MMETA 1057 SHELF NUMBER MJ OFORM:
ATUUR
OVORM:
SG
Deze fIlm is beschikbaar gesteld door het KITLV, uitsluitend op voorwaarde dat noch het geheel noch delen worden gereproduceerd zonder toestemming van het KITLV. Dit behoudt zich het recht voor een vergoeding te berekenen voor reproductie.
Indien op het originele materiaal auteur recht rust, dient men voor reproductiedoeleinden eveneens toestemming te vragen aan de houders van dit auteursrecht.
Toestemming voor reproductie dient men schriftelij k aan te vragen.
Thisfilm is supplied by the KITLV only on conditioll that neither it nor part of it is ftlr/her reprotlllcetl without first obtaining the pennissioll of the KITLV which reserves the right to lnake a charge for sllch reproduction. IJ the Inaterial fibned is itself in copyright, the permission of the owners of that copyright will also be requiredfol' sllch reproduction.
Application for pennission to reproduce should he
nlade in writing, giving details of tlle proposed
reproduction.
z
BIBLIOTHEEK KITLV
11111 111111" I "" I I
01978848~ ~
I
EMIGRA TE
I
EMIGRANTEN
E A DERE VERHALE
DOOR
M. H. SZÉKELY-LULOFS
SCHRIJFSTER VA "R BBER" EN "KOELIE"
L
AM TERDA f
.V. UITGEVERS.MAATSCHAPPIJ "ELSEVIER"
MCMXXXIII
I
De C Ion 1 was de eenig , die voor zijn plezier
"farmdc". Hij had een jonge australische vrouwen was gepcnsionneerd uit het britsch-indisch leger. Hij paste niet meer in de eng- lsche samenleving en furiel, zijn vrouw, ver! oas ustralië. Defarm van den C land was 0 k het eenige vriend lijke pI kje in een omtrek van vijfenzeventig mijlen. Het was een engelsch land- huisje met eenfl urigen bloementuin. 'r was een garage va r zijn kleine sportauto, en tal met een paar uit- stek nde rijpaard n voor zijn vr uw, en een kleine schuur, waar de koeien gemolken werd n. De Colon I was al he I tevreden, als zij gen eg melk gaven voor zijn koffie n hij was daar ook he I tr tsch op, want v 'órdat hij zich hier vestigde had hij natuurlijk altijd d melk moeten ka pen. I lij had twee h nderd acr s luc me en dat wa net genoeg om hem de g legenh id te geven i deren morgen e n inspeeti wandeling lang h t \"ld te mak n. Dat was go d v r de luc me n ook va r zijn lever, die en beetje geleden had van de trop n... Voor de rest was h t natuurlijk een gril, dat hij juist dit gedeelte van Zuid-Australië had ge- kozen om te wonen.
Om de farm van Colon 1 Cooper lag het dorr' australische landschap: e n kl urlooze, einde! oze
rmigranten 1
EMICRA/I.'TEN
vlakte, waar nauwlijks gras gro id, Het stoffige zand lag er een vo thoog ndewarme, droge 0 rden- wind bli s het soms in hem lhooge draaikolken de lucht in. Er stond n hi r en daar groepen "gumtree' , , spokige eucalyptusboomen, kn estige, hav looze stam- men, waarlangs de bast àfsli rde in ra~lende r ep n en kr nkelende takk n, al vergroeide armen, o-roteske misvorming n, die al e n wànder van teerheid droeg n hun spitse, zilverio--gro ne blaadjes.
In de schaduwen, orillig als d~ boomen die ze, wierpen, stond n so z nd de k i n n d paard n met loom hang nde k ppen n daar war n ook de chapen, op 'éng drong n... duizenden n duiz nden;
z zond n hun blatende klacht door de lange uren van den dorstigen dag.
Tu sch n den bIe k n hemd en het versmacht nde land hing de lucht trillend van opstijgende hitte n né 'rslaanden zonnebrand. En in die trillingen v rmde zich h t fata morgana, e n meer met piegelend pp r- vlak .. " water, dat lokte ... lokte.... over d on- barml1arti erasvlakt naar n visi n van k lt
n lavÎDet .... visio n, dat altijd wijkt .... altijd wijkt, omdat h t n . rgens is ... ,
Door d vlakt waren ruil weg n getrokk n en cr was een mal kanaal gegraven. an hLt kanaal, op e n kruising van tw e weg n, lag Girgarr , c n kl in dorp.
ELn uitg bIe kt, hout n kerkje, enkkin tadon LW cho ltj . E n kruid ni r zaak, die ook pstkantoor wa n en gro nt nwink I, waar z , b halv uien Ln aardapp 15, b schlmm lde plakk n eh colad n kIe- v rigc zuurtjes yerk cht n. In h t midd n van h t dorp lag n!TI th op. ~\l h t yuil, dat lken morgen uitd k rk, uit cl wink Is n d school geve gd werd, \vcrd daar neer 'egooid n den he len v rder n dag g n dl
EMI RA TEN
en bromde daarov rheen e n leger van dikke zwarte vliegen, die zich millio nen malen vermenigvuldigd n in den stovenden, broeienden z nneschijn.
Hoog en br ed, haast tè groot voor het gansche dorp, stond daar h t enige ste nen g bouw: d bot r- en kaa fabri k, waar d farm rs van Giretarre n ro-
str k n hun m Ik aR v rden.
Over de lakte verspr id, - hot en haar ne r- gesmet n, - lagen de farms. Primitieve houten huizen m t klein afgerast rde luc rnevelden, schraal grasland en sinaasapp lbongerd .
II t was ecn arm land, dit gedeelte van Zuid- ustra- 1ië n de farm rs verzwoegden er hun gansch leven. Zij war n mager, b ttig en schraal. Zij hadden gezichten met uitstek nde jukb enderen, droge op
!kaar geknepen lippen n harde, achterdochtige00 n.
Hun haar was stug en verkleurd door de zon, hun huid gerimp ld en gegro fd, hun handen ruwen ltig.
Zoo waren ook de farmersvrouwen .... Zij moe ten vé '1 kinderen bar n, d z vr uw n, want Ik kind bracht tw e hand n m e p de wer ld. n kn chts war n r w inig n duur. Die slokten je hede winst op.
B t was Januari .... mid-zomer. In d n I om n dag waren d g\von gduid n: het kner n nn d maaimachin , de repende stemm n d r farm rs, di t Ik ns hun paard n aanzntt n, h t nophoud lijk blaten dlr schap n, n het kras en van de kraaien, di in['ro te zwart vlucht n ov r h t land st! k n n schr euwend ne rviel n, waar zij en pro i ontd -kt n: en cl cl schaap of paard. Zij dcd n hun b graf, nisplicht n:
dag n lang pikten n plukten ze aan h t doode lichaam, tot alleen een geraamte overbleef. n àl deze dagen
\ oei mèt d n warmen wind, n ste ds sterker wor-
d nd , misselijk we ë stank aan, van h t in ontbinding liggende vle sch .
r werd g 00 st .
In indclooze monotoollheid gin en de maaI- machines, hotsend n b ts nd 0 er het h bb lig ld, lang de lengt ,lang de br eate, in tclk ns klein r word ode rechth k n, knipp nd door de lang lucer- n stelen, di p d n grond bijna t rstond dorden, t midden van h t dovende paars hunner fcl paarse bI emen.
Cyriel zat op h t kleine ijzer n sta !tje van de machine. Zijn 0 gen met de hand b schuttend, k k hij soms even lan s den strak blau n hemel. Hij klakte af en toe m t zijn tong n vèr over h t v Id verklonk zijn stem:
,,\Xfheel. ... Hoi!!!" Dan rukten rajor en Tom, de beide logge paarden, wat harder aan den rat lenden ijzeren wagen en schokten met hun hoofden, dat h t schuim in vlokl"en van hun monden vloog. D teugels slap, zijn armen steunend op zijn kn.i ën, droomd n Cyri I s gedacht n w g van h t eentonige v rk. Hij was niet m er blij m t dit leven, dat tè zwaar werd voor zijn jonge sch ud r . I lij \vàs ge n boer ge n farmer.
Het zat niet in zijn blo d. En hij was geen l\ustraliër Oh! Damm .it! Hij had h imwee. Verlang n naar Eng land, zijn home, zijn jeugd, zijn llLrinn rÏng-en.
Vader .... officier, gsm-uv ld in den orl g..Moed- r..
yerarmd, opg nomen bij familie. En hij zèlf. ..
Ra....aa.... ka.... haaáá.1. krast n de kra'Ii n. Crri 1 lacht. Be pOlte ziehz lf. Hij 1... Hij zou imm rs voor zich z lf z rgen! .lIet warm enthousiasm had hij mo d r v or~~c1cgd d baLkjes met inlichting n n plaatj s v t farms in Australië... bo kjes, waaruit een gulden to I, mst wa opge!~lansd!
4 EMIGRAA7E • EMIGRA 71'1:;1
n hij was gegaan! Had en "bl c" g kre en, ngeveer honderd acres. G u rnements,arond in e n gekanaliseerd district. Ban , dorre grond, die, wat hij zaaide, nwillig t rug gaf: magere luc me, poov r kor n. D ka i n blev n de voornaamst ink msten-
bron ...
,,~rh e... Hoi!I" rri I rukte aan de teug Is. De paarden war n v n v rk rd geloopen n en rad van d machine bleef st k n in n kuil. Hij sloeg, vlo knd, met d lange zwe p ver de paard n. Ze schrokk n schichtig tezamen; dàn, met uiterste krachts- in panning, trokk n z v rd r... Langs de lengte, langs de br edte, r cht de h eken om.. . Zoo ging het den h len dag. an 's morgens zeven ... nà h t m I- k n... tot 's avonds z s... tàt het melken! yri I at op h t v ld. Twee hompen brood met rauwe ui. n koude th e uit een blikk n kan.
Om zes uur spand hij uit. De machine bleef p het v ld. Hij gaf de paard n een klap op h t 1 gg achter- w rk:" ome on!1I" Dat was hts in, dat h t werk gedaan was. f ten plomp ukk ldrafje li pen z naar het gra land en begonnen direct te grazen. Brimmy, de m rry m t het v ulen, egde zichbijh n, beneusde hen v n, hinnik nd. Ze had zich verveeld, den he I n dag all'én met haar kind.
.lr t d handen in de zakk n, 1 nt rde yri 1 naar het stall tje, waar hij m t m Ik n. I Iet was all en een afdakje met een paar pal n, waar hij d b st n vastb nd. De kar m t d tw gr ote mIkkannen stond r en ook de roommachine.
De ka ien graasden nog. Hij zette zijn hand als een tr cht r aan den mond n ri p hen: "H i. .. oi...
Haij!I!" De koeien antwo rdd n met dof, zwaar geloei.
Bedachtzaam, met suffe herkauwende koppen en lang-
6 EMICRA TEN EAfI G R A.VTEN 7
zaam slaande staarten, vo gden zij zich bij de melk- plaats.
Cyriel begon t melk n. Hij zat op en omg k rd n ouden emmer. Hij melkte zwij end, zijn gedacht n vèr weg... over den oceaan, in h t oude land met zijn oude civilisatie. D ka va ld~, dat hij cr niet bij was, w rd onrustig en gaf haar melk m t terug- h uding.
"Damm it," vloekte Cyri 1 driftig. D ko schudde haar kop.
"Hulla, unny. .. iets ni t in orde, old b y?"
tanley's st m klonk opgew kt bij het zeggen van Cyric1's bijnaam, dien hij had om zijn erg bi nde haar.
"Hulla, Stan... Liddy is w cr lastig. Zoo gi rig met 'r melk als e n ouw vrek met zijn geld." Lach nd zei hij het. Hij was blij, tan te zien. Stanley was de oud te zoon van een d r buren, dillar. Hij was g - b ren met een vergro idc voet n daardoor kon hij ni t v el zwaar w rk do n. Thuis was hij de "outcast", d lastpo t, di niet d hulp geven kon, waarvoor hij in het 1 ven was gez t. Hij was daardoor een betje zonderling, stug en bokkig, b halve teg n Cyri 1, dien hij een bijna overdr v n li fde toedroeg. i mand wist waarom. Misschien d or d geh ime bewondering, die hij had voor Cyri l' afkomst en b zittingen: h t P rtret van Cyri l' vader in uniform, b ven zijn b 'd, een paar bo ken met wonderlijk platen van sterren en aardboll n en z on n, neen gramot n, die we - moedi e Hawaian sono-s pe lde. tan had die muzi k graag, al begreep hij baar niet.
"Het maakt, dat je h nger krijgt... en toch g n hongd h bt," had hij eenmaal nad nk nd gezegd. Toen was Cyricl hlstil geword n. En sind
dien tijd kwam tan altijd helpen met de koeien.
entonig en regelmatig prietsten de stralen néér in de emmers. Zij melkt n zwijgend. tan gluurde eens naar Cyriel's strak g zicht, za ho de koe een paar sch ppende bewegingen maakte.
Bij de buren w rd gezongen.
" yd melkt ook al," zei tan. "Hij kan nooit melken zonder te zingen!. .. " Hij wachtte even, met schuin g b g n hoofd. T n li t hij er op volgen: ,,'t Is 0 k béter voor de b esten. Ze laten makkelijker d'r melk gaan."
Cyri 1 glllnlacht . "Zing jij ook maar," z i hij, wetend, dat ook tan niet zwijgend melken kon. En in dez toestemming, die de ander gewacht had, lag de he Ie superioriteit van Cyriel. Met een b vrijden zucht zette tan in, den buurjongen vervaarlijk over- schre uwend:
"Oh! !!! lt ain 't gonna rain no more, n mor !
"It ain t gonna rain na m re!!!
"And I dunno'ow th h 11... "
"D mrn it, unny!" onderbrak h.ij zich ineens ...
"Deze ko moet je gauw zien te verk open. Z heft een ui rabc ,maar't i no,o- ni t er. rko p haar aan d n C Ion 1, di he ft d'r tàch geen verstand van! ' 'n lach nd m zijn eigen leeph id, zong hij weer gelijk
p m t den buurj ng n:
". . .. w the heIl,
"Th old fIks can t 11. ..
"Butitain 't gonna rain n mor !!!!' ....
Toen de laatste k e, de zestiende, gemolken wa , zetten ze de melkkannen op den wagen ... dan was dat vast klaar voor m rgen vr eg, voor de fabriek.
n toen liepen ze sam n naar Cyri l's hui je, g timmerd van ruwe planken. Hij had het zelf gebouwd... lIet
had twe kam rs, n e n plat dak. Het I k w 1 her
m st pen gro t lucib rsd
ran droeg den romer m t h t eh utj m Ik 0 r yri l's th e. De avond vi 1 nu sn 1. IIet laat t r d gleed weg uit denh m 1. < 11.arauw chaduws 1kroop over de wijde, wijde vlakt, di daar lag als en platte schijf, om loten do r den horizon. n paar dennen, di bij h t hui je tand n, werden fijn silhou- tt n, de gumtr ' gigant spok n en g dracht n. lIet Ic k of de paard 11 n d kien groot r werden...
n onder de boomen "'ar n de schapen niet meer dan immense donkere vI kken. In d n hemel waren o-aten en h t was of daarachter e 11 gloed brandde: d gat n waren de sterren n het 1 k of zij van binnen uit Echtt n. ~en gr te, r chtopstaande vlieger blonk bov n hun hoofd: h t Zuiderkruis.
n uil ri p met zijn melancholi k stem in den m lancholi k n avond: " fauw... Po rauw...
PoeI"... En ineens schaterlachte een cookaburrah, een ijsvog 1. -<en sch 11e, Outst llende chat rlach, die vèr uitgalmd . Cyri 1vI ekt .
"Ik kàn aan di beroerde besten ni t wenn n, altijd chrik ik r w cr ,'an! '
tan lachte. Bij de buren 10 ide hartver chLur nd dl:
tier.
"Di is vandaag los gew st," z i tan grinnik nd.
Ta n ine ns rnstig, li t hij volg n:
,,1 fL t j vandaag nog de k nijn nklemmen hcb- b n? Dan haal ik z nog v n."
" , dank j .' Cyri 1duwde d deur, die op n kier stond, p n. "Ik h b n gleesch. Dan zet ik ze maar morg n. Go denacht, tan, en dankj oorh tm Ik n. ' tan gaf h m den erom r, maar hij z i ni t, zooals gewoonlijk, g ed nacht.
,,1 er nog i ts?" ...
tan draald ,stak zijn handen z 0 diep in zijn zak- k n, dat zijn br ek r van p jorde tot bov n zIJn kuiten.
"Vanm rg n ntmo tt ik.l: frs. aaper Z zei... ik b d 1, Z vr g naar je, unny... Ze vr g, of je zi k was, ho h t m t j ging... Z z i, z had je al zo lang ni t g zien... n of ik je dat z gg n w u als ik je zag, vr g ze."
Cyricl fronst zijn wenkbrauwen. tan b rde en gat in h t zand m t de vierkante hak van zijo plompe schoen. T en hi f hij zijn h afd.
" ou, w I te rusten, unoy!"
"Welterustenl" Cyri 1stapte binnen. f t één stap wa hij van buiten in de keuk n, di ook zitkam r was. Donker viel de duisterni van het vertr k om hem he n. Hij zocht tast nd de lucifers, stak de petr - 1umlamp aan. en zwerm vliegen vloog gonzend op;
ze zochten en andere rustplaats, die z allengs v nden p de wand n. Lange rij n zaten r... duiz nd n ...
een gordijn an vliegen. Hij ke k r ni t e ns m r naar, zakt neer op een st 1,moed loos, m t zijn armen langs zijn lijf. H cl stil zat hij ... en nergens was een g luid. Binn n ni t, waar hij de eenig mensch was.
Buit n niet, waar de nacht was inge lapen. De di p- slapend australi eh nacht, waarin geen ènk 1geluid is, ge n nk 1 st m ...
Toen stre k in ns i ts, \ 1 iend langs zijn b n:
"gnauw... gnauw."
"B n jij het fizi?" Hij bukte zich m h t p e je op te.~emen, dat spinnend zich nestelde in d buiging van ZIJn arm.
"W moeten vuur maken, Mizi... vind je ook niet, Mizi? 'n wat eten koken. De baas heft hongerl"
LllJIGRAA7E ' 9 EMIGRANTE
8
10 EMIGRA,VTE E Al I G RAL TE.V I I
Hij stond op. De stoel, \vaarin hij had gezeten, mist .én arm. De tafel was en oud schrijfbureau. BO\ren d tafel hing aan een ijzerdraad een ham. Hij maakte het vuur aan in h t roestige oude fornuis n zette er de pan met geko kt vleesch en een k t I water p. Toen ging hij naar buit n om zich t wassch n.
Teg n h t huis aan st nd een ho ge tank voor r gen- water. Daarnaa t, n ude kist met e n blikk n kom en een blik water uit h t kanaal. Het tankwater was alleen om te drink n.. . n h t regende soms drie maanden niet.
Hij trok zijn hemd uit, waarmee hij zich afdroogde, nadat hij zich g wasschen had. Zoo ging hij naar binnen, met zijn blote bovenlijf. Hij zette the en samen met fizi at hij zijn avondmaal van gel-ookt vleesch en brood. fizi zat aan het hoofdeind van de tafel, stijf recht op, 01 t knippende oogen. Ze spon tevreden en yriel koesterde zich aan het gezellig ge- luid. Hij zou" fizi nit kunnen missen. Zij was zijn nige huisg n te, d nigediezijne nzameavonden delde. Zij ging 0 k met h m 01 naar bed... h t onopgemaakte v ldbed, waar hij alle n het kussen wat opschudd. .Y n... voor hij het licht uitbli s, kc k hij op de b id portrett n. Toen was het donker...
en in dat donk r, é'n met den nacht, di zwart n stil uitlag ov r d "lakte, waar ook de paarden cn dl.
ka i n n de schapen waren ingedomm Id, lao- Cyri I met wijd open 00" n t star n. Zijn hart klopt on- rustig. n hij dacht:
Ik ga niet naar" furi 1. Ik do h t ni t.
In h t dui ter zag hij haar gezicht. lIaar smal bIe k gezicht m t den fcl r den mond. Hij dacht aan haar zoen... Zij had hèm gezoend. Drie wel-en geleden ...
Vandaag jui t drie wek n gel den.
n hij dacht:
Ik heb heimwee. Ik wil terug naar huis. aar ma d r. aar ngeland. Ik hou het niet uit... altijd
dat allé' n zijn I ..
Hij sloot zijn oog n, I gd zijn ha~d n ?p zIJn ogen. En acht r zijn ogl den, zag hij Munels ge- zicht...
IJ
,,'\ ma ten Cyri I Palm rson wat mé 'r vragen,"
zei de oioneL "Die jongcn zit daar veel te nzaam.
lIij w rdt heelcmaal mensch nschuw, en hij kon je best wat g zeI chap houden, als ik: bij McGillcy b n."
furi I glimlachte blozend. Z ke k ni t op van haar bord. Ze hè> fd niet p te kijken. Ze wist zijn g zicht:
bruin, een b etje naar den olijfgroencn kant... door dc lever. .. vc I lijnen en gro ven, aal blauwe, domm oogen neen grijz n snor: ecn oud o-ezicht! ijE n- twintig jaar oud r dan het hare.
Ze hieldw 1 van b m... 0, jaw l! Hij wa hoffi lijk royaal, goedgemanierd, hij was en gent! man. E n n elsch gent! man. faar hij was ni t b kromp n:
hij was in Indi" geb rcn. Hij had gcnoeg 0' Id om zond r zorg n t' I'unn n lev n. Hij gaf baar v I vrijh id... onnad ok nd, n b etj tè '-acht la s.
Onver chilJi.,., dacht zij som. -n soms da ht zij:
}lij k n mijn vad r zijn!
" ra3.gjijh m dan," zei ze. "Vraag h m voor van- av nd.' . u bloo de zc niet mr. Z chonk aandachtig haar kop) vol, tiptc r twe dr pp 1 Ol Ik in. Z da.~ht aan rri'1. Z mocht h m graag. -rg graag.
Hl) was tw e jaar jonger dan zij. Maar hij was toch al h 1 man. ~fé.r man, meende ze, dan de Col n 1 di n ze ms wat kinderachtig vond om deprecieserig~
EAl/GRA TEN
heid van zijn li fh bb rijtj os: zijn postzeo-elverzam Iin , zijn patience. ~nbij de pati nc .,. als ze niet uitkwam..
werd hij driftig. Gooide bo de kaarten 1" tab I, rukte ze soms aan stukk n. Hij wa ng duldig...
onb h erscht, kon zich t t n blinde wo de op- winden ... om ni ts!
"Lev r," zei de dol' ter.
Indië, dacht 1.furi 1, maar ze zei het niet. Dat was h t eenige "taboo" punt in hun I v n. Ze was r no it acht rg kom n, f hij óók indisch blo d had.
~r waren dingen in hem, die zij als volbloed blanke, g boren n opg vo d in n blanl'c omgeving, ni t begreep: zijn weinige b langstelling voor alle wcreJd- gebeur n, zijn onverschillige gemakzucht, die een t vredenheid schiep met h t allermonotoonste bestaan;
zijn g slotenhcid, bijna lijdzaamhcid, di dan op het meest onb waakte oogenblik uitbarstt in een onge- motiy erde, of t nminste na it verklaardc b oshcid:
en bij en haast kinderlijk go dmoedigh id, een primi- tieve wr dheid, di Of g brek aan int lli tentie va, Of... en hier twijt Id ze altijd aan zijn afkomst...
Of een gansch ander bcsef van moraal.
Dit alles maakte, dat z , hoe\\' I ze hem niet achtte, bang voor hem was. ams!. ..
Dr. .I.fc.Gill y was zijn enige vri nd. .I.fet dien schaakte hij, un.:11 lang, vaak tot midd n in den nacht.
De dokter woonde in Kyabram, dat \Va twaalf mijlen naar h 't oord n. De ol nel g-ing r h n met zijn aut tje, dat h.ij z If b stuurde.
.AI dcze avonden 'was Muri 1 all n t!mis. Hij b - kommcrdc r zich nooit 01, of zij h t naar vond, noch om wàt zij in deze uren d ed. Hij vroeg niet, dat ze op hem wachtte en zij zag h m dan niet, vóór den volgenden morgen, want zij hadden ik hun slaapkamer.
schijf, scherp afgerond d or d n horizont, die een nergens gebrok n lijn wa. en platte schijf ond r den h gen hemclkoepel met zijn stille sterrenb elden.
E n wer ld, 1 eg van ànd r geluiden dan hun ei n temm n. n z 0 was in hun c nv nti necle vriend- schap, ineens m t 'én spr ng, sympathie binneng - spron en. Een plots lin e kameraadschap, saamlloorige intimiteit...
En terwijl hij vertrouwelijker werd, vett lde van zijn j ugd... ging in haar een lichte vr ugde pen om d ze harmonie van gedachten. Het was, of binn~n
d n reusachtigen kring, di d horiz nt was, een klei·
n r kring was getrokken, e n band, di h n b iden om loot en àfsloot van à-l h t andere. Binnen dien kleineren kring O'ing n zij biden ...
H t was, dacht zij, z al j, bukkend, inééns iets moois vindt, iets, waarvan j het b staan en seconde tevoren nog ni t v rmo dde...
lIet "\"as láát, to n zij de prijlaan vóór haar tuin binnenli pen. Zij sprak n ni t meer. II s, wat zij zoo lang t gen iémand hadden wiIl n z ggen, hadd n zij t g n lka r lTezegd. "n wat zij lkáár te zcgg n had- dLn... een paar broze woordul van dank, c. n lichte ontroering om dit niemv g vonden ... dat zei hun stilzwijgen, hun rustig t:n t" reden naast elkaar gaan, in rhrthmisch r lijken tred. Bij h 't tuinh k namen zjj af h id. D C Ion 1 wa thuis, zij zag n zijn ilhoul t afg t kc.nd t gen h t g rdijn. 1:n i ts in haar \\' jg rde om h m te b tr kk 11 in d z nieuwe Y! ugde. i\f t
fijn intuitie "\vi t zij, dat }'ti 1 toch niet binn n wou komen. Daarom vroeg zij hct h mok niet. Zij reikt h m haar hand, die hij 'yen te lang in de zijne hi -ld.
To 11 had ze h m gezoend. Waarom... dat wi t ze ni 1. faar ze had h m gezoend, op zijn mond. -n,
EMIGRA, TEN
Het was w 1 en g zellig huisje, met meub Is uit ng land, smaakv 1 ingericht, maar zoo allé'n was h t toch w 1 eenzaam. Ze las ve 1, maar ook ov r boek n moet j soms ens prat n.
~n ze dacht: Met Crri 1 kon ze dat d n. Hij was tenslotte de enige beschaafde mensch in de omtr k ...
n toen dacht ze aan d n zo n, di n ze h m ge- g v n had ...
Dat was z 'ó g komen: z was te paard uitgered n en had zich vergist in de weg n. Ze leken allemaal zoo op lkaar! Z had wat gedwaald, toen was z Cyri 1 tegengekom n. Hij had haar d n weg teru ge- wez n. En loop nde... ze was afg stapt en leidde h t
paard bij d n teugel. .. hadden Ze gesproken over hun 1 ven ... het leven in Girgarre. oor h t eerst had Cyri 1 zich guit ov r zijn enzaamheid. 'n in de e n- voudjge woorden, waarm e hij sprak van zijn still , Ie ge :1,'ond n, van zijn heimwee - hij wi t zèlf niet naar " àt... naar n .eland, naar zijn moed r... f all en maar naar n betje léVl:n, civili atic... af! iding - vond zij haar eigen leeg ur n t rug. Haar hé1c b staan eigenlijk van niet anders dan ten, slap n, 'n be tje paardrijd n ... van nóóit e n e n emotie, cn afwis linl'... 'en leY~n zond r zorg, zond r leed, zond r ... g luk. -n, mijn G d, Zl. ,vas toch pas denig, no. niet hIernaai derti'. Z wa niet méér dan een plant, dje erg n gro it, zonder oit te
blo ien.
Zoo Ij p n ze do r den still n nacht. 0,- r d zande- rig wegen, waar om midd n op d n weg een k la.g te slap n: e n gr t d nhr obstak 1, waarvoor zij UItweken en waaraan h t paard met éY n schichtige oon.n vo rbij ging. Om hen heen lag het vlakl- land en 11 tIe kof d wer ld all en maar dit was: en platte
EMIGRAI TEl. '5
•
bijna v rw nderd, had z gemerkt, hoe zacht n warm zijn mond wa . Hij had haar niet terugg kust. JIij wa e n b tje verl gen g we st... ~n to n kwam de
"farmhand" om haar paard naar den stal te 1 iden...
,,'\ lt rust n, )'Ii 1."
,'\ lterusten,.l. furic1," had hij z~cbtg zegd en t n had hij zich omg draaid. Hij zei niet zooal gewo olijk:
"D gr t n aan de olon 1.. ,
Binn n, had de ol. n Ihaa~.ni t gevraagd waar zij
g,~we s~ was en ook111 t wat ZIJ g daan had. Hij legde zlJn patl nc . Het was d tweede patience, di uitkwam.
Twe maal na lkaar. Hij was goedgehumeurd, als een t vr d n kind, en wilde whi key drinken. Zij zette de f1csch bij hem en J'uste b m g dennacht. I lij kust h,aar terug, tI t was"een v rstr oide, prikkerige, pas-
lelO ze zoen van ZIJn b snord n mond. I lij rook een b etj naar whiskq...
Ze stond er ov r na te denken, te!\\'Îjl ze zich uit- kleedde. En in en o\'erweldigde haar het b f: dat ze i t tekort kwam in haar lev n. Dat ze i ts mi t . En dat ze nog i ts ànder wou, i t dat ze nooit gehad had: jàng zijn met een jàng n manl T n wist z'è ook waarom z yri 1 h d g ku t. Z lachte in zicb z If en legde haar banden op baar b rst. W. t klopte haar hart. \1 n razende klopte h t. Het jo g een ENk vr ugd als vlo 'icnd vuur door haar der n! En ze dacht:" uni t naar b d gaan!.I.'u naar buiten gaan én ov r de wijd vlakt hol1Ln... Haar \"0 t n nèt zoo hard lat n gaan a I haar hart.... En dan j n r lat n vall n in d lucerne, t liggen op zo'n g ur nd bed van paars bloeiend halmen, en dan b ven je h ofd tc w ten, h t lichtblauw tert nschijn 11. .. \X7at z u de C Ion I daarvan zeggen?' ... Z lachte. Ja, dacht
Z , wàt zou de 1 n 1 rvan z gO'en? .. Ze hoop
EMIGRANTE 17
in b d, trok de dunne dek n ov r zich heen. En m t en snik sli p zin ...
Drie w k n later z i de olond: "We moeten Cyriel Palmer on wat méér vrag n!" ...
Aan den Colon 1 h. d Cyriel niet kunnen wei eren om te k men. Hij wist, dat di ns opdringerige harte- lijkheid ge n enl' I excuus z u aanvaard n. n hij kon toch niet zeg en:" Ion I, uw vrouw heeft mij ge- kust!"
T rwijl hij zich kie dde, lachte hij v or zich heen, t en hij dit dacht. T\;acn den ket I tand een spiegel- scherf en hij trachtte zich z'ó t bukk n, dat hij het beId van zijn d, s in de scherf kon mikken. aast den k tel stond de p trol umlamp, di c n schaarseh licht gaf.
Z ra\ruldig strikte hij zijn das. Zorgvuldiger dan anders... hij 10 chende het zich niet.
Op den sta I zonder arm, zat tan met Mizi op zijn choot. In de kamer hing, b halve enetenslucht, ecn scherpe lucht van piritus. Die kwam van h t strijkijzer, waarm e tan Cyri Is broek had opgestreken.
Het strijkijzer was van Mr . :\fillar.
,,\'(7'at lach je, unn' ?"
Cyriel schrok op; hij had tan veraet n.
,,'\ch niet ! ' zei hij onverschillig. tan ke k hem cv n nderzo 'k nd aan, maar in hd halfdui t r k n hij Cyriels blo niet zi n. Hij legde en hand pen lL g gla , dat op t,fel st nd. Er wa th e in h t glas gewL st, nu war n cr twcc vlieg n in, T n hij zijn hand op het gla legde, beg nnen de vIi gen r binnen in drifti~ te razen. Di 'p geïnteresseerd b I'eek hij hun rust 100 zo mend rondcirl-cicn, tot hij ine ns op- t nd - Mizi redde zich met een lenig n spr ng - n ar h t f; mui ging en ze met een paar flinke rukken
I·migranten 2
EMIGRANTEl 16
]8 EMIGRA TEN EMIGRAi TE
n, maar zijn yin~ers
v rkn op n, omdat uit het las in het vuur schudde, waarin z knist r nd verging n. Hij staard in d vlammen n z i:
,D Colon 1is naar K yabram. Ik h b h m zien uitrijden. '
Cyri 1kno pte zijn ja dicht.
"ZÓÓ?" antwoordde hij allt befden v n en hij m t d ja di ch f dicht zat.
"Hij zal \\' I,nauw t rug kom n " z i hij to n. tan hinkt \\' r naar zijn st 'I:
" u, j mi tanders nil t YC I aan hem," m ndc hij. ,,1Jij is eigenlijk een rotvent, die ouwe! luw alg een chot n opvlie n nd al u:n Ier. 11· mag nc\g een lamm v t krijg n: al dOCH die zijn zid
g
en ~wanbloed vlo it, Sunny!. .. Ga je te paard ?" ...
, ]a! Rij j' m e, ZOO\cr?
Je
kunt laj< r krijgen.Ik rij Bnmmy."
"G d. 'tan tond op.
"Pa. op het huis, • Iizi!"
, Gnauw I" z i1fizi. Toen trok Cyrid de deur acht r zich dicht, haakte h t touwtje om d n spijker in den buit nmuur. ;en ander lot was cr niet. Dat \\:t ok niet noodi~. Brimmy aan e n denn b om y . tge- bond n,~cpo tt ngezad ld,hinniktc blij. tan b I, cl haar ven, t en liep hij naar de "paddock' , ving lajm bij de mancn, I gdc.; h m hlt bit in den m nd n prang op dUJ naah n paard rug. anKn reden l.e naarcl farm 'Van dcn Clan 1.Zij waren 11zond rlin~
pan. yri J, rccht en tram in zijn donk rblauw colb ft
m t de f, ill ze \'ou ~. in zijn br ek, c n a ter in zï11
"buttonhol ", pd 1· urig"g gr omd , Brimm..• tan, in zijn ". rkklctrll1, bun~)"cJcndom zijn lijf, acht loos m t zijn ne hand in de zak, p dln brc d n rug van laj r. !lij pruimd, n af n toe puwd hij ecn brcedl n
traal peekse1 langs fajors ooren. Zij spraken ov r het werk en de lucerneprijz n, die hoog waren d or de xtra lang dro gte. In 0 rd- ustralië verhongerd n h nderdduiz nd n chap n en koei n.
"Kijk," wee tan, "de 1 n 1 i k b gonn n m t maai n, vandaa~. Zou h t toch gaan reg nen?"
D C Ion I nam lijk maaide altijd p den v rke r- d n tijd.
Cyrid glimlachte:
"Dit jaar leo-t, gel of ik, d Colonel het af teg n dc droogt ."
tan grinnJl...te.
" Jou, unny, ik ga bi r t rug. mal, lij]' ten!
En al je de kans krijgt, g, p dan e n sigaar voor m "
d ouwe heft v rdomd fijne smokers."
Cyric1laebt en keel' ev'n tan na, zag hoc hij weg- draafd ov r htsmalle paadje lang het luc rn veld.
I kt paadje liep lang het hui en de garag n kwam u it op den gr aten weg naar K yabram.
~\furid ontving hem in d kldn zitkam r.
,," lijn man is vanavond niet thuis, hij laat zich wo 1 ecu 'cr n ... " Zij 1gdc haar hand in de zijne en
tlimlacht . ZIj wa geb d onblvangen.
" \ h, dat i jamm r... dat i ... " stam lek yri 1
" rward.
Kom nu e ns gez 11 in- hier zittm," zci z . Z chudde
" '- ~
( p de canapé c. n paar I-u sens r ht en klopt op de zittJng. "Hier, ja!... zóó!" ... PlM, zat z naast h m.
• iet vlàl- naast h m... op hLt ànd re eind. Er was .én kcgc plaat tus chen hLO. m zich h 'n wi t hij dir ct tie\V ldadige warmte vanti geciviJis erde luxedingen : d zil ren sigar tt ndoos, dc vonken in n paar kleine kristallen glazen, eenblcd~cvaas m t twe blanke
aäronskelken, de kozende intimit it van cl schemer- lamp.
Vert 1nu e ns wat h bJ'e edaan, al deze tiJ·d?...
" ,
Je had geru te ns uit jc z lf kunnen aan10 p n, daar- van was d w r ld niet v reraan, \vet.:t je... Maar wacht
ven, wat wil je drinken?.. "en cocktail, ja?"
Ze wipte op, maakt aan een. kl i~~ taD hje, wa~r
all dei drank n st nd n, de cocktal1. I I1J zag haar b zlg zijn en hij dacht:
Ho ànder doct e n vrouw d dingcn! En hoe
"
c n sfeer van rust n v ilig zijn br ogt het, als een vrouw zulke kleine dingen voor je doet!"
Hij li t zich drijven op d zen zo ten stroom van bevrediging, tot alle ding n e n vag n ~~hte~grond
werden. All en zij bleef! Haar persoonhJkh 1d van vrouw, die je m j h n had als vrouw, ni t als mènsch!. .. Het dieprood van haar zijden japon, die rits lde om haar slank lichaam, h t rood an haar mond in h t fijne, bleek gezicht met dc warmt van haar twc blauw glanz ode oogen, het vluchtige par- fum, dat èpgeurd uit al haar bewe ,..ing 0: als ze hem iets rikte, of zich naar hem toe bag. 'n v r alles heen de melodie "ao haar stem: een di pzwaarmo dig min ur, als ze ernstig 'was.,. n haar g rg lende lach ....
Zij prak n van Eng land, van Furopa... z wa r twe maal gewc .t. Zij prak n van bo km, van p "zi , van muzi k, van d n oorloO'... van Girg, rrl:.
Over den I nd prak n zij ni t.
Hij ho rde zich z If spr k n, hoorde h, aran~woor
den; maar al d n tijd wa hij zich b "'U,t, dat dIt alles er eier nlijk oi t p aan kwam, hem ni tintere eerde ...
Zn aten S3men aan de ronde taD I, in dcnli htkring van de lamp, die cr bo,'en hing, II t was een koud
EM1GRAl\'TE r ZJ
maal: ham en gev geIt en eier n inmayonnaiseensla, En gebak: e n rijke we lde aan r om en glazuur. n er stonden, tussch n d schot Is, kleine zilveren aasjes m t ,poppi s", en in h clfijn chinee che kopje g urde de thee, die licht n doorzichtig bruin was, als vI i- bare amb r.
},furiel at als e n z rg loos, uitgelaten kind; ka s h t blankste vleeseh, d ed drie klontjes in haar th e en dan lachte ze opgetogen. yri 1vertelde van zijn kok rij, ... corn d b f meestal. Panneko k n, all n als hij tijd had. .. n lust!. . .. Hij w rd ev n til. Zij ke k lach ndinzijn rnstige oogen en hij sloeg ditmaal zijn oogen nict neer; k ek dring nd in haar stralend.en blik, tot die ernstig werd. . .. onzeker w rd. -<n 1n- eens, zij wi t n zelf ni t waarom, hadden beid n tranen.
lIij prang p, boog zich v r haar he n en kuste haar. Kuste haar mond met e n lang n, verlangcnden zoen.
In cl kamer hing de v r tilde tijd, een tril1nde seconde, die talmde m t voorbijgaan en zich niet st orde aan het nadrukk lijk tikk n van de oude klok .... Ze
\, isten niets me r. . .. dan alle n hun mond n aan elkaar, hun gezichten aan lkaar.
"Hou je van m ?" fIuist rd z glimlach nd.
Hij antw ordde niet. In zijn b v nde hand n m- vatt hij haar g zicht. Hij k 1- in haar di p z\varte pupill n, p haar opgeheven gezicht. Hij k k, alsof h.ij haar voor h t e rst za ....
, at kijl- je?' vroeg ze weer Bui terend.
En ook op dez vraag antwoordde h.ij ni t. Hij glim- lachte n ku te haar\V'ér ....
Een ind looze tijd ging voorbij. , ..
EMIGRA, TE
20
E \HGRANTE
lIL
D laatste herE tdagen hadden de boomgaard n v r- sierd met oranje-roode inaasappcl en bleek-gele citroen n. Voor de tweede maal bloeid de lucerne ....
rijp oor den najaarsoogst.
" en goede ogst!" dacht de C lond, die zijn mor- genwandelinct deed. Hij ke 1- naar de lucht: die was strak blauw, r g nloos. . .. ;n t en I-c k hij oyer het veld. Er was wat dauw g vall n, dezen nacht. Ineen bleef hij tilstaan en bukte zich. Hij raapte een blauw zijdell zakd kj p, dat tusschen de telen lag, di op die plaats war n platgetr den. D Coloncl glimlacht . Hij dacht aan jeugdige scapade, toen hij nog een slank en getaill erd luitenantje was. Ln hij treek h t zakdo kje glad op zijn handpalm. In e n van de h . n was een blo m nkran je geb rduurd. Het kran je slingerd zich door n 1tt r: ~1.
De Colone! w rd nad nkend. . .. ,,1[?".... dacht hij .. " " I! .... hm! .... Eig naardig!" ....
Hij stak d n zakdoek in zijn zak, liep v rder, h t pad af, langs h t huis. Hij wou nog yen naar de paard n gaan kijk n. Toen hij langs h t huis liep, moest h.ij zich p één plaats bukk n. Het pad1i p daar vlak ndcr c n raam en het raam stond open. Het was het raam van Muricls kam r. De zon cheen er binnen.
In het kozijn lagen twee kussens en er stond e n paar
cho nen. Zwart zijden schoenen, die zij dikwijls , avond dra g. De Colon I nam ze in zijn hand. Op de ho ge hakken waren bruine lekk n en ze voelden he lemáál en b ctj nattig aan.
Ze stonden daar zeker om te dragen, piekerde hij. Hij keek naar binnen, er was niemand. Ov reen toel hing een peignoir. Op de toilettafel lagen twee borst Is en een kam en de flacons st nden onordelijk door elkaar. Het bed was nog niet pgemaakt. Hij zette de schoenen weer terug op hun plaats n ging verder, langs de arage, naar de stallen.
De paarden werd n net geroskamd. Lanpard was bezig met Blossom, 1uricls merrie. Iet zijn handen op den rug stond d Colonel toe te kijk n. Hij stond daar alsof hij zijn troepen in pecte rde. Zijn schouders waren breed, zijn rug was stram. In de putti s toonden zijn b enen flink kuit n. En zijn civicl-kleeren, die zijn forsche soldatenfiguur onkleedden, st nden hem net zoo lecht, als z clken militair lccht staan. Zijn
\\·itte haar glomal gep etst zilver, .én li rt wapperde een b etje op n neer al de wind ov r zijn hoofd strc 1-. <r I gen di pc frons tusschen zijn ruige wenk- hr. uw n en met zijn breede bruin tanden b knauwd hij zijn nderlip. Zijn oogen hadden de g ërgerd uit- drukking van mcnschcn, di ni t gew nd zijn proble- men uit te rafelen, maar plots ling daartoe gedwongen zijn. l\f n to \yr f hij ver zijn gezicht. Ilij was pas geschor n en de wind deed zijn huid schrijnen. Op zjjn wangen en zijn neus war n kleine, paarsblauwe adertjes en onder zijn oogen had hij dikwijls wallen, vooral al hij wat laat naar bed was gegaan of alcohol bad gedronken.
"Blossom moet nieuw beslagen worden, ir," zei lanpard. De Colone! bromde iets onverstaanbaars in
EMIGRAJYTEN EAflCRANTE
hoofd dook w g achter de krant n hij at v rd r zijn ontbijt al gew nlijk, zwijgend, lezend.
Ze keek niet meer naar h m. Ze at haar pietlutterige stukjes t a t m t honig en praatte teg n het cho t- hondje, dat haar fa keffend antwoordde n naar de broodk rstjes snapte, die z h m toewierp.
Ta n de Colon 1 klaar was met zijn ntbijt, vouwde hij d krant p.
"Komt Cyriel Palmer on vanavond?"
Hij moest zijn vraalt h rhalen, want ze v r tand b t ni t door h t gekc.:f.
"Je gaat toch naar Ic.Gilley," antwo rdde ze.
, lee .... ik ga maar niet."
Ze vroeg niet \\-aarom hij ni t ging n dat rgerd hem.
Z z i all n:" ou, dan z g ik CYfie! maar af?!"
,,\XH néé," vond hij. "Waarom zou je dat doen?
W kunnen \\ at schah:n am n."
"M t Cyri I?!!" I laar st m was hoog.
"Hij spe It niet slecht."
oLfuri 1lachte kort. Even kneep z d lipp n op lk::tar, toen zei ze:
"Zooals je wilt, natuurliji'." Ze schokte onv rschillig met haar schoud r en goot het k kende wat r in den b k m af te was hen.
Diw avond kwam C} rid. I lij \vas w I y n cr-
\Vonderd dnaIon31 thui. te vinden, maar h rst Ide zich dir ct.
D Col nel ;\'a "'nn al b rninlijkh id, kj pte h m op den schouder, z i h m h rhaaJd lij I', hoe blij hij was h m weer e ns te zien.
,,]e ma t me maar e.'cuseeren, dat ik z a vaak uit
\vas. . .. schak n, dat is nog mijn eenigste plezi r .in mijn leven!"
zijn snor. Hij k rde zich om en ging naar huis. Muri 1 was met het ontbijt b zig. Ze bakte zijn ei ren p n klein spiritu comfo rtje en schonk de the in.
"G i m rg n,
J
hn.""G i m rg n," z idaIon I n hij vOCltd r aan toe, "Blo m. m t vandaag b la ten!"
,,]a."
Hij sch f zijn t 1wat opzij m t kunnen gaan zitt n en VOU\\ d d krant open.
"H b je go d ~ lapen?"
,,0 b t, dank j ."
Hij b k k haar. Z zag er frisch n gezond uit.
"Knápper," m end hij." i t zoo bIe k." Hij bladerde wat in zijn krant, to 11. haalde hij het zakdo kje uit zijn zak n lcgd h t P tafel.
,,]e hebt gisteravond en zakdoel- 'erloren in de lucerne. \XTas je niet thui ?"
Hij zag haar kleur év n v rblceken, maar direct vI id het bloed terug. Z nam d n zak.do k op n stak h m bij haar c intuur.
"Dank j . Ik 'as bij d 0' 'eiJs. H t jon, ste kind is ziek."
,,] had m ni t ez gd, dat je nog uitging."
Z k k h m uitv r ch nd, bijna yijandig a. n.
,Dat d ik t eh nooit," z i z k rt.
" T ,n e. '" e .... hm, och, ik dách ma r Z00.
Waarom. ging je te va t?"
"Bi s om m t toch b slagl:n worden. Ik kan haar t?ch ni t op dri ijzer OYlr d weg naar tanhope
!ljd n. 'Haar t m was veron lijkt.
"En buitendi n," ging z vort. "Ik b ('rijp b Ic- maal niet waan-a r dez inquisitie dient. Héb je iets ?"
" Te, ab oluut niet .... ik vr g maar 200." Zijn
EMIGRA TE
Ach .... e!" zei d Colonel. "Dat. . " e .... hm!
"
Dat heeft zoo'n haast niet 1"
"Ik vind het altijd jarnm r" mengde zich )\furiel in het o-esprek, "als h t weer emaaid i . De bloemen zijn zoo mooi van kleur.. .. en het land i t ch al zoo kaal!"
De C Ion 1knikt .
"Geef mij nog een whisk y,"vroeg h.ij en hoewel de whiskeyflesch en het puitwater naast hem stonden liet hij haar opstaan om hem in te schenken. Hij wendde
zich tot Cyrie!:
"J
a .... w et j , mijn vrouw is dol p lucerne 1 Zoo zijn nu vrouwen .... altijd zijn ze dól ~ het ~en of ander! H t is alleen maar de kunst om UIt te vmd n, wáárop I Het v rige seizoen was ze dóJ op paardrijden.Dit seizoen is het de lucerne!"
lIij zei het lachend. En hij zei: "mijn rouw". iet:
,,1\1uri 1". .
Het gaf Cyrie! n te k in zijn hart. Ine n reali- seerde hij, wat hij de laat te maanden verget n.. had:
dat d olond lurieJ's m,án was! Even had hij en g a l van \.veemo d, m, ar toen dacht hij:
Haar man! Di uw zeurpot! \\7at doét het er toe, Ik ne m haar van hem af, als ik dat wil! Ze h udt
..
"van mIJ... . ..
"Tja .... " z i cl alo nel, nog altijd lach nd. )\laar er zijn n g andere men ch n ó 'k dol op lucerne. a11- morgen .... 11 P ik lang h t v Id n daar \va en~le I tuk platgetrapt. II t schijnt dat daar h I wat lie e woord n zijn g fluisterd. J!ad je dat gedacht van on brave G ·lrgarre.';)".... ..
"Zoo, zoo I" z iCyrie! en verschoof wat op ZIJn stoel.
Zal hij nu zeggen, dat hij daar mijn zakdoà heeft gevonden? dacht Iuri 1. Ze keek naar zijn gezicht,
EMIGRA TE
%6
Cyriel protesteerd tegen dit laatste, maar de Clonel, en beetje té joviaal" e dit protest af.
"Geef de jon en wat te drinken, furi 1."
furiel stond op m een cocktail te mengen. De 1nel lette niet p haar. Hij prak m t Cyrie! over zijn auto. H.ij wa ru tig, zelfbewust: de oudere man, de welwillende gasth er, die baas is in zijn eigen huis.
Hij b heerschte d situatie olkomen en een betje b kl md, voelden d b ide anderen zijn sup riorit it.
Bijna vo Ibaar g dwongen wa de c nversatie, hoew 1 de Colon I geheel onb vangen 1 k. Toen furi 1de c cktail neerzette ving zij 'ven Cyri l' blik. Er was n vraag in zijn oogen, maar zij durfde niet h t minste t eken te geven. I laar gezicht bleef blank-neutraal, maar binn n in zich voelde zij haar zenuwen b ven.
De Col nel dronk alleen whisk y. Zijn lever v r- dra g geen cocktail. Ze stoatt n hun glazen tegen lkaar
"Ch erio!"
"Tja .... " zei de Colone!, zijn bre d c:norvlerk n afv gend. "Tja .... z 0 is h t! Ik ben een oude man, met n beroerde 1 v r! \"\ at doé je cr aan! G pensioen- nerd is g pen i cnneerd!" ....
Iud 1 k k h m t r luik aan.
B d ld hij daar nu iets me .. " f ni t?
yri J glimlacht g b re erd.
" b nt z 'k r te jong- in pen io n g o-aan, Colon ll"
"D 'nk j .... jonge man? ' .... De oloncll-ncep zijn 0 gen wat di ht. Daardoor kre g zijn g zicht ineens i ts chine sch.
Zwart bloed, fIjt te door Cyri l's denken. Vást!!
"Ik b n er \'an overtuigd, Colon I!'
"Hm!"
Er was e en een stilte. ~en be tj pijnlij k was die.
" laait u de twe de lucerne al, Colonel ?"
maar het was één n al b minlijkheicl. roolijk zelfs.
Ze had hem n gnooit zo, roolijk gezi n. n tóch ....
\Vat is h t in h ro, dat mij bang maakt? Wat is r in h m, dat ik niet b grijp, nooit b grijp?
Ze was d n weg geheel kwijt. rmoedd hij iet ? ist hij i t ? Of was alles schijn? en toevalligheid, die en andere g talte kr eg in haar chuldige ct -
dachten?
chUld ? .. " Z vodde ni t ve I schuld t genov r hem. '\ át waren zij elkaar? r was tussch n h n geen g luk, dat gebrok n kon word n. G en li fde, die v rraden, rd. Z d ed haar plicht tegenover h m n daarbij had z, apart van hem, haar igen g luk, waarvan niemand iets af\: ist. 1\lleen yrid n zijI
De alonel had h m gevraagd om en spel schaak.
II t b rd stond tussch 0 h 0, ze hadd 0 d stukken opgezet. Cyriel had d n ersten z t gedaan. piedend gJllet n nu de oogen van d n Coloncl over de bruine n witte \lakk n. Locr nd oog n, achter hun h 1f dicht led n. En om zijn mond een glimlach, di (teen glimlach was. T n h 1 b dachtzaam, y rzette zijn rechterhand en tuk. )'furic1 za et die hand: z ngcbrand b~in,I nige vingers, die niet past n bij den stompen dUIm, roote kn kkcl. ne n gerimp ldl. huid, 'evl kt aloud p rbment.
Z volgde het sp 1. Z lett op, hoc. acht loos Cyri 1 pe lde, teeteno,' r de ",' luitg dachte geraffine rdl:: z t- t n van d n ander. Zij spraken g en van aln. TI n d~~ tilt 1 gdc zich in de kam r. Een uur ging voorbij.
It d tkamer, waarvan d deur p nstond, klonk h t zware regelmatig tikk n van d oud klok. Cyri 1 verloor. Lanetzaam maar z k r, z t va r zet verloor hij. Hij verd di de zich alleen nog maar n' ook di verdediging viel, brokk lde af, minuut na minuut ....
2 E AfIC RA1\'7E EMICRA TEN
En ook langzaam, maar zeker b kroop een nheimlijk gevelhaar hart. I lier 'I; as geen trijd van man tegen man, hier werd n wre d spel ge p cId van kat en muis .... Z zag van rri l' g zicht naar dát van den olon 1: een ma I, r wa het, waarin de grijn was vastgegr id. Onder die grijnzende, strakk lippen war n de bre de g Ie tanden als an een uden kobold.
De half dichte ogen verborg n de gedacht n van zijn g fronst vo rh ofd. Hij had zijn schoud rs iets óp- getrokk n, zijn ho fd cl k daartusschen. n telkens stak hij zijn sluwe, 1 nige hand uit, die den fatalen zet deed en en stuk van den ander wegnam: e n paard, toen een kasteel, toen de koningin. n t 1kens zei dan zijn stem het eene wo rd: "schaak!"
JIij weet het! Hij w'ét het! dacht furiel. Ze vouwde haar b vende handen in haar schoot, dat hij niet zien zou, dat zij beefden.
bar waar m zégt hij h t dan niet? 1 dacht ze.
aarom zégt hij h t dan niet? En wat zal hij d en?!
1[aar oogen zochten yrid, toen dno10ne1. Ze vonden den blik van den Colond, die háár blik naar Cyri I b trapte. Haastig ontw k z zijn oogen.
pion! dacht ze. pion! faar ze huiverde.
"I I b j het koud?" vro g dCaion J.
" ee.... .... néé, ik he b het ni t koud." Cyrid ke I- p bij d n klank van haar stem. Ze veegde ven m t haar zakdo k o\' r haar hoofd. 'en v rlamming legde zich op haar wil. Ze had willen schre uwen, maar ze glin1lachte. Ze had tegen Cyrie! willen r pen:
"Pa op! Pas op!" .\faar z zei:
,,\X'iJlen julli nog wat drinken?"
Met die \yoorden brak zc de ban 'an haar gedacht n.
Ge f mij· nog en ,,·hi kev," zei de Colon l." n
" '" J
h nI- de jongen nog e n cochail."
Toen zei zijn stem: "Mat."
Cyriel leunde achterover in zijn stoel, lachend:
"Dat h bt u hem gele rd, Colonc1!"
De olon I glimlachte kort en zelfbewust, n goot in één teug de whi k y naar binn n.
"Heb jij al d luc me gemaaid?"
"Ja," z i rrid .... ,~forgenhaal ik h t op en ov r- morgen hak ik h t. Ik denk dat ik h t Vrijdag kan v rz nd n."
"Uit Girgarre?"
" ,tanh p. rijdag is r ge n tr in naar 1f 1- bourne van hi ruit."
"Ja, daar h b j gc1ijl' in. ~ • t denk je van het w er?"
,,1Iet ziet cr droog uit," zei Cyri 1opstaande." faar r zijn 's avonds toch w 1ne cIs aL"
Hij nam afsch id, zich xcuseerend, dat hij zoo vro g wegging. Morgen ma st hij vroeg p.... vanwege h t ogst n. Zij beg leidden hem sam n tot het tuin- h k. Lanpard w rd geroepen om Brimmy tbreng n.
"Kijk," "" yri I. ,Daar, lang d h rizont i een b gin van e n wolkenbank ziet u? Ik denk, dat h t binnen een paar dagen regent. Ikzou maar oogst n al ik u was. "
"Hm, ' bromde cl ol n I. " TU wéJt rusten. T t sp di~ weerzi n , hoop ik. H t wa~ voor mij een groot genoeg n.
"Dank u! ~ dt rust n, C Ion J!"
,,\'\'elt rust n, Iuri I!' ,,\\' ltLru ten, }ri 1."
Haar stem klonk innig, zond r dat z h t zich be- wust \\':1 . En z wi t 0 ,k ni t, hoe het den Coloncl uit laat. . " hUn jeugd, die elkaar tutoyeerde _...
til stond n z naa t clkand r.
Door de laan hoorden zij Brimmy ho fslag, dof
tot aan het eind, t en harder, waar hij den gro t n traatweg insjoeg.
Zij stonden nog st eds naast elkaar. Zwijgend.
Beiden wacht nd p het woord an den ánder.
"E n áárdige jongen," z i ten lest de ol n J.
"Ik mág hem!"
futiel knikt .
"Hij i een b schaafd men eh tennW1 te." Z zeI het zacht. r was e n on indig eenzaamh id in haar.
let alJ n eenzaa h id. Ook angst. Angst m yri I?
V r de toek m t? oor zichzelf? Ze \\'i t het ni t.
Ze keek op naar de gr ote figuur naa t baar. In het halfduister Jeek hij n gew ldig zwarte chim.
Wat dacht hij? \"X'at\'0 [de hij? Wat .... \Vi t hij? ..
" la," z i de C IoneI. "Lat n we naar binn n gaan en gaan lapen."
Wás r een zucht acht r zijn woorden? Zij li P n naast elkaar teru.?'_ Zwijgend. Hun tred was moe, n- v erkrachtig. In de atm sph cr hing chuld.
chuld, dacht n g e n furiel. Ze hád geen chuId. Zóói ts, dat wás ge n schuld. chuld, dat wa : en ander i ts te kort do n, "an en ander iets weg- nemen. erraad was schuld. laar wat k 11 het h m sch,[ n, ,,\at ze deed? '\ at had h t h m óóit kunn n chelen? Hij me nde, dat ze maar t vred n m est zijn m t h t 1ven, zooal hij het "oor haar maakt . Maar had hij rooit aangedacht dat z vijfentwintig jaren jong r was dan hij? Dat z , naast zijn witt har n en zijn slecht I " r en zijn grill 11 "an vro g ud man, nóóit en jeugd had b I fd? .... ] ugd I Dat wa iet, wat de natuur gaf. \Xfaar je récht op had. I d r mensch recht op had .. " 1ee, schuld had z ni t!
En angst? \1Ç'aarvoor had z an eTst? Er was toch nog ni ts uitgesprok n! "Maar wachtt hij daar p? Z i hlj
EMIGRA TEN E /IGRANTEN
3°
EMIGRANTE
pen. Hij keek haar één seconde verbaasd aan. Toen lachte hij en kortcn grimmig n lach.
" laaI' wél," zei hij all en en liet haar staan. Ze zag h(m binnen gaan in d zitkamer. Ho rde de deur achter hem dichtvall n. Ze tond op den dr ropel van haar kamer met de hand n gevouwen voor haar borst.
Luisterend. '\ aarnáár luisterde zc? Ze wist het niet.
faar haar he Ie lichaam luisterde, iedere zenuw tot br k n toe gespann n, het bloed bonzend in haar o r n.
Er was geen 0- luid. G n ànder g luid dan de klok.
In d stilte vi I h t r g Imatig tikken, als droppels.
Zware droppels. Eind loos vi lcn zij .... Iedere drop- pel ecn deel van d c uwigh id ....
Zou ze tóch, weifelde ze weer, naar hem to gaan. Opbiechten? ergiffeni vrag n? .. En dan? .
Langzaam ging zjj haar kamer binn n. Deed de deur di ht. Draaide den sleutel in het slot. Dat d ed ze anders n oit. iaar ze \\as bang. Bángl En huiverend
kleedde ze zich uit.
Buiten, in den nacht riep een uil zijn triestig:" ouw..
p ! rouw .... poe .... poc .... "
Emigranten 3 EMIGRA TE
dáárom niets?... Zou ze het zeggen? B kennen?
!aar waarom? Om wát te keeren? Zijn b osheid?
Zijn wraak? Tegen wie? Tegen haar? T~gen Cyrie!?
iaar omdat hij haar zakdoek ergens bUlten had o-e- vonden dat bewees immers niets? Iedereen kon t ch, zijn zakdoek vcrU zen I Het kon toch ven go d, dat hij niets v rm edde, ni t wi t? Het kon zijn, dat hij de een f andere zorg had! Of dat zijn maao- niet in
rde wa !
AI ze b kende, was alles uit met Cyriel! En ál hij niets verm edde, dan verraadde ze Cyri tI
Ze kromp in 11 aar. e, dat ni t! i t yri I mis- s n. Dat k n ze niet. u nog niet. Ze had niets ander . U en .. " ze zou voorzichtiger zijnl E n tijd lang hem niet ontm eten! Ze zou ....
faar ondanks alle bleef het donkere besef: Hij wéét het. 0, hij weet álles!
oor haar deur wendde zij zich tot hem.
"Goede nacht, John. '
Ze hief haar oogen wl::ifelend naar d\; zij ne. Een mo- ment ke k hij haar onv r chillig aan, koel.
"Goede nacht. '
Hij opende de deur v r haar. Ze glimlachte naar hem.
Is ze hem nu w n, flitstt: het incen door haar hen. 1 u lil:f va t hem wa . IIJj Vl:rm cdde immer alleen maar. D. t verm ed n kon ze moren, still n, in haar. rm n, m t ha r ku en! Hij had haar niet en
b schUldigd!
Kom je niet binnen?" Z~ vroeg h t zacht, m ar m
'~e
n vlo ide een etlo iend rood 'over halr gezicht en ze voelde, dat z dit toch ni t do n kon, dlt ze zó . gemeen nict k n zijn!. . .. Ze trachtte den glimlach~ p haar mond t h udcn, op haar zenuwachtige lip-
31
I -.
Dri dag n later zei de Coloncl tegen Muri 1:
h . ;>."
,,Ik ma t de weg p langs ,tan p, ga.JC me Z w iE IJ v n, durfde toch niet t W 19 r n.
e m wat verbando-aa meen de fles h m t
" ,..,
cOQnac."
, V rband? . .. En.... nne .... "
"c
gnácI" nauwde dL: Clan 1." b d;>"
"Maar , aarom? Is reen ong luk ge cur . ,,\\'aarschijnlij k."
'V'" ;> E 't;>"
" ,\ I . . . . . ~.... \\'a •
De olon 1antwoordde ni t, maar dcc de gara~c
pen. . " . I ..
, laak al jLbli ft e n b tje Yoort, zeI lIJ on, duldig.
Ze gehoorzaamde.Tw cminutl:n bter n:den z 0\' r den g~int\\·((~ na r tanhopc. yrid had ge~ijk geh:'!.I
md dLn r gUl. Dic.:n n cht W:L dec rst bUl.re\' 11 n.
De roodbruine st dlige b d m wa. in ns veranderd
10 n 1...1 ff m dder. pden \\' glagen brced p:l n.
rn aan d nhm 1dr ,- n logge, luie w 11- ngena 'ten, di zich verzam lden n zich am n voegd n.
Even Y lrbij Gir~arrestond t:tn ... lillar. JJij . tond gel und teg n en gumtr ,,,lak aan den ·cgkant.
T
en hij d~ auto zag,w nh hij,dat111 n zou stopp n.laar d olon I r cd d or.
EMIGRA TEN
" top je niet?" vr eg 1furi 1.
" e."
" aarom ni t?! H t bn toch zijn, dat hij e n be- langrijke reden had.
D olond antwoordd ni t. Zijn 0 gen staard n r cht voor zich uit. Zijn handen klemden als klauw n om h t tuurwiel. Onder zijn oogen waren dikk ge- zwoll n wall n.
Muri 1zw eg. Ze kon zich niet weren tegen d ze ste nharde onverschilligh id, di haast hardvochtigh id was. Tranen spr ngen in haar oog n. Ze veegde ze
stil w g. '
Hoe lang moest ze dit nog verdragen, da bt ze.
Ze maakte nog c n ind aan zichzelf, als dit z 0 door ging. Of ze biechtte all sp! Wat l'on h t háár sch len!
JaI J.k héh je~ dr gen, ~ou ze zegg n. \XTat dácht j ? Dat Ik ge n Jt fd noodlg h b, geen t ederh id? Alle ande~e vrouw n \vél, all en ik niet? ~rat dacht je?
Dat Ik als n plant b n, alk n lucht, licht en voed 1 no dio- h b om te lev n? In mijn he Ie leven niet anders, dan jouw pati nces, jouw whiskey, jouw ziek lcy r, j u\v bloed looze b:1.tste r StjeI ven? ...
faar dan kromp ze terug voor zijn drift, \ oor di plotsdinge" r edh id, di ze in hem \Vi t. Zewas bang yoor hem! Làf wa z !.... Làf!! Als je ni t doen kon, uitgeIc\" rdw.s, zwakl'cr wa ? i\l' jege n pi ren had, g n kracht, geen handen, die sterk g noeg waren om te slaan, om terug te slaan? ...
Ineen W k de Colond voor iets uit. Een bruin ding, dat midd n p cl n \\" g lag.
,,\\ at ,vas dat?" chrok ol{uri I op uit haar gel in .
"E n zak 1u rnL.."
"Op de w g?"
"Ja."
EMIGRA TE EAI/GRA 'TEN 37
Wéér lag er een. . .. n wat verd r nóg twel.:. Ze reden tanhope voorbij. Hier hield de straatw g p.
r was alleen en gewoon bre d, onverhard pad. Langs den kant stonden pang lijke afstanden n in een nge- lijk rij gumtr es. IJ t war n ge 11. g plante boom n, maar b om n, die daar war n blijven staan, terwijl de ruil zandweg g maakt w rd.
In de wc k aarde waren dicp por n. Z sling rd n zich z nderling- ov r d n ""'cg, van rechts naar links, som tot vcr d n berm, waar n op n pI k was in d b om nrij, n dan w er t rug. Di p por n van een zwar n wag n vcr dcz n weg, waar nooit gercd n w rd. E n paar \Ian de boom n \varen b schadigd. ~n eind lijk was daar de wagen zélf. E n wagen hóóg b stap ld met zakken luc me, half in de sloot g kan-
t ld. E n n de wielen wa blijv n stel'cn a hter n b om. lIet tui hing gede lt lijk in flarden. Het eenc paard stond nog half ingespannen. I Iet andere graasde rustig. I I t kcek c\ en p, tocn hct dL auto haard , di zich reut knd door cl modder worstelde, (;n hin- nikte. H t paard v r dcn \\'a 'en w rd s hichtig, rukte c n paar maal aan de trcng n, I eg zich de achter- b n n wond. Ti n met r verd r lag h t lichaam van e n man. lIet was blijkbaar, doordat de ;\"ag n in n tot til tand was g kom n, t n h t wiel aan d n boom vastraal-tc, door d n schok, b v n ",an d zak- k'n met een gew Idigcn smak p d n grond neer- gcworp n. Het lag naa t een boom, va rover. DHr wa d grond rood van n tra 1 blo d, die cr zijn weg g baand had tussch n allerl i onef[, nheden en modderklonten d or. V rd r was r in den h elcn omtrek ni ts of ni mand, g en farm, g cn hut, ge n h rder.
" a!" zei de alonel n r md . ~Iud I was bleek
geword n. ,en ijzeren hand mgreep haar hart. n haar h ofd werd z(0 licht .... zoo ijl .. " Het was f r opeens ge n gr nzen meer waren .... Alles week ..
\ll str kte zich ....
"H b je d v rbandtr mmcl?"
Z likte.
"Ja," zei ze en ma ilijk, zich t t het uiterste be- dwing nd, riep ze haar zinkend besef terug uit de t ile diepten, waarin het dr igde onder te gaan.
"Ik h b alles," zei ze. Hoe all s aan haar trild ! Jlaar hand n, haar knieën, haar m nd, haar oogleden ...
De Colon I keerde h t lichaam om, m t het gczicht naar boven. Muricl ba g cr zj hoverheen.
"Cyri 1."
Jlaar stem was niet meer dan een lichte zucht. Ze k ek neer op zijn verminkte tr kk n, met m dder besmeurd. De oogen en mond gezwoll n, een diepe gapende wonde, die bij zijn oor begon, over zijn hcde voorh afd li p, t t halv rweg de kruin. 1\1 dd r en blo d kj efden in zijn haar. Ze wi t ni t of hij nog l~efde. Ze \yi t niets in dit oog nblik. Ze zag dit ~~
ZIcht, dat z zooli fhad, maar h t was of ze niet wi t, d, t z het zag. T en, ineen chokt een rilling door ha~r li haam en ze h: J. op. Keek in de pi' d nde
plonncoof.!cn \' n den Colon 1.
,,11 t is C}ri I," zli Z • Z tond \oor den Colon'I.
De hand -n p haar borst. Ze stond met opg h ven hoofd cn haar gezicht was een blank masl:er, met ni t "c.rrad nde ooO'en n en dunn , f, I roode m nd- streep. Ze stond111 t haarblij·in d n zijn n. Tartend. "
Een "rou\\!, di haar 1i fde loochent. ·cn vrouw die haar g h im in haar hart bergt en daarov r haar
b
ideblanke handen lc~t.
JIet ontstal- e;n laaiende woede JO h m. Een lust
EMIGRAi TE ~.tiI G R • TT E.V 39
om haar te pijnig n. T d\\'ingen, dat ze z u b k nnen.
Zich zou bi oto- v n.
"Ben je geschr kken?" vro g hij.
" e ." z i z n z loog verder: , Ik wist het toch, dat h t Cyri 1 wa .... de he Ie weg ov r. . .. t cn ik àie lucern zakl-en zag, wist ik het."
"ZÓ ' ?!!" I Ii j k k arg\vanend naar haar g- zicht.
"Ja lIij h. d on toch gezegd dat hij vandaag ging de lucerne van 'tanhope verz nden. Het l'on niemand anders zijn."
og ev n stonden z tegenover lkaar. Tw e vijan- den. Rauw , atavi tischc vijandschap "an den ocr- mensch, die maar twee dingen wcet: aanvallen of v rdedigen.
"Z 0 moeilijk was dat niet tL radcn," zei z~ toen met een mina htend gcbaar. Ze l·c rde zich om en haalde uit d aut de cognac.
De C land hurkte. bij yrie!.
" h d Ibreuk, g loof ik."
{uri 1nam d n p I tusschc:n haar lllger.
"Hij is nog ni t do d," zei z .
"tlaar hij gáit dood," zei de Colon 1.
,,\1 wc hem in d' auto legg n en he I voorzichtiO' terug rijd n kan hij mi 'schicn nog gered worden. '
"En als H' h m niet t rug rijd?"
Z ke k h maan.
"Ik b grijp j ni t," zei z met groote trakke ogen.
"Ik z i: als ik h Ol niet t rugrijd ?"
Ze fronst haar wenl-brauw n.
"En je bed lt daarmee, dolt j hem hi r, Z 0 maar wilt laten st n' n, zond~r t nminste t prob fl;n hem te redd n. Dat bed 1 j er ml:C, is b 't niet? En jij bent g gaan, in pI. ats van een ander te laten gaan,
all n om te verho den, dat i mand and rs hem zou help n."
" .. n al dat zoo wa ?"
Ze ademde di p p.
,,~foord naar," gooid' ze hem to IJij lacht:
"M rdenaar van n lijk! Of van bijná een lijk!"
Z d ed de kurk van de fie ch en wilde tusschen frie! s blauwe lipp n wat cognac drupp 1n. }.faar de Colon I sloeg haar de fl sch uit d hand. Toen tapte hij met één stap op haar toe, pakte haar bij den schou- der cn, met zijn gezicht vlak bij het hare, zei hij heesch:
"Dus je dacht, dat ik g kom n was om h m te red- den? Dat dacht je nog, hè? Zoo dom en slecht ben je! ..
1raar je h bt je vergist! Hóór j ! Ik b n gek men om hLm te zien sterven .... de di El De dief die mij mijn
\ rouw he ft weggestolen ! oor al de nachten, die hij me he ft weggestolen, wil ik me nu schad 1os stellen I En voor al jouw kugen wil ik m nu sch dcloos
teil n! Daarom h b ik je meegen m'n. Kijk!' ....
n hij d\y ng haar hoofd v r Cyriel' hoofd .... "Zie je .. " hoe hij sterft!. . .. Zie je he e mooi hij sterft, til: hdd .... Kij!-. Kijk go d! Dat je zijn gezicht ont- houd n zult vuor I:ter voor m' rgen, als je h m be- trcuren zult! Zoen hcm! Dá.ir .... zuen hem .... zoo, op zijn mond.. .. zó6, dat il' her ok zie. . .. ook el'nmaal zien kan h c je hcm zoent." I lij drukte haar
<lczicht p yri l's gLzicht. 1lij lacht 'chor.
"De laatste zo n .... " sch.r cuwde hij. "Hóór je
h t. . . . de laat te an all g stolen zoen n, die je hem
geeft. .. geven mag, m t mijn goedvinding ... Deni- er aan .... m' rgen, al' je0 er hem schreien zult .... "
A ht r Cyricl' gezwolkn oogleden trilde h t ven.
Een b ving trok langs zijn mondh ck n. og even,
40 E1I1/CRAI TE. I~.l!I RA. TE 41
heel zwak, een b weging d r zijn h 1 lichaam. De mond opende zich. De oogleden tipten op. Daar nd r lagen de ver tard oogen.
"Dood," zei d Colonc1, zich oprichtend. Hij li t Muri 11 s. ~ n econde t nd ze b zinning la . Toen vi 1z op h m aan. I g h m met haar vuist n in zijn gezicht, rukte aan zijn kIe r n. ] laar klein kracht w rd onzinnig in haar gr ote woede. Hij lachte haar uit. am haar b id P 1 n in zijn handen. Al ijzer n schr ven sloten zich zijn duimen.
" Ióórdenaar!" kr et ze. "Moordenaar! Ik zal het vert Hen. . .. aan iedereen z gg n .... "
"Zég het," z i hij rustig. . .. ,~ie gctuiltt het?"
en machte100ze drift kookte in haar, maakte haar blind, gevoell s, zonder angst, zonder va rzichtig- heid. ven zweeg ze, en toen, hem vol aanziend, zei ze dát, wat tusschen hen, tien huwelijksjaren, ongezegd was geble n: "Halfblo d," zei ze. "Halfcast" ....
!lij werd lijkble k. ti t haar handen la .
" tap in, , z i hij kort b vc1end. Z deed h t. Een lamgeslagen ~ vod k wam over haar. Een z e y:m ellende. Haar hoofd wa zo leeg van gedachten, al ze no it g w ten h d, dat mog lijk k n zijn.
Ze red n terug, den 1:lngen recht n w g, \'oorbij tanhop , naar Girgarr . Om h n he n was h t oude land chap .. " maar gedrenkt en herboren, in dezl:n r t n wint rda~T. De b omen st nden fri cher, r
\vas n li htgro n we rs hijn o\" r h t gras. Dl.
schapen graa den; ""ijd \ crspreide kudden o\"er h t y rr land. Enk k wind wo i uit h t Zuid n en d h mcl was mild, wa vochtig en !C'g nb IO\'l.11d. En de wolk n dreven bedacbtzaam, a s n erziend op de groote chaduwpl kl'en, di ond r h n OY r cl \lakt sch v n.
Inri 1zag niet van dat all s. t m zat ze naast den Colon I; stom, ho rde ze h m in het dorp uit! g gev n van h t ngeluk: de wagen was te ho g beladen ge- we t, de zakken war n gaan glijd n, daarvan waren de paarden waarschijnlij k g chrokk n n p hol g - slagen en Cyri 1,dez n dubbelen tocstand niet me St r, had z nict meer t t taan kunnen brcng n. Ze hoorde h m rders geven om d n doode thai n en naar Kyabram te br ngen, waar e n ziek nhui jc was.
it den kring farmers, die zwijg nd den C 1n 1 aanhoorden, stapte tan fillar naar voren. Jlij bkef verlegen staan, vJal' naast het portier.
"Wat mó t je?" .nauwde de Colonel, barsch.
Stan draaide en draaide zijn hoed in zijn hand n.
Muri 1keek op. Ze za~ tan met zijn m uw over zijn gezicht vegen. Ze kende zijn li fde voor yricl. Ty- pisch, die stugge jongen1 ou t nd hij te huilen.
"I .... is .... Ik b d<) 1, ik meen Ik vraag excuus, maar is h t z 'I Lr, dat. ... datte hij ....
dood i ? W rk lijk dood?" ....
" atuurlijI... i hij do d, sufferd1 ta ik hi r som te kletsen! We h bbcn nog g tracht hem te r dd n, ma. r ik zèlf zag hem st t\' nl Ik en mijn nauw!"
Toen was ! lurid in dka:tr gekr mp n. Ze had haar band plot ling uitgestoken al v rweLr t :'en
en In' r ;\'acht n klap. Of al prote.t.
lan zag haar inc ns aan <.:n OY r zijn b -dro fd g - zicht ging één s'c ode een ('cdach e.
"TT
araan d cht hij zoo ineens? I Tij hief zijn harde, achterd chtige bo r noog n ch rr op den Colond en 7,ijn mon I \'lel open, maar sloot zich w r: een raag, di hij toch niet uitspral'."R k in," zei de oionel ongeduldig. Op zijn voor- h ofd par Idcn opeens zwc tdruppcls. tan ging lang-
