Mijnheer Proper en het plan-P

63ste jaargang nummer 37 woensdag 10 september 2008 1,75 euro

Weekblad P60872I Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

en een slecht karakter...

Mijnheer Proper en het plan-P

In een poging om met een zuivere lei te beginnen heeft CD&V haar nieuwe boegbeeld Kris Peeters het mijnenveld ingestuurd. In samenspraak met de Vlaamse regering is de minister-president bevallen van een nota en heeft hij de Franstaligen ‘de uitgestoken hand gereikt’. Bovendien is hij erin geslaagd de zeven voorwaarden die CD&V en N-VA eind juli qua methode op papier hadden gezet, grotendeels op te nemen in zijn nota voor een

‘Gemeenschapsdialoog’. Daarmee lijkt hij zijn droom van een Copernicaanse revolutie te hebben opgestart, waarbij de deelstaten niet meer rond het federale centrum blijven draaien, maar wat er nog zal resten van de federale staat ten dienste van de gemeen­

schappen zal staan. Volgens de N-VA wordt in het document dan ook de stap gezet naar het confederalisme, hoewel een aandachtige lezer dra zal bemerken dat de eerste let­

tergreep van dat woord op pagina twee netjes tussen haakjes is gezet.

Aan Franstalige zijde was de eerste reactie een schouderophalend stilzwijgen, en een verklaring a la Onkelinx dat het maar een kinderachtige bedoening was. Daarna liet Didier Reynders via Le Soir weten dat Peeters wat hem betrof de woestijn in kon: zon­

der Leterme of Vlaamse partijvoorzitters aan de tafel wil het MR-kopstuk niet aan een dialoog deelnemen. Inhoudelijk ging Reynders voor de rest nauwelijks op de nota in, zijne excellentie heeft wel andere dingen om handen. Kris Peeters vroeg in de Zevende Dag dringend om opheldering. Nochtans was Reynders Copernicaans zonneklaar geweest.

Le Soir: ‘Als Leterme dus niet aan de onderhandelingstafel zit, dan zal u er ook niet zijn?’

Reynders: ‘Neen. Dat is heel duidelijk.’ Punt, andere lijn.

Laten wij dus ook maar een aantal vragen en bedenkingen maken. Om te beginnen:

wie zou er nu eigenlijk volgens Peeters en c° rond de tafel moeten plaatsnemen? Dat hebben ze binnen de Vlaamse regering nog niet afgesproken, de nota bevat alleen maar

‘de methodologie’. Het moet een paritaire dialoog zijn van deelstaat tot deelstaat, gede­

finieerd als de grote taalgemeenschappen, en in de delegaties kunnen ook Brusselaars en Duitstaligen worden opgenomen. Daarnaast worden de federale ministers van Instituti­

onele Hervormingen Vandeurzen en Reynders uitgenodigd. Maar Reynders wil dus niet komen, hij zal zich eens gaan onderschikken aan minister-president Demotte van de PS, zeker (al is het al evenmin bekend of die op het Vlaamse voorstel wil ingaan, gezien de nevengeschikte positie van Brussel). En wat met de Waalse partijvoorzitters die altijd het laatste woord willen?

Met andere woorden: nog voor de Kolderbrigadezich over het plan-P gebogen heeft, valt licht te voorspellen dat men dezelfde modder- en worstelpartij gaat meemaken als voor de vakantie: over de ‘personele’ samenstelling van de dialoog, waarbij de ego’s en de partijbelangen het zwaarst doorwegen. Merk bovendien de spreidstand van de libera­

len, met Somers die plots weer kraait dat het communautaire veel te veel nadruk krijgt, terwijl Van Mechelen in de Vlaamse regering Peeters krachtige steun zou moeten ver­

lenen. En met Vandenbroucke, die weet dat de sp.a bij een communautaire krachtme­

ting electoraal niets te winnen heeft.

Daaruit volgt automatisch de vraag: welke resultaten zou die dialoog moeten gaan voorleggen? ‘Concrete resultaten’, zo luidt het, en dat nog voor de verkiezingen van volgend jaar. Wat dat precies betekent mag Joost weten. Voorakkoorden, zegt Her­

man Van Rompuy, wellicht met zijn gebruikelijke cynisme. Want na de verkiezingen zul­

len de regionale regeringen normaal gesproken niet meer dezelfde zijn en dan kan alles van voor af aan opnieuw beginnen. Niemand kan garanderen dat de spelregels dan nog hetzelfde zullen zijn.

Welke garanties zijn er dat er een grondige staatshervorming komt? Garanties voor een werkwijze zijn geen garanties voor een gunstige uitkomst. Hoe spijkerhard wil Peeters het trouwens spelen? Gaat hij koppig blijven vasthouden aan de eis dat Brussel- Halle-Vilvoorde door het federale parlement moet worden behandeld? Dat was zowat de meest dodelijke voorwaarde die op 3I juli door het Vlaams Kartel werd gesteld, vooral op aangeven van de N-VA, en alweer Reynders heeft laten verstaan dat als de dialoog niet over BHV gaat, dat er dan een andere onderhandelingstechniek in dat ver­

band moet worden gevolgd. We zien niet in hoe de andere Waalse partijen een ander standpunt zouden kunnen of willen innemen. Toch heet het in het plan-P dat de dia­

loog ‘geloofwaardig’ moet worden gevoerd. In het beste geval wordt BHV door belan­

genconflicten over de verkiezingen van volgend jaar getild. Hopen maar dat de Vlaamse kiezer het begrijpt. Vandaar vervolgens - als bij recidive: quid N-VA? De Morgen for­

muleert het aldus: ‘De verdienste (sic) van Peeters is strategisch, het lijkt erop dat hij als eerste het hele kartel meekrijgt in het Grote Uitstel. De N-VA is volgens haar eigen perscommuniqué inderdaad ‘tevreden met de voorwaarden van de Vlaamse regering.

Maar eigenlijk moet de N-VA-leiding hopen dat de Walen en de Kolderbrigade tegen haar ledencongres op 21 september met een onaanvaardbaar tegenvoorstel of compro­

mis komen, anders riskeren De Wever en c° volgend jaar met lege handen naar de kie­

zer te moeten trekken of op termijn een breuk te moeten forceren met CD&V waarbij zij met de Zwarte Piet blijven zitten van het uiteenvallen van het Kartel. Tenzij de radi­

calisering binnen CD&V groot genoeg is om alsnog de N-VA te volgen als binnenkort een fundamentele keuze moet worden gemaakt en ook Peeters moet afwegen wat nu voor hem het zwaarste weegt: zijn eigen carrière of die van Leterme. Want die laatste heeft absoluut geen zin om de I6 te verlaten, en wil zo snel mogelijk een teken dat zijn Partij hem volgt. Het is dus maar zeer de slotvraag hoelang

Peeters nog propere handen houdt.

X rtUuciCXCXRC.

Deze week:

• Van vette vis tot gebakken peren? 2

• Griezelen op de Gordel 3

• En de Wetstraat is voor ... 4

•Oudenaarde, I I juli I708 I2

• Luc Coene zou beter zwijgen 14

Duimspijkerharde garanties

ft

Handen schudden

Ik moest vorige week een begrafenis bij­

wonen. De dame in kwestie had een respec­

tabele leeftijd bereikt en zorgde er in haar eentje voor dat de gemiddelde levensver­

wachting in Vlaanderen weer een heel stuk hoger ligt. Maar ook dan blijft zo’n uitvaart aangrijpend.

De kleindochter - intussen zelf moeder - moest geregeld de tranen laten vloeien, want ze heeft met oma zoveel plezante dingen meegemaakt. Definitief gedaan. Eigenlijk al een hele tijd gedaan, want ze was al lang niet meer dat kleine meisje en oma was al lang niet meer tot stoeien in staat. Maar dat proces verliep dag na dag, zachtjes, onop­

vallend. Nu was er de harde klap. Het echte afscheid. Oma was een stoffelijk overschot geworden.

Na de communie draaide een oudere man naar de eerste rij, waar de familiele­

den zaten. Hij schudde de eerste, broer van de overledene, de hand. Een oude vriend die zijn medeleven wil betuigen op een ogenblik dat een steuntje meer dan welkom is, zo leek het. Toen kwam de tweede aan de beurt. De schoonzus. Bleef logisch. En dan de derde.

Familie van de aangetrouwde zijde. Hij ging de hele rij af, daarna de tweede. Kwam bij neven en nichten, de kinderen daarvan, de lieven daarvan. Hier klopte iets niet. Nie­

mand kent die allemaal. Toen de familieleden op waren, kwamen de vrienden en kennissen aan de beurt. Begrafenis of niet, het gegnif- fel begon. Een zonderling, een malloot. De kleinste kinderen voelden zich niet langer op hun gemak en kropen weg tussen vader en moeder. Om de onbekende en bedreigende hand te ontlopen. Maar ze rekenden buiten de doortastendheid van de handenschudder, die geen stoel miste.

Na de viering zagen we hem niet meer.

Maar in de groepjes waar gelach klonk, was hij het onderwerp van gesprek. Uiteraard was er iets mis met deze zonderling. Want wie geeft alle mensen een hand? Zo iemand moet wel ziek zijn in het hoofd. Vreemd toch, wie onverwachts handen schudt, lokt gelach

uit, wenkbrauwgefrons en soms zelfs rond­

uit angst. Zo'n ongevraagde infiltratie in onze fysieke integriteit past niet. Vriendelijkheid is verdacht in onze samenleving. Zoals je een blokje omgaat als je iemand iedereen op straat ziet groeten. Daar moet iets achter zitten, dat je liever niet ontdekt.

Aan de koffietafel werden vakantieverha­

len uitgewisseld. "En de mensen zijn daar zo vriendelijk. Na het avondeten maakten we elke keer een wandelingetje door het dorp.

Iedereen zei spontaan goeieavond. Dat heb je hier toch niet meer hé." De omzittenden knikten. Die natuurlijke vriendelijkheid mis­

sen ze hier, thuis.

Natuurlijk, wie wil als dorpsgek versle­

ten worden?

EENMANSCOLLECTIEF

DenBlooten Kooninck

U mag rechtstreeks op de pianist schieten via denblootenkooninck@hotmail.com, maar natuurlijk ook via het gewone redactieadres

2

De dingen dezer dagen

Boodschappen voor

“enkel pretkijkers”

De zomer is voorbij. Dus verdween ook Zomer 2008 van het VRT-scherm. Vol­

gend jaar heet het Zomer 2009, een programma van productiehuis De Mensen voor “de mensen”. Tenminste die mensén van wie gemeend wordt dat ze één, nooit genoeg zullen krijgen van het eeuwige geleuter van de rits zelfde BV’s over zichzelf. En twee die TerZake, Villa Politica, de Zevende Dag en andere “objec­

tieve” duiding in onvoorwaardelijke dienst van het regime laten voor wat die zijn.

Allicht om dat “foert” ietwat opgevangen werd in een van de laatste afleverin­

gen van Zomer 2008 Jean-Luc Dehaene opgevoerd om, zij het ongevraagd, ook aan de doelgroep “uitsluitend pretkijkers” de enige juiste en dus Belgische bood­

schap over te maken.

Het is bekend dat Ben Crabbé het niet kan laten om, als het maar even kan - en als het niet kan evenzeer - naast die over toestan­

den van het lichtere “genre” zoals muziek en sport, ook zijn mening te ventileren over het reilen en zeilen van het landelijke beleid. Of wat daar in een modelstaat als “la Belgique”

voor doorgaat. FJpt is tevens bekend dat de man terzake zelfs voor de linkse oogkleppen dragende VRT al een paar keer zijn boekje te buiten ging en op het matje werd geroepen.

Het gevaar is onbestaande dat dit ook zou gebeurd zijn na de al dan niet van "hogerhand en voor het goede doel” opgelegde door­

tocht van Jean-Luc aan de voor de “Vlaamse”

zender “Belgische kust" in Oostende.

Want wat kwam het vroegere boeg­

beeld van de partij die volgens haar huidige boegbeeld en man van 800.000 voorkeur­

stemmen nooit in een regering zou stappen zonder een even échte als grote staatsher­

vorming’ De onvervalste Belgische staats- nationalist Jean-Luc kwam, ruim een jaar na het breken van de sterkste Vlaamse kiesbe- lofte ooit in een daarin nochtans bijzonder rijk verleden van de tsjevenpartij, doodleuk vertellen dat er voor een “serieuze” staats­

hervorming - wat niet noodzakelijk hetzelfde is als echt en groot - op zijn minst vier of vijf jaar nodig zullen zijn.

Als goede aanloop richting verwezenlijking van zo’n hervorming via de Griekse en gelijk­

waardige kalenders, liet hij ook nog weten dat de “ruimte” daarvoor diende, gecreëerd door de noodzakelijkheid om de federale en gewestelijke verkiezingen, te laten samenval­

len in 2009. En voor het geval die daarna vol­

gende “serieuze staatshervorming” vijf jaar later toch nog altijd op al genoemde kalen­

ders zou staan, gaf hij als kers op de tsje- ventaart ter consumptie van het Belgische

“establishment” nog even mee dat men zich vooral niet moest opsluiten in “timings”.

Het spreekt daarbij voor zich dat ter gele­

genheid van dit voorlichtingnummertje ten behoeve van de doelgroep "pretkijkers” geen sprake kon zijn van welk (Vlaams) weder­

woord ook. Zie het huishoudelijke VRT- reglement. Of ten paleize - mochten de inge­

zeten op dat heuglijke moment tenminste al terug geweest zijn van een welverdiende vakantie - en voor de al schaarse aanwezi­

gen in diverse praatbarakken van het land van

“I Union fait la force” de champagneflessen werden ontkurkt op Vlaamse kosten, viel niet te achterhalen. Maar raden mag altijd.

Nieuwe Claus

Van populistisch duiden voor tot cultureel laten doordenken door doelgroep pretkij­

kers is voor de VRT slechts een kleine stap.

En dus leverde de staatszender moeiteloos en rond hetzelfde tijdstip al even ongevraagd ook het ultieme hoofdstuk af van de zelfge­

schreven en navenant opgeblazen snelcur-

MM _{Van 5 tot 29 nov. 2008}

VAN KAAP TOT KRUGER

(25 dagen - € 3.980)

2 pl. vrij wegens annulering

LEIELAND, CULT. & HORIZONT, vzw Luk VERCRUYSSE - 056 22 53 35

SIMA TOURS

sus “Ie nouveau Claus est arrivé”. Een cur­

sus die al dagenlang, en in functie van wat cultureel goed is voor “de mensen", via het onvermijdelijke trailergebeuren tussen elke twee programma’s door de strotten van de kijkmeute was geramd. Met de plaatsvervan­

gende Claus Tom Lanoye centraal in beeld.

Ik heb er begrip voor djt, na het zelfgeko­

zen en dus onvolprezen heengaan van de, volgens het linkse intellectuele eliteclubje, grootste auteur aller tijden, het jaarlijks voor dat clubje terugkerende gezelschapsspel

“Claus voor de Nobelprijs” zijn bestaans­

reden verloren had. Dat mocht niet te lang aanslepen. De vijftigste verjaardag van zijn gedoodverfde opvolger kwam dan ook als geroepen om Tom Lanoye met vereende linkse krachten en onder coördinatie van wie beter dan de VRT, op het Clausvervan- gend Nobelprijsschild te hijsen. Ik heb geen moeite om te erkennen dat Lanoye zekere literaire verdiensten heeft. Alleen daardoor al heb ik een voorsprong op de linkse eli­

taire kerk die even stelselmatig als dom blind wil blijven voor elke vorm van literair of ander zogeheten “rechts” en dus volgens haar dood te zwijgen talent. Zie opnieuw het huishoudelijk VRT-reglement.

Tussen het erkennen van talent bij Tom Lanoye en een door een linkse staatszender opgedrongen poging tot massaverering, ligt echter nog een wereld van literair verschil.

Op een of andere manier moet dat voor de gelegenheid ook zijn aangevoeld door de rest van de “media”. Want in tegenstelling tot wat gebruikelijk is na een stevige aanzet vanuit de VRT-denktanks, was er deze keer geen sprake van de aan de Reyerslaan allicht toch wel verwachte megarespons in de seri­

euze gazetten. Zo heb ik bijvoorbeeld ner­

gens een volledige lijst van de 69 opgetrom­

melde “prominenten” kunnen terugvinden die de dag van de vijftigste verjaardag van

“nieuwe Claus” Lanoye uit diens verzamelde werken kwamen voorlezen in een daarvoor speciaal opgezette marathonuitzending van radio Klara.

Het is niet zo dat ik die lijst echt nodig had. De flarden, die ik van de marathon in woord en beeld te zien en te horen kreeg in de diverse Journaaledities, stonden ruim voldoende borg voor het imago van het god­

ganse opgetrommelde gamma “vrienden van”. Geen van de aangeboden rits voorle­

zende “vips” die namelijk een ander beeld kon oproepen dan dat van de enige voor de staatszender van tel zijnde progressieve linkse kliek. Omdat ik beleefd ben opgevoed noem ik inzake genoemde kliek niet verder namen. Maar ik kon toch niet nalaten om me met een niet ongegrond binnenpretje af te vragen hoeveel van hen ook al eerder kennis hadden gemaakt met het “oeuvre” waaruit ze nu als onvervalste (?) kenners zaten voor te lezen? De vraag stellen is ze allicht ook beantwoorden. Of al voor de eerstvolgende editie van de Nobelprijswinnaar literatuur de naam van de nieuw aangekomen Claus via de geijkte kanalen zal vallen, viel alweer niet te achterhalen. Maar, en ook alweer, mag raden

altijd- D.Mol

Stelende postjespakkers

Ja, van die Lijst Dedecker hebben wij het laatste nog niet gezien. Wat lazen wij daar­

over vorige week in ons bloedeigen lijfblad in verband met “de aanhoudende sfeer van postjespakkerij binnen Lijst Dedecker”?

Wij lazen: "Nu het stillekensaan tijd wordt om de verkiezingslijsten voor 7 juni 2009 samen te stelen”... Jawadde! Ofwel weet de brave die dat stukje pleegde er meer van ofwel hebben wij hier te stellen met een steelse drukfout. Hoewel... het stelen van verkiesbare plaatsen op lijsten komt in de politieke praktijk waarschijnlijk meer voor dan het stellen van drukfouten. Vraag het maar aan Jean-Marie.

Asielzoekers naar tentenkamp

Van vette vis tot gebakken peren?

De Vlaamse minister-president Kris Peeters lukte er uitstekend in de start van het politieke jaar te domineren. Yves Leterme verstrikte zich in zijn 15-jul«- project, maar wist weer tijd te winnen via een een-tweetje met Le Palais/Het Hof dat zijn aangeboden ontslag weigerde, waarna de premier verder ging also’

er niks gebeurd was. Klopt ook, er was op 15 juli niets gebeurd. Maar om toch niet helemaal naar de orde van de dag over te gaan, schoof hij het idee van de gemeenschapsdialoog naar voor. Zodoende de hete aardappel doorschuivend naar Kris Peeters.

De zaak even snel-snel regelen op 15 juli lukte niet, omdat kartelpartner N-VA ging dwars liggen. Bart de Wever kwam dan wat ondoordacht op de proppen met de nieuwe vervaldag van 31 juli. Hij vergat even dat 31 juli midden in de vakantie valt en dat zelfs hij op een politiek dood moment geen indruk kan maken. CD&V-voorzitster Marianne Thyssen was zo vriendelijk samen met hem op 31 juli een gezamenlijke mededeling uit te geven, waarin zeven uitgangspunten werden opgesomd voor een communautair overleg.

Die nota oogde nogal gepeperd en redde De Wever voor de blamage de aangekon- digde vervaldag helemaal werkloos te moe­

ten laten voorbij gaan.

Terwijl de drie koninklijke onderhande­

laars voor de galerij een wat zielig nummer­

tje mochten opvoeren, schoot Peeters in gang om een behoedzame weg uit te stippe­

len tussen een reeks wolfijzers en schietge­

weren. Peeters kon het aanbod om zelf de onderhandelingen te voeren niet afwijzen, maar wil uiteraard tot elke prijs vermijden dat hij Leterme opvolgt als mislukkeling van dienst. Peeters wil behoorlijk uit de stem­

busslag van 2009 komen en daartoe is het in stand houden van het kartel met de N-VA absoluut noodzakelijk.

Kris de hordenloper

Peeters staat aan het hoofd van een Vlaamse regering waarvan ook VLD en SP.a deel uitmaken. Die zijn niet echt van plan actief mee te werken aan een zegetocht voor de minister-president. Peeters moet akkoor­

den vinden met de Walen, bij wie de bereid­

heid om meer te doen dan de boel te rek­

ken nog altijd niet echt groot blijkt te zijn.

Er zijn al handige jongens mislukt in minder ingewikkelde manoeuvres.

Vorige week bereikte Peeters een akkoord binnen de Vlaamse regering over de voor­

waarden die ze vooruit schuift om deel te nemen aan de gemeenschapsdialoog. Wie de regeringsnota van 5 september legt naast de persmededeling van CD&V/N-VA van 31 juli merkt dat Peeters zijn uiterste best heeft gedaan om het de N-VA onmogelijk te maken nu af te haken.

De term confederatie wordt gebruikt; er moeten concrete resultaten komen voor de verkiezingen van 2009, de dialoog moet ver­

lopen van deelstaat tot deelstaat, “tussen de grote taalgemeenschappen", de Vlaamse partijen verbinden zich er toe een eventu­

eel akkoord in het federale parlement goed te keuren, de agenda is open, de beoogde staatsvorm moet voor de Vlaamse regering steunen op krek dezelfde beginselen die CD&V en N-VA opsomden en BHV moet worden opgelost door de verdere behan­

deling van de ingediende voorstellen in de Kamer. Op een punt wijken beide teksten

wel van elkaar af. Op 31 juli stond er dat de dialoog “noodzakelijk” moet geleid worde11 door de minister-presidenten van de twee gemeenschapsregeringen. Daarvan vinden we in het akkoord van 5 september niet terug.

Daarmee heeft Peeters toch handig een eerste reeks horden kunnen nemen.

Recept voor mislukking

Maar nu moeten de Franstaligen nog akkoord gaan. De Morgen en De Standaar lijken kranten uit twee verschillende landen-

"Franstaligen lachen plan-Peeters weg”.we®

De Morgen. Volgens De Standaard zijn Franstalige reacties “behoedzaam en ze mild positief’.

Het is maar hoe je het bekijkt. Is de nota Peeters een voorstel waarover kan 8erria,e chandeerd worden, dan zitten er voor Walen mogelijkheden in om met de n°

portie nieuwe mist de zaak weer voor en e maanden te rekken. Maar voor de N-VA de CD&V’ers die de kiezers een beetle,eL.

stig willen nemen - is de rek er nu wel ne maal uit. Minder dan een volledig akkoo^

van Waalse zijde met Peeters’ aanbod, kan partij niet meer slikken zonder haar gel°

waardigheid volledig kwijt te spelen.

Zo’n volledig akkoord zit er natu lijk niet in. Gaan Reynders, Milquet en Rupo akkoord met de afhandeling van in het parlement? Reynders en co.

duidelijk weten dat er geen resultaten . len komen voor de verkiezingen van z daarin doodleuk bijgetreden door Kare Gucht en door Herman van Rompu/ 0 rigens ook die al content is als er princip ? akkoorden zijn voor de verkiezingen va juni 2009. Het idee van gesprek van gelTiean.

schap tot gemeenschap, met Brussel alsa hangsel, wordt aan Waalse zijde a^eWjo€|.

En een ‘oui’ van de overzijde voor de stelling om te werken aan een staatsher ming "die het zwaartepunt van de bevo heden verlegt naar de deelstaten’ zou zwaar verrassen.

Als we lezen dat de Vlaamse rege bereid is deel te nemen aan een geiy® ep schapsdialoog “onder een aantal strikt noodzakelijke voorwaarden”, dan kan^n nota niet anders dan tot een breuk &

met de Walen. En dan kan de N-VA opgelucht adem halen en op het leden' gres fris de stekker uit het stopcontact ken, in samenspraak met de CD&V. Pe g zal dan met het imago van ‘goede Vlat1' mét N-VA naar de kiezer trekken en Zie stuk handiger opstellen dan Leterme. j.

Maar tussen die logica en de echte of sche politiek gaapt wellicht een grote en dan zitten N-VA en Peeters met de ge

ken peren. j g.

De dingen dezer dagen

3

Kleine Onvolledige Encyclopedie Voor Ongeletterden En Transintellectuelen

D

Dapperheid: onversaagdheid, stoutheid, moed - allemaal deugden die wijlen Julius Caesar die de kampers uit onze contreien toedichtte, maar die bij Vlaamse politiekers van vandaag met een vergrootglas te zoeken zijn, uiteraard Menapiër Yves Leterme uitgezonderd.

Deadline: uiterste datum waarop iets klaar moet zijn, die in ‘t Engels minder dodelijk klinkt dan een moedertalige doodlijn.

Debatcultuur (open): blauwe zelfklever voor op de mond.

Dedecker: gewezen judocus die zich met grote mond uitspreekt tegen het cordon sanitaire dat hij in stand helpt houden.

Delphi: orakel in het oude Griekenland dat het lot van politici wist te voorspellen, niet te verwarren met het orakel van Brakel, dat niet voorspelt, maar op de mouw speldt.

Delphine: papierkauwende kunstenares van koninklijken bloede maar de koning weet het niet.

Deodorant: geurige stof om hinderlijke stank te verdoezelen, die veelvuldig wordt rondgespoten in plaatsen waar Waalse socialisten rondhangen.

Democratie: inspraakvorm die is uitgevonden door de oude Grieken, maar die te onzent in onbruik is geraakt.

Discalculatie: het onvermogen om juiste berekeningen te maken, veel voorkomend bij het opmaken van Belze begrotingen.

Aan alle VlaamsProgressieven Uitstervend ras

In de solden

Do: eerste noot van de notenbalk die door de politici van de Vlaamse sleurpartijen dubbel wordt gezongen (dodo) om hun kiezers in slaap te sussen.

Doeltreffend: efficiënt, vooral als 't erop aankomt Doel te treffen.

Doemdenker: zwartkijker die denkt dat België nog lang zal bestaan.

Dokwerker: Vlaming die werkt om af te dokken aan Wallonië.

Drama: meisje of vrouw die (wel) dra ma gaat worden.

Droedel: raadsel en spel met gekke lettercombinaties, veelvuldig gebruikt bij het ineenflansen van Belgische wetteksten.

Dunvisje: wat met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid na het

volvoeren van de zoveelste staatsmisvorming zal overblijven van Bart de Wevers vette vis.

Dwaalspoor: spoor dat door de politiekers van de Vlaamse sleurpartijen wordt gevolgd om hun kiesbeloften waar te maken.

Dwangbuis: onfeilbaar middel dat de Belgofone politiekers plegen te gebruiken om Vlaamse politici te buizen.

Griezelen op de Gordel

Mensen, zelden zo’n rotweer geweten op een aflevering van de Gordel als afge­

lopen zondag. De meeste deelnemers aan de fiets- en wandeltochten moeten door­

weekt tot op de huid zijn geweest. Of je nu aan de 100 kilometer deelnam of een korte wandeltocht, het resultaat was zowat hetzelfde. Enfin, ‘t is te hopen dat er vol­

doende regen uit de lucht gevallen is voor de komende tien Gordels samen. En dat er na regen zonneschijn komt, maar eerst nog een stevige bliksemflits om BHV - zonder Prijs - te splitsen.

T-trui

Een bliksemflits viel in elk geval te bemer­

ken op het truitje van Michel Doomst

' vww.vlaamscheleeuw.com

het Vlaamsche Leeuw bier 'vordt gebrouwen door de Brouwerij Van Steenberge

(Gooik) en andere CD&V’ers, die niet meer met ‘Splits BHV’ durfden uitpakken en het dan maar hielden bij ‘Ook met B#HV-wind op kop / geven we niet op'. Formitastisch!

Eric van Rompuy koos voor ‘Ik hou van alle zes’ in een geel geval met rode drukletters, wat eigenlijk meer deed denken aan een Waals kieken. Kris Peeters had net als vorig jaar een rood sportjack aan bij de start, en Bart de Wever wierp de microfoons toe: ‘Ik heb niet de lichaamsbouw om veel T-shirts te dragen’. Dat was bij het traditionele ont­

bijt in Zaventem in Hof Ter Mere, waar de politieke kopstukken vertrekken om ieder naar best vermogen (een deel van) de Gor­

del af te leggen.

Doping en lange baan

Al even traditioneel waren er ook weer heel wat extremistische bloed- en bodemac- tievoerders toegestroomd om de politici op hun verantwoordelijkheid te wijzen. Een afdeling KVHV’ers met pet en lint drong op een snelle staatsvorming aan. Het Taalak- tiekomitee had enkele hometrainers geïn­

stalleerd om de politiek erop te wijzen dat men ter plaatse bleef trappelen en er wer­

den ook symbolische dopingspuiten uitge­

deeld. Voor Willy de Waele, burgemeester van Lennik, was er evenwel beter spul voor­

zien: die kreeg bloemen en een fles cham­

pagne voor zijn stugge Vlaamse opstelling.

De prijs van de mistroostigheid ging zoals menig jaar naar Frankske Vandenbroucke, die als minister voor de Vlaamse Rand (!) zijn lang gezicht kwam laten zien bij het vertrek en er op zijn gebruikelijke pedante manier op wees dat zijn aanpak véél belangrijker is dan het roepen van slogans zoals anderen dat doen. Hij verwees meer bepaald naar “zijn"

inspanningen op het vlak van sociale huisves-

Gij Gedoemden,

Met velen zijt ge nooit geweest - ook niet toen uw kaartersdub nog Spirit heette - maar nu dreigt de hakbijl der totale exstinctie uw hoofden voorgoed van de romp te scheiden. In de aanloop naar de regionale verkiezingen van juni volgend jaar is volop de strijd om de samenstelling der lijsten bezig, en van uw hoeder- en voed- sterpartij sp.a moet ge geen cadeaus ver­

wachten. Vier jaar geleden wist uw kartel 25 zetels in de wacht te slepen voor het Vlaams Parlement, maar dat was nog in de herfsttij van de teletubbies en van Steve Stevaert, en bovendien hadt ge toen flink wat verkiesbare plaatsen op de kartellijst kunnen bezetten omdat de sp.a het stem- menpotentieel van Bert Anciaux nog wou honoreren. Maar na de geweldige patat die de roden vorig jaar hebben gekregen onder het glorieuze voorzitterschap van Vande Lanotte, zijn de plaatsen schaars en duur geworden. Omdat niets mense­

lijks de socialisten vreemd is, ja zelfs niet het streven naar mandaten en het graaien in de vetpotten van de macht, willen ze de postjes zoveel mogelijk voor zichzelf hou­

den, en u Vl.Pro’ers hoogstens een aan­

tal strijdplaatsen aanbieden. Ge leeft - zo valt te vernemen in de volkshuizen en in De Morgen - nu al flink boven uw stand.

En ge zult al blij mogen zijn als er volgend jaar van uw zes verkozenen in de Vlaamse praatbarak nog twee overblijven. En dan zult ge nog heel braaf moeten zijn en niet te veel tegen zere benen schoppen, anders komt ge op hetzelfde zetelaantal uit als in de federale Kamer, en dat is: nul.

Bijzonder ontroerend is het intussen de schrijfsels te lezen van Caroline Gen- nez, die in de Verenigde Staten inspira­

tie is gaan zoeken bij de nieuwe heilige Barack Obama. Wij reciteren: 'Barack Obama gelooft in de maakbaarheid van de samenleving en blaast de Amerikaanse droom nieuw leven in. Hij brengt de poli­

tiek terug naar de harten en de hoofden van de Amerikanen. De Amerikaanse poli­

tiek moet terug van iedereen worden en niet gedomineerd door enkelen. Als poli­

ticus moetje openstaan voor nieuwe erva­

ringen en voortdurend leren van de ande­

ren. Die internationale oriëntatie was in het verleden een sterkte van de socialis­

tische beweging. Welnu, die sterkte wil ik terugwinnen.’ Einde citaat uit het boek der psalmen van madam Gennez, een erf­

stuk overigens van Stevaert die vrouwe­

lijke talenten mits proefperiode zeer wist

ting en taallessen. Is ongetwijfeld van belang, maar dat is de inzet van de vele Vlaamse grie­

zels evenzeer. Neem bijvoorbeeld de fami­

lie Laeremans. Die staat ook elk jaar van jetje te geven bij de vertrekplaats in Zaven­

tem. Samen metGerolf Annemans, Joris Van Hauthem en een pak andere Belangers tors­

ten ze een spandoek: ‘Gouden Medaille voor Langebaanschuiven’. Voorzien van olympi­

sche ringen, en verdere uitleg overbodig, nemen wij aan.

De heli ziet u

Het Vlaams Belang had appel geblazen in Zaventem voor een familiewandeling. Een kleine 500 dapperen trotseerden de regen en trokken omgord met leeuwenvlaggen door enkele prachtig Gordelgemeenten.

Alle VB-mandatarissen waren er niet, want we zochten onder meer naar die uit Brus­

sel, van wie we dachten dat die toch mee in de bres zouden staan voor hun Vlaamse ommeland...

Valkeniers, Laeremans, Annemans en De Man, een aantal partijbestuursleden, parle­

mentsleden en "lagere" mandatarissen - die soms van heinde en verre waren gekomen - waren wel op het appel. Ook la Morel was er, zij het op hoge hakken en met zonnebril op het hoofd. Op een tochtje door de mod­

der en in de druilerige regen was ze niet echt voorbereid. Samen legden ze de ruim zeven km af, terwijl ze nauwlettend in de gaten werden gehouden door pakkenmannen in burger en vanuit de helikopter.

te waarderen.

Diezelfde Gennez die de politiek wil teruggeven aan iedereen, misgunt de VI.Pro (mensen toch, wie heeft ooit die idiote afkorting en naam bedacht) dus het podium en het spreekgestoelte, terwijl het in de rode rangen al smalend luidt: ‘Wij weten intussen wel wat ze waard zijn.’ Men kan inderdaad van volksvertegenwoordi­

gers Bart Caron (cultuur) en Dirk de Cock (onderwijs) nog een zekere dunk hebben, figuren als een Jos Bex uit Leuven of Els van Weert uit Lierke Plezierke zijn van een dergelijk pluimgewichtniveau dat wij er ook niet onmiddellijk nog veel cadeau- papier rond zouden wikkelen.

Maar opgelet, de vijandelijkheden zijn nog maar pas geopend! Wedden dat we binnen afzienbare tijd den Bert een van zijn beruchte bleir- en krijsconcerten ten beste gaan horen geven? Dat hij - onder­

schat hem niet - al volop aan het konkel­

foezen is met Bettina (die van de slogan

‘Gemeenschap is leuk’) hoe hij ergens een wig kan drijven in het rode front? Een Brus­

sels parlementslid ruilen voor een Vlaams bijvoorbeeld? Een van de drie senaatszetels van Geert Lambert afpakken nu die toch aan het vermageren is? Steunlidkaarten kopen en verkopen van de sp.a zelf? Nota bene: net zoals Bert is Bettina niet naar de VI.Pro gekomen om met stille trom aan de einder te verdwijnen. Neen, vuurwerk moet er zijn en vuurwerk zal er komen.

Bert en Bettina - Bertina zullen we maar zeggen - worden te zeer gedreven door carrièredrang om de pijp aan Maarten te geven. D’er zal dus de komende maanden nog wel een ferm stukske komedie wor­

den opgevoerd.

Zeer ter harte gaat ons ook het voort­

bestaan van de jongerenbeweging L2 ofte­

wel L-kwadraat, wat staat voor linkslibe- ralisme tot de tweede macht, en die nog minder paardenkoppen telt dan de Vlaams- Progressieve moederorganisatie zelf. Welk raar en uitzonderlijk specimen dreigt de Vlaamse politieke fauna en flora niet te verliezen als de socialisten het been stijf houden? Vrienden, laten wij ter steun een theater- en cabarettournee in het leven roepen: 'Bertina op de Concertina’, en die volop promoten tot eer en glorie van het menselijk jolijt. En van het narrenschip dat zichzelf als “de ware erfgenaam" van de Volksunie beschouwt.

Niks beeld

De Vlaams Belangers legden in blok de weg van Zaventem naar Kraainem en Wezem- beek af, constant op de hielen gezeten door een cameraploeg van de VRT. Onder de wan­

delaars waren er al optimisten die dachten dat zij nu toch wel efkens op teevee zouden komen. Zij doolden. Niks beeld in het Jour­

naal. Geen nanoseconde.

Ge vraagt u af waarom de VRT zoveel kos­

ten doet om niks te filmen. Efkens nadenken!

Hadden die VB’ers nu de "goede inval" gehad keet te schoppen in bijvoorbeeld Wezem- beek-Oppem en hadden de Wezembeekse pakkemannen daarbij gul hun medewer­

king verleend, ja, dat zou dan uitgebreid te zien geweest zijn in het Journaal. Ziet en hoort ge het de "ankerman/vrouw" al zeg­

gen: “Rechts-extremistische familiewande­

ling ontaardt in geweld"?

Lees verder blz. 4

Geen woorden maar daden!

Sluit aan bij het Vlaams ziekenfonds.

Bel hiervoor ons gratis nummer: 0800-179 75.

Surf voor ons kantorennetwerk naar vnz.be.

Hoofdzetel: Hoogstratenplein 1 - 2800 Mechelen - www.vtu.be

4

De 16 is voor... Bart de Wever?

Nederlandse kranten laten soms een journalist een boek lezen of herlezen maanden nadat het al verschenen is en het aanvankelijke opgewaaide stof nog nauwelijks te merken is op de vloer. De waan van de dag wordt daarmee herleid tot de ware betekenis: een storm in een glas water. Ik heb nu eerst “De zestien is voor u” gelezen; het opus van het DS-journaille Brinckman, Albers, Samyn en Verschelden. Mijn eerste idee: laat deze mensen geen flyer van tien regels voor een nieuwe frituur schrijven, want daar zijn ze schijnbaar intellectueel niet toe in staat. Ze kunnen niet eens een beetje structuur brengen in hun verhaal. Ze beginnen met b, vliegen naar c en beginnen dan met a om weer terug naar c te keren zodat de lezer geleidelijk zijn weg verliest in het labyrint. En ze weten het zelf, want zonder dat ze er met een woord over schrijven in de inleiding, gooien ze de lezer op blz. 315 een reddingsboei toe in de vorm van een droge chronolo­

gie zodat je aan hun verwarde verhalen nog enigszins een touw kunt knopen.

Akkoord, het zijn maar Wetstraatjour- nalisten. Dat is nou eenmaal bijna het laag­

ste van het laagste (alleen als VRT-journalist kun je nog iets dieper vallen). Maar de kwa­

liteit van hun werk is omgekeerd evenredig met hun grote halsboord. Zo bestond de DS- redactie het om na de gemeenteraadsver­

kiezingen te wijzen op het succes van Bart Somers in Mechelen, want “hij had een bezie­

lend project”. Alleen de plaatselijke corres­

pondent van Het Laatste Nieuws wees er direct op dat Somers een zware nederlaag had geleden en een flink deel van zijn stem­

men was kwijt geraakt. Maar de journalist van de gebroken armen en benenrubriek kan het zich niet veroorloven om in de lucht te fietsen en zijn/haar krant te misbruiken voor een persoonlijke politieke mening. Hoofd­

redacteurs weten dat lezers meestal een krant kopen voor het plaatselijke nieuws en daarom tonen lokale jongens en meisjes wel respect voor de juiste feiten en daarom staan ze journalistiek trappen hoger dan de ayatol­

lahs van de Wetstraat.

De intellectuele diepgang van het D-kwar- tet is een (I) millimeter diep. Wanneer het VT4-afdankertje G. Liekens (de vrouw die na twintig jaar nog altijd Begijnendijks spreekt) niet op het voorstel van SP-voorzitter Vande Lanotte ingaat, moet hij naar zijn congres op 27.1.2007 met minder bekende namen.

“Die dag verliest de sp.a-voorzitter de ver­

kiezingen.” (blz. 68) Hij moet het met de Antwerpse zeur C. van Broeckhoven doen die in Terzake pijnlijk afgaat. En Verhof­

stadt gaat onderuit in zijn tv-debat op VTM met Leterme, want “wie gelooft die men­

sen nog?". Voorbeelden volgens de auteurs van belangrijke keerpunten in de campagne die sp.a en VLD met een zware nederlaag betalen. Onnozelaars! Naar dat geleuter met die Antwerpse, keken geen 200.000 mensen; bij die confrontatie Verhofstadt- Leterme waren er... 111.000 kijkers (m.a.w.

bij 2 % van de Vlamingen stond het toestel nog op VTM. Vergeet niet dat alleen het schermgebruik gemeten wordt en niet of de eigenaar van het toestel ook effectief keek).

Kortom, journalistiek die aan acht jaar wan­

beleid geen aandacht besteedt, want de uit­

slag van een verkiezing hangt volgens DS af van een gelukte one-liner die 5.800.000 Vla­

mingen niet gezien of gehoord hebben.

Oplichters als Slangen en andere marke- teers hebben er belang bij om incidentjes

Griezelen op de Gordel

Vervolg van blz3 Smeerlapperijen

De organisatoren van Bloso overdreven niet toen ze verklaarden dat er dit jaar opval­

lend veel pesterijen waren in de vorm van weggehaalde of verdraaide wegwijzers, over­

plakte borden (‘Hier wonen nog Belgen’) en natuurlijk duimspijkers en bloknagels op de weg. Dat was de avond daarvoor al begon­

nen, maar ook zondagmorgen moeten er nog heel wat franskiljonse trollen hebben rondgezworven. Zo stonden op een bepaald moment in Kraainem alleen al in de Arthur Desangrélaan zowat twintig fietsers achter elkaar met een lekke band.

Nog in Kraainem en Wezembeek-Oppem werden borden met de tekst ‘Opgelet Gor- delaars’ veranderd in ‘Opgelet Flaminganten’.

In Linkebeek en Sint-Genesius-Rode werd de Gordel hier en daar de Bordel. De vrij­

willigers van Bloso deden hun best om alles zoveel mogelijk terug in orde te brengen.

(Vanuit Zaventem was er een kleine groep mafkezen vertrokken met de slogan ‘I want you for Belgium’ en met de Waalse haan, de tricolore en de Vlaamse Leeuw.

We hopen dat ze onderweg in minstens tien grachten zijn beland en vijftig keer zijn

op te schroeven en hun rol als spindokter tijdens een campagne belangrijker te maken dan hij is, maar van echte journalisten ver­

wacht je meer. Deze leuterpraat herleidt de Vlaamse kiezer tot een hersenloze plu­

che beer die de spons zou vegen over een collaboratiepartij als de sp.a als op 27 janu-

ari een of andere tv-snol de socialisten had toegesproken. Deze bende van vier kan zich niet losrukken uit de kaasstolp van de Wet­

straat. Het bulkt in het boek (en tot vandaag in iedere krant) over een nieuwe generatie politici die elkaar niet meer kent waardoor de lange kortsluiting veroorzaakt wordt.

Het komt niet in de kop van de hoerna- listen op dat waarschijnlijk het omgekeerde het geval is; dat een nieuwe lichting bij de CD&V maar al te goed de Belgofone politici kent en hun ziekelijk racisme, hun leugens en hun onbeschaamde roverspraktijken op kos­

ten van de Vlaamse arbeider en bediende. Of dat sommige politici die jaarlijkse afpersing willen stoppen om het onderwijs, de zorg en het milieu in Vlaanderen te verbeteren.

Een beetje journalist spreekt Gerolf Anne-

lek gereden. De boom in met wie meeheult met de franskiljons.)

Gediplomeerde Griezels

De N-VA vertrok vanuit Zaventem voor de 100 kilometer, de 50 of een wandeling richting Kraainem en Wezembeek-Oppem.

Intussen had “burgemeester” François Van Hoobrouck voor de camera’s verklaard: ‘Ze kunnen marcheren, ze kunnen fietsen, maar ze kunnen niet stoppen.

Dan worden ze onmiddellijk gepakt.’

(Dit alles uit te spreken in geradbraakt

"Vlaams") Waarop wacht Marino Keulen om dit heerschap verder te sanctioneren?

Van Hoobrouck is terecht niet benoemd, en heeft dus geen bal te zeggen over wat mag en niet mag in het Vlaamse Wezembeek- Oppem. Toch liet hij de politie de wandelaars van de N-VA tegenhouden toen die aan de gemeentegrens gekomen waren.

Bart de Wever opende zonder T-shirt de politiegelederen en de blauwen lieten alsnog begaan. Blijkbaar was het in bepaalde frans­

kiljonse hoofden doorgedrongen dat er toch beter niet opgetreden werd. Het was wel de bedoeling geweest om de actievoerders van Voorpost de bak in te draaien; moesten die aan het gemeentehuis van Wezembek-

mans tegen wanneer die verklaart: “We heb­

ben een historische kans gemist.” (blz. 58) omdat het VB Dedecker niet heeft ingelijfd.

Annemans weet inmiddels waarschijnlijk al dat DD de kiesdrempel heeft bereikt omdat hij NIET op de lijst van het VB stond; omdat veel kiezers zagen dat hij salonfähiger was dan het VB. Met Dedecker bij het VB zou de partij hoogstens geen verlies geleden heb­

ben, maar het is dromerij om de uitslagen van VB en LDD bij elkaar te tellen.

Cactus in de broek?

Natuurlijk zitten tussen al dat varkens­

voer ook wat parels. De belangrijkste is de beschrijving van Bart de Wever. De voor­

zitter van de N-VA komt uit het verhaal als een gekwelde politicus. Hij weet dat hij op de vingers gekeken wordt door een kritisch partijbestuur en door leden die geen tweede keer een Schiltz-scenario zullen dulden. De Wever wordt correct beschreven als de wel- gebekte en bijzonder representatieve verte­

genwoordiger van een partij die vecht voor

haar bestaan, maar een dictator is hij aller­

minst. De Wever vertrouwt de CD&V niet, of tenminste een deel ervan niet, maar hij heeft gekozen voor een kartel waarin hij (of beter gezegd zijn partij) zwaarder weegt dan haar soortgelijk gewicht.

Maar hij is zeker niet de cactus in de broek van de partner. Keer op keer wordt hij ver­

rast als de ambities van Leterme en de minis- teriabelen van de CD&V tot toegevingen bereid zijn die hem de kop kunnen kosten;

ook persoonlijk, want hij heeft geen advoca­

tenkantoor achter zich om op terug te val­

len als hij op het politieke terrein sneuvelt.

Verhelderend is het verhaal over zijn ver­

houding met Bart Somers. Beide mannen groeien naar elkaar. Er is het gemeenschap­

pelijke VU-verleden, maar ook de niet-par-

Oppem verzameld hebben, zoals ze eerst hadden aangekondigd. Maar Voorpost koos nu het Cultureel Centrum van Kraainem als bijeenkomstplek uit, om daar de franskiljons van de “Bretelle" op te wachten.

Toen die niet kwamen opdagen, trok Luc Vermeulen met zijn troepen samen met het Vlaams Belang eveneens naar Wezembeek- Oppem.

HetTaalaktiekomitee bracht intussen een bezoek aan Linkebeek, zodat de drie meest weerspannige faciliteitengemeenten opnieuw goed weten dat ze tot het Vlaamse grondge­

bied blijven behoren.

Bretel

Bijzonder magere opkomst voor "het alternatief voor de Gordel” dat ijvert voor een uitbreiding van Brussel en het Brusselse stadsgewest. Enkele tientallen tot maximaal honderd participanten. Toch verklaarde organisator Yvan de Beauffort (MR-sche- pen in Schaarbeek) ‘opgetogen’ te zijn over de vele blijken van steun die hij van allerlei kanten had gekregen.

Uiteraard van de Franstalige partijen, maar zo klonk het, ook van Open VLD-opper- hoofd Bart Somers! Die voelde zich genood­

zaakt zijn woordvoerder een ontkenning de wereld in te laten sturen, maar blijkbaar is er toch een contact geweest tussen Somers en de Bretellen Van de collaboralen, meer dan ooit, verlos ons Heer!

De dingen dezer dagen

tijgebonden zekerheid dat die staatshervor­

ming toch zo nodig is om een einde te maken aan de Waalse diefstal. Voor Somers komt daar nog bij dat hij het etiket van buikspreek- pop van Verhofstadt kwijt wil, al controleren De Wael en De Gucht hem iedere minuut van de dag (als ze niet dronken zijn).

En dan komt het beruchte interview van De Wever over de gratuite Janssens-excu- ses over de Jodenvervolgingen. Intellectueel heeft De Wever 100% gelijk, maar politiek is het een blunder. De dag daarna profiteert de liberale trojka ervan om in een walgelijke vrije tribune de Vlaamse beweging en Bart de Wever persoonlijk weer in de nazi-hoek te duwen. De Wever is er kapot van. Hij weet zeer goed dat Somers dit niet meent en als zoon van Joos Somers ook niet kan menen, maar hij beseft definitief dat Somers een miserabele lafaard is die kruipt voor de echte VLD-bazen. Sindsdien zijn de twee mannen niet meer “on speaking” terms en De Wever heeft Somers terecht afgeschre­

ven. Die heeft vorige week voor de defi­

nitieve vlucht gekozen en vindt ineens de staatshervorming niet meer belangrijk. De bittere uitspraken die beide partijen daarna over elkaar deden is nog altijd een gevolg van de schok die De Wever terecht kreeg na de smerige insinuaties.

Rode haat

De N-VA voorzitter bevindt zich nu in dezelfde situatie als zijn intieme boezem­

vijand Filip Dewinter. Die is dikwijls veel te braaf voor weinig competente partijgeno­

ten, die laat veel te veel gezeur toe en die blijft loyaal tegenover medestanders uit het verleden die misstappen begaan. Hij krijgt het niet over zijn hart om hen “kalt zu stel­

len “ zoals een Schiltz deed met mensen die hem jarenlang beveiligd hadden in de moei­

lijke jaren. En toch moet Dewinter geregeld lezen dat hij een harde gevoelloze dictator is. De Wever leest ook dagelijks verbaasd de nonsens over zijn perverse invloed b'l een seniele commentator als H. de Ridder of “ En de winnaar is de N-VA” in een DS- artikel van een dwaze filosoof. Hij weet dat daar niets van waar is. Daarenboven word1 hij lijfelijk bedreigd want bij “Radio Mille Co - lines" op de Avenue Reyers is hij de meest radicale Vlaamse stem omdat nog veel radi­

calere Vlaamse stemmen daar nooit gehoor worden. Het zegt iets als een Christophe de Borsu het nodig vindt om De Wever bij fan11' liefeesten enigszins te verklaren en zelfs wat te verdedigen.

Ik kan De Wever vertellen dat hij inder daad in Wallonië haast Shakespeariaan5 gehaat wordt. Vorig jaar was ik te gast b'J Waalse vrienden die ik al meer dan twin tig jaar goed ken. De Wever was een avon lang de kop van Jut. Marie-Claire zei meten slotte dat ze tegen haar zin naar haar appaf.

tementje in Knokke kwam “paree que j3^

l’impression que je ne suis plus dans rno pays.” Ik heb de discussie afgebroken met Flandre nest pas ton pays. C’est Ie mien- heb sindsdien niets meer van mijn vroeger vrienden uit Heusy gehoord. , JanNecke*5

Praatvaar Jurgen Verstrepen, overge pen van Vlaams Belang naar Lijst Dedec heeft zich warempel aan het schrijven geZ^

Het worden geen memoires - daar lijkt ons een beetje vroeg voor, maar het naar het schijnt een soortement avontuK verhaal van Kuifje in politiek Wonderlan ■

Volgens de uitgeverij gaat Jurgen ge^

onderwerp uit de weg - zo kennen hem - en hij spaart niemand - valt bezien. “Vooral zijn getuigenis over e Vlaams Belang, de politieke partij e/l hij jarenlang behoorde, is verbijsterend „ zal ongetwijfeld veel stof doen 0Pwaa'ttit laat de uitgever ons weten. We zitten een visademke te wachten. Ook Hugo ( liers (VU, PVV, VLD, Vlott) heeft zich aan schrijven gezet. Covelirs is al wat ^anSer 'n^jt politiek dan Verstrepen en zal dus &e f meer te vertellen hebben en allicht ook meer straffere verhalen. En ook hij sPaeeli naar verluidt, niemand. Coveliers heeft heel hard eitje te pellen met zijn vroeg liberale kameraden en met de top van VLD in het bijzonder.

Hij gaat het ook hebben over de erot rende werking van de macht. En hij gaal en paard noemen oftewel man en vrouW- zitten met een visademke te wachten.

*

De dingen dezer dagen

5

Bakelandt en zijn bende

En? Ooit persoonlijk met Bakelandt en zijn bende gesproken? Neen? Ik wel.

Ik heb hem en zijn bendeleden ontmoet in mijn toenmalige Mechelse herberg

‘Den Torf. Priester Hugo de Bethune stelde me voor met de woorden: “Wees gerust, Bakelandt... ik ken de waard al jaren. Jan is een patriot van het eerste uur. Hij zal ons niet verraden.” Ik heb toen nederig geantwoord: “U flatteert me eerwaarde. “

U gelooft me niet? Wel, wel, wel. U kunt het onmiddellijk controleren op pagina 14 van ‘De laatste opstand’; album 68 in de reeks Bakelandt van tekenaar-scena- rist Hec Leemans. Hec maakte toen ook geregeld tekeningen voor een van mijn programma’s en hij vond het leuk me een rol te geven in dat verhaal en wat voor een rol. Ondanks de geruststellende woorden van die priester was ik wel degelijk de slechte die Bakelandt verraadt bij de Franse bezetter. Op pagina 29 stopt men mij gemuilkorfd als straf in een kast en voor zover ik weet, lig ik daar nog.

Meer dan tweehonderd jaar na zijn terechtstelling is Louis Bakelandt nog altijd een BV: er zijn Bakelandt-taarten, Bakelandt- stoeten, een Bakelandt-fietsroute en een bekende stripreeks. En zijn naam staat sym­

bool voor zowel patriotisme en verzet tegen de Fransen (niet waar) als voor grof bandi­

tisme (wel waar).

Louis Bakelandt wordt in januari 1774 in Lendelede in het graafschap Vlaanderen geboren en is al bij zijn geboorte getekend, want zijn vader heeft hem verwekt bij zijn stiefdochter. Hij krijgt dus de schandvlek mee als een kind van overspel en incest.

Het zijn de laatste jaren van een vrij gelukkige tijd in de Koninklijke Nederlan­

den (2.200.000 inwoners; 73% woont op het platteland). Er is al een generatie lang geen oorlog over het land geraasd; de landbouw is een succes dankzij de introductie van de aardappel; de huisnijverheid (vooral weven) wordt nog niet weggeconcurreerd. Bake­

landt wordt koewachter en hoeveknecht en weldra is bekend dat men hem beter niet vertrouwt, want hij wordt terecht verdacht van allerlei kleine diefstallen. Hij is ook een vechtersbaas en één van de gevolgen zijn de littekens op zijn gezicht. Hij is blond, heeft blauwe ogen en meet I m 70. Hij is dus zo’n tien cm langer dan de gemiddelde lengte van zijn mannelijke tijdgenoten. Als hij 18 is, bezetten de soldaten van de nieuwe Franse republiek voor de eerste keer de Konink­

lijke Nederlanden. Lang duurt die bezetting niet, maar in 1794 staan ze er weer en deze keer voorgoed.

Franse chaos

De gevolgen zijn dramatisch, vergemakke­

lijken en veroorzaken zelfs een deel van de criminele loopbaan van Louis Bakelandt. De Fransen hebben hun mond vol van republi­

keinse slogans, maar in werkelijkheid dalen ze als gieren neer om de Nederlanden uit te persen. Het regent rekwisities, extra belas­

tingen, gedwongen leningen. Het hele land raakt ontwricht. Op het platteland begint een landbouwcrisis. In de steden veroorza­

ken de Franse ondoordachte maatregelen werkloosheid op grote schaal. De Fransen etalen met waardeloze assignaten zodat iedereen die wat echt geld heeft, zijn mun- en oppot, maar daardoor stijgen de prij­

zen voor essentiële goederen schrikbarend.

erplichte officiële prijzen” creëren alleen Taar meer schaarste. De primaire antigods- 'enstige houding van de Fransen en de slui- 'nS van kerken en kloosters veroorzaken I °Arneer ^aat' daarenboven stort de hele 'e dadigheid, die al eeuwen kerkelijk geor- heTf566^ 'S’ 'n e^aar en de burgerlijke over- e'd treft aanvankelijk wel veel papieren,

aar geen reële maatregelen.

afw 'e over^eic* 'aat bet trouwens overal coii^H’ Fransen vinden veel te weinig tie a°Orateurs om gemeentebesturen, poli- be en.®erecbt over te nemen en zij die wel j ziin- zijn dikwijls platte opportunisten Zo"der veel niveau.

oud Vepa* dus oen groot deel van de tela^6 aan c*e macht, zeker op het plat- Fran ^aar d'e zijn er niet happig op de burpSe d'arree aan maatregelen over hun nie£rs uit te storten- Ze passen dus de niet 6 wetten n'et toe °F durven ze zelfs tie Ult*aarcbgen uit schrik voor de reac- een r^n hun standgenoten. Het gerecht is Onbej,UCht met onbekwame rechters en nog Grotp7aimere en corruPte veldwachters, terp . . en van het land komen een tijd lang

^btm een halve anarchie.

Want ƒ steden werkt een en ander nog wel, Frans aar 's ^rans toezicht en eventueel een toe2arnizOen’ maar °P bet P^tteland is Zeer stand ernstig. De onveiligheid wordt bekp^l001 en banditisme in groep wordt een

V*nd verschijnsel.

^.aar 1798 nog de korte Boe-

‘JS Dij; een opstand omdat de verplichte

legerdienst nooit tevoren heeft bestaan en voor sommige boerenfamilies een drama is.

Frans uniform

De naam van Bakelandt duikt voorgoed op in mei I799 als hij soldaat wordt in het Franse leger. Hij is plaatsvervanger van een rijke burgerzoon en jaagt het geld dat hij ermee verdient, waarschijnlijk op korte tijd erdoor. Nauwelijks twee maand later is hij al gedeserteerd. In augustus en september van dat jaar zijn er aanwijzingen dat hij al her en der in West-Vlaanderen (het toenmalige departement van de Leie) een handje helpt bij inbraken. In januari 1800 wordt hij echter opgepakt en weer het leger ingeschopt.

Het is typisch dat de Franse republiek het zich niet kan permitteren om deserteurs neer te kogelen, want zij heeft teveel solda­

ten nodig voor haar rooftochten. Bakelandt leert alleszins Frans bij het leger, want uit zijn gerechtelijk dossier blijkt dat hij altijd in het

hun versie vertellen. Bakelandt moet zeer vlug Frans geleerd hebben, want vier maan­

den later is hij alweer gedrost.

In juni-juli 1800 is hij weer thuis in de streek rond Pittem, Tielt, Hooglede, Sta­

den met eventueel een verre uitstap naar Torhout. Hij wordt weer landbouwknecht en ontmoet bij boer Simpelaere diens broer Armand, die zijn belangrijkste compagnon in de misdaad wordt.

Ze stelen wat bij Simpelaere en zetten het dan op het lopen. Waarschijnlijk trek­

ken ze een tijdje naar de Bataafse Republiek (de Nederlandse satellietstaat van de Fran­

sen), maar ze zijn weldra weer in hun West- Vlaamse biotoop. Op 31 oktober lopen ze weer eens wat gendarmes tegen het lijf en voor de derde keer krijgt Bakelandt (en de collegiale Simpelaere) een Frans uniform aan zijn lijf. Ze marcheren mee tot in Mainz en muizen er dan vanonder. In januari 1801 zijn ze weer thuis en deze keer begint het echte misdadigersleven.

Gezien Bakelandts reputatie zijn er twee verrassingen van formaat in zijn geschiede­

nis: die hele zware criminele loopbaan duurt nauwelijks twee maanden. Nog verrassen­

der: vergeleken met het racistisch gespuis van Noord-Afrikaanse of Oost-Europese origine, dat op dit ogenblik dit land teistert, zijn Bakelandt en zijn bende bijna koor­

knapen.

Struikrovers

Bende is daarenboven nogal een groot woord. Bakelandt leidt nooit een georgani­

seerde en gedisciplineerde bende. Hij is dus zeker geen “kapitein" zoals men hem nogal eens beschrijft. De bende is in de werkelijk­

heid een troep van mannen en vrouwen die in wisselende samenstelling mensen berooft of die uit stelen gaat, maar die nooit massaal en eendrachtig op één plaats samenkomt en vandaar in groep op strooptocht trekt.

Sommige van de zogenaamde bendeleden bestijgen samen met Bakelandt het schavot voor daden die de dag van vandaag hoog­

stens een lichte voorwaardelijke straf krij­

gen. Bakelandt is dan wel geen echte baas, maar hij is wel een leidersfiguur die het initi­

atief neemt en soms de gevaarlijke of moei­

lijke klusjes opknapt.

Alles begint op 19 januari I80I in Pittem met een overval die maar weinig opbrengt.

De dag daarna is hij met een paar kompanen in Ingelmunster waar hij een inbraak pleegt en “7 pond garen” steelt. Vergeet maar de wilde ritten per paard uit de stripverhalen.

Bakelandt en zijn compagnons (meestal Sim- pelaere) lopen altijd te voet. Ze hebben zelfs geen boerenkar. Ze trekken meestal 's nachts van het ene naar het andere dorp, want over­

dag is het te gevaarlijk. Iedere burgemees­

ter in de regio en iedere veldwachter weet dat Louis Bakelandt een zware jongen is die al drie keer gedeserteerd is en ze weten dat de Franse overheid hem graag nog een vierde keer inlijft. Tijdens de dag verbergen Bake­

landt en co zich in de een of andere zolder van een louche herberg voor zover de her­

bergier het aandurft hen gastvrijheid aan te

koudste maanden van het jaar.

Tijdens zo’n kouwelijke logeerpartij in het bos heeft Bakelandt geluk. Een boerin loopt hen voorbij. Bakelandt en een mede­

plichtige volgen haar en stellen zich voor. Ze gebruiken altijd hetzelfde smoesje. Ze zijn zogenaamde “conscrit-deserteurs”, d.w.z.

Vlaamse jongens, ingelijfd tegen hun zin bij het leger en gedeserteerd. Ze weten dat ze in bijna alle gevallen op sympathie kunnen rekenen en dikwijls hulp krijgen. De boe­

rin gelooft hen blijkbaar ook en ze stappen een eindje mee tot ze zeker zijn dat er nie­

mand in de wijde omgeving te zien is. Dan overvallen ze de vrouw, roven haar gouden haarspeld en gouden kruisje en nog wat geld en slaan op de vlucht, ‘s Avonds vinden ze een geschikte herberg waar ze het geld ver­

brassen met jenever. Op 28 januari probeert Bakelandt in een hoeve in te breken, maar de hond is blijkbaar wakker en de dieven gaan op de loop. Dezelfde dag wordt er een arres­

tatiebevel tegen hem uitgevaardigd voor de overval op die vrouw. De dag daarna spelen hij en zijn vrienden weer eens voor gevluchte deserteurs en ze mogen bij een weduwe en haar zoon iets eten in een hoeve in Kane- gem. Binnen de kortste tijd regent het drei­

gementen, maar een van de hoeveknechten heeft iets gehoord en loopt om hulp halen.

De bende moet vluchten met wat geld. Op 30 januari is Bakelandt in Ingelmunster, waar

hij weer inbreekt, in een alleenstaande hoeve en aanvankelijk als buit een grote pot smout vindt. Daarna slaagt de bende er toch in wat kostbaarheden te roven.

Moord

De bende telt ook een aantal vrouwen, die meestal op wacht staan en die in actie komen na een geslaagde inbraak. Zij kunnen gemakkelijker overdag op straat komen en ze hebben twee andere taken: zorgen voor ‘Ie repos du guerrier' (al heeft Bakelandt nogal losse handen) en naar bekende helers trek­

ken of het gestolen goed op een markt in de omgeving verkopen. Na hun laatste expe­

ditie neemt Bakelandt vijf dagen rust, maar op 4 februari loopt de volgende expeditie weer op een sisser uit: een boer in Win- gene is nog armer dan zijn overvallers. Dus geeft Bakelandt de opdracht om eens uit te kijken naar een geïsoleerde boerderij waar echt wat te rapen is.

Het uitverkoren slachtoffer is Catherine Desmet uit Pittem, ook een weduwe. Bake­

landt is deze keer weer vergezeld van Sim- pelaere terwijl twee dames van de bende de wacht houden. Zoals altijd stellen ze zich aan de al bejaarde vrouw voor als ‘conscrit- deserteurs’ en die nodigt de twee arme West-Vlaamse sukkelaars uit om een paar boterhammen met kaas te eten. Het bete­

kent haar dood. Plotseling springt Simpe- laere recht en duwt haar keel dicht. Ze valt en Bakelandt bindt haar handen en voeten aan elkaar. De overvallers besteden geen verdere aandacht aan hun slachtoffer en weten niet dat de aanval van Simpelaere een halswervelbreuk heeft veroorzaakt. Cathe­

rine is waarschijnlijk onmiddellijk gestorven, maar in de slecht verlichte woningen van die tijd valt dat niet onmiddellijk op. Bakelandt en Simpelaere roepen hun twee vrouwelijke kompanen erbij en plunderen alles wat niet te heet en te zwaar is. De dames krijgen de opdracht om alles op de markt van Ruiselede te verkopen. Dan duiken Bakelandt en Sim­

pelaere onder in een herberg in de buurt.

Daar vernemen ze na een paar dagen dat hun slachtoffer dood is en dat is schrikken, want ze begrijpen dat ze op niet veel genade van het gerecht moeten rekenen als ze gearres­

teerd worden. Een van hun dames is trou­

wens de eerste die gepakt wordt. Een maand lang leven Bakelandt en Simpelaere onderge­

doken, maar tenslotte hebben ze geld nodig en trekken ze er weer op uit.

In Staden volgen ze een veekoopman in de hoop hem te beroven, maar de hond die hij bij zich heeft, schrikt hen af. De dag daarna, op I7 maart overvallen ze een garenkoop­

man, maar die slaagt erin te ontsnappen.

Deze keer duiken ze onder in een herberg in Ichtegem. Inmiddels is de hele regio op zoek naar hen en om 4 u ‘s morgens arres­

teren de burgemeester en zijn politiemen­

sen Bakelandt, Simpelaere en een vrouwe­

lijk bendelid.

Aanvankelijk ontkent de struikrover alles, maar zijn slachtoffers herkennen hem natuur­

lijk. Waarschijnlijk hoopt hij dat sommige van zijn kameraden een poging zullen doen om de notoir slecht bewaakte gevangenissen bin­

nen te dringen en hem te bevrijden.

Als voorbeeld en lering

Maar de Franse overheid lacht er niet mee.

Ze is het groepsbanditisme in het departe­

ment meer dan beu en is van zinnens een

‘punition exemplaire’ uit te delen. Geleide­

lijk daagt het Bakelandt dat er geen hulp zal komen en dan begint hij te “zingen”, m.a.w bekentenissen af te leggen. En zelfs meer dan bekentenissen. Hij vertelt ieder van zijn inbraken en overvallen van naaldje tot draadje en noemt bij iedere misdaad de namen van de handlangers. Hij consulteert zijn geheugen en komt bij iedere ondervra­

ging met nieuwe details. En tenslotte herin­

nert hij zich de jenevernachten waar andere bendeleden hun heldendaden vertelden bij feiten waar Bakelandt niet bij aanwezig was.

Ook die sterke verhalen worden netjes genoteerd. De ondervragers weten natuur­

lijk met hun geluk geen blijf en het regent arrestaties. De meeste gearresteerden ont­

kennen aanvankelijk uit alle macht en plei­

ten onschuldig. Een Pé Bruneel bijvoorbeeld (de andere held uit de Bakelandt-stripreeks) zegt hoogsternstig: “Ik heb nooit Bakelandt ontmoet of gezien”, hoewel tientallen getui­

gen het tegenovergestelde beweren. Gere­

geld zijn er confrontaties met Bakelandt zelf en die eindigen altijd slecht voor zijn mede­

plichtigen omdat hun geheugen minder goed is, omdat ze er zich met doorzichtige

Lees verder blz. 14