En op een dag wist je het… IK WORD
KINDERCOACH
Over hun passie, hun successen en hun struggles.
En met oneindig veel succestips voor
JOU
om volIN GESPREK MET 10
GEWELDIGE KINDERCOACHES
Herinner je je nog hoe het was toen je aan je coachopleiding begon? Ik weet natuurlijk niet hoe het precies bij jou ging, maar ik stel mij zo het volgen- de voor:
• Je wilde eigenlijk altijd al ‘iets met kinderen’ doen
• Misschien had je zelfs al een carrière als leerkracht achter de rug en begon het bij je te schuren. Omdat je zag dat zoveel kinderen gebaat zouden zijn bij 1:1 aandacht.
En je wilde ze die zo graag geven. Maar het kon ge- woonweg niet, want voor dat ene kind nog 29 andere…
• Of je had je sporen al ver- diend op een heel ander vlak, maar je dacht al tijden ‘Is dit het nou?’. Je besloot tot een ommezwaai…
Ja, ging het zo ongeveer?
Die opleiding dus..
Je volgde dus die coachoplei- ding. En als je een beetje op mij lijkt, dan rende je daarna met je kersverse diploma direct naar de Kamer van Koophandel: klaar om je praktijk te starten en al die kids naar een leven vol zelfvertrouwen te begeleiden.
En toen, toen begon het. Zeg eens eerlijk? Viel het je tegen?
Mij toentertijd wel!
Want ik wilde coachen! Maar daarvoor had ik wel klanten no- dig. En die klanten stonden niet vanaf dag 1 in drommen voor
mijn deur. Dus was het behoorlijk hard werken die eerste periode.
Knoeperdhard werken. Zaaien, zaaien, zaaien. En in tegenstel- ling tot in de natuur wist ik niet zeker of ik zou oogsten. Laat staan wanneer.
Het viel niet mee om elke keer de motivatie en energie hoog te houden. Gelukkig voelde ik ergens diep van binnen dat het goed zat. En ik wist dat ik er met mijn zelfdiscipline en volharding zou komen. Ik wist niet wanneer, maar ik was ervan overtuigd dat het goed zou komen. En zo ge- schiedde.
Even 8 jaar vooruit in de tijd Nu, inmiddels dik 8 jaar later zie ik dezelfde worsteling bij mijn klanten: Waar begin ik, hoe kom ik aan mijn klanten. Wat zijn de do’s & dont’s? Maar wat ik vooral zie zijn allerlei onzekerheden en angsten: Wie zit er nu op mij te wachten? Ben ik wel goed ge- noeg? Gaat dit mij ooit lukken?
Wie ben ik om….
Herkenbaar?
En uit de gesprekken die ik voer, blijkt ook vaak de eenzaamheid.
Omdat die onzekerheden pas binnen de veiligheid van de mu- ren van mijn praktijk worden uit- gesproken. Omdat ze zich scha- men. Of, omdat ze denken dat ze de enige zijn die worstelen.
Dat vind ik zo ontzettend jammer.
Zonde. En niet nodig!
Alle coaches herkennen dit En omdat ik weet dat ALLE, ja ik durf te beweren ALLE, startende
kindercoaches deze struggle her- kennen, besloot ik 10 retegoeie coaches te interviewen.
Het enige verschil tussen jou en haar is dat die ander een aantal slimme keuzes heeft gemaakt en een weg heeft gevonden om met haar onzekerheden om te gaan.
Door er overheen te stappen, door hier hulp bij in te schakelen of door rituelen uit te voeren of oefeningen te doen die je zelf- vertrouwen een boost geven.
Ik heb gekozen voor coaches die MIJ ieder voor zich op de een of andere manier hebben geïnspi- reerd. De een is nog maar pas bezig, de ander al wat langer en weer een ander is ‘een grote naam’ in de kindercoachwereld.
En het goede nieuws is: allemaal wilden ze jou laten zien dat je niet alleen staat.
HOE GAAF IS DAT!?!
Hi leuke, gepassioneerde, professionele (aanstormend) kindercoach!
Serie succes-INSPIRATIE!
De interviews plaatste ik allereerst een voor een op mijn inspiratiepagina op mijn website (www.jouwsuccespraktijk.nl/inspiratie). Omdat ze zo ontzettend goed werden ontvangen heb ik ze gebundeld in dit magazine.
Laat je inspireren! Haal er de lessen uit die jou aanspreken. En doe wat je te doen hebt. Zodat je jouw passie, jouw droom in de praktijk gaat brengen. Het beste uit jezelf weet te halen. En vooral: het leukste leven gaat leven. Het leven dat je verdient.
Ik vind het leuk als je mij laat weten wat de verhalen JOU hebben geboden. Wat je eruit hebt gehaald, en welke stappen je hebt gezet. Ik hoor graag van je via de mail:
info@jouwsuccespraktijk.nl.
Heel veel leesplezier!
Inleiding
De interviews
4 2 5
3 1
6
Katrien Fornoville
Bloei op Remedial Teaching
Danielle van den Burg
Hartenwens Kindercoachpraktijk
Janina Dubbeld
Kindercoach De Vuurtoren
Bauke Borsboom
Meidencoach Bauke
Elske Kolkman
Elske Fiederelske
Marieke Smits
De kindercoachbus
Tenslotte liet ik mijzelfinterviewen door een gewaardeerde collega.
Daarmee sluit ik het magazine af. Want hé, niets menselijks is ook mij vreemd. Dus de struggles die je in alle interviews leest, die zijn bij mij eveneens langs- gekomen.
9 7
10 11
8
Annemieke den Breems
Coachpraktijk Annemieke
Manja op den Camp
Zensitief gezin
Anni Westerduin
Je angst voorbij
Natascha Bruti
Thee met koekjes
Marlies van der Hout
Jouw succes-PRAKTIJK! (voorheen Eigen-
handje kindercoaching)
Katrien stond 12 jaar voor de klas. Dat zij met kinderen wilde werken, dat wist zij al van kleins af aan. Dat zij niet altijd hetzelfde wilde doen, dat wist zij al even lang. En dat laatste bleek in de klas best een lastige te zijn. Zij daagde zichzelf daarom zo veel mogelijk uit, om tegemoet te komen aan haar veranderingsdrang. Zij ontwikkelde in die 12 jaar allerlei materialen, en greep de kans als zij eens een ander vak kon geven. Toch was het op een dag genoeg geweest. Want wat zij ook deed, haar tempo lag een stuk hoger dan de veranderingen in het onderwijs konden bijbenen.
Katrien
Ergens in 2014 ontmoette ik Katrien tijdens een training.
Een krullenbol met een heel ondeugende, vrolijke en supe- renergieke blik in haar ogen.
Een vrouw die weet wat ze wil. Een vrouw met ontzettend veel ervaring. Met een visie.
Een missie. En een dochter waarmee dat allemaal begon.
Ik wist dus dat ik haar MOEST interviewen. Want, hoe is haar
ondernemersreis nou eigenlijk verlopen voordat ik haar leer- de kennen?
Hoe zag het pad van Katrien eruit, en welke tips heeft zij met andere kindercoaches te delen?
Twee bedrijven opgericht tij- dens de zomervakantie
“In de zomer van 2011 kreeg ik een mailtje. Ik weet niet eens meer van wie. Daarin stond: ‘Ben jij ook zo’n docent die aan het eind van het school jaar de tas niet in de hoek gooit maar gelijk plannen gaat maken voor het
nieuwe schooljaar? Doe dat nu eens niet.’ Die zomer concen- treerde ik mij op mijzelf. Praten, praten, praten met manlief. Aan het eind van de zomer had ik ontslag genomen en twee bedrij- ven opgericht: Bloei op Remedial Teaching en De Omdenktuin, natuureducatie voor kinderen.”
Hoewel zij achteraf gezien niemand zou adviseren twee bedrijven tegelijkertijd te starten, markeerde dit wel de weg naar haar vrijheid. Zij nam, nog voor- dat zij een klant of opdracht had, ontslag. Zij bouwde een website voor Bloei op, plaatste een schild aan de deur onder het mom ‘Ik zie het wel’. En verder hoefde zij niets te doen. Haar huis ligt namelijk in de aanlooproute naar een basisschool, dus ouders had-
“Mijn praktijk ontstond in eerste instantie vanuit een vlucht. Niet vanuit een verlangen.”
Oh? Die zag ik niet
aankomen…
“Voor de buitenwereld is duidelijk wat ik te bieden heb. Dan wordt die sprong voor ouders makkelijker. ”
“ Zo ging ik steeds meer volwassenen coachen, en nu help ik kinderen en volwassenen van hun angsten,
trauma’s en stress af.”
den in no time in de gaten dat zij er was.
Met De Ontdektuin stapte zij op een BSO af, wat direct resulteerde in een opdracht voor twee dagen in de week. Katrien was in business.
Wat je op zaterdag leert, kun je op maandag uitproberen
Toen een jaar later de opdracht bij de BSO stopte, ontdekt Katrien dat ouders weliswaar lyrisch waren over De Ontdek- tuin, maar alleen als het gratis was. Daar was dus geen cent aan te verdienen. Ka- trien concentreerde zich daarom vanaf dat moment vol op Bloei op. “En, toen begon mijn zoektocht: wat wil ik eigenlijk echt? Ik deed een kindercoachopleiding, verdiep- te mij in andere manieren van leren. Ik gaf duizenden euro’s uit aan cursussen waar- van ik nu soms denk ‘doe ik niks mee’, maar tegelijkertijd juist weer wel: zo heb ik ontdekt wat ik wilde en wat bij mij past, en wat niet. Want het allergrootste voor- deel van een eigen praktijk is dat je iets dat je op zaterdag leert, op maandag kunt uitproberen.”
Ik kan mijn eigen kind niet eens helpen!
In 2012/2013 liep het aantal klanten in haar praktijk, dankzij de crisis, terug. En tegelijkertijd liep haar dochter vast in het onderwijs. “Ze zat helemaal op slot. En ik dacht alleen maar: ‘Heb ik potverdorie zelf een praktijk aan huis, ik begeleid kinde- ren en ik kan mijn eigen dochter zelf niet helpen!”
Op zoek naar de juiste begeleiding voor haar dochter ontdekte Katrien reflexinte- gratie. Zij ging dagelijks met haar dochter aan de slag met verschillende oefenin- gen die de niet-geïntegreerde reflexen die haar blokkeerden, alsnog moesten integreren. “Op een dag maakte ze een opmerking die ons versteld deed staan.
Vanaf dat moment zagen wij dat zij zich weer volop begon te ontwikkelen. En toen moest en zou ik zelf ook de methodiek le- ren. In eerste instantie voor onze dochter, maar al snel ook voor de kinderen bij mij in de praktijk.”
Het vlammetje ging dus vol aan. Dit is ook de periode waarin, en de energie waar- mee, ik Katrien leerde kennen.
Overtuigen door te laten ervaren Katrien realiseerde zich dat het een uitda- ging zou worden ouders te overtuigen van de kracht van deze volledig nieuwe, en in Nederland nog onbekende methodiek.
Dus besloot zij haar remedial-teaching- sessies van ¾ uur te verlengen naar een uur. Dat extra kwartier gaf zij gratis, op voorwaarde dat ouders erbij zouden zijn en dat zij in dat kwartier met reflexintegra- tie-oefeningen aan de slag gingen. Vanaf dat moment gebeurde er zoveel bij haar cliënten, dat zij dit al snel haar officiële werkwijze werd. En de resultaten liegen er niet om.
Alle puzzelstukjes vallen in elkaar Hoe zou Katrien haar werk nu omschrij- ven? “Ik werk met kinderen die vastlopen in het onderwijs. Ik ben ervan overtuigd dat iedereen in principe in aanleg tot alles in staat zou moeten zijn, maar dat je
ergens een blokkade kunt oplopen waar- door het leren niet lukt. Ik ga daarom echt kijken waar het kind in de ontwikkeling is vastgelopen, die ontwikkeling weer op gang brengen en pas dan nieuwe strate- gieën oefenen. Ik werk systemisch, met reflexintegratie, en ik breng de geboorte in kaart. Alle puzzelstukjes vallen nu in elkaar.”
Katrien had ongeveer 5 jaar nodig voor- dat zij er volledig op vertrouwde dat haar praktijk goed liep en zou blijven lopen.
“Voor de buitenwereld is duidelijk wat ik te bieden heb. Dan wordt die sprong voor ouders makkelijker. En ik weet inmiddels dat ik in de winter meer tijd voor mijzelf nodig heb. Op de een of andere manier loopt het aantal klanten dan vanzelf wat terug. In de lente plop ik weer op, en de klantenstroom komt dan ook weer extra op gang. In het begin moest ik daar nog aan wennen, nu weet ik dat het goedkomt en zit ik er heel relaxt in.”
Enneh, ook met haar dochter gaat het
• Als je een vraag krijgt waar jij niets mee kan, durf dat dan ook aan te geven. Verwijs door. Zorg dus wel dat je een beetje een netwerk hebt.
• Zorg dat je baas bent over je eigen agen- da. De klant is koning, maar jij staat daar nog net boven!
• Concurrentie bestaat niet, maar je voelt het soms wel.
• Geloof in wat je doet, en doe je eigen ding. Dan vinden je klanten je wel.
• Investeer in contacten met de buitenwe- reld: scholen, orthopedagogen en andere instanties.
• Laat jezelf zien, maar dring jezelf niet op.
• Zorg goed voor jezelf, door te investeren in jezelf, laat jezelf coachen.
• Als je wacht tot alles perfect is in je hoofd, dan doe je het nooit. Dus heb je een idee, spring en doe.
• Gun jezelf een mooi salaris. Ga jezelf dus niet vergelijken met andere coaches en je aanpassen aan ‘de standaard’.
• Werk vanuit je gevoel. Je kunt vanuit je hoofd wel bepalen wat je wilt en hoe, maar dat werkt niet.
• Zorg dat je goed werk levert, want de meeste klanten krijg je uit mond-tot-mond reclame.
De succes-TIPS!
van katrien.
De succes-TIPS! van Katrieni
inmiddels hartstikke goed. Dus met recht een succes te noemen!
De miepgedachten van Katrien
Natuurlijk ben ik hartstikke nieuwsgierig wat de grootste miepgedachten waren die Katrien hebben tegengehouden in haar praktijk?
Ze lacht: “Ik kan niks, en ik weet niks. Maar ook: Ben ik wel goed genoeg. En: Eerst moet ik dit gedaan hebben, dat geleerd hebben, en zus en zo en dan kan ik pas….
Inmiddels weet ik dat ik vele malen meer weet dan de mensen die bij mij komen, ook al denk ik soms dat ik niet zo veel weet. Dat is ook de consequentie van al die cursussen. Er blijft ontzettend veel dat je NIET weet. Ook vond ik mezelf in het begin voor schut staan omdat ik vanuit huis werkte. Totdat ik het op een dag aan mijn klanten vroeg. Bleek dat ze het helemaal prima vonden. Toen kon ik dat loslaten. Het geld dat ik hierdoor over- houd kan ik weer besteden aan cursussen, of een dagje sauna.”
Katrien verrast mij met de opmerking dat miepgedachten ook heel reëel en functio- neel kunnen zijn: “Als ik nu een klant krijg waarbij ik denk ‘dit is te ingewikkeld, ik kan dit niet’, dan weet ik dat het een reële gedachte is. En dan moet ik doorverwij- zen.”
Tot slot voegt Katrien toe:
“Mijn klanten komen allemaal viavia. Ze weten waarvoor ze bij mij moeten zijn. Dat maakt wel dat ik al tijden niets aan mijn website
heb gedaan. Of dat handig is?
Daar kom ik wel achter.”
Janina
Wat me trouwens nog te binnen schiet: Misschien zijn we vergeten te praten over hoe verschrikkelijk fijn en hartverwarmend en vrolijk en fantastisch het is om met kinderen en hun ouders te werken. Dat is echt waar en heel belangrijk.
Dit stuurde Janina Dubbeld, van Kindercoach de Vuurtoren, mij de dag na ons gesprek over haar ondernemersreis. Behoeft geen toelichting, toch? Het enthousiasme spat ervan af, en ik ben het helemaal
met haar eens.
‘Iets met kinderen’
Net als vele andere
kindercoaches wilde Janina altijd al ‘iets met kinderen doen’. Ze bezocht de een na de andere open dag. Overwoog een studie pedagogiek, orthopedagogiek en
begon ooit aan de opleiding sociaal- pedagogische hulpverlening. Met het idee daarna pedagogiek te gaan studeren en dan kinderen met dyslexie te gaan begeleiden. Eenmaal begonnen kwam zij er al snel achter dat de wereld waarin zij terecht kwam haar niet paste. Zij stopte met haar studie, ging de makelaardij in en de kinderen verdwenen naar de achtergrond.
Een eigen praktijk, zonder concessies Totdat: “Ergens in 2008/2009 kwam ik met een Google-sessie terecht bij de Kunst van kindercoaching. Dat klikte gelijk. Hier
vond ik het midden tussen theorie en praktijk. Met ruimte voor het onzichtbare, het spirituele, het holistische. Zodra ik op dat pad kwam, was het mij gelijk duidelijk dat daar een eigen praktijk bij hoorde. Ik wilde dit zonder concessies doen. En nog steeds.”
En zo startte zij in oktober 2009 haar eigen praktijk waar zij samenwerkt met ouders zodat zij hun (innerlijk) kind kunnen leren
zien, begrijpen en begeleiden. “In het begin werkte ik vooral met de kinderen.
Nu zie ik in ¾ van de gevallen de ouders.
De kinderen waar ik wel mee werk, dat zijn de kinderen die echt zelf een hulpvraag hebben. Vanaf de brugklas dus zo ongeveer.”
Doodeng
Dat werken met ouders, daar moest Janina nog wel in groeien. “Ik vond ouders heel eng in het begin. Dan dacht ik: ‘Oh, die gaan dan allemaal vragen waarom ik bepaalde dingen doe en wat het betekent’. Ik was me bovendien
“ Practise what you preach
Een van de belangrijkste dingen als je een praktijk als coach start, is dat je blijft werken aan jezelf. Hoe kan je anders
immers een rolmodel zijn voor de ander ?”
heeeeel erg bewust van het feit dat ouders zich kwetsbaar opstelden en hun allerliefste bezit in mijn handen legden. Dat vond ik wel een grote verantwoordelijkheid.”
Ik ben blij dat Janina dit zo eerlijk deelt, want ik weet dat zij daarin absoluut niet alleen staat. Alleen, daar wordt meestal niet zo open over gesproken. Door het gewoon aan te gaan, groeide haar vertrouwen: “Je moet niet vergeten dat we voor de ouders de expert zijn. En eer je als ouder zo’n stap zet, ben je bereid dingen te vertellen en sta je open voor samenwerking. Daar hoef je dus niet bang voor te zijn. Je moet er wel even doorheen.
Ervaren en ervan leren.”
De golfbeweging in het ondernemen In het begin had Janina nog een baan voor twee dagen naast haar praktijk. En zij merkte dat precies de tijd die zij voor haar praktijk had, zich ook steeds vulde met klanten. “Wel met een golfbeweging.
Bijvoorbeeld met Kerst, dan is er altijd een dipje. Ook in omzet dus. Daar moet je wel tegen kunnen. En ik heb in de tussentijd ook twee kinderen gekregen, waardoor ik er twee keer even uit was en weer opnieuw moest opbouwen.”
Ik hoor niet vaak dat het vanaf het begin lekker loopt. Hoe ging dat dan? “Het ging lopen toen ik de verbinding zocht. Niet om klanten te scoren. Maar om vanuit de gezamenlijke missie om een kind te helpen met ouders, collega’s en leerkrachten in gesprek te gaan.”
Kindercoach, happy mom, voorbeeldige kids. Toch?
Zoals vaak, bleken de hobbels die Janina dacht te ervaren toen ze aan haar praktijk begon, helemaal niet zo heftig te zijn. Zo kreeg zij pas drie jaar na de start van haar praktijk haar eerste kind. Niemand vroeg haar in die beginperiode ooit of zij zelf kinderen had, maar in haar hoofd maakte ze er wel een ding van: “Een kindercoach zonder kinderen. Wie gaat dat nou serieus nemen?”
En als professional moet je natuurlijk
zelf wel de ideale moeder zijn. Die alles onder controle heeft. Happy mom,
voorbeeldige kids. Toch? We lachen samen om de bakfiets-ervaring die we delen: met gillende kids door de stad fietsen, met die bakfiets bestickerd met het logo van je kindercoachpraktijk. Dat dus.
Janina: “Zit ik in een restaurant met een kind dat weigert te blijven zitten en het bord leeg te eten. En aan het tafeltje naast me een klant. Okeeeeeeee….”
Niet alleen een promopraatje met glim- lach en lippenstift
Die zichtbaarheid, hoe zit het daarmee?
“Je moet wel bereid zijn jezelf te laten zien. Niet alleen het promopraatje met glimlach en lippenstift. Maar jezelf, ook achter de schermen. En verwacht er niks van. Want soms krijg je heel veel reacties, soms helemaal niets. Dat vind ik trouwens soms nog wel eens lastig. Sta je daar met je kwetsbaarheid.”
Practise what you preach
Een van de belangrijkste dingen als je een praktijk als coach start, is dat je blijft werken aan jezelf. Hoe kan je anders immers een rolmodel zijn voor de ander?
“Vroeger kon ik nog wel eens iets onder het tapijtje schuiven. Maar sinds ik coach, en zeker sinds ik moeder ben, neem ik de verantwoordelijkheid voor mijn gedoe en mijn ontwikkeling. Dus ik volg workshops en trainingen als ik iets te leren heb, volg therapie als dat nodig is, leg vragen voor aan mijn intervisiegroep, en gelukkig heb ik een hele lieve vent naast me om mee te praten. Hij kan op een kritische maar wel milde manier dingen tegen het licht houden. Hij is mijn reality check.”
De succes-TIPS!
van janina.
• Houd je WHY goed voor ogen. Weet waar je het allemaal voor doet. Je why moet groot en waardevol genoeg zijn om de hobbels voor lief te nemen.
• Kijk echt naar het einddoel. Visualiseer wat je wilt bereiken.
• Geef jezelf af en toe een schop onder je kont. Niet alleen een hartstikke mooie site laten maken, want dan komt er niemand. Er is actie nodig.
• Gedraag je als een vliegende kraai, zo noemde mijn vader het vroeger. Zorg ervoor dat je altijd aanspreekbaar bent en er netjes uitziet. Wees erop voorbereid dat je altijd iemand met interesse kunt treffen, en dat jij dus altijd spontaan je verhaal moet kunnen doen.
• Durf hulp te vragen. We zijn nog steeds zo geconditioneerd dat we het allemaal alleen moeten doen. Nergens voor nodig
• Enerzijds: soms moet je risico’s nemen en investeren. Maar, als jij kinderen hebt en een huis. Is het ook prettig als je ‘s nachts kunt slapen. Ik zie er oprecht geen schande in als je een baan naast je praktijk hebt om die veilige, financiële basis te hebben.
• Op het moment dat je erachter komt, dat een eigen praktijk of coaching toch niks voor jou is, zet dan alsjeblieft die stap om te stoppen. Anders werk je niet zuiver. En daar- mee dien je je klant niet.
• Breng in kaart wat je belangrijk vindt. Maak keuzes op basis van JOUW motivatie en niet die van anderen.
• Blijf jezelf ontwikkelen, neem daar ook je verantwoordelijkheid voor.
• Niet geloven wat je denkt! Want in je hoofd maak je vaak problemen die er helemaal niet zijn.
Ben je er klaar voor? De succes-TIPS! van Janina:
“ En vergeet nooit: het is heel belangrijk dat wij
coaches er zijn, we zijn heel hard nodig! ”
September 2017. Er staat een kleine vrouw op tijdens een business event.
En zij spreekt haar verlangen uit, vol passie. Niets kleins aan haar prachtige boodschap. Zij komt op voor meisjes.
Kleine en grote meisjes. Die onzeker zijn, worstelen met hun zelfbeeld. Daar wil zij zich hard voor maken. Zodat hun onnodig gedoe, pijn en frustratie wordt bespaard. Want, dat kleine, onzekere meisje: dat was zij. Vroeger. Ik registreer wie het is. Ben haar – als collega- kindercoach – wel eens tegengekomen online. Ik ken haar van de beroemde theekransjes. Maar blijkbaar komt er iets nog groters aan.
Elske
Een paar maanden later zie ik het gebeuren: er komt een heuse opleiding tot meisjes- coach, vormgegeven, opgezet en georganiseerd door Elske Kolkman, ook wel bekend als Elske Fiederelske. Dat kleine, grote meisje dat opstond in de zaal.Hoe zag het pad van Elske eruit, en welke tips heeft zij met andere kin- dercoaches te delen?
Als ik later groot ben…
Als kind wist Elske al: “Als ik later groot ben, dan ga ik een eigen bedrijf starten.” Elske begon haar carrière als maatschappelijk werkster en volgde al op haar 22e de opleiding tot kinder-
coach. Zij was niet van plan direct een praktijk te starten. Toch kwam dat moment ‘als bij toeval’
een stuk sneller dan vermoed.
Er werd bij haar in de buurt een kinderbeurs georganiseerd, waar verschillende hulpverleningsdis- ciplines vertegenwoordigd zou- den zijn. De organisator bena- derde haar, of zij een stand wilde, want “jij bent toch kindercoach?”
“Tja, ik kon toen zeggen ‘nee la- ter’. Of ik kon de kans pakken, ja zeggen en gaan creëren. Ik koos
“Ik omarm mijn
doelgroep en
ik merk dat het
effect heeft. Als
dat ENE meisje dat
worstelt, voelt
dat er iemand is
speciaal voor haar,
en ontdekt dat er
dus meer meisjes
zijn als zij. Dan
is mij dat heel veel
waard.”
voor het tweede. Dus in twee weken tijd koos ik een naam, stampte ik een website uit de grond en liet ik visitekaartjes maken. Het kon misschien beter, maar het was goed genoeg om te starten. Achteraf gezien was die beurs helemaal niet goed bezocht. Maar ik ontdek- te wel dat ik toen al een heel duidelijke visie had en die goed kon verkondigen.”
Ik zal laten zien wat ik kan!
Elske startte haar praktijk overigens naast een loondienstbaan van 32 uur. “Ik durfde niet in het diepe te springen. Hoewel ik ontzettend geloof in de kracht van kiezen, geloof ik ook dat je ‘en en’ kunt doen als je nog niet volle- dig durft te kiezen.”
De 32 uur loondienst werd al snel 28. Daarna 18 en van daaruit sprong zij alsnog. Zonder uitkering, zonder plan B. Het werd haar aan alle kanten afgeraden: Je bent nog zo jong, het wordt niet vergoed, het gaat je niet luk- ken. Alle bezwaren kwamen voorbij. Waarop zij besloot: “Ik zal laten zien wat ik kan!”
Vanaf dat moment begon het avontuur van Elske. Inmiddels had zij heel helder voor ogen waarom zij deed wat zij deed, en voor wie zij van betekenis wilde zijn. Overal waar zij kwam, vertelde zij daarover. “Elke borrel, elke buurtvisite. Waar ik maar kon, vertelde ik mijn verhaal. En voordat ik het wist, stond ik met dat verhaal in de Gelderlander. Ik was nog maar net 3 maanden bezig.”
De kracht van oprechte aandacht Elske gelooft in de kracht van oprechte aandacht. Daarom ontwikkelde zij de thee- kransjes, waar die oprechte aandacht wordt geschonken. Dit concept begon zij al snel door te geven aan collega’s. In binnen- en buitenland. “Voor mij was helder dat ik door mijn kennis door te gaan geven, het grootste effect kan hebben en de wereld mooier kan maken.”
Hoewel ook nu weer iedereen het haar afraadde, besloot Elske zich te specialiseren, door zich uitsluitend op meisjes te richten die worstelen met hun zelfbeeld. “Ik omarm mijn doelgroep en ik merk dat het effect heeft.
Als dat ENE meisje dat worstelt, voelt dat er iemand is speciaal voor haar, en ontdekt dat er dus meer meisjes zijn als zij. Dan is mij dat heel veel waard.”
De eerste meisjescoach van Nederland Elske stond dus op als eerste meisjescoach van Nederland. Dat betekende wel dat ze
iets uit te zoeken had. Want wat is dat nou precies, meisjescoaching? Toen zij dat helder had, stroomde haar praktijk vol.
“En dat was helemaal ok. Totdat mijn eigen meisje geboren werd. Ik wilde niet MEER gaan werken, maar juist minder.
Eerder dacht ik: ‘Later als ik groot ben, ga ik mijn kennis doorgeven.’ Na de ge- boorte van mijn dochter besloot ik dat ik het NU ging doen. Ik gooide het idee de wereld in terwijl ik nog niet alles achter de komma had uitgewerkt. Ik benaderde gastdocenten, en die zeiden allemaal ja. “ Als ik dan maar …
En, wat waren nou de grootste struggles van Elske?
Bij het antwoord op deze vraag moet ik even gniffelen. Wat herken ik haar woor- den: “Als klein meisje dacht ik, als ik dan maar 19 of 20 ben, dan ben ik WEL zelfver- zekerd. En nu word ik 30 en vraag ik mij af of ik het dan allemaal wel zal weten?”
Sinds de komst van haar dochter, Laure, wordt Elske meer dan ooit geconfronteerd met het maken van keuzes. “Ben ik bij Laure, dan vind ik soms dat ik niet genoeg doe voor mijn werk. Ben ik aan het werk, vind ik wel eens dat ik niet genoeg thuis ben. Ik wil niet fulltime werken, maar ik wil ook niet fulltime thuis zijn. Ik wil een levend voorbeeld zijn voor mijn dochter dat en en kan! Maar als zij dan eens niet helemaal lekker is en ik haar wegbreng, dan denk ik ook shit.”
En ook die gedachten zijn ZO herkenbaar!
Een andere uitdaging voor Elske is minder kritisch te zijn op zichzelf. De gedachte of zij genoeg gegeven heeft, bekruipt haar nogal eens. “Ik ben van nature iemand die heel veel geeft. Ik kan altijd iets vinden dat beter had gekund, waar ik nog harder had kunnen lopen of meer had kunnen geven.
Als er iets minder goed loopt, dan ga ik eerst die 99 opties af die ik zelf anders had kunnen doen. En dan pas die ene van de ander. Nu leer ik steeds meer de verant- woordelijkheid bij de ander te laten.”
De succes-TIPS!
van elske.
• Als je iedereen wilt helpen, help je niemand, want je ziet nie- mand echt. Kies dus voor een duidelijke doelgroep, voor een specialisme.
• Kies bijvoorbeeld voor wat jij zelf hebt gemist als kind. Maar, zorg er dan wel voor dat je er zelf echt uit bent. Want ik zie ook collega’s die in elk gesprek hun eigen stuk nog aan het uitvechten zijn. En kinderen zijn daar heel gevoelig voor.
• Er ontstaan de mooiste dingen als je afstemt op degene die tegenover je zit. Werk dus geen draaiboek af. En verwijs naar een collega als die beter is in een bepaalde vraag dan jij.
• Maak een heldere keuze voor wat je wel en wat je niet doet.
Daardoor ga je veel sterker in je eigen kracht staan. Dit is wie ik ben, dit is wat ik kan, en dat is goed genoeg.
• Vertrouw op je eigen kunnen. School je dus niet omdat je jezelf nog niet goed genoeg vindt, maar omdat je het leuk vindt.
• Ieder mens is onzeker. Dat maakt je niet verkeerd, dat maakt je mens. Wees daar dus eerlijk over, naar jezelf en naar de ander.
• Eerst doen, dan durven. Want zelfbeeld groeit alleen met terugwerkende kracht. Als je onder een dekentje gaat zitten wachten, dan wordt die berg alleen maar hoger. Al doe je maar steeds een heel klein stapje. Of iets dat er op lijkt. Of met een omweg.
• Vergelijk ‘jezelf achter de schermen’ niet met ‘anderen voor de schermen’. Daarmee maak je het jezelf zo moeilijk. Het gaat bij niemand vlekkeloos, alleen zie je dat niet.
• Als je een kans krijgt, pak die dan ook. Durf ja te zeggen en ergens voor te gaan staan en te springen. Ook als je de hele weg nog niet ziet, die ontvouwt zich dan wel.
En, welke succes-TIPS! wil ELSKE met JOU delen?
En ook de laatste tip kan ik niet anders dan onderschrijven:
“Het ondernemer- schap is bij uitstek iets waarbij je jezelf
tegenkomt. Zie dat als een mooie uitno-
diging tot groei, en neem dan coaching
voor jezelf. Voor je eigen gedoe. Want anders krijg je gedoe
met je klanten.”
“Ik ben hartstikke
trots op mijzelf en op wat ik de
afgelopen jaren heb neergezet.
Mag ik mijzelf aandragen
voor een interview in
plaats van een collega?”
Het toeval wilde dat ik Bauke allang had benaderd met mijn vraag. Maar die vraag was ver- dwenen in de wondere wereld van Facebook Messenger. Dus afgelopen week sprak ik dan eindelijk Bauke Borsboom, mei- dencoach, schrijfster van het boek ‘Ik ben 9’ en creator van de ‘Ik ben 9’ specialisatie voor professionals. Dat boek is een van die zeldzame boeken die je in je kast MOET hebben staan als coach. En als ouder van een 9-jarige ook.
Hoe is Bauke gekomen waar zij nu staat, wat waren haar grootste struggles en welke tips heeft zij voor jou?
Het ondernemerschap trok Bauke bracht jarenlang bij bedrij- ven door in een ondersteunende rol. Nooit was zij daar echt op haar plek. Met een vader als ondernemer trok iets haar in het ondernemerschap. Maar wat? Na een lastige periode van ziekte, de geboorte van haar prachtige dochter en een moeizame inte- gratie in haar werk besloot zij dat het tijd was. Tijdens een vakantie googlede zij erop los en vond de Magie van Kindercoaching.
Gelijk was die klik daar, dit was wat zij had te doen. Met kinderen werken, verbinden van mensen, creatief werken. Zij startte haar opleiding, ging vervolgens direct naar de Kamer van Koophandel
om haar praktijk te registreren, en nu zijn wij vijf jaar verder.
Er was NIETS over die fase van 9 jaar
Meiden vanaf 9 jaar komen bij Bauke. Zij willen hun zelfvertrou- wen versterken, steviger in hun schoenen staan. “Al tijdens mijn opleiding raakte ik gefascineerd door die fase van 9 jaar. Ik ont- dekte dat er nauwelijks literatuur over te vinden was. Uiteindelijk vond ik een plakkerig, vergeeld en oubollig boekje in de bieb.
Toen wist ik gelijk dat ik daar zelf iets mee wilde. En dan niet schrij- ven OVER deze kinderen maar hun ZELF laten vertellen over de thema’s die hun bezighouden:
onzekerheid, scheiding, overlij- den. Zo begon ik met 15 inter- views met jongens en meiden, de basis van het boek.”
Keuzes maken
Dit boek speelde voor Bauke een belangrijke rol in de groei van haar praktijk. Toen zij in 2016
Bauke
Kijk, DAAR houd ik van. Bauke las een van de interviews die ik vastlegde in mijn blogs. En ze wist ‘ik heb ook een verhaal te vertellen’.
Zij zag een kans en pakte hem. Geweldig!
“Ik ben hartstikke trots op mijzelf en op wat ik de afgelopen jaren heb neergezet. Mag ik mijzelf aandragen voor een inter-
view in plaats van een collega?”
met haar boek begon, werd zij al snel zichtbaarder en bekender.
Dit jaar knalt zij echt met haar praktijk. Dit betekent ook dat zij keuzes moest maken. Want toen Bauke begon, deed zij fotogra- fie en kindercoaching nog naast elkaar. Hoewel zij in fotografie misschien sneller succesvol had kunnen worden, koos zij voor haar praktijk: “Mijn hart ging duidelijk uit naar kindercoaching.
Dus de keuze was snel gemaakt.”
Retehard werken
“In dat startmoment had ik echt wel mijn onzekerheden, geen idee wat de toekomst mij ging brengen. Bij een baas is er altijd werk en krijg je een maandelijks salaris. Dat is wel anders als je voor jezelf begint, het is retehard werken. En dat blijft zo. En hoe vaak ik niet heb gedacht wat anderen ervan zouden vinden.
En of ik mijn plek wel zou durven innemen.”
Of die toestroom van klanten altijd zo blijft, dat vindt Bauke
nog steeds spannend. Het blijft immers ondernemen. Zij schrikt er gelukkig niet voor terug te doen wat nodig is om zichzelf en haar praktijk onder de aandacht te brengen. “Ik durf de beren op mijn weg wel aan te gaan.
Ik vraag mij dan af: ‘waar wil ik naartoe, wat is goed voor mij en hoe bereik ik mijn doelgroep?’
en dan doe ik dat. Ik denk daar wel goed over na: ‘hoe kan ik dat op een creatieve manier doen?’
Want gewoon iets op Facebook knallen en dan afwachten… zo werkt het niet.”
Hard werken, daar is Bauke niet vies van. Tegelijkertijd weet zij dat zij, dankzij haar gezondheid (Bauke heeft endometriose), snel moe is en weinig energie kan hebben. Dus een dag knallen met een training betekent de dag daarna rust.
Balans is zo cliché
“Dat vind ik soms wel moeilijk te accepteren. Balans is allemaal zo cliché, maar toch moet je ook de
tijd nemen om op te laden. De verleiding is groot om te hard te willen werken. Omdat werk nu niet voelt als werk, het is allemaal leuk. Zo had ik mij voorgenomen om op woensdagen niet te wer- ken. Maar ja, dan doe ik ‘even’
dat ene mailtje… en dan ga je toch weer.”
Dat ‘gewoon doen’ zelfvertrou- wen geeft, dat heeft Bauke al meermaals ervaren. “Ik zoek steeds naar mogelijkheden. Ik benader de krant voor een arti- kel, een school voor een ouder- avond, een BSO voor een work- shop of een boekhandel voor mijn boek. Ook al weet ik vooraf niet of het iets gaat opleveren.
Want ik weet, als ik niets doe, dan gebeurt er sowieso niets.”
• Ga ondernemen! Dat is minstens zo belangrijk als het coachen zelf.
• Dromen, durven, doen! Het gaat er niet om dat je als ondernemer steeds maar weer je eigen grenzen verlegt, maar het gaat erom dat je het lef hebt om je eigen ondernemersdromen waar te maken. Ga er niet te veel over nadenken maar ga het gewoon doen. Kom in beweging en blijf in beweging.
• Wat leren we die kids in onze praktijk: vallen en opstaan. Doe dat dus zelf ook. Je zult versteld staan van jezelf en van alles dat moge- lijk is.
• Straal, doe iets waar je blij van wordt. Als jij een twinkeling in je ogen hebt, dan ben je aanstekelijk voor je klant.
• Laat je niet afleiden door bijzaken. Want, voordat je het weet droom je weg en zit je weer urenlang op Facebook van alles te lezen. (Ik spreek uit ervaring ;))
• Creëer geen vrijwilligersfunctie door veel te lage tarieven te vragen.
Reken maar eens uit wat je overhoudt aan het eind van de rit.
• Je zichtbaarheid begint overigens bij een goede profielfoto. Je krijgt nooit meer een tweede kans om een eerste indruk te maken.
De succes-TIPS!
van Bauke.
En, welke succes-TIPS! wil Bauke delen?
En deze tip is er een naar mijn hart: “Durf om hulp te vragen. En zorg dat je altijd
fijne collega’s om je heen hebt. Die achter je staan. Die jou ondersteunen. Maar, die
jou ook even een andere bril kunnen opzetten als dat nodig is. Zodat je een dipje
vanuit een andere hoek kunt bekijken. Want, je kunt jezelf helemaal vastdraaien in je
gedachten, en die zijn niet altijd werkelijkheid. Dus fijn als je iemand hebt waarmee je
dat kunt delen en die jou ook de andere kant kan laten zien.”
Marieke
2010 – Ik start mijn opleiding tot kindercoach. Het voelt geweldig. De droom na de opleiding een eigen praktijk te starten is er direct. Ik ben klaar voor nieuw!
Twee weken later komt manlief thuis van werk: “Babe, ik heb een nieuwe baan. En of we daarvoor naar Canada kunnen verhuizen.”
Ik word een camper-coach Ik besluit mijn droom in gedach- ten alvast te verplaatsen naar Canada en onderzoek de moge- lijkheden. En daar ontstaat een nieuwe, aangepaste droom: ik word een camper-coach. Van de overwaarde van ons huis koop ik in Canada een camper en dat wordt mijn praktijkruimte. Coa- ching nodig? De camper-coach komt voor de deur. Ik zie het helemaal voor me.
Maar, zoals dat gaat met plan- nen en dromen. Soms loopt het anders. Dus, we gingen uiteinde- lijk helemaal niet naar Canada.
Stiekem droomde ik van een VW-busje. Het bleef echter bij een idee, ik huurde doodnormale
praktijkruimte in een bedrijfsver- zamelpand.
Wat voor mij een droom bleef, had Marieke gewoon gedaan!
En toen, een paar maanden terug, meldde Marieke Smits zich bij mij voor de workshop Klaar voor de Start. Ik bezocht haar website om mij voor te bereiden op het eerste contact.
En wat zie ik? Juist, Marieke is dus een heuse camper-coach.
Marieke heeft gewoon gedaan wat ik al die jaren terug al wilde.
Niet doorsnee, niet zoals ande- ren denken dat het hoort, maar gewoon een lekker eigenzinnig plan. Bovendien bleek Marieke een ontzettend leuke meid, met nog meer goede plannen. Weer
Twee weken later komt manlief thuis van werk: “Babe, ik heb een nieuwe baan.
En of we daarvoor
naar Canada kunnen
verhuizen.”
iemand die inspireert dus. Daar- om interviewde ik haar. Over haar droom, haar bus, haar struggles:
Marieke is nogal een reislustig typetje. Ze bracht 4 maanden door in Nepal, 7,5 maand in Bolivia en Peru, en later een maand in Nieuw-Zeeland. Tussen die reizen door werkte zij op een BSO, “want daar was altijd werk te vinden.”
Het contact met de kinderen vond zij heerlijk. Maar het begon wel te knagen: “Ik werkte al jaren met kinderen. In de scouting, op de BSO. Het 1:1 contact met de kinderen, daar werd ik blij van.
Maar ik wilde meer. Ik realiseerde mij dat ik mijn probleem niet bij mijn werkgever neer kon leggen.
Dit moest ik zelf doen. Ik volgde wandelcoaching om mijn pad helder te krijgen, en zo kwam ik bij kindercoaching.”
“Ineens wist ik het”
Hoewel zij vol enthousiasme de opleiding tot kindercoach volg- de, zag Marieke die praktijk nog
niet gelijk voor zich. Totdat zij rondreisde in Nieuw-Zeeland.
“Ineens wist ik het: ik ga coachen vanuit een bus.” Bij thuiskomst werd er een bus aangeschaft, op- geknapt en ingericht. En zo rijdt zij nu van het ene naar het ande- re gezin, met kinderen op weg naar meer groei, meer zelfver- trouwen en lichaamsbewustzijn.
“Ik merkte dat het niet makkelijk is die eerste klant te krijgen. Ik ging naar jouw workshop en pas- te mijn website aan. Vervolgens startte ik met theekransjes en pakte ik de Rots & Water trainin- gen weer op. Die opleiding had ik jaren terug gedaan, maar was ik eigenlijk nooit mee aan de slag gegaan.”
Nu is Marieke nog niet zo heel lang bezig met haar praktijk, het begint langzamerhand te lopen.
Waar loopt zij zoal tegenaan?
Parkeren met bibbers
Marieke schatert en biecht op:
“Nou, wat dacht je van: ‘Kan ik die bus dan wel ergens parkeren, zonder schade?’ En: ’Als ik een traject start, dan moet ik naar
de ouders toe waarmaken dat ik het kan. Ben ik dan wel goed genoeg?’ In het begin kwamen er gelijk allerlei angsten omhoog.
Bang om fouten te maken. Bang voor afwijzing.”
Niets menselijks is ook Marieke vreemd, blijkt. Toch doet ze het wel ‘gewoon’. Hoe dan?
‘Gewoon’ beginnen
“Ik besloot ‘gewoon’ te begin- nen. Met kleine stappen. Door alles dat ik aanbied altijd door te laten gaan, ook al meldt zich maar 1 persoon. En, ik heb mij aangesloten bij het onderne- mersnetwerk van Bewust Bollen- streek. Zodat ik gelijkgestemden om mij heen heb. Mensen die mij stimuleren, maar ook mensen die net als ik worstelen. Ik heb een super supporter, en dat is mijn man. Ik heb er inmiddels vertrou- wen in dat het mij gaat lukken, het is alleen een kwestie van een lange adem hebben.”
“Gaaf, denk ik. Kut, denk ik.” Want, ik was toch net gestart aan dat nieuwe plan? Voor mijzelf? En nu? Weg
droom?”
De succes-TIPS!
van Marieke.
• Zorg ervoor dat je fans om je heen verzamelt, die kun je hard gebruiken.
• Sluit je aan bij een ondernemersnetwerk. Ik zit bij Bewust Bol- lenstreek, deze clubs vind je in heel Nederland.
• Ga in contact met andere kindercoaches, samen sta je sterk.
Want, niet alles is wat het lijkt: op Facebook zie je alleen de buitenkant, niet de worsteling die we allemaal hebben om binnen te komen bij de ouders.
• Houd vol, begin klein. Stap voor stap.
• Kies je doelgroep bewust: je kunt niet ALLE kinderen coa- ching bieden. Dat is veel te breed. Als je doelgroep helder is, dan kun je ook veel beter bepalen welke materialen je kunt aanschaffen of welke opleidingen je nog wilt volgen.
• Schaf niet zomaar lukraak van alles aan voor je praktijk. Vraag naar ervaringen bij andere coaches. Zo voorkom je dat je met spellen zit die je in de praktijk nooit gebruikt.
Natuurlijk heeft Marieke een aantal succes-TIPS! voor jou:
Bespaar jezelf onnodige frustratie
En, deze tip vond ik dapper, heel eerlijk en leuk:
“Als je onzeker wordt van de succesverhalen van je
concurrent, dan kun je er ook bewust voor kiezen deze niet te
volgen op social media. Dat scheelt een hoop frustratie.”
Danielle
Danielle van den Burg, Har- tenwijs Kindercoachpraktijk, reageert hiermee op mijn in- terviewreeks. Ze blijkt ook nog eens brusjescoach te zijn. En in Leiden te zitten (ik woon zelf in Leiden en dacht daar elke coach te kennen, maar niet dus). Genoeg reden om haar te bevragen. Want hoe komt een beleidsadviseur bij de Immigra- tie en Naturalisatiedienst tot een overstap naar kindercoa- ching?
Ik wilde kinderarts worden, maar ik was waardeloos slecht in alle exacte vakken
“Die droom voert eigenlijk heel ver terug. Ik wilde altijd al met kinderen werken. Kinderarts worden, dat zag ik helemaal voor me. Maar, ik was echt waardeloos slecht in alle exacte vakken. Dus ging ik geschiedenis doen.”
Waar ligt mijn hart?
Toen Danielle jaren later te ma- ken kreeg met een reorganisatie- traject kwam de vraag weer naar boven: “Wat wil ik nu echt, wat kan ik en waar ligt mijn hart? En toen kwamen de kinderen weer op. Ik ben een kindercoachoplei- ding gaan doen en startte direct daarna mijn praktijk. En dat is vandaag 3 jaar geleden.”
Helemaal klopt dit niet, blijkt later in ons gesprek. Want Da- nielle kon niet wachten tot het afronden van haar opleiding. Zij
startte al met haar eerste klanten voordat zij haar diploma in han- den had en een bezoekje aan de Kamer van Koophandel bracht.
Met de veiligheid van een vas- te baan bouwen
“Ik heb nooit zonder klanten ge- zeten. Ook in het allereerste be- gin niet. Ik deed het coachen de eerste twee jaar nog naast mijn vaste baan. Met de veiligheid van die vaste baan, eerst 4 dagen, daarna 3, ben ik gaan bouwen aan mijn eigen praktijk. Op een gegeven moment ging het niet meer. Ik was ook de avonden en in het weekend aan het werk.
Toen ben ik vol voor mijn praktijk gegaan.”
Danielle was vanaf dag een actief op Facebook, kreeg al snel aanvragen via FB-messenger. En het laatste jaar is zij veel bezig met instagram. Zij investeerde in een goede website. Schreef haar teksten. Vroeg aan ouders wat
“Het cliché: waar de ene deur sluit, gaat de ander open, is echt waar.
Misschien dat ik hiermee andere coaches kan inspireren.”
aansprak. En liet haar website bouwen:
“Ik dacht, dat moet ik uit handen geven.
Beter er in te investeren dan zelf aan te modderen.”
Verder gaat zij, naar eigen zeggen, niet zo veel de boer op. “Uiteindelijk als het gaat lopen, dan gaat het viavia. Op het school- plein.”
Je groeit zelf mee
En zo groeide haar praktijk Hartenwijs Kin- dercoaching, waar zij kinderen en pubers en hun ouders helpt hun eigen kracht, hun eigen kwaliteiten, hun eigen unieke ik te vinden. “Ik merk dat de focus in de loop van de tijd verschuift. Mijn oudste is nu een puber. In de praktijk krijg ik ook steeds meer pubers, terwijl ik daar in het begin helemaal niet zo veel mee had. Je groeit er dus in mee.”
Een vergeten groep kinderen
Danielle heeft drie kinderen, waarvan de middelste autisme heeft. Zij liep er altijd tegenaan dat er wel veel begeleiding was voor kinderen met autisme, maar niet voor de broers en zussen. Met alle bezuinigin- gen van de afgelopen jaren is de begelei- ding die er was veelal wegbezuinigd. Dus daar is een enorm gat gevallen.: “Daarom ben ik het zelf gaan doen. Dit is echt een vergeten groep kinderen. Deze kinderen cijferen zichzelf weg. Er is dus heel veel behoefte aan begeleiding.”
Laat de kans niet voorbijgaan omdat je onzeker bent over geld
Danielle bruist van de energie. Niets is haar te gek. Hoewel ze de financiële kant echt wel eens spannend vindt, heeft zij vooral vertrouwen. Hoe doet zij dat?
“Ik heb het geluk dat ik een man naast mij hebt die mij steunt. ‘Als hier jouw hart ligt, doe het dan, laat de kans niet voorbijgaan omdat je onzeker bent over geld.’ Het helpt ook dat ik weet dat ik ook wel met wat minder kan. En verder is het gewoon doen. En genieten van wat je doet. Het voelt nooit alsof ik naar mijn werk ga. Ik word ’s ochtends wakker, huppakkee, het is alleen maar leuk. Ik geniet ervan om die kinderen weer op de rit te krijgen. Meestal is 6 sessies genoeg. Zo snel verandering zien, een kind weer zien groeien. Daar kan ik alleen maar van genieten.”
Ik ben gewoon heel eigenwijs
Danielle verzamelt wel mensen om zich heen om te sparren. Maar een beroeps- vereniging of samenwerking met de gemeente, daar doet ze niet aan: “Ik ben gewoon heel eigenwijs. Ik doe echt mijn eigen ding. En voor de ouders in mijn praktijk is het nog nooit een probleem geweest dat ik niet word vergoed.”
“Wat wil ik nu echt, wat kan ik en waar ligt mijn hart? En toen kwamen de kinderen weer op.”
De succes-TIPS!
van danielle.
• Zoek een business buddy, of stap in een mastermind groep.
Zoek mensen op die in hetzelfde schuitje zitten als jij waar je mee kunt sparren. Die weten waar je het over hebt. Waar je al je vragen kunt voorleggen.
• Vertrouw op jezelf. Vertrouw erop dat het gaat lopen. Want zodra je dat vertrouwen niet hebt, dan gaat het ook echt niet gebeuren.
• Geef het de tijd. Soms lijkt het alsof het niet gaat lukken. Maar vaak ben je eerst aan het zaaien voordat je kunt oogsten. Het moet groeien.
• Ga niet de een na de andere opleiding doen. Vertrouw op je eigen ervaring, kennis en kunde. En doe het gewoon.
• Trek je eigen plan. Door vooral wat je leuk vindt, en volg daar- bij je eigen hart.
• Doe wat je gevoel je ingeeft, en ga daar niet te veel over na- denken. Zodra je in dat hoofd zit, dan komt het meestal niet goed. Dus, doe het gewoon.
Welke tips heeft Danielle voor andere coaches?
Tot slot heeft Danielle nog twee boekentips: “De eigenwijsheid
van het kind. Dat is mijn bijbel. Daar heb ik al zoveel kinderen
mee geholpen. Een boek met mooie, heel bijzondere visuali-
saties. En de helende gedichten van Carola de Koning. En ver-
trouw verder op jezelf, en doe wat er in je opkomt!”
Online kom ik haar steeds weer tegen. Een open, vrolijk, innemend gezicht. Donkere krullen. Vriendelijke, enthousiaste uitstraling. Ik ben nieuwsgierig wie zij is. Op Facebook zie ik haar regelmatig reageren op posts van collega-kindercoaches. Ze prikkelt om situaties van andere kanten te bekijken.
Ze komt over als een zelfverzekerde, ervaren en professionele vrouw.
Annemieke
En zo komt het dat we tegen- over elkaar zitten. De een nog enthousiaster dan de ander.
Annemieke van Coachpraktijk Annemieke blijkt in het echt nog leuker te zijn dan online!
Haar hele ondernemersreis is gestoeld op enthousiasme, dat is overduidelijk:
Dat wil ik ook kunnen!
Annemieke stopte met werken toen zij zwanger was van haar oudste. Toen zij 10 was, begon het toch weer te kriebelen. Ze wilde wel weer wat doen, maar wat dan?
“Op een dag raakte ik op het schoolplein in gesprek met een moeder die kindercoach was.
Wat is dat dan weer, dacht ik?
Dat wil ik ook kunnen! Dus ik leende haar studieboeken en las ze allemaal. Want ik wilde zeker weten dat het iets voor MIJ was, dat ik het zou kunnen, en vooral dat ik al die informa- tie zou kunnen opslaan. Ik vond
het zo interessant dat ik mij bij een voorlichtingsavond van het opleidingsinstituut waar zij haar opleiding volgde gelijk inschreef.
Ik hoefde niet meer verder te kijken.”
Maar, wat raakte haar dan zo?
“Ik was altijd al dol op kinderen.
Ik vind het heerlijk om anders te kijken naar kinderen. Wat zit er achter gedrag, wat zit er achter emoties als boosheid en verdriet. Samen ontdekken wat daar speelt. Ik was gefascineerd door de werkwijzen: het creatie- ve van schilderen en kleien, met playmobil poppetjes werken,
Op mijn vraag of ik haar mag interviewen komt een super- enthousiaste ‘stuiter de stuiter’-reactie.
Natuurlijk mag dat!
Kijk, daar houd ik
van.
coachspelletjes. Vooral samen iets doen, in plaats van tegenover elkaar zitten voor een gesprek.”
In 10 minuten onderneemster
Annemieke doorliep haar opleiding soe- peltjes. Dat ze al die boeken al vooraf had gelezen, gaf haar een behoorlijke voor- sprong. En toen, in 2012, ging zij direct naar de Kamer van Koophandel. 10 Mi- nuten later stond zij buiten, en begon zij
‘gewoon’. Zij knapte de zolderruimte op en was klaar voor de eerste klanten.
Zo pakte zij dat aan
“Ik heb vooral heel veel via Facebook ge- daan. In het begin vond ik het heel lastig om aan anderen te vertellen wat ik deed, en waarom ik dat deed. Toch kreeg ik via Facebook mijn eerste klanten. En toen kwamen ze heel langzaamaan. Eerst een per week. En zo werd het langzaam meer en meer. Het duurde ongeveer een jaar of drie voordat het echt liep en ik het ver- trouwen had dat het zou blijven lopen.”
Ze vertelt het nu wel zo makkelijk maar uit de rest van haar verhaal blijkt dat An- nemieke allesbehalve een afwachtende houding aannam toen zij met haar praktijk begon. Ze stuurde mails naar scholen om te vertellen wat zij voor leerlingen kon betekenen, vertelde alles en iedereen over zichzelf. Met flyers had ze niet zoveel, maar haar visitekaartje liet zij overal achter.
“Oh, en een heel leuke tip voor anderen:
Bij ons in Papendrecht heeft de lokale krant een rubriek ‘tip de redactie’ en daar heb ik een stukje over mijzelf aangeleverd.
Dat kwam dus in de krant. Dat is wel gaaf hoor, voor het eerst met je gezicht in de krant.”
Loslaten, zodat het weer kan stromen Hoewel de praktijk langzaam groeide, kreeg Annemieke ook te maken met periodes waarin er wekenlang niet zo veel te doen was. “Moet ik ze van de straat
trekken, dacht ik dan weleens. Maar als ik het dan losliet en mijn focus verlegde, dan begon het vanzelf weer te stromen. Nog steeds als het even wat rustiger is, dan komen die stemmetjes weer: ik moet, ik moet, ik moet. Maar ik weet nu dat dit DE tijd is om mijn praktijk op te ruimen, lekker koffie te drinken met mijn vriendinnen, en dan komt het vanzelf weer op gang.
Hetzelfde geldt overigens voor de vakan- ties. Inmiddels hoef ik mijzelf niet zo heel veel meer te promoten. Tevreden klanten vertellen hun ervaring door, en dat brengt steeds weer nieuwe klanten naar mijn praktijk.”
Niet op papier maar vanuit je hart Niets menselijks is ook Annemieke vreemd, dus die miepgedachten herkent zij wel: “Dan heb je wel een diploma en heb je je eerste coachees gehad, maar dan komt het hoor. Kan ik het wel, ben ik wel goed genoeg? Maar, coach ben je niet op papier, maar vanuit je hart. Kennis is wel belangrijk, maar veel belangrijker is dat je zo puur mogelijk bent. Als je jezelf kunt zijn, dan ben je op je best.”
En zo heeft Annemieke aan den lijve ondervonden dat je elke keer weer het vertrouwen in jezelf terugvindt, als je maar gaat doen. Aan de slag gaat met je klan- ten. Sinds een jaar is zij ook traumathera- peut voor kinderen, jongeren en volwasse- nen: “Dat is soms best heftig’, dan zit dat monstertje ineens weer op mijn schouder.
Kan ik dat wel? Maar als ik dan eenmaal de mensen spreek, dan valt dat monster- tje van mijn schouder af. Daar moet ik dan dus gewoon weer in groeien, veel oefenen en oefenen, zo vaak mogelijk doen. En mijn eigen vorm daarin vinden. Daar word ik heel blij van.”
Die miepgedachten dus…
Als ik Annemieke vraag wat haar drie sterkste miepgedachten zijn, dan aarzelt zij geen moment: Kan ik dat wel. Ben ik wel goed genoeg. Anderen zijn beter!
“Oh, en een heel leuke tip voor anderen: Bij ons in Papendrecht heeft de lokale krant een rubriek ‘tip de redactie’ en daar heb ik een stukje over mijzelf aangeleverd. Dat kwam dus in de krant.
Dat is wel gaaf hoor, voor het eerst met je gezicht in de krant.”
Niets menselijks is ook Annemieke vreemd dus: “In het begin dacht ik ‘oei’
drie kindercoaches in Papendrecht. Shit concurrentie, zelfs in de straat. Nu denk ik:
Iedereen heeft zijn eigen manier en zijn ei- gen specialiteiten. Kijk niet naar de ander.
Probeer het op een positieve manier te doen. En het succes van de ander gewoon leuk te vinden voor die ander. Als ik nu nog wel eens word overvallen door zo’n miepgedachte, dan focus ik mij op het ge- voel dat ik zou hebben als ik die gedachte niet meer had. En dan voel ik mij direct weer vol zelfvertrouwen!”
En daar slaat Annemieke de spijker op de kop, want er is niet zoiets als concurren- tie. Als je namelijk heel goed weet voor wie je wilt werken en waarom jij bij uitstek de persoon bent om hem/haar te bege- leiden, dan krijg je de klanten die bij je passen.
“Ik deed dat ook: bij andere coaches op de website kijken. En dan: ohhhh, die heeft een veel mooiere website! Of ik vond die ander dan veel leuker en spon- taner overkomen. Intussen weet ik dat alles dat je op Facebook leest echt niet altijd klopt. Dus dat kijken naar een ander is helemaal niet handig. Het is leuk voor inspiratie. Maar verder moet je toch echt je eigen ding doen. Elke keer terug naar jezelf. Iedereen heeft zijn eigen methodie- ken, zijn eigen dingetjes. En wat jou uniek maakt, is dat jij JIJ bent.”
Samen sta je sterk
Wat een vertrouwen spreekt hieruit. Elke keer weer terug naar jezelf, en tegelijker- tijd wel dat contact met de ander opzoe- ken. Want dat is wat Annemieke aan de lopende band doet. Om te sparren of brainstormen met collega’s, om zich een spiegel voor te laten houden, om samen te werken en om samen workshops te ont- wikkelen en geven: “Samen sta je sterk.
Samen zorg je ervoor dat gezinnen weer blij en gelukkig zijn. Dat er weer harmonie is binnen de gezinnen.”
Weerbaarheid, faalangst, trauma Maareh, Annemieke, wat doe je dan ei- genlijk?
Op die vraag is het even stil. Het valt niet mee om het ‘even’ in een paar zinnen samen te vatten. En dan komt het: “Ik be- geleid kinderen, jongeren en hun ouders naar een gelukkiger leven. Voor meer harmonie in het gezin. Vooral harmonie in zichzelf. Dat ze vanuit zichzelf kunnen spreken en leven. Ik wil dat kinderen we- ten dat zij een eigen mening hebben en dat zij er mogen zijn. Ik sta ernaast op hun pad. Samen zoeken we naar ‘oplossingen’.
Wat is je doel? En, hoe komen we daar?”
De businesscoach in mij wil dat dan natuurlijk graag veel concreter maken.
Dus hoe ziet dat er dan uit? “Ik werk veel met kinderen en jongeren met vragen op het gebied van weerbaarheid, faalangst en trauma. Veel van mijn coachees zijn hooggevoelig, net als ik. Ik leer ze dat zij zichzelf mogen zijn. Ik maak zoveel mo- gelijk visueel en ‘praat’ terwijl we met iets anders bezig zijn. Dan ligt de focus niet op het gesprek, en dan voelt het kind zich vrij om te spreken. En natuurlijk werk ik ook veel met de ouders, dat kan niet anders.
Maar, de vraag van het kind is voor mij altijd leidvend.”
Waar je zelf mee strugglet dat komt tot jeAnnemieke ervaart dat haar coachees haar vaak een spiegel voorhouden. Als hooggevoelige vrouw trekt zij dus veel hooggevoelige klanten aan. Ook al heb- ben die kinderen hun eigen gevoeligheid vaak zelf niet eens in de gaten: “Dat vind ik echt leuk om te merken. Waar je zelf mee strugglet, dat komt tot je. Het maakt ook dat ik mijzelf echt als instrument in kan zetten.”
De succes-TIPS!
van Annemieke.
• Deel je eigen ervaringen. Het is niet altijd maar ‘mijn succespraktijk’. Natuurlijk is het belangrijk dat je positief bent en jezelf te laten zien, maar deel naast de fijne ook af en toe de minder fijne momenten. Dat ben jij ook!
• Plan bewust tijd voor jezelf in. Als je tot rust komt, blijf je veel positiever.
• Investeer in jezelf: Laat jezelf coachen of zoek een collega op!
• Bouw een netwerkje van collega’s op, of sluit je aan bij een beroepsvereniging, en zoek ze op om te sparren. Om af en toe je worsteling aan te vertellen. Want als zij zeggen:
‘Meid, dat heb ik ook!’, dan krijg je weer vertrouwen en leer je daar heel veel van.
• Maar ook: wees kritisch in wie je online volgt. Af en toe je ‘vrienden’ op Facebook even flink opschonen, geef heel veel rust.
• Als je iets heel gaafs ziet bij een collega-coach en je vraagt je af hoe hij/zij dat heeft aangepakt: neem contact op en vraag het gewoon! De een deelt niet graag, de ander juist wel. Dat levert heel leuke contacten en ideeën op!
• Doe vooral je eigen ding. Niet alleen denken, maar vooral voelen wat bij je past. En daarop je keuzes maken. Als je de passie voelt in je hart, dan kom je er wel.
• Neem geen klanten aan als ze niet bij je passen.
• Houd je niet vast aan ‘klinisch geneuzel’ en labeltjes, kijk wat echt bij het kind past.
• Zoek een coach op die workshops of trainingen geeft over het opbouwen van je prak- tijk. En vraag alles wat je wilt weten. Zodat je nog meer het vertrouwen krijgt dat je het kan.
• Lees blogs, kijk vlogs van collega’s. Laat je inspireren!
Ik hoefde Annemieke eigenlijk niet eens te vragen naar haar suc-
ces-TIPS! De een na de andere vloog mij om de oren. En elke tip kon ik niet anders dan onderschrijven:
En tenslotte: “Sluit je aan bij een beroepsvereniging, dat scheelt een hoop gedoe, uitzoekwerk en dus stress. Regel daar gelijk al je
verzekeringen. Dat geeft een veilig gevoel.”
Ergens 2012. Ik stap in de trein en ga op zoek. In de eerste coupe moet Anni Westerduin (toentertijd Praktijk Anni- matie, inmiddels Je angst voorbij) zitten. Ik heb haar nog nooit ontmoet, dus moet het hebben van de herinnering van haar foto online. Zo’n awkward, zoekend moment.
De gezichten scannend, hopend dat je niet de verkeerde persoon aanspreekt…
Ik ben op weg naar Phoenix Opleidingen.
Anni naar de
onderwijsbeurs. We wilden elkaar al tijden ontmoeten, en het kwam er maar niet van. Dan maar in de trein. Ieder op weg naar haar eigen bestemming.
Anni is Matrixcoach, net als ik, en volgde haar kindercoachopleiding bij dezelfde organisatie als ik.
Bovendien hebben we beiden allerlei ideeën. Voor onze praktijk. Voor onze eigen ontwikkeling. En laten nou ook die behoorlijk overeenkomen…
Bloemschikken of carrière Toen Anni in het onderwijs niet meer helemaal de uitdaging vond, ging zij op zoek naar een alternatief. Onderzocht alle mogelijkheden: moest het een verandering van werk zijn of juist een nieuwe hobby?
Zij koos bijna voor de hobby: een cursus bloemschikken. Lachend:
“Ik heb nooit bloemen in huis, maar dat maakt niet uit. Ik word er vrolijk van. En ik vind het leuk om ermee bezig te zijn.”
Het werd toch een keuze voor werk:. Zij bracht veel tijd door op Google, en kwam elke keer weer bij kinderen uit. Kindercoaching was nog in opkomst, maar er bleken al tientallen opleidingen te zijn, in alle vormen en maten.
Briljante ideeën
Wat ik mij herinner van die eerste ontmoeting? Haar rust.
En haar daadkracht. Anni heeft iets bedacht en gaat er gewoon voor. Wat ik mij ook herinner is dat ik baalde dat ik moest overstappen en dat eerste ontmoetingsmoment voorbij was. Liefst was ik gelijk ergens een café in gedoken om samen plannen en briljante ideeën uit te werken.
Sindsdien zijn wij elkaar blijven volgen, namen wij regelmatig deel aan dezelfde trainingen en werkten wij samen aan onder andere een faalangsttraining.
Genoeg inspiratie over en weer, dus. Wie is Anni, en welke tips wil zij met andere coaches delen?
Anni
“ Zo ging ik steeds meer volwassenen coachen, en nu help ik kinderen en volwassenen van hun angsten,
trauma’s en stress af.”
“Ik koos bewust voor een jaaropleiding, want ik weet dat ik tijd nodig heb om nieuwe kennis in te laten dalen. Zodat ik weet dat ik het kan.”
Daadkrachtig en onverschrokken Hoewel Anni koos voor een opleiding
‘met body’ omdat zij de tijd nodig dacht te hebben, stapte zij vier
maanden na de start van de opleiding al naar de Kamer van Koophandel:
Praktijk Annimatie was geboren. Haar medestudenten en docenten snapten er niets van. Waar kwam die daadkracht en onverschrokkenheid vandaan?
“Ik was het grijze muisje van de klas, altijd heel rustig, ik zei niet zo veel. Dus toen ik nog niet eens halverwege de opleiding mijn praktijk al startte, vielen mijn klasgenoten van hun stoel. ‘Huh, jij????’
Maar ja, zo werkt dat voor mij: Ik heb het nodig dat ik dingen hardop zeg en
vervolgens doe. En dan te ervaren of het werkt, en daardoor leer ik. Ik wil dus niet eerst alles in de puntjes verzorgd hebben.
Ik doe het eigenlijk andersom. Lukt het niet, dan lukt het niet. Maar, dan heb ik het wel geprobeerd.”
Zelf vindt ze het allemaal niet zo schokkend. Van onderwijs naar
kindercoaching ervaart ze als een kleine stap. Mede doordat zij het werk op school vasthield. In eerste instantie als vaste leerkracht, inmiddels voor anderhalve dag in de week vanuit een invalpool. “Dat maakt dat ik mij beter kan concentreren op de praktijk. Want ik heb als invalkracht verder geen verantwoording over
een klas, geen oudergesprekken en rapportvergaderingen, etc.”
Ontzettend snel resultaat
De kindercoachpraktijk van 2011 bestaat inmiddels niet meer, Anni werkt nu met kinderen en volwassenen. Ook deze overstap heeft zij als heel natuurlijk ervaren: “Bij mij kwamen kinderen met allerlei angsten en met volle hoofden.
En omdat mijn werkwijze zo ontzettend snel resultaat geeft, werden hun ouders nieuwsgierig. Ze vroegen mij vaak of het ook voor hun iets zou zijn. Zo ging ik steeds meer volwassenen coachen, en nu help ik kinderen en volwassenen van hun angsten, trauma’s en stress af.”
Snel resultaat dus, daar staat Anni voor.
In de afgelopen jaren volgde zij vele trainingen en opleidingen, steeds weer zoekend naar nieuwe werkwijzen en inzichten. En zo vond zij methodieken waarvan ze WIST dat ze super krachtig zijn, maar waarvan het resultaat afhankelijk is van de inzet van ouders en kinderen thuis.
“Tja, en daar schortte het dan vaak aan.
Dan wist ik dat het werkte, maar gebeurde er niets. Ik kon daar dus niet achter staan.
Ik wil werken met gegarandeerd en snel resultaat: kort en krachtig. Dat kan ik bieden met mijn angstcoaching, en daar word ik heel blij van.”
Mond-tot-mond reclame
De klanten stroomden af en aan toe, de ene periode meer dan de andere. De laatste twee jaar merkt Anni dat zij er echt volledig vertrouwen in heeft dat er steeds mensen blijven komen. “Ik heb in de afgelopen jaren veel zaadjes gezaaid, de mond-tot-mondreclame is goed op gang gekomen omdat mensen hier altijd heel positief weggaan.”
Rust, doorzettingsvermogen,
eigenheid en enthousiasme, dat soort karaktereigenschappen inspireert Anni.
“En de natuur. De jaargetijden, en in het bijzonder de herfst. De herfst symboliseert voor mij verandering en veelzijdigheid.
Daarom komen de herfstkleuren terug in het logo van Je angst voorbij. Want, bij mij mag je veranderen en je angsten loslaten.”
Enneh, zijn er nog miepgedachten?
Anni noemde zichzelf een grijs muisje.
Dat klinkt alsof miepgedachten haar niet onbekend zijn… Wat waren haar grootste
• Volhouden, ondernemen heeft tijd nodig.
• Blijf bij jezelf en doe de dingen die bij jou passen.
• Geef jezelf de ruimte om te ont- dekken wat bij je past en welke richting je eigenlijk uit wil.
• Geef je klanten visitekaartjes mee als zij tevreden zijn, om aan een ander door te geven.
• Niet denken ‘ik moet van alles kunnen’ maar durven kiezen.
De succes-TIPS!
van Anni.
De succes-TIPS! van Anni
belemmeringen voor de praktijk?
“Ik vind het lastig om met mezelf te koop te lopen. Want, ben ik wel goed genoeg? Durf ik wel naar de mensen toe te stappen? Ik doe dat wel hoor, maar dan moet die persoon of organisatie wel bij mij passen.”
Zo heeft Anni ervaren dat actie eng kan zijn, maar ook veel oplevert: nieuwe ervaringen, nieuwe kennis en nieuwe contacten. “En dan blijkt dat mensen je eigenlijk gewoon kennen! Dat geeft energie. En dus ook nieuwe klussen.
Dan vind ik het ook weer heel leuk om te ondernemen.”
En iets waar Anni heel veel moeite mee heeft, is dat zij vrouwen om zich heen heeft gezien, druk met een eigen praktijk, en dan komt er ineens een berichtje ‘Ik ga verhuizen, ik lig in scheiding’. “Het moment dat ik merk dat ik TE veel met mijn praktijk bezig ben en thuis de boel niet meer op de rit weet te houden, dan laat ik alles uit mijn handen vallen.
Dat vind ik mijn plicht als moeder en echtgenote. En ja, dat is ook een belemmering om mij vol op mijn bedrijf te storten. Vroeger voelde dat in ieder geval zo. Zeker als ik anderen dan zag met een praktijk vol cliënten. Maar, ik wil niet ‘ten koste van’, dus het is goed zo.”
En voor de momenten dat het alle- maal even te veel wordt, raadt Anni de ‘in de knoop, uit de knoop’- oefe- ning uit de braingym aan.
