1
SAMACHAR NR. 4
Het enige nieuwsblad over Nepal, verzorgd door stichting ICFON, International Council for Friends Of Nepal
29e jaargang nr. 4 | november 2019
SAMACHAR
International Council for Friends of Nepal, The Netherlands
I C F O N
Verhalen van kinderen Verhalen van kinderen van de New Tulips’ School van de New Tulips’ School Actueel in Nepal:
Actueel in Nepal:
Vrijwilligerswerk en hoe Vrijwilligerswerk en hoe dit soms wordt ervaren dit soms wordt ervaren Ervaringen van medewerkers Ervaringen van medewerkers van ISARD in de dorpen van ISARD in de dorpen 4 vragen aan... Chautaara 4 vragen aan... Chautaara Korte samenvatting Korte samenvatting project SLP project SLP Bezoek aan Bezoek aan GFN-project Darbung GFN-project Darbung
NGO’s in Nepal
NGO’s in Nepal
NFN jaarvergadering
NFN jaarvergadering
en Nepal conferentie
en Nepal conferentie
2
SAMACHAR NR. 4Voorwoord
Beste Nepalvrienden,
Hierbij ontvangt u alweer de vierde Samachar van 2019 en dat betekent dat een groot deel van het jaar alweer om is. Dit jaar begon met een bezoek van mijzelf aan onze projecten in Nepal. ISARD heeft dit jaar zwaar ingezet op vergroten van de koffi eteelt en teelt van oesterzwammen.
Zowel ISARD als GFN hebben gedurende het jaar veel landbouwtrainingen gegeven, microkredieten verstrekt en gezorgd voor micro-irrigatie. Ik ver- wacht dat het volgende jaar meer nadruk komt te liggen op de markt: hoe kunnen ze alle landbouwopbrengsten verkopen voor een goede prijs?
Op dit moment is ons bestuurslid Nini Jonkman in Nepal voor vakantie en bezoek aan ISARD. Zo blijven we op de hoogte van de gang van zaken bij de projecten. Verder zijn de Nepalese accountantsverslagen heel nuttig voor ons: er wordt in detail gekeken naar uitgaven, of alles goed verant- woord is en niet te duur is ingekocht en of er ook werkelijk gedaan is wat er in de verslagen staat.
In deze Samachar kunt u lezen over mijn bezoek aan GFN, 9 maanden geleden. Het personeel van ISARD vertelt over hun eigen ervaringen met het werken in de dorpen. Indrukwekkend is het persoonlijke verhaal van Dipendra, één van de leerlingen van de NTS. Met zijn verhaal krijgen we meer inzicht in hoe moeilijk het leven kan zijn in Nepal als je arm bent.
Gelukkig vinden veel van de arme studenten van NTS een uitweg door een goede school.
Het verhaal van Rishi Bhandari nodigt uit tot nadenken. Deze man be- schrijft zijn twijfels over het nut van veel vrijwilligers die werken in Nepal:
doen ze dat vooral voor zichzelf? Is dit soort vrijwilligerswerk goed of juist slecht voor Nepalezen? Het benadrukt maar weer eens één van de belang- rijkste vragen die je je moet stellen als je ontwikkelingswerk doet: doe ik ook niemand kwaad met het project, of mijn aanwezigheid? Ook niet als het project plots zou moeten stoppen? Goede bedoelingen zijn niet ge- noeg, we moeten ook echt goed doen. Het zijn vragen die het bestuur van ICFON zeker stelt als we een project gaan doen, maar misschien moeten we er nog meer aandacht aan besteden.
Tenslotte is het de komende maanden voor ons als bestuur weer tijd om te kijken hoe we de projecten volgend jaar gaan fi nancieren. ISARD is fl ink gegroeid, maar kan ICFON dat ook bijhouden met de inkomsten uit spon- soring en donaties? En kunnen we nog ergens een schoolactie regelen?
Dat zal enorm helpen om de projecten niet te hoeven korten. Alle ideeën van u als donateur zijn dan ook van harte welkom!
Namens het ICFON-bestuur wens ik u veel leesplezier,
Wilko Verbakel voorzitter ICFON
Colofon
Aan deze Samachar werkten mee:
Wilko Verbakel Nini Jonkman Sandra Rutten-Kroot Henk Rüger
Sami Mananhar
Chautaara (Paul Calmeyn en Carlo De Smedt)
De artikelen geschreven door derden in deze Samachar weerspiegelen niet noodzakelijker- wijze de mening van het bestuur van ICFON
Stichting International Council for Friends of Nepal - The Netherlands
Bestuursleden:
Wilko Verbakel voorzitter Henk Rüger penningmeester Sandra Rutten-Kroot secretaris Shiba Degenhart algemeen lid Nini Jonkman algemeen lid
Vacant algemeen lid
Postadres:
Lobo Braakensiekstraat 156 1065 HR Amsterdam T 020 617 59 54
IBAN: NL57ABNA0491202490 BIC: ABNANL2A
t.n.v. ICFON, Delft
KvK: 41156774 RSIN: 816065366
Eindredactie: Lia Rüger
Vormgeving: 16h, Cor de Bruijn
Administrateur: Henk Dijkstra Website: Erwin van Hal
Drukwerk en verzending:
Druk.Tan Heck, Delft
Samachar verschijnt 4x per jaar
2 SAMACHAR NR.
3
SAMACHAR NR. 4
Op de cover...
ICFON is voor zijn inkomsten bijna helemaal afhankelijk van donaties en sponsoring. We hebben zo’n 300 dona- teurs in allerlei soorten en maten. Het zijn niet alleen na- tuurlijke personen, maar er zitten ook bedrijven en stich- tingen onder. Vooropgesteld, elke donateur is ons zeer lief, want elke donatie maakt een stukje van de ondersteuning in Nepal mogelijk.
Naast de reguliere donaties ontvangen we ook met enige regelmaat bijzondere donaties. De redenen daarvan zijn divers: een schoolactie, een gift gekoppeld aan een jubi- leum of pensioen en bijbehorend afscheid, ‘zo maar’ een extra gift, een gift met de ‘warme hand nu het nog kan’, een legaat.
We geven nooit zoveel ruchtbaarheid aan deze extra gif- ten. Uit de contacten die we hebben met deze donateurs blijkt ook steeds dat ze daarop niet zitten te wachten.
Toch willen we dit soort giften een keer onder uw aan-
dacht brengen. We zijn natuurlijk ontzettend blij met Kerk in Actie en Inproba, die ons nu al een aantal jaren met substantiële bedragen ondersteunen, maar de particuliere donaties vormen een heel belangrijke basis voor ons werk in Nepal. Mocht u door dit bericht worden geïnspireerd om ons met een extra donatie te ondersteunen, dan zijn wij u daarvoor zeer dankbaar. Een overeenkomst voor vijf jaar geeft ons meer zekerheid en u de mogelijkheid om de donatie volledig aftrekbaar te maken voor de inkomsten- belasting.
Op onze website www.icfon.nl vindt u daarover de nodige informatie. Als u eerst daarover wilt overleggen dan kunt u mij uiteraard bellen op 06-10522521 of contact leggen via info@icfon.nl.
Henk Rüger
penningmeester ICFON
Inhoud
Colofon 2
Voorwoord 2
Ten eerste... Donaties 3
Verhalen van kinderen van de New Tulips’ School 4
Actueel in Nepal: Vrijwilligerswerk en hoe
dit soms wordt ervaren 5
Ervaringen van medewerkers van ISARD in de dorpen 8
4 vragen aan... Chautaara 10
Korte samenvatting project SLP 11
Bezoek aan GFN-project Darburg 12
NGO’s in Nepal 15
NFN jaarvergadering en Nepal conferentie 16
Ten eerste …
Donaties
Bim Maya Gurung naast een prullenbak in het dorp
4
SAMACHAR NR. 44
SAMACHAR NR. 4Namaste vanuit Kathmandu Nepal. Mijn naam is Dipendra Khadka. Ik studeer in klas 9. Mijn geboortehuis staat in Dolakha. Nu leef ik in Koteshow Kathmandu, waar ik een kamer huur. Ik hoop op een goede toekomst. Ik heb veel moeilijkheden gekend. Ik ben in een van de armste plaatsen van Kathmandu geboren. In de stad zijn veel mogelijkheden, maar wij leefden ver weg van deze mo- gelijkheden. Mijn moeder en ik woonden hier, maar mijn vader en oudste zuster leefden in een dorp.
Mijn moeder werkte als huishoud- ster bij verschillende mensen. Ze moest kleren wassen en vloeren vegen. Op een dag hoorde mijn moeder dat mijn vader zelfmoord had gepleegd, omdat hij een schuld van een paar honderd rupees
had. Ze reisde terug om de waarheid te horen. Ze hoorde dat hij het geld dat hij had geleend niet kon terugbetalen.
Het is erg dat mijn vader zelfmoord heeft gepleegd omdat hij zo arm was.
Na de dood van mijn vader leefde ik in het dorp met mijn oudste zus. Mijn grootouders veroordeelden mijn moe- der altijd voor de dood van mijn vader. Zij hadden veel pijn omdat ze hun zoon moesten missen. Mijn moeder startte met het werken in een school om ons zo te kunnen onderhouden. We gingen naar een lokale school. Ik had wel gehoord van het goede onderwijs op de New Tulips’
School en ik klaagde bij mijn moeder dat ik daarnaar toe wilde. Na klas 5 stuurde mijn moeder me terug naar Kathmandu. Ik moest bij mijn oom en zijn vrouw en hun zoon en dochter wonen. Mijn moeder en zus bleven in het dorp.
Mijn neefjes waren studenten van de New Tulips’ School.
Ik hoorde dat deze school gratis onderwijs bood. Dus vertelde ik mijn verhaal aan de directeur. Ik mocht komen.
Daar was ik heel blij mee. Ik moest wel vroeg opstaan, omdat ik thuis moest helpen. Ik maakte het huis schoon en verzorgde het ontbijt. Dat was mijn taak. Mijn tante
werkte hard, ze was een straat- verkoper en in de avond moest ze lang op straat werken om geld te verdienen. Na school moest ik haar helpen bij de verkoop van spullen op straat.
Alles ging goed tot de aardbeving in 2015. We verloren ons huis in het dorp. Mijn moeder deed daarna een training om dingen te maken in huis. Ze kreeg een baan en verdiende geld. In die tijd trouwde mijn oudste zus en daarna was mijn moeder alleen. Ze raakte depressief. Ik ben meteen naar mijn moeder gegaan om te helpen. We hebben haar naar Kathmandu gebracht. We konden niet bij mijn oom blijven, want het was moeilijk te overleven in Kathmandu, dus huurden we een kleine kamer.
De gezondheid van mijn moeder was niet goed genoeg om te werken, dus ging ik werken als straatverkoper. In de avonden werkte ik, overdag ging ik naar school. Het ging goed en ik haalde de beste resultaten van de klas. Daarom kreeg ik een scholarship (soort van beurs) voor school.
Maar de gezondheid van mijn moeder ging achteruit. Ik moest toen de hele dag werken als straatverkoper. Ik kon een maand niet naar school. Daarom gingen mijn resulta- ten achteruit. Ik moest zorgen voor mijn zieke moeder en ik moest naar school. Gelukkig werd mijn moeder beter en kon ze weer gaan verkopen.
Op een dag kwam Subodh Sir van de New Tulips’ School naar me toe om te vragen waarom ik afwezig was. Ik vertelde alles en ze beloofden me te helpen. Daarna heb ik nooit meer verzuimd op school. Ik werk hard en haal weer de beste resultaten. Als ze mij op school niet hadden aangesproken, dan had de toekomst er voor mij slecht uit gezien. Dan kon ik mijn droom om te gaan studeren wel vergeten. Ik studeer nu nog harder om te zorgen dat ik een goede toekomst krijg, dankzij de hulp van de leer- krachten. Ik ben erg blij met deze leerkrachten en met het feit dat ik op deze school zit!
Dipendra Khadka
Verhalen van kinderen van de New Tulips’ School
Verhaal van: Dipendra Khadka Vertaald door: Sandra Rutten-Kroot
5
SAMACHAR NR. 4 Rishi is geboren in de westelijke heuvels van Nepal bij een
geweldige familie, maar met weinig geld. Ze verhuisden naar de zuidelijke laaglanden toen hij een baby was en ze begonnen daar met niets. Men verbleef in een gedeelde schuur. Op vijfjarige leeftijd verhuisde Rishi, zonder zijn familie, naar de rand van Kathmandu. Hij verbleef daar in een Ashram gemeenschap, waarin het normaal is dingen samen te delen. Hij studeerde tot bachelor niveau. In de meeste opzichten was de Ashram gemeenschap zelfvoor- zienend. Men verbouwde eigen voedsel en genereerde inkomsten door de verkoop van gemaakte producten. Het was ook een plek waar veel buitenlanders kwamen, onder andere om vrijwilligerswerk te doen. Zij bleven van een enkele dag tot een aantal maanden. Op deze manier werd Rishi blootgesteld aan mensen van over de hele wereld.
Andere planeet
“Ik kwam voor het eerst internationale vrijwilligers tegen toen ik vijf was en ik hield van hen! Wie houdt er als kind van vijf jaar niet van om in de lucht te worden gegooid en snoepjes te krijgen? Maar de ironie was dat ze altijd maar een korte periode bleven, dus we wisten vantevoren dat
het snel weer voorbij zou zijn. Als ik nu terugkijk, was het gedrag van deze buitenlandse bezoekers echt bizar. Ze reisden de halve wereld over om voor zeer korte tijd kin- deren in principe te verwennen. In Nepal hebben mensen de neiging om liefde op minder fysieke manieren te tonen, dus het was verwarrend als kind om de vrijwilligers zo te zien.”
Rishi vertelt dat hij het gevoel had dat vrijwilligers hen be- handelden alsof ze van een andere planeet kwamen. Het voelde voor hen alsof ze handelsartikelen waren die voor een korte periode konden worden gebruikt, geen kinderen met gevoelens en ambities die vatbaar waren voor hech- tingsproblemen. Volgens Rishi werden de kinderen niet als mensen behandeld, maar gebruikt om ze aan te raken en mee te spelen.
Machteloos gevoel
“Mensen die in mijn leven kwamen en daarna meteen gingen, hadden een diepgewortelde impact op mij, die lang duurde. Eén van de dingen die het meest machteloos voelde, was toen buitenlandse bezoekers kwamen om ons
Vrijwilligerswerk en hoe dit soms wordt ervaren
Verhaal van: Rishi Bhandari, een Nepalees die opgroeide, omringd door internationale vrijwilligers.
Vertaald en bewerkt door: Sandra Rutten-Kroot
ACTUEEL IN NEPAL:
Rishi Bhandari
6
SAMACHAR NR. 4te onderwijzen. De meeste van deze vrijwilligers waren zelf ongeveer 20 - 21 jaar oud. De overmoed om te verschij- nen in een cultuur, waar ze niets van wisten en ervan uit gaan dat ze dingen te leren hadden, is verbijsterend. Ik dacht altijd: ‘Jullie hebben geen idee over deze plek, je weet niet eens hoe je het eten hier moet eten, hoe kun je in vredesnaam zo onze leraar zijn?’ Ik voelde me verdrie- tig. Ik dacht gewoon: ‘Wat is er met ons gebeurd, om dit soort dingen toe te staan?’ De westerse kinderen groeien op met het idee dat ze alles kunnen doen - dat ze naar een andere plek kunnen komen en alles kunnen onderwijzen, alles kunnen bouwen, alles kunnen bieden. En de Nepalese samenleving wordt op de één of andere manier gehersen- spoeld door te geloven dat deze tieners echt weten wat ze doen.’
Dankbaarheid werd verwacht
Het idee dat westerse vrijwilligers kwamen werd verheer- lijkt. Rishi en de overige mensen en kinderen in de ge- meenschap werd geleerd het te accepteren en dankbaar te zijn. Het opgroeien samen met internationale vrijwilligers heeft hem enorm beïnvloed. Volgens hem heeft het te ma- ken met wat mensen voor zichzelf nodig hebben. Vrijwilli- gers hebben de behoefte om dingen te geven aan mensen die ze niet kennen aan de andere kant van de wereld. Dit is een reactie op een soort leegte in hun eigen leven aldus Rishi. Zelf leven ze een leven met alle materiële zaken die je maar wilt, maar toch kunnen deze materiële bezittingen hen niet bevredigen. Hij vindt dat het geven van liefdadig- heid en het doen van vrijwilligerswerk manieren zijn om de behoeften van de vrijwilligers te bevredigen, om zo de leegte die ze voelen te vullen.
Rishi: “Vrijwilligers zijn aanwezig in Nepal alsof ze een levende belichaming van Boeddha zijn en ze vertellen iedereen dat ze hier zijn om te helpen en ze verwachten lof en dankbaarheid. Het is zo vreselijk.”
Medelijden hebben helpt niet
Rishi heeft het gevoel dat mensen uit het Westen vooral naar Nepal komen om tegen zichzelf te kunnen zeggen dat ze het goed hebben gedaan.
“Na een aantal weken gaan ze weer naar hun dure huizen met airco en hun grote auto’s en dragen ze merkkleding gemaakt door kindslaven. Ze blijven in feite alle proble- men veroorzaken die de mensen hier in Nepal in eerste plaats arm houden.
Er zijn zoveel enthousiaste jonge mensen die er alles aan hebben gedaan om ‘Nepal te helpen’. Wat ik tegen hen
zou willen zeggen, is dat je bedoelingen geweldig zijn, dat het heel aardig van je is om een verschil te willen maken, maar het is niet voldoende. Ik zou zeggen: analyseer alstublieft je motivaties, denk diep en kritisch na over waarom je ervoor koos om naar Nepal te komen, waarom je deze onophoudelijke drang hebt om te helpen. Heb je mediaverhalen gezien van weeshuizen, met kinderen die in vuile vodden in de deuropening stonden? Wat gebeurt er als je die beelden ziet - is het een sterk gevoel van verdriet of diepgeworteld mededogen dat je voelt, of iets dat meer lijkt op een vluchtig gevoel van medelijden?
Het is gemakkelijk om medelijden te hebben. Het is een natuurlijke reactie van de mens op bepaalde prikkels. Maar alleen medelijden helpt niemand. Waarom denk je dat je de juiste persoon bent om in een land te verschijnen en een school te bouwen, terwijl je nog nooit in je leven een steen hebt gelegd of een raam of deur hebt gemaakt? Als je serieus wilt helpen, moet je misschien een heel andere set vaardigheden opbouwen en het nederig leren van de mensen hier, niet binnenkomen met het idee dat je zoveel aan ons te leren hebt.”
Voorbeelden van niet helpend vrijwilligers- werk
Rishi heeft talloze voorbeelden gezien van vrijwilligers- werk dat meer kwaad dan goed veroorzaakte. Toen Rishi opgroeide was er een golf van weeshuizen die uit het niets kwamen.
“Plots verschenen er tientallen kinderen min of meer van de ene op de andere dag. Laten we zeggen dat de kinde- ren in nood waren en nergens anders heen konden. Maar slechts twee jaar later, in dezelfde organisaties, waren de kinderen weg. Wat was het verhaal daar? Welnu, het blijkt dat de instellingen uitsluitend afhankelijk waren van bui-
6
Rishi geeft les aan buitenlandse studenten
7
SAMACHAR NR. 4 tenlandse donaties. Op een gegeven moment was het dui-
delijk een trend geworden om te doneren aan weeshuizen en dus werd het opzetten ervan een zakelijke kans. Tot op zekere hoogte is dit hele verhaal er één van het gebruiken van mensenlevens, kinderen als lokaas voor het maken van geld. Dat moet één van de meest onethische dingen zijn die men heeft gedaan. Het is een klassiek voorbeeld van goede bedoelingen, geld en privileges die extreme schade aanrichten in een ontvangend land, dat niet de kans krijgt om te kiezen of deze bezoekers komen of niet.”
Een ander voorbeeld is de ‘hulp’ die geboden werd na de aardbeving. Rishi ging een jaar na de aardbeving naar een afgelegen gebied en hij ontdekte dat de velden kaal waren. Hij snapte dit niet, er was toch voedsel nodig? Wel, het antwoord was dat er zoveel hulp binnenstroomde dat ze zeiden dat dat niet nodig was. “Wie wil er voed- sel verbouwen als er voldoende rijst wordt ingevlogen en
uitgedeeld? Hulp kan overmeesteren en verwoesten.” Het kan een onbalans veroorzaken en de geest verzwakken, al- dus Rishi. Als je mensen constant laat geloven dat ze hulp nodig hebben, zullen ze dit ook zo gaan ervaren en hun hand blijven ophouden.
“Ik probeer niet te zeggen dat al het hulpwerk of alle ngo’s slecht zijn. Maar het komt erop neer dat het een industrie is die zichzelf moet voeden. In Nepal zeggen we dat het groeit als een champignonkwekerij. Ngo’s zijn enkele van de meest welgestelde instellingen, enkele van de meest prestigieuze plaatsen om voor te werken; ze zijn de eige- naren van de duurste auto’s; ze zijn de meest buitenlandse instellingen. Ik hoop dat men zich in het buitenland reali- seert dat deze initiatieven totaal niet helpend zijn.”
Voetnoot: ICFON heeft in 2007 al geschreven over kinderte- huizen en vrijwilligers. Zie de link (https://www.mo.be/opinie/
wildgroei-van-weeshuizen-nepal). Dit is nog steeds actueel.
7
Boerin van het SLP met haar geiten, gekocht met een microkrediet
8
SAMACHAR NR. 4Sterke overtuigingen onder de boeren
In Dhuskun en Phulpingkatti werkt een vrouwelijke JTA met dezelfde naam als één van de andere JTA’s: Kabita Jirel. Op dit moment houdt zij zich vooral bezig met het opzetten van paddenstoelenteelt, het oogsten en verwerken van kof- fi ebonen en het helpen bouwen van plastic tunnels. In de dorpen waar Kabita werkt heerst bij de boeren een sterke overtuiging om vast te houden aan de traditionele manier van landbouw. Het is moeilijk om de boeren te overtuigen om met technologische vernieuwingen te gaan werken.
Dit kan bijvoorbeeld gaan om een elektrische molen voor het malen van graan en rijst of om drogers op zonne- warmte. Mensen willen niet hun oude manier van werken opgeven, want deze is vaak van generatie op generatie aangeleerd. Ook speelt mee dat mensen geen kennis heb- ben van de moderne technieken en dat de aanschaf van nieuwe uitrusting geld kost.
Introduceren van moderne landbouwtechnieken
Kabita merkt dat de boeren meer open staan voor tech- nieken waarbij ze uitrusting kunnen gebruiken die ze al kennen en die gemakkelijk hanteerbaar, beschikbaar en goedkoop is. In haar trainingen speelt ze erop in dat de boeren wel graag technieken aanleren om hun oogst te vergroten, zodat ze winst kunnen maken. De training in off-seasonal groenteteelt is bijvoorbeeld erg populair.
Technieken die lastiger te introduceren zijn, zijn die waarbij dure uitrusting nodig is. Om hier toch vooruitgang in te boeken organiseert Kabita een workshop om de verschillen tussen de traditionele en moderne landbouwtechnieken uitgebreid te bespreken. Ook focust ze hierbij op nieuwe landbouwuitrusting die gemakkelijk te gebruiken is. Ze leert de boeren hoe zij hun materialen goed kunnen on- derhouden, zodat deze langer meegaan en ze leert waar ze materialen kunnen kopen tegen een redelijke prijs. Kabita
8
SAMACHAR NR. 4Kabita Jirel - groenteteel in Phulpinkatti
Ervaringen van medewerkers van ISARD in de dorpen – deel 2
Door: Sami Manandhar en Nini Jonkman
In de vorige Samachar stonden twee junior technicians in agriculture (JTA’s) van onze
partner ISARD centraal. Voor deze Samachar hebben wij twee andere medewerkers ge-
vraagd om hun ervaringen in de dorpen in Dhuskun en Phulpingkatti met ons te delen en
te vertellen hoe zij omgaan met de uitdagingen die zij in hun werk tegenkomen. We heb-
ben hiervoor een JTA en een social mobilizer geïnterviewd.
9
SAMACHAR NR. 4 is op dit moment bezig om zelf ook nog meer ervaring
met sommige moderne technieken op te doen. Zo kan ze in een workshop de oude en moderne landbouwtechnie- ken aan de boeren demonstreren en met hen de voor- en nadelen bespreken.
Het werk van de social mobilizer
Bishnu Poudel werkt ook in de dorpen in Dhuskun en Phulpingkatti. Als social mobilizer geeft hij trainingen in groepsmanagement en sociale vaardigheden. De dorpsbe- woners leren in deze trainingen om samen te werken en spaargroepen op te zetten. Met de spaargroepen kun- nen zij elkaar via microkredieten ondersteunen bij grotere uitgaven. De lessen over sociale vaardigheden staan stil bij het spreken voor een groep en je mening kunnen uiten in discussie. Voor vrouwen zijn dit belangrijke vaardigheden, omdat traditioneel gezien de man thuis nog veel beslist en zij met de training leren om voor zichzelf op te komen.
Naast deze trainingen houdt Bishnu toezicht op de bouw van een gemeenschapscentrum en de aanleg van waterlei- dingen en opvangpunten voor water. De afgelegen ligging van de dorpen zorgt ervoor dat materialen over moeilijk begaanbare wegen moeten worden getransporteerd en dit moet goed worden gecoördineerd.
Wederopbouw
Voor de constructiewerkzaamheden heeft ISARD slechts een klein budget beschikbaar. Daarom vraagt ISARD altijd de dorpsbewoners om ook zelf een aantal werkdagen vrijwillig bij te dragen. Bishnu moet dit regelen en het blijkt nog wel eens lastig om voldoende animo onder dorpsbewoners te vinden. De reden hiervoor is terug te leiden tot de aardbeving in 2015. Na de aardbeving was
de hele gemeenschap lamgeslagen door alle vernielingen en het verlies. Langzaamaan begon bij mensen weer een beetje hoop te leven, want er kwamen genoeg banen in de bouw om huizen en wegen te herstellen. Mensen kunnen hiermee tot wel 1000 NPR per dag verdienen. Dit is een belangrijke reden dat ze niet in de rij staan om een dag gratis te werken voor ISARD.
Samenwerking met de dorpsbewoners
Om toch mensen over te halen om mee te helpen met het herstellen van de leidingen en waterpunten heeft Bishnu, voordat de bouwwerkzaamheden van ISARD zouden be- ginnen, een bijeenkomst voor de dorpsbewoners georga- niseerd. Aan alle dorpsbewoners werd gevraagd erbij te komen zitten en Bishnu legde uit wat ISARD wilde gaan bouwen in het dorp en hoe ISARD dat wilde doen. Naast de dorpsbewoners waren nadrukkelijk ook de gemeen- schapsleiders uitgenodigd, evenals leden van lokale poli- tieke partijen en de vrouwen van de spaargroepen. Samen met de dorpsbewoners werden de plannen van ISARD en de behoeften in het dorp besproken. Na deze avond ziet Bishnu meer eenheid in de gemeenschap over waar men naartoe wil en wat het doel van de bouwplannen is. Hij ziet dat mensen hier nu ook aan willen meewerken. Voor de komende maand hebben zich in ieder geval al voldoen- de vrijwilligers aangemeld om te helpen met het construc- tiewerk van ISARD. Een andere positieve uitkomst van de bijeenkomst is dat Bishnu nu beter contact heeft met de gemeenschapsleiders. Het plan is dat de lokale leiders een rol kunnen oppakken in het monitoren van de bouwwerk- zaamheden, zodat ISARD een duurzame oplossing heeft om dit op termijn over te dragen.
9
SAMACHAR NR. 4
Bishnu Poudel laat twee nieuwe watertanks zien die in 2018 in Phulpinkatti zijn gebouwd
10
SAMACHAR NR. 410
SAMACHAR NR. 4Door: Henk Rüger
Naam: Chautaara (zusterorganisatie in België) Opgericht: 2008.
Gesproken met: Paul Calmeyn en Carlo De Smedt, beiden lid Raad van Bestuur.
Chautaara is een vzw (vereniging zonder winstoogmerk), die in België wordt aangeduid als een ‘4de pijlerorganisatie’, een verzamelnaam voor burgerinitiatieven voor ontwikkelingssa- menwerking. Het Nederlandse equivalent hiervan is ‘particu- lier initiatief’. Het woord Chautaara staat voor ontmoetings- plaats, plaats om tot rust te komen of te pauzeren op je lange weg. In Nepal bestaat het uit een rond of rechthoekig stenen platform, rond of tussen één of twee schaduwrijke bomen.
Welke principes hanteert Chautaara bij projectondersteuning?
We initiëren zelf geen nieuwe projecten, maar spelen in op initiatieven die ontstaan uit plaatselijke noden. We sturen zelf geen projecten aan, maar kiezen voor zelfsturing door lokale projectleiders. De ondersteuning is nooit gericht op één individu of familie, maar op een gemeenschap, dorp of specifi eke doelgroep. Vrijwel altijd vragen we bij fi nanciële ondersteuning om medefi nanciering door lokale fondsen.
Naast fi nanciële ondersteuning bieden we ook projectin- houdelijke hulp aan.
Waar geeft Chautaara ondersteuning?
In het Everest-gebied helpen we in een klein dorp dat Angpang heet. Daar hebben de dorpelingen met fi nanciële steun van Chautaara een waterleiding aangelegd vanaf een bron op 1,5 km. Het zuivere water heeft de gezond- heid van de bevolking fl ink helpen verbeteren. In Angpang hebben we ook de lerarenopleiding ondersteund. In Kath- mandu ondersteunen we het CCID, een dagcentrum voor kinderen met een beperking.
Waar komt de band met ICFON vandaan?
Die komt voort uit de gevolgen van de aardbeving in 2015. Chautaara had tot die tijd een beperkt lijntje met ISARD, maar tijdens ons bezoek, kort na de aardbeving, kwamen we in contact met mensen van ISARD. Samen met de plaatselijke bevolking werkten die mensen met een grote vastberadenheid aan het herstel van het zwaar getroffen gebied. Het dorp Piskar moest in zijn geheel wor- den verplaatst, omdat de oude plaats te instabiel gewor- den was. De leefomstandigheden waren erbarmelijk. Het bezoek heeft ons erg aangegrepen. Via ICFON hebben we een bijdrage geleverd aan het herstel in dat gebied.
Een jaar geleden dreigde het bestaan van Chautaara op te houden.
Een aantal sleutelfi guren binnen Chautaara kon door persoonlijke omstandigheden de activiteiten niet lan- ger continueren. Uiteindelijk heeft de resterende groep vrijwilligers de schouders er weer onder gezet en is er een nieuw bestuur en een ondersteunend team gevormd. Dat geeft ook weer mogelijkheden om de band met ICFON aan te halen. In het verleden konden we ISARD via ICFON ondersteunen met serieuze bedragen, omdat de provincie Oost Vlaanderen dit soort activiteiten ondersteunde met subsidies. Dat is echter afgelopen. Samen met de onzeker- heid over het voortbestaan is de band met ICFON tijdelijk op een laag pitje komen te staan. Nu we er echter weer full speed tegenaan gaan willen we ook graag weer samen met ICFON uitzoeken op welke manier onze fi nanciële hulp de komende jaren kan worden geconcretiseerd. Tij- dens onze ontmoeting onlangs op de Nepal Conferentie in Bodegraven hebben we afgesproken dat we elkaar binnen- kort opnieuw een keer zullen treffen.
4 vragen aan...
11
SAMACHAR NR. 4 In januari 2018 zijn we gestart met een nieuw project, het
Community based-Sustainable Livelihood Project (SLP).
Hier hebben we u in eerdere Samachars al over geïnfor- meerd. Het projectgebied ligt net zoals het vorige project SEED in het Ghorka District, nu bij Darbhung. Darbhung is een Village Development Committee (VDC) waarin totaal ruim 15.000 mensen wonen, verdeeld over ongeveer 4.000 huizen. Het ligt ongeveer op 4 uur rijden met de jeep vanaf Kathmandu en daarna nog ongeveer 2 - 3 uur lopen de bergen in.
Via de projectcoördinator van GFN (Green Foundation Nepal) Ashok Sapkota krijgen we regelmatig updates over de projecten, met goede resultaten. Tot nu toe is er al veel bereikt; dit kunt u lezen in het verslag van Wilko Verbakel op de volgende pagina’s. Dit jaar (2019) zijn er vele trai- ningen in 9 verschillende dorpen gegeven. Trainingen ge- richt op het houden van vee, leren bewerken van het land, vrouwenemancipatie, leren samenwerken. En kinderen hebben geleerd over hygiëne enz. Er is een goed contact met de lokale overheden, waardoor het project goed draait
en de doelstellingen die opgesteld zijn in de projectplan- nen tot nu toe behaald lijken te gaan worden. Doordat er een goede samenwerking is onder andere met lokale overheden en de dorpsbewoners, zijn alle deelnemers die geselecteerd zijn aan het begin van het project tot nu toe gekomen op de trainingen.
Wanneer je het projectgebied bezoekt kun je de impact van het project zien. Een aantal concrete voorbeelden hiervan zijn dat de paden schoner zijn, dat er vuilnisbak- ken zijn rondom de paden, dat de boeren gastvrij zijn en dat er goede plastic kassen gebouwd zijn waarin groente wordt verbouwd. Er zijn goed beheerde geiten-, varkens- en pluimvee boerderijen. Gemeenschapsgebouwen zijn gemaakt en veel boeren beschikken tegenwoordig over een eigen toilet. Vrouwen werken samen in coöperaties en hebben maandelijks een vergadering om alles te bespreken Ook organiseren de kinderclubs vergaderingen en daar- naast worden er door de kinderen verschillende activitei- ten, ook voor kinderen in andere dorpen, georganiseerd.
Bouw van een toilet
Korte samenvatting project SLP
(Sustainable Livelihood Project)
Door: Sandra Rutten-Kroot
12
SAMACHAR NR. 4De dorpelingen waren erg geïnteresseerd om meer te leren over landbouw en veeteelt en er was voldoende vruchtbaar land. De meeste dorpelingen zijn van de Magar etnische groep en zijn net zo arm als de dorpelingen van het SEED- project een aantal jaren terug. In 2018 is in Darbung VDC het Sustainable Livelihood Project (SLP) gestart door As- hok, Binod en Bim Maya, onder de Nepalese NGO Green Foundation Nepal. Het restant geld van terugontvangen microkredieten van SEED en ABC is door CHESS Nepal eind 2018 overgemaakt aan GFN voor dit nieuwe project. Het
was dus begin januari 2019 hoog tijd voor een bezoek aan dit nieuwe project. Ik nam vroeg in de ochtend, samen met mijn goede vriend Amrit Gurung en mijn kinderen Manushi (10) en Yeshe (8), de jeep naar Gorkha. Vanaf de weg was het anderhalf uur omhoog over een stoffi ge en hobbelige zandweg. Bij aankomst konden we in de verte vaag de besneeuwde toppen van de Himalaya zien. Als eerste bezochten we het dorp Rampur, waar de dorpelin- gen zich allemaal verzamelden en de vrouwen vertelden wat ze allemaal geleerd hebben en hoe belangrijk dit voor
Typisch huis in Raithok
Bezoek aan GFN project Darbung
Door : Wilko Verbakel
In 2017 zijn de laatste projectonderdelen van SEED (in Gorkha) en ABC (in Kaski) afgerond,
geheel volgens het oorspronkelijke voorstel. Landbouwspecialist Binod Chiluwal en social
mobilizer Bim Maya Gurung hebben de laatste trainingen gegeven en gezorgd dat de laat-
ste leningen (microkredieten) geïnd werden. We hebben zelfs nog een paar waterprojec-
ten als extra uitgevoerd waar dat nodig was na de aardbeving. In 2017 is Ashok, toen nog
projectleider van deze projecten bij CHESS Nepal, op zoek gegaan naar mogelijke nieuw
projecten. We hebben toen gezamenlijk gekozen voor Darbung VDC in Gorkha, op onge-
veer 1.300 meter hoogte in de bergen, op ongeveer 2.5 uur lopen van het SEED-project.
13
SAMACHAR NR. 4 ze is. Het was leuk dat Manushi af en toe voor mij kon
vertalen. Wat altijd weer naar voren komt is dat de vrou- wen zo trots zijn dat ze nu zelf dingen durven vertellen, zelfs aan een buitenlander als ik. Dat durfden en konden ze voorheen niet. Het zorgt ervoor dat ze nu ook meer zeg- genschap hebben in het dorp. Daarnaast hebben ze van alles geleerd over groenteteelt, zaaibedden maken, geiten houden en ze hebben hun eigen spaargroepen die ze zelf beheren. Hierdoor hebben ze zelf toegang tot geld als ze dat nodig hebben.
Net als bij de ISARD-projecten kon ik ook hier zien dat ze voor het eerst bloemkool, peultjes, groene kool en tomaten telen. Ook hier begint het met ‘kitchen garden’
rondom het huis. De komende jaren wordt dat uitgebreid naar meer commerciële landbouw en het opzetten van coöperaties om de groente gezamenlijk te verkopen. De kinderen worden ook betrokken bij de projecten, want ze worden gestimuleerd de paden schoon te houden. Dus geen snoeppapiertjes, plastic of papier uit schriften op de grond gooien. Om de paden schoon te houden zijn er afvalmandjes geplaatst in de dorpen en de kinderen verza- melen het afval.
Na het dorp en de eerste groenteteelt aanschouwd te hebben liepen we in 45 minuten naar het tweede dorp,
Raithok. Onderweg kwamen we langs de waterbron voor het dorp. Vanuit de bergwand langs de weg kwam een klein stroompje water dat onderaan werd opgevangen en via zwarte polytheenbuizen naar het dorp werd geleid. Het is ongeloofl ijk dat een dorp afhankelijk is van zo’n magere wateraanvoer. Er is wel een bron hoger in de bergen, rich- ting SEED-project, maar dat is zeker 4 km ver weg en deze bron wordt ook gebruikt door andere dorpen, dus het is niet zeker dat Darbung daar ook gebruik van zou mogen maken, als ze al leidingen hebben voor deze afstand. De dorpelingen hebben wel geleerd dat ze zuinig moeten zijn op het water, dat afvalwater weer voor irrigatie gebruikt wordt en dat als de watertap niet wordt gebruikt, het gekoppeld kan worden aan sprinklers voor irrigatie van de groenteteelt.
Ook in Raithok werden we traditioneel ontvangen met bloemenkransen (mala’s) en sjaaltjes. De vrouwen hielden toespraken over hoe blij ze waren dat GFN een project was begonnen in hun dorp en dat ze nu zelf durven te praten waar ze dat vroeger aan de mannen overlieten. Ze waren erg tevreden met de inzet van Ashok en Binod. Ze waren ervan onder de indruk dat het project volledig transparant was en ze ook wisten hoeveel geld er werd uitgegeven in de dorpen. Na een overnachting in dit dorp hadden we de volgende ochtend tijd om rond te kijken. Daarna werden
Yeshe gaat mandarijnen plukken
14
SAMACHAR NR. 4verse mandarijnen voor ons geplukt. Het dorp staat vol met mandarijnenbomen, maar helaas is er sinds een paar jaar een probleem en zijn veel mandarijnen niet meer eet- baar, omdat ze klein en extreem zuur zijn.
Niemand weet waar dit door komt, maar het is een verder verlies aan inkomsten van dit dorp. Gelukkig zijn er nog bomen met wel lekkere mandarijnen en voor de kinderen was het een hele ervaring om tot boven in de boom te klimmen en zelf mandarijnen te plukken. Een ander opval- lend verschijnsel in dit dorp was dat veel families naast hun huis een heel klein ‘hutje’ aan het bouwen waren, maar wel met betonnen palen. Het leek vooral op een luxe geitenstal. Het bleek dat de overheid na de aardbeving 2,5 lakh Rs (ongeveer 2.000 euro) heeft toegezegd aan alle inwoners van Gorkha, als ze vervolgens een huis zouden bouwen met verstevigde palen. Nu hebben de inwoners van Darbung geluk gehad: de aardbeving had zijn epicen- trum in het Gorkha district, maar op zó’n grote afstand van het dorp dat bijna niets was beschadigd. De dorpelingen grijpen dit nu aan om het geld voor duurzame woningen te incasseren door te laten zien dat ze een verstevigde stal hebben gebouwd. Ze hebben helaas niet begrepen dat de verstevigde woningen nodig zijn om een eventuele volgende aardbeving te weerstaan. Mocht die hier nog een keer komen, dan is de kans groot dat alleen de geiten overleven...
Naast groenteteelt zien we veel initiatieven van microkre- dieten: sommigen hebben een geitenstal met 10 geiten, een ander heeft een grote kippenstal. Dat laatste kan in korte tijd veel geld opleveren, maar er is ook een groot risico. Van de eerste batch van vele honderden kippen ver- dienden ze bijna 1 lakh, maar de volgende twee batches
kippen leverden alleen verlies door allerlei ziektes. Al met al kon ik tevreden zijn met wat Ashok, Binod en Bhim Maya hebben bereikt in slechts 1 jaar. Enthousiaste dorpelingen die graag meer willen. Dat kan, want dit is nog maar het begin van het project. Om te zorgen dat de dorpelingen het zelf duurzaam kunnen voortzetten moeten we nog wel 3 jaar meer werken in deze dorpen.
Vanaf de laagstgelegen huizen van het derde dorp Saimure gaan we te voet naar beneden tot aan de rivier, iets meer dan een uur lopen. Bij de rivier is prachtig vlak land met heel veel groenteteelt. Dat gaat echter allemaal verdwij- nen! De overheid heeft al het land opgekocht en gaat over een paar jaar een enorme dam bouwen voor hydropower.
Het vruchtbare dal wordt dan gevuld met 40 - 60 meter water wat de overheid electriciteit en inkomsten gaat ople- veren. Het betekent ook nieuwe kansen voor de bewoners van Darbung: ze kunnen de groente straks verkopen aan de bouwers van de dam. En misschien leidt het in de toe- komst nog wel tot toerisme aan een groot meer.
Vrouw met geiten uit microkrediet Dorpelingen ontvangen ons
Nieuwe varkensstal verkregen met microkrediet
15
SAMACHAR NR. 4
Aanwezigheid van NGO’s in Nepal
Meer dan de helft van de niet-gouver- nementele organisaties (NGO’s) die in Nepal zijn geregistreerd, is gecon- centreerd in provincie 3, de meest welvarende van de zeven provincies in Nepal. Volgens de statistieken van de Social Welfare Council (SWC, een overheidsinstantie die verantwoorde- lijk is voor de coördinatie, monitoring en evaluatie van de activiteiten van de NGO’s in Nepal) is meer dan 60 procent hiervan geregistreerd in Kath- mandu. In totaal zijn er 50.358 NGO’s in Nepal, een ongekend hoog aantal.
Gekeken naar de vraag in welke delen van Nepal de meeste hulp nodig is, zou dit betekenen dat dit vooral in provincie 2 zou moeten plaats vinden, gevolgd door de provincie Karnali. Daar is de meeste armoede.
Volgens Shiva Kumar Basnet, woordvoerder van de SWC, geven de NGO’s aan dat ze ook buiten provincie 3 werken.
‘Grote NGO’s in Kathmandu voeren hun programma’s in verschillende afgelegen districten uit door fi lialen te ope- nen in samenwerking met lokale NGO’s’, zegt Ram Prasad Subedi, secretaris-generaal van de NGO Federation, een groep NGO’s in Nepal.
Hij zegt dat de meeste NGO’s in Kathmandu zijn gere- gistreerd vanwege de gemakkelijke toegang tot de over- heid, donoren en INGO’s (internationale NGO’s) die hen fi nancieren.
Vragen over effectiviteit van NGO’s
Maar er zijn vragen gerezen over de effectiviteit van de programma’s die zijn uitgevoerd door de in Kathmandu gevestigde NGO’s in afgelegen districten. ‘Ze hebben mis- schien niet de kennis van de realiteit in de afgelegen gebie- den waar ze de programma’s zouden moeten uitvoeren’, aldus Basnet.
Met het oog op deze kwestie heeft de SWC in 2016 de Programmarichtlijn voor INGO’s gewijzigd, met een bepa- ling dat alleen NGO’s die zijn geregistreerd in het district
waar het programma wordt uitgevoerd, kunnen worden geaccepteerd.
Volgens het nieuwe amendement kan een NGO uit een ander district alleen als partner worden beschouwd als bewezen is dat er geen NGO in het gebied is met de beno- digde specifi eke technische en onderzoekskwaliteiten. ‘Veel INGO’s klagen over het gebrek aan competente NGO’s in de districten en huren NGO’s in Kathmandu in’, vertelt Basnet.
Ervaringen van ICFON
ICFON biedt hulp in provincie 4 (GFN) en provincie 3 (ISARD). Onze evaring is dat het juist heel belangrijk is om te kunnen beschikken over mensen met de vereiste expertise die wonen en werken in de gebieden waar hulp wordt verleend. GFN en ISARD zijn dan ook lokale NGO’s, die zijn gevestigd in hun werkgebieden. We zagen vooral na de aardbeving dat NGO’s hulp wilden bieden aan dorpen vlakbij de hoofdwegen, waarbij juist de mensen die verder weg wonen in niet goed bereikbare dorpen geen of weinig hulp kregen. De dorpen van ICFON liggen vaak op een aantal uur lopen van grote hoofdwegen. ICFON biedt hulp in de provincies waar weliswaar al veel NGO’s actief zijn, maar ons uitgangspunt is dat er juist daar hulp wordt geboden waar dat het meeste nodig is. De gebieden zijn minder goed bereikbaar en er wordt nog weinig tot geen hulp geboden door andere NGO’s.
NGO’s in Nepal
Artikel in Kathmandu Post van 29-08-2019, vertaald en bewerkt door Sandra Rutten-Kroot
15
SAMACHAR NR. 4
16
SAMACHAR NR. 4 ICFON VERSTREKT- Hulp aan educatieve en humanitaire projecten in Nepal
- Informatie over Nepal en ICFON- projecten
- Advies over hulp aan ontwikkelings projecten
- Bulletins met informatie over Nepal
BEGUNSTIGER
Zij die een gift aan de stichting doen, zijn begunstiger van de stichting. Om- dat ICFON beschikt over de ANBI-status zijn deze giften fi scaal aftrekbaar.
Indien u 35 euro of meer schenkt ont- vangt u viermaal per jaar de nieuws- brief Samachar (Nepali voor Nieuws).
E-mail: info@icfon.nl Website: www.icfon.nl
Twitter: www.twitter.nl/ICFON Facebook: www.facebook.com/ICFON International Council for Friends of Nepal, The Netherlands
I C F O N
In het middagprogramma kwamen veel verschillende on- derwerpen langs. Er werd een nieuw boek gepresenteerd met korte verhalen uit Nepal als opvolger van de Nepalese Novellen, met als titel ‘Nepalese Notities’. Verder vertelde een spreker over de veranderde regels voor het onderwijs, onder meer over de verplichting voor scholen om ook de leerjaren 11 en 12 te gaan aanbieden. Dat is uiteraard voor ICFON van belang vanwege de New Tulips’ School. Daar- naast was er een interessant verhaal over ‘zaken doen in Nepal’ waarin werd verteld dat techniek, logistiek en land- bouw de drie dragende poten vormen voor de Nepalese economie. Ook kwam aan de orde dat het tijd wordt dat
rijke Nepalezen hun verantwoordelijkheid gaan nemen en gaan investeren om het land verder op te bouwen. Nepal moet niet alleen afhankelijk zijn van de buitenlandse steun, maar juist ook de interne capaciteit aanspreken. Dat gaat nog niet erg van harte. De consul van Nepal in Nederland, Cas de Stoppelaar, sprak over het natuurbehoud als econo- mische factor (aantrekken toerisme). Namens ICFON hield bestuurslid Nini Jonkman een presentatie over hoe ICFON door het opzetten van landbouwprojecten meehelpt aan integrale dorpsontwikkeling in de Himalaya. De dag werd afgesloten met een paneldiscussie waarbij ook Nini Jonk- man in het panel plaats nam.
De pauze was voor ons ook interessant, omdat we konden kennis maken met Paul Calmeyn en Carlo De Smedt van Chautaara, onze zusterorganisatie in België, die nieuw leven is ingeblazen. In de rubriek ‘4 vragen aan ….’ kunt u meer lezen over Chautaara en de ontwikkelingen daar.
Elkaar ontmoeten is altijd plezierig. Daarom zullen wij een vervolgafspraak maken om verder te praten over de samenwerking tussen Chautaara en ICFON.
NFN jaarvergadering en Nepal conferentie
Door: Henk Rüger
15 september
