Napoléon
zij schreven
g eschiedeni s
scenario
noël simsolo
GeschiedkundiGe
Jean Tulard
TekeninGen
Fabrizio FiorenTino
(meT de assisTenTie van alessio cammardello)
inkleurinG
alessia nocera
Deel 2/3
1ste druk, oktober 2018
© 2015 Editions Glénat, Librairie Arthème Fayard / Simsolo, Fiorentino
© 2018 Nederlandstalige editie: Uitgeverij Daedalus, Genk Alle rechten voorbehouden.
Oorspronkelijke titel: Napoléon - tome 2 Scenario: Noël Simsolo
Geschiedkundige: Jean Tulard
Tekeningen: Fabrizio Fiorentino (met de assistentie van Alessio Cammardello) Inkleuring: Alessia Nocera
Vertaling: Christophe Deconinck Lettering: Daedalus
ISBN softcover: 978-90-88109-08-9 - D/2018/11960/71
ISBN hardcover: 978-90-88109-07-2 - D/2018/11960/70
Saint-Raphaël, 9 oktober 1799.
In het geval het Directoire
u zou laten arresteren voor desertie,
zullen wij beroep aante- kenen, generaal
Bonaparte.
Ik zal er wel iets op vinden, Murat.
Ik heb al een brief op zak waarin ik
mijn terugkeer uit Egypte heb gemotiveerd.
Het huis van Sieyès, Parijs, 13 oktober 1799.
Het Directoire kan alleen met geweld omver worden
geworpen.
Daar ben ik het mee eens, Sieyès. Maar Joubert is gestorven in de strijd. Verder is er alleen nog gene-
raal Bernadotte …
Talleyrand zal het risico niet willen nemen.
En Generaal Moreau wou niet op ons voorstel in gaan.
Die wil niet in een staats- greep verwikkeld raken.
Moreau moet de klus klaren, Fouché!
Ik denk er nog niet aan, heren.
Zoek maar iemand anders.
Generaal Bonaparte is vier dagen geleden
ontscheept in Saint-Raphaël. Hij komt
naar Parijs. Het volk bejubelt hem tijdens
zijn doortocht.
Bonaparte?
Dat is de ultieme kandi- daat voor een
staatsgreep!
- 3 -
Leve Bonap
arte!
Leve Bonap
arte!
Leve Bonap
arte!
Lang leve de redder van de Republiek!
Lang leve de redder v an de
Republiek!
Diezelfde avond kwam Bonaparte aan in Lyon.
Murat!
Kom naar binnen.
Waar heb je het over?
Geef de mensen van Lyon toch hun zin, generaal. Heeft u het toneelstuk over
uw heldendaden niet gezien dat ze hebben opgevoerd?
U bent een levende legende, generaal.
Nog niet. Niet zolang het volk lijdt onder het Directoraat en Frankrijk door
vijanden wordt belaagd. De overwinningen van Maséna en Brune in het
zuiden en bij Bergen niet meegeteld.
Door Barras ligt mijn land in puin.
Hij zint bovendien op het herstel van
de monarchie.
Net daarom rekent het volk op u om de Republiek te redden.
Maar u ligt wakker van Josephine die
u ontrouw is geweest?
Inderdaad. Dit is echter niet het
moment om te gaan scheiden.
Parijs, 6 november 1799.
Bonaparte heeft een zegetocht door
Parijs gehouden.
Gohier, de chef van het Directoire, heeft nagelaten om hem van desertie te beschul- digen, omdat het volk hem onvoorwaardelijk
steunt. Hij is onze grote troef voor een staatsgreep, maar hij en Sieyès kunnen het niet met elkaar vinden.
Samen met zijn broer Lucien heeft hij eerst andere potentiële bondgenoten afgetoetst, maar Sieyès was
de beste optie omdat die financieel gesteund wordt
door de bankier Collot.
Hij weet dat Bernadotte en Moreau hem geen vingerbreed in de weg
zullen leggen …
… en hij maakt gebruik van het zwak dat Gohier heeft voor Josephine en dat zijn wantrouwen
wegneemt. We zijn bij het huis van Barras.
Bonaparte heeft Bourrienne vooruit gestuurd om ons te melden dat hij deze vergadering niet
kan bijwonen. Hij heeft stekende hoofdpijn.
Vooruit, Barras. Om dit plan te laten
slagen, moeten drie leden van het Directoire akkoord gaan. Hijzelf en Ducos staan erach- ter. Maar Gohier en Moulin zullen tegen stemmen. Al onze hoop ligt bij jou.
Denken jullie werkelijk dat de gedeputeerden
wakker liggen van een zogenaamde dreiging, door Sieyès verzonnen om het Directoire om te zetten
naar een Consulaat?
Met drie consuls:
Ducos, Sieyès …
… en
Bonaparte! Er zit niets anders op … We zullen je niet vergeten.
Hij gaat akkoord.
Hij heeft geen andere keuze.
- 5 -
Zul je aanwezig zijn,
Bernadotte? Als
waarnemer!
Parijs, 18 Brumaire (19 november) 1799.
De protesten zijn uitgebleven. De gedeputeerden van de Raad der Ouderen vertrouwen u de leiding
over de troepen in de hoofdstad toe.
Duid Lefebvre aan als mijn adjudant en Andréossy als mijn Stafchef.
Laat de Tuilerieën bewaken door de mannen
van Marmont. Murat zal zich ontfermen over de Vijfhonderd. Dan gaan wij de Raad der Ouderen
bedanken, Bourrienne.
Later die dag, voor de Raad der Ouderen.
Bonaparte heeft zopas de Ouderen gesproken. Hij komt zo meteen met zijn secretaris naar buiten.
Kijk, Battot, daar heb je de secretaris van Barras.
Dit is een buitenkansje om die verdraaide Barras aan te pakken.
Ik vertrok in vrede, maar kwam terug in een oorlog. Terwijl ik overwinningen behaalde, liet
jij onze grenzen bedreigen door de vijand!
Bij mijn vertrek waren de arsenalen tot aan de nok gevuld en nu zijn er geen wapens meer! Ik heb je de miljoenen van Italië toevertrouwd, maar al wat rest is dat wat in beslag werd genomen. En onze kanonnen werden verkocht! Een diefstal
om het systeem te ondermijnen!
Wat heb jij met Frankrijk gedaan, nadat ik het aan jou had toevertrouwd?
Leve Bonap arte!
Leve Bonaparte!
Waar zijn de onverschrokken honderdduizend met-laurier-getooide-
kameraden die ik je heb toevertrouwd?
Wat is van hen geworden? Zo kan het niet verder. Nog drie maanden en deze man zal despoot
willen worden.
Maar wij willen een Republiek.
Een Republiek gestoeld op gelijkheid, moraal, burgerlijke vrijheid en
politieke tolerantie.
Bonaparte is erg sluw. Die arme Bottot! Dit is het einde van Barras
en dus ook van het Directoire.
De verdedigers van het vaderland
moeten het vertrouwen krijgen waar ze recht op hebben.
Als we deze treiteraars mogen geloven, dan worden wij binnenkort de vijanden van de Republiek. Wij, die er alles voor
over hebben. Wij, die dronken worden van vaderlandsliefde en ons leven op het spel zetten in dienst van de Republiek.
Datzelfde ogenblik, bij Barras.
Het plan van Sieyès treedt in gang. Moulin en Gohier hebben geweigerd om het Directoire te ontbinden en worden nu door Moreau
gevangen gehouden in het Palais de Luxembourg. Wat nu, Barras?
Ik kan alleen nog mijn ontslag indienen
en vertrekken.
Maar denk maar niet dat Bonaparte het
hierbij zal laten.
Daar twijfel ik niet aan. Maar dat is niet langer uw probleem.
Ten huize Bonaparte.
Alles liep van een
leien dakje. Laat ons hopen
dat morgen …
Ik ben niet bang voor de Ouderen,
noch voor de Vijfhonderd.
- 7 -
De volgende dag op de Raad der Ouderen.
De vrijheid van mijn land is mijn hoogste goed. Als ik de absolute autoriteit zou willen
afdwingen, dan was ik niet op uw verzoek ingegaan om elkaar hier te ontmoeten. Ik ben de trouwste vazal van Frankrijk.
En van de grondwet?
De grondwet?
Biedt die nog garanties voor de Franse bevolking? Op
18 Fructidor hebben jullie diezelfde grondwet met de voeten getreden, om
ze opnieuw als een vod te behandelen op 22 Floréal en 30 Prairal.
De grondwet werd ingeroepen door
alle fracties, maar geen van de fracties heeft ze gerespecteerd.
Over welke gevaren had u het gisteren?
Vertel op!
Barras heeft me opgedragen om alle figuren met liberale ideeën uit de weg te ruimen.
Moge de eerste orator die smeergeld ontvangt uit het buitenland hier en nu door de
bliksem worden geveld! Alle soldaten waarmee ik menige overwinning heb binnen gehaald,
staan als één man achter mij.
Weg van hier. U zegt gevaar- lijke dingen.
Dan zal ik me richten tot de Vijfhonderd, die door mijn broer Lucien worden geleid!
Op voorwaarde dat ze ons binnen laten, want u werd niet ontboden.
We kunnen beter gaan, generaal.
Illegaal, Bonaparte!
Illegaal, dictator!
Leve de grondwet!
Leve de Republiek!
We moeten Bonaparte zijn bevoegdheden
ontnemen en Bernadotte aanduiden als plaatsvervanger.
Mijn broer Lucien is aan de beurt.
Er zijn geen vrijhe- den meer, burgers!
Ik heb niet de bevoegdheid om naar mij te laten luisteren,
maar uw voorzitter Lucien Bonaparte zit in een moeilijk parket.
De basisprincipes van de volksmagistratuur
zijn in gevaar.
Soldaten van de republiek!
De voorzitter van de Raad der Vijfhonderd verklaart officieel dat deze gewapende onruststokers de deliberaties opzettelijk hebben verstoord.
U heeft de toestemming om geweld te gebruiken.
Volg mij, soldaten!
Burgers, u werd verraden!
Soldaten!
Zorg dat niemand hier
binnen of buiten gaat.
Dit moest een parlementaire staatsgreep worden, Bourrienne, en onder geen
beding een militaire.
’s Avonds bij Bernadott
Mijn broer Napoleon is de sterke man
van het land.
Hij heeft geluk gehad, Joseph, want zelfs zijn nederlagen worden als successen aanschouwd.
Heeft hij dan niet de
Republiek gered?
Dat wel, maar met welk doel?
- 8 - - 9 -
Malmaison, 30 januari 1800.
U bent heel ijverig, mijnheer de minister van Politie, maar de Royalisten en de Jacobijnen
plukken de vruchten.
Bonaparte heeft verklaard dat de Revolutie voorbij is. We moeten de Republiek,
die zowel vijanden als buitenlanders ontzag inboezemt, terug in handen
geven van het volk.
De nieuwe grondwet versterkt de absolute macht van de Eerste
Consul. Sieyès en Ducos, zijn handlangers, staan er niet in vermeld.
Zij ontvangen slechts 125.000 frank per jaar, terwijl Bonaparte 500.000 krijgt. Dat zegt genoeg …
Hij hervormt de instituten om de illusie
van de democratie hoog te houden en hij
heeft mij aangesteld om vredesonderhan-
delingen te houden met de buitenlandse
machthebbers.
Hij wil ook vrede
in het binnenland.
Maar het blijft een soldaat. En net daarom wint hij de sympathie van
het volk.
Daar komt Murat met Caroline, de zus van Bonaparte, wiens hand hem werd beloofd in ruil voor zijn
diensten tijdens 18 Brumaire.
Bonaparte weet wat hij doet. Denk maar aan het toevertrouwen
van de troepen uit het Oosten aan Bernadotte, die hij nochtans verafschuwt.
Hij wil dolgraag een kind met Josephine, in de hoop dat ze hem dan niet langer zal bedriegen.
Ik vraag me af of hij echt van haar houdt, of zich gedwongen voelt omwille van
het welslagen van de staatsgreep.
Van harte gefeliciteerd met jullie huwelijk en
met uw benoeming als commandant van de con- sularie wacht, Murat.
U beschermt de consul in het binnenland,
terwijl ik hetzelfde probeer
te doen van buitenaf. Meer
is het niet.
