Presenteren van
het ontwerpproces
Thesis Bachelorproef Gitte Vande Graveele
een veelzijdige consideratie
Media &
Information Design 2019 2020
Luca School of Arts Campus Sint-Lukas Brussel
Begeleiding praktische proef:
Hilde Princen Bart Vandeput
Begeleiding thesis:
Johan Van Looveren
Een onderzoek naar de eisen van een fysieke presentatie over het ontwerpproces.
Aangezien presenteren vaak de laatste stap is binnen het proces, doorgrond ik drie focuspunten waarmee absoluut rekening moet worden gehouden, nevens de portie intuïtie.
Daarbij komen de hoofdthema’s: narratie
& ervaring, ruimte & omstandigheden en presentatietechnieken aan bod. Voorbeelden die ik tegenkwam op mijn pad richting het derde bachelorjaar worden gebruikt als demonstratie.
Abstract Inleiding Methodologie
Narratie en ervaring Experience design Storytelling
Geschiedenis en heden Oefening
Ruimte en omstandigheden Geschiedenis en heden Covid-19
Oefening
Presentatietechnieken Modulair ontwerpen Media
Oefening Eindtoepassing Conclusie Bronnen
2 4 6 9
15
19
24 31 32
Inhoudstafel
Abstract
/ Inleiding 5 Het werkproces van een ontwerper bevat uiteenlopende fases die niet altijd
in dezelfde volgorde worden volbracht. Daarbij kan het zijn dat bijvoorbeeld 2 ontwerpers met beide dezelfde opdracht een volledig andere wijze of werkproces verkiezen. In dit werkpatroon is er wellicht wel één gemeenschappelijke factor die vaak in de laatste fase van het proces pas wordt ingezet. We spreken dan over de presentatie van het werk: een meestal last-minute-made besluit.
Ondergedompeld in een project, nemen we de tijd om gegevens uit onderzoek en experimenten te verzamelen om de basis te leggen voor een reeks mogelijke paden.
Intuïtie en rationaliteit komen daarbij voltallig aan bod. Soms worden zelfs de meest alledaagse objecten, ongebruikelijke gebeurtenissen of toevalligheden een onderdeel van het proces. Zelfs verzamelde en geanalyseerde dingen, objecten die gedecontextualiseerd, getransformeerd of aangepast werden. [Alliance Graphique Internationale, Ramalho, Rebelo, & Alliance Graphique Internationale, 2010]
Alle ontwerpen vervormen zo hier en daar informatie, daarbij filtert de toeschouwer wat er precies relevant is en wat genegeerd wordt. De vormgever manipuleert als het ware terwijl de waarnemer kiest wat wordt geabsorbeerd. De presentatie van dat ontwerp kan het verhaal enerzijds enorm versterken of anderzijds een volledig nieuwe wending geven. Daardoor kan de informatie die wordt geabsorbeerd,
gepercipiëerd of waargnomen, verhogen of net dalen. Een (re)presentatie – goed of slecht – zal steeds de perceptie van het voorgestelde sturen of beïnvloeden.
De mogelijkheden die we als vormgevers hebben om ons werk te presenteren zijn eindeloos. We variëren van digitale toepassingen tot fysieke installaties, van visuele performances tot multimediale omgevingen, tot volledige tentoonstellingen.
Het belangrijkste en gemeenschappelijke punt blijft de boodschap die we aan de toeschouwer willen meedelen. Die bij de ene vormgever meer voor de hand liggend is dan bij de andere. Er wordt bijvoorbeeld soms bewust gekozen om een draai te geven aan de boodschap of om de toeschouwer net meer vrijheid te geven in de interpretatie van het werk. Daar sluiten we aan bij onze vrienden, de kunstenaars.
De reflectie overheen mijn eigen werk bracht me tot de constatatie dat ik elke keer opnieuw de presentatie van mijn werk veel te laat in handen neem. Het eigenlijke werk en proces zijn belangrijk, maar de presentatie errond geeft
uiteindelijk vorm aan de boodschap die we willen overbrengen. Eerder gezien als een tekort aan informatie over mijn presentatiemogelijkheden, begin ik aan een traject waarin ik onderzoek welke factoren belangrijk zijn binnen het presenteren van (vaak) multimediaal werk, binnen de ontelbare mogelijkheden van onze opleiding Media
& Information Design.
Een open analyse en zoektocht naar mogelijke technieken en verhalen.
/ Inleiding
1
A neuron of my work, Hideki Nakajima
Restore the questions, Pierre Bernard Point of no return
Uwe Loesch
The Trial Stephen Doyle
Short cut in my graphic design process Erich Brechbühl
Sniff and Kiss Michel De Boer
With My Head (And Heart) Ben Bos
1-7
figuren uit het boek:
Process is the project, AGI-Porto, 2010 De werken stellen telkens het werkproces van de ontwerper voor. Figuur 7 is daarbij mijn favoriet.
2 3 4 5 6
7
Het presenteren van iets, in iets, door iets - voor iemand of niemand. Parameters die telkens het eindresultaat zullen bepalen. Tentoonstellingen omvatten deze beschrijvingen volgens mij erg goed. Omdat ze de meest brede manier van presenteren omvatten en eveneens diverse mogelijkheden in ruimte, media en technieken bieden, gebruikte ik ze als essentie in mijn onderzoek. Ik stelde er enkele elementen in vast die telkens de basis van de tentoonstelling vormen. Beginnend met de bestaansreden van je presentatie.
Tijdens het verwoorden van de raison d’être* zoekt men naar de algemene boodschap die overgebracht moet worden naar het publiek. De inhoud van die boodschap zal daarbij ook meteen je doelgroep bepalen. Waarnaast de manier waarop de boodschap naar je publiek wordt verzonden, een keuze veronderstelt in welk medium je tewerk zal gaan. Deze constructies breng ik in het onderzoek onder 3 verschillende factoren, die elk apart een eigen focus krijgen.
Primo, de narratie en ervaring (A) achter de weergave. Poëtischer gezegd: de ziel van je presentatie. Deze horen volgens mij hand in hand te gaan door hun samenspel.
Narratie maak deel uit van de ervaring die het publiek beleeft. Als tweede factor: de ruimte en omstandigheden (B), waarin we eerder kijken naar potentiële mogelijkheden. Want men is niet altijd onafhankelijk van een tweede of zelfs derde partij. En alsook omdat ruimte telkens een invloed zal hebben op je organisatie.
Waarbij we belanden bij de derde en eveneens de meest praktische factor, de presentatietechniek (C). We bekijken mogelijke opstellingen en mediakeuzes in functie van de twee vorige factoren.
Mijn praktisch werk zal ontstaan door het uitoefenen en toepassen van deze elementen, zowel individueel als in een totaliteit. Per categorie voorzie ik een kleinere toepassing waarin mijn observatie wordt omgezet naar praktijk. Als conclusie van mijn onderzoek wordt er een eind toepassing gemaakt waarbij de 3 factoren, zoals in de realiteit, fuseren en één geheel vormen.
/ Methodologie
/ Methodologie 7
raison d’être*
De belangrijkste reden van het bestaan van de presentatie.
8 11
9 12
10 13
8-10
figuren uit eigen presentaties
11-13
figuren uit recent bezochte tentoonstellingen
Fijn stof, 2BA & 3BA, 2018 Artefact, STUK Leuven, 2020
Atelierjury, mid 2019 Wolfgang Tillmans, WIELS, 2020
Atelierjury, late 2019 Wolfgang Tillmans, WIELS, 2020
A B
C
B
C C
B
A
A A A
B C
C
C B
A C
C C
C B
Toeschouwers van een tentoonstelling zijn o.a op zoek naar plezier, competentie, stimulatie en voldoening. Fiona Romeo - wie enkele jaren geleden nog directeur van digitale content was bij het MoMa - beschrijft een tentoonstelling meer als “een dans” dan een opeenvolgende ervaring (Romeo, 2013). Door tentoonstellingen en bezoekers te vergelijken met danspartners, legt ze met dit metafoor zowel het voorgeschreven parcours als de soms onvoorspelbare interactie tussen beide vast.
Een tentoonstelling bezoeken is een gepersonifieerde ervaring: we bekijken het niet passief maar we gaan er actief doorheen. Waardoor de tentoontestellingservaring onbestaande is zonder de activiteit van de bezoeker. We besturen de bezoekers wel door ze elementen te geven die hun ervaring rijker maken. Interactiemogelijkheden zijn daar bij uitstek het grootste onderdeel van. Die kunnen bestaan uit triggers die bijvoorbeeld educatief te werk gaan maar eveneens kunnen het kleine handelingen zijn zoals: bladeren, bekijken, lezen, indrukken, beluisteren, voelen, enz.
De choreografie van een tentoonstelling wordt eerder beschreven als het narratief of de verhaallijn.
Wanneer eenzelfde handeling repetitief blijft voorkomen - zoals het voortdurend kijken naar schilderijen aan de muur - wordt de bezoeker snel vermoeid. Afwisseling tussen handelingen is dus cruciaal om de bezoeker geboeid te houden. Een
andere oplossing kan een rustplek zijn - een moment waarbij de waargenomen informatie kan bezinken. Tijdens het zoeken naar interactiepunten binnen het presentatieproces van design wordt er eerder verder gewerkt op het werkstuk zelf.
We zoeken intuïtief naar een manier om het stukje design presentabel te maken - wat in eerste instantie resulteert in het stuk simpelweg ergens te plaatsen met zijn bijhorende uitleg. Anders dan kunst presenteren, heeft design vaker uitleg nodig.
De manier waarop wordt vaak niet snel genoeg doordacht. Als ontwerper moet er eerder gereflecteerd worden over de vervorming van het werkstuk zodat het binnen de gewenste presentatie past. We passen het ontwerp dus zodanig aan dat het een presentatie-uitgangspunt heeft. Dat kan bijvoorbeeld resulteren in proces tonen en achteraf een beleving creëren aan het ontwerp. Publiek gaat op die manier echt aan de slag met je ontwerp en er wordt tegelijkertijd een usertest gecreëerd.
Zo leren we als ontwerper uit de handelingen van onze bezoekers, i.p.v omgekeerd.
Experience design
“Visiting an exhibition is an embodied experience:
we don’t passively watch an exhibition, we actively move
through it, and it is only through our activity that the exhibition experience manifests itself.”
Regan Forrest
/ Narratie en ervaring
/ Narratie en ervaring 9
Storytelling Geschiedenis & huidige mogelijkheden
/ Narratie en ervaring 11
Zoals halverwege in een film terechtkomen en proberen de draad mee op te pikken, kan verkeerd door een tentoonstelling lopen erg verwarrend zijn. Zowat elke presentatiemogelijkheid volgt zowel bewust als onbewust een bepaald verhaallijn.
Soms leent het onderwerp van de presentatie zelf al tot een specifieke indeling.
Bijvoorbeeld: verhalen met een duidelijk begin, midden en einde monden vaak uit in een lineaire structuur. Terwijl anderen eerder wijzen naar de zogenaamde hub-and- spoke structuur oftewel: thema-onder-thema structuur. Hierbij staan er onder het algemene thema nog subthema’s die ervoor zorgen dat de presentatie via meerdere paden ingeleid kan worden. Terugkijkend naar de ervaring van de bezoeker zal de lineaire structuur minder autonomie aan de toeschouwer bieden.
Om het verhaal van je presentatie te construeren wordt er gereflecteerd over het hoofdidee, de overkoepelende thema’s en de boodschap(pen) die zo samen een geheel vormen als verhaal. Als waarnemer wordt er regelmatig geijverd naar een duidelijk verhaal - something that makes sense. Bij de afwezigheid van die evidentie kan de presentatie al snel worden beschreven als rommelig of niet to- the-point. Terwijl bij een te prescriptieve of expliciete presentatie, bezoekers zich snel gedicteerd voelen. Een balans tussen evidentie en vrije interpretatie zou beide bezoekersprofielen gelukkig maken. (zie Bijlage 1, Gesprek met R. Epple)
14-16 Regan Forrest Exhibition Narrative, The Spatial Parameters, 2014
Beads-on-a-string- arrangement van galerijen.
Alle ruimtes moeten worden doorlopen, zonder keuzes of snelkoppelingen.
Grid-schikking van galerijen.
Deze biedt maximale keuze maar kan ook verwarrend zijn om te navigeren.
Geïntegreerde-rug-opstelling.
Een traditionele
museumindeling met een hoofdatrium waaruit
de andere galerijen uitvloeien.
14 15 16
17
19
21
18
20 17-18
Will Burtin (1908–1972) ontwierp een reeks grootschalige ervaringen om complexe informatie aan het publiek te verwoorden. The Cell (fig17) (1958), The Brain (fig18) (1960), and Genes in Action (1966) waren één van de eerste driedimensionale presentaties die de kijker
19-20
Rose Epple is een ontwerpster met een spectrum aan mogelijkheden. Design is voor haar een manier om mensen samen te brengen. In een gesprek met haar gaan we dieper in op de ervaring van de bezoeker en de toekomst van presenteren.
21
Benjamin Verdonck met Aren, 2019.
Performance is een bijzonder verschillende manier van presenteren dan een tentoonstelling, omdat narratie hier een fundamentele rol speelt.
Verdonck vertaalt in Aren zijn onuitgevoerde ideëen in een stuk.
Pier Paolo Pasolini - Qui Je Suis Museum Strauhof, Zurich, 2009
Werkbundarchiv – Museum of Things, Berlin, 2017
/ Narratie en ervaring 13 Om de theoretische kennis die ik vergaar ook praktisch toe te passen, zet ik
deze om in een kleine oefening. Tijdens het vak InHouse presenting kregen we de opdracht een performance te creëren geïnspireerd op 2 alreeds bestaande performances, (waarvan één uit de collectie van Benjamin Verdonck) gelinkt aan onze eigen bachelorproef. Ik zag performance meteen als een onderdeel van presenteren. Uiteindelijk vormde ik een kleine tentoonstelling (Garden Quaranthibition) in mijn tuin (gezien de covid-19 maatregelen) over een selectie van het werk van mijn favoriete kunstenaar Olafur Eliasson en bracht deze over via een digitale gidsbegeleiding naar mijn docenten en klasgenoten. Omdat Olafurs digitale presence al ijzersterk is, wordt het bijna overbodig opnieuw een selectie te maken van zijn werk dat online te vinden is. Ik keerde daarom het verhaal van de tentoonstelling om en bracht eerder een vraagstelling naar voren over het aanzien van presenteren binnen kunst.
De montage van de gidsbegeleiding vind je hier terug: https://www.youtube.com/watch?v=KijUenu9mX0&t=3s
22
Oefening
23 24 25 26 27 28 29 30
de te volgen route werd met een grasmaaier afgemaaid het startpunt was eveneens het eindpunt
Intro Wall of Fame Instagram visitors Popularity vs. Popularity Restpoint (website Olafur) Quotes My interpretation My interpretation 2
31
32 23-30
Garden Quaranthibition chronologisch
geranschikte foto’s van de geplaatste werken binnen de tentoonstelling
31-32
Garden Quaranthibition shots uit de live
gidsbegeleiding via skype
/ Ruimte & Omstandigheden
“What is an exhibition and how do you make an exhibition?
An exhibition isn’t an archive and it’s not just showing an archive on the wall. It’s an entire spatial experience.”
Zoë Ryan
This is Tomorrow, een van de meest invloedrijke tentoonstellingen gedurende de 20ste eeuw, vertoond in de toen nog Whitechapel gallery. Een nieuw tijdperk aan tentoonstellingsmogelijkheden werd geopend door een samensmelting van disciplines als architecten, vormgevers en kunstenaars. (waaronder Pop-art
kunstenaar Richard Hamilton) Een innovatief en interactief weergavegebied stelde de nieuwe wereld van evolutie en technologie voor. Het werk werd geabsorbeerd in de ruimte en omgekeerd. In plaats van de zogenaamde White Cube-regel toe te passen, werden ruimte afbakeningen omgevormd tot waardevol werk.
Een huidig voorbeeld is de Artefact tentoonstelling die dit jaar te bekijken viel in Stuk Leuven. Ze verdeelden de ruimtes opnieuw in kleinere ruimtes/afbakeningen per kunstenaar.
Geschiedenis en huidige mogelijkheden
/ Ruimte & Omstandigheden 15
24a
25a
24b
25b 24
This is tomorrow, Whitechapel Gallery, 1956
25 Artefact, Stuk Leuven, 2020
/ Ruimte & Omstandigheden 17 Coalesce (een curatorieel project dat de drie hoofdcategorieën van organisatie
opsomt) [O’Neill, z.d.] vormt de tentoonstellingsruimte om tot landschap waarin de drie ruimtelijke categorieën de achtergrond, het middenveld en de voorgrond worden beschreven. De achtergrond (A) wordt beschouwd als de architectuur van de tentoonstellingsruimte, de primaire laag. De meestal witte muren van een galerij worden bijvoorbeeld gedeeltelijk geverfd, bedekt of geplakt en omgevormd van een lege ruimte tot een dominante esthetische ervaring. Het middenveld (B) wordt een gebied waarmee het publiek moet communiceren. Display structuren, meubilair en algemeen tentoonstellingsontwerp worden gebruikt als middel om de bezoeker op voorgeschreven manieren te conditioneren en te mobiliseren. De voorgrond (C) vertegenwoordigt een ruimte van insluiting, waarin de kijker wordt verzocht deel te nemen in een subject-to-object relatie met die artefacten en beelden. Werken die niet aangepast kunnen worden en in principe losstaand zijn van de curatoriële beslissingen.
middenveld m
voorgrond v
achtergrond
Gaberbocchus press and the Themersons on paper, on screen, on stage
Catapult, 2020
28
And/Now!, 2020 is een tentoonstelling die virtueel werd opgebouwd binnen het online programma: ArtSteps.
Het programma biedt telkens dezelfde virtuele ruimte aan die m’n binnenin kan personaliseren.
29
NMMCA, Seoul
werd digitaal gelanceerd binnen de Google Maps streetview functie. De beelden zijn oorspronkelijke 360graden opnames van het museum, wat het reaiteitsgehalte hoger maakt.
30
Olafur Eliasson studio is het online archief van de kunstenaar. Hij creëert een digitale wereld waarin zijn werk willikeurig maar ook onder tags georganisseerd wordt. Men kan als toeschouwer doorheen zijn lucht aan werk wandelen.
Every fourteen days a language dies - Patrick Keulemans,
Eva Steynen deviation(s) Antwerpen, 2020
26 27
De maatregelen die Covid-19 met zich meebrachten, transformeerde de openbare presentatieruimte volledig. Tentoonstellingen en musea werden gesloten waardoor werk presenteren meer dan ooit een digitale en soms virtuele wending kreeg.
Instituties brachten snel en relatief gemakkelijk virtuele ruimtes online waarin ze de originele tentoonstellingen omzetten naar de virtuele omgeving. Een nieuwe en verfrissende uitdaging zowel voor de maker als voor de bezoeker. Alhoewel al snel iedere institutie dezelfde manier hanteerde en virtuele exposities eentonig werden.
Verder dan dit ga ik niet in op het online-gebeuren van presenteren omdat dit afzonderlijk een nieuw onderzoek had kunnen worden - een onderzoek dat misschien wel enorm relevant was geweest binnen deze uitzonderlijke tijden.
Covid-19
28
29
30 B
C A
De oefening die ik tijdens dit proces creëerde werd eerder toegepast op de ruimte omdat er op dat moment weinig sprake was van de covid-19 maatregelen.
Gebruikmakend van de voor- en achtergrond methode en de beperking in ruimte, richtte ik een klein kastvak in het atelier lokaal in met al eerder gemaakte
prototypes van presentatie meubeltjes (zie p.22). Zoals een vitrinekast ook steeds een organisatie zal bevatten, bracht ik dezelfde structuur aan bod in deze opstelling. Een relatief klein oppervlak waarbij de achtergrond wordt versterkt door een DIY-spiegel. (Door gebrek aan materiaal kon ik niet heel de achterkant van spiegelmateriaal voorzien.) Deze zorgt ervoor de ruimte dubbel zo groot te doen lijken en eveneens het werk op te blazen. Een truc die bijvoorbeeld ook in winkeletalages wordt toegepast. De voorgrond werd bezet door de kleine prototypes, die het te presenteren object voorstelden.
Oefening
/ Presentatietechnieken
“Museums can design for reuse by creating an exhibition furniture
vocabulary that can
accommodate a variety of configurations and
arrangements.”
Smithsonian - National Air and Space museum
/ Ruimte & Omstandigheden 19
31 32 33
31-34 Kastindeling
prototypes van modulaire presentatiemeubels 34
De term modulair* dook op tijdens de zoektocht naar niet-wegwerp materialen in tentoonstellingen. Want waar elders dan de vuilbak belanden al deze
op-maat-gemaakte presentatieblokken, wanneer de tentoonstelling tot zijn einde komt? Een probleem waarbij de oplossing nog eens extra voordelen zou bieden, als hij clevver bedacht wordt. Door een ontwerp te maken dat voor meerdere
presentatie functies gebruikt kan worden, verhogen we de herbruikbaarheid van de modules en verminderen we de kans op weggooien. Multifunctionaliteit is hier ook een toepasselijke benaming voor.
Modulair ontwerpen leek hand in hand te kunnen gaan met FabLab’s*. Door hun frequent onderzoek en al bestaande open source projecten is het makkelijk verder te bouwen op iemands project en het op die manier verder uit te bouwen tot volwaardig en bruikbaar materiaal. Door meerdere ontwerpen slim te
combineren, creëren we verschillende functies in een groter ontwerp. Eenzelfde constructie mondt zo uit in meerdere vormen. Maar belangrijk is dat de constructie zich flexibel moet kunnen opstellen. PEGGY [Constant vzw, 2016] is hier een toepasselijk voorbeeld van en dient ook ter inspiratie van mijn eindtoepassing.
De presentatie in zijn geheel is al een medium. Daarmee spreken we een idee uit waarbij een tentoonstelling als super-instelling wordt beschouwd, met verschillende capaciteiten en disciplines en deze in één totaliteit verenigt. Maar binnenin de
presentatie wordt er (zeker bij het presenteren van design) gebruik gemaakt van meerdere soorten media. Media kan elk middel zijn waarmee informatie wordt verspreid. Waarbij ik snel een onderscheid maak tussen analoge en digitale media.
De keuze is afhangend van het gekozen onderwerp, werk en de toepassing.
In functie van de manier waarop we het publiek willen bereiken kunnen we een mediakeuze maken. Bijvoorbeeld Wellicht denk ik dat streven naar een multimediale omgeving een absolute meerwaarde kan bieden.
Modulair ontwerpen Media
1
2
3
4
5 6 7 8
9 MenschMaschine_plattegrond
digitaal analoog
/ Presentatietechnieken 21
35 36 37
38
35-37
Template van holtes op de Peggy tool Deze worden uitgesneden via een lasercut- of CNC machine.
Fablab*
fabrication factory modulair*
een constructiesysteem waarbij veel onderdelen uitwisselbaar zijn met diverse modellen. Ook wel bouwdoossysteem genoemd.
38
Peggy is een modulair bord dat door de verschillende holtes meerdere functies kan aannemen.
39
plattegrond Mensch Maschine, Bozar 2020
Na het bezoek aan deze tentoonstelling viel het me op dat er een interessante media-afwisseling aanwezig was, wat voor constante interesse zorgde. De balans tussen analoog en digitaal werk is hier erg sterk.
39
Mensch Maschine, Bozar, 2020
Nieuwe media zoals: VR installatie (4) zorgden voor optimale interactie met de bezoekers. Maar ook de bibliotheek (3) die ze vormden als rustpunt in de tentoonstelling, was erg effectief.
39
Verdergaand op het modulair ontwerpen construeerde ik tijdens de FabLab-
workshopdagen enkele modulaire prototypes die mogelijk gebruikt zouden worden als presentatietools binnen mijn jury. De opzet is om met zo weinig mogelijk
materialen zoveel mogelijk combinaties te creëren door gebruik te maken van verschillende verbindingstechnieken. Uiteindelijk mondde de workshop uit in 3 verschillende ontwerptypes op basis van 3 machinetechnieken - Lasercut, CNC en 3Dprint.
Oefening
/ Presentatietechnieken 23
40-43
Combinaties lasercutsnedes Vormen als houders, tafels, staanders, etc kunnen gemaakt worden met de verschillende onderdelen.
44 45
55 40
42 43
41
52 48
46
56 53 49
47
57 54 50
58 51
44-51 Reeks 1
Onderdelen uitgesneden met de lasercuttechniek.
Waaronder schuifbladen en houders.
52-54 Reeks 2
Vaste constructies die niet manipuleerbaar zijn. De zwarte verdieping werd met 3Dprint gerealisseerd.
De witte werd met CNC uitgesneden in schuim.
55-58 Reeks 3
3 identieke onderdelen waarmee verdiepen worden gecreëerd. Men kan zo hiërarchische onderverdelingen maken.
/ Eindtoepassing 25 Anders dan een onderzoek waarin er wordt toegewerkt naar één eindresultaat,
beschouw ik mijn analyse eerder als een how-to formule waarvan de eind
toepassing opnieuw maar een oefening is. Het mondt uit in een beproeving van mijn bestudeerde onderwerp en er wordt nagegaan of de voorgaande focuspunten op een coherente manier samenwerken. De eindtoepassing zal eveneens mijn jury-onderdeel worden. Ik presenteer 3 al reeds bestaande (eigen)
ontwerpprocessen uit 2019-2020 zodat mijn focus bij het maken van de presentatie blijft.
Door de maatregelen die covid-19 met zich meebrachten stond ik voor de keuze mijn presentatie digitaal verder te zetten of toch een fysieke oplossing te vinden. Omdat ik al verder gevorderd zat in het gebruik maken van de ruimte en presentatietools, koos ik ervoor toch een fysieke presentatie te maken.
De aanzet om op eender welke openbare plaats te presenteren werd vervangen door de mogelijkheid om de presentatie in elke ruimte te zetten.
Het presentatiemeubel wordt modulair zodat het na deze presentatie opnieuw gebruikt kan worden maar zal anderzijds wel een vaste oppervlakte bevatten.
Gekke voorstellen zoals: het concept van “De stoel uit Vlaanderen Vakantieland”
kwamen aan bod. Een PresentatieBox (60) die op verschillende open plaatsen in Vlaanderen zou kunnen staan, zodat er toch publiek naar de presentatie kon kijken, zonder de maatregelen te schenden. Maar realistisch bleek dit niet echt te zijn.
/ Eindtoepassing
59 60
61 62
Schets 2
Verplaatsbare presentatie
(De Stoel, Vlaanderen Vakantieland) Schets 1
Afbakening omstandigheden
Schets 3
Ruimtegebruik van een box
Ruimte
Wat kan ik doen met 1m²
/ Eindtoepassing 27 Door een X-patroon te gebruiken neemt de stabiliteit van het meubel toe.
Anderzijds zorgt het er wel voor dat er altijd een indeling van 4 hoeken zal zijn, wat ook in een redelijk vast verhaalpatroon resulteert. Geïnspireerd op Peggy (zie p.20) verdeel ik gelijke gaten over de vlakken die achteraf opgevuld worden door stokken.
Deze stokken zijn het fundament van allerlei plaatsingsmogelijkheden.
De uiteindelijke constructie maakte ik in MDF, wat niet de beste keuze was vanwege het gewicht. Het houdt het modulaire wat tegen omdat er nu extra mankracht
aanwezig moet zijn om de blok in elkaar te zetten. De blok is 2m hoog zodat er genoeg ophangmogelijkheden zijn. (als referentie: de man voor de blok is 1m86)
Binnenin de presentatieblok worden de 4 hoeken verdeeld onder 3 projecten en 1 inleiding-uitleg-hoek. De 3 projecten zijn voorbeelden van hoe deze specifieke content mogelijks gepresenteerd kan worden.
63 64 65
66-71
Plaatsingsmogelijkheden door stokken anders te schikken.
63-65
Onderdelen en uitzicht van het prototype
74-75
De presentatieblok in zijn geheel 2 identieke vlakken schuiven in elkaar
66
69
67
70
72
68 74
71
73
75
/ Eindtoepassing 29
Hoek a:
Inleiding bachelorproef - hoe presenteer ik design Hoek e¹: Projectvoorbeeld Modulaire prototypes Hoek e²: Projectvoorbeeld Garden Quaranthibition Hoek e³: Projectvoorbeeld Editoriaal stuk,
James Gleick
beweging van de bezoeker doorheen de presentatie
Er zullen steeds meerdere mogelijkheden zijn om doorheen de presentatie te bewegen als bezoeker. Al wil ik als ontwerper dat de bezoekers een voorgelegd pad volgen, ze zullen steeds zelf de keuze maken en mogelijks andere paden verkiezen.
In mijn presentatie zullen 3 mogelijke scenario’s voorkomen waarvan het 2de hoogstwaarschinlijk de meest voorkomende zal zijn. (77)
De inhoud van de projecten bevatten digitaal en analoog werk. Ze werden dan ook bewust gekozen zodat ik met meerdere soorten media aan de slag kon. Ik probeer binnenin de mediakeuze en de inrichting van de hoeken interactiepunten te zoeken met de bezoeker. In het eerste project wordt dit bijvoorbeeld gedaan door een playground te creëren - een plek waar de bezoeker zelf kan construeren. (78)
76
77
78
79 80
Onderdelen in de hoek zonder content Voor-midden-achtergrond
/ Eindtoepassing 31 Het tweede project wordt vertoond op een tablet (80) en smartphone (82) omdat
deze vooral digitale media bevatten. De bezoekers luisteren en bekijken de video en kunnen aan de hand van scrollbewegingen doorheen de content op de smartphone gaan (maar het is niet verplicht). Ook wordt er onderaan in de hoek een doos geplaatst waarin al het geproduceerde werk van dit project zal zitten. Zoals een giveaway, kunnen bezoekers een stukje werk mee naar huis nemen. Opnieuw probeer ik interactiepunten te zoeken en het publiek er ook thuis aan te herinneren dat ze deze presentatie hebben bijgewoond (doormiddel van de giveaway).
Het laatste project bestaat alleen uit papieren materiaal. Hier zal ik vooral gebruik maken van de stokken om stappen in het proces te differentiëren en 1 houder om het eindresultaat in te presenteren. De houder is het vorige prototype van de blok, een X-vorm waarin gemakkelijk een boek kan staan.
Opnieuw kan de bezoeker door het eindresultaat bladeren.
De uiteindelijke constructie wordt één week voor de jurypresentatie in het
atelierlokaal geplaatst. Mijn praktijkdocenten zullen op dat moment de presentatie bezoeken zonder mijn begeleiding. Omdat er door de omstandigheden geen
gebruikerstesten kunnen plaatsvinden, film ik het bezoek van mijn docenten via een afstandscamera. Dit zal mij uiteindelijk een beeld geven waar de bezoeker precies aandachtig was en welke paden er worden gevolgd. De beelden worden dan gebruikt tijdens mijn jury om aan te tonen wat er precies goed of slecht ging.
Zo is het mogelijk om mijn eigen presentatie toch te analyseren.
80 81 82
Ipad in houder houder smartphone in autohouder
Met een terugblik op de methodologie die ik handhaaf, zijn de uitgewerkte toepassingen nog maar een begin van een mogelijk leerpad. Het ontwerproces presenteren blijkt een stap te zijn die gedeeltelijk via intuïtie opgezet wordt.
Door enige tijd met het onderwerp bezig te zijn, kan ik mijn intuïtie nu bijsturen met reeds bestaande theorieën. Wat mijn presentaties in de toekomst hopelijk sterker en helderder zal maken. Ook bemerk ik dat het onderwerp presenteren immens groot is en ik vanaf aanhef me specifieker had moeten instellen. Zo had ik verdiepender kunnen ingaan op één focuspunt binnen presenteren. Tot slot ben ik erg nieuwsgierig naar wat het onderwerp presenteren me in de toekomst
nog zal brengen.
/ Conclusie
/ Bronnen 33 Willis, T. (2019 april). Exhibit Development The Art of Storytelling in Exhibitions.
Geraadpleegd van http://museumsassn.bc.ca/wp-content/uploads/2019/04/Exhibit-Dev- Tool-The-Art-of-Storytelling-120.pdf
Adams, S. (2017, 20 januari). Will Burtin.
Geraadpleegd van https://designobserver.com/feature/will-burtin/39476 Air and Space. (z.d.). Exhibition Fabrication Sustainability.
Geraadpleegd van https://airandspace.si.edu/rfp/exhibitions/files/j1-exhibition-guidelines/4/
Exhibition%20Fabrication%20Sustainability.pdf
Archinect features. (2017, 12 oktober). Exhibition visionary histories: a conversation with the curators of “Past Forward” at the Art institute of Chicago.
Geraadpleegd van https://static1.squarespace.com/static/53e1458fe4b04613ef675ae0/t/5 b44ef0a575d1f3762b579da/1531244300336/Archinect_Conversation.pdf
Constant vzw. (2016). Peggy, objects in common.
Geraadpleegd van http://constantvzw.org/w/?u=http://constantvzw.org/documents/oic/
Peggy.publication.pdf
Forrest, R. (2014 juni). Exhibition Narrative: The Spatial Parameters.
Geraadpleegd van https://static1.squarespace.com/static/58fa260a725e25c4f30020f3/t/59 4c350af7e0ab2a2c53ce94/1498166586487/7+EXH+SP+14+Forrest_
Exhibition+Narrative.pdf
Mohn, T. (2014, 19 maart). After the Exhibition, Finding New Uses for Displays.
Geraadpleegd van https://www.nytimes.com/2014/03/20/arts/artsspecial/after-the- exhibition-finding-new-uses-for-displays.html
Muse, W. (2017, 12 oktober). Three-Dimensional Storytelling:
Creating Engaging Exhibition Experiences.
Geraadpleegd van https://www.slideshare.net/westmuse/threedimensional-storytelling- creating-engaging-exhibition-experiences
O’Neill, P. (z.d.). Co-productive Exhibition-Making and Three Principal Categories of Organisation:
the Background, the Middle-ground and the Foreground.
Geraadpleegd van https://www.on-curating.org/issue-22-43/co-productive-exhibition-
making-and-three-principal-categories-of-organisation-the-background-the- middle-ground-and-the-foregrou.html#.Xt5fl54zY42
Romeo, F. (2013, 8 november). Can an exhibition be a story?
Geraadpleegd van http://www.foeromeo.org/conferences-etc/can-an-exhibition-be-a-story Ross, C. (2017, 11 december). Sophisticated Exhibition-Making: When is a story not a story?
Geraadpleegd van https://museum-id.com/sophisticated-exhibition-making-story-not-story- cathy-ross/
Epple, R. (z.d.). About - Rose Apple. Geraadpleegd van https://www.roseapple.net/about-me/
McKenna-Cress, P., & Kamien, J. (2013). Creating Exhibitions.
Hoboken, NJ, Verenigde Staten: Wiley.
Millar, L. A. (z.d.). Archives: Principles and Practices (1ste editie).
Chicago, Chicago: Neal-Schuman Publishers, Inc.
Ravelli, L. J., & McMurtrie, R. J. (2018). Multimodality in the Built Environment: Spatial Discourse Analysis (Routledge Studies in Multimodality) (1ste editie). /, /: Routledge.
Alliance Graphique Internationale, Ramalho, L., Rebelo, A., & Alliance Graphique Internationale.
(2010). Process is the Project - O Processo É O Projecto ; [AGI Porto 2010, Exhibition
“Mapping the Process”, Porto, Palacete Pinto Leite, 14.10. - 10.11.2010]. Porto, Italië: AGI.
Gobert, I., & van Looveren, J. (2015). Thoughts on Designing Information. Zurich, Zwitserland:
Lars Muller Publishers.
Jacobson, R. E. (1999). Information Design. Amsterdam, Nederland: Amsterdam University Press.
/ Bronnen
Websites & online artikels
Boeken
