Louis van Neste
bron
Louis van Neste, Merkweirdig-lied. Z.p., 1810
Zie voor verantwoording: http://www.dbnl.org/tekst/nest004merk01_01/colofon.php
© 2011 dbnl
1
Merkweirdig-lied
Stemme: Als men den handel wel doorziet.
O Tyd ô wonderlyken tyd,
waer door geheel het menschdom leyd ô Tyd vol rampen swaer,
Die wy menig jaer, Nu komen beleven,
Sedert de dood van Maria Thresia.
Is er geen vriendschap meer ofte genae, Zoo jonk als oud bejaerd
Is in dees tyd vervaerd Door Mars zyn vreeden aerd.
2 Geel 's weirelds manschap komt te been Men kapt en kerft nu onder een,
Ider bewaert zyn recht, En vlugt naer t'gevecht, Zonder de dood te vreezen,
Veel menschen kennen in dees wonder tyd Geen pligt geen zeden nog menschlievendheyd, Het is al moord en brand
Te water en te land,
Door 's veyands wederstand.
3 Ziet eens wat voor een zee van bloed Den vreeden Mars nu stroomen doet, Dien schelm dien verraer,
Ja dien moordenaer, Vernielt zoo veel menschen, Hy boesem ider zyne driften in,
Men heeft geen achting voor de broedermin:
Want nu by dag en nagt Word 't mannelyk geslagt Ten onderen gebragt.
4. Jongheyd van zestien jaeren oud, Zyn van den oorlog niet benouwd, Den man grys, oud en styf, Die verlaet zyn wyf
Om naer het veld te trekken;
Mars dien bedrieger roept in dit geval:
Tot ider krygsman dat hy winnen zal, Zoo geeft hy ider moed
Tot stoorting van het bloed Dat vele zugten doet.
5 Elk mensch oordeeld naer zynen zin Van het vreed oorelogs gewin,
Zy dunken niet dat Godt Zelfs beslist het lot Van al de partyen,
Den oorloog komt van de menschen niet Het is Gods straf die op d'aerde geschied, Voor ons zonden en kwaet
En onzen menschen haet, Onkuysheyd overdaet.
6 't Is meer als tyd gy menschen al
Louis van Neste, Merkweirdig-lied
En neemt zyn besluyt, Om God voor af te bidden;
Dat hy een eynde maekt van dezen stryd En doet erleven waer vreedsaemheyd, Ik zal van mynen kant,
Als treur Godin van 't land, U doen myn onderstand.
7 Maria weerde Maget reyn, Wilt nu by God ons voorspraek zyn?
Bidt aen u lieven Zoon In de 'sHemels woon, Dat hy weer houd zyn royde, Waer mé dat hy nu geel Europa slaet, Bidt bidt hem tog dat hy zyn vraek verlaet Dat hy ophouden doet,
Die noyt gehoorden vloed Van 't dierbaer menschen bloed.
8 ô God die t'al Almagtig zyt, Die loont en straft op zynen tyd, Keert u gerechte straf,
Van dezen weireld af:
Doet Mars in keten slaegen, ô Maria weerde Maget zoet!
Wilt uwen lieven Zoon vallen te voet, Dat hy zyn straffend hand,
Keert van ons Vaderland, En Mars slaet in het sant.
Eynde, Gereymt en Gezongen door Louis Vanneste, Geersbergen.
2
De ondoorgrondelyke Liefde,
Stem: ik ben een meysken als myn moeder.
ALs ik peys hoe de liefde en min Zoo menig mensch komt te ontstellen, Op d'aerde is er niet dat den zin Ende gedagten meer kan kwellen, De liefde overwin het al:
De liefde kan geen mensch bepaelen, Zy bringt menige maegd tot val, bis.
Eer zy gedenken op de Straelen.
2 Liefde komt zoo dikwils een meyt By nachten haer gemoet t'onvonken:
Jae in den fleur van haeren tyd, De liefde maekt hun dikwils dronke;
Schoon dat zy niet en weet waer door, Dat zy zoo daenig word bevogten:
Die van de liefde is aengepoort, Dat zyn de alderswaerste togten.
3. Als een jongman een dogter mind, Hy is als met ketens gebonden;
De liefde hem zoodaenig verblind, Geen bitterheyd word er gevonden, Is hy in plaisier of vermaekt:
Nog tragt hy by zyn lief te wezen, Wilt hy vinden den zoeten smaekt, Zyn Engelin kan hem genezen.
4 Schoon dat de liefde is stom en blind, zy Komt veel menschen te bestryden:
Ider een die is haeren vriend, Zoo wel in vermaek als in lyden, Zy heeft ook zoo menige jongheyd:
Gebragt jae onder de soldaeten;
Die in den fleur van hunnen tyd, Hun vaderland moesten verlaeten.
5 Nogtans moet ider een op d'aerd', De liefde haer al eer toeschryven:
Zy is het alderhoogste in waerd, De liefde is zoet en zy zal blyven, Is er geen liefde in 't houwelyk:
Wat plaisier word er daer gevonden, De liefde is onbegrypelyk;
Geen mensch kan de liefde doorgonden.
De bedroefde Minnaeresse.
Stemme: ontwaekt Sophie t'is mey.
IK hebt onlans een brief gekregen, Van myn minnaer myn besten vriend, Waer voor ik was dikwils verlegen, Dat hy was van de dood verslind, 't Is nu eylaes thien maenden geleden:
Louis van Neste, Merkweirdig-lied
2 Daer by laet hy my voorders weten, Als dat hy is nog kloek en gezond, Dien dag en zal ik tog noyt vergeten, Wanneer hy heeft myn hertjen doorwont Ik zit dikwils met traenen in d'oogen, Als ik bezien myn onnoozel bloed:
Die zynen Vader zoo lang derven moet. b.
3 ô Dag van droefheyd en van helende, ô Dag van weedom en van verdriet, Alwaer ik my nu keeren of wende, 't Is al misirie dat ik hier zie;
Kom ik myn kind zyn voedsel te geven, Gelyk een waere Moeder moet doen, Om haer teer schaepken op te voen. b.
4 Gaen ik by myne ouders of vrienden, Als ik ben in den uyttersten nood:
Geen hulp of troost en is er te vinden, Ach God ik waere veel liever dood!
Als ik myn kind zyn traenen afdroogen, Ik zeg ach kind en kreyst tog niet meer, Gy doet u Moeders hert zoo seer. bis.
5 Hoe menig keer hebbe ik by nachten Traenen gestort in overvloed:
En ook gedaen myn droeve klagten, Als ik dagt op myn minnaer zoet!
En als ik myn kleyn kintjen aenschoude, Dat heeft zyn Vaders zoet gelaet, Die nu thien maenden is soldaet. bis.
6 Maer weer ik zugten weenen of klaegen Mynen minnaer en hoort my tog niet, Een dochter en peyst niet in haer dagen, Van zoo te komen in het verdriet:
Spiegeld u hier aen myn teere zinnen;
Wanneer gy in de jonkheyd verkeert, Van zoo niet te komen in het verzeer. b.
Eynde. door L. VAN NESTE, tot Geeraerdsbergen.
