REGIONAAL NIEUWS
B O O D S C H A P V A N D E G E B I E D S L E I D I N G
eerder had beloofd. Ik wist wat mij te doen stond: de stem van de levende profeet volgen. Kort daarna diende ik mijn aanvraag voor een zending in, en in plaats van terug te gaan naar BYU, ging het geld dat ik die zomer had verdiend naar mijn zending. In november van datzelfde jaar begon mijn zending in het gebied Londen (Engeland).
Nu het nieuwe jaar is begonnen en we persoonlijke doelen stellen in overeenstemming met het jaarplan van 2019 voor het gebied, weet ik uit ervaring dat het belangrijkste doel,
I
n de lente van 1977 zat ik in een vliegtuig onderweg naar Kopenhagen. Ik was 20 jaar oud, was gedoopt in San Leandro (Californië, VS), en ik had er net twee semesters aan de Brigham Young University opzitten.
Ik was onderweg naar huis om tijdens de zomervakantie geld te verdienen om aan de BYU verder te studeren.
Dat dacht ik tenminste!
Tijdens de lange vlucht probeerde ik wat te slapen, zodat ik uitgerust was voor het weerzien met mijn familie – het eerste weerzien sinds ik lid van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen was geworden. Ik kon de slaap maar niet vatten. De woorden van presi
dent Kimball, die toen de profeet was, bleven maar door mijn hoofd spoken.
Hij zei: ‘Iedere waardige jongeman behoort op zending te gaan.’1 Ik hield mezelf voor dat ik te oud was.Tegen de tijd dat ik kon vertrekken, zou ik 22 jaar zijn. Drie jaar ouder dan de meeste ouderlingen die op zen
ding gingen. Maar ik bleef president Kimball horen. Het leek wel alsof hij vlak naast mij zat. Hij hield mij wak
ker, en ik kon hem niet negeren.
Omdat ik besefte dat er anders van slaap niets in huis zou komen, zei ik
uiteindelijk tegen mijn hemelse Vader:
‘Goed dan. Als U iemand inspireert om mij te vragen een zending te ver- vullen, dan zal ik gaan.’ Dat werkte.
Ik viel in slaap en sliep tot het vlieg
tuig geland was. Ik dacht niet meer aan wat ik de Heer had beloofd, of aan president Kimball.
Op de vierde dag na mijn aan
komst in het noorden van Dene
marken ging ik naar de kerk in de gemeente Aalborg. Ik kende daar nie
mand. Na de avondmaalsdienst kwam de gemeentepresident, Johannes Vestbø, op mij af en zei: ‘Ik weet niet wie je bent, maar met dat witte hemd en dat pak zie je eruit als een lid van de kerk. Klopt dat?’ Ik bevestigde dat ik inderdaad lid was, en hij vervolgde:
‘Kom je mee naar mijn kantoor? Dan kunnen we verder kennismaken.’
Dat gesprek duurde niet langer dan tien of vijftien minuten. Al na enkele minuten zei hij: ‘Het is zo vreemd, want ik ken jou niet, maar ik heb heel sterk het gevoel dat de Heer wil dat ik jou vraag om op zending te gaan.
Zou je dat willen doen?’
We werden beiden overspoeld door de Geest, en de tranen stroom
den over onze wangen toen ik hem vertelde wat ik de Heer vier dagen
De levende profeet volgen
Ouderling Torben Engbjerg (Denemarken)
Gebiedszeventiger Ouderling
Torben Engbjerg
REGIONAAL NIEUWS
‘Volg de profeet’, tot de grootste zegeningen leidt. Als we de profeet volgen in alle raad die hij ons geeft,
‘zal ons geloof in onze hemelse Vader en Jezus Christus sterker worden’.
De levende profeet is de spreek
buis van de Heer op aarde. ‘Een profeet staat niet tussen u en de Hei- land in. Hij staat juist naast u en wijst de weg naar de Heiland.’2 In 3 Nephi 20:24 staat: ‘[. . .] alle profeten [. . .]
hebben van [Christus] getuigd’. De profeet verkondigt ons eeuwige waar
heden en geeft ons wijze raad. ‘Elke keer dat ik naar het advies van profe
ten geluisterd heb, het in mijn gebed bevestigd werd en ik het opvolgde, merkte ik dat ik veilig was.’3 De pro
feet moedigt ons aan de geboden te onderhouden, wat tot geluk, vrede en eeuwig leven leidt.
Ik Volg de levende profeet nu al vier decennia. Mijn hele familie en ik zijn rijkelijk gezegend doordat ik in 1977 besloot de profeet te volgen.
Ik nodig ons allen uit om persoon
lijke doelen te stellen en ons voor te nemen de profeet te volgen. Dan zullen ontelbare zegeningen ons ten deel vallen, zowel in dit leven als in het hiernamaals. ◼
NOTEN
1. Spencer W. Kimball, Boodschap van het Eerste Presidium, november 1977, ‘It Becometh Every Man’, 3e alinea.
2. Neil L. Andersen, ‘De profeet van God’, Liahona, mei 2018.
3. Henry B. Eyring, ‘Veiligheid door raad op te volgen’, Liahona, juli 1997, p. 25.
V
akantie is leuk: je gaat op reis met je familie en allerlei spannende dingen doen. Maar er zijn in Haarlem veel kinderen die niet op vakantie kunnen gaan.
Ze komen uit landen waar oorlog is en wonen nog maar kort in Haarlem; of hun ouders hebben gewoon niet genoeg geld. Zij moe
ten thuis blijven en vervelen zich omdat ze weinig speel
goed hebben en nergens heen kunnen.
De Protestantse diaconie van Haar
lem haakte dit jaar aan bij een lande
lijk ‘vakantietassen’project. Met de inhoud van een vakantietas kunnen we bepaalde basisschoolkinderen toch een leuke tijd geven. Als wijk Haarlem wilden wij dit project graag steunen. We werken goed samen met andere kerken, wat reeds eerder bleek uit de hartverwarmende respons van de christelijke kerken bij het winterjassenvoorLesbosproject.
Vele leden kwamen in actie. Binnen 3 weken hadden we een auto vol speelgoed verzameld om ‘vakantietas
sen’ mee te vullen. De vakantietassen (bedoeld voor jongens of meisjes van 6 tot 12 jaar) waren knalgroene
rugzakjes die de landelijke diaconie ter beschikking stelde.
Wat zat er zoal in? Schetsboeken, kleurpotloden, stoepkrijt, een bal, een boek, een springtouw en knikkers; din
gen die leuk zijn om de vakantie mee door te brengen. Bij de meisjes viel nagellak met glittertjes erg in de smaak!
De jongens waren blij met ‘slijm’!?
‘In totaal zijn er honderd vakan
tietassen uitgedeeld,’ vertelt Immy Nieboer, initiatiefneemster van dit project in Haarlem. ‘De meeste kin
deren vandaag wonen in de buurt en zitten op de Pyramideschool, zoals Mandy. Op vakantie gaan is er in haar gezin al tien jaar niet bij.
Mandy’s vader is door een hersen
en hartinfarct arbeidsongeschikt. Zo
R E G I O N A A L N I E U W S
Volle vakantietas
voor Haarlemse kinderen
REGIONAAL NIEUWS
heeft iedereen een ander verhaal; de kinderen praten er meestal niet over omdat ze zich schamen dat ze niet op vakantie kunnen gaan.
Leuk is dat de kinderen eerst een poppentheatervoorstelling voor
geschoteld kregen. Ook mocht elk kind nog een cadeau van de tafel uitzoeken. Mandy en Isra zijn in hun nopjes met de tas.
Het is de bedoeling dat het vakan
tietassenproject ook volgend jaar weer wordt georganiseerd. Als u denkt dat er in uw wijk of gemeente belang
stelling voor is, kunt u contact opne
men met de plaatselijke diaconie van de PKNkerken. Het is heel fijn om samen te werken met andere mensen van goede wil en zo meer kinderen een leuke verrassing te bezorgen. ◼
Voor meer informatie:
inekedenhollander@gmail.com
passages met bijpassende plastic tabs.
Als je 2.000 boeken vermenigvuldigt met 16 tekstverwijzingen, weet je dat Esther al meer dan 32.000 Schrifttek
sten heeft gemarkeerd.
Esther is in november 2016 op zending gekomen. Maar haar zen
dingsoproep was een beetje anders.
Esther heeft het syndroom van Down.
Toen ze 25 jaar was, werd ze als
kerkwerkzendelinge geroepen om haar ouders, Thomas en Nancy Fletcher te vergezellen op hun zending. Zij ver
vullen als echtpaar een zending van 23 maanden ter ondersteuning van leidinggevenden in de kerk (MLS).
Een paar maanden nadat de familie Fletcher was aangekomen, hoorde president Robert L. Bunnell, toenma
lig president van het zendingsgebied België/Nederland, over een project om Schriftteksten te markeren, en hij dacht dat dit misschien wel iets
Z
uster Esther Fletcher is een jonge zendelinge die in Nederland dient.Ze heeft al meer dan 2.000 exem
plaren van het Boek van Mormon klaargemaakt zodat zendelingen ze aan hun onderzoekers kunnen geven.
In elk boek plakt ze een lijstje met vragen uit Predik mijn evangelie die van een kleurencode voorzien zijn.
Daarna markeert ze zestien belangrijke
De zending van Esther
REGIONAAL NIEUWS
voor Esther was. Ze heeft ieders verwachtingen overtroffen. In het begin markeerde Esther Nederlands
talige exemplaren van het Boek van Mormon. Later ging ze ook de Engel
stalige versie markeren, die kleiner is en dus wat moeilijker te hanteren.
Ouderling en zuster Fletcher ver
telden over een bekeringsverhaal waarin het werk van Esther een rol heeft gespeeld. Een man uit Eindho
ven kwam in het bezit van een van de boeken die Esther had voorbereid, en
las de Schriftteksten die ze had gemar
keerd. Door die verzen wilde hij meer over de kerk te weten komen, en later werd hij lid van de kerk.
Zuster Esther Fletcher heeft ook wat Nederlands geleerd, en vaak vergezelt ze de zendelingzusters als ze mensen gaan onderwijzen.
Tijdens de lessen let Esther goed op of ze iets hoort wat ze in het Boek van Mormon heeft gemarkeerd, en dan vertelt ze over die Schrift
teksten. Wie zich in Nederland wil
verplaatsen, moet kunnen fietsen.
Daarom hebben de ouders van zuster Fletcher een tandem gekocht, zodat Esther met de zendelingzu
sters mee kan rijden. Ze vindt het geweldig op de tandem.
Twee maanden voor het einde van haar zending begeleidde Esther een dienstbetoonproject tijdens een bijeenkomst voor jonge alleenstaan
den in Eersel (Nederland). Ze leerde de deelnemers niet alleen hoe ze Nederlandse en Engelse exemplaren van het Boek van Mormon moesten markeren, maar ook Duitse.
Ze gaat nauwkeurig te werk, en zorgt ervoor dat de tabs recht en per
fect gelijk hangen. Als je haar vraagt hoe het komt dat ze haar werk zo goed doet, zegt ze: ‘Je moet voorzichtig en nauwkeurig zijn. Ik denk dat je met vaste hand en precies moet werken.
Je moet er vaak voor oefenen.’ ◼
I
n de laatste week van september zijn er in Haarlem en vele andere Nederlandse steden veel activiteiten georga
niseerd rondom het thema vrede.
Op zondagmiddag 16 september hing in Haarlem de vlag uit bij de Dar as Salaammoskee. Hier was een ontmoeting tussen leden van vier wereldgodsdiensten: het jodendom, het christendom, de islam en het boed
dhisme. Iedereen was welkom om te
komen luisteren naar vier sprekers, die elk vanuit hun eigen religie antwoord gaven op de vraag: Wat is vrede eigen
lijk? En wat moet je ervoor doen?
Het bijzondere was dat zowel de dominee, de joodse jongeman, de imam, als de zenboeddhist, benadrukten dat vrede bij jezelf moet beginnen. Je moet zelf zorgen dat je niet oordeelt, je medemens goed behandelt, je openstelt voor
de ander en niet denkt dat je beter bent dan hij of zij.
Het was een interessante middag:
een eerste stap in de richting van een beter begrip van het respect voor elkaar. Op dat terrein is ook voor leden van de Kerk van Jezus Christus nog veel te winnen.
De daaropvolgende zondag, 23 september, kwamen zo’n 60 men
sen bijeen in de Selimyemoskee in Haarlem voor de ondertekening van de Vredesverklaring. Meer dan 20 kerken, waaronder De Kerk van Jezus Christus
De voorzitter van het Haarlems Platform voor Religie en Levensbeschouwing, de heer J.W. Hutter, opent de bijeenkomst.
Wat betekent vrede voor jou?
REGIONAAL NIEUWS
van de Heiligen der Laatste Dagen, en enkele politieke partijen tekenden deze verklaring. Wat houdt de verklaring in?
De partijen verklaren, door het plaatsen van hun handtekening, dat zij hier in Haarlem elke vorm van geweld afwijzen. Letterlijk staat er in:
‘Zij roepen op tot een vreedzaam en respectvol samenleven. Dat is de basis, niet alleen van onze diverse religieuze tradities, maar ook van hoe wij met elkaar om willen gaan. De sleutel daartoe is: openstaan voor en nieuws
gierig zijn naar anderen, alsook elkaar aanspreken op oordelen en onver
draagzaamheid. Leer elkaar kennen, laat je verrassen door de verschillen en verbaas je over de overeenkomsten.
Zo ontstaat waardering en respect.’ ◼
herinneringen op te halen. De gemeen schap heiligen begon in 1983 in een souterrain op de Boschveld
weg, verhuisde daarna naar een kleuterschooltje op de Eindhoven
laan, en betrekt nu in een voormalig kantoorgebouw aan de Heerendon
klaan, waar voldoende plek is voor de gemiddeld 80 leden om hun eredienst en zondagsschool te houden.
Bisschop Letort tekent namens de kerk. Het feit dat hij werd aangekondigd als bisschop maakte veel indruk, met name bij de katholieken in het gezelschap.
De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen: al 25 jaar in Den Bosch!
A
fgelopen zaterdag 29 september heeft de wijk Den Bosch van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen haar 25jarig jubileum op feestelijke wijze gevierd met haar leden, voormalige en verhuisde leden, buurtbewoners en andere belangstellenden.
Omdat de gemeenschap meer dan 30 kinderen telt, was het echt een
kinderfeestje met oudHollandse spel
letjes, schminken en een springkussen.
Verschillende leden droegen een tshirt met opdruk ‘Kerk is…’, aangevuld met een motto als ‘vriendschap’ of
‘elkaar dragen’ als onderdeel van een speurtocht.
Er was een expositieruimte inge
richt met foto’s van de afgelopen 25 jaar en gelegenheid om samen
Heiligen der Laatste Dagen zijn actieve kerkgangers en leggen veel nadruk op evangelieonderwijs, voor jong en oud. Zij bestuderen de lerin
gen van Jezus Christus uit de Bijbel en daarnaast ook uit nog drie andere heilige boeken, waarvan het Boek van Mormon het bekendst is. In het
kerkgebouw is ook een familiehisto
risch centrum gevestigd, waar aan stam
boomonderzoek wordt gedaan. Elke vierde vrijdag van de maand is er een inloopavond. Zo, en op andere mani
eren, hoopt de kerk een bijdrage te leveren aan de Bossche gemeenschap, ook voor de komende 25 jaar. ◼
Artikelen gevraagd
DUTCH
Jong en oud, huidige, oude en nieuwe leden, vieren tesamen.
D
e artikelen in de rubriek Regionaal nieuws worden door leden in uw gebied geschreven en op aanwijzing van het gebiedspre- sidium gepubliceerd. Ze gaan over de behoeften en ervaringen van plaatselijke leden. Het Regionaal nieuws wordt alleen aan een uit- gave toegevoegd als er voldoende artikelen beschikbaar zijn. Stuur uw geloofsversterkende inzichten en ervaringen naar uw plaatselijke redacteur: cmkleijweg@gmail.com ◼ De vier broeders die in 1983 de gemeenschap begonnen zijn, vlnr: Wim Dalmeijer(Den Bosch), Gerard Palmans (Tiel), Hans Noot (Oss) en Han Linders (Vught).
H
et tijdschrift Liahona is op zoek naar inzendingen van jonge alleenstaanden!Als je een verhaal te vertellen hebt, stuur dat dan in op liahona.lds.org.
We zoeken wereldwijd ook jonge alleenstaanden (18–30 jaar) die feedback willen geven en willen helpen met ons planningsteam jonge alleenstaanden. Als je geïn- teresseerd bent, kun je een e-mail naar liahona@ldschurch.org sturen, met in de onderwerpregel ‘YA feedback’.
