Vraag nr. 70 van 4 maart 1999
van de heer JACKY MAES
Statuut lokale mandataris – Administratief toezicht Over de taalgrenzen en de partijen heen bestaat er een grote eensgezindheid over de noodzaak om het statuut van de lokale mandatarissen aan te passen aan de nieuwe eisen die aan hen worden gesteld.
Het takenpakket van de lokale mandataris wordt almaar omvangrijker en complexer.
Vanuit democratisch oogpunt (de democratische toegang tot het ambt van burgemeester en schepen waarborgen d.m.v. een financiële en sociale her- waardering van deze ambten) en vanuit bestuurlijk oogpunt (bekwame kandidaten aantrekken die de gemeente efficiënt besturen) is het dan ook verant- woord om het statuut van de lokale mandatarissen te verbeteren. Tegenover het vergrote takenpakket, het extra werk en de toegenomen verantwoorde- lijkheid van de lokale verkozenen staat vandaag een weinig aantrekkelijke bezoldiging, geen enkele sociale bescherming en soms een verlies aan ver- vangingsinkomens.
De federale werkgroep-Langendries werkte hier- omtrent enkele wetsvoorstellen uit, onder andere het voorstel tot verbetering van de bezoldigingsre- geling en van het sociaal statuut van de lokale ver- kozenen. Deze wetsvoorstellen zijn een flinke stap vooruit, maar moeten nog verder worden verfijnd.
Bovendien treden ze pas in werking na de algehele vernieuwing van de gemeenteraden, na 1 januari 2001.
In de federale Commissie voor de Binnenlandse Zaken, de Algemene Zaken en het Openbaar Ambt worden ook enkele voorstellen besproken om het verlies aan vevangingsinkomens tijdens het uitoefenen van een mandaat te laten opvangen door een gemeentelijke tegemoetkoming.
Met de omzendbrief van 17 maart 1998 nam de mi- nister zelf op Vlaams niveau het initiatief met be- trekking tot het statuut van de lokale en provincia- le mandataris.
De VVSG (Vereniging van Vlaamse Steden en Ge- meenten) verspreidde in de loop van 1998 een ont- werp van gemeenteraadsbeslissing, waarin enkele elementen worden uitgewerkt die reeds binnen de huidige wettelijke context en binnen het toezicht van de Vlaamse Gemeenschap door de gemeente- besturen kunnen worden ingevoerd. Het gaat om de mogelijkheid voor het toekennen van vakantie- geld en eindejaarspremie, alsook eventueel kinder-
bijslag en kraamgeld. Ook wordt de mogelijkheid gegeven om de extra bijdragen die schepenen of burgemeester moeten betalen voor geneeskundige verzorging, ten laste te leggen van de gemeentelij- ke overheid. Gemeentebesturen lieten zich door dit voorstel inspireren om de gestelde problemen pragmatisch op te lossen.
Deze op zich toe te juichen initiatieven zorgen ech- ter voor enige verwarring en onrust. De minister als toezichthoudende overheid heeft in een schrij- ven aan de vijf Vlaamse provinciegouverneurs meegedeeld zich bij de uitoefening van het admini- stratief toezicht niet te verzetten tegen de uitvoe- ring van dergelijke gemeenteraadsbesluiten en ook bij de behandeling van de gemeenterekeningen hiermee rekening te houden.
Daar waar de gemeentewet niet is geregionaliseerd en de bepalingen in de federale wet onvoldoende blijken te zijn, ontwikkelt zich dus een praktijk waartegen juridische bezwaren kunnen worden geuit. Ook ontstaat er een situatie waarbij de ge- meenten de regelgeving verschillend gaan interpre- teren en toepassen.
1. Kan de minister meer duidelijkheid verschaffen over de wettelijkheid van de recente gemeente- raadsbesluiten ter verbetering van het statuut van de lokale mandataris ?
2. Ofwel gaat het om Vlaamse wetgeving en dan is het de taak van de minister om maatregelen te nemen om deze besluiten wettelijk te regelen.
Neemt de minister deze maatregelen ?
3. Ofwel gaat het om federale wetgeving die in de uitvoering moet worden gerespecteerd. De mi- nister kan dan immers niet toelaten aan de ge- meenten om onwettelijke besluiten uit te voe- ren.
Blijft de minister bij de uitoefening van het ad- ministratief toezicht dezelfde houding aanne- men en zich niet verzetten tegen de uitvoering van dergelijke gemeenteraadsbesluiten ?
Antwoord
Ik verwijs de Vlaamse volksvertegenwoordiger naar mijn omstandig antwoord dat ik in de Com- missie voor Binnenlandse Aangelegenheden, Stadsvernieuwing en Huisvesting van het Vlaams Parlement verstrekte op een identieke vraag om uitleg van mevrouw Marleen Vanderpoorten (Han- delingen C55 van 20 januari 1999, blz. 1).
