H O S P I C E
DE REGENBOOG
10 jaar Hospice
10 JAAR HOSPICE BETROKKEN BUITENSTAANDERS
INTERVIEW NABESTAANDE
EN VRIJWILLIGER
► Voorwoord
Voorwoord 3 Met hart en handen 4 Lustrumviering I Vrijwilliger administratie 5 Boeken bij rouw en verdriet 6 10 jaar Hospice I Informatie Hospice 7
Het bestuur 9
Interview Gerrinda van der Veen 10 en Joke Overeem
Interview Gea en Esther Voerman 12 Interview Cursus Palliatieve Zorg 15
Veelgestelde vragen 17
Stichting Vrienden van het Hospice 19
Interview Anthonie 21
Betrokken Buitenstaanders 23, 27, 31
Complementaire zorg 25
Sponsoractie samen wandelen 26 Netwerk palliatieve zorg 28
BHV en EHBO training 29
Herdenkingsdienst 33 Het Hospice en sociale media 35
Colofon Inhoudsopgave
Dit Magazine is een uitgave van:
Hospice De Regenboog
Potsgildewegje 3, 8071 WP Nunspeet telefoon (0341) 25 09 62
www.hospicenunspeet.nl KvK 08146657
IBAN NL93 RABO 03847 676 99
Redactie: Gerrinda van der Veen en Chiel Voerman Oplage: 32.500 exemplaren Vormgeving: Drukkerij AMV, Lunteren Fotografie: Hospice De Regenboog
Danielle Scheers
Belastingvoordeel:
De Stichting Vrienden van het Protestants Christelijk Hospice Nunspeet is door de Belastingdienst aangemerkt als een Alge- meen Nut Beoogde Instelling (ANBI). Hier- door kunt u uw gift of schenking aftrekken van uw belastbaar inkomen.
► Inhoud
Voorwoord
Op 3 mei 2020 bestaat ons hospice 10 jaar. Dit leek ons een mooi moment om weer een magazine uit te brengen. In dit nummer kijken we vooruit, maar ook terug. En dat doen we onder het the- ma ‘Met hart en handen’.
Lisa van Moort heeft het prachtige beeld op de cover van dit magazine gemaakt: de handen zijn gevouwen in de vorm van een hart. De kleine vormen op de handen staan symbool voor de unieke zorg die wordt geboden en voor elke medewerker die op zijn unieke manier een steentje bijdraagt.
‘Met hart en handen’, zo willen we in het hospice graag zorg geven. Op het moment van dit schrijven hebben we net maatregelen genomen om de kans op de verspreiding van corona te verminderen. Bezoek terugdringen, terwijl je hart iets anders zegt. Geen handen schudden, geen knuffels geven. Terwijl een hand of arm om je heen zo troostend kan zijn.
Gelukkig kunnen we onze handen nog vouwen en ons hart met alle onrust richten op God.
‘Met hart en handen’ komt ook tot uiting in hoe we aandacht geven. Dat doen we bijvoorbeeld door complementaire zorg te bieden. Verderop in het magazine kan u hier meer over lezen.
Als de dood dichtbij komt is er verdriet, ofwel hartzeer. In het hospice is veel aandacht voor zingeving door tijd te nemen om daarover te praten. Wat houdt iemand bezig, wat wil iemand nog heel graag en welke ontmoetingen zijn nog belangrijk.
We vinden het belangrijk dat de naaste de zorg uit handen kan geven. Zodat er tijd is voor een gesprek van hart tot hart, tijd om gewoon naast iemand te zitten en om iemands hand vast te houden.
Ook veel inwoners van Nunspeet en omliggende dorpen hebben met hart en handen een bijdrage geleverd aan het hospice, waarvoor Dank!
Hopelijk leest u het magazine dat u in handen heeft met aandacht en plezier en raken we uw hart met de mooie verhalen en foto’s die een inkijkje geven in het werk van het hospice.
Gerrinda van der Veen, directeur
► Door Kors Fahner
Waar het hart vol van is daar geven de handen vorm aan. Nee zeg je, het spreek- woord is anders, oké. Toch ben ik op zoek naar het verband tussen hart en handen.
Het hospice bestaat 10 jaar. Wat mooi dat deze voorziening er is. En dat er mensen werken om voor de gasten, de mensen die in het hospice verblijven, te zorgen.
Zij hebben het hart op de juiste plaats. Zij houden van mensen en willen voor hen zorgen. Dit komt ook naar voren in de inspirerende tekst die op de steen staat naast de voordeur: “Draag zorg voor hem”
en natuurlijk ook voor haar. Een bekende tekst uit het verhaal van een vreemdeling, de barmhartige Samaritaan.
In het hospice wordt op veel manieren met de handen gewerkt. Als je aanbelt word je hartelijk ontvangen door een gastvrouw of gastheer. De tuin wordt ver- zorgd door mannen met groene vingers.
Bij de dagelijkse verzorging verrichten de handen nuttig werk. Voor het schoon- houden van de verschillende kamers en andere vertrekken zijn veel handen nodig.
Idem voor het voorbereiden van de maal- tijden, soms komen we handen tekort.
Betaalde en onbetaalde krachten heb- ben dit werk na aan het hart liggen. Dit alles voor het welzijn en optimale comfort voor hen die in het hospice verblijven.
Er is één activiteit waarbij hart en handen heel intensief samenwerken. Veel werkers in het hospice en ook veel gasten, familie- leden en bezoekers houden zich er meer of minder intensief mee bezig. Het heeft iets van woorden geven aan dat wat je bezig houdt, dat wat je in het diepst van je gemoed raakt.
Want ja, een verblijf in het hospice betekent voor de meeste gasten dat er afscheid moet worden genomen van de woonruimte waar men graag verbleef,
van naasten en familie die men van harte lief heeft. Heel pijnlijke en moeilijke pro- cessen die de gasten maar ook de naasten intensief raken.
Nogal wat mensen zijn dagelijks bezig met vragen zoals: Wat is mijn toekomst of mijn bestemming? Hoe moet dat nu verder met … als ik er niet meer ben? Kan ik wel verder leven zonder hem of haar?
Vragen en onderwerpen die heel veel verdriet teweeg kunnen brengen en het uiterste van betrokkenen kunnen vragen.
Veel stof tot nadenken, piekeren en pein- zen, waar moet ik heen met dit wat mij zo zwaar valt? Ik lijkt geen antwoord te krijgen op mijn vraag: Waarom moet mij dit overkomen?
Er is een lied dat de titel heeft: “Met hart en handen”. Eén van de zinnen uit dit lied is: “Hier ben ik”
Ik of jij, die moeite heeft met vragen zon- der oplossing en zorgen en vragen waar- voor geen oplossingen lijken te zijn. Aan
wie stel je jouw vragen en wie vertel je, dat wat je ten diepste bezig houdt? Vaak zijn er innerlijke, soms onneembare drem- pels om over deze vragen te praten en je moeilijkheden te uiten aan een ander.
Toch is er een uitweg als je de zin “Hier ben ik” anders leest: “Hier ben Ik”. De nadruk ligt dan niet meer op jezelf maar op de Ander. De Ander die jou hoort. Ook als Hij, die Ander, tot nu toe een onbe- kende voor je is. Hij nodigt je uit om met hart en handen op Hem te vertrouwen en aan Hem je zorgen en verdriet te ver- tellen en Hij zal je helpen. Een belangrij- ke belofte die hoop geeft voor een, van uit ons perspectief uitzichtloos lijkende, toekomst.
Met hart en handen
4
Lustrumviering
Op 3 mei 2020 bestaat Hospice De Regenboog 10 jaar, dat willen we graag vieren. We waren al volop bezig met de voorbereidingen, maar helaas zijn we genoodzaakt het feest af te blazen vanwege de regel die er op dit moment is dat samenkomsten niet door mogen gaan.
We gaan kijken hoe we op een andere manier en op een ander tijdstip het een en ander toch nog kunnen laten doorgaan.
We zullen u op de hoogte houden via de e-mail en sociale media.
Sinds 2019 doe ik elke dinsdagmiddag een aantal administratieve werkzaamheden bij het hospice. Zo betaal ik alle inkomende facturen van leveranciers en de bonnen van medewerkers of vrijwilligers. Het maken van. Ook maak ik de facturen voor het verblijf van onze gasten en mag ik de donateursgelden innen van Stichting Vrienden van het Hospice. Samen met Gerrinda maak ik ieder kwartaal vanuit het boekhoudprogramma Snelstart een overzicht van de resultaten.
Het Hospice ken ik al vanaf het begin vanuit een aantal bestuurlijke functies.
Een prachtige instelling met waardevolle taken. Als je wat ouder wordt, velen doen het gelukkig eerder, ga je eens nadenken
om meer voor je naaste te doen. Toen het Hospice in 2019 op zoek was naar een nieuwe vrijwilliger kwam dit voor mij op het juiste moment.
Ik vind het heel fijn om mee te helpen in het Hospice omdat ik elke keer de zorg en de liefde ervaar voor de gasten. Altijd is er rust, genegenheid, belangstelling en zorg.
Het valt me op dat het afscheid nemen van gasten elke keer weer pijn doet bij de medewerkers en vrijwilligers. Dit geeft volgens mij de intentie aan hoe het werk gedaan en beleefd wordt. Met hart en handen.
Ik heb hier veel respect en waardering voor omdat ikzelf de wat meer zakelijke
kant van het werk doe bij het Hospice.
Toch ervaar ik het als zeer waardevol en mooi om vanuit christelijke naastenliefde hieraan ook een bijdrage te mogen leve- ren. ‘s Middags even een bakje thee met koekje doen in de huiskamer en even bab- belen. Fijn.
Vrijwilliger administratie
Mijn naam is Gerrit Hofman, man en 64 jaar, meer dan 40 jaar getrouwd met Leida en 4 kinderen en 10 kleinkinderen.
Ik woon in Elspeet en ik werk nog een deel van de week als
ondernemer bij een timmerfabriek. Verder ben ik muzikant bij
de fanfare en sport ik regelmatig.
► Door Kors Fahner
6
BOEKEN
die kunnen helpen bij rouw en verdriet
Het lezen van boeken over verlies en rouw kan troostend zijn.
In dit artikel bespreken we kort een aantal boeken die helpend kunnen zijn in het rouwproces.
“Dichter bij het einde” is één van die boeken die ons kunnen helpen bij het voorbereiden op de situatie dat we allen uiteindelijk zullen overlijden. Drs.
Reinier van Kooten maakt in dit boek deze belangrijke zaken bespreekbaar.
Hij schrijft onder meer over ernstig ziek zijn en sterven, rouwen en het rouw- proces voor nabestaanden. Daarnaast besteedt hij in dit boek aandacht aan, de bijbel en wat die beschrijft over onze eeuwige bestemming. Het boek maakt zaken bespreekbaar, die de kans lopen om onbesproken te blijven. Het gaat om diep geestelijke zaken en tegelijk ook om heel praktische onderwerpen.
Een ander boek is “Helpen bij verlies en verdriet” geschreven door prof. dr.
Manu Keirse. Het is een basisboek over rouw en andere verliessituaties. Aan de hand van herkenbare voorbeelden toont de auteur aan dat rouwen niet hetzelfde is als afscheid nemen, maar anders leren vasthouden. Dankzij de talloze concrete tips voor de rouwende en zijn omgeving is het een heel praktisch instrument voor iedereen die met verlies geconfronteerd wordt.
“Je kind verliezen” is de titel van één van de boeken van Marinus van den Berg.
Ouders die zo'n verlies lijden, voelen zich dan ook vaak onbegrepen door de 'bui- tenwereld'. In dit boek probeert Marinus van den Berg gids te zijn tussen die twee werelden: de binnen- en de buitenwe- reld. Rouw om het verlies van een kind is niet los te maken uit onze - veranderende - cultuur. Marinus van den Berg beschrijft die context en gaat op zoek naar manie- ren van 'weerbaar rouwen'. De auteur richt zich niet alleen tot hen die een kind hebben verloren, maar ook tot hen die dit in hun omgeving meemaken en zich afvragen: 'Hoe kan ik een steun zijn...?'
“Bevrijd je verdriet” is een al wat oudere uitgave maar niet minder waardevol van Henri Nouwen. Het is geschreven voor mensen die het zwaar hebben met hun
verdriet. De schrijver doet de menselijke vragen over lijden en rouw volledig recht.
Zoals bijvoorbeeld de vraag: “Waarom laat God dit toe?” Hij richt zich op de diepere vraag: “Hoe kunnen we het leed een plaats geven zonder het te ontken- nen?” Nouwen laat zien dat we zelfs in onze diepste wanhoop, het oog op God gericht kunnen houden. Door God te betrekken in ons verdriet hoeven we onze weg niet alleen te gaan; ook in moeilijke tijden kunnen we ons leven grondvesten in vreugde en hoop. Zo komt er ruimte voor troost en genezing.
“Ze zeggen dat het overgaat” is een ver- handeling van de actuele auteur Johan Maes. Als het over rouwen en verdriet gaat, hebben we geen behoefte aan een vermanend vingertje, aan clichés, aan opmerkingen dat we ons verlies moeten verwerken, loslaten of een plaats geven.
Er wordt van ons verwacht dat er bin- nen zo kort mogelijke tijd een eindpunt komt aan onze rouw, dat het overgaat.
In de praktijk blijkt dat we het niet los- laten maar een zoektocht starten naar een andere vorm van vasthouden of verbinden. Rouw houdt nooit op, maar ontvouwt en ontwikkelt zich in de loop van ons leven en maakt deel uit van wie we zijn.
INFORMATIE OVER HET HOSPICE
Kennismaken met het hospice?
Als er vanuit de familiekring een opname in het hospice wordt overwogen (op kor- tere of langere termijn) is het naast een huisbezoek ook mogelijk om een rondlei- ding in het hospice te krijgen.
Lezingen en gastlessen
Wij willen graag vertellen wat het hospi- ce voor u kan betekenen en verschillen- de dilemma’s die in de laatste levensfase voorkomen met u bespreken.
Huisbezoeken
Als opname in het hospice (nog) niet aan de orde is, kan de zorgconsulent wel een bezoek aan huis brengen. In alle rust kan zij vragen beantwoorden en adviseren over symptoombestrijding en ondersteu- nende voorzieningen in de thuissituatie.
In de praktijk blijkt dat de zorgconsulent vanuit haar expertise en ervaring bepaal- de zorgen en/of verkeerde aannames bij zieken en diens naasten kan wegnemen.
Meelopen
Wanneer verpleegkundigen belangstel- ling hebben om in het hospice te wer- ken, worden zij van harte uitgenodigd een dagdeel mee te lopen.
Neem bij vragen over het bovenstaande contact op met de coördinator. Telefoon- nummer: 0341- 250962.
Harderwijkerweg 205 Hulshorst t. (0341) 25 30 53 www.schildersbedrijfbartpul.nl
F.A. Molijnlaan 3 Nunspeet | 0341 278383 nunspeet@drieklomp.nl | www.drieklomp.nl
HOGE KWALITEIT, GOEDE SERVICE EN UITSTEKEND ONDERHOUD VAN UW PAND.
t
t 06 51 37 72 97 ee info@gbbouw.com ww www.gbbouw.com Beheersbaar beheren! deurplus.com
landelijk specialist in deur- en beveiligingstechniek
veiligheid
|controle
|comfort
► Door Nico van Dijk
Op 27 februari 2004 werd een stichting opgericht met een bestuur. Reijer van de Velde was voorzitter tot 2014. Vanaf dat moment is Nico van Dijk voorzitter van het bestuur. In zijn terugblik gaat hij in op de plek die het hospice ondertussen gekregen heeft in Nunspeet en op het verschijnsel
‘bestuur op afstand’.
GEWORTELD in Nunspeet
Zo’n zes jaar geleden vertelde een vriendin van ons dat er een vacature was in het bestuur van het hospice. Zij stelde tegelijk de vraag of dat niets voor mij zou kun- nen zijn. Op dat moment had ik al veel bestuurservaring, maar ik was nog niet betrokken bij het werk van het hospice.
Wat ik er van wist, kwam uit de krant, en dat was een positief beeld.
Betrokkenheid
Bij de oprichting van het hospice was er direct al een grote betrokkenheid van inwo- ners en bedrijven in en rond Nunspeet. Van- uit christelijke waarden dient het hospice een maatschappelijk doel waar iedereen het nut van kan begrijpen. De bestuurders van het eerste uur hebben door hun gedre- venheid het draagvlak nog groter gemaakt.
Doordat het doel zo duidelijk is dragen ker- ken, gemeenten, verenigingen en andere maatschappelijke organisaties het hospice nog steeds een warm hart toe. Ondertus- sen kan bijna iedereen uit Nunspeet en omgeving wel de naam noemen van iemand die in het hospice gelegen heeft. Bekend- heid hebben en houden draagt bij aan de betrokkenheid.
Kwaliteit leveren is ook iets dat bijdraagt aan betrokkenheid. Het hospice heeft een goede naam. Ze levert hoogstaande profes- sionele zorg, dat is alom bekend. Kwaliteit die wordt geleverd door een groot team van zeer gemotiveerde en betrokken vrij- willigers en verpleegkundigen. Zij leveren een onmisbare bijdrage aan het werk van
het hospice. En zij zijn tegelijk hele goe- de ambassadeurs in het uitdragen van het werk van het hospice.
In de afgelopen tien jaar is het hospice diep geworteld in Nunspeet en de omliggende gemeenten. Het wordt gezien en gewaar- deerd, waardoor veel inwoners het hospice werk in allerlei vorm ondersteunen.
Het is mijn wens om mensen die aan het einde van hun leven gekomen zijn, onge- achte hun achtergrond, vanuit christelijke waarden en normen een professionele, liefdevolle en veilige plaats te bieden om te mogen sterven. Als voorzitter van het bestuur ben ik dankbaar dat ik een kleine bijdrage kan leveren.
Bestuur op afstand
De dagelijkse leiding van het hospice is in handen van directeur Gerrinda van der Veen. Zij is verantwoordelijk voor het reilen en zeilen binnen het hospice. Als bestuur op afstand letten wij alleen op de grote lijnen naar de toekomst toe en fun- geren we als klankbord voor de directeur.
Hiervoor hebben we ieder kwartaal een overleg met de directeur.
Het bestuur heeft ook een controlerende taak bij onderwerpen als personeel, beleid, kwaliteit, financiën, jaarplannen etc. Alleen in bijzondere gevallen wordt het bestuur ook betrokken bij een operationeel/prak- tisch vraagstuk. Dat gebeurt enkele keren per jaar. Het bestuur beschikt over de ver- eiste kennis gezien de ervaring en kunde van de bestuursleden.
In beweging
Het gaat erg goed met het hospice. We hebben professionele medewerkers en vrijwilligers en staan er financieel goed voor, waardoor we onze jaarplannen goed kunnen verwezenlijken.
Het hospice blijft wel mede afhankelijk van giften, zodat we ook goede en kwa- litatief hoogwaardige zorg kunnen blijven geven. Natuurlijk zijn er altijd dingen die verbeterd kunnen worden en daar is van- af het begin ook altijd veel aandacht voor geweest. De groei is normaal verlopen. We kunnen rustig zeggen dat door de inzet van iedereen het hospice steeds professioneler is geworden en nog steeds wordt.
Kernwaarden
De kernwaarden van De Regenboog zijn
‘respectvol, betrokken, deskundig en gast- vrij’. Deze herken ik heel goed bij de men- sen die vrijwillig of professioneel bij het hospice betrokken zijn. Als ik in Nunspeet of ergens anders mensen spreek over het hospice, zijn ze zonder uitzondering posi- tief en noemen ze vaak één van bovenge- noemde waarden.
Terugkijkend ben ik dankbaar dat we met zovelen dit werk mogen doen, dat dit zo gedragen wordt en dat het zo goed mag gaan. Soms raken gebeurtenissen mij en die bevestigen dan het belang van dit mooie werk. Die geven ook kracht om het te doen.
10
GERRINDA VAN DER VEEN EN JOKE OVEREEM :
“Een voorrecht om op te trekken met kwetsbare
mensen”
Tien jaar na de opening is Hospice De Regenboog stevig verankerd in de lokale samenleving. Vrijwilligers uit de hele regio werken er graag en ook ondernemers dragen hun steentje bij.
De eerste directeur Joke Overeem en de huidige directeur Gerrinda van der Veen kijken met voldoening terug en vol vertrouwen de toekomst tegemoet. “Het is een voorrecht als je mag optrekken met mensen in hun meest kwetsbare fase.”
Op 3 mei 2010 openden de deuren van het hospice. Dit was het resultaat van zeven jaar voorbereiding, door een heel actief en vasthoudend bestuur. Het werd een mooi nieuw huis, gebouwd door een lokale aannemer en installateur: Klom- penburg Bouw en Hellebrekers. En inge- richt met de donaties van bedrijven in de regio en diverse fondsen. “We begonnen met vijf gastenkamers op de begane grond”, herinnert Joke zich. “Al gauw waren ook de twee kamers op de eerste verdieping benut. Natuurlijk was er een drempel voor mensen. Is het niet somber in een hospice? Daarover kregen we vra- gen tijdens onze lezingen in Nunspeet, Elburg, Oldebroek, Uddel en Garderen.
We nodigden mensen uit in het hospice.
Ze ontdekten dat er bij ons een sfeer van warmte en gezelligheid is. Er mag gela- chen worden. Een lach en een traan, dat kenmerkt het hospice.”
Steeds meer draagvlak
Het draagvlak moest groeien. Joke:
“Een belangrijk punt was dat het hos- pice is geënt op protestants-christelijke grondslag. Euthanasie is bespreekbaar, maar niet uitvoerbaar. Daar was in het begin weerstand tegen. We zijn gewoon gaan zorgen, op de manier die volgens
ons gewenst is. Er kwam steeds meer draagvlak. Mensen waarderen onze res- pectvolle bejegening en warme zorg. En vergis je niet: die laatste levensfase is heel belangrijk voor mensen.” Gerrinda voegt toe: “We kunnen niet al het lijden wegnemen. Wel maken we de vragen en angsten bespreekbaar en doen daar iets mee, op alle dimensies van de palliatie- ve zorg: de fysieke, psychische, sociale dimensie en spirituele dimensie.”
Vrijwilligers zijn onmisbaar Mooi was dat het hospice direct voldoen- de vrijwilligers had. Joke: “Samen met de bestuursleden voerde ik in het begin wel ► Door Jeroen Fidder – Zegtekst.nl ► Interview
GERRINDA
JOKE
”Hier kan ik weer partner zijn”
honderdvijfentwintig gesprekken. Het ging om mensen die er voor een ander wilden zijn, mensen die zelf in de zorg werkten en ook wilden bijdragen aan de zorg in de laatste levensfase en mensen die naast hun werk ook actief wilden zijn in het hospice. We gingen in zee met negentig vrijwilligers. Het gaat om zorg- vrijwilligers, gastvrouwen en - heren en kookvrijwilligers en vrijwilligers voor de administratie, het secretariaat, de tech- nische dienst, de communicatie en het tuinonderhoud. Samen zorgen we dat het hospice blijft draaien. Het hospice is dus echt voor én van de regio.”
Financiering van de hospicezorg
“Tegenwoordig krijgen we vaker de vraag of wij daadwerkelijk afhankelijk zijn van giften en donaties”, vertelt Gerrinda.
“Dat komt omdat de financiering van de hospicezorg veel in het nieuws is. Die financiering is inderdaad ingewikkeld en verschilt per hospice. Sommige hospices zijn onderdeel van een grotere organi- satie en worden gefinancierd vanuit de Wet langdurige zorg (Wlz). Hospice De Regenboog staat op zichzelf en wordt gefinancierd vanuit de Zorgverzekerings- wet. De overheid wil eenduidigheid, maar dat wordt een lang traject. Tot die tijd wordt de kleinschaligheid en huiselijk- heid mogelijk gemaakt door giften. Ook ondernemers dragen het hospice geluk- kig een warm hart
toe.”
Discussie voer het levenseinde Joke en Gerrinda hebben het denken over de dood en over hospicezorg de afgelopen tien jaar zien verande- ren. “We hebben te
maken met discussie over het levensein- de en met de maakbaarheidsgedachte dat je helemaal zelf kunt bepalen wan- neer je wilt overlijden. Wij denken dat dit niet zo is. We hebben te maken met de gebrokenheid van het leven en sterven is daar onderdeel van. Kenmerkend van de laatste levensfase is dat alles wegvalt.
Je gaat helemaal terug naar wie je bent en maakt de balans op. Dat levert mooie gesprekken op. En soms ook moeilijke gesprekken tussen mensen van wie de relatie is stukgelopen. Het is pijnlijk als een zoon niet aan het sterfbed staat. Wij bemiddelen en begeleiden het gesprek.
Daaromheen doen we alles wat in ons vermogen ligt om het fysieke lijden te verzachten.”
Thuis sterven of in het hospice?
Een andere invloedrijke ontwikkeling is het langer thuis wonen. Gerrinda: “Als het kan, is het mooi om thuis te sterven, maar naar mijn idee wordt het ook wel- eens geïdealiseerd. Soms komen mensen daardoor in een heel laat stadium bij ons binnen: als de druk op de mantelzorger al heel lang te groot is. Ik snap het wel, want je wilt er zijn voor je partner. Maar een hospice is bijna als thuis, met meer rust en aandacht. Regelmatig horen we:
hier kan ik weer de partner of het kind zijn, zonder dat ik me zorgen hoef te maken over alles eromheen. Ook voor
een gezin met kinderen van wie een ouder zal overlijden, kan het goed en mooi zijn als deze ouder uiteindelijk naar het hospice gaat. Pas kwam hier een kind na schooltijd even langs. Daarna ging hij naar zijn vriendjes. Het mooie is dat het kind het gewone leven blijft ervaren.
Dat de drempel er blijft, komt natuurlijk omdat de keuze voor een hospice bete- kent het accepteren dat jij of je huisge- noot komt te overlijden. Dat gevoel kun je uitstellen zolang je thuis blijft wonen.”
Wensen voor de toekomst Het hospice werkt voortdurend aan pro- fessionalisering, wat zichtbaar wordt in scholingen voor verpleegkundigen en vrijwilligers. Gerrinda: “Denk bijvoor- beeld aan het behalen van het keurmerk Prezo Hospicezorg. Dat was geen doel op zich, maar we laten hiermee zien dat we persoonsgerichte zorg en verantwoorde kwaliteitszorg leveren. Verder noem ik graag de invoering van het elektronisch dossier, speciaal gericht op palliatieve zorg. Het draagt allemaal bij aan trans- parantie en eenduidigheid, en daarmee aan goede zorg. Mooi vinden Joke en Gerrinda de herdenkingsbijeenkomsten die twee keer per jaar plaatsvinden en de gespreksgroepen voor nabestaanden.
Daarbij ontstaan vaak mooie gesprekken.
Aanpassingen en vernieuwingen
De komende jaren blijft het hospice ont- wikkelen. Gerrinda: “Ik denk bijvoorbeeld aan het gebouw, de meubels en de tuin.
Na tien jaar zijn er aanpassingen en ver- nieuwingen nodig. Zorginhoudelijk willen we meer werk maken van complementai- re zorg: aanvullende zorg om het welbe- vinden van een gast te vergroten. Denk aan bijvoorbeeld handmassage, muziek en aromatherapie. Dit kan helpen bij pijn, angst onrust, slapeloosheid en vermoeid- heid. Onlangs zijn onze verpleegkundigen hierin weer geschoold.”
a
► Door Chiel Voerman ► Interview
12
GEA EN ESTHER VOERMAN:
“Je mag zorgen, maar het hoeft niet”
Hoe raakte je betrokken bij het hospice?
“De organisatie waar ik vrijwilligerswerk deed stopte ermee, daarom was ik op zoek naar iets nieuws. In ons kerkblad zag ik de oproep voor nieuwe vrijwilli- gers. Ik heb domweg gereageerd, terwijl ik helemaal nooit iets met de zorg heb gedaan. Wel was ik ooit een keer bij iemand op visite geweest die in het hospice verbleef.”
Gea vindt het fijn om in het hospice te zijn. Heel soms helpt ze mee in de zorg maar meestal is ze te vinden in de keu- ken of de woonkamer. Gastvrij zijn, de naasten en hun visite een welkom gevoel geven. De ene keer een goed gesprek aan de keukentafel en een andere keer is zwijgen het meest troostend. “Het is belangrijk dat er voor de naasten gezorgd wordt. Het is zo’n kostbare tijd die ze doormaken”.
Nu Gea zelf ook nabestaande is, weet ze nog beter hoe je je kunt voelen als naaste in het hospice. “En tegelijk weet ik het helemaal niet. Je weet niet wat iemand doormaakt, het is nooit hetzelfde en woorden vallen zo snel verkeerd”.
Esther: “Wij vonden het zo fijn dat er in het hospice medewerkers waren die ons
hielpen de grenzen te trekken richting bezoek”. Gea valt in: “Ja, thuis had ik die grens nooit getrokken. In het hospice zijn ze heel duidelijk: deze laatste tijd is voor de directe naaste en de gast samen.”
Hadden jullie al de mogelijk- heid van het hospice bespro- ken?
Thijs was al 2,5 jaar ziek toen hij redelijk onverwachts naar het ziekenhuis moest.
Al snel werd het duidelijk dat hij medisch uitbehandeld was. Omdat Thijs weg wil- de uit het ziekenhuis en verzorging thuis op korte termijn niet haalbaar was, kwam het hospice in beeld. De aanmelding bij het hospice ging snel. Dezelfde avond kon Thijs nog terecht. Het eerste wat hij zei: “Wat een rust, wat ben ik blij dat ik hier ben”.
Het was gelijk goed in het hospice
Thijs is maar een paar dagen in het hospi- ce geweest. De familie heeft dit als pret- tig ervaren. Esther: “De kostbare tijd die we nog hadden, konden we hier op een goede manier met elkaar doorbrengen. Ik vond de zorg erg professioneel. Ik vond het allemaal spannend wat er gebeurde,
De kachel brandt lekker in de woonkamer van Gea Voerman. Sinds 25 januari 2019 woont ze hier alleen met hond Luna. Haar man Thijs is na een periode van ziekte en een kort verblijf in Hospice De Regenboog overleden.
Gea kende het hospice
al goed. Ze is namelijk al
bijna 8 jaar gastvrouw in
hetzelfde hospice. Dochter
Esther is ook aangeschoven
bij het gesprek. Ook zij
was al bekend met het
hospice omdat ze als kapster
regelmatig een voet over de
drempel zet.
a
► Door Chiel Voerman ► Interview
"We konden volledig naasten zijn in plaats van mantelzorger"
maar ze hebben ons hier goed bij begeleid.
Volgens mij zijn ze de laatste uren geen moment weg geweest uit de kamer. Het voelde veilig dat ze er steeds bij waren. De verpleegkundigen en vrijwilligers leken er alleen voor ons te zijn”.
Gea vult aan: “Je mag zorgen, maar het hoeft niet. We konden even volledig naas- te zijn in plaats van mantelzorger. Dat was heel prettig.”
Hart en handen
Het thema van het lustrum is ‘hart en handen’. Wat denken jullie als je aan die woorden denkt? Gea: Iedereen die in het hospice werkt, doet dat vanuit zijn of haar hart. Daarnaast kun je
met je hart en handen veel voor de gasten en de naasten bete- kenen en het ze zo comfortabel mogelijk proberen te maken.
Dit hebben we ook zelf ervaren.
In september waren Gea en Esther en andere gezinsleden bij de herdenkings- dienst waar ook de
naam van Thijs is genoemd. Het was fijn om die naam te horen. Fijn dat hij en wij nog niet vergeten zijn. Esther zegt: “Voor mij voelde het als een soort afsluiten”.
Het hospice biedt ook altijd een nazorg- gesprek aan. Esther en Gea hebben toen gesproken met de verpleegkundigen die bij het overlijden aanwezig waren. Toen zijn ook de laatste vragen nog beant- woord. Dat hebben beiden als erg prettig ervaren.
Is het hospice voor jou veran- derd?
Esther moest wel even een drempel over toen ze daar voor de eerste keer weer ging
knippen. Gea had een lastig moment toen ze gevraagd werd een poosje bij een gast te komen zitten. Dat was op de kamer waar Thijs ook verbleef. Dat was moeilijk.
Doordat ze zelf heeft meegemaakt hoe het is om een geliefde te hebben die in het hospice verblijft, kan ze zich nog beter inleven in de situatie van de gast en hun naasten. Al blijft dit lastig. Ieder- een beleeft en verwerkt dit op zijn eigen manier.
Wat zou je anderen willen meegeven?
Wat zou je als vrijwilliger en nabestaande willen meegeven aan anderen die in deze situatie zitten? “Schroom niet om infor- matie in te winnen bij hospices of bezoek bijvoorbeeld de jaarlijkse open dag. Ik begrijp dat mensen graag zo lang mogelijk thuis willen blijven en dat de drempel voor een hospice soms erg hoog is. Wij hebben ervaren dat de overgang naar het hospi- ce meer rust geeft voor alle betrokkenen.
Het is erg fijn dat de zorg van je wordt overgenomen waardoor je meer tijd hebt om als gezin samen te zijn.
GEA
ESTHER
Zuiderzeestraatweg West 96 - 8085 AH Doornspijk tel. 0525-661239 - www.autobedrijfvandebeek.nl
IT- professionals
Van harte gefeliciteerd!
GRAFVERZORGING
·onderhoud vanaf € 19,50 per jaar
·restauratie- en herstelwerkzaamheden
·grafverzorging op de hele Veluwe
Staverdenseweg 45 | 8075 AP Elspeet | Tel. (0577) 49 18 51 info@hoveniersbedrijfstip.nl | www.hoveniersbedrijfstip.nl
begrafenisverzorging
Op het moment dat u een dierbare verliest, hetzij plotseling of verwacht, komt er veel op u af. In al het verdriet en de emoties moeten in korte tijd veel zaken
geregeld worden.
Begrafenisverzorging Wieberdink staat u bij in deze moeilijke periode. Wij nemen
alle tijd voor u en regelen de volledige begrafenis.
- DAG & NACHT BEREIKBAAR -
DAG & NACHT BEREIKBAAR
Binnenweg 3 | 8075 CE Elspeet | T (0577) 492 438 | M 06 - 127 775 84 info@begrafenisverzorgingwieberdink.nl | www.begrafenisverzorgingwieberdink.nl
Margreet van den Hoek - Wieberdink
06 - 127 775 84
begrafenisverzorging Op het moment dat u een dierbare
verliest, hetzij plotseling of verwacht, komt er veel op u af. In al het verdriet en de emoties moeten in korte tijd veel zaken
geregeld worden.
Begrafenisverzorging Wieberdink staat u bij in deze moeilijke periode. Wij nemen alle tijd voor u en regelen de volledige
begrafenis.
- DAG & NACHT BEREIKBAAR -
DAG & NACHT BEREIKBAAR
Binnenweg 3 | 8075 CE Elspeet | T (0577) 492 438 | M 06 - 127 775 84 info@begrafenisverzorgingwieberdink.nl | www.begrafenisverzorgingwieberdink.nl Margreet van den Hoek - Wieberdink
06 - 127 775 84
NUNSPETERWEG 83 ELSPEET T. (057 7 ) 49 1686 WWW.TWOONHUIS.NL
KENNIS EN AMBACHT, VOOR U SAMENGEBRACHT
www.bakkerijvandongen.nL Bakkerij Van Dongen
Brood • Banket • Chocolade • Catering
Mijn gesprekspartners zijn werkzaam bij de thuiszorg van de WZU. Als verpleeg- kundige komen ze bij mensen thuis om hen de zorg te geven die nodig is. En soms gaat het om palliatieve zorg. Sinds zij de cursus gevolgd hebben voelen ze zich meer toegerust om palliatieve zorg te geven aan cliënten in de thuissituatie.
Positief
Alle drie zijn ze zeer positief over de cur- sus palliatieve zorg. Er is in het hospice veel kennis en ervaring aanwezig. In deze cursus worden de basisprincipes geleerd van de palliatieve zorg, maar ook meer specialistische kennis komt aan de orde.
De cursus functioneerde eigenlijk als een soort upgrade van de eerdere opleidingen.
“Je staat weer stil bij hele basale dingen.
Bijvoorbeeld, dat je niet voor de cliënt gaat invullen wat goed voor hem of haar is. Maar dat je er naar vraagt: wat wilt u, waar kunnen we u mee helpen? Hoe wilt u dat de dingen gebeuren? We hebben ook geleerd om proactief te denken en goed samen te werken met andere disciplines.”
De cursus heeft ervoor gezorgd dat de ver- pleegkundigen nu effectiever overleggen met bijvoorbeeld huisartsen. “We weten nu ook beter wat kan en mogelijk is en onderkennen het belang van een goede communicatie”.
Kennis
Tinie geeft aan dat ze palliatieve zorg altijd al interessant heeft gevonden. Ze is de
cursus palliatieve zorg gaan doen omdat ze vond dat ze te weinig kennis had op het gebied van palliatieve zorg. ‘Ik ben soms jaloers op de kennis die er in het hospice is’.
Mariska vult aan dat de cursus haar echt handvatten heeft gegeven. Praktische handvatten waar je direct iets mee kunt doen. De cursus heeft hen ook geleerd om gebruik te maken van de richtlijnen palliatieve zorg. In de richtlijnen vind je veel informatie die je kunt gebruiken bij het bestrijden van de symptomen waar cliënten hinder van ondervinden.
Tijdens de MBO-V en HBO-V is er wei- nig aandacht nog voor de palliatieve zorg.
Soms merken ze bij hun collega’s ook wat onbekendheid in de zorg voor de ernstige zieke cliënt. Ze zijn blij dat ze met hun nieuwe kennis hun collega’s en cliënten van dienst kunnen zijn. Er kan onbekend- heid en daardoor onjuiste informatie bestaan over het gebruik van bijvoor- beeld Morfine. Terwijl morfine een hele goede pijnbestrijding kan zijn, die iemand de gelegenheid geeft om op een goede manier afscheid te nemen.
Zo lang mogelijk thuis
De meeste mensen willen graag zo lang mogelijk thuis blijven wonen. Veel mensen willen ook het liefst in hun eigen vertrouw- de omgeving sterven als dat mogelijk is.
Daar willen we ons graag voor inzetten.
“De zorg moet dan thuis wel goed gere- geld kunnen worden en veilig zijn. Zodra het niet meer verantwoord is voor de cli-
ent of voor de naasten, wordt een andere oplossing gezocht. Het hospice is er daar vaak een van.
En zo raken we één van de eyeopeners tij- dens de cursus. Namelijk dat de partners, kinderen en andere familieleden ook aan- dacht nodig hebben tijdens de palliatie- ve en terminale fase. Zij zijn niet alleen mantelzorger, maar ook partner of kind.
Zij hebben ook de rust en de gelegenheid nodig om afscheid te kunnen nemen en samen tijd te kunnen doorbrengen.
Zorghelden gezocht!
Zijn jullie toch nog die superzuster die door weer en wind gaat om de cliënten niet in de kou te laten staan? De drie vrou- wen kijken elkaar even aan en zeggen dan aarzelend: “Eigenlijk moet je inderdaad wel wat stoers hebben in de thuiszorg”.
Je komt bij heel verschillende mensen en huizen en je moet wel over aanpassings- vermogen beschikken. Die afwisseling maakt het werk ook heel boeiend. Geen dag is hetzelfde. Het werk geeft veel vol- doening en je krijgt zeker in zo’n heftige periode, echt een band met de cliënten en hun naasten.
Doen!
Heb je nog een tip voor andere verzorgen- den en verpleegkundigen in de thuiszorg?
Ja, zegt Mariska, als je de kans krijgt om de cursus palliatieve zorg te doen, dan moet je dat zeker doen! En eigenlijk, zou ik ieder jaar wel een terugkomdag willen hebben.
MARINA KNULST, MARISKA BURGLER, TINIE SCHREURS:
“Cursus palliatieve zorg gaf praktische handvatten”
► Door Chiel Voerman ► Interview
‘De zorg voor de naaste,
dat was een belangrijke
eyeopener in de cursus
palliatieve zorg’. Aan tafel
zitten Marina, Mariska en
Tinie. Wat heeft deze cursus
hen gebracht? Een leuk
gesprek over de thuiszorg
en de cursus palliatieve zorg
die zij vanuit het hospice
gekregen hebben.
vanreeuwijkzonwering.nl
GLAZEN SCHUIF DEUREN
voor uw veranda,
serre en blokhut
Gratis advies aan huis06-11432997
PPPPBBOOXXZZoorrgg: Voor praktische producten in de zorg met extra aandacht voor comfort in de terminale fase.
Voor informatie of bestellen:
www.ppboxzorg.nl tel. 0612164253
DE SNUFFELHAL DE SNUFFELHAL
Kom eens langs voor tweedehands meubels, lampen, serviesgoed, keukengerei, elektrische apparaten, boeken, kaarten, kleding … Ook zijn wij een inleveradres voor postzegels en bonnen/spaarpunten.
Noteer alvast in uw agenda onze zomeractiviteiten.
Natuurdiapresentatie 29 juni in ‘t Kerkerf Elspeet Zomeravondfietstochten Elspeet: ’t Kerkerf, 14 en 20 juli, 3 en 17 augustus Nunspeet: de Pineta, 14 en 27 juli, 10 en 17 augustus
Stichting Woord en Daad Winkels ● Postbus 560 ●4200 AN Gorinchem Tel: 0341-454980● snuffelhal@woordendaadnunspeet.nl ● woordendaadnunspeet.nl woordendaad.nl/winkels ●Rabobank: NL69 RABO 0311575617
Stationslaan 53 Nunspeet, www.woordendaadnunspeet.nl Openingstijden: maandag 13:00-16:00 uurdinsdag t/m zaterdag 10:00-16:00 uur
DE SNUFFELHAL DE SNUFFELHAL
Kom eens langs voor tweedehands meubels, lampen, serviesgoed, keukengerei, elektrische apparaten, boeken, kaarten, kleding … Ook zijn wij een inleveradres voor postzegels en bonnen/spaarpunten.
Noteer alvast in uw agenda onze zomeractiviteiten.
Natuurdiapresentatie 29 juni in ‘t Kerkerf Elspeet Zomeravondfietstochten Elspeet: ’t Kerkerf, 14 en 20 juli, 3 en 17 augustus Nunspeet: de Pineta, 14 en 27 juli, 10 en 17 augustus
Stichting Woord en Daad Winkels ● Postbus 560 ●4200 AN Gorinchem Tel: 0341-454980● snuffelhal@woordendaadnunspeet.nl ● woordendaadnunspeet.nl woordendaad.nl/winkels ●Rabobank: NL69 RABO 0311575617
Stationslaan 53 Nunspeet, www.woordendaadnunspeet.nl Openingstijden: maandag 13:00-16:00 uurdinsdag t/m zaterdag 10:00-16:00 uur
Wat kost een verblijf in het hospice?
De zorgverlening wordt bekostigd door uw zorgverzekering. Onze gasten betalen wel een eigen bijdrage. Deze hotelkosten bedragen €30,00 per dag. Bij een aanvul- lende verzekering wordt dit vergoed vanuit de zorgverzekering. Deze eigen bijdrage mag niet en belemmering vormen voor uw verblijf in het hospice. Neemt u contact op over de mogelijkheden.
Moet je per se christelijk zijn om in het hospice te mogen verblijven?
Nee, de identiteit van het hospice en haar medewerkers is christelijk, voor de gasten geldt dat iedereen welkom is! U komt niet vanwege uw levensvisie in ons hospice, maar vanwege de zorg die u nodig hebt.
We vinden het prettig als we elkaar res- pecteren en de ruimte geven.
Is er tv en wifi in het hospice?
In het hele hospice en gedeelten van de tuin kunt u gratis gebruik maken van WIFI.
Het netwerk is sterk genoeg voor norma- le online activiteiten. In de woonkamer is geen tv aanwezig. In de gastenkamers is een aansluiting voor kabel tv. De televisie kunt u zelf meebrengen.
Mag mijn huisdier mee?
Huisdieren zijn welkom in het hospice. In gezamenlijkheid maken we daar afspraken over. Soms kunnen niet alle gasten goed tegen huisdieren. Het welzijn van de gasten gaat bij ons voor op die van de huisdieren.
Kunnen partners en kinderen logeren en mee-eten?
In overleg kunnen partners en kinde- ren logeren. Op de gastenkamer kan dit eigenlijk altijd. Partners kunnen mee-eten.
Overige familieleden in overleg met de verpleegkundigen. Een kleine bijdrage in ons spaarpotje wordt op zo’n moment erg gewaardeerd.
Kan onze geliefde worden opgebaard in het hospice?
Als er geen mogelijkheden zijn dat de gast in zijn/jaar eigen huis opgebaard kan wor- den, dan kunnen we de optie van opbaren in het hospice besproken worden. Wij vra- gen daarvoor een vergoeding.
Veel gestelde vragen
Met respect voor iedere levens overtuiging.
Wij zijn 24 uur per dag bereikbaar.
WWW.UITVAARTZORGNOORDVELUWE.NL
Voor leden en niet leden.
Johan Tanghe en Willemien Schreurs 0525 - 630981
Hendrik Sellies
038 - 3761972
STICHTING
DE VRIENDEN VAN HET HOSPICE
► Door Harry van der Stege
Sinds de start van het hospice is er ook altijd een stichting “Vrienden van Hospice De Regenboog” geweest. Via donateursgel- den, acties en evenementen proberen wij middelen bij elkaar te krijgen. Zonder deze extra inkomsten zou het hospice de combi- natie van huiselijkheid en professionaliteit niet kunnen behouden.
Met de donaties en giften kunnen we de aanvullingen op de dagelijkse zorg finan- cieren. Maar ook de noodzakelijke aanpas- singen en vernieuwingen in en rond het gebouw.
We zijn erg blij dat het hospice zo’n war- me plek in de samenleving heeft gekregen.
Het gebeurt regelmatig dat het hospice als ‘goed doel’ wordt aangedragen door de organisatoren van sportevenementen, open dagen en concerten. Er komen giften
binnen van winkels, bedrijven, instanties en verenigingen. We kunnen geen namen noe- men, het zijn er zo veel.
U kwam ons in deze tien jaar ook tegen toen we de cd’s gingen verkopen van Andre
& Edith Post met Wim Magré. Er is nog een tiental cd’s verkrijgbaar overigens van deze speciale hospice-editie. Via info@hospicen- unspeet.nl kunt u deze voor minimaal 10 euro nog bestellen.
Met de middelen hebben we onder andere dit gerealiseerd:
• Aangepaste verlichting in de kamers van de gasten
• Klimaatbeheersing in het pand
• Grondaankoop t.b.v. uitbreiding van de tuin
• Huiskamerconcerten
Helpt u mee? Word dan vriend. Dat kan bij- voorbeeld door donateur van onze stichting te worden. U kunt hiervoor onderstaande machtigingskaart invullen en inleveren bij het hospice.
Onder de nieuwe donateurs die zich aan- melden tussen 20 april 2020 en 30 mei 2020 verloten we een heerlijke appeltaart. We willen in dit jubileumjaar ook graag iets terugdoen aan trouwe donateurs. Onder hen verloten we aan het einde van dit jaar 3 appeltaarten. We houden u op de hoogte!
HARTELIJK DANK!!
BESTUURSLEDEN GEZOCHT!!
De stichting vrienden is dringend op zoek naar versterking van het bestuur. De tijdsinvestering bedraagt slechts enkele uren per kwartaal. Wilt u vrijwillig ambassadeur zijn van het hospice?
Hebt u interesse hierin of wilt u informatie neemt u dan even contact op met de directeur van het hospice via info@
hospicenunspeet.nl of 0341- 250962.
Martin van Dorp (penningmeester) Gerrit Hofman (voorzitter) Harry van der Stege (secretaris)
k Accountancy k Administratieve diensten k Salarisverwerking k Fiscale aangiften k Advisering
“Het bleek geen overbodige luxe om als particulier een fi nancieel adviseur in te schakelen. Mijn aangifte geef ik tegenwoordig uit handen.
Voor mijn bedrijf kan ik eveneens rekenen op correcte cijfers en een goed advies. Ik merk dat mijn adviseur persoonlijk betrokken is.”
“IK GEEF HET MET VERTROUWEN UIT HANDEN”
Brinkersweg 22, 8071 GT Nunspeet | T (0341) 25 62 64 | E info@vandenbergaccountants.nl | vandenbergaccountants.nl
De reden dat ik Anthonie graag wil spre- ken voor dit lustrummagazine, is dat hij momenteel de enige mannelijke ver- pleegkundige is binnen het hospice. En het gesprek moet wel nu, want nog even en hij werkt niet meer in De Regenboog.
Hoe kwam je eigenlijk binnen in het hospice?
Een vrijwilliger van het hospice tipte mij toen ik een stageplek zocht voor mijn MBO-Verpleegkunde. Tijdens die stage heb ik veel geleerd en ik werd door ver- pleegkundigen en huisartsen aangemoe- digd om ook de HBO-V te gaan doen.
Tijdens die opleiding werkte ik al snel
als nachtdienst in het hospice. Het werk als verpleegkundige vind ik erg boeiend.
Ondertussen loopt mijn opleiding ten einde en ben ik met twee anderen bezig met een afstudeerproject binnen het hospice.
Was je op je opleiding voorbereid op werken binnen een hospice?
Eigenlijk niet. Op het MBO was er wei- nig aandacht voor. Op de HBO-V is er een minor over palliatieve zorg, maar van de praktijk leerde ik uiteindelijk een stuk meer. Ik heb gemerkt dat er in Hospice De Regenboog echt veel kennis is over
palliatieve zorg. En het is goed om dat te delen met anderen, studenten en zorg- professionals zoals tijdens de Branche- meeting en cursussen gebeurt.
Is het hospice een
geschikte plek voor jonge verpleegkundigen?
Binnen het hospice is er heel veel aan- dacht voor de begeleiding van de gasten en hun naasten. Dat is iets wat ik echt heb moeten leren. Mijn focus zat vooral op het verpleegkundige handelen. Ik denk dat je als jonge verpleegkundige wel kunt wer- ken in een hospice. Maar ik denk ook dat levenservaring je een betere verpleeg-
ANTHONIE:
“Aandacht en comfort,
dat is de zorg in een hospice”
We voeren ons gesprek in de stilteruimte van het hospice.
Een prettige ruimte met stoelen die verrassend lekker zitten. Normaal een ruimte om tot rust te komen en alle emoties een plek te geven.
Een prima plek om een goed gesprek te voeren met Anthonie blijkt.
► Door Chiel Voerman ► Interview
ANTHONIE
a
22 kundige maakt in deze omgeving.
Tegelijk heb ik heel veel geleerd over pal- liatieve zorg, meer dan wat ik op de oplei- ding heb geleerd. En dat vind ik heel erg waardevol. En er komen meer verpleeg- technische handelingen voor, dan je in eerste instantie zou denken als je aan werken in een hospice denkt. Doordat het medisch beleid bij de gasten snel veran- derd moet je scherp blijven. En als jonge verpleegkundige leer je dan dus veel.
Vergeleken met
studiegenoten zul je veel overlijdens meemaken?
Veel studiegenoten maken wel overlijdens mee. Maar er zijn nog weinig plekken waar ook de laatste zorg geboden wordt door verpleegkundigen. In ziekenhuizen wordt die zorg meestal gegeven door de mensen van de uitvaartonderneming. Het eerste overlijden dat ik hier meemaakte was wel indrukwekkend. De gast verbleef al lange tijd bij ons. En dus kenden we de naasten ook best goed. Een overlijden binnen het hospice is niet eng of naar.
Ook de naasten worden heel goed voor- bereid op alles wat er kan gaan gebeuren.
Alles verloopt heel professioneel en toch ook heel menselijk.
De naasten zijn vaak heel open en er ont- staan mooie gesprek- ken tijdens het geven van de laatste zorg.
Omdat we als ver- pleegkundigen de gast ook tijdens zijn of haar leven ver- zorgd hebben weten we goed wat ze pret- tig vonden.
Het overlijden van jonge mensen komt wel dichtbij. Zeker als het gaat om men- sen in de leeftijd van mijzelf of mijn ouders. Of als het mensen zijn die je van- uit je eigen omgeving kent. Soms hebben jonge mensen die ziek zijn nog zoveel te doen. Ze zijn niet klaar om te sterven.
Maar er zijn ook oudere mensen die wor- den ingehaald door de ziekte, dat is net zo ingrijpend om mee te maken.
Wilde je altijd al
verpleegkundige worden?
Vroeger wilde ik uitvinder worden. Of elek- tricien. Maar ik ontdekte dat ik het leuker vond om apparaten uit elkaar te halen dan ze in elkaar te zetten. Een neefje van mij heeft spierziekte. Hij gebruikt een voe- dingspomp en ik mocht die aansluiten.
En die combinatie van mensen helpen en technische handelingen maakte dat ik ver- pleegkundige wilde worden. Niet iedereen is altijd even aardig en dankbaar met jou als verpleegkundige. Daarom moet je het vooral doen omdat je het zelf wilt.
Wat is het mooie van een hospi- ce ten opzichte van thuiszorg?
Thuiszorg doet goed werk. Maar in een hospice kan je in de terminale fase gemak- kelijker 24 uur zorg geven. Hier kunnen we steeds even langslopen om te kijken hoe het gaat en bijvoorbeeld even kort de droge mond van iemand bevochtigen. Met thuiszorg blijft de naaste een mantelzorger.
In een hospice kan de naaste weer naas- te worden en volgens mij is dat een groot voordeel in de verwerking van de ziekte en het verlies.
Jij werkt als man in dit hospice, pak jij de dingen anders aan denk je?
Ik ben heel oplossingsgericht en praktisch ingesteld. Toen ik stage liep had ik last van de volle opiatenkast. Dus in een stil moment heb ik daar een extra plankje in gemaakt waardoor er nu veel meer overzicht is. Er ligt altijd wel een klusje op mij te wachten als ik in dienst kom. Dat is stereotype maar ik vind het ook gewoon leuk om kleine probleempjes met apparaten of computers op te lossen.
Ook bij mijn studiegenoten kom ik veel vrouwen tegen. Maar we horen er als man- nen gewoon bij. We zijn wel wat nuchterder denk ik.
Wat ga je meenemen vanuit het hospice als je in het ziekenhuis gaat werken?
Palliatieve zorg is gericht op symptomen en op comfort. Soms kost een bepaalde verpleegkundige handeling de terminale patiënt meer dan dat het hem oplevert.
Bij benauwdheid kun je op een bepaald moment bijvoorbeeld beter morfine geven dan dat je slijm gaat afzuigen. Het gevoel van benauwdheid verdwijnt dan, zonder het nare moment van afzuigen en de irri- tatie die dat geeft.
Ook zal ik de complementaire zorg wel meenemen. Eerst was ik wat sceptisch over essentiële oliën bijvoorbeeld. Ik wil- de weten wat er nu zo essentieel aan was.
Mijn opleiding is erg gericht op evidence based werken. Dat kritische heb ik ook wel:
werkt het, hoe werkt het en waar komt het dan eigenlijk door?
De aandacht voor de naasten van de pati- enten neem ik ook mee. Ik heb gemerkt dat het echt heel belangrijk is om niet alleen aandacht te hebben voor de patiënt zelf.
De naasten horen erbij.
Het mooie van werken in een ziekenhuis is dat je meer samenwerkt met de degene in het bed. Samen heb je het herstel voor ogen. Dat bereik je in een soort samenwer- king. Dat past dan ook wel weer bij mijn oplossingsgerichte instelling.
Vertel nog eens wat over je afstudeeropdracht
Met twee studiegenoten ga ik de rapporta- ge bekijken. Omdat ik een keer in de twee weken een nachtdienst werk, moet ik vaak grote stukken rapportage lezen. Het valt dan op dat niet iedere verpleegkundige op dezelfde manier naar rapporteren kijkt. Wij gaan kijken wat belangrijk is in de rappor- tage. Wat rapporteer je nu wel en wat niet.
En als je rapporteert, hoe doe je dat dan.
Je praat vol liefde en respect over het hospice en toch ga je weg
Ik vind het jammer dat ik weg ga. Het is een fijn team hier en ik kan hier heel veel
"Alles verloopt professioneel
en toch heel menselijk
► Door Chiel Voerman ► Interview
a
leren. De kernwaarden ‘respect, betrokken, deskundig en gastvrij’ komen hier echt uit de verf. Die gastvrijheid bijvoorbeeld:er worden in bijzondere situaties zelfs ’s nachts gasten opgenomen.
Maar ik zie mij hier niet overdag werken.
Ik wil nu eerst brede ervaring opdoen in het ziekenhuis. Mijn droom is wel om altijd te blijven leren. Een managementfunctie hoeft van mij niet, laat mij maar lekker han- delen en te werken aan kwaliteit.
Tenslotte, zijn er nog misverstanden die rondgaan over een hospice?
Ja, bij studiegenoten merk ik soms dat ze denken dat er in een hospice altijd een nare en verdrietige sfeer heerst. Maar dat is niet waar. Er is verdriet, maar er wordt ook veel gelachen. Ik heb meegemaakt dat iemand tegen ons zei: “Bedankt voor de gezellig- heid” toen we afscheid namen nadat hun vader was overleden. Dat is heel bijzonder.
Hospice De Regenboog kennen wij net zoals zovelen die hier wonen. Wij hebben een camping ‘Groot Grobbenhorst’. Ieder jaar zoeken we een goed doel voor de collecte die gehouden wordt tijdens de zangavond op zondag. Het hospice is ook een keer het doel geweest. We hebben het hospice ook eens bezocht tijdens een open dag. En we dragen het een warm hart toe.
Al die vrijwilligers, al die verpleegkundigen, allen die daar een steentje bijdragen aan een warme, menselijke en hartelijke sfeer, dat vinden we bijzonder….
Vorig jaar vroeg het hospice of we mis- schien voor een niet te dure accommo- datie konden zorgen waar familie van een cliënt kon verblijven. De reistijd was voor deze mensen echt lang.
We voelden dat we deze familie een plek- je moesten geven voor zolang het nodig was. We stelden het ons voor hoe blij we zouden zijn als dit ons werd aangeboden.
We zorgden voor een accommodatie en wilden als het nodig was een helpende hand zijn en dat mochten we in bepaald opzicht ook zijn. Uiteindelijk is de fami- lie 3 maanden bij ons geweest. Helaas vertrokken ze toen wij zelf op vakantie waren.
We hebben ons best gedaan om het voor de familie zo aangenaam mogelijk te maken. Ondanks het grote verdriet en de zorg.
We kijken terug op een tijd waarin we goede contacten en afspraken hadden
met het hospice. We zijn dankbaar dat we voor deze familie van betekenis konden zijn. Zo konden we een klein ‘steentje’ van het hospice zijn.
Alex en Ria Vinke
Rond het hospice gebeuren vaak van die mooie dingen. We vroegen Alex en Ria Vinke naar hun ervaringen met het hospice.
We doen het!
Betrokken
Buitenstaanders
ELSPEET | (0577) 49 00 94 | BUYTENGEWOON.NL U bent bij ons op het juiste adres voor een camper huren.
Wij verhuren diverse campers met verschillende indelingen van verschillende locaties door geheel Nederland.
Bent u op zoek naar een leuke camper die ook nog vriendelijk geprijsd is? Misschien is het dan aantrekkelijk om eens over de grens te kijken. In bv.
Duitsland en Belgie is een groot aanbod van leuk geprijsde campers. Teveel rompslomp?
Wij helpen u graag.
Verhuur Camper importeren
Bemiddeling
De leukste camper 06 22 57 65 96
N deleukstecamper.nl
info@deleukstecamper.nl Rozenbergerweg 1 W
8084 PG ‘t Harde
A
In een hotel ben je te gast, in de camper ben je thuis!
Aankoopbemiddeling Onze hulp bij het kopen of importeren van een camper zonder omkijken Verhuurbemiddeling Uw camper via ons verhuren alles geregeld!
Verkoopbemiddeling Uw camper via ons verkopen zonder rompslomp
€€w54.500,-
v.a. €€w 545,-
ELSPEET
0577 - 491269
info@grondwerkvanasselt.nl www.grondwerkvanasselt.nl
Sinds
1930
► Door Nelleke Kromhout
Complementaire zorg wordt steeds vaker in het hospice ingezet, als toevoeging aan de reguliere medische – en verpleegkundige zorg. Het doel is het bereiken van comfort en ontspanning en het verlichten van de klachten. Bij deze zorg wordt o.a.
gebruik gemaakt van etherische oliën, die onttrokken worden uit planten.
Iedere olie heeft zijn eigen specifieke geur en werking. De meest bekende is wel de Lavendel, ingezet vanwege zijn geur en ontspannende werking.
Etherische oliën hebben invloed op een gebied in de hersenen dat betrokken is bij emoties en genot.
Voordat we deze oliën inzetten gaan we eerst in gesprek met de gast.
We kijken naar wat de klachten precies zijn en we koppelen deze aan de werking van bepaalde oliën.
Dit gesprek is belangrijk, want soms is er vanuit eerdere ervaring weerstandtegen een bepaalde geur.
Dan zou de complementaire zorg juist tegenwerken.
Je kunt een olie maken voor een specifiek doel zoals ontspanning, maar ook ter verlichting van verschillende klachten zoals onrust, misselijkheid, pijn, jeuk of slaapproblemen. De essentiële olie, zoals het ook wel wordt genoemd, wordt altijd als 1 of meerdere druppels toegevoegd aan een basisolie en mag nooit puur op de huid worden gebruikt.
Mevrouw kon niet goed in slaap komen. Slaaptabletten hielpen haar niet. Met een olie met dennengeur, haar lievelingsgeur, kreeg ze voor het slapengaan een handmassage. In alle stilte en met de ogen dicht. Na afloop werden haar handen in een warme handdoek gepakt en viel ze heerlijk ontspannen in slaap.
Aanrakingen, zoals bij een hand – of voetmassage, kunnen het welbevinden beïnvloeden. Zowel positief als negatief. Naast de massage zijn er nog andere vormen van complementaire zorg waarbij je gebruik kunt maken van oliën. Zo kennen we de aromazorg en aquazorg en ontspanningsoefeningen.
Bij aromazorg gaat de esotherische olie in een verdamper of steen; zo kun je nare luchtjes verdrijven in een ruimte of een andere sfeer creeren.
Ook kun je een paar druppeltjes olie op een tissue doen en op het hoofdkussen van de gast leggen om zo benauwdheid te verlichten.
Bij aquazorg kunnen een paar druppeltjes olie in een voetenbad of vol lichaamsbad worden toegevoegd ter ontspanning. Ook kan een warm kompres worden aangelegd bij buikpijn of spierkrampen.
Ontspanningsoefeningen worden vaak gedaan om benauwdheid te verlichten.
Muziektherapie is ook een vorm van complementaire zorg. Het is fijn om te luisteren naar vertrouwde muziek, zachtjes op de achtergrond tijdens het slapen gaan.
Het is zo goed om te zien dat deze zorg tot mooie resultaten leidt.
Als verpleegkundige is het zo waardevol hiermee bezig te zijn; het levert mooie en intieme momenten op samen met de gast die je verzorgt.
Je geeft, maar krijgt er zelf zoveel voor terug!
Complementaire zorg
Een waardevolle
toevoeging
26
Samen wandelen voor het hospice
Donatie | machtigingskaart
Naam, voorletter(s) : Dhr. Mevr.
Adres :
Postcode : Woonplaats :
Telefoon : E-mail:
Bankrekeningnummer (IBAN) :
Ik geef voor dit jaar een éénmalige donatie van * €
Ik geef een doorlopende donatie van ** € 12,50 € 25,- € 50,- € 100,- anders, namelijk €
Deze donatie is per maand kwartaal half jaar jaar
Plaats : Handtekening :
Datum :
* u mag mij volgend jaar opnieuw een donatie vragen. ** minimale donatie is € 12,50 per jaar, tot wederopzegging. Door ondertekening van dit formulier geeft u toestemming aan stichting vrienden Protestants Christelijk Hospice Nunspeet om (doorlopend) incasso-opdrachten te sturen naar uw bank om een bedrag van uw rekening af te schrijven wegens donatie en uw bank om (doorlopend) een bedrag van uw rekening af te schrijven overeenkomstig de opdracht van stichting vrienden Protestants Christelijk Hospice Nunspeet. Als u het niet eens bent met deze afschrijving kunt u deze laten terugboeken. Neem hiervoor binnen 8 weken na afschrijving contact op met uw bank. Vraag uw bank naar de voorwaarden.
Stichting Vrienden Protestanst Christelijk Hospice Nunspeet
|
ADRES Potsgildewegje 3|
8071 WP Nunspeet|
TELEFOON (0341) 25 09 62 E-MAIL info@hospicenunspeet.nl|
WEBSITE www.hospicenunspeet.nl|
BANKREKENING (IBAN) NL65 RABO 0121 4574 35► JA, IK STEUN HOSPICE DE REGENBOOG EN WORD EEN VRIEND!
Bertha en Gretha zijn beiden al tien jaar vrijwilliger bij De Regenboog. En ze hebben nu al een aantal jaar de
‘wandeling voor het hospice’ georganiseerd. En daarmee hebben ze steeds een leuk bedrag ingezameld.
Wij dragen het Hospice een warm hart toe. Dit geven wij op sportieve wijze vorm door het organiseren van een wandeltocht. Dit doen wij samen met onze mannen Klaas en Jan. De betrokkenheid is groot. Er wandelen mensen mee die direct of indirect met het hospice te maken
hebben. Ze hebben zelf of via anderen ervaren hoe warm en fijn het in
het hospice is.
Tijdens het wandelen kom je tot mooie gesprekken.
Dat geeft verbondenheid.
Onze dank gaat uit naar alle wandelaars en sponsors die de wandeling en daarmee ook het hospice ondersteunen.
Dit jaar hopen we in september voor de 4e keer de wande- ling te organiseren. Loopt u mee? U kunt zich nu al opgeven via communicatie@hospicenunspeet.nl.
De precieze datum is nog niet bekend, houdt u vast reke- ning met inschrijf- geld van ongeveer 12,50.
► Door Berta en Gretha
Leuk dat ik me in dit blad mag voorstel- len. Sinds een paar jaar speel ik namelijk cello bij de herdenkingsavonden van het Hospice. Deze avonden zijn iedere keer weer heel indrukwekkend. Inmiddels ben ik ook al een paar keer bij het Hospice geweest om een muzikale bijdrage te leveren. Ik vind het heel mooi om dit te mogen doen en zo wat voor mensen te kunnen betekenen.
Mijn naam is Karel-Jan Karels, ik ben 16 jaar oud en zit in klas 5 vwo van de Jaco- bus Fruytier SG in Apeldoorn. Ik begon op mijn achtste cello te spelen. Toen was ik nog jong, en daarom hebben mijn ouders mij geholpen bij het kiezen van dit instru- ment. Door de warme klanken van de cel- lo en ook de uitdaging om zuiver te spelen en met een muziekstuk een verhaal te
vertellen, is mijn liefde tot het instrument gegroeid. Inmiddels heb ik les in Zutphen bij Jeroen den Herder. Mijn vader speelt piano en orgel en twee zussen panfluit en blokfluit, we kunnen dus veel samen muziek maken. Naast cello spelen houd ik ook van piano spelen, lezen, schaken en ben ik geïnteresseerd in theologie.
Ik hoop nog vaker een muzikale bijdrage te kunnen leveren rondom het Hospice.
Tot slot twee regels van het koraal van Bach dat ik elke herdenkingsavond heb gespeeld:
Erbarm dich mein, o Herre Gott, Nach deiner groß’n Barmherzigkeit.
Hartelijke groet, Karel-Jan
“Als violiste kom ik op veel verschillende plekken. Dicht bij de mensen musiceren vind ik het allermooiste wat er is. Muziek is mijn passie al vanaf jongs af aan en mijn werk is een combinatie van vioolles
geven en optreden. Daarnaast weet ik hoe muziek herinneringen kan oproepen en je letterlijk kan omarmen.
Via een kennis kwam ik terecht bij ‘De Regenboog’, met de uitnodiging voor de
gasten viool te komen spelen in de huis- kamer. Ik heb dat als heel bijzonder erva- ren; het vioolgeluid bereikte tijdens deze avonden niet alleen de huiskamer, door de mooie akoestiek in het gebouw kon- den de bewoners vanuit hun eigen kamer ook meeluisteren.
De emotie is voelbaar als je speelt op zo’n avond, ook voor mijzelf. Muziek komt van binnenuit. Als ik zelf niet geraakt zou wor- den door de muziek die ik speel, zou ik de emotie ook niet over kunnen brengen.
Het is een wisselwerking en hoop nog lang te mogen genieten van alles wat op mijn muziek pad komt. Tot slot: Hospice
‘De Regenboog’ – van harte gefeliciteerd met jullie jubileum!”
Lenneke Manka-Dijkens www.lennekedijkens.com
