Toespraak Commandant der Strijdkrachten, luitenant-admiraal Rob Bauer, ter gelegenheid van de
medaille-uitreiking voor diverse missies en uitreiking van de tolkenpenning, op 27 september 2019 in Ahoy,
Rotterdam
Let op: alleen het gesproken woord telt!
Vlag- en opperofficieren, Aangetreden militairen,
Dames en heren, jongens en meisjes,
Nog geen maand geleden werd de aftrap gegeven voor de viering van 75 jaar vrijheid in Nederland.
Een uitgesproken jaar met volop aandacht voor de vrijheid die ons nu zo gewoon is.
Met aandacht voor hen, die er toen voor zorgden dat ons leven nu zo gewoon mogelijk is.
Vrijheid…: wij kennen eigenlijk niet anders.
De meesten van ons hebben de oorlog op ons grondgebied nooit meegemaakt.
Ik evenmin.
En naarmate de jaren verstrijken, vervaagt de herinnering aan die oorlog uit eerste hand meer en meer…
…En is onze vrijheid de werkelijkheid van alledag.
Een werkelijkheid waar wij Nederlanders maar zelden vraagtekens bij plaatsen.
Omdat vrijheid ons zo gewoon is.
Hoe anders is dat in het Iraakse Erbil, Malinese Gao of Afghaanse Kabul?
Of Ramallah op de Westelijke Jordaanoever, Juba in Zuid- Soedan en Damascus in Syrië, om maar eens wat plaatsen te noemen?
Een deel van deze aangetreden militairen heeft daar oorlog gezien.
Of de gevolgen daarvan.
Of slechts een vorm van vrijheid in haar meest kwetsbare vorm.
Deze militairen hebben de mensen geholpen hun
veiligheidsapparaat te verbeteren om op den duur op eigen benen te kunnen staan.
Ze hebben geholpen de veiligheid te herstellen of te handhaven in zeer onstabiele landen in de wereld.
Landen, waar de jongste generatie nu zonder vrijheid opgroeit.
Oorlog…: zij kennen eigenlijk niet anders.
[CBMI – Irak]
Bijvoorbeeld in Irak, waar een deel van u als 13e rotatie aanwezig was.
Dankzij internationale samenwerking heeft u door de jaren heen al vele successen behaald door deel te nemen aan de Capacity Building Mission Iraq.
Nederland heeft samen met nog 7 andere landen verspreid over 4 trainingscentra in totaal al bijna 40.000 Peshmerga en
Iraakse strijdkrachten getraind.
Samen bijna 10.000 individuele trainingen gegeven op het gebied van leiderschap, medische verzorging,
scherpschuttervaardigheden en counter-IED.
Dat is niet zomaar een prestatie.
Dat is een significante bijdrage aan het verslaan van de terroristische organisatie ISIS.
Noodzakelijk voor de opbouw van de veiligheid in de regio en onze eigen veiligheid.
Uw trainingsteam trainde samen met de Britten een bataljon Peshmerga gedurende 3 rotaties, ieder 7 weken lang.
500 soldaten verdeeld over verschillende cursussen, met nadruk op zelfredzaamheid voor de toekomst.
U noemt het zelf “nuttig en dankbaar werk, wat u als militair zelf beter maakte”.
Een mooi compliment aan uzelf… dat ik alleen maar kan beamen.
En met mij ook het Nederlandse consulaat-generaal in Erbil.
Door wat u liet zien aan vakmanschap en professionaliteit geniet u internationaal waardering en respect.
Uw bijdrage, zowel in het trainingsteam als in het noodzakelijke national support element in Erbil dat alle Nederlandse militairen in het gehele gebied ondersteunt, opent deuren voor dialoog, diplomatie en een veiligere toekomst.
Maar kennis was niet het enige dat u in Irak achterliet.
U zorgde, als de Alfa ‘Java’ compagnie van het 12e
infanteriebataljon, dat de Dutch Corner tijdens uw uitzending prachtig zwart/oranje kleurde.
De kleuren van het regiment Van Heutsz.
Ook de typische Hollandse molen, die na een onweersbui hersteld moest worden, kreeg een grondige metamorfose van uw SOD/Delta.
U raadt het al: het oud-Hollandse groen/wit werd vervangen door… zwart/oranje.
Een mooi stukje nalatenschap van trotse ‘Javanen’, al dacht uw commandant daar op dat moment anders over… ;)
[RS – Afghanistan]
Ook veel militairen die in Mazar-e-Sharif en Kabul hebben gediend, staan hier vandaag.
Sterker nog, u bent in de meerderheid.
En dat is niet zo vreemd, omdat onze krijgsmacht, naast Litouwen, hier de grootste bijdrage aan levert.
In de huidige vorm, voor de NAVO-missie Resolute Support, al sinds 2015.
U vertegenwoordigt vele disciplines.
Guardian angels van de force protection, trainers, special forces, de medische taskforce, het national support element, het contingentscommando en staffunctionarissen.
Een veelzijdig team.
En allemaal, direct en indirect, van meerwaarde om
Afghanistan stap voor stap een stukje veiliger te maken.
De lokale veiligheidsfunctionarissen beter te maken op het gebied van technisch onderhoud, logistiek, ICT, information operations, civiel-militaire samenwerking, openbare orde en genderbeleid.
En dat dat hard nodig is, heeft u zonder meer gemerkt.
Want ook al zijn de vredesbesprekingen in volle gang, de onrust in de regio is nog dagelijks merkbaar.
En bereiken wekelijks het nieuws, ook in Nederland.
Dat is zorgelijk en blijft een groot punt van aandacht voor de internationale gemeenschap.
U verzorgde in het ziekenhuis vele gewonde Afghaanse special forces en een enkele keer een Afghaans kind.
Naast uw reguliere beveiligingstaak werd u voor een periode van in totaal 66 dagen drie keer verplaatst om de Safe Haven Camp Maimana te beveiligen.
Gezien de locatie, het werk en de procedures ter plaatse was dit een behoorlijke uitdaging.
In uw periode ontving u daarnaast diverse taakteams van de genie die zich hard hebben gemaakt voor de bouw van het special forces ‘Camp Kevin’ en kamp Dutch Mountain 2.0.
Samen met lokale ondernemers, uw infra-officier, genisten, militaire beveiligers en Duitse militairen kregen de kampen meer en meer gestalte.
Een omvangrijke maar ook dankbare klus, toevertrouwd aan de specialisten van de 412 pantsergenie, 102 en 103
constructiecompagnie en geniewerken.
Ieder van u heeft voor de missie zijn professionaliteit en kunde getoond, toegepast en deels bij de Afghanen achtergelaten voor een veiligere toekomst.
Hier kunt u trots op zijn.
Ik ben dat zeker.
[MINUSMA – Mali]
Onder u bevinden zich ook militairen die de 7e rotatie vormden van de LRRPTG.
De laatste operationele Nederlandse eenheid van de missie MINUSMA in Mali.
Dat u het ‘ging afmaken’, zorgde allerminst voor
‘afmaakgedrag’.
Integendeel.
U verslapte geen moment.
U bleef uiterst professioneel tot en met de laatste patrouille.
Die laatste inzet.
Herinnert u het zich nog?
De vele kinderen die u enthousiast tegemoet kwamen toen uw voertuigen voorbij reden.
Het grootste compliment kreeg u misschien wel van hen.
“Hollandia, Hollandia, merci, merci!”
U begreep hoe belangrijk die bekwame houding was naar de bevolking toe.
Hoe belangrijk het was het vertrouwen te winnen in uw netwerk van politiechefs en wijkoudsten.
Het stond centraal in iedere campagne die u uitvoerde…
…Iedere beweging die u buiten de poort zette.
U leerde hen kennen, omdat u wist waar u het voor deed.
Voor hen.
Het werd zichtbaar in de onschuldige lach van een kind…
…De toekomstige generatie voor een veiliger en stabieler Mali.
Het resultaat van de missie is moeilijk meetbaar en zichtbaar over de korte termijn.
Het zijn discussies die ook in de media breed zijn uitgemeten.
De weg naar vrede is een lange en zeker geen gemakkelijke.
De missie was in bepaalde opzichten beperkt.
Desondanks weet ik dat u er gezamenlijk het allerbeste van heeft gemaakt.
Samen met uw ondersteunende eenheden, die altijd paraat stonden en alles uit de kast haalden om de operatie mogelijk te maken.
Zonder u geen operatie.
Samen met uw inspanningen op het hoofdkwartier en tijdens trainingen in Bamako.
Zonder u geen volledige missie.
En samen met de Canadezen, waarmee u optimaal samenwerkte.
Zonder hen geen grote verplaatsingen en medische evacuatie door de lucht.
U voerde de afgelopen 5 jaar allen gezamenlijk meer dan 1.200 eendaagse en 120 meerdaagse patrouilles uit om informatie te verzamelen voor het hoofdkwartier in Bamako.
Dat is een prestatie waar de VN ons dankbaar voor is.
En de bevolking… die snakt naar rust en vrede.
Die prestatie van u, niemand uitgezonderd, is wat mij zeer trots maakt.
[BIU/UIP – diverse missies]
Behalve MINUSMA maakte u deel uit van meerdere VN-, Europese en internationale missies, waar wij als krijgsmacht een kleinere bijdrage aan leveren.
In landen waar de vrijheid al jaren broos is of de oorlog nog steeds gaande.
Landen die wankelen op het randje tussen stabiliteit en conflict.
Niger, Oeganda, Tunesië, Ethiopië, Koeweit, Israël en de Palestijnse gebieden, Syrië, Zuid-Soedan.
Maar ook op zee tijdens operaties Ocean Shield, Atalanta en Sea Guardian en recente missies in het verleden in Turkije en ISAF in Afghanistan.
U was daar veelal individueel uitgezonden voor een langere periode van soms wel 1 jaar en maakte deel uit van een internationaal team.
Als adviseur, stafmedewerker, observeerder, tolk, trainer…
Midden in de operatie of ondersteunend daaraan.
Maar altijd als onmisbare schakel in het geheel.
Dat is in Nederland vaak niet zo bekend.
Maar u staat hier niet onbemind… en u was er zeker niet voor niets.
Uw bijdrage is net zo waardevol als uw collega’s hebben geleverd in ‘bekendere’ missies.
Daarvoor ben ik u dankbaar.
[Tolken – diverse missies]
Tot slot zal ik niet alleen de herinneringsmedailles
internationale missies uitreiken, maar ook de tolkenpenning.
En dat is een bijzondere.
De tolken hier zijn militair en hebben bewust voor het mooie militaire beroep gekozen.
Maar zij hebben daarnaast kennis van een vreemde taal, hen meegegeven bij de geboorte of later aangeleerd.
Zij vervullen de taak van tolk binnen Defensie als erkende nevenfunctie.
Onmisbaar voor onze operaties in missiegebieden.
Zonder taal geen communicatie… geen wederzijds begrip.
Oftewel, geen operatie op maat voor de bevolking die te lijden heeft onder het conflict.
U bent als tolk de oren en ogen van de eenheid.
U slaat een brug tussen eenheid en een andere cultuur.
Deze kracht drukken wij in waardering uit met een tolkenpenning.
Met uw kennis van het Arabisch, Dari, Farsi, Pashto, Somalisch, Frans en Turks tilde u onze operaties naar een hoger niveau.
En u koos ervoor dit vrijwillig te doen, extra, bovenop de verplichtingen die u heeft in uw eigen functie.
Dat betekent vaak een uitzending met meestal een voor u nog onbekende eenheid, ver weg van huis.
Vanwege uw militaire hart is uw antwoord of u opnieuw op uitzending of langere tijd op oefening wilt, dit keer als tolk, bijna altijd ja.
Dat verdient een grote eer.
En bovendien een groot respect voor uw thuisfront, die u vaak langer ‘uitleent’ dan beroepsmatig eigenlijk nodig is.
Dat besef ik mij terdege.
[Thuisfront en afronding]
Overall word ik blij wanneer ik zie dat het thuisfront van u allen in groten getale is meegekomen.
Dames en heren, jongens en meisjes,
Vandaag krijgt uw militair de waardering voor zijn of haar inzet.
Ver van huis, voor een hoger belang.
Maar ook… ver weg van u.
Uw steun draagt eraan bij dat uw militair het beste van zichzelf kan laten zien.
Dat is ongelofelijk belangrijk.
Ik weet dat dit het fysieke gemis niet compenseert.
Zeker niet op de voor u speciale of zware momenten, die het leven kent.
Maar onze waardering aan u drukken wij heel graag uit in de anjer en kindermedaille.
Juist omdat wij niet vergeten hoe bepalend uw rol is.
En wij ook veel van u hebben gevraagd.
Dames en heren,
De vrijheid in Nederland is 75 jaar geleden mogelijk gemaakt door de inzet van militairen van bevriende naties.
Dankzij hen kunnen onze militairen nu iets terugdoen voor de vrijheid van anderen.
Nederland rekent op onze krijgsmacht en wij doen wat van ons verwacht wordt:
Opstaan voor een ander en beschermen wat ons dierbaar is.
U nam die grote verantwoordelijkheid.
En daarvoor geef ik u de waardering die u verdient.
Ik zal daarom nu overgaan tot de uitreiking van de herinneringsmedaille internationale missies en de tolkenpenning.
Maar niet zonder een groot applaus vooraf voor u allemaal!
>>>> inzetten applaus
Paradecommandant, wilt u het geheel de houding laten aannemen zodat mijn adjudant het besluit kan voorlezen.
Dank u wel.
>>>> Paradecommandant geeft commando ‘Geeft Acht’
>>>> MA CDS leest 2 MB’s (HIM en tolkenpenning) voor
0-0-0
Achtergrondinformatie kindermedaille:
• Na de uitreiking van de HIM en tolkenpenning aan de ruim 500 aangetreden militairen reikt u centraal eenmaal de kindermedaille uit. Hiervoor komen naar voren (dit wordt aangekondigd door de speaker): majoor Elseline Bos, haar partner Willem en kinderen Cathelijne (7), Frederique (5) en Loek (2). Elseline was uitgezonden naar Mali als arts.
