Boekverslag Nederlands Eline Vere door Louis Couperus
Boekverslag door een scholier 6e klas vwo
4581 woorden 18 jaar geleden
7,6
61 keer beoordeeld
Auteur Louis Couperus
Genre Psychologische roman Eerste uitgave 1889
Vak Nederlands
Methode Eldorado
Zakelijke gegevens:
Auteur: Louis Couperus
Titel: Eline Vere, Een Haagsche roman Uitgever: veen uitgevers
Plaats en jaar: Amsterdam/Antwerpen, 1991 vierde druk, 568 blz.
(eerste druk 1987 Stichting volledige werken Louis Couperus) ( 1889 voor t eerst gepubliceerd)
Genre: psychologische roman Eerste reactie:
Eigenlijk heb ik dit boek niet helemaal zelf gekozen. Mijn lerares Nederlands gaf min of meer een hint en vertelde over het boek. Dit maakte mij erg nieuwsgierig en ik was benieuwd naar het verhaal en de schrijfstijl van Louis Couperus.
Toen ik het boek aan het lezen was vond ik dat eerst even wennen. Vooral aan de schrijfstijl, niet alleen het oude taalgebruik maar ook de manier van schrijven. Couperus schrijft langdradig om het zo maar te zeggen. Je moet je hoofd er goed bij houden. Vooral in het begin waren alle personages nog een beetje moeilijk uit elkaar te houden maar naar verloop van tijd “zat”ik echt in het boek en leefde min of meer mee. Het boek was ontzettend leuk om te lezen, zodra je gewend bent aan de schrijfstijl word je gewoon meegesleept met het verhaal.
Verdieping
Samenvatting
Meneer Verstraeten viert zijn verjaardag. De familie Van Raat en De Woude van Bergh zijn ook aanwezig.
Eline Vere is zelf niet aanwezig omdat zij zich niet lekker voelde, haar zus Betsy en zwager Henk Van Raat zijn daarentegen wel aanwezig. Tijdens het feest worden een drietal tableaux vivants vertoond waarin enkele familieleden en kennissen een rol spelen. Wanneer Betsy en Henk weer naar huis gaan treffen ze Eline aan, die nog niet naar bed was gegaan. Betsy gaat naar boven en Eline en Henk gaan naar de kamer. Zodra ze alleen zijn stort Eline haar hart uit bij Henk. Ze is ontzettend van streek en wil niet meer leven, het heeft allemaal geen nut meer. Henk vrolijkt Eline weer op en overtuigd haar ervan om de volgende dag nog even bij Meneer Verstraeten langs te gaan om hem te feliciteren.
Betsy organiseert een diner, waarvoor de familie De Woude van Bergh en de familie Ferelijn uitgenodigd zijn. Jeanne Ferelijn is een oude schoolvriendin van Betsy en Eline. Door de jaren heen is het verschil tussen hen groot geworden. Jeanne woont in een eenvoudig bovenhuis met drie kinderen. Jeanne voelt zich niet thuis bij de familie Van Raat. Eline en Betsy zijn veranderd, zo laatdunkend. Ze heeft er spijt van dat haar man Frans de uitnodiging heeft aangenomen. Wanneer de familie Ferelijn weer is vertrokken gaat de rest naar de opera. Daar treed voor het eerst een nieuwe bariton op, Theo Fabrice. Eline is vanaf het eerste ogenblik geïntrigeerd door deze Fabrice.Wanneer ze opstaat om hem nog even te bewonderen valt haar waaier van het balkon. Wanneer het pauze is komen Eline en Betsy hun neef Vincent tegen die net weer terug is van zijn zakenreis.
Paul van Raat en zijn moeder komen de volgende dag thee drinken en Eline en Paul zingen een paar
duetten samen. Mevrouw van Raat is helemaal weg van Eline, zij had veel liever gezien dat haar zoon Henk met Eline was getrouwd, nu vindt ze Paul en Eline goed bij elkaar passen.
Het is Sinterklaasavond en men viert dit bij de familie van Erlevoorts. Eline krijgt een prachtig cadeau: een ontzettend dure waaier die beschilderd is door Bucchi. Zij is helemaal n de wolken en denkt dat deze waaier van Fabrice komt. Freddy van Erlevoort weet echter dat die waaier van haar broer Otto is die een oogje op Eline heeft. Eline besluit na deze avond om een plakboek van Fabrice aan te leggen, verder bezoekt ze iedere opera waarin hij zingt. Iedere ochtend gaat ze wandelen in de hoop dat ze Fabrice tegenkomt. Wanneer Eline de honden na zon wandeling mee het huis in neemt leidt dit tot een heftige ruzie met Betsy. En de beide zussen spreken niet tegen elkaar.
Als Eline jarig is komt het tot een formele verzoening tussen Betsy en Eline. Haar neef Vincent komt nog even langs en verteld over zijn Amerikaanse vriend die een baan voor hem zoekt. Eline is helemaal weg van Vincent, Betsy kan hem niet uit staan.
Lili Verstraeten krijgt bezoek van Georges de Woude van Bergh. Daar wordt hij koel ontvangen. Maar Lili’s gevoelens voor hem verwarren haar. Wanneer Georges weg gaat, gaat hij naar zijn zus Emilie en
bespreekt hij met haar hoe het nu verder moet.
Eline en Vincent wonen een optreden van Fabrice in het concert Diligentia bij. Dit keer zit ze niet op het balkon maar voor het podium. Als ze Fabrice van zo dicht bij ziet smelten al haar dromen als sneeuw voor de zon. Totaal in de war vlucht ze naar huis en verbrand het plakboek van Fabrice.
Met de komst van het voorjaar komen de gevoelens van Otto voor Eline ook uit. Hij maakt haar het hof en vraagt haar om met hem te trouwen. Hier moet Eline nog over nadenken. Maar Otto heeft geduld. Tijdens een feestje bij de Van Raats thuis verwacht iedereen de verlovingsaankondiging. Maar die komt niet. Pas wanneer Otto naar huis wil gaan werpt Eline zich in zijn armen en daarmee is de verloving een feit. Dit komt als een klap voor Marie, zij vond Otto ook leuk. Eline wordt door Otto’s familie uitgenodigd om de zomer door te brengen op hun landgoed de Horze in Gelderland.
Eline voelt zich erg gelukkig op de Horze. Dit schrijft ze in een brief naar Betsy. Ze kan geheel zichzelf zijn en Otto’s liefde geeft haar vleugels. Eline weet iedereen voor zich te winnen. Zelfs Freddy van Erlevoort, die in het begin Eline niet kon uitstaan beseft zich dat ze wel mee valt, maar ze vindt haar nog wel heel onnatuurlijk.
Wanneer Eline weer terug is in Den Haag heeft Vincent de zomer doorgebracht bij Betsy en Henk. Eline en Vincent hebben een gesprek waarin vincent van mening is dat de mens geen vrije wil heeft en afhankelijk is door het noodlot. Normaal zou Eline het hier wel mee eens zijn maar de liefde heeft haar veranderd en ze gaat ertegen in. Vincent gaat door en hiermee komen Eline’s twijfels over een huwelijk met Otto terug.
Wanneer ze Vincent vraagt of ze er wel goed aan doet om met Otto te trouwen valt Vincent flauw. Eline rent naar beneden en roept dat Vincent dood gaat.. Otto die net binnengekomen is probeert haar te kalmeren terwijl de rest naar Vincent gaat. Eline wijdt zich vanaf dat moment helemaal aan de verzorging van Vincent, ze voelt zich schuldig. Zij denkt dat Vincent heimelijk verliefd op haar is en zelf raakt ze verward. Wanneer Vincent een brief van zijn vriend St Clare uit Amerika krijgt met de mededeling dat hij werk voor hem heeft, besluit Vincent om daar heen te gaan. Betsy en Henk zijn opgelucht dat Vincent eindelijk weg gaat en ook Otto heeft weinig goede woorden over Vincent. Eline voelt zich verward en verdrietig. Tijdens een diner krijgt Eline ruzie met de rest over Vincent, zij scheldt tegen Otto om Vincent te verdedigen. en rent naar haar kamer. Henk eist dat zij het goed maakt met Otto maar dit doet ze niet. Hij is altijd zo verdomd rustig is haar antwoord. Ze besluit om de verloving te verbreken en schrijft een brief naar Otto. Na de brief te hebben laten posten door een bediende wordt Eline hysterisch en huilt en krijst aan een stuk door. Betsy en Henk komen kijken wat er is. Wanneer Otto de brief ontvangt en leest beseft hij dat Eline ( volgens hem) nooit van hem gehouden heeft. Dit is een zware klap voor hem en hij lijdt er erg onder.
Ondertussen denkt Eline dat Vincent nu niet naar Amerika zal gaan maar dit doet hij toch. Na een
knallende ruzie met Betsy die genoeg heeft van Vincent. Tijdens een etentje bij kennissen heeft Betsy weer eens geen goed woord over Vincent. Eline zet haar op haar plek tegen over alle anderen. Wanneer ze weer thuis zijn valt Betsy Eline aan, hoe ze het in haar hoofd haalt om zo tegen haar te praten. Na een
knallende ruzie rent Eline weg, de straat op, de storm in. Het waait en regent ontzettend hard en na een poos gedwaald te hebben gaat Eline naar Jeanne Ferelijn die haar opvangt. Ze wordt ziek en wil met niemand praten. Eline’s Oom en Tante staan erop dat Eline met haar naar Brussel gaat.
In de anderhalf jaar dat Eline weg is gebeurt er veel in Den Haag. George en Lily trouwen en gaan in een bovenwoning wonen. Tijdens hun huwelijksreis komen ze Eline nog even opzoeken. Verder beseft Marie Verstraeten dat ze ontzettend verliefd is op Otto.
Als Eline weer terug keert naar Den Haag gaat ze bij de moeder van Henk en Paul in wonen.
Eline wordt erg ziek, ze kan niet meer zingen en ze hallucineert. Wanneer de dokter langskomt stelt deze longtering vast, ten gevolge van een verwaarloosde kou. Ze wordt min of meer gek van Mevrouw van Raat en schrijft haar Oom een brief. Deze komt en neemt Eline weer mee naar Brussel. Maar aangekomen in Brussel voelt Eline zich niet thuis en ze kan maar niet wennen aan de levenstijl van haar oom en tante. Dan komen Vincent en zijn vriend St Clare aan. Er volgt een tijd van uitjes met Lawrence.Langzaam bloeit Eline weer een beetje op. St Clare heeft veel belangstelling voor Eline en vindt dat ze niet op haar plaats is in Brussel. Na een paar dagen kondigen Lawrence St Clare en Vincent aan dat ze naar Rusland reizen.
Lawrence doet Eline een huwelijks aanzoek en zij besluit dat ze nog tijd nodig heeft. Wanneer beide heren weer van hun reis terug komen, over vijf maanden zal Eline haar antwoord geven. Lawrence zegt als ze eerder haar antwoord weet zal hij naar haar afreizen.
Ondertussen in Den Haag zorgt Mevrouw van Raat er op slinkse wijze voor dat haar zoon Paul en Freddy van Erlevoort weer bij elkaar komen. Paul had Freddy gekust en haar ten huwelijk gevraagd, zij had hierop verward en bot gereageerd. Hier kreeg ze later spijt van. En wou dat ze had geaccepteerd, ze hiel van Paul. En Paul van haar.
Betsy krijgt de mededeling een pensionkamer voor Eline te zoeken in Den Haag, zij zal spoedig terugkeren maar wil niet weer bij hen intrekken om ruzies te voorkomen. Wanneer Eline weer terug is in Den Haag gaat het minder goed. Ze heeft alle tijd om over haar leven na te denken. Ze wordt hierdoor heel erg depressief, gaat weer hallucineren en kan niet meer slapen. Ze krijgt van dokter Reijer medicijnen die haar helpen om te gaan slapen. Maar na een tijdje helpen deze ook niet meer. Eline ziet geen verschil meer tussen realiteit en fantasie en wil zelfmoord plegen. In een vlaag van waanzin neemt ze een flesjes met morfine ( van de dokter in Brussel gekregen) helemaal in.
Ze neemt het medaillon die ze van Otto heeft gekregen in haar handen en bekijkt zijn foto. Ze beseft dat ze nooit het aanbod van Lawrence had geaccepteerd want ze houdt nog van Otto. Dan stopt ze de foto in haar mond en bijt er heel hard op. Op deze wijze slaapt Eline haar dood in.
Na de dood van Eline trouwen Paul en Frederique en gaan ze in Heibeek wonen waar Paul burgemeester is. Na een poos van “rouw” hebben Otto en Marie zich verloofd en zullen gaan trouwen.
Onderzoek van de verhaaltechniek:
De schrijfstijl:
Het taalgebruik is die van het “oude” Nederlands van die tijd. Hier bedoel in niet alleen woorden mee die anders geschreven worden zoals bijvoorbeeld Haagsche maar ook de zinsopbouw verschilt met die van nu:
Zij ook was geschrikt, de reeds kalme grijze vrouw.
Verder zijn de zinnen over het algemeen redelijk lang. Daar naast is het bij Couperus zo dat hij ellenlang kan doorschrijven op bijvoorbeeld een beschrijving van hoe een persoon er bij ligt. Op het verwarde bed in den rooden weerschijn der gordijnen, lag Eline in eene verwrongen houding, omwoeld door heur haren en haar verkreukeld nachtkleed, de dekens had zij van zich afgeworpen…ook nu leek zij te slapen, ze lag ook
niet roerloos, maar bewoog haar hoofd, heur handen en een brekende ademhaling doorschokte als met een electrischen schok, haar lichaam.
De ruimte( plaats en tijd):
Het verhaal speelt zich voor het over grote deel af in Den Haag. Het Den Haag van de adel, de gegoede burgerij. In het begin speelt het verhaal zich af in het huis van Eline’s zus Betsy en haar man Henk,
vervolgens op Horze, het landgoed van Otto’s familie, later speelt een deel zich af bij Jeanne Ferelijn thuis, Verder speelt Brussel, de woning van haar Oom en Tante nog mee.
De tijd waarin het verhaal zich afspeelt is de negentiende eeuw.Het verhaal is verder chronologisch verteld met enkele flashbacks van Eline over haar tijd met Otto en haar vader. De vertelde tijd waarin het verhaal zich afspeelt zal ongeveer drie a vier jaar zijn.
De verhaalfiguren:
Eline Vere: Eline is een jonge vrouw van 23 jaar met veel talenkennis en zangtalent. Ze is zeer rijk en woont bij haar zus en zwager in huis. Ze wordt door bijna iedereen uitzonderlijk mooi lief en aardig gevonden.
Daarbij komt nog dat velen haar bewonderen om haar zangtalent. Verder heeft ze een zwakke wil, is ze besluiteloos en leeft ze in haar eigen wereldje. Fantasie en realiteit lopen voor haar vaak door elkaar. Door deze vertroebelde kijk op het leven loopt het als snel mis. Verliefd op een Fabrice, haar droom spat uiteen, verloofd met Otto maar door haar eigen gevoelens en minderwaarde loopt dit stuk. Door besluiteloosheid geen engagement met Lawrence. Gaat bergafwaarts na terug keer in Den Haag en uiteindelijk besluit ze in een vlaag van wanhoop dat het leven geen nut heeft.
Eline is een rond karakter. Alleen bij haar lees je mee met haar gedachten en voel je haar gevoelens. Ze is heel open. De rest van de personages heeft dit niet.
Betsy Van Raat Vere: Zij is de oudere zus van Eline. Getrouwd met Henk van Raat en een tegenpool van Eline. Zij staat sterk in haar schoenen, weet wat ze wil en houdt haar man goed onder de duim. IN het boek komt ze ook nog wel een egoïstisch en koppig over. Vlak karakter.
Vincent Vere: neef van Betsy en Eline. Hij zwerft over de hele wereld heen en leent vaak geld van Henk.Zeer rusteloos, beetje praatjesmaker. Eline is zeer op hem gesteld, Betsy vindt hem maar een klaploper. Vaak hebben de beide zussen dan ook ruzie om het onderwerp Vincent. Vincent heeft Eline aan het twijfelen gebracht over haar toekomstige huwelijk met Otto. Plat karakter.
Henk van Raat: Henk is getrouwd met Betsy en heeft niet veel te vertellen. Hij ergert Betsy voortdurend. Hij is degene die Eline vooral in het begin vaak troost, met haar gaat wandelen of haar probeert op te
vrolijken. Hij is de stabiele factor tussen de ruzies van Eline en Betsy.
Plat karakter.
Paul van Raat: Broer van Henk. Lijkt qua karakter helemaal niet op Henk. Hij gelooft dat zijn moeder meer van Henk houdt dan van hem. Hij zingt altijd duetten met Eline en komt over als een vrolijk persoon. Pas na
de afwijzing van Frederique wordt hij wat meer teruggetrokkener en gaat een serieus bestaan lijden waarna hij later toch met Freddy trouwt.
Mevrouw van Raat: Moeder van Paul en Henk, geeft heel veel om Eline en had graag gezien dat zij haar schoondochter was geworden. Zij neemt Eline een tijdje in huis en verzorgt haar.
Baron Otto van Erlevoort: Hij was een tijdje verloofd met Eline, en maakt Eline ook echt gelukkig. Hij komt heel rustig over en heeft veel begrip voor Eline’s buien. Hij is er dan ook helemaal kapot van als de
verloving wordt afgebroken. Nadat hij hierover heen is gekomen en later over de dood van Eline verlooft hij zich met Marie Verstraeten. Plat karakter
Baron Etienne van Erlevoort: Broer van Otto. In het begin een druk persoon, beetje een lapzwans, geen baan en geen opleiding. Later in het boek is hij bijgedraaid. Hij zet zich volledig in voor zijn studie en komt serieus over. Plat karakter.
Frederique van Erlevoort: zus van Otto en Etienne. Zij is een van de weinigen die Eline niet mag. En heeft haar broer gewaarschuwd voor Eline. Ze raakt zeer in de war door haar gevoelens voor Paul. Zij komt zeer bitcherig en bazig over.
Mevrouw van Erlevoort: Lieve oude vrouw die haar kleinkinderen ontzettend verwent. Ze wil haar zoon behoeden voor Eline maar legt zich uiteindelijk bij hun verloving neer. Wanneer de verloving wordt afgebroken leeft ze met haar zoon mee.
Lily Verstraeten: nichtje van Eline en Betsy, trouwt later met George van de Woude Bergh ontwikkeld zich van een jong meisje tot een heuse vrouw, houdt zich serieus bezig met het huishouden en haar huwelijk Marie Verstraeten: nichtje van Eline en Betsy, ze is heimlijk verliefd op Otto en is erg teleurgesteld wanneer ze hoort van zijn verloving met Eline. Later verlooft ze zich toch met haar liefde.
George de Woude van Bergh: trouwt met Lily
Emilie de Woude van Bergh: zus van George heeft er voor gezorgd dat het huwelijk ondanks de jonge leeftijd van de kinderen door is gegaan.
Jeanne Ferelijn: een jeugdvriendin van Eline. Lief en zachtaardig, getrouwd en leeft zeer eenvoudig en armoedig vergeleken met de rest.
Lawrence St Clare: Amerikaanse vriend van Vincent. Wordt verliefd op Eline en vraagt haar ten huwelijk, hij krijgt het antwoord als hij na vijf maanden terug komt. Hij komt serieus over, heel goedig en zacht aardig ook wel beetje rusteloos. Hij is degene die Eline er voor een poosje weer bovenop helpt.
Er spelen nog wel meer personen mee in het verhaal maar de hier bovengenoemde spelen een grotere rol.
Hun leven wordt ook betrokken in het verhaal.
Vertel situatie:
Er wordt afwisselend gebruik gemaakt van een auctoriale verteller en een personale vertelsituatie. Het perspectief ligt bij verschillende verhaalfiguren.
Perspectief:
Hij-perspectief.
Thema
Het hoofdthema in Eline Vere is waarschijnlijk noodlot. Vincent Vere zegt in het boek: De mensch heeft geen eigen wil, zijne toekomst is bepaald door het noodlot. JE ziet door het hele boek heen de angst van Eline voor het noodlot. Ze is bang dat ze nooit gelukkig zal worden, dat haar huwelijk met Otto bepaald wordt door erfelijke factoren en omstandigheden. Het is haar lot om ongelukkig te zijn.
Het thema eenzaamheid speelt ook wel een rol. Doordat Eline zo sterk gaat geloven in haar noodlot zondert ze zich af van de realistische wereld. Ze leeft in haar eigen droomwereld en is heel ongelukkig.
Heel eenzaam.
Ook het thema milieu speelt een rol in dit boek. Alle verhaalfiguren in het verhaal zijn gevormd door hun afkomst. Eline is van een gegoede familie, ze is rijk. Ondanks dit alles voelt zij zich niet goed in haar omgeving.
Er is verder geen echt verband aan te wijzen tussen het thema en de titel. Het thema noodlot gaat op voor Eline Vere. Het hele boek en het thema draaien om haar, daarom zal het boek dan ook Eline Vere heten.
Omdat zij de allerbelangrijkste persoon in het boek is. De ondertitel, een Haagsche roman slaat op het feit dat het verhaal zich bijna volledig afspeelt in Den Haag en het is natuurlijk een roman.
Plaats in de literatuurgeschiedenis.
Het werk werd voor het eerst gepubliceerd in 1889
Wat weet je van de schrijver:
Louis Maria Anne Couperus werd op 10 juni 1863 in Den Haag geboren en bracht een deel van zijn jeugd door op Java. In 1878 na een onvoltooide HBS besloot Couperus om Nederlands te gaan studeren. Hij behaalde in 1886 zijn akte Nederlands MO. In 1889 schreef hij de roman Eline Vere. In 1891 trouwde hij met zijn nicht Elisabeth Baud. In de periode van 1893 tot 1914 schreef hij de psychologisch- realistische roman Van oude menschen, de dingen die voorbijgaan. Er was altijd grote publieke belangstelling voor zijn werk maar de erkenning blijft uit. Dit komt mede door zijn praalzieke levensstijl en dandyisme. In 1923 overleed Louis Maria Anne Couperus. Pas in de jaren dertig en veertig worden zijn uitgaven gewaardeerd.
Wat weet je van de tijd waarin het werk geschreven werd.
In de negentiende eeuw was het zo dat de man buitenshuis de kost ging verdienen terwijl de vrouw zich om het huishouden bekommerde. Dit gold voor de gegoede burgerij. BIJ de armen was het vaak zo dat de vrouw min of meer gedwongen werd om te werken mocht men nog een beetje rond willen komen. Dit kun je ook in het boek lezen. De mannen zie je vaak weggaan terwijl de vrouwen zich om het personeel
bekommeren om het huis tip top in orde te krijgen. Daarnaast zie je ze vaak bij elkaar komen, alles behalve werken.
Verder schreef men vaak vanuit het idee dat de mens bepaald is door erfelijke eigenschappen, milieu en omstandigheden: determinisme. Dit komt in het boek heel sterk naar voren. Er ontstond ook steeds meer psychologische diepgang in de boeken. Deze naturalistische roman van Eline Vere is hier een voorbeeld
van.
In hoeverre is het werk typerend voor de schrijver.
De schrijfstijl in dit boek is typerend voor de schrijver, dit kom je ook in andere boeken van couperus tegen.
Hij beschrijft alles zeer detaillistisch. Hij maakt gebruikt van zeer lange zinnen en beschrijvingen. Als je het zou gaan vergelijken met werken van andere schrijvers zul je zien waar couperus iets verteld in een
bladzijde zal een andere schrijver dit in 10 regels kunnen doen. Couperus roept een bepaald gevoel op met ieder van zijn boeken. En dit boek is dan ook typisch Couperus.
In hoeverre is dit werk typerend voor de tijd waarin het is ontstaan.
Zoals ik al eerder zei schreef men vaak vanuit het uitgangspunt dat de mens in bepaald door erfelijke eigenschappen, milieu en omstandigheden. Dit noemt men het determinisme. Vanuit dit oogpunt is ook dit boek geschreven. Het komt heel sterk naar voren. Zoals Eline gelooft in haar noodlot en dat alles al van tevoren is vastgelegd door erfelijkheden. Ze zal niet gelukkig worden. Verder had men in die tijd dus ook belangstelling voor het psychologische, de diepgang wat ook weer in dit boek terug te vinden valt. De emoties, stemwisselingen en aanvallen van Eline bijvoorbeeld.
Beoordeling:
De passage die mij het meest aanspreekt in het boek is de passage dat Eline de brief naar Otto schrijft dat de verloving is afgebroken. Dit is op een hele mooie manier geschreven. Toen ik het had gelezen kreeg ik kippenvel. Het is net alsof ik met Eline meeleefde. Haar emoties waren zo duidelijk opgeschreven. De pijn en twijfeling die ze voelde. Het vele herschrijven van de brief net zolang totdat het goed was. Wat ik ook mooi vond was het einde waarin in Eline erachter komt dat ze met hart en ziel van Otto hield, niet van Vincent, niet van Lawrence.Ze is bang dat men het portret van Otto op haar zal vinden en daarom neemt ze hem in en kauwt erop, net zolang tot ze de dood inslaapt. Het enige vervelende was dat Couperus ook hele onbelangrijke dingen in vele zinnen beschrijft. Ik raak er meer verdiept in als hij de belangrijke passages detaillistisch schrijft. Maar het gaat mij juist vervelen als hij zeer langdradig de kamer gaat beschrijven waar bv Eline in verblijft. Dit is wel de schrijfstijl van Couperus en over het algemeen
irriterende mij dat niet alleen af en toe wel. In het midden van het boek begon ik me even te ergeren aan Eline, niet door de manier van schrijven van Coupeurs maar om haar karakter. Ze komt heel erg zwak en besluiteloos over en op sommige momenten ergerde ik me daar aan. Maar dat was meer omdat ik dacht dat zou ik heel anders hebben gedaan.
Dit boek kan ik vergelijken met de film van Eline Vere. In het boek wordt overal veel dieper op ingegaan. Dit kan natuurlijk niet in de film niet, deze zou anders wel vier uur duren. In de film zijn redelijk veel elementen weggelaten. Zo zie je Eline niet op Horze maar lees je de brief mee met de brief die ze Betsy had
geschreven. In de film vraagt Lawrence haar ook niet ten huwelijk. Terwijl dit in het boek wel zo. En verder ging Eline in de film eerst nog naar de opera waar iedereen haar herkende en opkeek, daarna ging ze naar haar kamer en pleegde ze zelfmoord. In het boek gaan er hele scènes van hysterie en hallucinaties aan vooraf. Ze ziet allemaal en hoort allemaal dingen, zingt met Beethoven mee en wil dan gaan slapen. Ze
neemt een paar druppels, de hallucinaties beginnen weer en ze is bang dat ze niet kan slapen dus na heel veel twijfelen of ze niet teveel inneemt, neemt ze nog een paar druppels, maar ze is nog steeds niet
slaperig. Dus neemt ze alle flesjes in. In de film rent ze haar kamer binnen en zoekt alle flesjes en neemt ze in. Dat waren de enige verschillen in de film. De rest kwam precies overeen met het boek.
Het boek heeft me verder niet aan het denken gezet. En er is ook niet echt een herkenbaar probleem te vinden. Het enige wat ik zou kunnen verzinnen is dat Eline denkt dat ze niet gelukkig kan worden en over alle dingen van het leven gaat nadenken of ze er wel goed aan doet. Dat zou je ook in deze tijd kunnen plaatsen, sommige mensen vragen zich dat nog steeds af of zijn ook bang dat het noodlot toeslaat.
Het taalgebruik in het boek vond ik heel erg mee vallen. Je moet er eerst even in komen. Vooral in het begin kijk je nog raar tegen sommige woorden aan of je kijkt raar op tegen de zinsbouw. Maar zodra je verder bent met lezen zit je er echt helemaal in. Dus het taalgebruik was niet moeilijk en alles was goed te begrijpen. Wat niks met het taalgebruik te maken heeft maar soms wel moeilijk te begrijpen was is de gedachtegang van de personen die in het boek voorkomen. Ze verschillen heel erg met die van nu maar daar moet je ook even inkomen. Je dit boek niet gaan lezen met de gedachtegang van de 21ste eeuw maar die van de 19de eeuw.
Ondanks de soms langdradige stukken vond ik het een mooi boek om te lezen. Couperus schrijft op een meeslepende en begrijpelijke manier. Eline vond ik een intrigerend persoon. Sommige reacties van haar waren grappig andere juist erg zielig. Ik vond het jammer dat Eline niet op het eind besefte dat ze nog van Otto houdt en naar hem toe gaat en dat ze heel gelukkig wordt. Maar dat is dan ook meer een roman, dit is een psychologische roman. Verder lijkt het mij allemaal zeer realistisch geschreven, vanuit standpunten van de 19de eeuw gezien. Het is absoluut geen fictieve voorstelling van iets. Het enige aan fictie in dit boek, en dan zou ik het meer fantasie noemen, zijn de hallucinaties van Eline. Ze kan zomaar op klaar lichte dag gaan dromen over dingen. Ze is dan helemaal van de wereld. Of ze ziet dingen die er eigenlijk niet zijn. Ik zou niet iedereen dit boek aanraden. Het is een dik boek om te lezen en wanneer
psychologische romans je niet interesseren moet je het ook niet gaan lezen want dan kom je er niet doorheen.
Ook voor de mensen die zich ergeren aan de schrijfstijl van Couperus moeten dit boek niet gaan lezen omdat dit typisch zo’n boek is waar Couperus bladzijden lang heel detaillistisch bepaalde situaties kan beschrijven. Mensen die houden van een beetje uitdaging zou ik dit boek juist wel aanraden. Het boek is absoluut niet saai of tam, je zou het meer als een wervelwind kunnen omschrijven. Zoveel emoties, problemen en feestjes.
