Boekverslag Nederlands Ik ook van jou door Ronald Giphart
Boekverslag door een scholier 4e klas vwo
2601 woorden 13 jaar geleden
7,5
13 keer beoordeeld
Auteur Ronald Giphart
Genre Liefdesroman, Psychologische roman
Eerste uitgave 1992
Vak Nederlands
Titel: Ik ook van jou Auteur: Ronald Giphart
Aantal bladzijden: 181 bladzijden Uitgeverij: Nijgh & Van Ditmar Druk: Zesde druk
Plaats van uitgave: Amsterdam Jaar van uitgave: 1992
Genre: Roman
Thema: Liefde en vriendschap
Beschrijf het boek. Let daarbij op de kaft, indeling in hoofdstukken, lay-out, motto, opdracht, voor- en nawoord, bijzonderheden.
Het boek ‘ik ook van jou’ is het debuut van Ronald Giphart. Het boek is geschreven voor Marijke, maar wie dit mag zijn weet waarschijnlijk alleen Marijke zelf. Op de kaft van het boek is aan vrouw afgebeeld. De foto (van Marijke misschien?) van deze vrouw is vrij apart; het is op een rare manier uitgerekt. In het midden van het boek staat in een bordeauxrood kader de titel ( in het aubergine) en de schrijver (in het zwart). Ik vind deze kaft een beetje gezapig. De kleuren (bordeauxrood met aubergine) combineren niet goed bij elkaar en de foto op de kaft vind ik niets uitdrukken. Op de achterkant van het boek vind je een citaat uit het boek, en een kleine inleiding tot het boek. Daarbij is ook een foto geplaatst van Giphart in zijn jongere jaren. Als boeken vanwege hun uiterlijk uit zou kiezen, zou ik dit boeken zeker hebben laten staan in de boekenkast.
Tijdens het lezen van het boek merk je al snel dat de hoofdstukken niet duidelijk zijn aangegeven. Er zijn wel een aantal hoofdstukken in het boek, maar deze hoofdstukken hebben geen eigen titel en/of nummer.
Een nieuw hoofdstuk wordt aangegeven met slechts een aantal regels wit voordat de tekst begint. Ikzelf vond dit behoorlijk vervelend en na een tijdje ben ik me er zelfs aan gaan ergeren, omdat ik steeds niet wist waar ik was. Als ik stop met lezen, gebruik ik nooit een boekenlegger. (Vraag me niet waarom, want dat weet ik zelf ook niet. Luiheid waarschijnlijk.) Paginanummers onthouden werkt niet bij mij, aangezien ik die toch altijd weer vergeet. Ik onthoud altijd bij welk hoofdstuk ik ben. Dat werd dus mijn probleem bij dit boek, want er stonden geen nummers of titels bij de hoofdstukken.
Het is duidelijk dat Giphart zich weinig aantrekt van de strikte Nederlandse regels van taal. Hij gebruikt woorden die niet bestaan, maakt zinsconstructies die niet kloppen en plaatst soms een hoop willekeurige woorden achtereen. (“Onnavolgbaar zelfverzekerd recalcitrant baldadig onstuimig tegendraads
meeslepend obstinaat ongrijpbaar energiek extravert rusteloos doortrapt brutaal naïef groots flink stoer grof knap sluw lomp bot en fataal ”, bladzijde 90).
Geef een korte motivatie van je boekkeuze
Een van de allereerste keren dat ik met Ronald Giphart in contact kwam was met de film ‘Phileine zegt Sorry’. Giphart had daar weliswaar niet het script van geschreven of überhaupt iets van inspraak op de verfilming van zijn boek gehad, maar de film is gemaakt naar het idee van het boek en op die manier wordt er altijd verwezen naar Giphart. Ik vond de film ‘Phileine zegt Sorry’ een erg leuke film om te zien.
Vooral omdat de film lekker recht voor zijn raap was. Er komt wel enorm veel seks in voor, wat voor mij een minpuntje was. ‘Waarom zoveel seks?’, vroeg ik mij constant af. Kim van Kooten zetten een fantastische persoonlijkheid neer, en zij is ook de rede waarom ik het boek ‘Phileine zegt Sorry’ ben gaan lezen. Na
‘Phileine zegt Sorry’ heb ik ontdekt wat voor een geweldige schrijver Giphart eigenlijk is. Nog steeds vraag ik me af waarom hij in hemelsnaam zoveel over seks moet schrijven, maar zijn schrijfstijl is wel zó subliem, dat ik dat maar door de vingers zie. Na ‘Phileine zegt Sorry’ ben ik meerder boeken van Giphart gaan lezen en zo kwam ik vanzelf uit bij het boek ‘Ik ook van jou’.
Geef een uitgewerkte persoonlijke reactie
Het boek ‘Ik ook van jou’ van Ronald Giphart heeft twee onderwerpen: liefde én vriendschap. Het gaat over de vriendschap tussen Ronald en Fräser en de liefde tussen Fräser en Samarinde, Fräser en Nadine, Ronald en Reza & Ronald & Silke. Ik vind dit leuke onderwerpen om over te lezen, omdat deze onderwerpen ook in je eigen belevingswereld liggen. Er komen situaties in het boek voor, waarin je jezelf kunt herkennen.
Als je heel kritisch gaat oordelen, dan zou je kunnen zeggen dat deze onderwerpen clichématig en oppervlakkig zijn. Dat er in ieder boek over liefde wordt geschreven. Dat er in ieder boek wel over vriendschap wordt gesproken. Het is ook vaak zo dat er boeken worden geschreven met deze
onderwerpen, maar als ik om me heen kijk, zie ik dat er toch ontzettend veel mensen zijn die juist alléén boeken van dit kaliber lezen. Maar toch sprong dit boek er naar mijn mening uit, omdat het verhaal en de personages heel goed zijn uitgewerkt. Het boek gaat diep in over het aspect ‘liefde’ en slingert je van het ene uiteinde naar het andere: haten en beminnen. Het laat je een hele hoop hoeken ziet die de liefde kent.
De schrijver heeft het onderwerp daarom erg goed uitgewerkt.
Ik denk dat de boodschap van het verhaal is dat je oude dingen moet loslaten, voordat je aan een nieuw iets begint. Ronald is een tijd samen geweest met Reza en meer dan een half jaar later is hij nog steeds bezig met zijn roman over Reza, zijn verloren liefde. Hij schrijft dit verhaal op zijn vakantie in de Dordogne, waar hij een beeldschone negerin genaamd Silke ontmoet. Hij kan Reza maar niet loslaten en schrijft door
met zijn verhaal. Het is duidelijk dat Silke en Ronald elkaar leuk vinden, maar toch blijft Reza met zijn hoofd bij Reza. Aan het eind van het boek lees je een passage over een feest. Ronald en Silke zijn daar beide aanwezig en op het moment dat Silke vraagt hoe je ‘ik hou van jou’ in het Nederlands zegt, zegt Ronald ‘Ik ook van jou’. Ik denk dat dit het punt is waarop hij Reza loslaat, en aan iets nieuws begint.
Ik heb ook de film van dit boek gezien. De film wijkt ontzettend af van het boek en lijkt er totaal niet op. Ik vind het boek beter dan de film, maar dat komt misschien ook omdat ik eerst het boek heb gelezen en daarna pas de film heb bekeken.
De gebeurtenissen in het boek spelen een minder belangrijke rol dan de gedachten en de gevoelens van de personages. Een aantal gebeurtenissen in Frankrijk zijn aanleiding tot een flashback naar Reza. Ik heb het gevoel dat het boek in het begin vooral om Reza draait en dat Frankrijk & Silke slechts bijzaak zijn, maar dat de rollen later juist worden omgedraaid. Ronald kan zich afsluiten van Reza, zij wordt meer een bijzaak, en Silke komt meer in het licht.
Alle gebeurtenissen in het verhaal worden uitvoerig verteld. Er zijn cliffhangers, en op sommige momenten mag de lezer zelf invullen wat die denkt dat er gebeurd zal zijn, maar wat er dan daadwerkelijk gebeurd is wordt bekend naarmate je een hoofdstuk verder bent in het boek. Je hoeft hierdoor weinig tot geen verbanden te leggen.
De karaktereigenschappen van de hoofdpersoon worden niet duidelijk beschreven, maar dat deert niet. Je ziet alles door de ogen van de hoofdpersoon en zo kom je er achter hoe hij dingen ziet, wat hij denkt en hoe hij handelt. Doordat je door zijn ogen kijkt, wordt er naarmate het boek vordert een steeds beter beeld geschept van de hoofdpersoon. Het is bij dit boek wel belangrijk dat het karakter van de hoofdpersoon duidelijk wordt gevormd. Ik vind het sowieso belangrijk dat er in een boek het karakter van de
hoofdpersoon duidelijk beschreven wordt. Dat geeft mij meer verbondenheid met het boek, kan ik beter meeleven met de hoofdpersoon en de reacties van personen op bepaalde gebeurtenissen beter begrijpen.
De meest sympathieke persoon vond ik Ronald. Hij is nooit echt in het openbaar vervelend, in tegenstelling tot Fräser, die tegen alles en iedereen lomp en grof was. Wat ik van Reza moet denken weet ik niet
precies. Zoals ze beschreven wordt, komt ze op mij over als een paranoïde nymfomane. Haar karakter wordt wel héél duidelijk beschreven door de hoofdpersoon. Elke handeling die ze doet wordt in elk detail verteld. Ik kan me wel voorstellen dat er mensen zijn zoals haar, ik ben ze alleen nog nooit zelf
tegengekomen.
Qua opbouw is het boek behoorlijk ingewikkeld. Er wordt zonder aankondiging soms overgeschakeld van een gebeurtenis in het heden, naar een herinnering aan Reza. Dat is soms behoorlijk verwarrend. In de roman is een andere roman verweven, namelijk het verhaal, dat de verteller schrijft. Hierdoor ontstaat er een originele structuur, en zijn er een heleboel flashbacks. Dit zijn dus de herinneringen aan Reza. Het houdt het boek wel spannend, en ik vind het ook prettig om te lezen. Als ik aan een stuk door over hetzelfde lees, gaat het me vaak vervelen. Op deze manier blijf ik met mijn gedachten bij het boek. De flashbacks passen zeker goed bij het onderwerp. Het boek draait voor een deel om Ronald en Reza. De flashbacks vertellen het verhaal over hun liefde in het verleden. De gebeurtenissen zie je dan ook gebeuren door de ogen van Ronald, de schrijver met een hoop idealen.
Het taalgebruik is erg bijzonder. De schrijver gooit bijna alle regels overboord en schrijft hoe hij wil dat het geschreven wordt. Hij breekt zinnen af, schrijft zomaar losse woorden op, scheldt het hele boek door en gebruikt woorden uit andere talen. Blz. 170 staat zelfs vol met alleen maar losse gedachten, die eerder in het boek beschreven werden. Het taalgebruik is zeker niet moeilijk. Er wordt af en toe wel met woorden gesproken die ik niet ken, maar over het algemeen is het taalgebruik niet moeilijk. Ik vind het taalgebruik zeker passen bij de personages en het onderwerp. De personages in het boek zijn ongeveer 25 jaar oud.
Het zijn dus jonge mensen en gebruiken ‘populair’ taalgebruik in hun dialogen. Het taalgebruik in het boek is erg banaal en literair door elkaar. Dat contrast maakt dat het niet alleen maar een gewoon, simpel jongensboek is, maar dat het ook iets extra’s heeft.
‘Ik ook van jou’ is een leuke roman om in weg te lezen. Het verhaal heeft een originele en pakkende structuur, doordat er een andere roman, het verhaal dat de verteller schrijft, in is verweven. De personages in het boek hebben alleen hun eigen bijzonderheid. Het taalgebruik is literair, maar ook banaal. Er komen uitspraken voor in het boek die je aan het denken zetten.
Samenvatting van het boek
De twee schrijvers Ronald en Edgar Fräser (Fräser) besluiten plotseling op vakantie te gaan naar Frankrijk.
Onderweg moet Ronald veel aan zijn verloren liefde Reza denken. Eenmaal aangekomen in de
“Dorrrrdogne” huren ze een kano. Ze varen de hele dag en tegen de avond komen ze bij een eilandje waar ze overnachten. Na die overnachting besluiten ze dat ze voortaan alleen nog maar in een hotel slapen (“of in een tent bij twee mooie vrouwen”). Ze geven de tocht de naam: 'Dordogne 1990, Grote Queeste naar Literatuur en Seks', want liefde en geluk is samen seks zeggen ze. Terwijl ze op een kiezelstrandje zitten zien ze twee bloedmooie meisjes voorbij varen. Een blond meisje en een donker meisje: "Dit meisje, deze donkere nimf. Ze kijkt me aan en ik haar. Haar ogen naderen (uiteraard in slow motion) de mijne. (...) Ik blijf de negerin aankijken. Zij wendt haar hoofd af en kijkt naar de overkant van de rivier. Een paar
seconden zie ik een eeuwigheid haar borsten."(pag. 49) Ze gaan de meisjes achterna, maar verliezen ze uit het oog. Terwijl ze op een brugpijler uit zitten te rusten komen de meisjes weer in zicht. Daarna varen ze samen verder naar de camping van de twee meisjes: Silke en Nadine. De meisjes nodigen hen uit om langs te komen, waar de jongens meteen op ingaan. Ze gaan met zijn vieren uit eten en daarna dansen ze op een dorpsfeest. Ze wandelen in het donker terug naar de camping. Op een open plek in het maisveld kust Ronald Silke, zacht en teder. Ronald moet denken aan de seksspelletjes met Reza. Even later beleven ze een heftige vrijpartij in een boom, waarbij ze niet te ver gaan, omdat ze bang zijn voor ziektes: "No neujking. We blijven gewoon heel erg volwassen"(pag. 142) De volgende dag blijkt dat Nadine en Fräser ook bezig geweest zijn, maar omdat Fräser spijt heeft van zijn overspel, nemen de vier afscheid. Ze laten de kano voor wat hij is en gaan na de lunch naar huis. Ronald rijdt op weg naar huis, en wanneer Fräser ligt te slapen neemt hij een besluit. Hij keert de auto en gaat terug naar Silke. Hij vindt haar in een discotheek. Ze hebben seks op de dansvloer en op dat moment beseft Ronald dat hij zijn nieuwe liefde heeft gevonden, de eerste na Reza.
Lijfspreuk
Instructies: Iedereen heeft een idee of concept dat centraal staat in zijn of haar leven. Denk eens na over een toepasselijke lijfspreuk voor de hoofdpersoon in je tekst. Je kunt een citaat uit de tekst of een bekende
uitdrukking gebruiken maar je kunt ook zelf iets bedenken. Licht je keuze toe.
Naam van de hoofdfiguur
Ronald Giphart. Hij wil een groot schrijver worden en is tijdens het verhaal bezig met een roman over zijn verloren liefde.
Lijfspreuk of motto
‘De grap van het leven is dat nooit iets gaat zoals je denkt dat het zal gaan’
Volgens mij past deze uitdrukking goed bij de hoofdfiguur omdat:
Ronald vertelt vaak of laat merken wat hij verwacht van dingen. Dit zijn dan wel dingen die gepland zijn, want van plotselinge gebeurtenissen kun je natuurlijk moeilijk wat verwachten. Vaak komen deze
verwachtingen niet uit en gebeurd het gewoon compleet iets anders dan hij voor ogen had. Dit noemt hij dan ook de grap van zijn leven: ‘De grap van het leven is dat nooit iets gaat zoals je denkt dat het zal gaan.’. Ik vind dit eigenlijk een uitspraak die klopt. Bijna helemaal niets gaat zoals je denkt dat het zal gaan. Ronald komt er veel situaties tegen waarin dit hem overkomt (vrijwel alle situaties waar hij zich eerder een voorstelling van had gemaakt dus).
Een voorbeeld uit de tekst waaruit dat duidelijk blijkt, is ….
‘Ik wist zeker dat ik het niet vol zou houden nu eindelijk eens een paar maanden onafgebroken te werken aan mijn over Reza, en de grap is ik dat inderdaad niet volhoud. Ik ga met Fräser op stel en sprong naar de Dordogne, voornamelijk omdat Fräser dat zo mooi vindt klinken, Dorrrdogne.’ (blz. 7)
’De eerste was in Parijs. We hadden de hele dag leuk getoerist, en Reza en ik besteedden al onze tijd aan elkaar. Uit eten. Kermis. s’ Avonds crêpes. ’s Nachts met de metro tot aan de rand van het Bois de
Boulogne en vandaaruit liftend naar de camping. Op de camping was Reza plotseling ontzettend boos.
Witheet van drift stond ze stenen te gooien in het water van de Seine’ (blz. 69)
Algemene opmerkingen over chronologie en continuïteit:
Het boek is chronologisch geschreven in de zin dat het boek chronologisch verloopt, al is het weliswaar onderbroken door veel flashbacks over de relatie van Ronald en Reza. Deze roman is continu. Er worden geen stukken tijd overgeslagen, en vrijwel alle gebeurtenissen worden zonder onderbrekingen verteld. De schrijver wil zich niet beperken tot slechts een aantal belangrijke scènes. Het boek vertelt een verhaal wat 4 dagen duurt. Alles wordt dus uitvoerig beschreven.
Bijna de helft van het boek bestaat uit flashbacks. Deze flashbacks gaan over Reza, de verloren liefde van Ronald. De eerste flashbacks zijn vredig, maar de latere flashbacks laten de verandering van Reza zien.
De flashbacks laten je eigenlijk de roman zien die Ronald aan het schrijven is.
