geleden naar de verkiezingen is getrokken. Verhofstadt, die ook dolgraag wou voort regeren en nog een aantal maanden of jaren erbij wou doen in de I6. Zo klampt ook Leterme zich vast aan de macht, zoals overigens ook Martens en Dehaene dat respec­

tievelijk twintig en tien jaar geleden hebben gedaan. Leterme als de onmisbare Mes­

sias, die dit land naar een betere toekomst leidt!

We nemen er vervolgens de uitzending van Terzake bij ‘s avonds na het schouwspel in de Kamer. Opgebouwd uiteraard rond studiogast Leterme. ‘De staatshervorming gaat er komen, we hebben vooruitgang geboekt, maar I5 juli kwam net te vroeg. Toch was er vorige week een kantelmoment: we hebben vastgesteld dat het federale overlegmo­

del zijn grenzen heeft bereikt. Maar er is geduld nodig, deze staatshervorming verloopt moeilijker dan vroeger. Het goochelen met deadlines is daarom niet zo verstandig.’

Dat de N-VA het in de oren knope! De heer premier heeft tot twee keer toe de niet mis te verstane boodschap gebracht dat hij - wat hem betreft - vierkant zijn voe­

ten veegt aan zijn kartelpartner en aan de nieuwe vervaldatum van 3I juli.

Als er op I5 juli iets gekanteld is, dan wel de houding van Leterme. In plaats van druk uit te oefenen op de Walen om tot een staatshervorming te komen, oefent hij nu zware druk uit op de eigen partijrangen om blijvend geduld te oefenen, dat wil zeg­

gen: om te aanvaarden dat er geen akkoord uit de bus zal komen voor de regionale verkiezingen van volgend jaar en dat het zelfs daarna bijzonder moeilijk zal zijn. Intus­

sen zal hij zich wel ‘hardnekkig’ opstellen, een woord dat meer en meer opduikt in zijn discours, en ook zijn partij kan zich hardnekkig tonen door de N-VA deze keer met een kluitje in het riet te sturen. Het zou Leterme wellicht zelfs plezier doen moest de N-VA straks afhaken, omdat hij dan nog fanatieker en nog geïsoleerder de zweep kan leggen over CD&V.

Maar natuurlijk moet dat woordje ‘hardnekkig’ op de eerste plaats dienen om de onmacht van deze premier te verbergen. Want er is helemaal geen vooruitgang geboekt op het vlak van de staatshervorming: de fameuze tweede fase werd half juli helemaal niet voorgesteld in het parlement, zoals het regeerakkoord dat uitdrukkelijk voorzag, en overigens is Leterme zijn ontslag niet gaan aanbieden omdat het regeerakkoord niet werd nageleefd, maar omdat hij niet snel genoeg een manier vond om die schending van het regeerakkoord te camoufleren. Daarvoor moesten we wach­

ten tot na het nodige gekonkelfoes met Albert en het besloten clubje van de partijvoor­

zitters (zonder De Wever!) de Kolderbrigade van De Donnea, Langendries en Lam- bertz het veld werd ingestuurd.

En kijk voor de rest maar eens hoe goed het wel gaat met en binnen deze regering:

de begrotingscontrole is zo lek als een zeef zolang de 400 miljoen euro van de Vlaamse regering en de 250 miljoen van de elektriciteitsboeren ontbreken, de meerjarenplan­

ning is gebouwd op totaal onrealistische economische uitgangspunten, de discussie over de notionele interest en Belgacom-topman Bellens zijn verschoven naar latere datum, en inzake asiel en migratie rollen de excellenties van de meerderheid ei zo na vechtend over straat. Omdat ze elkaar niet vertrouwen, en omdat Leterme geen enkel gezag beeft over zijn “ploeg ”. Wat een geluk evenwel dat hij zo hardnekkig is!

Maar goed, laten we ons tot slot even “constructief opstellen. Is er een probleem met de timing en het scenario van de onderhandelingen? Dan zijn er inderdaad min­

stens “spijkerharde garanties” nodig, en weer probeert Leterme er met woordenkra­

merij onderuit te komen. Hij heeft naar eigen zeggen vastgesteld dat de limieten van bet federale overlegmodel bereikt zijn, en bewandelt nu de piste van het confederale overleg. Maar dat betekent geenszins dat men ook tot confederale resultaten zal komen. Uit het overleg van de huidige en mogelijk latere confederale Kolderbngades kan perfect een puur cosmetische staatshervorming voortvloeien met een federale kieskring en andere unitaire ingrepen erbovenop.

De eerste opdracht van een écht hardnekkige Vlaamse onderhandelaar zou dus moe- ten zijn zulke denksporen zonder pardon te blokkeren. Maar Leterme heeft dat tot toe op geen enkel moment gedurfd. Als men ons van op het spreekgestoelte toe­

snauwt, ‘Leterme of Barabbas,? dan kiezen wij zonder aarzelen voor Barabbas. Uok al

°mdat in die naam voldoende b's voorkomen voor, jawel, het plan BB!

Deze week :

• Drie reactionairen met een “visie” 2

• Zij mogen op vakantie 3

• En nog vijf linkse leugens 4

• Saboteurs aan het werk 6

• *t Zal je pa maar wezen 9

Collaboreren met de wasbeer

---

TóTGRDOf J ö L q T VAM

LE T o OT WELLES*

vJAfOE

SEiTENBOER

Blijkbaar is in de politiek alles toegestaan.

De strijd tussen Vlamen en Walen wekt wereldwijde belangstelling en geen middel wordt ongebruikt gelaten om elkaar de dui­

vel aan te doen. Daarbij - het mag u niet ver­

bazen - collaboreert Vlaanderen opnieuw en graag met de grote oosterbuur. Opnieuw dreigt deze collaboratie ons slecht te beko­

men. Een woord uitleg is nodig, want de berichten waarop we ons steunen, dateren van rond de Vlaamse feestdag. De politieke actualiteit zorgde er voor dat het nieuws onvoldoende aandacht kreeg. Vandaar dit belangwekkende stuk om dat kennisgat op te vullen. De wasbeer rukt op. Ook in ons land.

Of beter, in het Walenland, want in Vlaan­

deren valt hij nauwelijks op.

Jawel, we hebben het over dat lief beertje dat symbool staat voor World Wildlife Fund.

Maar braaf is zo’n wasbeer dus niet. Het dier is agressief, bijt en stinkt. Hij is soms drager van de spoelworm, die bij kinderen het hersenweefsel kan aantasten en dode­

lijk kan zijn. En hoe komt dat gevaar voor de volksgezondheid in Wallonië? Juist, via onze bondgenoot Duitsland. "Ja, maar", hoor ik de halfzachten al sussen, "de tijd van de nazi’s in Duitsland is toch allang voorbij, in tegen­

stelling tot Vlaanderen, waar het meest ver­

werpelijke gedachtegoed nog steeds hoog­

tij viert." Ze dwalen. De wasbeer is namelijk afkomstig van Noord-Amerika en werd in Duitsland ingevoerd door, hou u vast, Ru dolf Hess, in 1929. Hess was een verwoede jager en vond die wasbeer wel bijzonder geschikt

om als schietschijf te dienen. Hess mag dan intussen zowat vergeten zijn, de wasbeer doet het beter dan ooit Hij kent in onze stre­

ken geen natuurlijke vijanden en plant zich voort als onkruid. Er zouden er nu al meer dan een miljoen in Duitsland huizen.

Mag het verbazen dat dit laatste succes­

volle restant van de naziperiode de Waalse bevolking komt bedreigen? Specialisten weten dat de wasbeer een sterke territorium- drang kent. Is het de bedoeling om na Halle- Vilvoorde nog andere stukken uit het Waalse grondgebied weg te scheuren? Eisen de was­

beren morgen faciliteiten op in de Arden­

nen? Zullen zij zich richten tot de Raad van Europa omdat ze niet als minderheid erkend worden? Vervolgd zelfs, want Wallonië heeft de jacht op wasberen open verklaard.

Het is verbazingwekkend, neen ronduit schandalig dat aan dit fenomeen geen aan­

dacht wordt geschonken door politieke com­

mentatoren.

Maar slecht dreigt het de Vlamingen te bekomen, dat monsterverbond met de was­

beer. Kenners verwachten dat ze zich binnen een jaar of twee ook massaal over de Maas zullen gaan verspreiden en hun opmars in Vlaanderen dan verderzetten. Dan zal het weer te laat zijn om te beseffen dat de Vla­

mingen eens te meer op het verkeerde paard - in dit geval een beer - gewed hebben.

EENMANSCOLLECTIEF

Den Blooten Kooninck

Plankzeil als de bliksem naar www.pallieterke.info

Marcus Thesaurus

U mag rechtstreeks op de pianist schieten via denblootenkooninck@hotmail.com, maar natuurlijk ook via het gewone redactieadres

Veulen en ezels

2

Excellenties en hun speeltjes

Studies bestellen en consultanten raadplegen. Het eerste is nog altijd een geld­

verslindend “speeltje” van tal van excellenties in de diverse regeringen die dit land “rijk” is. Het tweede is alvast in de Vlaamse regering voltooid (?) verleden tijd sinds het schandaal rond een met een bevriend bedrijf afgesloten consultan- cyopdracht tot het ontslag van minister Fientje Moerman heeft geleid. Niet dat feit op zich zorgde voor die beslissing, wel het door andere feiten achterhaald vermoeden dat op die manier belastinggeld over de balk gooien meer regel dan uitzondering bleek te zijn, op meerdere Vlaamse ministeriële kabinetten.

Een rapport van het Rekenhof heeft dat als onomstotelijk aangetoond. En als het Rekenhof zich over dat probleem gebogen heeft, dan was dat de verdienste van die ene oppositiepartij die volgens de zelfbenoemde democraten en de regimemedia “nooit bij­

draagt tot constructieve maatregelen waar­

aan de samenleving nood heeft”. En die dien­

volgens in het verdomhoekje wordt geduwd met een schutkring er omheen. Maar het was wel op vraag van Filip Dewinter dat het Rekenhof de 68 tussen 2004 en 2007 toege­

kende consultancyopdrachten van Vlaamse ministers ging doorlichten en tot de ont­

hutsende vaststelling kwam dat er “talrijke inbreuken waren gepleegd bij het toeken­

nen daarvan”.

Namen van excellenties komen in het rap­

port niet voor, maar in het Vlaams parlement werd gezegd dat Fientje Moerman met haar 28 opdrachten het dichtst benaderd werd door Open VLD-collega Dirk van Meche- len met 14 stuks, gevolgd door Geert Bour­

geois met 10 stuks en Kris Peeters zelf met 7 stuks.

Niet ten onrechte concludeerde klokken­

luider Dewinter dat consultancyopdrach­

ten dus vaak meer met vriendjespolitiek te maken hebben dat met “goed bestuur”, waardoor hij overwoog om een strafrech­

terlijke klacht in te dienen tegen de betrok­

ken ministers wegens “afwending van over­

heidsmiddelen”. Dat is ook een manier om te zeggen dat er flink gesjoemeld is. Onder­

tussen zal het de brave belastingbetaler nau­

welijks verwonderen dat de nieuwsgaring rond en over dit fenomeen én de eventu­

ele gevolgen van een en ander in de regim­

emedia bijzonder beperkt is gebleven. Voor sommige onder hen was het zelfs niet de moeite waard om er ook maar met een half woord over te reppen. Het valt echter niet uit te sluiten dat dit dan weer te maken had met het feit dat het “signaal” over het losjes omspringen met de wet op de toekenning van overheidsopdrachten uit de "verkeerde hoek” is gekomen.

Schabouwelijk

Een losse greep uit dat "losjes omsprin­

gen met” leert onder andere dat de “con- sultants” meestal werden aangewezen zon­

der openbare aanbesteding. En zelfs zonder gegronde motivatie. “Zo maar” dus. Voor de keren dat dit anders was, werd er al eens een loopje genomen met de regels voor een aanbesteding.

Zoals in het geval van de kandidaat die een contract kreeg omdat hij niet alleen meer ervaring had dan alle anderen, maar ook nog goedkoper was.

Alleen moest het Rekenhof vaststellen dat de geselecteerde in de praktijk meer dan vijf­

tig procent duurder uitviel dan “voorzien”.

Maar dat kan gebeuren wanneer er bijvoor­

beeld - en oeps, kleine vergetelheid - geen plafond voor de kostprijs van een opdracht bestaat.

Overigens zijn er, ook meestal, geen vol­

ledige dossiers te vinden voor toegekende contracten en valt, sterker nog, in een aantal

gevallen niet eens te achterhalen wie precies de opdracht heeft toegekend omdat ze noch gedateerd noch ondertekend zijn.

“Last but not least” was het alweer meer regel dan uitzondering dat de bevoegde ministers (m/v) bij voorkeur onvolledig rap­

porteerden over de door hen aangestelde consultants. En zo is het gekomen dat uit de jaarrapporten die dezelfde bevoegde minis­

ters aan het Vlaams parlement bezorgden, bleek dat amper 880 miljoen euro werd uit­

gegeven aan consultancycontracten, terwijl het in realiteit om 1,7 miljard euro gaat. Een te verwaarlozen detail allicht in de “percep­

tie” van de betrokken excellenties die door het zomerreces toch pas en eventueel eind september om uitleg kunnen verzocht wor­

den in het parlement. Het onomstotelijke bewijs intussen dat het om schabouwelijk misbruiken van belastinggeld gaat, is gele­

verd door de beslissing van de Vlaamse rege­

ring om ministers vanaf begin van dit jaar te verbieden om nog langer een beroep te laten doen op de diensten van externe con­

sultants.

Voetnoot

Dat wil niet zeggen dat er op andere manieren en op andere fronten geen geld van de mondige burger over de balk van

“goed bestuur” gegooid kan worden. In het inmiddels al berucht wordende BAM-project van de Lange Wapperbrug en aanverwante is momenteel het stadium aangesneden waarin studies over de gedane studies wor­

den gedaan. Om dan niet te spreken over het prijskaartje dat straks aan de opdracht van bredere en transparantere voor- en toelich­

ting voor de burger zal hangen. En waarvan alleen het/de daarvoor aangestelde agent­

schappen beter zal/zullen worden. Voor wie het mocht vergeten zijn, het communicatie­

bureau van Noël Slangen streek voor “uit­

gebracht advies” sinds de oprichting van het BAM in 2003 al 3,3 miljoen euro op in dat verband. Wat daar tastbaar tegenover staat, is niet helemaal duidelijk.

Gehouden tegen het licht van een derge­

lijk schandaal wordt de jongste “stoot” van Vlaams cultuurminister Bertje Anciaux om 383.740 euro te veel te betalen voor de aan­

koop van een schilderij van Adriaen Brou­

wer, herleid tot de waarde van een voet­

noot in de politieke stuiverroman van “goed bestuur". Niettemin neemt dat de belangrijk­

heid van de vraag niet weg hoe het in hemels­

naam mogelijk is dat een politieke hansworst van het kaliber Anciaux junior het tot Vlaams minister van Cultuur heeft kunnen en vooral mogen schoppen. En, navenant de inhoud onder zijn schedeldak, jarenlang de goege­

meente mag blijven teisteren door, onder andere, geld weg te gooien dat het zijne niet is. Die vraag stellen komt in dit specifieke geval niet neer op ze beantwoorden. Om de eenvoudige reden dat ze in feite niet te bevatten is. Tot slot nog dit: de “speeltjes”

van Waalse excellenties laat ik onbesproken.

Omdat de verbeelding om die in te schatten daar dikwijls voor tekortschiet.

D.Mol

De dingen dezer dagen

Drie reactionairen met een “visie”

In Visie, het weekblad van CM, ACV, Arco en ACW, de christelijke ziekenfond­

sen, vakbonden, werknemersbeweging en beleggers, ontvouwen Jan Renders, Mare Justaert (CM) en Luc Cortebeeck (ACV) hub “visie”.

Wat bekken deze drie kopstukken? “Het ACW wil een staatshervorming- Maar wil er wel de duidelijke contouren van aangeven. De hervormingen moeten ten goede komen van de mensen, en dan vooral van hen die het moeilijker heb- Yk?™ mo®tenA de sociale zekerheid en de arbeidsreglementering zeker federaal blijven. Het ACW zal nooit toelaten dat de interpersoonlijke solidan-

teit opgeblazen wordt.” r

En wat mogen de gewesten zelf aanpak­

ken? Zegt Renders: “Een goed voorbeeld van een materie die zopas naar de gewes­

ten overgeheveld werd, is de huurwetgeving.

De woningschaarste in Vlaanderen drijft de huurprijzen op. In Wallonië is het woning- probleem veel minder acuut. Vlaanderen moet daarom de instrumenten in handen hebben om die huurprijzen te regelen. Zo’n bevoegdheidsverdeling komt de mensen ten goede. En dan kunnen we er ons ook in vin­

den.” En ook: “De federale kas kampt met tekorten. Terwijl die kas net de kosten van bijvoorbeeld de vergrijzing moet dragen. Het is dus nodig dat bekeken wordt hoe de fede­

rale staat die middelen krijgt.”

Vlaanderen beter met een apart sociaal beleid? CM-voorzitter Justaert: “Men roept wel om een splitsing van bijvoorbeeld het gezondheidsbeleid, maar over het model is nog niet nagedacht. Je zou toch verwach­

ten dat men minstens weet hoe het er moet uitzien. De vrees leeft dat de regionalisering van de sociale zekerheid een minder sociaal model oplevert.”

BHV en ex-Joegoslavië

En wat met BHV! Justaert vervolgt: “Brus- sel-Halle-Vilvoorde is ook een sociaal pro­

bleem. In de Vlaamse regio hebben een aan­

tal Franstaligen met een dikke portemonnee zich gevestigd. Zij weigeren zich aan te pas­

sen aan het Vlaamse karakter van de streek.

Integendeel, ze eisen zelfs het recht op om speciaal behandeld te worden. De kinde­

ren van Vlamingen in de rand kunnen er niet meer blijven wonen omdat de prijzen van de woningen te hoog liggen. De split­

sing van Brussel-Halle-Vilvoorde heeft een grote impact.” Renders vult aan: “De gren­

zen van Vlaanderen, Wallonië en Brussel zijn duidelijk getekend. Wie in Vlaanderen woont, moet een inspanning leveren om via het Nederlands te kunnen dialogeren. Frans­

taligen vinden het niet altijd evident om zich via taal te integreren. B-H-V is een signaal van datzelfde fenomeen”. BHV is een vei­

lig thema. Tenslotte heeft het Grondwet­

telijk Hof beslist dat er een oplossing moet komen, anders zijn de volgende verkiezingen ongrondwettig.

Maar dan volgt duiding van Cortebeeck:

“Gemeenschappen uit elkaar trekken, dat is niet ons model. Je hoort deze dagen stem­

men opgaan om samen met Nederland te gaan. Dat is geen alternatief. De Nederlandse samenleving staat veel te ver af van de onze.

Naar de eigen navel kijken, geeft samenle­

vingsproblemen. Kijk naar het oude Joegosla­

vië. Mensen opjagen in hun eigen gelijk heeft ernstige gevolgen. Dat zoeken naar de roots is een fenomeen dat gepaard gaat met globa­

lisering. Hoe groter de wereld, hoe minder

vat je er op hebt. En hoe liever je terug?33 naar je eigen groepje. Maar dat gaat samen met een verlies aan sociale bescherming Kleine entiteiten kunnen geen sociaal mode houden.” Ha nee? En hoe doen ze dat dan in Luxemburg, Denemarken, Noorwegen, om maar die te noemen?

En hoe kijken de heren aan tegen het soc'j aaleconomische programma van Leterme- De zogenaamde borrelhapjes. Je vindt e stukjes van het programma van de chris telijke werknemerszuil in terug: 24 euro minder bedrijfsvoorheffing per jaar, kortin?

op de stookoliefactuur, meer kinderbijs ag voor eenoudergezinnen. Daarnaast dring^

armoedebestrijding zich op en een regel?®

ving voor asielzoekers. En ... de toekoms ligt in Europa!

Collabo’s

Maar wat zitten de heren voortdurend te bazelen over de “interpersoonlijke solidar teit” en de “sociale zekerheid”. Die zijn nooi aan de orde geweest. Noch tijdens de ca pagne voor de verkiezingen van 10 juni 20 noch daarna is de splitsing van de s°c|3 zekerheid en de “interpersoonlijke solida1^

teit” ooit ter sprake gekomen. Yves Leterm is wat dat betreft helemaal geen Evenmin heeft de N-VA die na 10 juni 2W te berde gebracht. Bovendien heeft no°

iemand met één woord gerept over de I33 lijkse transfer van 10 miljard euro van Vlaa deren naar Wallonië en Brussel. t

Wanneer de organisaties van de en telijke zuil” blijven hameren op die tvV . thema’s, wil dat alleen maar zeggen da bedoeld zijn als waarschuwing aan die P tijen - de Vlaams-nationale uiteraard ee - en organisaties - zoals het Vlaams M traal Ziekenfonds of het AK-VSZ - die vragen hebben bij die onredelijke miljar stroom naar het “arme zuiden”. Het be kent ook dat het geheel van organisaties de “christelijke zuil” een van de vaste ste_

pilaren is van het “Belgische systeem • j bestaat hieruit dat de Vlaamse meerder blijvend een politieke minderheid blijft- de politieke macht blijvend in handen van Franstaligen blijft en de Vlamingen dit P verse systeem blijvend moeten helpen o*

eind houden met hun arbeid en hun ?^

De Belgische uitbuiting moet voortdur Daarom mag Vlaanderen geen autor'?,ant krijgen, laat staan zelfstandig worden.

dan is het Belgische feest voorbij. Dat i

kern van de zaak. te.

De heren Renders, Justaert en Co , beeck schrijven zich volkomen in in dit gisch-nationalistische uitbuitingssyste^.

Daarom zijn zij collabo’s die tegen de be gen van de Vlaamse mensen werken.

De dingen dezer dagen

3

Hij blijft!

Ze kunnen gaan zonnekloppen...

Ze popelden om ter hardst om snel naar huis terug te keren, hun koffers te pakken en op reis te vertrekken naar een conti­

nent of godvergeten oord waar men nog nooit van België of zijn politieke toestan­

den heeft gehoord. Maar eerst moesten de parlementsleden nog een verplicht nummer ondergaan in het halfrond van de Kamer.

Weliswaar wou Letermegeen regeringsver­

klaring afleggen en zeker geen vertrouwens- stemming riskeren, bang als hij was om door zes onthoudingen van de N-VA in zijn blootje te worden gezet. Maar de oppositie was terecht van mening dat mijnheer 800.000 zich in het openbaar moest komen verant­

woorden voor de circustoestanden rond zijn zogenaamd ontslag en voor het aantreden van de Kolderbrigade uit Zuid- en Oost-Bel- gië. Zeer tegen zijn zin moest Leterme naar een aantal interpellaties komen luisteren. De parlementsleden van de meerderheid kregen wel op voorhand ingepeperd dat ze de hele tijd hun mond moesten houden. Nog erger dan de kadaverdiscipline die Slangen pro­

beert op te leggen bij de VLD. Als Leterme op die manier verder gaat, heeft hij binnen­

kort geen 800.000 stemmen meer, maar wel 800.000 vijanden in heel het land.

Afgepeigerd

Grauw en grijs kwam de premier het half- r°nd binnen, fysiek een schim van de Leterme Van dertien maanden geleden. Maar evenmin a s de oppositie gaan we er enig medelijden rn®e hebben. De geitenboer heeft het zich- Ze" aangedaan.

. Kort na tien uur liet Kamervoorzitter Van

°mpuy de pitbulls van de oppositie los.

Ie benaming geldt in de eerste plaats voor er°lf Annemans en jean-Marie Dedecker,

•kt Vlaainschr

** Ktruiu

'v'Vvv-vlaamscheleeuw.com

of bel 03-385 81 90

Y'aamsche Leeuw bier

^brouwen door de uwerij Van Steenberge

maar ook roden en groenen hakten er duch­

tig op los. Leterme probeerde de schijn te wekken dat de kritiek als water van hem afgleed, keuvelde af en toe met madam Onkelinx (voor de gelegenheid geheel “en rosé” gekleed) en snauwde af en toe fractie- leiderke Verherstraeten van CD&V een paar bevelen toe. Die prompt en slaafs werden opgevolgd, want als gepatenteerde ACW’er is Verherstraeten afgericht om zonder mor­

ren de hiërarchie te gehoorzamen van de christelijke zuil.

Lafaard!

Dat was een van de eerste schimpscheu­

ten die Jean-Marc Nollet van Ecolo naar het hoofd slingerde van Leterme. 'U hebt de moed niet meer om hier het vertrouwen te vragen, u probeert alweer via een ach­

terpoortje te ontsnappen, de koning en het parlement moeten u extra tijd geven om uw gezicht te redden.’ Nollet wou ook absoluut weten wat dat nu betekent: een regering van voorzichtige zaken. Hij zou al evenmin ant­

woord krijgen op zijn vraag als Peter Van- velthoven (SP.a) die herhaaldelijk eiste dat Leterme uitleg zou geven op de 400 miljoen euro van de Vlaamse regering en de 250 mil­

joen euro van de elektriciteitsboeren die nog op de begroting ontbreken. Want wie maakt er de publieke opinie nu iets wijs, Leterme met zijn begroting in evenwicht, of Kris Pee- ters die zegt dat de Vlaamse regering met met dat geld over de brug komt voor er dui­

delijkheid is over de staatshervorming?

Kotsmisselijk!

Zo voelde Gerolf Annemans zich, bij het aanschouwen van de politieke toestand en het cynisme van de macht dat zich van Leterme heeft meester gemaakt. De Boze Belanger citeerde met graagte uit de regeer­

verklaring en het regeerakkoord van Leterme

| over de noodzaak om de staat te hervor­

men als we onze welvaart willen behouden Net als Dedecker bedacht hij Bart de Wever met het koosnaampje ‘t Loze Vissertje. De N-VA-voorzitter ontbrak bij het begin van de vergadering op het appel. Hij werd nameli|k in audiëntie ontvangen door de drie: Wijze van de Kolderbrigade, die ongetw.j, eld een zeer objectief eindoordeel zullen vellen over de manier waarop De Wever de toekomst van België ziet evolueren.

Op dreef

Vanvelthoven junior is niet de meest bege­

nadigde spreker van de sossen, maar ditmaal was hij behoorlijk op dreef. ‘Deze premier neemt een loopje met de democratie en en alleen ten behoeve van zijn eigen porte­

feuille en voortbestaan. Daarom alleen ahs deze premier een gevaar voor de democra-

Aan Pieter Crembo

Voor een paar euro’s meer Talibanistan

Gij Fwiet-16,

Oh, wat beleeft gij er plezier aan om opgekleed als de grootste fat bevelen te laten weerklinken vanuit het ministerie van Defensie dat gij na acht jaar loopgraven­

oorlog hebt veroverd op de door en door gecorrumpeerde André Flahaut. Zodanig veel plezier dat gij het blijkbaar niet meer nodig acht om het parlement nog in te lich­

ten, laat staan om een mening te vragen over riskante oorlogsopdrachten in Kaboel en Kandahar, als betrof het een akkefietje dat gauw tussen de soep en de petatten door geregeld wordt. Het zou ons boven­

dien geenszins verwonderen moest gij er genoegen in scheppen door de pers als minister van Oorlog te worden betiteld.

En moest uw grootste droom erin bestaan ooit nog op het Pentagon te worden ont­

vangen als nieuwe Norman Schwarzkopf die de Arabieren en aanverwante trawan­

ten een stevig poepke heeft laten ruiken in hun eigen woestijn.

Uiteraard mogen die Talibanfascisten best een toontje lager beginnen zingen.

Maar dat verschaft u nog niet het recht om als het ware en stoemelings een dure en gevaarlijke missie naar het land van die barbaren te dirigeren. Volgens de Inspec­

tie van Financiën is er voor dat project geen enkele financiële ruimte. Gij hebt daarop een nota gestuurd dat gij het geld op uw eigen begroting zult gaan zoeken, maar alweer volgens die verdomde Inspec­

tie bevat dat document geen enkel voor­

stel van budgettaire oplossing. Hoe zit het ook weer met dat gestoef van uw partij- genootpremier dat het evenwicht op de begroting dit jaar gegarandeerd is? En met zijn nog eerder gestoef dat het voor eens en voorgoed gedaan zou zijn met de cre­

atieve boekhouding van Paars? De zaak is natuurlijk dat uw partijgenootpremier geen enkele vat op de rest van zijn rege­

ring heeft en dat gij van die situatie dank­

baar gebruik maakt om ook uzelf zoveel mogelijk te profileren. Van Lourdes tot in Afghanistan, van Kleine-Brogel tot Tora- Bora. Stuurt ge misschien een pak van die kernbommen die niet in Limburg liggen opgeslagen, mee naar Kaboel? Dan kunt ge misschien besparen op de bewaking van

tie!’ (Leterme riep onmiddellijk zijn keffer Verherstraeten bij zich om bij Van Rompuy te gaan protesteren.) Terecht merkte Van­

velthoven verder op dat de fameuze dialoog van gemeenschap tot gemeenschap werd afgeschoten door CD&V en N-VA, dus door het eigen kartel van Leterme. Terecht trok hij daar de conclusie uit dat Leterme niet het vertrouwen van dat hele kartel geniet.

Terecht eiste hij duidelijkheid van Leterme hoelang die de zaken nog ging rekken. Maar hij stond te prediken in de woestijn.

Dedecker riep Leterme dan maar op de stekker er uit te trekken (‘slechts vijf minu­

ten politieke moed voor nodig’) na 400 dagen olifantendracht. Verkiezingen, riep de Oostendse brulboei door de microfoon, dan zullen we eens zien wie hier nog recht van spreken heeft.

Ik blijf!

Leterme schraapte daarop zijn keel en probeerde de tegenaanval in te zetten. Maar hij antwoordde de hele tijd naast de kwes­

tie. Volgens hem was het een bewijs van democratie dat hij wou reageren op inter­

pellaties van de oppositie (een beetje dank­

baarheid asjeblieft, schobbejakken!), maar daar ging het niet over: wel over een pre­

mier die een cruciale vertrouwensstemming ontloopt. De begroting was in evenwicht en een bewijs dat de regering een stevig soci­

aal beleid voerde ... maar dat was de clou niet wel waar het ontbrekende geld van­

daan moet komen om het einde van het jaar te halen. En dan over de staatshervorming:

•Wij hebben de afgelopen weken en maan­

den geen taboes gezwicht (sic). Wij heb­

ben met open geest gewerkt en proeve.van oplossing ontwikkeld, die tot consensus kun­

nen leiden als het werk wordt doo'’8et{'ok- ken.’ Wat hij verklaarde met hardnekkigheid

die tuigen in België, want het schijnt met de infrastructuur op Kleine-Brogel maar droevig gesteld te zijn.

Gij zit natuurlijk met een financiële puin­

hoop opgescheept die die dikke, vette kwast uit Nijvel heeft achtergelaten. Maar gij begint zelf ook een waslijst van niet of half afgewerkte ideeën achter u aan te sle­

pen. Eerst veel tamtam over het annuleren van 90 mm-kanonnen voor onze nieuwe, glorierijke Piranha’s, tot gij in de mot kreeg dat gij niet onder de kleine lettertjes van het contract uit geraakte. Daarna probe­

ren het idee van vrijwillige legerdienst als vers uit uw brein ontsproten aan de goe­

gemeente te verkopen. Vervolgens een wild denkspoor om militairen te laten afvloeien en in de ambtenarij te laten gaan.

Wekenlange geheimzinnigdoenerij over uw Beleidsplan, dat nochtans volgens beter ingewijden weinig nieuws bevat. Vooral omdat gij volgens hen een gebrek zou heb­

ben aan... politieke steun.

Dat is precies wat wij bedoelen met de machteloosheid van uw partijgenootpre­

mier, en uw eigen ronkende drukdoenerij.

Omdat deze regering compleet vierkant draait, komen er van die toestanden uit de bus die u sterken in de overtuiging dat ge gerust de normale politieke besluitvor­

ming moogt vermijden, vermits ook andere regeringsleden meer en meer hun eigen goesting beginnen te doen (zo saboteren cdH en PS openlijk het asiel- en migra­

tiebeleid van de liberale minister Turtel- boom). Kortom, uw manier van doen op het departement Defensie getuigt zowel van een bijzonder grote persoonlijke ijdel­

heid, als van het fin de siède-gevoel dat zich van dit land heeft meester gemaakt. Nog even, en gij moet helemaal geen missies meer uitsturen naar het buitenland. Het buitenland zal missies naar hier sturen om corridors te bewaken en de taalgrensover- gangen waar trams en bussen passeren. Zo heeft de RTBF het meer dan een jaar gele­

den al voorspeld, en wie zijn wij om nog aan dat scenario te twijfelen?

XTèiCfiidcx&e.

te zullen gaan doen. En dat hij zijn verant­

woordelijkheid niet zou zwichten (resic) en het land nooit in chaos zou laten storten!

Applaus op de banken van de meerderheid, zij het zeer lauw bij de N-VA, waar ze die fameuze hardnekkigheid van Leterme intus­

sen maar al te goed kennen, en weten dat hij vooral bijzonder hardnekkig is over het behoud van de 16.

De vulkaan barst uit

Daarop kwam Annemans met een bijzon­

der gevatte repliek op de proppen, want vol­

gens hem had Leterme eigenlijk een histori­

sche bocht van 180 graden aangekondigd: het losgooien van het kartel. Want: als er weken en maanden met open geest was gewerkt, met welke open geest was er dan vorige week ontslag genomen ? Waarvoor was al die komedie nodig geweest? Want: ‘Gij klampt u tegen beter weten in vast aan de macht, zoals destijds Martens en Dehaene, met uw uitspraak: Leterme of de chaos!’ Daarop feliciteerde Annemans sarcastisch Reynders en de andere Franstaligen: het heeft een tijd geduurd voor ze Leterme konden kneden en vermorzelen, Lees verder blz. 14

Splits zelf de sociale zekerheid!

Word lid van het Vlaams ziekenfonds.

Bel hiervoor ons gratis nummer: 0800-179 75.

Surf voor ons kantorennetwerk naar vnz.be.

B

,iB1»iniwBuuuin

Hoofdzetel: Hoogstratenplein 1 - 2800 Mechelen - www.vnz.be

4

De dingen dezer dagen

Vijf pseudolinkse mythes in hun blootje

Mythe I: De schande van het werkboekje

Een van de symbolen van de onderdruk­

king van de arbeidersklasse door de kapita­

listische uitbuiters is het werkboekje. Sinds 1803 moest iedere fabrieksarbeider een werkboekje bezitten dat hij aan zijn bazen moest geven. Die schreven daarin hun mening over salaris, prestaties en gedrag en zij konden de arbeider daarmee bijna als een slaaf aan hun bedrijf binden. Ze konden bijv, schrijven dat hij lui of opstandig was, nooit op tijd kwam, enz. Als hij ander werk zocht, moest hij dat boekje aan zijn nieuwe bazen tonen en die zouden wel gek geweest zijn om deze rotte appel aan te werven.

Dit was dus een van de sterkste middelen die de bourgeoisie had om de arbeider altijd op de laagste trede van de ladder te hou­

den. Een van mijn eerste tv-reeksen heette

“Geschiedenis van de kleine man” en ik wijdde een vlammende alinea in mijn scena­

rio aan het werkboekje. De Gentse hoogle­

raar Romain van Eeno die ik mijn scenario liet lezen, schreef in de marge: “Iste kandi- datuurgauchisme” en gaf me de goeie raad eens de honderden werkboekjes te bekijken die nog te vinden zijn in het Amsab (socia­

listisch archief).

Ik dus naar Gent en wat stond er in al die boekjes: “goed” of “zeer goed”. Het bleek dat de meeste bazen nooit enige moeite hadden gedaan om zich met die bureaucra­

tie bezig te houden, terwijl anderen zelfs

“goed" hadden geschreven in de boekjes van rotte appels zodat ze zeker waren dat die wel degelijk vertrokken en ergens anders problemen voor de bazen veroorzaakten.

In veel fabrieken vroeg men zelfs niet naar de boekjes en in 1883 werd die overbodige Bonaparte-wet dan ook afgeschaft.

Mythe 2: Dankzij de socialis­

ten werd hier het algemeen stemrecht ingevoerd

Nonsens. Het land kon eenvoudigweg niet ontsnappen aan de evolutie in de hele wes­

terse wereld. Vrij primitieve landen als Roe­

menië en Griekenland hadden al algemeen stemrecht voor mannen in 1864. De Duit­

sers voerden het algemeen enkelvoudig man­

nenstemrecht in voor de Rijksdag in 1871.

Uiteraard werd dit een der belangrijkste eisen van de socialisten, maar ook van een deel van de liberalen.

Door de industriële revolutie werden steeds hogere eisen gesteld aan arbeiders en steeg de levensstandaard drastisch. Meer

en meer kinderen gingen naar school en dus kon de hogere burgerij niet langer het stem­

recht weigeren, al was er nogal wat beroe­

ring nodig in Wallonië om eindelijk de rest van de wereld te volgen. In 1893 kwam dan de draak van het algemeen meervoudig stemrecht tot stand. De socialisten bleven actie voeren voor één man/één stem. Let­

terlijk dan, want deze progressieven vonden dat het sprekende vee (= vrouwen) exact dat moest blijven. Vrouwen in de partij moch­

ten alleen ijveren voor enkelvoudig man­

nenstemrecht.

In Finland (toen nog een staat van keizer­

lijk Rusland) konden vrouwen al kiezen en verkozen worden in 1906. De andere wes­

terse staten volgden. In 1918 kregen de soci­

alisten hier eindelijk hun wens. Meer zelfs, ze slaagden er in het vrouwenkiesrecht te ver­

hinderen, want volgens links waren vrou­

wen te stom en te veel onder invloed van de pastoor en dus mochten alleen moeders en vrouwen van gesneuvelde soldaten volksver­

tegenwoordigers en senatoren kiezen. Links was wel grootmoedig en stond toe dat “de wijven” wel het gemeentekiesrecht kregen.

Eerst in 1948 vond links dat vrouwen ook mensen zijn.

Mythe 3: Vlaanderen was tot de jaren 80 een klerikaal nest met een kleine progressieve minderheid

Ik ben er ooit in geslaagd om Angèle baro­

nes Manteau tot razernij te drijven. Tijdens een Louis Paul Boon-dag aan de universi­

teit van Nijmegen begon ze weer aan haar eeuwige klaagzang over achterlijk katholiek Vlaanderen dat tot in de jaren 80 volslagen in de klauwen van de katholieke Kerk zat.

Bewijs: bibliotheken kochten haar prach­

tige boeken niet. Ik was de volgende spre­

ker en haalde er de officiële verkiezingscij- fers bij sinds het bestaan van het algemeen kiesrecht. Dat is een mooie bron, want de Kerk heeft zich nooit geschaamd om de men­

sen met het hellevuur te bedreigen zo ze niet voor de katholieke partij stemden. Orgel­

punt was o.a. de beruchte verklaring van bis- schop De Smet dat stemmen voor de Volks­

unie een zonde was. En ook kardinaal Van Roey vond het nog nodig om in 1960 een brief van op de kansel te laten lezen om de stakers tegen de eenheidswet weer naar het werk te drijven. Vlamingen die niet voor de katholieke partij (later de CVP) stemden, waren dus duidelijk ongelovig of namen dat geloof bepaald niet ernstig.

Wel, de verkiezingsuitslagen tonen aan dat

na de invoering van het algemeen stemrecht (voor mannen) in 1918 meer dan de helft van de Vlamingen saluut zei tegen dat zesde ker­

kelijk gebod. Socialisten en Liberalen, allebei virulent antikerkelijk, haalden bijna perma­

nent 40% van de stemmen en Vlaams-nati- onalisten waren in de ogen van de kerk ook niet koosjer. Vlaanderen was een land van dorpen, met veel processies en invloed van de pastoor. Maar in de grote steden beza­

ten de heidenen meestal de meerderheid en moest men wel degelijk rekening met hen houden.

Maar de paar grote openbare bibliothe­

ken in die steden kochten dan wel twee of drie exemplaren van een Manteau-titel, maar ook geen stapels en de honderden katho­

lieke bibliotheekjes kochten niets, zodat barones Angèle kon liegen. Overigens, je moest al tientallen processies bij elkaar tel­

len om het aantal deelnemers te evenaren dat in de huldestoeten ter gelegenheid van de 65ste, 70ste, 75ste, 80ste enz. verjaardag van Kamiel Huysmans marcheerde.

Mythe 4: De 68’ers braken de keten van kleinburgerlijkheid

Vergeet het maar. De technologische inno­

vaties, de medische ontdekkingen (de anti­

conceptiepil bijv, waardoor vrouwen niet lan­

ger ongewenst zwanger werden en konden blijven werken) en de enorme productie­

stijgingen hebben de burgerlijke maatschap­

pij deels onderuitgehaald. De angst voor de baas verdween (“als het hem niet bevalt zoe­

ken we ander werk”); de angst voor de vol­

slagen armoede bestond niet meer (“levens­

lang doppen zonder één dag te werken of anders leefloon opstrijken"); de angst voor nog een kindje bij en de angst voor een hier­

namaals verdween op één generatie tijd en dat had niets te maken met de raaskallende pippo’s waar in 1968 toch niemand naar luis­

terde.

Maar tezelfdertijd met de angst verdween ook het respect voor de andere, voor het verschil tussen het mijn en het dijn.

Mythe 5: Wij hebben de migranten zelf naar hier gehaald en moeten dus de gevolgen dragen

Wij hebben ze gevraagd om goedkope arbeidskrachten te krijgen en dus moeten we ze nu ook maar onderhouden, is het linkse mantra.

Ten eerste hebben sommige bedrijven arbeiders gevraagd en niet “wij". en ten tweede hebben we zeker geen 430.00 Marokkanen en Turken gevraagd. In werke lijkheid zijn er maar zo’n 6.000 arbeidscon­

tracten met behulp van de overheid opge steld. Maar daarmee stond de deur wel op®n en weldra kreeg iedereen die erin slaagde tot hier te zwemmen, te rijden en te vliegen een arbeidsvergunning... tot vreugde van over­

heid en bedrijven die zelf geen kosten meer moesten maken.In 1961 waren er III Marokkanen in net land,in 1967 al 13.000. Het grootste deel«"

de allochtonen die tot in de jaren 70 arri­

veerde was niet gevraagd, maar nodigde zk zelf uit, tot de regering-Tindemans in I een migratiestop afkondigde. t

Toen vond men er niet beter op dan ® begrip “gezinshereniging” te lanceren met a voorwaarde dat de migrant... minstens dn minderjarige kinderen moest hebben.

Later is dat dan gezinsvorming enz. Se',*0[e den: een groot woord voor de abominabe praktijken om veelal neven en nichten aan elkaar te koppelen zodat de kettingmigrat' in werkelijkheid verder gaat, met alle pr0° e

men van dien. NeckeR

Roddels uit de Wetstraat

Interpellaties______________

Het was vorige week al in de aanloop naar de plenaire vergadering van de Kamer dui­

delijk dat de meerderheid absoluut niet veel zin had om de oppositie tegemoet te treden met open vizier. De beslissing om de ver­

trouwenskwestie niet aan de orde te stellen - lees: de volledige meerderheid, dus inclu­

sief N-VA, het vertrouwen in de regering via een stemming te laten bevestigen - had dan ook alles te maken met de hoge plakgraad van de parlementaire en ministeriële zetels.

De oppositie mocht wel interpelleren, maar dan op een voormiddag, nog even snel voor het middageten.

Groen gedoe

De eerste interpellant, het Waalse Eco- loke Nollet, bleef trouw aan zijn roodgroen credo, linkser dan links. Enkel de sociaal-eco- nomische realiteit is allesbepalend en omvat heel hun wereldbeeld. Nollet hamerde ook op het zorgvuldig vermijden van de vertrou- wensstemming. De brave jongen zou eens in eigen boezem moeten kijken. Ooit ver­

kondigde toenmalig Ecolo-topman Olivier Deleuze standvastig elke vergadering dat de eenvoudige motie moest afgeschaft wor­

den. Tot Olivier zelf staatssecretaris werd en die opmerking nooit meer over de lip­

pen kreeg...

Letermuda-driehoek

Fractievoorzitter Gerolf Annemans van het Belang begon met een schuldbekente­

nis: hij had met vele anderen, onder wie CD&V’ers en N-VA’ers, geloofd dat Leterme het meende toen hij zijn ontslag bij de koning ging aanbieden.

Niet dus. Annemans haalde drie uitspra­

ken van Leterme aan, publiek gedaan op belangrijke momenten in de levensloop - stervensloop? - van de huidige meerderheid, waarin standvastig een staatshervorming werd beloofd tegen 15 juli. Ondertussen heeft Leterme echter mogen leren wie de échte heersers zijn in ‘t land, onder andere Jan Renders van het ACW en de sire van

Brussel.

Sindsdien is er het oorverdovend zwijgen van Leterme: alles verdwijnt spoorloos in de Letermuda-driehoek.

SP. agaat

Voor de anderssocialisten is de vraag dui­

delijk: behalve het obligate sociaaleconomi- sche aspect - gauchesse oblige - draait het om de vraag of wij nog wel bestuurd wor­

den. De SP.a, deel van de Vlaamse meerder­

heid, maar federaal in de oppositie, heeft wel een januskop op dat vlak: als Vanveltho- ven aan Leterme vraagt of hij nu 400 miljoen euro krijgt van de Vlaamse regering van Kris Peeters om de begroting te doen kloppen, zou hij ook rechtstreeks kunnen bellen met de eigen rode ministers Vandenbroucke en Van Brempt. Of hoe je spagaat schrijft, begin­

nend met sp.a...

Grote smoel

Moest Jean-Marie Dedecker een indiaan

zijn, dan was dit waarschijnlijk zijn indianen- naam. Het begint zowat traditie te worden:

als Jean-Marie spreekt in de grote debatten, probeert hij verbaal te doen wat hij vroe­

ger fysiek op de tatami deed. Poppenkast en show gegarandeerd. Ook hier kwam de vraag naar de nog altijd niet sluitende begro­

ting, de gedane maar onuitgevoerde kiesbe- loften, de politieke schijnvertoningen ten huize van onze sire. Met de typering van de drie Franstalige bemiddelaars als de kolder- brigade is de vinger wel vlak in de wonde geduwd.

Overigens kennen we nu ook de staat­

kundige visie van Lijst Dedecker. JM bestond het namelijk om een citaat aan te halen van de Vlaamse dichter... Adriaan Roland Holst.

Het is dus duidelijk geworden dat Vlaanderen niet onafhankelijk zal wezen, maar bovendien Nederland nog zal inlijven ook. Heel Neder­

land, duidelijk.

In het schuitje

Als alles al gezegd is, wordt het moeilijk om nog met iets deftigs voor de pinnen te komen, ondervond ook Meyrem Almaci van Groen. Zij klopte op dezelfde sociaaleco- nomische nagel als Ecolo, SP.a en Dedecker en deed dat met eigen voorstellen voor een zestal maatregelen. Het komt wel raar over om enerzijds een aantal maatregelen te vra­

gen en anderzijds de vertrouwensstemming te vragen om de regering onderuit te halen, maar de groenen zijn nu eenmaal nog niet aan hun eerste tegenspraak gestorven. Ook de vergelijking met het orkest van de Tita-

nic was niet bijster beklijvend, wegens tot op de draad versleten. Als Almaci zichzelf ee wat minder als groot organisatorisch ta e y zou beschouwen en wat minder drama nastreven, kan het nog wel iets worden.

Prozacverslaving __ -

Zoals elke waarnemer op voorhand k°

vermoeden, kwam alles uiteindelijk ne op een obligaat en voorspelbaar numme tje sterkmakerij van Leterme. Dedecker er niet ver naast toen hij de huidige regeri een Prozacverslaving toeschreef en ste $ dat de keuze niet Leterme of de chaos 1 omdat Leterme zélf de chaos is.

De onvermijdelijke_________-

Als laatste loodjes van hun buitenge«0®

zwaar werkjaar, moesten de parlement3 ers nog twee resoluties goedkeuren. Een tegen de doodstraf en eentje over verkr3® , ting als oorlogstechniek in Kongo. En i3*^, daar was ze weer, de onvermijdelijke kon gin van de resoluties: Hilde Vautmans, t uit een befaamde blauwe familie en «e"Êa(1 bekend omdat ze “toch zoveel heeft ge°a

voorGuy”. . j(

Het lijkt er op dat de blauwe wielewaa het bronsgroene eikenhout van emopo11 haar handelsmerk wil maken, door ste met de nodige tremolo’s in de stem on bare problemen aan te pakken, die d°°r ge grote Belgische mogendheid in een, r^oCt drie, kunnen worden opgelost. Ze maar, denken haar partijgenoten: onder sen doet ze elders geen kwaad.

De dingen dezer dagen

5

Jakob van Artevelde (?-1345)

Ikweet niet juist wanneer ‘vaderlandschegeschiedenis’ inhet onderwijs gesneu­ veldis, maar hetis wel duidelijkdat namen enbegrippen die vooreen oudere generatie nog vanzelfsprekend waren, een onwetend schouderophalenveroorza­ kenbijbijvoorbeeld dertigers.Een van die namen die bijna volledigop één gene­

ratietijduithetbewustzijn vande meeste Vlamingen is verdwenen, is die van de

“wijze man” vanGent: Jakob van Artevelde.

Feitelijk wetenwe haast niets overhem:nochzijn juiste geboortedatum(ergens rond1290), noch de naam van zijn eerste vrouw nochzelfs zijn beroep voor zover hij er een had. Misschienwas hij makelaarin allerlei producten. Rijkwas hij in iedergeval.Er zijnnauwelijks drie brieven van hemgekend. Hij heeft nooit een officiële functie bekleeden wordt niet vermeld in debeslissingen van de schepe­ nen van Gent. Zijn belang is alleen afte metenuitde gortdroge cijfers van zijn kostennota’s die de stad betaalt. Alle verhalenover hem zijn veel latergeschre­ ven, want er is maar één getuigenis door een generatiegenoot over zijn optre­ den.Erg fraaiis het verhaalvandie Mechelaar niet.

Bij het beleg van Doornik door Vlamingen, Brabanders en Engelsen heeft een Brabantse musicus een populair deuntje gespeeld en op de wallen heeft iemand dat refrein her­

nomen. De Vlamingen nemen de Brabander gevangen en Artevelde laat de man onbarm­

hartig martelen om hem te doen bekennen dat hij een spion is. Hij kan gelukkig ontsnap­

pen. De Brabantse hertog is woedend over de behandeling van een onderdaan, want hij heeft zo al een hekel aan die officieuze, maar wel reële Vlaamse leider. Artevelde heeft wel meer een zware hand. Een ridder van de Vlaamse graaf Louis de Nevers gaat niet akkoord met de Gentenaar. Artevelde ver­

moordt hem eigenhandig ter plaatse in aan­

wezigheid van de geterroriseerde graaf, die niet durft optreden. En dat is niet Artevel- des laatste moord.

De ambachten

Dat optreden is niet echt uitzonderlijk.

De 14de eeuw is in Vlaanderen één orgie van geweld en brutaliteit. Tijdens de strijd tussen graaf en hoge adel, burgerij en patri­

ciaat en graaf en burgerij wordt niet op een paar moorden min of meer gekeken. Poli­

tieke tegenstanders worden altijd gecrimi­

naliseerd en hebben geluk als ze er met het leven van af komen. Terechtstellingen en ver­

beurdverklaringen van alle eigendom (grote inkomensbron van de steden) zijn legio. Eeu­

wige verbanningen worden met honderden tegelijk uitgesproken. Nieuwe machthebbers (bijvoorbeeld het weversambacht) nemen alle rechten af van tegenstanders (volders) of worden op hun beurt na een machtswis­

sel een generatie lang als rechteloze nul­

len behandeld. Bevriende vorsten krijgen het verzoek honderden vluchtelingen uit te leveren en de hertog van Brabant is een paar keer zo vriendelijk de vluchters zelf terecht te stellen.

1302 laat een zware erfenis na. In de grote Vlaamse steden krijgen de ambachten het voor het zeggen en worden de steenrijke koopluiondernemers die al een eeuw de ste­

den besturen, buiten geschopt. Het woord democratie hoort hier niet helemaal thuis.

Dekens van ambachten worden gedurende zo n twintig jaar inderdaad verkozen en kie­

zen op hun beurt gemeentebestuurders, tnaar R. van Uytven heeft uitgevlooid dat

°P het hoogtepunt van de middeleeuwse democratie gemiddeld twee procent van de Inwoners van een Vlaamse stad rechtstreeks vooral onrechtstreeks politieke invloed hadden; meestal gegoede ambachtslui die Zelf een onderneming leiden met wat per­

soneel.

Eerste optreden

l*let het verdrag van Athis-sur-Orge Vat1 1304 wordt de vrede tussen Vlaande-

^en en zijn suzerein Philippe Ie Bel geslo- er>. Vlaanderen moet reusachtige boetes stalen, ongeveer heel Waals (= Franstalig) - aanderen afstaan, maar krijgt zijn eigen (Jnastie terug. Graaf Robert de Béthune ia 6 i roemde Leeuw van Conscience) zal 19 rgar an? zoveel mogelijk het verdrag sabote- de'ki^^H Z'in kleinzoon en opvolger Louis do d*erS 'S 0P8ev°ed aan het Franse hof en FrOr°rongen van zijn plichten tegenover de va/pk?00'0? (inmiddels al de derde zoon maUr|h''n dit geslacht van “les rois dee lts )• Typisch voor die tijd is het feit dat den j°rrne boetes moeten opgehoest wor- lige\ ,Oor het overgebleven (Nederlandsta- aaru ee' van het graafschap en dat de leli- een Vr'i?esteld worden. Dat veroorzaakt

^'dtT0 ^j116 belastingdruk en de verarming ren wOt ^arde opstand van kust-Vlaande- die n°8al wat zelfstandige boeren leven de |\| a'Persingen niet langer dulden. Louis teru„ *ers vlucht naar Frankrijk en komt et het Franse leger dat nabij Kassei

het boerenleger van Zannekin in de pan hakt (4.000 doden).

Artevelde verschijnt voor het eerst op het toneel... als collaborateur van graaf en koning. De Gentse wevers sympathiseren in 1326 met de rebellen, het stadsbestuur heft een fikse boete. Artevelde is een van de boete-inners in de Sint-Jansparochie (nu Sint-Baafs) en stopt ongetwijfeld volgens de gewoonten van de tijd een deel van de ont­

vangsten in eigen zak. Dan verdwijnt hij weer voor elf jaar in de nevel.

Embargo

Al die tijd staat de politiek niet stil. Gent is aanvankelijk op de hand van Louis de Nevers, al was het maar om op die manier privilegies binnen te rijven, de twee andere belangrijke steden van het graafschap, Brugge en leper, een loer te draaien en er vooral voor te zor­

gen dat alle kleinere gemeenten rond Gent niet concurreren met de Gentse lakennijver­

heid. Die gemeenten hopen dat Gentse juk af te schudden en zijn bereid een spilzieke vent als Louis een en ander toe te stoppen.

Die incasseert graag en is de Gentse preten­

ties beu. De verhoudingen tussen de graaf en de belangrijkste stad van het land verzuren dan ook geleidelijk. En ze worden helemaal onmogelijk als een uitgelokte economische crisis Vlaanderen teistert.

De oorzaak ligt bij de Engelse koning Edouard III (de stichter van de orde van de kousenband en zoals het hele Engelse hof nog altijd Franstalig). Edouard is als hertog van Aquitanië, het gebied rond Bordeaux, een leenman van de Franse koning. Dat verveelt hem zeer, want in Parijs doet men er alles aan om dit restant van het rijk der Plantage- nets ook in te lijven. De Engelse koning vindt er iets op, want hij is de zoon van de doch­

ter van de Franse koning Philippe Ie Bel en de bekende Jeanne de Navarre. Philippe is na zijn dood opgevolgd door zijn oudste zoon en als die kort daarna sterft, is het wachten op de geboorte van diens tweede kind. Dat zoontje sterft na een paar dagen en Philippes tweede zoon profiteert ervan om de troon in te nemen hoewel zijn oudere broer ook nog een dochtertje had.

Dat is het moment in de geschiedenis dat de beroemde “Salische wet” uitgevonden wordt; zogenaamd omdat de Salische Fran­

ken geen erfopvolging door vrouwen erken­

den, wat niet klopt met de realiteit (vrouwen konden alleen geen onroerende goederen erven). Bij ons wordt die uitvinding eerst afgeschaft op verzoek van Baudouin om het zwijn Laurent de pas af te snijden. Edouard is nog maar vijf jaar als die kunstgreep vrou­

wen van de Franse troon houdt. Maar als ook de tweede en later de derde zoon van Phi­

lippe Ie Bel sterven zonder mannelijke erfge­

naam, is de Salische wet een realiteit. Na wat interne Franse ruzie volgt Philippe de Valois, zoon van de broer van Ie Bel (u weet wek die ridderlijke prins Charles de Valois uit De Leeuw) zijn neef op. Deze keer beweren de raadslieden van de 16-jarige en juist een jaar koning zijnde Edouard III dat hij als kleinzoon van Ie Bel meer rechten heeft dan de neef.

Iedereen lacht er eens mee, want als die frau­

duleuze Salische wet opgeheven wordt, is de eerste vrouwelijke kandidate de dochter van Ie Beis oudste zoon. Edouard brengt dan ook keurig leenhulde voor Aquitanië. Tot h | als 24-jarige zich eindelijk sterk genoeg voelt om ten oorlog te trekken.

Zijn eerste daad bestaat erin om alle uit­

voer van belangrijke goederen naar .Frank­

rijk te verbieden. Dat is met alleen wol, maar later ook graan. Als goede Fr^e^ rea­

geert Louis de Nevers onmiddellijk. H^ij laat Engelse handelaars arresteren en neemt hun goederen in beslag. In de grote Vlaamse ste den valt de economie stil: wevers en vol­

ders hebben geen grondstoffen meer, wor­

den werkloos en kopen natuurlijk ook niets meer bij andere handelaars. Het graan- en voedselembargo treft Vlaanderen nog eens extra. De kronieken zeggen dat grote groe­

pen stedelingen het platteland afstropen en plunderen.

Edouard nodigt daarom de Vlaamse tex­

tielarbeiders naar Engeland uit: nog altijd is Fleming een veel vookomende Engelse achternaam. Zo kan het niet verder en in december 1337 treedt van Artevelde op het voorplan.

“Hooftman”

In Gent is er een belangrijke volksvergade­

ring nabij de Bijloke en waarschijnlijk voert Jakob van Artevelde daar het belangrijkste woord. Een paar dagen later worden er vijf

"hooftmannen” aangeduid die de stadsbe­

stuurders moeten controleren. Artevelde is duidelijk de belangrijkste. Hij zorgt ervoor dat ook de gemarginaliseerde wevers voort­

aan een vertegenwoordiger hebben. Arte­

velde pleit voor een neutraal Vlaanderen in de strijd tussen de twee koningen. Brugge en leper sluiten zich bij hem aan. Artevelde neemt zelf het bevel van de Gentse mili­

ties op zich en neemt in Brugge de graaf zo goed als gevangen. Die legt zich nolens volens neer bij die neutraliteit. De Vlaamse politiek wordt voortaan niet meer in het belang van de dynastie, maar in die van het land gevoerd (of tenminste in het belang van de drie grote steden).

Artevelde stuurt delegaties naar het Franse en het Engelse hof; zogenaamd om de Vlaamse belangen te verdedigen, maar ook om te horen wat de twee kampen te bieden hebben. Koning Philippe de Valois scheldt Vlaanderen alle oorlogsschulden en boetes kwijt en belooft de hele (kleine) Franse wolproductie. Koning Edouard biedt echter meer: de teruggave van Waals-Vlaan- deren met Rijsel en Douai, de onmiddellijke opheffing van het wolembargo en de belofte dat alle Engelse wol in de Brugse pakhuizen arriveert en vandaar in de Nederlanden ver­

spreid wordt. Dat bevalt de Vlamingen al meer en in januari 1340 ontmoeten Arte­

velde en de Engelse koning elkaar voor het eerst in Gent. De twee mannen schieten bij­

zonder goed met elkaar op en uit de brie­

ven van Artevelde blijkt dat de Gentenaar zeer beleefd, maar niet kruiperig of onder­

danig is. In Gent wordt de derde zoon van Edouard geboren: John of Gaunt zoals we hem nu kennen (toen heette hij natuurlijk Jean de Gand), de stamvader van de latere

Engelse koningen.

Graaf Louis is doodongelukkig met de situ­

atie en vlucht naar Parijs. Artevelde adviseert Edouard om zich tot koning van Frankrijk uit te roepen. De Engelse koning volgt dat advies en voortaan kan Vlaanderen zijn zoge­

naamde suzerein steunen zonder dat Arte­

velde een verrader wordt. Philippe de Valois doorziet het manoeuvre en zendt Louis de Nevers weer naar huis om de Franse belan­

gen te verdedigen. De graaf is de legitieme vorst en wordt altijd met vreugde begroet.

Dan dwingt Artevelde hem tot een anti- Franse politiek. Louis vluchten dat scenario herhaalt zich verscheidene keren, tot Louis ten slotte definitief in Frankrijk blijft.

Maar daarmee verdwijnt het wettige gezag en niet iedereen in Vlaanderen is gelukkig met de Gentse dictator. Die blijft daarom zoveel mogelijk op de achtergrond. Hij wij­

zigt niets aan de werking van de grafelijke administratie. Voorlopig zit hij stevig in het zadel; zeker wanneer de hele Franse vloot door de Engelsen in juni 1340 in het Zwin vernietigd wordt en een omsingeling van Vlaanderen onmogelijk wordt.

Artevelde is zelfde bevelvoerder van het Gentse leger (5.000 man) dat tezamen met Engelsen en Brabanders het Franse Door­

nik belegert. Dat mislukt, maar leidt wel tot een wapenstilstand die daarna jaar na jaar verlengd wordt. Artevelde duidt een “ru- waert” (regent) aan om bij afwezigheid van de graaf officieel Vlaanderen te leiden: Simon van Mirabella, een schatrijke afstammeling van Florentijnse bankiers.

Het spel is uit

In de praktijk bestuurt Artevelde vijfjaar lang Vlaanderen. Dat gaat niet altijd gemak- kelijk Verscheidene keren zet hij zich aan het hoofd van een ambachtsleger om een kleinere gemeente te dwingen te, gehoor­

zamen of een ander hem welgezind bestuur aan te stellen. In Gent zelf komt het eén keer tot een opstand tegen zijn gezag, het zijn de Bruggelingen die hem redden. Heel

de tijd slaagt Artevelde er met moeite in om de klassieke ruzies tussen het wevers- en het voldersambacht te onderdrukken, maar in mei 1345 eisen de volders, die in feite in dienst van de wevers werken, opslag.

De wevers weigeren. Het toenmalig soci­

aal overleg komt er op neer dat iedereen gewapend naar de Vrijdagmarkt snelt waar de wevers honderden volders vermoorden op “quaden maendach”. Artevelde heeft zijn gezag verloren en wordt vervolgens niet meer herkozen als ‘hooftman’. Overal in de kleinere steden klinkt de eis voor “wet en here”, d.w.z. het recht om een eigen bestuur aan te stellen zonder de toestemming van de drie grote steden en de terugkeer van hun legitieme beschermheer, graaf Louis.

Artevelde weet dat zijn spel voorbij is en dat de terugkeer van de al drie jaar in Frank­

rijk levende graaf zijn doodvonnis betekent.

Hij kiest voor de vlucht vooruit en begint besprekingen met vriend Edouard die als zogenaamde koning van Frankrijk zijn leen­

man (die hem uiteraard niet erkent) Louis de Nevers kan afzetten. Volgens dit planne­

tje wordt de prins van Wales graaf van Vlaan­

deren terwijl Artevelde in de praktijk ver­

der de macht uitoefent. Een en ander lekt uit en het is duidelijk dat heel het graafschap genoeg heeft van ‘de wijze man’ van Gent. In eigen stad vertrouwen de wevers hem niet langer, want hij is geen voorstander van hun dictatuur over de volders. De deken der wevers, Geeraard Denijs, is een even bru­

tale rekel als de vroegere hoofdman en op zondag 17 juli 1345 slaat hij (of een handlan­

ger, want zeker weten we het niet) Arte­

velde het hoofd in.

De zoveelste moord wekt maar weinig beroering. De rol van Artevelde was al uit­

gespeeld en het graafschap blijft een trouwe bondgenoot van Edouard. Een jaar later wordt ook de ‘ruwaert’ vermoord zon­

der veel verdere gevolgen. Graaf Louis de Nevers blijft zijn koning Philippe de Valois trouw, keert nooit meer weer naar Vlaan­

deren en sneuvelt tijdens de beroemde slag van Crécy in 1346 waar de Engelsen de Fran­

sen vernietigend verslaan - er wordt voor de eerste keer een buskruitkanon gebruikt. Zijn opvolger is zijn zoon Lodewijk van Male en die Nederlandstalige naam is geen toeval. Hij is maar 16 jaar en staat nogonderde invloed van zijn moeder, een Franse prinses. Drie jaar later wordt deze geslepen vos overal met enthousiasme in zijn graafschap ontvan­

gen. Hij is veel verstandiger dan zijn vader, hij speelt zijn leven lang met succes ieder­

een tegen iedereen uit. Hij herstelt het pres­

tige van de dynastie en het grafelijke gezag en slaagt er zelfs in heel Waals-Vlaanderen weer in te lijven in ruil voor een huwelijk van zijn enige dochter met de jongste zoon (Philippe Ie Téméraire) van een volgende Franse koning.

Deze ‘parfait bilingue’ is de eerste en de laatste graaf uit het geslacht Dampierre die zich als een Vlaming gedraagt. Een van de eerste maatregelen van Lodewijk van Male is het bevel om in de administratie van het graafschap zoveel mogelijk het Nederlands te gebruiken. Jan Neckers

Runeteken

Sinds het "Belgisch Israëlitisch Week­

blad” in een nieuw kleedje "Joods Actueel"

werd en Louis Davids als hoofdredacteur afgelost werd door Michael Freilich, lijkt het blad zich tot taak te hebben gesteld elke uitlating die als kritiek op Joden of Israël kon worden opgevat, als antisemitisme te bandmerken. Bart de Wever kan ervan meespreken.

Nu heeft Michael Freilich voorwaar anti­

semitisme ontdekt op de gevel van de her­

nieuwde Leeuw van Vlaanderen, het bekende leeuwenhol in Antwerpen, beter gekend als

"de Beest”. Wat heeft het arendsoog van Freilich opgemerkt? Dat de s van Beest ver­

dacht veel lijkt op het runeteken van de SS. Freilich liep ermee naar het Forum der Joodse organisées en die liep er mee naar het beruchte centrum voor ongelijkheid van kansen en racismeverspreiding. En ja hoor, Youssouf De Witte vindt het delict zwaar genoeg om het te onderzoeken.

En ja hoor, ook Bart de Wever voelde zich geroepen om commentaar te geven.

Hij vindt het jammer dat het café de naam

"Leeuw van Vlaanderen" behield, "Want dit compromitteert de Vlaamse zaak". Bart heeft gelijk. Welke bietekwiet krijgt het in zijn ster van de s van beest een runeteken te maken?