Met de Vlam in de Pro

Met de Vlam in de Pro

Het sprookje van Bert en Bettina (oftewel het olijke duo Bertina) is over. Na een pijnlijk afscheid van de VRT zowat anderhalf jaar geleden, moest Geysen vorige week ook plaats ruimen aan de top van een van de meest lachwekkende formaties die het Belze politieke leven rijk is. Ze had daar in oktober vorig jaar Geert Lambert opge­

volgd als partijvoorzitter, na door Bert Anciaux persoonlijk te zijn gewikt en gewogen (‘een straffe madam’!). De verkiezingen waren voor het kartel Sp.a-Spirit uitgedraaid op een bijzonder pijnlijke nederlaag, en er werden nieuwe “boegbeelden” gezocht. Gey­

sen was in 2006 al opgekomen - zogezegd als onafhankelijke kandidaat - bij de gemeen­

teraadsverkiezingen in Lier op de lijst van spiritiste Els van Weert (Lier Leeft), terwijl ze nog een directiefunctie bekleedde bij de VRT en daardoor de rode reputatie van de omroep alle eer aandeed. Zeker toen ze na die gemeenteraadsverkiezingen nog eens mee rond de onderhandelingstafel ging zitten en het bij grote baas ad interim Van Roe (blauwe strekking) mocht komen uitleggen. Een typerende momentopname van het eigenzinnige parcours dat ze de voorbije jaren heeft afgelegd, en dat haar van radiome- dewerkster tot directeur nieuwe media van de VRT bracht.

Een van de geheimen achter die snelle carrière was haar relatie met algemeen direc­

teur televisie Aimé van Hecke. Zelfs de toenmalige VRT-Napoleon Tony Mary beet op die affaire zijn tanden stuk; Geysen weigerde op te stappen en kreeg na het bekend wor­

den ervan een nieuwe functie waarbij Van Hecke niet meer haar directe overste was.

Toen al deden in het Vlaamse parlement geruchten de ronde over het potverteren van de VRT-top onder Tony Mary, en de onkostennota’s die vorige week in de media zijn opgedoken, passen in die context. Ze zijn misschien niet van het kaliber van een Tom Boonen die met Lamborghini’s door en tegen het landschap raast, al dan niet in hogere sferen, maar ze wegen zwaar genoeg als we bijvoorbeeld eens tegen het licht houden wat Spirit begin dit jaar nog opvoerde in Antwerpen.

Spirit voert actie voor rechtvaardigheidsindex

‘Zaterdag 5 januari 2008. Spirit heeft met een actie op de Meir het Spirit-standpunt over de stijgende levensduurte verduidelijkt. Spirit wil dat sommige luxeproducten zoals dure wagens of verre reizen uit de indexkorf worden gehaald, omdat een prijsda­

ling voor die producten de indexstijging vertraagt, terwijl de levensduurte voor men­

sen met een laag of gemiddeld inkomen snel stijgt. Om dat voorstel kracht bij te zet­

ten, reden voorzitter Bettina Geysen en Vlaams parlementslid Els van Weert in volle koopjesdrukte een Porsche voor op de Meir, met de vraag om die uit de indexkorf te halen. Bettina Geysen: "Als links-liberale partij hecht Spirit veel belang aan economi­

sche ontwikkeling en welvaartscreatie. Maar tegelijk willen we dat die welvaart aan zoveel mogelijk mensen ten goede komt.” Onze zorg gaat uit naar de vele mensen met een laag of gemiddeld inkomen. Een kwestie van rechtvaardigheid.’

Nu ja, dan moet je achteraf natuurlijk niet komen janken als er dure hotelkamers, etentjes en verplaatsingen boven water komen die niet bepaald stroken met het beeld dat je aan de top van je nieuwe werkomgeving probeert te creëren. En uiteraard zal er wel weer de nodige achterklap en achterkamerpolitiek aan te pas zijn gekomen, maar dat wil niet zeggen dat er voor Geysen nog een andere conclusie overbleef.

Nooit aan de verwachtingen voldaan

Had Bettina Geysen anderzijds nog krachtige steun van haar partij genoten, dan zou ze wellicht toch niet zo snel zijn opgestapt. Maar het ongenoegen was duidelijk groot.

Ze was met veel bombarie door Anciaux binnengehaald om als manager en marketeer het romppartijtje Spirit opnieuw te profileren, en het enige resultaat - enfin, resultaat - was de belachelijke omvorming tot VlaamsProgressieven, afgekort VI.Pro, onverkoop­

baar aan de buitenwereld en een draak van een naam annex afkorting. Dat iemand als Koen T’Sijen, gewezen Kamerlid voor Spirit en nu burgemeester van Boechout, open­

lijk verklaart dat het vertrek van Bettina Geysen nieuwe kansen creëert, is veelbeteke­

nend. Tegelijk is het een publiek geheim dat de relatie met de Sp.a op sterven na dood is en wellicht de Vlaamse verkiezingen van volgend jaar niet overleeft. Buiten Anciaux en Lambert blijft er van bekende figuren niet veel meer over, tenzij we Rode Nelly nog een meerwaarde zouden toekennen (wat we niet doen). Maar ja, we weten ook alle­

maal heel goed hoe dat komt. Spirit is destijds ontstaan nadat Anciaux voor zijn per­

soonlijke carrièredoelstellingen de Volksunie had opgeblazen en een andere formatie nodig had om zijn wagonnetje aan de Sp.a-trein te koppelen. Spirit of VI.Pro is nooit de meest progressieve én Vlaamse partij geweest, het was de persoonlijke speelbal van Bert den Blèter, die er mee deed en uithaalde wat hij wilde en die in de toekomst ongetwijfeld opnieuw eieren voor zijn geld zal kiezen. En voor de Vl.Pro’ers die toch n°g hopen in juni verkozen te geraken: met Geysen aan de kant geschoven is een goed Plaatsje misschien toch net iets minder duur. Al zullen ze dan natuurlijk wel meer dan de 0,5 procent van de peilingen moeten halen. Sic transit gloria mundi.

XliCCidcK&c.

l€0K€ Z-EST-

AJAS •neMÜDEfcS.

NU LAAT KAEïóA l_________ .i ___ __ J

KAREt

&\l CHARIÊS

Deze week :

• Van onze bevrijders 5

• Entiteit Brussel erkennen 6

•Waarom Draulans een lui is 9

• Achter en voor de rode knop 1 0

•Een visioen 12

Lakense levensduurte

De polderbizon

Wie kent Jos Van Eynde nog? In deze kolommen jarenlang liefelijk omschreven als de Polderbizon. In de volksmond werd Jos trouwens Kop. "Kop” Van Eynde, wel­

licht vanwege zijn massieve hoofd. Ooit een gevreesd man, want de Kop kende geen sub­

tiliteit. De tegenstanders - kapitalisten en

"zwarten” - moesten te vuur en te zwaard bestreden worden. Net na de oorlog ging de Kop voor de Antwerpse BSP naar de Kamer.

Van 1971 tot 1975 leidde hij die partij, eerst samen met Leburton, daarna met Cools.

Toen hadden we nog unitaire partijen, wel met twee voorzitters om toch een wat even­

wichtige indruk te wekken. Unitair was Van Eynde in hart en ziel, want haast fysiek afke­

rig van het Vlaams-nationalisme.

Van Eynde was vooral journalist. Zijn hoofd­

artikels voor De Volksgazet waren legenda­

risch. De Polderbizon kon niet leven zonder pen - vandaar wellicht zijn toch wel pijnlijke demarche tijdens de oorlog om zijn gazet ook in bezet België te laten verschijnen - en De Volksgazet was zijn wapen. Over Van Eynde kan veel gezegd worden, moor hij verloo­

chende nooit zijn afkomst en zijn kiezer, "den arbaaider”. Hij bleef zijn hele leven wonen - ook als minister van staat - in een eenvoudige arbeiderswoning in oud-Berchem. Waar zijn vrouw elke donderdag de stoep schrobde.

Van Eyndes Volksgazet ging op de fles en werd vervangen door De Morgen. In plaats van de ongepolijste arbeidersjongen Van Eynde kwam een intellectuele salonrevolu- tionair a la Paul Goossens, daarna de gau- che caviarman Yves Desmet. De Morgen sukkelde ook in de problemen, maar vond onderdak in een kapitalistisch blauw me­

diaconcern. De Kop zou er vlammende com-

Plankzeil als de bliksem naar www.pallieterke.info

Marcus Thesaurus Bettina Spijzen

mentaarstukken tegen geschreven hebben.

■ Op vrijdag 21 november 2008 lezen we:

"Eerlijk gezegd ben ik nog nooit managers tegengekomen die werklunches houden in de McDonald’s of overnachten in een Formule l-hotel van 50 euro per nacht.” Getekend Yves Desmet. Die daarmee de onkostenno­

ta’s van het VRT - triootje Tony Mary, Aimé Van Hecke en Bettina Geysen wil verdedi­

gen. bij Jos Van Eynde was de zin korter uit­

gevallen: "Ik ben nog nooit managers tegen­

gekomen.” Desmet wel. En veel. En in heel

"sjieke" restaurants. Waar hij ook graag ver­

toeft met progressieve schrijvers en cultuur­

pauzen met het hart links en de dikke porte­

feuille rechts. Een kwestie van evenwicht.

Jos Van Eynde was een ongelikte beer. Des­

met ook dikwijls, maar een stuk verfijnder.

Van Eynde at graag, Desmet ook. Maar veel verfijnder. Van worst-met-stoemp naar "foie gras". Liesbeth Van Impe, politiek redacteur van De Morgen, redde een beetje het rode fatsoen een stuk verder in de krant onder de titel: "bloos, bettina, bloos”. Ze geeft Geysen een sneer over de buitensporige rekeningen voor etentjes en hotelkamers: "Ga dat maar eens uitleggen aan mensen voor wie honderd euro veel geld is, zeker binnen een links kie­

zerspubliek waar die toch niet echt uitzonde­

ringen zijn.” Pak aan Geysen, maar vooral, pak aan Desmet. Hoog tijd om Liesbeth te trakteren op een etentje in Comme Chez Soi. Kunnen ze gezellig een boom opzetten over ‘linkse journalistiek’. Op het menu: gefi­

leerde polderbizon.

EENMANSCOLLECTIEF Den Blooten Kooninck

U mag rechtstreeks op de pianist schieten via denblootenkooninck@hotmail.com, maar natuurlijk ook via het gewone redactieadres

26 november 2008

De dingen dezer dagen

Als hij dat kan, kunt U dat ook. U hoeft daarvoor geen president-elect van de VSA te zijn. Niks zo simpel dan een abonnement te nemen op

‘t Pallieterke. En wat de president-elect krijgt, krijgt u ook, namelijk een feestelijk geschenkje. Want als U nu een abonnement neemt voor een heel jaar en 93,60 euro stort op onze rekening 409-6519491-68, krijgt U

‘t Pallieterke tot op het einde van dit jaar gratis en voor niets.

Wilt U er meer over weten, bel dan naar 03 232 14 17, en onze lieftallige secretaressen staan U graag te woord.

Rood alarm

Nederland was altijd al een kampioen in “het voortouw nemen”. Ook voor niet altijd even fel toegejuichte “change” in de samenleving. Het gedoogbeleid voor zogeheten softdrugs is slechts een voorbeeld. Het overdreven pamperen van immigranten een ander. De wereld ingestuurde opvattingen die perfect in het beeld passen waaraan onze noorderburen zich graag koesteren: de vaandeldra­

gers van alle verdraagzame progressieven. Het goede nieuws is dat men boven de Moerdijk ook niet te beroerd is om de boot proberen te keren als het met de praktijk van progressieve denkpatronen de verkeerde richting uitgaat.

Gebrek aan

Belgisch nationalisme

Je kunt Herman De Croo niet verdenken van gebrek aan Belgisch nationa­

lisme. Desnoods zal de eerste burger van Brakel de Belgische ontmanteling op z’n eentje ombuigen. Maar De Croo leeft in een droomwereld. De internatio­

nale financiële en bankencrisis toonden pijnlijk scherp aan dat het dit land aan een zwart-geel-roodgevoel ontbreekt. Waardoor het fel afsteekt tegen Frank­

rijk of Nederland, die wel blauw-wit-rood denken, al lopen de banen in beide lan­

den anders op de vlag.

Recentste bewijs daarvan is het in Neder­

land afgekondigde rood alarm over de

"zedenverwildering van de jeugd". André Rouvoet, minister van Jeugd en Gezin, roept op om over dit “item" een breed maatschap­

pelijk debat te openen. Hij ziet de losgesla­

gen seksmoraal bij een belangrijk gedeelte van de jeugd niet meer als een opvoedings-, maar als een maatschappelijk probleem. Ik zal de laatste zijn om deze eminente klok­

kenluider tegen te spreken.

Overigens viel de oproep niet in dove­

mansoren. In eigen Vlaanderen verwoordde Bart de Wever zijn akkoord op zijn eigen plastische manier: “De seksuele constipa­

tie van de jaren vijftig heeft plaatsgemaakt voor diarree". Waarna hij daar iets minder plastisch aan toevoegde dat het hoog tijd is dat overheid, media, internetindustrie, ouders en scholen hun verantwoordelijk­

heid nemen.

De morele verloedering die vandaag opgeld maakt in een té groot deel van de samenleving, kent meerdere voedingsbo­

dems. Een van de belangrijkste, misschien wel dé belangrijkste, is die van de media.

Want beheerd en beheerst door lui met een enorm, zij het vooral kunstmatig ego. Ze sur­

fen mee op de golven van de oppervlakkig­

heid en hebben meestal ook alleen maar oog voor meesurfers op dezelfde golven. Zo is het BV-volkje ontstaan dat door ondersteu­

nende tv-programma's als “De rode loper”

in die oppervlakkigheid het alfa en omega van de zin van het leven ziet. Citaat uit de lezers- brief terzake van ene Manu Debruyne. Guido Ghekiere uit Brussel en bekroond als “brief van de dag” in Het Laatste Nieuws: “Op elk

HET /$

uWEiELtf/SC#

■-STMPEN Z/E IK

"ET MET MEE*

Hoopt

NOOIT

te lw om am te VLAAMS

moment van de dag en op elke plaats (inter­

net, publiciteit, dagbladen, periodieken, tele­

visie, radio) worden jongeren geconfron­

teerd met personen die ongegeneerd en door niks weerhouden uit de kleren gaan, met elkaar en anderen scharrelen, elkaar een lief/partner afhandig proberen te maken, enzovoort. Moet men dan verbaasd staan dat die jongeren dergelijke toestanden als volko­

men normaal beginnen te ervaren en geneigd zijn hetzelfde te doen? De media zijn voor hen een amorele pletwals.”

Overdreven? Bij een giechelende Frieda van Wijck (zij giechelt altijd, ook als er niets te giechelen valt; allicht het bewijs van haar groot intellect) in haar “laatste show" zag en hoorde ik de heer Carl Huybrechts het verhaal ophangen van een deelnemer aan de

“Night of the Proms”. Die wou een stapje in de wereld zetten. In afwachting van een slip­

pertje had hij een pilletje geslikt. De erectie wou niet wijken. Medische hulp bleek nodig.

De heer Huybrechts zag er geen graten in om de identiteit van de toegesnelde arts te onthullen en in dezelfde moeite het medi­

sche geheim te schenden. Noch de ene noch de andere grove dwaasheid kon het gieche­

len en gnuiven ook maar een moment in de weg staan.

Overdreven? In “Thuis”, de soap van de diep uitgesneden decolletés en waarin ieder­

een het al met zowat iedereen heeft gedaan, probeert men momenteel het nieuwste neusje van de sekszalm uit. Met name een vader die het incestgebeuren honoreert door met zijn eigen dochter de sponde te delen! Hij weet dat al, maar zij (nog) niet.

Maar het goede nieuws is dat de man notoir lid is van de categorie “de slechten . En dat hij dus straks ofwel achter de tralies zal verdwij­

nen, ofwel naar het buitenland vluchten.

Overdreven!

Het loopt na de er over heen gewaaide propagandastorm in de media storm voor de film “Loft". Het verhaal? Mannen die geza­

menlijk een “loft” huren voor hun seksavon- tuurtjes. Tot het op een kwade nacht fataal afloopt. Dat soort toestanden zal altijd wel bestaan hebben. Maar er was ook een tijd dat een gedachte daaraan niet eens opkwam bij normaal denkende mensen. Laat staan dat iemand er een scenario voor een film over bedacht.

Overdreven? Ja, voor wie ook nog oreert dat televisiepulp als "De naaktkalender"

maatschappelijk relevant is, waar spreken van een “understatement" voor het begrip

"overdreven” een heel stuk dichter bij de realiteit staat. Als er dan al “change" ver­

wacht en verhoopt mag worden, laat het dan maar beter snel gaan!

D.Mol

De Standaard bracht een lange reeks over de val van de grootbanken. De crisis is inter­

nationaal, maar bij ons neemt de schade IJs­

landse vormen aan. De Fortis-operatie heeft een impact op de Belgische staatsschuld van 14,9 miljard. Met als resultaat dat de groot­

ste Belgische bank, tot voor kort met Euro­

pese en zelfs wereldambities, nu opgesplitst is. De twee lekkere brokken gingen rich­

ting Parijs en Den Haag, het Belgische res­

tant bestaat uit rommel die niemand anders wil. Het Dexia-avontuur kost de staatskas I miljard. KBC ging aan de haal met 3,5 mil­

jard en dan stroomde er ook nog eens 0,5 miljard richting Ethias. Onze staatsschuld verhoogde zo met 19,9 miljard. Daarmee breekt de Belgische overheidsschuld door de grens van 300 miljard. Dat is 28.125 euro per inwoner, meer dus dan de 26 047 euro die elke inwoner van de Verenigde Staten in het overheidskrijt zit. Aldus berekende NV- A’er Jan Jambon.

Puur verlies moet dat op termijn niet zijn.

De Standaard geeft echter alleen de 3,5 mil­

jard voor KBC een goede kans op een stevige return. De andere injecties hangen af van de prestaties van BNP Paribas, Dexia en Ethias, maar vormen een groot risico. De rentelas­

ten op die extra uitgegeven miljarden zijn wel zeker. Ze worden voor 2009 begroot op 660 miljoen. Yves Leterme moest voorbije week - als laatste in het land zowat - toegeven dat die begroting serieus moet herbekeken wor­

den. Ze is amper enkele weken oud.

Wekte Leterme aanvankelijk nog de indruk dat hij via deze crisis eindelijk zijn elan als regeringsleider kon vinden, dan kon hij dat beeld niet lang overeind houden. Hij deed meer dan niets, dat moet erkend. Als brandweerman kon hij de totale chaos ver­

mijden. Maar de prijs lag heel hoog. Tussen­

door kreeg Leterme van een Europese com­

missaris het verwijt een leugenaar te zijn.

Nooit gezien en bijzonder gênant. Hij had dan nog de hulp nodig van een creatieve han­

delsrechter om een totaal debacle te ontlo­

pen. Volgens de voorzitster van de Brusselse Rechtbank van Koophandel mocht de raad van bestuur van Fortis zelf optreden, zon­

der de algemene aandeelhoudersvergade­

ring te raadplegen. Maar uit de reeks in De Standaard bleek dat die raad van bestuur op geen enkel moment een rol van betekenis heeft gespeeld en de gebeurtenissen van op afstand moest gade slaan.

Woor moet het met deze wereld heen?

Moet iedereen, Europa op kop, het model van de ‘homo americanus’ overnemen om niet te worden platgewalst in de alles­

overheersende globaliseringsgolf? Eindigt de geschiedenis niet met het dwangmatig najagen van het Amerikaanse eenheidsmo­

del? Wat blijft over van het respect voor de verscheidenheid, toch een van de wezens­

kenmerken van Europa?Het zijn slechts enkele van de vele vragen waar de Del- tastichting en de Werkgroep Identiteit op hun colloquium van zaterdag 29 novem­

ber een antwoord op willen geven. Ver­

schillende vooraanstaande sprekers wor­

den voor die gelegenheid naar Vlaanderen gehaald: de Franse professor Claude Polin, prof em Yvan Vanden Berghe en Tomislav Sunic, een Kroatische academicus die ook zijn strepen in de diplomatie verdiende.

Concreet: "Homo Americanus: bedreiging voor Europa?" zal op 29 november in Audi­

torium Izegem (Kruisstraat 12) in Izegem plaatsvinden. De deuren gaan open om 13 uur (start om 13.30 uur) en de toegangs­

prijs bedraagt 5 euro (gratis voor studen­

ten). Meer info kan altijd verkregen wor­

den via de webstek van de Deltastichting (www.deltastichting.be) of op het nummer 0494-31.84.25.

Hoe komt het dat Frankrijk en Nederland de voorbije weken elk een stevige bank kon­

den verwerven en België de grootste bank zag wegvallen?

Zowel de bijdragen in De Standaard als een opiniestuk van Emmanuel Vanbrussel, economisch redacteur van De Morgen, zijn duidelijk. Zowel Frankrijk als Nederland stel­

den zich nadrukkelijk en onbeschaamd nati­

onalistisch op.

Frankrijk zat al jaren op vinkenslag om Fortis binnen te rijven.

Nederland stond scherp om wraak te nemen op de overname door Fortis van ABN Amro. Zowel Sakozy als Bos lieten zich door één doel leiden: de eigen banksector funda­

menteel versterken.

Leterme zette alle energie in op de belan­

gen van de spaarders en het personeel. Een honorabele benadering, maar die liet geen ruimte meer voor de strategische lijn. De idee om één grote Belgische bank te vor­

men uit Fortis en Dexia kreeg nooit kans.

Reeds in 2005 zou die idee bij beide raden van bestuur besproken zijn en in de jaren negentig werd ook in die richting gedacht.

Intussen zit de oude BBL bij ING, de Gene­

rale Bank werd opgeslorpt door BNP Pari"

bas en het Gemeentekrediet kwam terecht in de Frans-Belgische Dexiagroep.

België wordt gekenmerkt door een totaal gebrek aan economisch patriottisme. 0®

energiereus Electrabel verdween eerder al richting Parijs. Petrofina kwam in handen van het Franse Total, de GB-keten is onderdeel geworden van het ook Franse Carrefour- Belgische economische patriotten als Mau­

rice Lippens’ of Philip Bodson werden van de kaart geveegd. Bodson kreeg geen over­

heidssteun in zijn poging om de Belgis^*

energiesector uit de grijparmen van Sue£

te halen. Lippens ambitieuze Fortis-politie*

om de vleugels ver uit te spreiden eindig°e in een totale afgang.

Herman De Croo’s aandoenlijke p°?'n gen om het Belgische patriottisme te boe te stellen, worden inhoudelijk van antw°°r gediend vanuit de Vlaamse beweging- maa wat erger is, op het economische terrein zijn het de Belgische politici die in de feite aantonen dat België geen land is met nor male nationale reflexen. Dit land verdwi|H als maar verder in de nevelen van de bete

kenisloosheid. u

J.K-

Het heeft een kwartier geduurd voor eer Bruno Valkeniers de heer Luc van Ke bergen uit de partij Vlaams Belang kege $ nadat bekend raakte dat hij een taC' tisch liedje over de joden had meege?0 gen. Voorzanger Michel Delacroix, v0°rZ^

ter van het Waalse Front National, nam z ontslag, maar bleef wel op het fluweel * zijn senatorzetel plakken. e

Zijn beslissing dateert van ruim 1 weken geleden. Heeft iemand ondert sen de media daar nog iets over horen ƒ F gen, laat staan er over tekeergaan? V/ij°, niet. Wel een “hot item" was het fen van de parlementaire onschendbe heid van Frank Vanhecke. Voor vroor in een lokaal partijkrantje die de zijne n1^ waren, maar waarvoor hij wel verantwo

delijk werd gesteld. je

Zij het dat de auteur gekend is en beschuldiging dus niet strookt met de W geving. Maar "pour Ie besoin de la caljS(Ji5 werd die even terzijde geschoven. Mel hoofdrolspeler in een onvervalste P0^'1^

schurkenstreek playboy Freddy uit Sint-Niklaas, ook berucht als 'nne/. {is enkele miljoenen Agusta-smeergeld.

maar dat de goegemeente overtuigd van de in alle opzichten onaantasw onkreukbaarheid van de politiek c°rre club. Van Sint-Niklaas via Brussel t0 Straatsburg!

De dingen dezer dagen

3

Kleine Onvolledige Encyclopedie

Voor Ongeletterden En Transintellectuelen O

Obama: Amerikaanse kleurling die door de westerse media zwart en heilig verklaard is en in januari 2009 mag aantreden als president-wonderdoener

Octopus: achtarmig weekdier dat, omdat het een weekdier is, als symbool is geko­

zen voor de halfslachtige politiehervorming en van een van tevoren mislukte staats­

hervorming

Omerta: door de maffia opgelegde zwijgplicht over misdrijven die het daglicht niet mogen zien, in ‘t belzjieksken vlijtig toegepast in de hoogste regionen van politiek en politie

Onderlijfje: kledingstukje dat gedragen wordt onder de fatsoenlijke kledij en burge­

meester is van Antwerpen

Onderscheiding: soort vogellijm waarmee de Belgische staat vooraanstaande Vlamin­

gen vangt die zich met gretigheid laten vangen

Onfatsoen: afkeurenswaardig gedrag dat schering en inslag is in de vaderlandse politiek

Onnozelaar: ten tijde van Herodes een onschuldig wicht, in onze tijd een naïeve Vla­

ming die zich voorneemt nog voor woordbreker Leterme te stemmen

Ontbijten: I/ochtendmalen 2/ervoor zorgen dat een dier niet meer bijt - voorbeeld:

Belgofone onderhandelaars ontbijten de Vlaamse leeuw

Onthechting: het zich losmaken van macht en gewin ten bate van “de mensen”, met ontroerende hardnekkigheid beoefend door Yves Leterme en andere belgicisten in Vlaanderen

Opvolger: politieke aanduiding van iemand die in de economische tredmolen niet goed kan volgen en daarom in het parlement mag gaan zitten zitten

Osama: al rijmt deze voornaam van Bin Laden op Obama, hij is géén familie van Obama, maar een van diens grote problemen

Ossewagen: tot eind 19de eeuw veel gebezigd vervoermiddel van Zuid-Afrika tot Zuid-Zuid-West-Vlaanderen en als men Groen! liet doen, weldra hét vervoermid­

del van de 21ste eeuw

Overlast: gevonden eufemisme voor vandalenwerk

Overspel: spel dat NIET over is, maar volop aan de gang. Vraag het maar aan Patrick Dewael, johan van Hecke, Patrick Janssens en andere scheefschaatsers in de poli­

tiek

Echo's uit de Koepelzaal Politiek?_________________

Morelleke (VB) heeft deze week nog net iets meer dan hitleriaanse botersaus over haar fraaie hoofd gekregen! Wij zeggen het al maanden: van Knack zijn de eerste en de laatste bladzijden (concreet wil dit zeggen de schrifturen van Rik van Cauwelaert en Koen Meulenaere) véél meer dan de moeite waard. Het volume bedrukt papier daartus­

sen is niet alleen zeer onevenwichtig van aard en samenstelling maar zelfs grotendeels verwaarloosbaar, zo al niet pure rommel en rotzooi. En de innerlijkste roerselen van meneerke Draulans - niet zelden gesitueerd ten zuiden van zijn gordel - hebben ons nooit kunnen bekoren. Niet naar de vorm en nog minder naar inhoud. Neemt niet weg dat ondertussen de morele, intellectuele en zelfs Puur professionele ijkpunten van de vader­

landse journalistiek - of is het hournalistiek?

■alweer een fikse aanrijding te verduren heb­

ben gekregen en nu zowat vijftien meter over de gracht heen in het weiland zijn terecht­

gekomen. Het gevaar is reëel dat ze daar de eerstkomende decennia niet meer gevonden zullen worden.

^Hes-nietesspel_________

Natuurlijk kwam het dossier van de drie ranstalige wegens inbreuken op de taal­

wetgeving niet-benoemde burgemeesters y11 de Vlaamse Rand opnieuw aan bod in de aemsche Parochieraad. Net zoals vorige eek herhaalde (als antwoord van vragen an Mark Demesmaeker van N-VA en Joris ran Hauthem van VB) een al beter geïnspi- eerde Peeters dat er van een benoeming s?en. sprake is. Wel zou vorige vrijdag de

' ■ '

. vlaamscheleeuw.com

of bel 03-385 81 90

het Vlaamsche Leeuw bier

^ordt gebrouwen door de brouwerij Van Steenberge

Vlaamse regering “alle juridische facetten van het dossier” besproken hebben, maar de discussie is niet afgerond!

Gemakkelijk gaat ook

“Fout signaal aan de Franstalige partijen", zegden beide parlementsleden van de oppo­

sitie. “Enkel het opstarten van de tuchtpro- cedure zal de carrousel van nieuwe voor­

drachten kunnen stoppen”, werd daar terecht aan toegevoegd. Blauw (maar met grote voorkeur voor paars) Svenneke Gatz ging de mosterd halen bij... Louis Tobback.

Het Leuvens Orakel had gezegd dat minis­

ter Keulen niet anders kan dan de drie niet te benoemen, of: het gemak van een citaat!

Maar nog gemakkelijker maakte het zich Eric van Rompuy, broer van de zeer Belgische parlementsvoorzitter. Die trommelde eerst nog eens met beide vuisten op zijn breed gewelfde, euh, borstkas en beriep zich dan ook op iemand anders (in casu grondwetspe- cialist Paul van Orshoven): ‘We kunnen blij­

ven stilzitten. Er is geen urgentie. Je kan hen niet meer pijn doen dan door te stellen dat ze niet benoemd werden en nooit benoemd zullen worden, “ zei hij.

Voet bij stuk

De Keulse marinier (niet meer gesloten VLD) geeft zich nog niet gewonnen in dit duel met minister-president Peeters, die zijn communautaire dialoog blijkbaar plezanter en interessanter vindt dan de samenhang in zijn eigen Vlaamse regering. Voor ons niet gelaten! Op Radio-2 Vlaams-Brabant tikte hij een dag later seigneur Damien Thiéry, waar­

nemend burgemeester van de faciliteitenge­

meente Linkebeek, verbaal op de francofone vingers omdat die zich in een nieuwe verwel- komingbrochure van voornoemde vlek voor­

stelt als burgemeester. Quod non. “Thiéry is geen effectieve burgemeester en moet zich in zijn optredens niet beroepen op een titel die hij niet heeft”, klonk het. Dat is goed gezien van de arbiter.

Spreekijzer__________

In het tot-nader-orderkartel van de sos- sen met de laatste supporters van kinder­

lijk Bertje, Bettina Geysen en Nelly Maes zetelt ook ene Else de Wachter uit Kapelle- op-den-Bos. Het meiske is maatschappelijk adviseur en criminologe, gepokt en gema­

zeld aan de VUB. Dan moet er geen tekening bij nemen we aan. Zij wenste van minister Steven Vanackere (Welzijn, Volksgezond­

heid en Gezin), een en ander te horen over de eventuele gezondheidsrisico’s van gsmge- bruik en de communicatie hierover “naar de bevolking toe”.

Boedelscheiding kost miljarden»!

Aan Herman de Croo Frontaal gehandicapt Wichelbeke

CO

SS

3

Gij Hofnar,

Wij hebben dankzij uw clownerieën een nieuw woord ontdekt en dat nog wel in de Gazet van Janssens die uw laatste literaire afscheiding betitelde als een ‘tweetalige kop-staartpublicatie’. Op de frontpagina prijkt namelijk ‘België barst? Vragen aan de separatisten’, op de achterkant de verta­

ling ‘Que la Belgique crève? Questions aux séparatistes’. Voor dat pamflet van 40 pagi­

na’s rekent uitgeverij Lannoo maar liefst 7,95 euro aan en dat lijkt ons een aanzien­

lijke extra transfer op zijn Belgisch. Terwijl gij het publiek juist wilt bezweren dat een republiek Vlaanderen en Wallonië niet de minste zin hebben omwille van de kostprijs van zo’n operatie. Wie het schoentje past, trekke het aan: gelieve in het vervolg uw rommel gratis te publiceren, in plaats van eerzame burgers op kosten te jagen als ze zich opmaken voor een scherpe kritiek van wat gij aan het papier hebt toevertrouwd (en verspild).

Nu heeft zowat de hele Vlaamse bewe­

ging zich al met diepe minachting uitge­

sproken over uw vlugschrift, met zoals gebruikelijk een sarcastische Bart de Wever op kop, en met het Vlaams Belang dat verwees naar hun recent boek over onafhankelijkheid ‘waarin klaar en duide­

lijk alle antwoorden staan op de vragen die door de volbloedbelgicist De Croo wor­

den opgesomd'. Bovendien ligt voor ons de vervolledigde derde uitgave van 'Argu­

menten pro Belgica', een standaardwerk in opdracht van VVB/TAK, uitgevoerd door de deskundologen Constant Heigenbe- langh, prof. dr. em. A. Houttebeen, baron B.E.L.G. Sirene van de Panne a Virton, en dhr.J. L. Tricolore. Steunend op de resul­

taten van een interdisciplinaire studiegroep brachten zij de moed op hun betoog in een bijzonder kernachtige en voor ieder­

een vatbare stijl te verwoorden: het boek telt namelijk 63 bladzijden ... en er staat geen énkel woord in. Alleen maar blanco pagina’s (in uitgeverstermen heet dat een

"dummy"). Dat neemt niet weg dat wij destijds met veel plezier de nodige exem­

plaren van deze ‘Argumenten pro Belgica’

hebben verspreid onder andersdenkenden in onze kennissenkring. Wij vernemen nu dat Jong-N-VA een nog verder geactuali­

seerde versie wil verdelen en we kunnen deze schalkse ruiters alleen maar toejui­

chen. Hopelijk denken zij eraan ook een exemplaar te bezorgen aan de fossielen van de BUB (Belgische Unie - Union Beige) die

Onze vraag: mogen we nog meer bedil­

zucht verwachten van de overheid? Ieder­

een met een greintje gezond verstand weet dat het gebruik van een gsm de gezondheid in geen enkel opzicht bevordert en springt dus spaarzaam om met dat (voor de rest zeer nuttig) ding. Kinderen en pubers doen dat niet. Zij overdrijven, juist omdat zij kin­

deren en pubers zijn. Maar als hun eigen ouders niet kunnen, durven of willen optre­

den. is o.i. de kous af!

Die de Walen ^{toch al} gaan ^naar !!

o

naar aanleiding van uw druksel, De Croo, nog eens uit het massagraf naar buiten zijn gekropen. Dat massagraf bevindt zich mid­

den op het Martelaarsplein in Brussel, voor de epische helden die in 1830 alles veil had­

den om den Hollander weg te jagen en naar hartenlust te kunnen plunderen.

Nu, ge vergist u als ge denkt dat de Belze Bubbers uw kop-staartpublicatie zomaar zonder meer kunnen smaken. Want ze verwijten u in hun reactie dat gij niet hard genoeg van leer trekt en bovendien nog altijd deel uitmaakt van een partij met taal- racisten (Keulen), verbieders van Belgi­

sche vlaggen (Willy Dewaele) en voor­

standers van de protocollaire monarchie (Vankrunkelsven ocharme). Bovendien, waarom verklaart gij niet krachtdadig op pagina één twee, drie, vier én zeventien dat gij onder geen beding wilt weten van een opsplitsing van de Koninklijke Belgische Voetbalbond? En er wordt zowaar tegen u aangevoerd dat gij... onvoldoende weten­

schappelijke argumenten aanvoert (en te veel emotionele) om het separatisme te bestrijden! Daarmee voedt gij juist het debat in plaats van het in de kiem te smo­

ren! En als gij laat verstaan binnen welbe­

paalde grenzen geen automatische tegen­

stander te zijn van een heel klein beetje bijkomende staatshervorming, dan is voor de Belze BUB het hekken helemaal van de dam. Want: ‘vanzelfsprekend zal deze gang van zaken zonder enige twijfel leiden naar een compromisloos separatisme, hetgeen precies de antithese van zijn (De Croo’s) doelstelling is’.

Uw eigen conclusie, De Croo, zal nu wel zijn dat gij u in het midden van twee extremen bevindt, en dat gij daarom over­

schot van gelijk hebt. Maar niet zo bij Belze BUB! Daar verslikken ze zich bijna van woede en eindigen met volgend waarlijk wetenschappelijk taalgebruik: ‘Alleen de afschaffing zonder omwegen van het dure, ingewikkelde, inefficiënte, racistische, dis­

criminerende, antidemocratische, antipro- gressieve, asociale, ingaande tegen de geest van de Grondwet en onze tradities, ‘s lands stabiliteit en welvaart bedreigende, pola­

riserende, anti-Belgische, anti-Europese en antiglobalistische federalisme vormt de waarachtige oplossing.’ Nah!

Awel, De Croo, dat is nu nog eens een volzin die 7,95 euro waard is. Dat ge daar verdraaid zelf

De halve jas van Sint-Maarten

Als lezer(es) Captain - Berchem en ande­

ren een steuntje willen geven aan hen en hun familie, die bijna zeventig jaar na de fei­

ten, meer dan levenslang, nog altijd slacht­

offer zijn van hun Vlaams idealisme, dan kunnen zij dat doen op rekeningnummer 738-0052619-67 van Sint-Maartensfonds Westland. Vlietestraat 125 te 8531 Hulste.

4

De dingen dezer dagen

Moordland Nederland en drie Oranjes

De bekende Nederlandse journalist Jan Blokker is uiteraard zeer links en zoals alle linksen (kijk naar de SP.a) een warme voorstander van zijn persoonlijke erfe­

lijke monarchie zodat de eigen kroost op de eerste rij kan zitten. Maar in tegen­

stelling tot vorst en politici is geen belastingbetaler verplicht een boek van Blokker en zijn twee zonen te kopen. De familie heeft een behoorlijke eurocent verdiend aan twee zeer geslaagde populaire historische werken (een over de bijbel en een over de geschiedenis van Nederland). En dus is ze op zoek gegaan naar een nieuw emmertje om nog eens diezelfde koe te melken.

Ze heeft die gevonden in een combinatie van zogenaamd rechtse thema’s: de Neder­

landse identiteit in twaalf moorden en ze heeft dat idee ook aan Teleac kunnen aan­

smeren. In de tv-programma's komen de Blokkertjes prominent in beeld. Die pro­

gramma’s worden wel met gemeenschaps­

geld geproduceerd. Ze hebben al een klein schandaaltje opgeleverd, toen een lid van de clan een islamitische zwendelaar zon­

der tegenspreken mocht vertellen dat Theo van Gogh opzettelijk keet schopte door zijn hond Allah te noemen (het beest heette ech­

ter Igor).

De Blokkertjes zijn natuurlijk gehandicapt door de aandacht die zij in hun vroeger boek besteed hebben aan Guillaume le Taciturne en Pim Fortuyn zodat ze de bekendste moor­

den niet meer opnieuw kunnen uitbenen. En een paar andere moorden zijn er echt met de haren bijgesleept: rooms koning en graaf van Holland Willem III is feitelijk gesneu­

veld en luitenant jan van Speijk blies zich­

zelf, zijn bemanning, zijn schip en nog wat toeschouwers op, in plaats van zich over te geven aan de Antwerpenaren in 1831. Als correcte progressieven beijveren de Blok­

kers zich om er bij iedere moord op te wij­

zen dat een en ander geregeld in de identi­

teit van de Nederlanders verandert. En ze delen graag de conclusie van de Argentijnse leeuwenjaagster Zorreguieta: “De Neder­

landse identiteit bestaat niet."

Typisch Hollands

Tja, het zou me zeer verwonderen als de moerasbewoners van de 9de eeuw over alles hetzelfde dachten als de.bewoners van de konijnenhokken die in Nederland “wonin­

gen” genoemd worden. Maar als Vlaming ben je toch getroffen door een zekere con­

stante in die moordverhalen. De auteurs trekken terecht een parallel tussen de vlugge protestantisering en de snelle omslag na de moord op Fortuyn. “Modieus denken”, een woord dat de Blokkers niet gebruiken, is een Nederlands verschijnsel dat wij soms ver­

baasd bekijken: “de verlinksing” na 1970 en de “verrechtsing” na de dood van Fortuyn.

Twee andere onderdelen van de Neder­

landse identiteit worden niet eens genoemd, waarschijnlijk omdat de Blokkers ze zo van­

zelfsprekend vinden dat ze er niet eens bij stilstaan. Maar er is een eeuwenoud Neder­

lands trekje, de haarklieverij, dat perfect kan geïllustreerd worden met het voorbeeld van een (gerechtelijke) moord: de onthoofding van Johan van Barneveld (lees het meester­

lijke boek van Ben Knaepen). In ieder debat tussen Vlamingen en Nederlanders botst het vroeg of laat, omdat Vlamingen het calvinisti­

sche theologische denken (uitverkorenheid) onderschatten en de Nederlandse discussie- mentaliteit (ook bij katholieken) geen pro­

blemen heeft met een urenlange discussie over het feit of er 999 of 1.000 engelen op een naald kunnen dansen.

Dat andere trekje is de Hollanditis. De Blokkers vergeten als echte Hollanders dat er buiten de randstand nog tien mil­

joen andere Nederlanders zijn. Het meer agrarische oosten en de Generaliteitslan­

den (zoals Blokker Sr. geregeld minachtend Noord-Brabant en Limburg noemt) zijn niet belangrijk genoeg in hun Amsterdamse ogen.

Obsceen wordt de discussie van de auteurs als ze misprijzend neerkijken op de woede van veel gewone mensen op de avond van de moord op Fortuyn. Ze vergelijken de agres­

sie tegenover Kok en zijn beoogde opvolger Melkert met het lynchen van de gebroeders Johan en Cornelis de Witt in 1672 hoewel

de twee PvdA-politici nog altijd een uitste­

kende gezondheid bezitten. Ze halen uiter­

aard de schouders op voor ‘de kogel kwam van links”.

Dat is stuitend oneerlijk. Links is verant­

woordelijk voor de “alles-moet-kunnenmen- taliteit” van de jaren 60; zij het alleen voor de eigen gelovigen. Hans Janmaat is gerechtelijk veroordeeld voor "Nederland is vol" hoewel iedere Nederlander de moerasdelta als over­

bevolkt definieert. De vriendin van Janmaat was het slachtoffer van een aanslag die haar tot een leven in een rolstoel veroordeelde.

Een troep linkse schurken (Rara) stak een Makro in de fik en pleegde een aanslag op de woning van staatssecretaris Aad Kosto omdat hij niet iedere buitenlandse geluks­

zoeker binnenliet. Nooit heeft de Neder­

landse politie ernstig naar deze crimine­

len gezocht, want de daders waren wel wat fanatiek, maar zaten toch in de goede hoek.

Per toeval, en alleen per toeval, zijn er geen doden voor Fortuyn gevallen, maar dan niet bij gebrek aan linkse pogingen. De tolerantie van gewoon links voor crimineel extreem­

links heeft hun tegenstanders tot ongedierte herleid die door Van der Graaf en Bouyeri mochten geslacht worden.

Maken die bewuste leugens het boek min­

der leesbaar! Integendeel, het stimuleert alleen maar om verder te lezen en de stijl van de oude Blokker (je merkt dat hij de eind­

redacteur was) is en blijft een plezier om te lezen. Veel van de behandelde moorden zijn inderdaad onbekend, zeker in Vlaanderen, en toch relevant, zoals de verdwijning van de Jood Godschalk. Andere verhalen zijn een must voor een Vlaming die toch iets van de Nederlandse geschiedenis en mentaliteit wil kennen, zoals het verhaal van de katho­

lieke martelaren van Gorkum of de Indi­

sche avonturen van de latere minister-pre­

sident Colijn. En de manier waarop Blokker Jan van Speijk, dat vroegere icoon van een ziekelijk Hollands nationalisme, tot een sul­

lige dommekracht herleid, is hilarisch. Alleen voor dat hoofdstuk al, is het boek de moeite waard.

Goede bedoelingen

In verband met 1830 signaleer ik ook graag:

“Tot de troon veroordeeld", uitgegeven in 2007. Het is een in modern Nederlands her­

taalde bronnenuitgave over de koningen Wil­

lem I, II en III, samen met het commentaar van de auteurs. Vergeet hun tekst over 1830.

De schrijfsters kennen niets van de toestan­

den in het Zuiden. Ze geloven nog altijd in die onnozele legende over de opvoering van ‘La muette’ en weten niet dat de sociale troe­

belen al in juli 1830 begonnen waren ten gevolge van de hoge broodprijzen. Ze den­

ken echt dat het een ‘Pelgische’ opstand was en weten niet dat de vlam in de pan sloeg van Oostende tot en met Aken, van Luxemburg tot en met Venlo. Ze menen dat de intro­

ductie van de “nationale taal" (het Neder­

lands) beroering veroorzaakte, maar weten niet dat het Nederlands in administratie en gerecht alleen verplicht was in het huidige Vlaanderen (het toen 90% Nederlandsta­

lige Brussel inbegrepen). In Wallonië was en bleef het Frans de enige toegelaten taal. Maar de authentieke documenten die zij publice­

ren over “onze goede koning Willem’ (dixit Francis van den Eynde) liegen er niet om: een hardwerkende man met goede bedoelingen, maar ook een platte vleier die in het stof kroop voor Bonaparte en een sterk gerefor­

meerde Hollander die de Zuidelijke Neder­

landen als veroverd gebied beschouwde en zijn nieuwe onderdanen als iet of wat slim­

mere Kongolezen behandelde. Relevant zijn de gepubliceerde diplomatieke depêches van de vroegere geallieerden wanneer Willem de afscheiding van het Zuiden niet wil erkennen.

“Wij hebben het Zuiden veroverd, het hem gegeven en wij kunnen dus ook beslissen om die vereniging weer ongedaan te maken.

En dan is Willem nog een reus van de geest en de daad vergeleken met zijn stompzinnige opvolgers: een lichtgewicht van een zoon, waarschijnlijk homoseksueel en doodsbang om betrapt te worden, en een kleinzoon die duidelijk een halve gek was. Je moet het weer eens tegen heug en meug toegeven. Verge­

leken met dat zootje waren Léopold I en Albert I modelkoningen en staat Léopold II (groots in zijn visie en zijn misdaden) op een eenzame hoogte.

Jan Neckers Jan Blokker, Jan Blokker Jr., Bas Blok­

ker: Nederland in twaalf moorden; 255 pagina’s; uitgeverij Contact.

Dorine Hermans en Daniela Hoog"

hiemstra: Voor de troon wordt men niet ongestraft geboren; 350 pagina’s;

uitgeverij Bert Bakker.

Roddels uit de Wetstraat

Potje schelden_____________

Naar aanleiding van de stelende agenten uit Brussel en de niet-bestraffing door de korpschef, werd Patje Brillantine Dewael gevat door Splits-Nu'.-burgemeester Mis- jelleke Doomst, Peterke van Lommel-Velt- hoven en het opperhoofd van de Zeanmaris- ten. De laatste haalde weer zwaar uit, met Patje Dewael er de schuld van te geven de boel te laten verrotten en het uitblijven van sancties. Patje was gegriefd en kreeg het op zijn heupen van zijn gewezen kandidaat-par- tijvoorzitter. Maar hij is onsportief. Want in plaats van op een zakelijke, gemotiveerde wijze een antwoord te brengen, ging hij over tot een potje schelden zoals destijds in het Vlaams parlement. Toen had hij Dewinter een onverbeterlijke fascist genoemd. Nu noemde hij Zean-Marie een onverbeterlijke populist die de harmonie in de samenleving ondergraaft. We geven toe dat de judocoach er soms tempeestend ver over gaat, maar dat Patje zich laat vangen en gaat schelden, is er even ver over. En klein.

Zitten en opstaan

Soms gebeurt het in de praatbarak dat parlementsleden de urgentie, zeg maar de hoogdringende behandeling van voorstel­

len vragen. Zo vroeg Niveanenbaas Bart De Wever de urgentie voor het voorstel tot wijziging van de bijzondere wet tot hervor­

ming van de instellingen voor wat de brand­

weer betreft. Omdat de bevoegde federale minister van Binnenlandse Zaken momenteel met een reorganisatie van de brandweerzo- nes bezig is, en er op hetzelfde moment een voorstel door de ampersanders tot commu­

nautarisering van de brandweer is ingediend, dacht Bart beide tegen elkaar uit te spelen en dus de urgentie te vragen. Het feestje ging niet door, want bij zitten en opstaan werd de vraag tot urgentie weggestemd. Overigens had Luc Goutry namens de tsjeven al laten verstaan dat die urgentie niet hoefde. Het zou immers erg vervelend geweest zijn....

Smoren___________________

De ampersanders zijn er op uit de rokers blijvend te vervolgen door het rookverbod in de horeca algemeen te maken. Toen alles nog peis en vree was in het kartel had Sarah Smeyers van de Niveanen een wetsvoorstel met haar ampersandse collega’s ingediend om dat verbod bij wet te regelen. Maar nu het kartel aan diggelen ligt, was het wets­

voorstel ook uit het zicht verdwenen. Smey­

ers beweert nu dat zij niet meer zal meespe­

len in het verhaal, dat het op de lange baan werd geschoven en dat de ampersanders zonder haar nu een voorstel zullen indie­

nen. Sarah klaagt over politieke spelletjes.

Dat is allemaal waar, maar ze mag daar niet van schrikken. In de politieke slangenkuil is dat schering en inslag.

Als lid van een oppositiepartij zal het zeker niet de laatste keer zijn dat ze daar­

mee geconfronteerd wordt. En wat de grond van de zaak betreft: dat men de mensen nu eens met rust laat en cafébazen zelf laten

beslissen of er in hun zaak mag gerookt wor­

den of niet.

Poen van de vorst__________

Boze Francis van den Eynde kon het niet laten Leterme nog eens aan de tand te voelen over de indexaanpassing bij de dotaties van de royale familie, waarover de jongste dagen nogal wat te doen was. Francis drong er op aan werk te maken van een grondige hervor­

ming van heel dat mechanisme, al beoogt hij in principe ongetwijfeld de algehele stopzet­

ting van de royale jackpot. De geitenboer uit leper beloofde dat de speciale werkgroep zijn best zal doen en zo niet, zal hij warempel zelf voorstellen uit werken. Veel zoden zal dat niet aan de dijk brengen, want dezelfde Leterme noemt Ie Roi/de Koning de jongste tijd steevast het cement van de natie. Van den Eynde was er dan ook van overtuigd dat de royale trukendoos als vanouds zal gebruikt worden om in wezen niets te ver­

anderen. Maar, hij had het weer eens goed kunnen zeggen.

10 minuten en 9 minuten

Het was nog eens zover. De Commissie voor de Financiën en de Begroting werd bij­

eengeroepen met welgeteld één vraag de agenda. Ze ving aan om 10 u. 06 en werd beëindigd om 10 u. 16. In de praatbarak kent men alles van onmogelijke toestanden. Zou men er al eens bij stilgestaan hebben wat zo’n vergadering kost aan personeel, ener­

gie en tijd! Naar verluidt zou een vraag van Jan Jambon “wegens files” omgezet zijn naar een schriftelijke vraag. Vroeger vertrekken.

Jan! Andere mensen moeten ook op tijd op hun werk zijn. En vaak véél vroeger dan om 10 uur! Ook woensdag ving de commissie Sociale Zaken aan om 17 u.l I. Twee vragen stonden op de agenda. Staatssecretaris Fer­

nandez-Fernandez was uitermate bondig in haar antwoorden, zodat de praatbarakkers nog voor ze het wisten om 17 u. 20 alweer konden beschikken. Een hondenstiel is het!

“Ze” hebben hem

Roger van Houtte, 22 jaar dienst bij de Gazet van Antwerpen, werd vorige wee woensdag op staande voet ontslagen Waarom? Dat mag Joost weten.

Is het toeval dat hij de bons kreeg °P dezelfde dag dat Knack uitpakte met de

"affaire”-Vanhecke-Morel? In de aller- laatste paragraaf van dat werkstuk wor ƒ gemeld dat in 2004 Roger van Houtte vio e-post communiceerde met Marie-Rose Morel.

Volgens Knack informeerde Van Houtte Morel "discreet” over het reilen en zeilen10 de Vlaamse pers. Wat die melding eigem'J komt doen in het Vanhecke-Morelverhaa>

is een raadsel.

Dat heeft er totaal niks mee te maken- En dus is men vrij te denken dat die me ding van zeven en een halve regel er me zo maar staat.

Ten andere, wat is er verkeerd aan dat een journalist contacten heeft met polü'0 kers? In die tijd was Roger van Houtte p°' tiek stadscommentator bij de Gazet v°n Antwerpen. Iedere politiek commentât0 van eender welke krant zal u zeggen da bij geregeld met politiekers profession0 e contacten heeft. In die tijd stond pen op zijn kop door de Visa-affaire.

politiek commentator hekelde Roger v°n Houtte vooral de normvervaging bij polit'e kers en ambtenaren en het gemis aan besej dat men nogal losjes omsprong met belas tinggeld.

Daarna hebben we gezien hoe door p°1 tieke manipulatie de Gazet van Antwerpen de Gazet van Janssens werd en hoe Ro»e van Houtte door een feitelijk Berufsvem0,, monddood werd gemaakt. Nu hebben hem dus helemaal.

Deskundig kaltgestellt, nietwaar Mer Flick?

De dingen dezer dagen

5

Barbaarse uren en dagen

“Van onze bevrijders...”

De Vlaming Peter Schrijvers is momenteel professor geschiedenis aan een Australische universiteit. In opdracht van een Britse uitgeverij schreef hijeen revisionistisch (niet te verwarrena.u.b. met negationisme,zoals demediadat veelal uit onwetendheid of opzet doen) boek over de bevrijding van België. “De schaduwvan debevrijding:België, 1944-1945”(Antwerpen, Manteau, 2008.III., 368blz. Gen., 24,95 euro, ISBN 978 90 22321 904),aldus detitel, verscheeneerst in Nederlandse vertaling. In tegenstelling tot hetafgezaagde hoeraverhaal dat de Belgischehistorici (VandenWijngaert & co.) onssteeds weer ophangen,boorde Schrijverstal van nieuwe bronnen aan. Hieruit distilleerdehij eentotaal ander verhaal. Het boek spitst zich vooral toe op de gespannenverhouding, vanaf de late herfst van1944, tussen een grootdeel van de Belgischebevolking endegeallieerde

aantalmisdadenopBelgische bodem.

De straatrepressie

soldaten; een deelvan hen begingeen Het uitstekend geschreven boek graaft veel dieper dan de euforie van de eer­

ste bevrijdingsweken na de vernederende aftocht van de Duitsers, “als een ordeloze bende”. Peter Schrijvers legt in zijn boek de geschiedenis bloot van de veel langere peri­

ode na en rond de bevrijding. De hele histo­

rie ligt vervat in zes hoofdstukken en in een lange epiloog, waarin de blijvende impact van de Anglo-Amerikanen op onze samen­

leving geschetst wordt. Na een inleiding han­

delen de eerste twee hoofdstukken over de Duitse terugtrekking en het vaak amateuris­

tische optreden van het verzet tijdens deze weken. Hoofdstuk drie is integraal gewijd aan de komst van de Amerikanen en de Brit­

ten, die steeds aanleiding gaf tot feesten en carnavaleske tonelen. In het verlengde hier­

van beschrijft het volgende hoofdstuk de donkere zijde van de bevrijding, “toen de bevolking overging tot brandmerken en zui­

veren in de vorm van vaak gruwelijke ritue­

len om alle zaken en personen uit te bannen die herinnerden aan de mislukte en gehate Nieuwe Orde” (pag. 19). Het vijfde hoofd­

stuk behandelt het samenleven van bevrij­

ders en bevolking. In het lange (met boorde­

vol nieuw materiaal) zesde hoofdstuk wordt de grotendeels vergeten onderstroom van onvrede over de bevrijders onder de loep genomen.

Een geweldig pluspunt is dat historicus Schrijvers onvooringenomen schrijft, en de feiten voor zich laat spreken. Dat onder­

scheidt hem van tal van zijn Vlaamse colle­

ga’s. We citeren hier een passage als voor­

beeld: “Het waren barbaarse uren en dagen en velen haalden uit naar vermoedelijke ver­

raders met geen enkel ander oogmerk dan zo veel mogelijk vernedering en pijn te ver­

oorzaken. Mensen werden gedwongen spits­

roeden te lopen zodat ze konden worden bespuugd en gekrabd en geschopt en gesla­

gen met vuisten, knuppels, riemen en zwe­

pen. Op foto’s is het ene na het andere tafe­

reel te zien van collaborateurs met blauwe, gezwollen, bloedende gezichten die onder dwang door de straten worden geleid of in vrachtwagens worden afgevoerd. Andere foto’s tonen vrouwen die gedwongen wor­

den zich uit te kleden en spiernaakt de Hit­

lergroet te brengen. Er is sporadisch bewijs dat duidt op een patroon van verkrachtingen, maar tot op heden zorgt een sterk taboe ervoor dat daarover een diep stilzwijgen vvordt bewaard. Diep stilzwijgen heerst ook als het gaat om lynchpartijen en straatexe- cuties.” (pag. 90).

Rantsoenen

De kwalijke rol van al of niet vermeende

*erzetslui tijdens de repressie wordt even­

min onbesproken gelaten, evenals de vaak systematische verkrachtingen van vrouwen ln de Belgische gevangenissen door bewa­

kers, weerstanders en ... geallieerde solda­

ten. Dat verzet deinde uit tot een aparte machtsfactor binnen de Belgische staat. In de herfst van 1944 stonden 70.000 gewa­

pende verzetslieden (waarvan 25.000 deel uitmaakten van het communistische OF/FI) tegenover amper 8.000 slecht bewapende t'ikswachters. Slechts een kordaat ingrijpen Van de Britse generaal Erskine voorkwam dat er een burgeroorlog losbarstte.

Heel wat Belgen hadden zich de bevrijding helemaal anders voorgesteld. Ondanks het 'eit dat de Duitsers vertrokken waren, bleef de militaire wet heersen. De avondklok werd niet afgeschaft, de rantsoeneringen ook niet.

*erkeersbeperkingen, opeisingen en ver­

plichte inkwartieringen duurden voort. De Ginter van 1944/1945 werd door een gebrek aan eten en kolen gekenmerkt. De overdaad

*an vooral de Amerikanen stak de burgers de ogen uit. Zij ergerden zich over het feit at Duitse krijgsgevangenen dezelfde rant­

soenen als de GI’s kregen, terwijl zij zelf

honger leden. Het werd nog erger toen de Amerikanen hun voedselresten liever vernie­

tigden dan aan de hongerige burgers uit te delen. Van hun kant maakten de geallieerden kennis met de Belgische kunst van oplichten, liegen en stelen. De Amerikanen werden beschuldigd van ‘dwangarbeid’ en 'Gestapo- methoden’. Belgische arbeiders reageerden geschokt toen zij gefouilleerd werden door zwarte GI’s. Racistische opmerkingen en sta­

kingen (onder meer in de haven van Antwer­

pen) bleven niet achterwege.

Daarnaast was er de seksuele losbandig­

heid. Het is waar dat heel wat meisjes en vrouwen zich maar al te graag aan gealli­

eerde soldaten opdrongen. De andere kant van de medaille was een reeks van vaak bru­

tale verkrachtingen en ongewenste zwanger­

schappen. Op dergelijke misdaden stonden zware straffen. Ook hier echter reageerde de Amerikaanse legerleiding vanuit een racis­

tische ingesteldheid. Zwarte soldaten die voor verkrachting veroordeeld werden door de krijgsraad konden steevast op de strop rekenen, terwijl hun blanke collega’s er met zware gevangenisstraffen vanaf kwamen.

Blankenberge

De irritatie die de geallieerde troepen teweegbrachten, had niet alleen te maken met vrouwen. GI’s en Tommy’s vertoonden doorgaans een gebrek aan discipline en zeker tegenover het Belgische gezag. Het gebeurde niet zelden dat stopbevelen van Belgische politieagenten genegeerd werden met alle gevolgen van dien. Heel wat Amerikaanse chauffeurs werden dronken vanachter het stuur gehaald. In juni 1945 zetten dronken Britten Blankenberge op stelten. Niet alleen kregen politiemannen een fikse aframme­

ling, maar ook de voorzitter van de plaatse­

lijke vereniging van gedeporteerden werd in elkaar geslagen. Slechts de tussenkomsten van de militaire politie kon de gemoederen bedaren. In Brugge lagen dronken Canade­

zen op straat hun roes uit te slapen. Onder de Duitse bezetting waren dergelijke tafe­

relen ondenkbaar, zeiden de voorbijgangers tegen elkaar.

Een aantal GI’s verkochten militaire goe­

deren op de zwarte markt. Het geld dat zij hiermee verdienden, besteedden ze aan alcohol en vrouwen. In de zomer van 1945 ondervond de Amerikaanse reputatie heel wat schade door de gewelddadigheden van

“dronken gangsters in uniform”, zoals de getergde bevolking van Luik hen noemde.

Rassenrellen tussen blanke en zwarte solda­

ten waren in bepaalde Belgische steden aan de orde van de dag. Vaak deelden burgers in de brokken. Niet voor niets luidde het vaak:

“Van onze bevrijders, Heer, bevrijd ons!”

Kortom, een boek over de bevrijding zoals u het nog nooit las. Lezen dus!

Maekeblyde

In de geschiedschrijving van de repres­

sie vormde de straatrepressie, ook wel de wilde of de volksrepressie genoemd, tot nu toe braakliggend terrein: dat in tegenstel­

ling tot Frankrijk en Nederland. Daarin is nu verandering gekomen. In een leerrijk en indringend artikel van meer dan dertig blad­

zijden onder de titel “De geschorene en de scheerster: de vrouw in de straatrepressie na de Tweede Wereldoorlog" neemt historica Caro- lien van Loon het onderwerp onder de loep.

Haar artikel verscheen in nummer negentien van de “Bijdragen tot de Eigentijdse Geschie­

denis” van het SOMA (Luchtvaartsquare 29, 1070 Brussel. Een abonnement omvat twee lijvige nummers en kost 35 euro).

Historica Van Loon maakte het zichzelf beslist niet makkelijk. Immers, de straat­

repressie woedde tijdens de bevrijding of onmiddellijk erna. In een periode dus toen er nog geen kranten verschenen en de geves­

tigde orde niet of nauwelijks bestaande was.

Politie- en/of rijkswachtverslagen over het gebeuren zijn dan ook zeldzaam. Toch kon Carolien van Loon 2.380 gevallen van straat­

repressie in Vlaanderen registreren. Hierbij vielen een honderdtal dodelijke slachtoffers.

Zij betwist dat cijfer niet. Zelf noteerde ze uit het schaarse bronnenmateriaal 24 moor­

den die rechtstreeks in verband stonden met de straatrepressie. Onder meer werd in Oostende een Vlaamse SS-man in de dok­

ken gegooid en verdronk.

Zoals we al wisten, kende de straatre­

pressie twee hoogtepunten: september 1944 en april/mei 1945. Kenmerken voor deze aard van repressie zijn: ketelmuziek, opge­

jutte massa’s, nachtelijke aanslagen, inbraken, plunderingen, betogingen, brandstichting, martelingen, spitsroeden lopen, willekeu­

rige aanhoudingen, verkrachtingen en kaal- scheren van vrouwen en meisjes. Vervolgens gaat de auteur nader in op het kaalscheren

In Nederland

Tijdens de oorlog liet de Nederlandse koningin Wilhelmina weten dat er na de bevrijding van haar land geen plaats meer zou zijn voor verraders. Woorden die aan duidelijkheid niets te wensen overlieten, en al te zeer bewaarheid werden.

Het resultaat was dat er in totaal 451.735 dossiers van “foute mensen” aangelegd wer­

den. Van de 150.000 gearresteerden werden er 64.000 door diverse rechtbanken ver­

oordeeld. Van een onpartijdige rechtspraak viel in de verste verte geen spoor te beken­

nen. De doodstraf werd 141 keer uitgespro­

ken waarvan er 39 uitgevoerd werden. Om strafvermindering te bekomen, konden ver­

oordeelden - als ze daartoe in staat waren - opteren om in de Zuid-Limburgse kolen­

mijnen of bij de inpolderingswerken buiten de zeedijken in Noord-Groningen te gaan werken.

Veroordeelde Waffen-SS’ers - de Waf- fen-SS trok in Nederland meer vrijwilligers aan (zo’n 25.000) dan het gewapende verzet (zo’n 2.000) - konden met een dienstgraad minder dan ‘vrijwilliger’ vertrekken naar Indonesië, om er te vechten tegen de natio­

nalistische en communistische opstandelin­

gen. In 1946 werd er in ministeriële kringen nog ernstig over nagedacht 20.000 voorma­

lige NSB’ers op het Duitse eiland Borkum in de Noordzee te deponeren.

In mei 1945 trachtten de instanties door snelle en massale arrestaties een tweede Bijl­

tjesdag te voorkomen. Dat is min of meer gelukt. Binnen de kampen werd er echter vaak op gruwelijke wijze wraak genomen op de gedetineerden. Het concentratiekamp van Westerbork mag hierbij als typevoor- beeld gelden. Nooit wordt er in de officiële geschiedschrijving gerept over de geschiede­

nis van het kamp na mei 1945.

Een aantal overlevende gevangenen werd 'omgeschoold’ tot kampbewaker. Andere bewakers behoorden tot zogenaamde “wilde groepen” (of ook de Binnenlandse Strijd­

krachten genoemd) bestaande uit een alle­

gaartje van avonturiers, gelukzoekers, sadis­

ten, relschoppers, plunderaars en hier en daar een echte weerstanden Binnen een half jaar stierven er 115 opgeslotenen aan de doorstane martelingen of de hongerdood.

In kampen in Amsterdam werden gevange­

nen systematisch uitgehongerd en dienden ze verplicht dag en nacht plat te liggen. Het Nederlandse Rode Kruis bood geen hulp. In

van meisjes en vrouwen. Mits enkele uit­

zonderingen is het kaalscheren een vorm van straatrepressie dat enkel voor vrouwen voorbestemd was.

Samen met verkrachting betekent het kaalscheren de opperste vorm van verne­

dering voor een vrouw. Zij verliest hierdoor haar identiteit. In bijvoorbeeld Frankrijk en Nederland was het kaalscheren in de eerste plaats het lot van vrouwen die een verhou­

ding hadden met een Duitse soldaat; ook wel bekend onder de benaming horizontale collaboratie. In Vlaanderen, aldus Van Loon, werd het kaalscheren ook gebruikt tegen

“collaboratrices" of "onvaderlandse vrou­

wen". Denken we maar aan leden van de Dietse Meisjes en de vrouwenafdelingen van het VNV en de DeVlag.

Vrouwen werden tevens geviseerd voor de daden van hun man of zoon.

De kaalgeschoren vrouw werd als "icoon van de anti-Vlaamse repressie uitvergroot”.

In tegenstelling tot de daders die er nadien schroomvallig het zwijgen toe deden, werd de kaalgeschoren vrouw in de beeldvorming van de repressie als ultiem slachtoffer voor­

gesteld. Dat beeld werd door een groot deel van de publieke opinie in Vlaanderen aan­

vaard, vermits de nationalistische beweging door een brede laag van de bevolking gedra­

gen werd, constateert Carolien van Loon.

Andere bijdragen handelen onder andere over Belgisch-Kongo, over de vrouwelijke weggevoerden voor de verplichte tewerk­

stelling in Duitsland en de werking van de Sicherheitspolizei (Sipo) en de Sicherheits­

dienst (SD) in Antwerpen.

Maekeblyde

de provincie Groningen bleken er kampen te bestaan waarvan de overheid het bestaan niet wist. Uit tientallen getuigenissen bleken de begane wreedheden die van de Duitsers te evenaren of zelfs te overtreffen.

Dat alles heeft Henk Eefting aan de hand van zorgvuldig bronnenonderzoek in zijn imponerende boek “De bijzondere rechtsple­

ging, 1944-1952: rampzalige gevolgen voorpoli­

tieke delinquenten en collaborateurs" (Soester- berg, Aspekt, 2007. III., 453 blz. Gen., 24,95 euro, ISBN 978-9059-1152-86) vastgelegd.

De auteur, zoon van een voormalige NSB- boer, stelt zich in zijn boek teweer “tegen het klakkeloos vaststellen dat alle NSB’ers en SS’ers landverraders waren. Ik ben op zoek naar meer feiten en uitleg en minder oordelen”.

Tevens stelt hij vast dat na de oorlog de geschiedschrijving over de politieke delin­

quenten en collaborateurs nagenoeg geheel in handen van de ‘overwinnaars’ was. Oog voor nuances was er niet. Iemand als de

"geschiedschrijver des vaderlands" Lou de Jong weigerde stelselmatig collaborateurs en Duitsers aan het woord te laten. Slechts de jongste jaren stapte men van deze bekrom­

pen ingesteldheid af.

Na inleidende hoofdstukken over de NSB en de Nederlandse SS, behandelt Eefting op systematische wijze de repressie en de epu- ratie in zijn land. Hij doorspekt zijn tekst met tal van anekdotes en 'gevallenstudies'.

In een apart hoofdstuk licht hij de kwalijke rol die de Nederlandse koningin en haar gemaal Bernhard in de “zwartste bladzij­

den uit onze vaderlandse geschiedenis” ver­

vulden, toe. Een kort hoofdstuk wijdt de gewezen officier-auteur aan de repressie in ons land. Hiervoor deed hij voornamelijk een beroep op de uitspraken van Wilfried Pauwels, auteur van enkele boeken over de repressie en het communisme tijdens en na de bezetting.

De boodschap van de auteur is dat de bij­

zondere rechtspleging onnodige schade en leed heeft berokkend, ook aan de tweede generatie. Hij stelt zich de vraag of zijn land­

genoten en ook de Belgen hiervan niets geweten hebben. Indien dat zo is, dan heb­

ben de meeste Duitsers ook niet geweten hoe het er in de concentratie- en vernieti­

gingskampen aan toe ging. Een onorthodoxe en verrijkende lectuur.

Maekeblyde