Boekverslag Nederlands De buitenkant van meneer Jules door Diane Broeckhoven
Boekverslag door een scholier 5e klas vwo
3355 woorden 16 jaar geleden
4,8
18 keer beoordeeld
Auteur Diane Broeckhoven
Genre Jeugdboek
Eerste uitgave 2001
Vak Nederlands
Primaire gegevens: de titelbeschrijving ander voorwerk.
1.
- Schrijver: Diane Broeckhoven
- Titel: De buitenkant van Meneer Jules - Ondertitel: Niet van toepassing
- Plaats van uitgave: The House of Books, Antwerpen/Vianen - Jaartal van uitgave: 2001
- Hoeveelste druk: Staat er niet in
2.
Motto:
‘Wat we gedaan hebben met ons leven maakt ons tot wat we zijn als we sterven. En alles absoluut alles telt.’ Uit ‘Het Tibetaanse boek van Leven en Sterven.’
3.
Jules sterft en het thema van het boek is gemis. Het motto beschrijft dus dat het leven ons maakt hoe we sterven. En dat is dus ook het geval bij Jules. Hij is ineens gestorven.
Samenvatting:
4.
Alice en Jules zijn getrouwd. Jules sterft op een dag. Alice ziet dat, maar wil nog niet gelijk allemaal mensen inschakelen, zoals begrafenisondernemers enz. Ze wil eerst in alle rust met Jules praten. Ze kan nou dingen zeggen die ze nooit durfde te zeggen. Ze praat dus veel met hem. Dan komt de buurjongen David ook nog redelijk vaak langs. Hij is een autistische jongen en maakt een deel uit van het
verwerkingsproces van Alice. David doet Alice aan Jules denken. Alice ratelt dus veel gebeurtenissen op en probeert Jules te vergeten.
Perspectief:
5.
Er is sprake van een auctoriale verteltrant. De schrijver vertelt het verhaal als het ware, ik zal een voorbeeld geven.
Blz. 34:
Op de keukenklok was het bijna halfelf. Ze had geen idee hoe lang David nog zou blijven, en om iets aards om handen te hebben begon ze aan de voorbereidingen van het eten. Ze schilde twee uit de kluiten
gewassen aardappelen, en legde ze in een pannetje op het gas.
Of
Blz. 50:
Ze bevond zich in de schemerzone tussen waken en slapen. De tijd ging zijn eigen gang. Tot een impuls haar ingaf op te staan, de telefoon te pakken en haar zoon te bellen. Maar in het ene moment van aarzeling, terwijl ze haar stijve knieën masseerde, raakte ze weer aan de praat met Jules.
Hier zie je dus heel goed dat de schrijver het hele verhaal vertelt. Het beschrijft precies wat Alice allemaal doet en denkt. De schrijver neemt zelf ook niet aan de handeling deel, want er wordt van alles beschreven, hoe laat het is enzovoort. De schrijver weet alles.
6.
Het effect van dat perspectief is dat het verhaal heel objectief overkomt.
6.A
Ik vind het opzicht wel betrouwbaar, want de schrijver weet alles van Alice en Jules af. En dat vertelt Alice ook allemaal.
6.B
Je kunt je wel meeleven met Alice, het is natuurlijk altijd moeilijk als er iemand sterft en dat is moeilijk om te verwerken. Maar ik kan me totaal niet identificeren met Alice, want ze gaat heel raar om met de dood van Jules. Ze gaat juist heel veel met hem praten, over dingen waar ze het eerst niet over durfde te hebben. Dan noem ik bijvoorbeeld het vreemd gaan van Jules. Ze vertelt dan hoe ze er een stokje voor stak en hoe erg ze het vond, maar dat vind ik dus wel een beetje raar, want Jules is er niet meer. Ook is die informatie wel een beetje eenzijdig, want je hoort dan alleen het verhaal van Alice en niet de kant van Jules. Maar verder vind ik het boek niet eenzijdig.
6.C
Er is helemaal geen sprake van dat je minder of meer weet. Je weet net zoveel als Alice.
7.
Ik denk wel dat je Alice haar karakter door dit perspectief kan omschrijven, want de schrijver weet al haar diepste gedachten enz. Maar toch denk ik dat het met een andere verteltrant makkelijker is om het
karakter te beschrijven. Ik denk dat het een aardige vrouw is, die het moeilijk vond dat haar man vreemd ging. Ze is denk ik redelijk koppig en neemt initiatief.
8.
Niet van toepassing.
Spanning:
9.
Ik vond eigenlijk niet echt dat er spanning in dit boek zat, ik vond het eerder allemaal apart. Dat kwam vooral, omdat Alice zo raar met de dood van Jules om ging. Maar van spanning is niet echt sprake.
10.
Ik vond het een apart boek, hoe Alice met haar gevoel van gemis omging, was heel vreemd. Ze wilde niet dat iemand Jules van haar weg zou nemen, want ze wilde nog met hem praten. Over heel veel
verschillende dingen. Ze vond het moeilijk om het te verwerken, wat natuurlijk wel logisch is. Ja, ik vond het wel een leuk boek. Het was een keer wat anders, niet heel erg moeilijk om te lezen en dat was wel fijn.
Daardoor las het lekker door en was het wel leuk. Het verhaal was apart en daarom ook leuk. Ik had nog nooit iemand gezien die zo de dood ging verwerken van iemand. Heel raar.
11.A
Er is weinig spanning in dit boek, maar als je dan toch misschien spanning op moet noemen is het misschien de scheiding tussen Alice en Jules. Ze hielden van elkaar en Jules stierf. Misschien een ander iets is de geheime affaire die Jules had.
11.B
Zoals ik al zei, is er niet echt sprake van spanning. En anders duurt dat maar heel kort.
12.
Ik denk dat je je mee kan leven met Alice, omdat de meeste toch wel weten hoe erg het is als je iemand dierbaars moet verliezen. Maar verder niet, er zijn geen vooruitgrijpen in de tijd of iets dergelijks.
13.
Het verhaal heeft een open einde. Het effect daarvan is, is dat je nog met onbeantwoorde vragen zit. Je wilt weten hoe het nou verder met haar gaat, wanneer ze er nou wat over zegt tegen iemand dat Jules dood is. Je zit dus nog met allemaal onbeantwoorde vragen en je bent nog steeds nieuwsgierig.
14.
Ik denk dat er bij mij nog sprake was van esthetische spanning, ik vond het een knap geschreven boek. Het ging van iets uit, wat de meeste mensen niet hebben. Als er iemand sterft zeg je dat meestal wel aan
iemand en wordt je getroost. Maar zij knapt alles zelf af en belt niemand en verwerkt alles zelf. Ja, ik vond het een knap geschreven boek.
15.
Ik vond het verhaal eigenlijk niet spannend, maar je kreeg zeker wel een visie op de werkelijkheid. Het is zo echt, dat er iemand sterft en je dat moet verwerken. Daar kan je in het normale leven ook geconfronteerd mee worden. Er is sprake van literatuur, want het gaat om iets wat jou ook aangaat.En het is niet zo als je het boek uit hebt, je hem weg legt en er niet meer aan denkt. Dit boek zette me wel aan denken, omdat Alice er zo apart over deed.
Personages:
16.A
Hoofdpersoon is Alice: Ze is een stille en initiatief nemende vrouw. Ze mist haar man en probeert dit te verwerken.
Bijpersoon is Jules: Hem kan ik niet echt karakteriseren, want hij is gestorven en verder heb je dus niet veel van hem gehoord. Wel houdt hij erg veel van vaste gewoontes.
Bijpersoon is David: Dit is een autistische jongen, hij past zich niet makkelijk aan, aan nieuwe dingen. Hij zegt geen dingen door en hij houdt zich stevig vast aan gewoontes, anders weet hij niet wat hij er mee aan moet.
16.B
Ja, de personages zijn levensecht, behalve Jules dan ;) Nee, maar het is levensecht, want je hebt bijvoorbeeld te maken met een autistische jongen en dan heb je ook in het echte leven.
17.A
Jules is overleden en Alice probeert dat te verwerken en David is de autistische buurjongen van hun en speelt eigenlijk mee in het verwerkingsproces van Alice. David laat Alice steeds aan Jules denken.
17.B
Dat is van groot belang, want als Jules niet was gestorven, was het nooit zo’n verhaal geweest. Alice probeert die dood te verwerken en praat veel met Jules.
17.C
Dan heb je David nog, de autistische buurjongen. Hij geeft als het ware een bijdrage aan het
verwerkingsproces van Alice. David doet Alice aan Jules denken. Verder zijn er geen overbodige personen.
17.D
Zoals ik al zei, is de verhouding met het thema van David, dat hij meewerkt de dood van Jules te verwerken bij Alice.
8.A
Jules praat niet meer, David is niet erg spraakzaam. Hij vindt het eng om zomaar te gaan praten, want is niet gewend aan situaties die hij niet kent. Dan wordt hij een beetje gek. Alice praat heel erg veel tegen Jules en verder ook niet. Uiterlijkheden worden eigenlijk niet echt beschreven. Ja, dat Jules er nu uit ziet als van marmer.
18.B
Het innerlijk van David weet eigenlijk helemaal niet, en dat van Jules ook niet, omdat hij dood is. De gedachten van Alice worden wel helemaal weergegeven, je weet precies hoe ze over de dood van Jules denkt. En dat zegt ze ook allemaal tegen Jules.
18.C
David is daardoor eigenlijk neutraal, want je weet niet heel veel van hem af. Omdat je niet echt te maken krijgt met de gedachten van hem. Ik vind Jules antipathiek, maar dat komt door het verhaal van het vreemdgaan. Alice vind ik wel sympathiek, ook al heeft ze een moeilijke tijd.
19.A
Ja, ik heb wel medeleven met Alice. Dit komt niet door het vertelperspectief. Ik denk dat het er vooral door kwam, dat het gewoon moeilijk is om de dood van iemand te verwerken. En zij moest dat doen en stond er alleen voor, ook al wilde ze dat zelf. Maar ik heb daarom toch wel medelijden. Ik had het denk ik wel
anders aangepakt, ik had denk ik wel iemand gebeld. Zodat je erover kon praten met die persoon en je het denk ik beter kan verwerken, want zij heeft toch wel een beetje raar verwerkingsproces. Omdat ze het tegen niemand vertelt.
19.B
Nee, je nam niet echt meningen over. Wel koos je bij het verhaal van de affaire van Jules met een ander de partij van Alice. Maar dat is wel logisch, want je hoort alleen haar verhaal en niet het verhaal van Jules.
20.A
Nou Alice draagt zeker iets bij aan het thema. Want het thema is gemis. En zij mist Jules en probeert dat te verwerken. David past er ook wel bij, want hij neemt deel aan het verwerkingsproces.
20.B
De buitenkant van meneer Jules is de titel, nou dat gaat er dus over dat Jules gestorven is. En daar steeds op de stoel zit en dus alleen nog met zijn buitenkant. Wat op een marmeren beeld begint te lijken. En het heeft natuurlijk ook met het thema te maken, want het gaat om het gemis van Jules.
21.
Ik zou het boek aan willen bevelen aan jongeren van mijn leeftijd, het is dan misschien wel een boek geschreven voor volwassenen, maar ik vind het niet een heel erg moeilijk boek. En het is een keer wat anders. Ik vind het voor lezers die erg gevoelig zijn voor het sterven af te raden, omdat je daar toch wel een beetje mee wordt geconfronteerd.
Tijd en ruimte:
22.A
Het begint eigenlijk bij het begin, want Jules moet nog sterven. Dus er is sprake van Ab ovo. Het verhaal is dus wel chronologisch, want het vertelt gewoon eigenlijk een stuk van het leven van Alice.
22.B
Er is sprake van tijdverdichting, want je leest samenvattend wat er in die tijd is gebeurd. De tijd dat je erover doet om het boek te lezen is minder lang als de tijd dat het boek zelf beschrijft. Er wordt niet lang stilgestaan bij 1 moment en er komen geen grote stappen in de tijd.
23.
Nee, er is niet sprake van vooruitgrijpen in de tijd.
24.
Dat is dezelfde vraag als 13.
Het verhaal heeft een open einde. Het effect daarvan is, is dat je nog met onbeantwoorde vragen zit. Je wilt weten hoe het nou verder met haar gaat, wanneer ze er nou wat over zegt tegen iemand dat Jules dood is. Je zit dus nog met allemaal onbeantwoorde vragen en je bent nog steeds nieuwsgierig.
25.
De verteltijd was denk ik 2 uur en de vertelde tijd is 24 uur.
26.
Er is sprake van Vision avec. Want er wordt met de gebeurtenissen mee verteld, wat er allemaal gebeurd.
Je ziet dat ook heel goed in het boek, want ze ziet dat hij dood is en dat wordt niet nog eens achteraf verteld, maar dat wordt gelijk verteld.
27.
Het speelt zich gewoon in deze tijd af. Dat kan je eigenlijk niet aan heel veel dingen merken. Maar dat lijkt me wel gewoon logisch. Wel gaan ze een keer tv kijken ofzo. Dat doe je ook veel in deze tijd.
28.A
In dit boek is sprake van een speelruimte, het wordt namelijk gewoon in het huis van Alice en Jules gespeeld, maar het heeft geen merkbare invloed op Alice of op de gebeurtenissen. Er is geen sprake van een belangenruimte.
28.B
De ruimte is een leidmotief, want er keert geen ruimtelijk element steeds terug. De ruimte draagt ook niet bij, bij de spanning. Ik denk wel dat de ruimte bijdraagt bij het thema, want het gaat over het gemis. Daar hoort ook het verwerkingsproces bij en het is in hun eigen huis en ook daar is Jules gestorven. Dus het heeft daardoor denk ik wel wat met het thema te maken, alleen al om het feit dat hij stierf in hun eigen
huis.
29.A
Nee, er is geen oppositie van ruimten, want alles speelt af in het huis van Jules en Alice.
29.B
Nee, dit is niet van toepassing.
29.C
Misschien het koffiezetapparaat, maar dat zijn meer dingen in de ruimte, omdat Jules altijd het ritueel had om bijvoorbeeld eerst koffie te zetten. Van dat soort dingen.
30.
De ruimte wordt niet heel erg behandeld, maar zoals ik al zei draagt het wel bij tot het thema. Dat komt omdat het ook het huis van Jules is en hij is hier ook gestorven en Alice moet het verwerken allemaal. Maar ze woont er nog steeds en alles doet haar dan natuurlijk nog aan Jules denken. Bijvoorbeeld als ze het koffiezetapparaat ziet staan. Dan denkt ze eraan hoe Jules elke dag weer verse koffie zette.
Thema en motieven:
31.A
De motieven:
- Het autisme van de buurjongen David - Terugblikken
- Ze voelt zich eenzaam zonder Jules - De dood van Jules
- Rituelen - Sneeuw 31.B
De motieven:
- Het autisme van de buurjongen David, hij komt elke keer op bezoek. Daar komt ze dus steeds mee in aanraking.
- Terugblikken, namelijk dat van de affaire van Jules en op meerdere dingen die Jules altijd deed.
- Ze voelt zich eenzaam zonder Jules, ze praat daarom maar heel veel tegen hem en vertelt hem heel veel.
- De dood van Jules, dat moet ze verwerken en dat komt dus steeds terug in het boek. Want dat is ook het thema.
- Rituelen, Jules zette bijvoorbeeld elke keer koffie en David kwam elke dag met Jules schaken.
- Sneeuw, het sneeuwt steeds, daaraan zie je eigenlijk de innerlijke kou van Alice.
32.
Jules is dood, dat moet ze verwerken. Dat doet ze doormiddel van veel tegen hem te praten en doormiddel
van de autistische buurjongen David. Ze voelt zich eenzaam en blikt op dingen terug uit Jules zijn leven, bijvoorbeeld zijn affaire.
33.
---
Vertegen- Woordigers Van een groep
---
Concrete motieven
---
Abstracte Motieven
--- Thema: Gemis en het verwerken van Jules zijn dood.
---
34.
Het thema is gemis, en het verweken van het gemis, namelijk de dood van Jules.
35.
De dood van Jules, want die moet ze immers missen. En de terugblikken, die doet ze omdat ze Jules zo mist.
36.
De titel is: de buitenkant van meneer Jules, en zoals ik al zei is het thema gemis. De buitenkant van meneer Jules zit steeds op de bank, dat is dus het dode lichaam. En Alice kijkt daar steeds naar en mist het leven in hem en daarom gaat ze veel met hem praten. Dat heeft de titel dus met het thema te maken.
Oordeel:
37.A
Ik vond het eigenlijk wel een goed verhaal, het is echt een keer wat anders als normaal. Omdat het toch
een onderwerp is, dat niet helemaal op deze manier wordt beschreven. In dit verhaal gaat het echt om het gemis en het verwerken van de dood van Jules.
Zelf zou ik er niet zo mee omgaan denk ik. Alice vertelt niemand wat over de dood, dat zou ik zelf wel doen.
Ik denk dat je door het gemis te vertellen aan iemand, je het allemaal beter kunt verwerken. Ik denk dat voor sommige mensen dit boek moeilijk is om te lezen, omdat het toch wel over de dood gaat, zelf had ik daar niet zo’n moeite mee. Ik vind het een boek naar de echte werkelijkheid, omdat je er toch wel een mee te maken krijgt dat er iemand in je omgeving sterft.
37.B
- Emotivistische argumenten - Realistische argumenten - Vernieuwingsargument
Literatuur en lectuur:
38.
Ja, ik vond het zeker horen bij literatuur. Als je het boek uithebt, denk je er echt nog even over na. Het is niet zo plots uit en je legt hem weg zonder er ooit meer aan te denken. Het boek is niet heel voorspelbaar.
En dat heb je bij lectuur wel. En het boek heeft je ook echt wat te zeggen, wat vaak bij lectuur niet het geval is. Ook is het verhaal origineel.
39.
Ik vond het een leuk boek, een keer wat anders als normaal. Omdat Alice heel anders met haar gevoelens om gaat, dan dat ik zou doen. Ik vind hem aan te raden voor anderen. Er worden niet heel moeilijke woorden gebruikt en het is een heel duidelijk boek.
Achtergronden en informatie
40.B
Het vertelt eigenlijk een beetje hoe ze er allemaal op kwam om dit boek te schrijven en hoe ze legt een beetje de motieven uit.
40.C
- Emotivistische argumenten, ze vertelt eigenlijk een beetje wat ze voor gevoel bij sommige stukjes krijgt.
- Vernieuwingsargumenten, ze zegt dat de schrijver je tot aan het eind op de verkeerde been zet en dat vind ze dan ook erg goed.
Verder worden er niet heel veel argumenten genoemd.
40.D
Ik hanteerde niet echt diezelfde argumenten en ben het heelmaal met de schrijver eens. En ik ben eigenlijk
ook wel veel wijzer door de recensie geworden. Het verhaal werd er gewoon iets duidelijker door.
In de greep van de dood
[...] En dan is er de novelle De buitenkant van Meneer Jules van Diane Broeckhoven. Zij schrijft kinder- en jeugdboeken en publiceerde in 1998 Het verkeerde keelgat, een semi-autobiografische 'roman voor volwassenen' over een voordrachtkunstenares die keelkanker krijgt en dat zwijgend en dus helemaal geïsoleerd moet zien te verwerken. In De buitenkant van Meneer Jules schetst ze met karige middelen een intimistisch en pakkend tafereel dat zich voltrekt in één dag. Alice ziet dat er iets schort aan het
gebruikelijke ochtendritueel als Jules op de bank naar buiten blijft zitten staren.
Hij is van het ene ogenblik op het andere stilletjes doodgegaan, stelt ze vast. Ze kan niet zomaar naar die nieuwe situatie overstappen, en daarom belt ze de dokter of haar zoon nog niet. Maar dan vraagt een buurvrouw of Alice op haar autistische zoontje wil passen. Paniek keert geredelijk in opluchting: de jongen past zich wonderwel in het tafereel in dat Alice zo lang mogelijk ongeschonden wil bewaren - met de rol van de jongen zet Broeckhoven tot aan het verrassende einde de lezer handig op het verkeerde been. Hij verwoordt treffend waar de breuklijn ligt in hun schijnbaar onverstoorde leven: "Meneer Jules is weg. dit is de buitenkant van meneer Jules." Diane Broeckhoven werkt opvallend met personages die met een
dwingende werkelijkheid in zichzelf opgesloten zitten en nog maar gebrekkig met de buitenwereld communiceren. Net zoals in haar eerder genoemde roman laat ze Alice in haar eentje het saldo van haar huwelijk opmaken en proberen geluk en ontgoocheling in evenwicht te brengen met behulp van het gevoel van verbondenheid met haar man dat ze maar niet kan opgeven. Een vrouw die om warmte bedelt bij haar koude, dode man en die een autistische jongen in zijn plaats ziet schuiven. Een gruwelijke enscenering waar je kippenvel van krijgt. Vooral van de passages waarin Alice terugdenkt aan een paar moeilijke momenten uit haar huwelijk gaat in de gegeven situatie een grote weemoed uit: ze was gekwetst en gekrenkt, maar ze onthult nu dat ze met krachtig weerwerk de crisissen heeft kunnen bedwingen.
Valt bij Willy Spillebeen de grondige psychologische aanpak op, bij Diane Broeckhoven gaat het om subtiliteit en sfeerschepping. De overgang die door de dood van Jules uitgelokt wordt , verloopt zonder enige vorm van pathetiek, hij verglijdt zachtjes in de nieuwe werkelijkheid die Alice rond zich vaste vorm ziet krijgen. In heel haar tekst overheerst de stilte, of, hoe zeg je dat, er gaat verstilling van uit. Diane Broeckhoven maakt met woorden heel veel stil.
- Jos Borré, De Morgen, 12 december 2001
