De agenda van Koen Geens

(1)

€ 2,50

76ste jaargang • nummer 05 • donderdag 6 februari 2020 Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...

Zondagavond was de spanning te snijden op een topvergadering van de CD&V. Zonder iemand in de partij op de hoogte te stellen, had Koen Geens zonder verpinken de opdracht van koning Filip aanvaard om als “koninklijk opdrachthouder” op te treden en de formatie vlot te trekken. Geens kreeg daarover op de vergadering veel kritiek, onder andere van partijvoorzitter Joachim Coens. Die was niet gediend met het eigengereide optreden van de uittredende minister van Justitie.

Het koninklijk paleis schakelde vrijdag een versnelling hoger of wou dat toch proberen. De informateurs Joachim Coens (CD&V) en George-Louis Bouchez (MR) hadden zich vastgereden. De christen- democraten wilden blijven werken richting een regering met de N-VA en PS als centrale as en Bouchez dacht aan een regenboogcoalitie waarbij hijzelf als preformateur het pad zou effenen. Uiteindelijk raakten verschillende partijen het erover eens dat N-VA-voorzitter Bart De Wever nog een rondje zou mogen draaien, maar dat was buiten het Hof gerekend. Dat had blijkbaar besloten om via Geens tot een versnelde formatie over te gaan. Het is duidelijk dat de entourage daar bevreesd is voor vervroegde verkiezingen die tot een verdere radicalisering en versplintering van het electoraat zouden leiden.

Een onmogelijke verzoening

Waarom heeft Geens de opdracht aanvaard? De verschillende regeringspistes zijn eigenlijk doodgelopen, al durft niemand het zeggen. Joachim Coens liet op de vergadering van de christendemocratische kopstukken verstaan dat het een PS-N-VA-regering wordt of verkiezingen. Dus is de deur naar Vivaldi of de regenboogcoalitie gesloten. Dat wist men al lang. Soms krijgt men de indruk dat enkel een aantal politici

en Wetstraatjournalisten het zich nog aantrekken en optimistisch blijven.

Het verzoenen van de verschillende standpunten is onmogelijk.

PS en N-VA staan lijnrecht tegenover elkaar. Er wordt gesproken over het regionaliseren van justitie en politie met als compensatie ho- gere uitkeringen. Laten we eerlijk zijn: dit of andere compromissen zijn doodgeboren. Een PS-N-VA- regering haalt nooit de vereiste meerderheid op de respectievelij- ke partijcongressen.

Met een regenboogcoalitie is het niet anders. We hebben het hier al tot in den treure herhaald:

Open Vld en CD&V gaan nooit aanvaarden dat het sociaaleconomisch beleid van de regering-Mi- chel wordt teruggedraaid. Bij de Vlaamse liberalen lijkt Egbert Lachaert een aardige kans te maken op het voorzitterschap. Zijn eerder rechts sociaaleconomisch profiel maakt dat gesprekken met de PS zeer moeilijk zullen verlo- pen.En zelfs als de onmogelijk ge- waande verzoening of het ondenk- bare compromis toch wordt be- reikt en door de partijcongressen raakt: een federale regering moet een ploeg zijn. Zo’n positieve sfeer is in de huidige omstandigheden ondenkbaar.

Afrekenen met CD&V’ers en de MR

Kan Koen Geens die rol ver- vullen? Weinig realistisch. Hij zou als premier niet voor het nodige vitalisme zorgen. Het zal eerder een regering zijn die op de win- kel let. De rustige vastheid van Herman Van Rompuy (2008-2009), die op die manier terug komt. Wat niet belet dat de Wetstraat 16 de ultieme ambitie van Koen Geens blijft. En hij zit er al een tijdje mee in het hoofd. Verschillende signa- len wijzen daarop. Het is gewoon geen toeval dat Vincent Houssiau kabinetschef is van de koning. De oud-kabinetschef van Koen Geens

CD&V-kopstuk Koen Geens leek het politieke laken vorige week naar zich toe te hebben getrokken door in een één-tweetje met het Paleis tot koninklijk opdrachthouder te wor- den benoemd. Hij leek versneld op weg naar de Wetstraat 16, maar kopstukken in zijn eigen partij versperren hem de weg. Voorlopig. Want het premierschap blijft bovenaan de agenda van Geens staan. Niet alleen uit persoonlijke ambitie. Ook en vooral omdat hij met een aantal collega-politici nog een eitje te pellen heeft.

zit daar met één opdracht: zijn vroegere baas vooruithelpen.

Geens weet zelf ook dat zijn per- fecte tweetaligheid in zijn voor- deel spreekt. Een andere punt is dat er weinig figuren zijn in de Wetstraat die het premierschap ambiëren.

Als de Vlaams-Brabander de post binnenrijft, is dat ook revanche of zelfs een afrekening met een aantal politici. Binnen de CD&V heeft Geens nog een eitje te pellen met Kris Peeters. Geens was diens kabinetschef toen Peeters Vlaams minister-president was. Geens werd in die periode altijd onder de knoet gehouden, ook al was hij een stuk intelligenter dan Peeters.

Als minister van Financiën (onder Elio Di Rupo) en Justitie (onder Charles Michel) kreeg Geens vaak kritiek. Ook en vooral uit Frans- talige liberale hoek, die deze de- partementen als hun geliefkoosde terrein zag. Didier Reynders heeft nooit aanvaard dat hij Financiën moest verlaten en onder de regering-Michel had de MR echt op Justitie gehoopt. Geens is dat niet vergeten en wil nu revanche nemen op de MR. Het premierschap als politieke wraak dus.

Alleen is men in zijn eigen partij zo ver gegaan in het zich vastklik- ken aan de N-VA dat een weg terug electorale zelfmoord is. Maar niet getreurd voor Koen Geens.

Hij heeft zichzelf in alle mogelijke scenario’s in een zetel gezet. Als de voorliggende coalities niet luk- ken, dan kan Geens misschien een interim-regering of een noodrege- ring leden. En ook na vervroegde verkiezingen heeft hij de beste kansen. Al bestaat de kans dat de CD&V een nieuwe oplawaai krijgt.

Anderzijds is het voor de christen- democraten misschien beter om in 2020 naar de stembus te gaan dan in 2024. Vandaag lijkt de partij heel even vast te houden aan haar prin- cipes. Voorlopig toch.

Nochtans hadden de slachtoffers zich reeds begin en midden het vorige decennium (!) tot de overheden gewend, maar hun hulpkreten vielen in dovemansoren. Volgens een 145 pagina’s dikke rapport was de reden voor het niet-optreden van de politie de vrees als racisten te worden weggezet. “De overheden wisten dat veel slachtoffers blootgesteld waren aan dit zwaar seksueel misbruik en uitbuiting, maar ze deden niets om hen te beschermen tegen de daders”, aldus het rapport. In 2004 werd er in Manchester nochtans een groots opgezette politieactie met de naam “Operation Augusta” ont- plooid, die echter kort daarna door druk vanuit de stadsraad weer werd afgevoerd. Op dat moment waren al 57 slachtoffers bekend (meest-

al blanke meisjes tussen 12 en 16 jaar oud) en 97 verdachten. Slechts 3 van de daders moesten zich later voor de rechtbank verantwoorden.

De politiechef van Manchester, Ian Hopkins, sinds 2015 in functie, heeft zich intussen voor de fouten van zijn voorganger verontschuldigd: “Ik vind het walgelijk dat niemand zich om deze kinderen heeft bekommerd en om het verschrikkelijke misbruik dat ze moesten ondergaan”, aldus Hopkins. Opnieuw wordt duidelijk dat de top van het maatschappelijk bestel jarenlang op de hoogte was van zwaar seksueel misbruik, maar ervoor koos om te zwijgen. Men zou in dat verband zelfs van schuldige medeplichtigheid kunnen spreken.

En enkel om niet als ‘racist’ bestem- peld te kunnen worden.

Nieuw misbruikschandaal in het VK

De agenda van Koen Geens

Na Rotherham, Rochdale en Telford doet een nieuw misbruik- schandaal het VK opschrikken. In Manchester zijn tientallen meisjes misbruikt door ‘mannenbendes met een Aziatische achtergrond’.

Lees de column van Jurgen Ceder op blz. 3

“De man zonder scrupules als

premier?”

Jurgen Ceder is in zijn column hard voor de nieuwe ‘koninklijk opdracht-

houder’ Koen Geens. Hij ziet hem als een “man zonder scrupules, die geen enkele reden zag om zijn nochtans duidelijke verant-

woordelijkheid te erkennen bij

de dood van achtereenvolgens

Benjamin Herman, Christine

Lenaerts en Julie Van Espen. Hij

zal ook zijn hand niet

omkeren voor een

regering zonder

meerderheid

in Vlaanderen,

liefst met hem

als premier.”

(2)

Actueel 6 FEBRUARI 2020

2

Dat klinkt al helemaal anders, en vooral een stuk Franstaliger. Een beetje vreemd voor een Vlaamse onderwijsinstelling, zeker als je de geschiedenis van de universiteit kent.

Executief van de Moslims

Koen Geens bevestigt de informatie over AFOR in de commissie Justitie van de Kamer op woensdag 29 januari 2020: “Het programma omvat een burgerlijk luik, dat de vzw AFOR aan Nederlandstalige zijde in samenwerking met de KU Leuven organiseert en aan Fransta- lige zijde in samenwerking met de UC Louvain. (...) Het programma van het burgerlijk luik binnen de universiteiten is vastgelegd in een protocolakkoord tussen elk van de betrokken universiteiten en de vzw AFOR. De opleiding omvat ook een theologisch luik, dat precies door de vzw AFOR zal worden georgani- seerd.”

Geens: “De vzw AFOR is een pri- vate vzw die door het Executief van de Moslims van België, het repre- sentatieve orgaan van de islamitische eredienst in België en aldus de gesprekspartner van de Belgische burgerlijke overheden, is belast met de opleiding van de bedienaars van de islamitische eredienst in België.”

Geens benadrukt dat er in België vrijheid van godsdienst is en dat de regering in de regel niet tussenbei- de komt in het religieuze aspect van een bepaalde godsdienst.

Geens: “Dus is er een indirect contact tussen de vzw AFOR en de

Deze maand zou de imamopleiding aan de KU Leuven moeten starten. De vzw die het theologische luik van die merkwaardige opleiding mag verzorgen, heeft als naam AFOR. Dat klinkt vrij neutraal, maar de volledige naam van de vzw is “Académie de Formation et de Recherches en Etudes Islamiques”.

Belgische overheid via het Executief van de Moslims van België, dat onze reglementaire gesprekspartner is.

Het spreekt vanzelf dat wij op die manier op het regelmatige verloop van de opleiding zullen toezien. Ik hoop overigens dat eventuele ra- dicale elementen zullen kunnen worden geweerd, precies door het opleidingsluik dat aan de universiteiten wordt gegeven en dat tot doel heeft de studenten met de basis van onze rechtsstaat, met de basis van de scheiding van kerk en staat en met de rechten van de vrouw en dies meer vertrouwd te maken.”

AFOR

Volgens de Kruispuntbank On- dernemingen (KBO) is de vzw AFOR gevestigd in Brussel, Jubelpark 14.

Op dat adres vinden we ook - volgens de Nederlandstalige opzoe- king in de KBO - de “Association de gestion de la grande mosquée de Bruxelles”, het “Centre Islami- que et Culturel de Belgique”, het

“COLLEGE DE L’EXECUTIF DES MUSULMANS DE BELGIQUE” (in hoofdletters zowaar) en “La Grande Mosquée du Cinquantenaire”. Nota bene: er is enkel een Franstalige omschrijving van deze vzw’s in de KBO te vinden. Een Nederlandsta- lige omschrijven van de vzw’s is er gewoon niet.

Volgens de KBO zijn er voor de vzw AFOR 10 ‘functiehouders’ (bestuurders of personen belast met het dagelijks bestuur). Een van die bestuurders is Coskun Beyazgul,

algemeen directeur van Diyanet in België. Diyanet is het Turkse “Pre- sidium voor Godsdienstzaken”. De meeste Turkse moskeeën in België vallen onder deze instelling.

Turks wantrouwen

Ondanks de aanwezigheid van die directeur in de raad van bestuur van AFOR valt deze opleiding slecht bij een groep Turkse moslims. Zij wantrouwen de universiteit omdat de KU Leuven een Gülen-leerstoel aanbiedt. “Die leerstoel is van de faculteit sociale wetenschappen.

Daar hebben wij niets mee te maken”, reageert Johan De Tavernier, decaan van de faculteit Theologie en Religiewetenschappen (KU Leu- ven) in de media. “Wij proberen de moslimgemeenschap alleen maar te helpen met onze lessen.” Fethul- lah Gülen (Korucuk, Erzurum, 27 april 1941) is een invloedrijke Turk- se islamitische denker en geleerde.

Sinds 1999 verblijft hij in balling- schap in de Verenigde Staten.

Besluit

Kamerlid De Roover (N-VA) was aanwezig tijdens de vergadering in de commissie. Hij maakt zich terecht zorgen over de mogelijkheid dat er nog steeds buitenlandse inmenging mogelijk zal zijn in de imamopleiding. “De statuten van de vzw stellen immers dat het Academisch Comité nog steeds een buitenlands diploma als geldige titel mag erkennen voor de uitoefening van de functie van imam. Daarenboven kan de verplichte stage die een student in opleiding moet voltooien, even- goed in het buitenland worden ge- daan”, aldus De Roover in de media.

We volgen de vzw en de opleiding in elk geval met argusogen op.

THIERRY DEBELS

Vzw van imamopleiding KU Leuven doorgelicht

Redactie & beheer:

Uitgeverij ’t Pallieterke Cuperusstraat 41,

2018 Antwerpen Tel. : 03-232 14 17 Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net Abonnementen binnenland

3 maanden: 32,50 euro 6 maanden: 65,00 euro 1 jaar: 130,00 euro Steunabo 1 jaar: 250,00 euro

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres:

BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Lees nu ook digitaal op www.pallieterke.net Elke week op donderdag in uw krantenwinkel

Stichter 1945-1955: Bruno de Winter Hoofdredacteur 1955-2000: Jan Nuyts Hoofdredacteur 2000-2010: Leo Custers Hoofdredacteur 2010-heden: Karl Van Camp Verantw. uitgever: Karl Van Camp

Abonnement buitenland:

Tarieven afhankelijk van de bestemming. Alle inlichtingen op de kantoren.

Momenteel doen een aantal documenten de ronde met voorstellen van de Hoge Raad van Financiën tot een her- vorming en vereenvoudiging van de personenbelasting.

Op het eerste gezicht lijkt men een interessante piste te willen bewandelen: lagere tarieven, minder fiscale af- trekken, maar een bredere belastbare basis. Alleen gaan de voorstellen in de praktijk de meest uiteenlopende rich- tingen uit.

Het was in 2018 dat toenmalig minister van Financiën Johan Van Overtveldt (N-VA) aan de Hoge Raad van Financiën de opdracht gaf een voorstel uit te dokteren voor de hervorming van de personenbelasting. Die zou voortbouwen op de hervorming van de regering-Mi- chel. Pro memorie: die regering wou door een belastingverlaging de koopkracht verhogen, wat ook gelukt is, zo blijkt uit de cijfers van de Nationale Bank. De belasting- vrije som werd opgetrokken van 8.710 naar 12.990 euro op jaarbasis.

Het tarief van 30 procent verdween en men kwam men snel in de hoogste belastingschijf van 50 procent.

Geen keuze gemaakt

De Hoge Raad van Financiën formuleert nu een aantal voorstellen om het tariefstelsel verder te vereenvoudigen. Ook in het woud van fiscale aftrekken wordt gewied en gerooid. Het principe is: lagere tarieven, een bredere belastbare basis en minder uitzonderingen en fiscale aftrekken. Wie kan daar tegen zijn?Alleen is het probleem da t er verschillende documenten worden gelekt. Er is geen eendui- dige visie en ook nog geen officieel document. De teksten die gelekt zijn, lijken erop te wijzen dat er niet één maar verschillende simulaties moeten worden gemaakt waarbij er voor iedereen lekkers in zit. Of men

nu van links of rechts is. Zo is er een voorstel om het aantal tarieven in de personenbelasting te verlagen van vier naar twee: 25 en 45 procent. Dat moet als muziek in de oren klinken van liberalen en N-VA, want de fac- to wordt hier een soort van vlaktaks ingevoerd. Een ander voorstel is de zogenaamde ‘dual income tax’: de personenbelasting is progressief (wie meer verdient, betaalt meer), maar daarnaast worden alle vormen van vermogenswinsten aan eenzelfde tarief belast. Dat moet de chris- tendemocraten paaien. Een links voorstel bestaat erin dat alles progressief wordt belast.

Het lijkt erop dat de Hoge Raad verschillende menu’s heeft opge- steld en dat de partijen er maar een uit moeten kiezen op het moment dat de regeringsonderhandelingen in de finale fase gaan.

Belastingverhoging

De indruk wordt ook gewekt dat de voorstellen van de Hoge Raad tot een rechtvaardiger systeem leiden en zelfs op termijn tot een lagere fiscale druk. Maar dat is verre van zeker. In de voorstellen worden zoveel aftrekken in de belastingen afgeschaft dat ze wellicht geen compensatie zijn voor een algemene ta- riefverlaging of -vereenvoudiging.

Zo zouden bedrijfswagens ver- dwijnen, net als maaltijdscheques en de fiscale vrijstelling voor

woon-werkverkeer. Er wordt gepleit voor een afbouw van het systeem van niet-doorstorten van bedrijfs- voorheffing voor bedrijven, fiscale gunstige verloning via flexijobs en de winstpremie moet op de schop.

Ook worden de fiscale gunstregi- mes die bestaan bij de uitkering van groepsverzekeringen aangepakt.

Wie de verschillende versies en voorstellen bekijkt, kan niets anders doen dan besluiten dat hier de deur wordt opengezet voor een de facto belastingverhoging die ver- kocht wordt als een efficiëntie-oe- fening. Dat is een oud Belgisch zeer.

In plaats van na te denken over de noodzakelijke fiscale vereenvoudiging, wordt elke belastinghervorming gekoppeld aan een budgettaire saneringsoperatie. Kortom, een belastinghervorming dient vaak - niet altijd, want dat was niet zo onder de regering-Michel - om de staats- kas te spijzen.

Misschien was de Hoge Raad van Financiën beter in de leer geweest bij de Oostenrijkse regering. Deze onwaarschijnlijke coalitie van con- servatieven en groenen voeren wel een transparante belastinghervorming door. Kanselier Sebastian Kurz (ÖVP) kiest voor lagere tarieven in de personenbelasting en een lagere venootschapsbelasting (dat is de taks op bedrijfswinsten). De groenen krijgen een ecologische fiscaliteit via een soort van CO2-taks, waarbij milieu-onvriendelijk gedrag bestraft en milieuvriendelijk gedrag (bijvoorbeeld een groenere auto) beloond wordt. Men mag ermee akkoord gaan of niet, maar hier zit meer visie achter dan in de voorstellen van de Hoge Raad van Financiën.

ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

KARL VAN CAMP HOOFDREDACTEUR

Niet dat daarmee alles opgelost is, maar het zal wel duidelijkheid brengen over de ruggengraat van Geens en consorten enerzijds. Of het ontbreken van een ruggengraat. En de geschiedenis kennende van de christendemocratische partij, vrezen we vooral dat laatste.

Alleen dit nog even in herinnering brengen: in de nieuwsuitzending van 6 december 2019 verkondigde Geens het volgende: “CD&V gaat alleen in een regering als daar ook een staatshervorming aan gekoppeld is.” Een week eerder pleitte hij dan weer voor een regering van exper- ten. Wat zal het worden? Volgende maandag weten we meer.

Daarom even iets anders: deze week lanceert de Vlaamse Jeugdraad een grootschalige campagne #KijkNaarOns. Voorafgaandelijk aan de campagne hebben vrijwilligers gesproken met meer dan 1.300 kinderen, jongeren en organisaties. Vrijwilligers van de Vlaamse Jeugdraad trekken deze week ook naar VRT, DPG Media en minister van Media Benjamin Dalle (CD&V). Ze zullen er met een ‘TED Talk’ de campagne voorstellen en gaan in dialoog over het huidige diversiteitsbeleid met de aanwezige mediamakers.

Ik lees op de webstek van de Vlaamse Jeugdraad: “Ze gingen op zoek naar wat jongeren verwachten en in welke mate ze zich gepresenteerd voelen door de Vlaamse media. Vlaamse jongeren willen vooral meer diversiteit op TV, film en series zien. ”

Hieruit resulteerde het advies Representatie in de Media dat zich richt op ‘diversiteit’ in alle betekenissen van het woord: jongeren met migratie-achtergrond, niet-heteroseksuele jongeren, jongeren die praktisch geschoold zijn, jongeren met een beperking, jongeren met een ongewo- ne mening of jongeren die afwijken van de heersende norm.

Lees vooral dat laatste even na! Het lijkt wel of de Vlaamse Jeugdraad advies geeft aan de media dat ook rechtse stemmen aan bod moeten komen. Da’s straf, want de Vlaamse Jeugdraad bestaat hoofdzakelijk uit progressievelingen. In De Morgen

van maandag 3 februari is de duiding van Leen d’Haenens, professor mediastudies van de KU Leuven, lezenswaardig: “Sommige mensen zijn allergisch voor het woord ‘diversiteit’, daarom heb ik het graag over meerstemmigheid: meer stemmen laten horen in het debat.” Dat wordt, in hetzelfde artikel in De Morgen, bevestigd door een student die deelnam aan de bevraging. “Als je rechts denkt, word je vrijwel onmiddellijk als een simpele boer, een racist neergezet.”

We zijn benieuwd naar de reactie van de VRT op het advies van de Vlaamse Jeugdraad…

Dit nummer van ’t Pallieterke heeft een hoog ‘Koen Geens’-gehalte. Mijn verontschuldigingen hiervoor, maar de man staat nu eenmaal in het centrum van nog maar eens een cruciale week. Ik weet het, trop is te- veel en teveel is trop, maar het wordt cruciaal omdat in de komende dagen duidelijk zal worden of CD&V aangehecht blijft aan N-VA of niet.

Meerstemmigheid in de media

ECONOMISCHE ZAKEN

Een vreemde belastinghervorming

(3)

Actueel

6 FEBRUARI 2020 3

Op zoek naar goud

Mijnheer de opdrachthouder,

Ik weet niet of gij vrijdagavond die dof- fe klap tot in Brussel gehoord hebt, toen gij tot verrassing van de goegemeente de oprit van het paleis in Brussel opreedt? Wij wel. In Aarschot viel er immers een dame-bleue van haar stoel toen zij het bericht hoorde dat gij het Paleizenplein opreedt om bij het schier wanhopige en hoogst gestresseerde staats- hoofd ontvangen te worden. Gwendolyn be- sefte als geen ander dat zij daardoor haar iets te vrijpostige ambitie om eerste minister van dit land te worden definitief mocht opbergen.

Gij staakt haar meedogenloos en met een tsjevengrijns voorbij in de spurt naar de 16.

Zij heeft nu de gelegenheid om terug met de voetjes op de grond te komen en wat tijd te nemen om zich mentaal voor te bereiden op haar afservering in haar eigen partij, die haar even genadeloos wacht. Zelfs Karel De Gucht zal haar niet meer kunnen redden… Maar dit terzijde.

Nadat uw partijvoorzitter en zijn pendant van de Franstalige liberalen door mijnheer de koning waren bedankt voor hun informe- rende diensten, dookt gij dus als een duivel- tje uit een doosje op nadat gij u de jongste tijd bijzonder stil hadt gehouden als het over regeringsvorming en aanverwante manoeu- vres ging. Uw naam werd al her en der ge- fluisterd omdat gij een ervaren rot zijt met inzicht, kalmte en met de gewoonte zorgvul- dig uw woorden te kiezen. Gij hebt alles van de vroegere, klassieke Belgische politicus in u en als er in die zin dan ook nog iemand in de afgekalfde CD&V-club is die in staat is om een politieke bocht van 180 graden te pak- ken als dat nodig is, dan zijt gij het met voor- sprong. Ik kom daar dadelijk op terug.

Eerst even recapituleren. Donderdag ver- zamelen alle gestelde (en ongestelde) licha- men ten paleize voor de nieuwjaarsbrief van Philippe de Belgique. Iedereen weet dan dat het niet over zijn nieuw zusje zal gaan met wie hij een stuk van zijn erfenis zal moeten delen, maar wel over de politieke impasse na een karavaan van informateurs die alle met lege handen ten paleize togen. En inderdaad, de man zegt wat hij moet zeggen en wil zijn naar adem snakkend koninkrijk laten overleven.

Daartoe gaat hij recht op zijn doel af: de par- tijen die zouden moeten praten met elkaar, moeten dat ook doen en - méér nog - zij moet hun exclusieven laten varen teneinde tot een volwaardige regering te komen. Zij moeten

‘realistisch en verantwoordelijk’ zijn en naar overeenstemming streven, ten bate van het algemeen belang. De les was duidelijk en omdat uw partij in zowat elke mogelijke fe- derale combinatie in het midden van het bed ligt, werd een versnelling hoger geschakeld richting de minister-professor die gij zijt.

Gij werdt niet zomaar een klassieke ‘for- mateur’, maar een ‘opdrachthouder’ om de koninklijke doelstelling uit te voeren. Een op- dracht is nog altijd iets dwingender dan de gewone vraag om iets te doen.

Gij moet dus als een alchemist op zoek naar ingrediënten om de Steen der Wijzen te vervaardigen om gewone metalen in goud te veranderen. Bij mijn weten is daar geen enke- le in geslaagd… Ik wil u niet ontmoedigen - ik zou het met mijn goed hart niet durven ove- Het doet mij plezier dat een aantal Vlaam-

se commentatoren, waaronder Marc Elchar- dus, luidop speculeren over de mogelijkheid van een regering zonder PS, maar ik vrees dat zulks vandaag onmogelijk is. Het zou impliceren dat een heruitgave van vorige regering wordt gedepanneerd door cdH en sp.a. Voor de tweede partij, die weet dat de volgende verkiezingen de laatste kunnen zijn, kan steun aan een centrumrechtse regering enkel als zelfmoord voorkomen.

De PS is bijgevolg incontournable. De N-VA is dat net niet en rond dat ‘net niet’ draait vandaag alles.

Filip wil N-VA erbij

Dat is ook de reden waarom het geen enkele zin had om het duo Coens-Bouchez nog verder rondjes te laten draaien. Over de hamvraag, met of zonder N-VA, hadden de twee een tegengestelde opvatting. Coens wilde N-VA en PS aan tafel brengen, Bou- chez was enkel geïnteresseerd in een anti-N-VA-coalitie.

Dat de koning nu Koen Geens heeft uitgestuurd om een regering met N-VA en PS tot stand te brengen, getuigt van inzicht. We laten in het midden of dit inzicht van Filip zelf komt, dan wel geïnspireerd werd door zijn kabinetschef, Vincent Houssiau, die vroeger kabinetsmedewerker van Geens was. De Vlamingen moeten niet denken dat de voor- keur van de vorst voor een regering mét N-VA is ingegeven door liefde voor Vlaan- deren of zin voor communautair evenwicht:

hij denkt vooral aan het overleven van zijn koninkrijk.

Zelfs in de omgeving van de koning moet stilaan het besef zijn doorgedrongen dat de onmogelijkheid om PS en N-VA, de domi- nante partijen van beide landsdelen, zelfs maar aan de tafel te krijgen eigenlijk perfect de mislukking van België illustreert.

Ook in de praktijk zou een regering zonder N-VA niet werken. De nieuwe regering zal hoe dan ook genoopt zijn tot zeer pijn- lijke budgettaire beslissingen. Die vragen een draagvlak in Vlaanderen, waar de middelen buitenmatig zullen moeten vandaan komen, maar dat een steeds opstandiger stemgedrag vertoont. Dat kun je niet ver- wezenlijken met een bonte bric-à-brac van kleine partijtjes, met een Prittstift aan de PS gelijmd. Mislukking van de regering is één zaak, een triomf en meerderheid van N-VA en VB bij de daaropvolgende verkiezingen is nog heel wat anders.

De ideologische afkeer

Daarom wordt nu Geens uitgestuurd om N-VA en PS alsnog tot een minimaal rege- ringsprogramma te bewegen. Sommigen bij de N-VA zien in de aanstelling van Geens blijkbaar het begin van een bocht van de CD&V richting Vivaldi. Ze vergissen zich.

Velen (waaronder ikzelf) hadden verwacht dat De Wever nu aan zet zou zijn, met de be- doeling hem te laten mislukken en daarna een anti-N-VA-coalitie te rechtvaardigen.

Door Geens te mandateren, die in politiek Wallonië niet dezelfde aversie oproept, wil het paleis de kans op een regeringssamen- werking tussen N-VA en PS net maximalise- ren.Dat alles betekent nog niet dat de on-

derhandelingen zullen slagen. De staats- hervormende voorstellen waar de N-VA op aandringt zullen niet het enige struikelblok zijn. Vele commentatoren onderschatten het ideologische element in de afkeer van de PS voor N-VA. Net zoals de meeste linkse partijen in het Westen, is de PS niet langer een arbeiderspartij, maar heeft het culturele, ideologische gauchisme de partij steeds meer in zijn greep.

Di Rupo was nog een pragmaticus. Mag- nette is al meer een linkse ideoloog, verte- genwoordiger van een nieuwe generatie die geen onderscheid ziet tussen Theo Franc- ken en Tom Van Grieken, en die voor beiden en voor rechts Vlaanderen in het algemeen een afkeer voelt die dieper gaat dan het normale politieke meningsverschil.

De partij die ooit probleemloos regeerde met de Volksunie, met oostfronter Oswald Van Oothegem en VMO-oprichter Bob Maes in het parlement, zou vandaag aan de achterban veel moeilijker kunnen verkopen dat ze met De Wever en Francken gaat regeren.

De twee linkse concurrenten, Ecolo en PTB, zouden trouwens niet nalaten om de PS te wijzen op haar vriendschap met ‘l’extrême droite’ en ‘les néo-nazis’.

De ambitie van Geens

Leidt het mislukken van de besprekingen tussen N-VA en PS automatisch tot nieuwe verkiezingen? Neen. De CD&V is klein geworden, maar blijft de partij die ze altijd geweest is: een staatsdragende regerings- partij. Dit beestje kan zijn aard niet meer veranderen. De eis die nu publiekelijk wordt geuit over de noodzaak aan een meerderheid in Vlaanderen, en die mogelijk zelfs gemeend is in hoofde van sommigen, kan steeds opzij worden geschoven wanneer een bocht nuttig lijkt en voldoende bruikba- re argumenten worden aangereikt door de omstandigheden.

Koen Geens is intelligent, ambitieus en ijdel. Hij acht zichzelf in staat N-VA en PS bij elkaar te brengen, liefst in een regering met hemzelf als premier (hij was ontgoocheld toen Michel werd opgevolgd door Wilmès in plaats van hemzelf). Maar indien dat niet lukt, zal hij niet in gewetensnood komen als zijn partij de N-VA zou laten vallen.

De man zonder scrupules, die geen enkele reden zag om zijn nochtans duidelijke verantwoordelijkheid te erkennen bij de dood van achtereenvolgens Benjamin Her- man, Christine Lenaerts en Julie Van Espen, zal er ook zijn hand niet voor omkeren om zijn partij te leiden naar een bocht, naar een regering zonder meerderheid in Vlaande- ren, opnieuw liefst met hem als premier. Hij is ijdel genoeg om te denken dat hij het wel uitgelegd krijgt.

Je hoort het hem nu al zeggen: “betreu- ren”, “vaststellen impasse”, “moed tonen”,

“verantwoordelijkheid nemen”. Geens zal ongetwijfeld een hele reeks zinnen bouwen met al die woorden die tsjeven zo gemakke- lijk in de mond nemen telkens ze ambitie en verraad pogen in te kleden als staatsman- schap. Zal zijn partij hem volgen? Het verleden van CD&V en CVP laat niet toe om daar neen op te antwoorden.

JURGEN CEDER

Premier Geens

Vivaldi-coalitie, Bourgondische coalitie, regenboogcoalitie, Rode Duivels-coalitie, ... Volgt u nog? Je kunt namen verzinnen voor elke optelling van partijen die mathematisch gezien een regeringsmeer- derheid oplevert, maar in essentie is maar één vraag belangrijk: komt er een regering met N-VA of niet?

BRIEFJE AAN KOEN GEENS

rigens -, maar uw opdracht is een vergiftigd geschenk, om in de sfeer van de alchemie te blijven. Gij moet totaal verschillende Vlaam- se en Franstalige natuurelementen met elkaar vermengen om iets amorfs, iets Belgisch, te doen ontstaan. Ik denk dat dat zelfs moeilij- ker is dan goud te creëren… Bovendien is uw partij altijd tot en met Joachim Coens van oordeel geweest dat er in een nieuwe fede- rale regering ook een Vlaamse meerderheid moet aanwezig zijn als afspiegeling van de Vlaamse regering, met de grootste Vlaamse partij mee aan boord dus. Ik betwijfel of gij dat gaat blijven hard maken, want - zoals ik daarnet al zei - ik acht u perfect in staat om de ‘bocht van Geens’ in te zetten, zelfs als dat moet leiden tot een misbaksel van verliezers om toch maar met therapeutische hardnek- kigheid het leven van dit uitgeleefde en kli- nisch-dode land te verlengen zonder verder perspectief. Want gij weet zo goed als ik dat in 2024 de stekker er definitief zal uitgetrokken worden door degenen die vandaag brutaal en ondemocratisch aan de kant worden gezet, maar die wel de frustraties van steeds meer burgers politiek ventileren.

Tenslotte ben ik van oordeel - en dat zal u misschien verbazen - dat het gemakkelij- ker zal zijn om de PS en de N-VA dichter bij elkaar te krijgen dan wel de MR mee in het bad te krijgen. Want deze partij is te rechts voor de PS en te Belgicistisch voor de N-VA.

Ik vrees dan ook dat gij om België te redden de vetste kluif gaat hebben aan de partij die het hartstochtelijkst met ‘l’Union fait la force’

dweept.

Houd wel in het achterhoofd dat als het toch niet lukt, verkiezingen de definitieve afgang zullen zijn van uw partij en deze welke gij in uw zog meesleurt. Mogelijk gaat gij aldus de geschiedenis is als de allerlaatste CD&V-op- drachthouder. Ik wens u desniettegenstaande de naarstigheid, excellentie.

LUIKERSTEENWEG 244 F 3500 HASSELT 011 223 253 EN 011 273 272 MAESKOFFIENV@SKYNET.BE

WWW.MAESKOFFIE.BE

MAES KOFFIE, DAAR KRIJG JE NOOIT

GENOEG VAN!

LUIKERSTEENWEG 244 F

GENOEG VAN!

LUIKERSTEENWEG 244 F

Daar is de cava!

Goed nieuws: deze week werd de tweede lading Catalaanse cava ge- leverd. Het heeft langer geduurd dan verwacht, maar een krachtige storm - u kon er twee weken geleden meer over vernemen in onze media - had grote schade aangebracht in heel Catalonië. Wegen wa- ren onberijdbaar en bruggen waren ingestort, of anders gezegd: de vrachtwagen met onze cava aan boord moest noodgedwongen op stal blijven.

Maar ondertussen is een en ander opgeklaard. De cava is terug voorradig en kan zeer binnenkort bij u aan huis geleverd worden. Zij die bestelden in december of januari, mogen binnenkort een telefoontje verwachten. En u, beste lezer, die nog niet bestelde, geef ons een duwtje in de rug. Een doos met zes flessen kost 60 euro, 2 dozen heeft u voor 110 euro. (+ 7 euro verzendingskosten). Tijdens kantooruren bellen kan (03 232 14 17), maar u kan ook in onze webwinkel terecht: www.klauw.net. Dank voor uw steun!

KARL VAN CAMP

ANKERSTRAAT 7 3500 HASSELT 011 223 253

(4)

Gezond verstand haalt het

We meldden vorige week dat in de com- missie Grondwet onder het voorzitterschap van Kamervoorzitter Patrick Dewael een mo- tie van het Vlaams parlement ongegrond ver- klaard werd. Die motie was daar ingediend door Groen, PVDA en sp.a en verzette zich tegen de zogenaamde discriminatie die zou voortvloeien uit een regeling tot ‘de subsi- diestop voor socio-culturele verenigingen die zich terugplooien op hun etnisch-culture- le afkomst en segregatie in de hand werken’.

De motie werd - via een tegenmotie van De- wael om ze ongegrond te verklaren - wegge- stemd met 7 tegen 5 stemmen en 4 onthou- dingen van PS en MR. De 7 stemmen werden geleverd door Open Vld, CD&V, N-VA en VB.

Donderdag kwam de zaak derhalve opnieuw aan de orde in de plenaire vergadering en de motie van Dewael haalde het opnieuw met dezelfde meerderheid. MR, DéFI en PS waren zo kies om zich te onthouden, wellicht omdat het over een louter Vlaamse motie ging uit het Vlaams parlement. Enkel Groen, PVDA/

PTB, sp.a en de verbinders van Ecolo (de eni- ge Franstaligen) stemden tegen. Daarmee kan het Vlaams parlement dus overgaan tot de orde van de dag. En eigenlijk is het maar logisch ook dat dat parlement geen over de schouders meekijkende schoonmoeder no- dig heeft. Soevereiniteit heet dat.

Chagrijnig

Verslagen over debatten uit die commis- sie Grondwet worden niet gepubliceerd. In de Kamer wordt nadien een droog verslag gebracht van de verschillende standpunten.

Toch konden we in de wandelgangen verne- men hoe roeptoeter en braniemaker Kristof Calvo daar heeft getempeest over discrimi- natie, ongrondwettelijkheid en dies meer, tot hij stilaan inzag dat hij niet meer op kon tegen de juridische argumenten in de motie van Dewael en dus de bal compleet missloeg en zich danig vergaloppeerde. Enkele partij- en kwamen in de plenaire vergadering toch nog eens hun argumenten pro of contra uit- eenzetten, behalve… Calvo. Klaarblijkelijk wilde hij zich niet nog een tweede keer be- lachelijk maken. Hij was zelfs niet aanwezig tijdens het debat. Aan het einde kwam hij met een chagrijnig smoelwerk snel tegenstem- men. Het was een heerlijk gezicht…

Dwangsommen

Natuurlijk was de zaak van de betaling van

Actueel 6 FEBRUARI 2020

4

de dwangsommen bij het niet terughalen van IS-kinderen een kolfje naar de hand van Peter De Roover (N-VA), Barbara Pas (VB) en Jean-Marie Dedecker (onafhankelijk) om de eerste minister over aan te pakken. Hoewel de toonaard wat verschilde, waren zij het er over eens dat ons land die grote sommen niet dient te betalen en wilden zij weten wat de ‘regering’ gaat doen om dat te vermijden.

Wilmès liet verstaan dat de regering er alles aan zal doen om die kinderen naar hier te la- ten komen, maar dat ze in beroep zal gaan te- gen die dwangsommen en dat er vooralsnog niets werd betaald. Pas vroeg zich af waar het ooit zal eindigen en verwees naar de Duit- se staatsveiligheid, die niet voor niets zegt dat zo’n kinderen tikkende tijdbommen zijn, omdat er vaak getraumatiseerde en geradi- caliseerde kinderen bij zijn. De Roover en Dedecker riepen dan weer op om alles in het werk te stellen om de vele duizenden euro’s niet te moeten betalen. Benieuwd of Wilmès het onderspit zal delven in deze zaak en/of ze een en ander hard zal durven maken.

Ernstig werk aub!

Na de assisenzaak over het euthanasiedos- sier van Tine Nys likt iedereen zijn wonden, ook al waren er drie vrijspraken. Maar dat doet allemaal niets af van het feit dat zo- wel door fanatici als door de advocaten Van Steenbrugge (voor euthanasie) en Keule- neer (tegen euthanasie) de ideologische scheidingslijnen, die er ook al in 2002 bij de totstandkoming van de wetgeving aanwezig waren, opnieuw scherp werden blootgelegd.

Het is dan ook wenselijk dat de bestaande wetgeving wordt geëvalueerd en alle bijko- mende interpretaties en verdere beschou- wingen tegen het licht worden gehouden. En daar ligt natuurlijk een taak voor het parle- ment.

Het valt te hopen dat daar pas aan be- gonnen wordt als er een stabiele regering is. Maar daarbij is het zeer belangrijk dat er ook politici in de bevoegde commissie zullen zetelen die dat intellectuele niveau aankun- nen. Want als er opnieuw een spelletje van wordt gemaakt zoals destijds en nog recent bij voorstellen door paars-groene partijen aangaande euthanasie met betrekking tot

‘voltooid leven’, waarbij een en ander op een drafje zou moeten geregeld zijn en waar op- nieuw de ideologische teneur de bovenhand haalde, dan hoeft dat echt niet. Want daar is niemand bij gebaat.

Er zou met name in de hoofdstad Madrid op een plein een ‘re-enactment-kamp’ op- gericht worden, met Spanjaarden die het leven in dat leger zouden naspelen. “Dat zijn de troepen die ook verantwoordelijk waren voor de Spaanse Furie”, voegden de Catalanen eraan toe. De Spaanse Furie ging in Antwerpen tekeer op 4 november 1576.

De Spaanse staat was failliet, de soldaten kregen geen soldij en besloten dan maar te nemen wat ze wilden.

N-VA-burgemeester Bart De Wever re- ageerde als door een wesp gestoken en stuurde een boze protestbrief naar de burgemeester van Madrid. “Het stadsbestuur van Antwerpen heeft uiteraard respect voor de geschiedenis van Spanje en voor de vrijheid van meningsuiting”, schrijft Antwerps burgemeester Bart De Wever (N-VA) in een brief aan zijn collega in Madrid. “Maar de verheerlijking van dit verleden getuigt volgens ons van een totaal gebrek aan het meest elementaire respect. In herinnering aan de talloze slachtoffers willen wij dit gebeuren dan ook krachtig veroordelen.”

Het opzet van de Catalanen is dus geslaagd: 1-0 voor hen. Maar mogen we in dit geval toch een paar bedenkingen plaatsen?

Geschiedenis naspelen, een ‘verheerlijking’?

In gans Europa is er een hernieuwde belangstelling voor de eigen geschiedenis. Een van de voorbeelden daarvan is de groeiende populariteit van wat ‘re-enactment’ genoemd wordt: mensen kiezen een historische periode uit en verdiepen zich dan in kleding, uniformen, wapens, veldslagen,… Een volwaardig Nederlands woord lijkt voorlopig niet te bestaan, helaas. Alles- zins is er voor elk wat wils: sommigen kopen zich een volledige uitrusting en nemen enkele keren per jaar deel aan grote veldslagen, zoals de jaarlijkse ‘Slag van Waterloo’

met duizenden deelnemers. Anderen maken er echte toegepaste archeologie van:

er zijn in Vlaanderen bv. groepen Vikings, die tot in de kleinste details met naalden gemaakt van dierenbeenderen hun eigen kleding naaien. Op die manier ontdek je zelf wat werkt en wat niet. De re-enactmentgolf is in gans Europa te zien: van de Scandinavi- sche Vikingmarkten over de riddervendels in Duitse burchten over de Nederlandse geuzenvendels tot de Napoleon-soldaten bij Waterloo.

De vraag is dan: is zo’n re-enactment een

‘verheerlijking’? Verheerlijken de soldaten in Waterloo elk jaar de wandaden van Napoleon? Maken de Viking-spelers zich schuldig aan het verheerlijken van het plun- deren en doden van onze voorouders? Om nog maar te zwijgen over de groepen van de Duitse Wehrmacht en Waffen SS die recent een deel van het Ardennenoffensief naspeelden?

Het antwoord is nee. De mensen die historische personen en veldslagen naspelen, beleven daar veel plezier aan, krijgen inte- resse voor geschiedenis en moedigen dat ook aan bij een breed publiek, zeker bij kinderen. Voor het onderwijs is deze evolu- tie een zegen: welk boek of les kan op tegen een levende mens in passende kledij die de geschiedenis zichtbaar maakt? Moet een nationalist daar tegen zijn? Dat valt toch moeilijk te begrijpen.

‘Ja maar,’ klinkt het dan, ‘in Spanje zit de re-enactment in de sfeer van de rechts-na- tionalistische partij VOX.’ Wel, het re-enactment-gebeuren is strikt a-politiek en de groepen waken er ook over dat dat zo blijft.

Het wordt gezien als toneel spelen, als een rol aannemen: het is niet omdat je een uni- form van een Duitse generaal draagt, dat je daarom echt een nazi bent. Het is natuurlijk wel zo dat mensen met veel belangstelling voor geschiedenis, uniformen en veldslagen nu doorgaans niet bekend staan om hun (extreem)linkse opvattingen. Dat je in deze middens dus gemiddeld wat meer nationa- listen dan liberalen vindt, is mogelijk en dat zal ook in Spanje wel zo zijn. Maar als argu- ment om een re-enactment te ‘veroordelen’

is dat toch wat mager.

Fit magna caedes

Is het overigens op het met bloed door- drenkte Europese continent geen doodlo- pend straatje dat de ene aanstoot neemt aan de re-enactments van de andere? Neem nu de Romeinen: die hebben onder valse voor- wendsels onze gewesten aangevallen, terwijl daar op dat ogenblik al een bloeiende Kelti- sch-Gallische beschaving was. De Eburonen werden vanwege hun verzet zo grondig uit- geroeid dat vrijwel elk spoor van dat volk uit de geschiedenis verdwenen is. “Fit magna caedes”, schreef Caesar verschillende ma- len in zijn “De bello Gallico”. Dat betekent zoveel als: het werd een grote slachting…

Als mensen vandaag dus Romeinse legi- oenen naspelen en die bij Velzeke of Bavay over oude heirwegen laten marcheren, dan zou wie van kwade wil is dus perfect de woorden van Bart De Wever kunnen toe- passen: “De verheerlijking van dit verleden getuigt volgens ons van een totaal gebrek aan het meest elementaire respect. In herinnering aan de talloze slachtoffers willen wij dit gebeuren dan ook krachtig veroordelen.”

In werkelijkheid is het voor al wie van geschiedenis houdt prachtig om een ‘cohorte’

in Romeinse wapenrusting en met loodzwaar schild in een authentieke Romeinse omgeving pakweg de Testudo-formatie te zien uitvoeren, met schilden en speren naar alle kanten. Laten we over de Spaanse re-enac- tors dus maar beter geen ‘Vlaamse furie’ af- roepen. Er zijn vele zaken om ons druk over te maken, maar dit is er geen van.

HDG

Vlaamse furie over de Spaanse furie uit 1576

Het conflict tussen Catalanen en Spanjaarden rond onafhankelijkheid wordt ook online uitgevochten. Vanuit het Catalaanse kamp kwam een geslaagde zet: ze maakten richting een Vlaams publiek bekend dat er in Spanje ‘festivi- teiten’ zouden plaatsvinden ter ere van de ‘Tercios’, de Spaanse troepen die tijdens de 80-jarige oorlog in de Nederlanden vochten.

UIT DE WETSTRAAT

Citaat van de week > Karel De Gucht (Open Vld)

Karel De Gucht mocht in De Zevende Dag nog eens zijn licht komen laten schijnen over de recente politieke gebeurtenissen in het land, zoals de aanstelling van Koen Geens als koninklijk opdrachthouder. Voor één keer konden we hem volgen toen hij tijdens een helder moment het volgende zei: “Ik stel vast dat iedereen een hemelse schrik heeft voor verkiezingen. Iedereen roept ‘einde van het land’, maar eigenlijk gaat het gewoon om het einde van hun partij.”

Dus ook zijn eigen partij… Dat is de nagel op de kop. Het zegt ook veel over de toe- stand waarin België verkeert. Veel Vlamingen - ook zij die niet de grootste voorvech- ters van Vlaamse onafhankelijkheid zijn - stellen vast dat België aan het einde van zijn Latijn is gekomen en dat de grote kloof die gesymboliseerd wordt door de taalgrens onoverbrugbaar is geworden. Meer nog: dat zij die nog krampachtig gaan proberen dat te reanimeren er uiteindelijk zelf aan zullen ten onder gaan. We zijn benieuwd of het algemeen belang de komende tijd onderschikt zal zijn aan het partijbelang. Open Vld, sp.a en CD&V slaan alvast best de armen in elkaar om een kumbaya-lied in te zetten… Of een afscheidslied.

“Iedereen heeft

schrik…”

(5)

Actueel

6 FEBRUARI 2020 5

VLAAMS PARLEMENT

Arbeidsmarkt

Nog steeds wordt gekampt met de paradox dat onvoldoende personeel wordt gevonden, waarbij tegelijkertijd nog een flink reser- voir werkwillenden bestaat. Een ‘mismatch’

op de arbeidsmarkt heet dat dan in mooi Nederlands. Voornaamste reden daarvoor is wellicht dat werkgevers op zoek zijn naar zeventwintigjarigen met vijftig jaar ervaring, precies het juiste diploma, inzetbaar na twee uur inwerking en bereid om gratis te komen werken. Dit zal te maken hebben met de hoge loonkosten (overigens federale materie) hier te lande, maar zeker ook wel met allerlei in- gesleten stupide opvattingen. Om hieraan enigszins te verhelpen - en dat zeker in een

‘brandende arbeidsmarkt’, dixit werkminis- ter Crevits - probeert de Vlaamse overheid al geruime tijd een systeem van competen- tie-erkenningen op poten te zetten of, met andere woorden, toegang tot (knelpunt)be- roepen mogelijk te maken op basis van ver- worven vaardigheden, ook al beschikt men misschien niet over het vereiste papiertje. Dit begint lang- en moeizaam op gang te komen.

Een vraag hierover van Allessia Claes (N-VA), die vond dat toch niet zomaar iedereen voor alles in aanmerking zou moeten kunnen ko- men, maar toch ook dat een en ander sneller zou kunnen gaan. Een heldere Crevits zei dat de huidige piste positief is en uitbreiding ver- dient en dat zeker niet onzorgvuldig te werk wordt gegaan en dat het goed zou zijn als ie- dereen wat in de goede richting zou meeden- ken. Of in het vooruitstrevende Vlaanderen iedereen daar klaar voor is, bleef vrij vaag.

Gouverneur

Zoals bekend moesten de provincies wor- den afgeschaft. Het is iets dat wij al zo’n dertig jaar lang vernemen, maar waarvan nooit iets is terechtgekomen of zal terechtkomen om- dat aan dit aloude bestuursniveau nog teveel vlees kleeft. Wel zijn intussen compromis- gewijs de provincies behoorlijk uitgekleed, zonder dat vooralsnog een behoorlijk alter- natief is uitgetekend. De gouverneursposten blijken belangrijk genoeg te blijven. Vroeger waren dat eminente ambtenaren des Konings, nu zijn dat partijpolitieke jobs die kennelijk nog de moeite waard zijn om er slag voor te leveren. Een objectieve selectieprocedu- re was bedacht, maar is intussen verlaten voor een weer meer politiek aangestuurde piste. Het is een probleem dat weer opduikt nu Oost-Vlaanderen vacant staat. Jeremie Vaneeckhout (Groen) kwam de thans gaan-

de koehandel hieromtrent hekelen, daarin bijgetreden door de oppositiecollega’s van VB en sp.a, waarbij laatstgenoemde partij weinig recht van spreken heeft, gelet op haar geschiedenis van onprettig gouverneurs- gekonkel. In antwoord en ter verdediging voerde minister Bart Somers aan dat werd teruggegrepen naar de oude procedure omdat een gouverneur en bijvoorbeeld ook een regeringscommissaris een langdurige vertrouwensrelatie met de regering moeten kunnen hebben en dus… enzovoort. Niet echt overtuigend.

Belangenconflict

Ooit is gevochten voor het Nederlandstalig onderwijs in Brussel. Niet alleen is die strijd gewonnen, maar meer nog is dat Vlaams on- derwijs bijzonder bloeiend geworden. In die mate zelfs dat het een stroom Frans- en an- derstaligen heeft aangetrokken, veelal helaas niet ingegeven door liefde, doch om econo- mische redenen (door toenemend belang van enige kennis van het Nederlands), maar vooral door een vluchtreflex uit het stilaan catastrofale hoofdstedelijk Franstalig onder- wijs (waarvan nog slechts enkele elitescholen standhouden en waarvan voor het overige al de helft valt onder het ‘Décret de discrimina- tion positive’ - ja, dat bestaat echt -, wat bete- kent honderd procent allochtoon en alle hens aan dek om ‘nieuwkomers’ nog enig Frans bij te brengen). Niet gek dat het Vlaams onder- wijs toch enigszins probeert om de uitwijk- druk te verlichten en voorrang te geven aan Nederlandssprekende kindjes. De Vlaamse overheid probeert dit nu, ontoereikend, te on- dersteunen. Dat is dan weer een doorn in het oog van de Franse Gemeenschapsinstantie Cocof, die opnieuw een belangenconflict in- riep tegen het nieuwe Vlaamse inschrijvings- decreet. Hierover lieten Hannelore Goeman (sp·a), Jan Laeremans (VB) en Annabel Taver- nier (N-VA) hun licht schijnen. Deze laatsten waren niet gediend van de aanmatigende ar- rogantie van de Cocof, die in plaats van haar eigen onderwijs op orde te zetten liever de Vlaming met alle zonden Israëls overlaadt.

Vrij duidelijk was daarop het standpunt van onderwijsminister Weyts, die verklaarde zich weinig tot niets gelegen te laten liggen aan de Cocof-zever. Een uiterst juiste houding die echter door sp.a en Groen niet werd ge- smaakt, want die lieden zouden liever een Brussels lala-onderwijs zien waarin Vlaande- ren niets meer te vertellen heeft. Ze zouden beter enige scholen en realiteiten bezoeken.

Geens en het onverbiddelijke telraam

Koning Filip (die van “Mijn familie heeft altijd gezorgd voor België en zal dat blijven doen”) steunt op Koen Geens om finaal te concluderen of België een rege- ring dan wel nieuwe verkiezingen krijgt. Dat schrijft De Standaard. Een strohalm en een quasi zekerheid. Dat laatste nemen nu zelfs almaar meer politici voor mogelijk. Bart De Wever zei bij VTM dat mei de maand van het weerzien met het volk kan zijn.

Minister van Justitie Koen Geens (CD&V) werd dus koninklijk opdrachthouder. Op- drachthouder? Het is eens iets anders. We maakten al kennis met bemiddelaars, prefor- mateurs, verkenners, verduidelijkers en on- derhandelaars. Een verrassing is deze piste voor ons helemaal niet. Het is een zoveelste, en wellicht de finale stapoefening op een weg die naar nergens loopt, tenzij …

Monarchie

We geloven er weinig van dat het konings-

huis de politiek nog kan sturen, laat staan leiden. Neen, Filip en de zijnen “volgen”. We leven niet meer in de jaren 1900. Ze mogen de pionnetjes op het schaakbord zetten, met allerlei rare titels, maar de Vlaamse en francofo- ne schakers van links en rechts beslissen over elke zet. Het VBO en de vakbonden, maar ook de oude krokodillen van de traditionele partijen reutelen nog wel, maar veel meer is het niet. De politiek beslist, en zo hoort het. Zoals in Nederland.

Er is nog een waterkans dat Geens iets kan

regelen tussen de grote twee, als die beide partijen, ieder op het eigen territorium, hun positie kunnen behouden of zelfs versterken.

Als hij goede afspraken kan verzilveren op drie terreinen: het sociaal-economische, het communautaire, en migratie/veiligheid.

Het sociaal-economische compromis zou in de buurt kunnen komen van een meer sociale bestuurslijn dan die van de vorige regering.

De N-VA heeft wel geleerd dat Vlaams Belang immers ook op dat terrein kiezers kaapt. Dus afdekken die handel. Het komt de N-VA goed uit om socialer uit de hoek te komen. Wat de PS betreft, kan een compromis in de buurt komen van de onderdrempel die de partij toe- laat een akkoord te verkopen aan de eigen achterban.

Het institutionele compromis moet er zeker zijn voor de N-VA. Een communautaire frigo krijgt De Wever geen tweede keer aan zijn basis uitgelegd. Is zo’n compromis voor de PS per definitie ondenkbaar? Niet als het neer- komt op een verschuiving van bevoegdheden en macht naar het eigen machtsbastion, de eigen regio, waar zij het voor het zeggen heeft. Zijn er afspraken mogelijk over meer bevoegdheden voor beide regio’s, gekoppeld aan een “milde”, maar duidelijke afspraken tegen 2024 inzake de transfers die vanaf dat jaar inderdaad zullen afnemen?

Het derde compromis inzake veiligheid en migratie lijkt wel het makkelijkste. Het zou kunnen zitten in een ‘rationele’ verstrenging van de wetgeving terzake. De hypermigratie en criminaliteit onder controle krijgen is ook in het belang van linkse achterban. Al zeker van de sp.a van Conner Rousseau, die dicht bij de lijn van Marc Elchardus zit. Het compromis moet zich situeren tussen de scheidings- lijn met radicalere partijen (radicaal rechts in Vlaanderen en extreem-links in Wallonië).

Als Geens zou slagen, komt zijn partij in po- le-position om met hem de stuurman voor de volgende regering te leveren. Tussen de N-VA en en de PS in. Midden in bed, zoals ze dat in CD&V-jargon graag zeggen. Maar maandag werd Geens al gekortwiekt door zijn eigen partij. De top liet weten waar hij aan toe is:

“Een kort rondje en geen sprake van Vivaldi”, schreef De Standaard

Telraam

Ook Geens zal botsen op het onverbiddelijke telraam. De drie partijen N-VA (25), CD&V (12) en PS (20) behalen samen 57 van de 75 zetels die nodig zijn om te besturen. Nog 18 te gaan. De sp.a heeft 9 bolletjes in de aan- bieding, maar John Crombez “weet nog van niets”. Als dat lukt, nog 9 te gaan. Die vindt Geens alleen bij één van de twee liberale partijen (Open Vld 12 of MR 14).

De nerveuze liberalen reageerden sneller dan verwacht. Nadat de belgicistische voorzitter Georges-Louis Bouchez de deuren naar de N-VA had dichtgeslagen, communiceerde Waals minister voor Begroting en Financiën

Jean-Luc Crucke (MR) dat zijn partij dan toch bereid is om ‘over alles’ te spreken, “ook over het communautaire”. Waarna Bouchez dan weer schreef: “Mon attachement à la Belgique est total.”… Met dit soort liberalen wordt het leuk onderhandelen.

Eenzelfde chaos bij de Vlaamse liberalen. In De Tijd had Egbert Lachaert - kandi- daat-winnaar van de voorzittersverkiezing bij de Vlaamse liberalen - het over een noodzakelijke staatshervorming: “Er zijn zaken waarvan je voelt dat de gemeenschappen er helemaal anders naar kijken. De arbeidsmarkt is daar misschien het mooiste voorbeeld van. Om ef- ficiënter te werken, kun je die beter splitsen.”

Hij legt ook netjes uit waarom de Franstaligen zich soepeler zullen moeten opstellen. In 2024 komt een hervorming van de financieringswet op tafel omdat ze in de financiële problemen komen. Dat geldt voor Wallonië, voor Brussel en voor het federale niveau. “We moeten het systeem durven te herdenken, los van alle symboliek”, hoopt hij.

Vormen Open VLd en de MR een blauwe siamese tweeling? Indien niet, kan Geens zwaaien met zijn strohalm. Indien wel, zal hij het kort houden en komen er in mei nieuwe verkiezingen. Dat hij zijn eigen partij niet mee krijgt naar het Vivaldi-orkest, is uitermate on- waarschijnlijk. Eens paarsgeel is ingespit, is het aan ons, de kiezers.

Nieuwe verkiezingen

Velen gaan er nogal makkelijk van uit dat verkiezingen alleen de radicaalste partijen winst zouden opleveren. Is dat wel zo?

CD&V en N-VA reden voorlopig voor veel Vlamingen tot dusver een onberispelijk par- cours. De twee partijen willen de as zijn in Vlaanderen, nu en in het Vlaanderen van na 2024. Alleen die samenwerking kan de veer van Vlaams Belang en in mindere mate ook die van de groene concurrenten breken.

Voor de PS geldt hetzelfde in Wallonië. Tot dusver hebben Di Rupo en Magnette de Waal- se belangen met straffe taal verdedigd. Recu- peratie van kiezers bij de extreem linkse PTB en het ultra-progressieve Ecolo is verre van uitgesloten.

Het zou best kunnen dat N-VA en CD&V na verkiezingen vanuit een wat versterkte positie de deur naar het confederalisme kunnen for- ceren. Het zou best kunnen dat een wat versterkte PS opnieuw uitzicht krijgt op nog wat meer dominantie in de Waalse deelstaat. Ze zal het confederalisme (moeten) aanvaarden in ruil voor een afgemeten ‘aanpassing’ van de Vlaamse solidariteit.

Zoiets kan leiden tot een nieuwe piste met respect voor de politieke, sociaal-economische en culturele diversiteit tussen de regio’s.

Het is de enige weg die de kiezer in dit land nog op kan. Lukt dit niet, dan moet het Vlaams Parlement zijn verantwoordelijkheid nemen.

ANJA PIETERS

De kiezer kiest

De politieke impasse is zo groot dat de piste om de kiezer opnieuw te laten spreken geen taboe meer is. De helft van de Vlamingen wil wel eens de kaarten schudden, zo leert de peiling van Het Nieuwsblad.

Leert die peiling ons (n)iets? De vragen vielen buiten het reguliere opinieonderzoek van het onderzoeksbureau Ipsos. Zo’n peiling (met een paar ja en neen vragen) is goed- koop, maar daarom nog niet waardeloos.

“Wie draagt volgens u de meeste schuld voor de huidige politieke situatie?”, is de eerste blikvanger. Ja, je moet geen geleerde zijn om te vermoeden dat de N-VA op het hoogste schavotje staat. Veertig procent van de Vlamingen wijst de partij van De Wever aan als schuldige. Wie is er verbaasd dat vooral een paars-groen publiek (vorig jaar goed voor eenderde van de kiezers) die optie kiest? Maar hun vlieger gaat niet op. Zes- tig procent maakt andere keuzes.

Een andere vraag was of men nieuwe verkiezingen wou. De helft van de Vlamingen (49 rocent) ziet dat wel zitten. Het is dus een politiek gekleurde leugen dat ‘de Vlaming’

nieuwe verkiezingen flauwekul zouden vinden. Het is meer dan waarschijnlijk dat vooral de VB-gezinden naar de stembus willen, maar die niet alleen. Daar moeten er toch nog zo’n 20 tot 30 procent tussen zitten van andere partijen die hun posities hopen te versterken. Oude en nieuwe sympathisanten van de N-VA misschien, maar wellicht ook aanhangers van de drie traditionele partijen die met nieuwe voorzitters naar de stembus zouden trekken. Ook daar zal er wel hoop op beterschap leven. Zo werkt een demo- cratie nu eenmaal. Wie zich tegen verkiezingen keert, wordt met de dag kwetsbaarder.

CD&V: ZO WIL HET DE BASIS

Een interessantere bevraging vorige week was die van Het Laatste Nieuws bij 123 CD&V-bur- gemeesters. Er liepen 106 antwoorden binnen waarvan 75 lieten verstaan dat ze de band met de N-VA niet willen lossen. Dat is de lijn waarvoor ook Joachim Coens koos. Maar ook die van Geens en Crevits. Amper 13 burgemeesters vinden dat hun partij wel in een coalitie mag stap- pen zonder de partij van De Wever. 17 bekenden geen kleur. In procent uitgedrukt wil 71 liever met N-VA, en 12 zonder. 16 procent geeft géén mening.

(6)

De schande van De Knapzak

Geen geld, dus school toe. Dit is wat met één pennentrek beslist werd over de (Nederlandstalige) school De Knapzak in Sint-Agatha-Berchem.

Veel doet vermoeden dat het hier om slechte wil van de meerderheid gaat, wellicht zelfs ingegeven door bepaalde anti-Vlaamse sentimen- ten. En dan heb je eens twee Vlaamse (sic) schepenen in het College.

‘Timeo Danaos et dona ferentes’, klonk het bij Vergilius. Vrij vertaald: ‘Ik vrees de Grie- ken, ook als ze geschenken geven.’ Vervang

‘Grieken’ door Franstaligen, specificeer

‘geschenken’ door ‘vrij keurig Nederlands spreken’, en het brengt ons onmiddellijk in de Brusselse context anno 2020. Meer be- paald in Sint-Agatha-Berchem, een van die doorgaans rustigere gemeenten in de bui- tengordel van het gewest. Sinds 2003 is ene Joël Riguelle er burgemeester (via een eigen lijst, maar zelf heeft hij een cdH-signatuur).

Een oud-leraar Nederlands, wat zijn kennis van de taal van Vondel verklaart (dona, of in deze beter donum!). Hij is na zijn uren ook cabaretier en staat op de planken van de be- kende revue “Sois Belge et tais-toi”, wat hem de wat verdraaide reputatie oplevert een leuke gozer te zijn. De realiteit is helemaal anders en daar kregen we de voorbije weken een fraai voorbeeld te zien.

VGC-middelen optrekken

De discussie draait rond een vrij prille gemeentelijke Nederlandstalige school, De

Knapzak genaamd. Het begon allemaal in september 2018 met een peuterklas, drie kleuterklassen en een eerste leerjaar. Het jaar erop kwam daar een tweede leerjaar bij, maar in november kondigde Riguelle de sluiting van de school aan. Of beter het uitdoofscenario, waardoor de school over enkele jaren onherroepelijk de deuren moet sluiten. De reden? Geen geld, en daar moet men het maar mee doen.

Vreemd, vindt men bij ouders en leraars.

Toen het allemaal begon, wist men al dat een gewestelijke subsidie mislopen was en de gemeente genoodzaakt zou zijn middelen bij te passen. En toch werd het licht op groen gezet. In beginsel kon voor de bouw op een tussenkomst van 70 procent van de VGC gerekend worden, maar gezien de omstandigheden was bevoegd minister Sven Gatz bereid dit tot 80 procent op te trekken.

Toch verandert dat niets aan het standpunt van Riguelle, gesteund door de volledige meerderheid trouwens. En zeggen dat zowel CD&V en Groen vertegenwoordigd zijn in het college!

Tekenend voor zijn opstelling was het ver- bod van een voorziene vredesmars van de kinderen van de school. Eigenlijk een soort ludieke betoging om aan het gemeentehuis tegen de sluiting te protesteren, maar dat was zonder de spreekwoordelijke waard gerekend. “Zomaar leerlingen uit de klas halen om op straat te protesteren, is gewoon niet wettelijk”, aldus de burgemeester. Zou hij hetzelfde zeggen mocht het over een of andere klimaatactie gaan?

Anderstalig pragmatisme

Hier zou iets meer aan de hand zijn, ver- moedt men. “Misschien omdat de Vlaming de vijand is, is er bij de burgemeester totaal geen wil”, klinkt het bij de oppositie. “Zo werkt de verfransing nog steeds in Brussel”, tweette opiniemaker Luckas Vander Taelen.

In werkelijkheid is het succes van het Ne- derlandstalig onderwijs menig Franstalige een doorn in het oog. En dit terwijl het aan een reële vraag beantwoordt, veelal van anderstalige ouders. Zij worden vaak niet gedreven door de vooroordelen die date- ren uit het België waar de mislukte playboy Bouchez weer heen wil. Wel door een zeker pragmatisme dat hun leert hoe waardevol Nederlandskundigheid wel is. Met wat meer politieke steun zou deze attitude misschien zelfs fraaie resultaten kunnen opleveren.

KNIN.

Actueel 6 FEBRUARI 2020

6 BRUSSEL

Vlaamse Beweging

Visser-Neerlandia- prijzen 2019

Algemeen secretaris van het ANV Mr.

Frank Judo verwelkomde erg gevat het gezelschap en ANV-vicevoorzitter Gui Van Gorp overhandigde de oorkondes en de bijhorende geldprijzen ter waar- de van 5.000 euro na de laudatio’s. Deze werden uitgesproken door Boudewijn Zwart voor laureaat Mathieu Daniël Po- lak en door prof. dr. Pierre Delsaerdt voor prof. dr. Ludo Simons.

Mathieu Daniël Polak

Boudewijn Zwart is een internationaal gerenommeerd beiaardier, organist en pianist die aan de hand van korte stuk- jes op een mobiele beiaard/carillon en een zeer bevattelijke toelichting het baanbrekend werk in het componeren en arrangeren van carillonmuziek van Mathieu Daniël Polak illustreerde. Po- lak gebruikt niet-Westerse muzikale elementen in zijn composities en ar- rangementen, die hij toevoegt aan de reeds bestaande traditionele en stijl- eigen vormen van beiaardmuziek. Op zijn beurt vertelde hij er heel wat over.

Voor de meeste toehoorders was zijn betoog een revelatie. Voor de academische zitting had overigens al een keur van beiaardiers, waaronder Polak, een concert gegeven in de beiaardtoren van de Sint-Pieterskerk recht tegenover het stadhuis.

Ludo Simons

Professor Delsaerdt van de UA en de KUL, tevens voorzitter van het Ruus- broecgenootschap van de UA, is ex- pert in de geschiedenis van ‘boek en bibliotheek’ en leidde dan ook haast vanzelfsprekend Ludo Simons in. Deze laatste - academicus en bibliothecaris - wist in een helder betoog en met een

haast ongeëvenaarde eloquentie de zaal te boeien met een kort maar pittig referaat over Vlaams en Nederlands en de nefaste invloed van een ‘overdosis’

Engels in het onderwijs in Nederland en Vlaanderen.

Zijn constructieve ideeën voor een verdere culturele integratie tussen noord en zuid worden in brede culturele en maatschappelijke kringen ge- waardeerd. Simons, tevens de zoon van Jozef, was blij uitgerekend deze prijs in ontvangst te mogen nemen in zijn geboortestad Turnhout, op nauwelijks een tiental kilometer van Nederland.

Neerlandia

De bekendheid van het ANV is eerder beperkt. Toch verdient dit initiatief veel meer aandacht in de Lage Lan- den. Als u gefascineerd bent door het Nederlands en u wilt op de hoogte zijn van alles wat Nederland en Vlaanderen aan cultuur te bieden hebben, terwijl u ook vindt dat Nederland en Vlaande- ren meer met elkaar moeten samen- werken, dan kunt u zich abonneren op Neerlandia.

Het fraai uitgegeven tijdschrift brengt vier keer per jaar verrassende artikelen, inspirerende recensies en lezenswaardige columns. Neerlandia staat overigens garant voor academische kwaliteit in een heldere en begrij- pelijke stijl. Een abonnement kost 37,50 euro en als u er 40 euro van maakt, bent u nog meteen lid ook. Contact via www.

anv.nl of telefoon + 31 (0) 70 324 55 14 (hoofdkantoor Den Haag) of e-post info@anv.nl. Meer dan gewoon aanbe- volen!

KVDP

Vorige zaterdag was er veel volk in het Turnhoutse stadhuis om de jaarlijkse uitreiking van de prestigieuze Visser-Neerlandiaprijzen bij te wonen. Het 125 jaar jonge Algemeen-Nederlands Verbond (ANV), dat de samenwerking tussen Nederland en Vlaanderen wil bevorde- ren ‘op alle gebied’, reikt prijzen uit aan personen of organisaties die zich, waar ook ter wereld, inzetten voor de cultuur der Nederlanden of de Nederlandse taal, of die zich inzetten voor projecten met maat- schappelijke betekenis, of die zich belangeloos verdienstelijk maken voor mens en maatschappij al dan niet via de uitoefening van hun beroep.

Academische zitting in Vlaams parlement

’t Pallieterke viert dit jaar zijn 75

^ste

verjaardag en dat zal niet onop- gemerkt voorbijgaan. Noteer alvast de Academische zitting die Pro Flandria organiseert op donderdag 26 maart.

Het belooft een mooi programma te worden. Na een welkomstwoord van Kurt Moons, voorzitter Pro Flandria, zal onze hoofdredacteur het kort hebben over 75 jaar ’t Pallieterke.

Daarna volgt een panelgesprek met als thema: “De media in Vlaanderen - Vlaan- deren in de media”. Panelleden zijn: Simon Demeulemeester, journalist bij Knack, Isol- de Van den Eynde, redactrice bij Het Laat- ste Nieuws, Jan De Meulemeester, journa-

list bij Vlaamsparlement.tv en voormalig VTM-medewerker en tot slot Thierry De- bels, freelance journalist bij o.a. SudPresse en ’t Pallieterke. Het gesprek wordt in goede banen geleid door Frans Crols. Aansluitend spreekt barones Mia Doornaert, voorzitter Vlaams Fonds voor de Letteren, een laudatio uit voor de vrije onafhankelijke pers. Af- sluiten doen we met een stijlvolle receptie.

Plaats van het gebeuren: Vlaams Parlement in Brussel. (ingang: IJzerenkruisstraat 99).

Aanvang: 19 u.30 (deuren vanaf 18u.30) Inschrijven is verplicht via contact@

proflandria.be. U dient daarbij uw naam, voornaam en geboortedatum van elke in- schrijver mee te delen. (dit in functie van de veiligheidsmaatregelen van het Vlaams parlement). Deelname in de kosten: 20 euro per persoon. Studenten kunnen gratis inschrijven, maar enkel op vertoon van hun studentenkaart. Alle aanwezigen ontvangen trouwens een herdruk van het boekje “500 moppen uit ’t Pallieterke”.

Vanuit Antwerpen (met tussenstopplaats Mechelen), Gent (met tussenstopplaats Aalst) en Hasselt (met tussenstopplaats Leu- ven) worden taxibusjes ingelegd.

Alle praktische informatie vindt u op de webstek: www.proflandria.be of via hoger- vermeld e-postadres.