Luister naar mijn woorden, kijk niet naar mijn daden

X cOJ

Een gevaarlijk vrouwmens

CD&V’er Tony van Parijs konvorige weekzijn lol niet op. Nadat Laurette Onke- linx onlangs de Vlaamse minister-president Leterme“un homme dangereux” had genoemdna enkele kritische beschouwingen overde rol vanBrusselalshoofdstad, kreeg Van Parijsde kans om“la Onkelinx” opzijn beurt als “une femme dange- reuse” tebetitelen, omdat zij persoonlijk toelating had gegeven om MuratKaplan eenweekendje vrij te geven uitde gevangenis. Met de bekendegevolgen.

Het wasechter opvallenddat Van Parijs op geen enkel moment hetontslag van Onkelinx wou of durfde vragen. Hij deed dat niet nadat Kaplan beslootenkeledagen langer vrijafte nemen, en hij deed datevenmintoen bekendraakte datOnkelinx en haar kabinet in “gesprek"waren met de advocaat van Kaplanom hem zosnel mogelijkterugachter de tralies te krijgen. Danvraagt iets of wat Wetstraatvolger zichafwaaromVan Parijszich beperkte tot het standpunt“dat mevrouw de minis­ terzelf maar eensgrondig moest nadenken of ze nog wel naar behoren konfunc­

tioneren”. Wij ziendaarvoor drie mogelijke redenen, enweproberen even te vis­ sen naar de dieper liggende bodem.

Een aannemelijke verklaring lijkt ons dat Van Parijs beseftedatroepenomhet ontslag vanOnkelinx geen kans maakte en dathij nochzijn partij dieeis ookecht zou kunnen afdwingen.Paarszou wellicht derangen sluiten en allerlei voorbeelden uit de kasthalenwaaruitzou blijkendat Van Parijs zelf als gewezen ministervan Jus­

titieflaters en blundershad begaan die zijn geloofwaardigheid als criticaster onder­ mijnden. Onkelinx probeerde inderdaad juist dat te doen inhaar verdedigingsrede gedurendedeeerstebijeenkomst van deKamercommissie justitie vorige woens­ dag. Maar ook toen de contacten tussenhetkabinet Onkelinxendeadvocatenvan Kaplan bekendraakten, en de kamercommissie opnieuwin speciale zitting bijeen­ kwam, raakteVan Parijs nietverder dan de stelling dat zij haar boekje te buiten ging, en dat ze zelf maarde conclusiesmoest trekken.

Luister naar mijn woorden, kijk niet naar mijn daden

Verder: stel datVan Parijs en CD&Vtoch op het ontslagvanOnkelinxhadden gemikt enhadden verkregen, danwas wellicht de hele regering mee overkop gegaan enzouden de christendemocraten dezwartepiet toegeschovenkrijgen. Om dan naar federale verkiezingen te gaan met de PS in de slachtofferrol, dat konde weg versperren naardeelname van CD&V aan de macht. Dus moest het spel zo prag­ matisch mogelijk worden gespeeld.

Want: ook al draagt Onkelinx ongetwijfeld persoonlijkeverantwoordelijkheid voor de nieuweaffaire rond Murat Kaplan, dan kanzijtoch een reeks juridische argumenten aanvoerenwaaromzij contacten met de verdediging vanKaplan toe­

liet.Als hoofdvanhet gevangenisbeleid mocht zij datdoen, daarover zijn verschil­

lendejuristen het eens.Of het verstandig was, is eenandere zaak. Datzij daarmee zelf politiek wou scoren en haar carrière veilig stellen door Kaplan zo snel moge­

lijkopnieuwin de cel tekrijgen, staat buiten kijf. We vragen ons wel afofVan Parijs - moesthijnog minister van Justitie zijn- niet op gelijkaardige manier zou hebben gehandeld.

Rotte vis

Zijn wij nu plots fangeworden van het beleidvan madame Onkelinx enlatenwij haar apologie ongehinderdpasseren? Neen, daarvoor was de luchthartige reac­

tievan Onkelinx opde vakantiegenoegens van Kaplantewraakroepend.Diearme man! Hijhad al drie vierde van zijn straf uitgezeten, kreeg geenkans meerop ver­

vroegde vrijlating, en alevenminde gunst van huisarrestonder elektronischebewa­

king dooreen enkelband. En een speciaal verlofregime zat er voor hem blijkbaar al evenmin in. Hoe wilmen dan datzo’n mensen zich nog opnieuw kunnen integreren in de maatschappij? Als je hen dan niet even de kans geeft om zich wat teontspan­

nen,dandreigen hethelemaal losgeslagen gekken teworden die onvoorstelbare dingenkunnen aanrichten.“Ja, ik heb dat penitentiairverlof persoonlijk toegestaan.

Dat leek me nietmeer dan normaal.”

Bovendien wasOnkelinx niet aan haar proefstuk toe. Eerder al was ze meever­ antwoordelijk voor het laten lopen vande Turkse terroriste Fehriye Erdal. Haar kabinet liet ookAbdellah Ait Oud vrij, de vermoedelijke pedofielemoordenaar van de Luikse meisjesStacyenNathalie.Om dan tot voorlopigslot eenvan de meest beruchte gangstersvande voorbijedecenniaeen vrijbrief te gevenom aan de haal tegaan.

DePS doet haar reputatie alleeer aan. Na de avonturen van Vancorleonenberghe in Charleroi, blijkt de sympathie voorbandieten en schurkenevengoed te bestaan op het nationale PS-niveau. De PSis zonder meer een maffioseorganisatie geworden, die het enkelom de eigen macht te doen is. Wijdenkendat hethoog tijdisomvol­

ledigeklaarheid tescheppenin deze onverkwikkelijk zaak. De PS stinkt van onder tot boven, enzoals een Russisch gezegde stelt: de stankvan /lrt» ijj

*

I) de vis begintbij de kop. Opkuisendusdie boel. -L

ICULUCXEX

r

C.

Deze week :

• Boete voor zittenblijvers 2

• Let op je woorden 3

• Een hete zomer in Spanje 5

• Perverse mensenrechten 7

• Een Tour zonder vedetten? 15

Voor vorst en bos

Z itten jaar op De troon Ly

EEN MOOI óerAL OF6AAN VJA-CHTEA/ Q

7ÖT2O31-

"

Ooit bracht de II juliperiode een water­

val van Vlaams spierballengerol en in felle bewoordingen verpakte eisenbundels. Hoe minder machtig de spreker van dienst, hoe gloedvoller en doortastender de toespraak.

Het leverde weinig op, tenzij opgeladen bat­

terijen. Die tijd is dus voorbij.

Nu komen SP.a-politici ons bezweren dat we niet op jacht moeten gaan met de fan­

fare op kop. Het arbeidsbeleid zou best een beetje gesplitst worden, maar dan zonder die term te gebruiken.

Gezondheidszorg moet niet meer zo nodig, want PS’er Demotte heeft alle transfers weg­

gewerkt.

Dan komen VLD-politici ons bezweren dat we het Vlaamse opbod moeten vermijden.

Omdat noord en zuid daar verschillend over denken, zou gezondheidszorg best een beetje gesplitst worden, maar dan zonder die term te gebruiken. Het arbeidsbeleid moet niet meer zo nodig naar de deelgebieden, want da’s niet zo evident. Ontdekte de VLD-bolle- boos van dienst in de te hete julimaand.

Kent u Theo van den Bosch nog? Die Ant­

werpse komiek uit de heel oude doos kreeg ooit lachers op de hand met de bewering dat hij - een doorgeschoten slungel - een echte atleet was. "Allez dan, nen binnenspierat- leet", liet hij er op volgen. De Vlaamse poli­

tiek krioelt van dat soort binnenspieratle- ten.

Nu mag er tenminste voor het goede fat­

soen wel wat niveau in het debat geschoven worden. Vindt ook De Morgen-commenta- tor Bart Eeckhout, van wie we volgende pas­

sage aangenaam verrast in de krant afge­

drukt vonden. "Los van het loze gekakel, is de kwestie van de Vlaamse onafhankelijk­

heid best wel interessant. Zeker progres­

sieve geesten hebben dat debat de voorbije decennia niet willen of durven voeren. Objec­

tieve feiten over de verschillen tussen Noord en Zuid werden enkel bekampt met emoti­

onele argumenten, als het al geen verwijten waren" Blijkbaar begint men ook aan die zijde van het politieke spectrum in te zien dat

België niet eeuwig met koekendozenroman- tiek kan in stand gehouden worden.

De invloed van Eeckhout op zijn redac­

tie is bijzonder groot. Ten bewijze de poging die voorpaginacolumnist Bernard Dewulf op 17 juli - bijna halfweg tussen II en 21 juli - onderneemt om het separatisme met inhou­

delijke argumenten de pas af te snijden. Hij wandelt met het gezin door Waalse bos­

sen, op een boogscheut van de taalgrens. De Vlaamse fermette wordt meermaals gehe­

keld door de auteur, die aan de overzijde geen namaakboerenstijl lijkt op te merken.

Maar goed, hij geniet dus met volle teugen van de Waalse bossen.

Dan volgt de voor separatisten vernieti­

gende ontboezeming: "Wie toch haalt het in zijn schamele hoofd onder een potsierlijke wielerpet, vol politieke agenda’s, om wel de Tour de France te komen laten zigzaggen tus­

sen in afzichtelijkheid wedijverende Vlaamse fermettes (daar zijn ze weer - nvDBK) en rotondes, daar hopen geldstromen voor over te hebben, en wie wil mij tegelijk scheiden van dit wonderlijke, prachtige niemandsland, god­

zijdank nog aanwezig aan de rand van fer- metteland (jawel- nvDBK).”

Daar kan geen Warandemanifest tegen op. In een separaat Vlaanderen zal het verboden zijn wandelingen te maken door Waalse bossen.

Eindelijk een sterk argument ter verdedi­

ging van het Vaderland.

EENMANSCOLLECTIEF

Den BlootenKooninck

U mag rechtstreeks op de pianist schieten via denblootenkooninck@hotmail.com, maar natuurlijk ook via het gewone redactieadres

2

^{26 juli2006}

De dingen dezer dagen

Boetes om te doen

wat ooit iedereen deed

Ze waren toen gemiddeld twintig, de bar- ricadespringers van de mei-’68-"revolutie”

die de toenmalige hopeloos achterhaalde, want conservatief chagrijnige samenleving zou veranderen in de beste van alle werel­

den. Vandaag zijn de twintigers van toen late vijftigers en prille zestigers. Ze kijken om zich heen en het is maar de vraag of ze van­

daag echt fier en gelukkig zijn met alles wat ze (te) dikwijls zien en horen in de van alle overbodige remmen bevrijde progressieve vicieuze cirkel waarvan zijzelf met vereende krachten de krachtlijnen in elkaar hebben gestoken en hun kroost ertoe hebben aan­

gezet om die ook voor hun eigen nakomelin­

gen als leidraden te blijven gebruiken.

Er zijn, de hemel zij geprezen, nog altijd een pak uitzonderingen, maar het kan niet ontkend worden dat er een (te) groot aantal

“jongeren" van vandaag opgevoed werd vol­

gens de regels van de “verboden te verbie- den”-bijbel. Dat is er, helaas, ook maar al te dikwijls aan te zien. Voeg daar de onvolpre­

zen “diversiteit” van andere culturen als ker­

sen op de alles-moet-kunnentaart aan toe, en het kan gebeuren dat de modale mon­

dige burger van een hedendaagse modelstaat in (te) veel gevallen niet meer weet wat hij ziet, hoort of leest. Of klinkt het aanneme­

lijker als ik zeg dat hij het bij hoge uitzonde­

ring nog wel weet?

Na de moord op Guido de Moor - excu­

seer, het “busincident” - in Antwerpen gaat

“het beleid” wat doen aan de gedragscodes voor wie gebruik maakt van het openbaar vervoer. Er komen dus meer controleurs die binnenkort administratieve boetes kunnen opleggen voor wangedrag op tram en bus.

Nodeloos aan de noodrem trekken mag dan niet meer, herrie schoppen zowaar ook niet en je voeten op de bank zetten al even­

min. Vlaams minister van Mobiliteit Kathleen van Brempt wil zelfs nog een stap verder gaan en overweegt ook boetes voor wie zijn of haar zitplaats niet afstaat aan bejaar­

den, zwangere vrouwen, gehandicapten en ouders met (heel) jonge kinderen.

Ik had moeite met de stijl waarmee de bevoegde minister daarover in een pretga- zet werd aangepakt. Of wat dacht U van intelligent duidende vragen van een of ander (hopelijk voor hem) beginnend journalistje zoals "Hallo mevrouw de minister, wilt U echt boetes voor mensen die niet opstaan voor bejaarden?”... Of “krijgt een 45-jarige dan een boete als hij zijn plaats niet afstaat aan een 55-jarige?"... Of nog: "Hoeveel maanden moet je zwanger zijn voordat je medepassagiers moeten rechtstaan?” Stijl en vormgeving zeggen uiteraard veel over het niveau en de omgangsvormen die het journalistje in kwestie op zijn levenspad als

“normaal” hanteert en veel minder over de

Naweeën

Zoals vorige week gemeld deed in Krui- beke de I1 julirede van Wim de Wit, onder­

voorzitter van het OVV (Overlegcentrum van Vlaamse Verenigingen - en niet van het VVO (Verbond van Vlaamse Overheidspersoneel, zoals verkeerdelijk gemeld en om het nog wat ingewikkelder te maken: hij was uitge­

nodigd als algemeen secretaris van de VVB (Vlaamse Volksbeweging) - nogal wat stof opwaaien. De Kruibeekse OCMW-voorzit- ter kon het niet meer aanhoren en beende op hoge poten het feestlokaal uit. Schepen Irene Gorrebeeck daarentegen moest er eerst een nachtje over slapen om tot het­

zelfde besluit te komen: Wims rede was te radicaal. De toon had haar niet bevallen. Dat had een domper gezet op haar feestvreugde.

En, schreef ze in een protestbriefje, vooral de jongeren "hadden het gevoel dat u vooral

Panasonic

Lezers van "t Pallieterke’ die problemen hebben met Audio, TV of Video hebben maar te bellen naar

Panacenter Studio 4,

Lange Lozanastraat 101 - Antwerpen op nummer 03-237 85 02 en

Dirk & Frank JANSSENS

staan gereed met hun unieke hersteldienst in eigen werkhuis. Natuurlijk verkopen zij ook...

geplande maatregelen waarnaar het manneke of het vrouwtje met aan zijn/haar opvoeding en opleiding gekoppelde onverholen scham­

perheid uithaalt. In de plaats van de minis­

ter zou het journalistje me niet eens een tweede vraag hebben moeten stellen, maar om Kathleen in deze toch ietwat uit de wind te zetten, wil ik doen opmerken dat al bij al ook zij een product is van de linkse kerk en het dus allicht min of meer “normaal” vindt als ze op een even onbeschofte, respect­

loze als betweterige manier in het post-’68- tijdperk door een journalistieke nitwit even met zich moet laten sollen. Alles moet ten slotte kunnen.

Ondertussen wil ik doen opmerken dat ik de tijd nog heb gekend waarin het vanzelf­

sprekend was dat jongeren spontaan opston­

den voor bejaarden, zwangere vrouwen en gehandicapten. Het was even vanzelfspre­

kend dat banken toen uitsluitend dienden om op te gaan zitten en niet om er je voe­

ten op te zetten. En geen "jongere” die er ook maar een halve seconde aan dacht om aan een noodrem of gelijk wat te trekken of welke vorm van keet ook te schoppen. Een enkele blik van ouders, conducteur of “watt­

man” volstond om “jongeren” in het gareel te houden, voor zover er in die al hoger geci­

teerde achterhaalde, conservatief chagrijnige samenleving een gareel nodig was, laat staan een boete om mensen in toom te houden.

Als er in het onderdeeltje “openbaar ver­

voer" van een moderne samenleving acht­

endertig jaar na de “gezondmakende revo­

lutie” boetes moeten aan te pas komen om aan dezelfde resultaten te geraken als in de jaren voor de onvolprezen “grote omme­

keer”, dan bewijst dit enkel dat de zaligma­

kende linkse kerk noodgedwongen de bocht naar rechts moet maken omdat ze gewoon niet meer weet uit welk hout nog pijlen te maken in een samenlevingssysteem dat ze zelf gecreëerd heeft en decennialang gekoes­

terd als de beruchte adder aan de overbe­

kende borst. Voor zover het er al niet is, ligt het bankroet van het libertijns gedachtegoed heel dicht achter de hoek.

De pretgazetten van vandaag zouden er goed aan doen om voor dat onafwendbare wat meer oog te hebben in plaats van tegen beter weten in - dat wil ik althans toch blij­

ven hopen - als bezetenen te keer blijven te gaan tegen iedereen die niet langer onvoor­

waardelijk wil opmarcheren binnen de krijt­

lijnen van het linkse grote gelijk. Het detail om boetes te moeten opleggen voor zaken die ooit de logische vanzelfsprekendheid zelf waren voor gebruikers van het openbaar vervoer, zegt in deze meer dan een volledige encyclopedie over de gevaren van “verrecht- sing” van een samenleving.

D.Mol

opriep tot "onverdraagzaamheid” in plaats van hen uit te dagen zich als zelfbewuste Vla­

mingen in de wereld te gedragen”.

Maar Irene toch, dat was precies wat Wim de Wit had gedaan; hen uitdagen zich als zelfbewuste Vlamingen te gedragen en onverdraagzaam te zijn voor hen die hen dat beletten.

Huurling

Bert Anciaux krijgt in De Standaard van vorig weekeinde bijna drie volle bladzijden (blz. I, blz. 6 en 7 van DS Weekend, plus drie foto’s, een van twee kolom op blz. I en twee over de volle pagina’s I en 7 van DS Weekend - om maar te zeggen hoe belang­

rijk hoofdredacteur Peter Vandermeersch dat vindt, zo belangrijk zelfs dat hij er een com­

mentaar aan wijdt) om te zeggen dat hij wil dat er geen Vlaamse ministers mogen deel­

nemen aan de federale verkiezingen van 2007.

Als ge nu denkt dat Bertje dat zelf gevon­

den heeft, zijt ge van een goed jaar. Bertje treedt hier op als de huurling van de SP.a, die uiteraard maar al te graag zou hebben dat Yves Leterme niet deelneemt aan de verkie­

zingen van 2007.

Schampavie

Nu wil het toeval toch wel zeker dat in de weekeindebijlage van Het Laatste Nieuws Yves Leterme ook twee bladzijden krijgt om

Dit op apegapen liggend apenland

Belgische recuperatie aan 300 per uur!

Het is nu wel zonneklaar: “ze" hebben begrepen dat het voor henzelf en hun meer dan royaal betaalde baan stilaan vijf na twaalf is. De “Warande"-boodschap voor een onaf­

hankelijk Vlaanderen - mét, maar het mag ook zonder monarchie - is duidelijk goed overgekomen en ook begrepen. En dus is het in Laken en andere Brusselse salons

“alle hens aan dek” om de opgelopen averij zo goed als mogelijk te herstellen. Voorlo­

pig laatste koninklijke stunt: het merkwaar­

dige rijtje Belgisch gelauwerde mannen en vrouwen uit Vlaanderen. Vlaamse academici, zakenmensen tot en met een journalist (niet toevallig een ex van De Standaard), sport­

lui en zelfs een komiek happen dus nog altijd graag toe als “Le Palais-Het Paleis” discreet informeert dat ze toch niet “non” zullen zeg­

gen als het zijne majesteit zou behagen hen een koninklijke gunst te verlenen. Die zucht naar een formele erkenning is natuurlijk geen Vlaamse exclusiviteit. Heersers van welke soort ook, hebben altijd en overal geweten dat menselijke dienstbaarheid kan gekocht worden. Dat is dus ook zo in dit op apega­

pen liggend apenland. En dus ook in Vlaan­

deren.

Het is wel opvallend dat die menselijke drang “naar iets krijgen" bij ons niet afneemt.

Integendeel zelfs, want de lijst van de gelau- werden wordt alsmaar langer. Misschien moeten ze in Laken eens denken aan ook een lintje voor sommige vakbondsleiders die van­

daag tot de allertrouwste vazallen behoren van dit op apegapen liggend apenland. Hun verzet tegen zelfs maar een schijn van een splitsing van de sociale zekerheid is rond­

uit heroïsch. Of aan een bekroning van nog meer journalistieke schrijvelaars die zo goed hun best doen om de definitieve teloorgang van dit apenland met nog meer Belgische prentenboeken tegen te gaan. Le Palais-Het Paleis moet er wel rekening mee houden dat die jaarlijkse lintjes- en titelregen stilaan ridi­

cuul wordt, want al te voorspelbaar. Zoals een traditionele oud-partijvoorzitter weet dat hij op een dag sowieso de niet bestaande titel van minister van Staat zal mogen dragen, zo weten rectoren van onze universiteiten dat ze vroeg of laat “baron” worden.

Lintjes en niet goedkope wapenschilden zijn overigens niet de enige zoethoudertjes die Laken in zijn overlevingsstrijd met gulle hand rondstrooit. Geen lid van de familie kan nog een voet buiten de deur zetten of een meute beeldjesjagers mag mee op stap.

te zeggen dat hij geen schrik heeft om aan de verkiezingen van 2007 deel te nemen en zelfs dat hij niet vies is van de Wetstraat I6.

Met andere woorden: net als zijn voorganger Patrick Dewael is Yves Leterme bereid scham­

pavie te spelen en het “Vlaamse niveau” in te ruilen voor de Belgische poppenkast. Wel bekome het hem.

Flup en Matil die hun Moskouse wandeling inkorten en niets meer gaan zeggen “uit res­

pect voor de kindjes van Luik”, een dagje Paola aan de kust voor het artistieke Beau­

fort waar ze zelfs luidop mag zeggen dat ze er niets van begrijpt, wat meteen door een van de grijze pakken in haar omgeving even luidop bevestigd wordt, diezelfde Paola op slentertocht door Venetië en meteen wordt haar levensbiecht op dvd vastgelegd, Matil met man en kroost op wandel door Bokrijk, Flup en Matil op de reien in Brugge...

Kortom, in Laken is het alle hens aan dek geblazen om niet alleen den belzjiek, maar vooral zichzelf te laten overleven.

“Vaderlandse fierheid ”

Le Palais-Het Paleis heeft overigens nog andere kanalen om die Belgische recupera­

tie waar te maken dan alleen maar bedde­

kens op de televisie. Als een handvol sena­

toren voorstelt om - gezien de ernst van de toestand - lessen “vaderlandsche geschiede­

nis” te organiseren, dan brengt niemand zijn wijsvinger aan zijn voorhoofd. Integendeel, het idee wordt op applaus onthaald en meer nog, de Koning Boudewijnstichting springt recht met het aanbod om het prijskaartje voor die lessen te betalen, goed 50.000 euro.

Dat onderwijs en vorming eigendom is van de gemeenschappen, lijkt niemand een zorg te zijn. Voor wanneer trouwens eens een stevige kritische doorlichting van die stilaan beruchte Koning Boudewijnstichting?

Een of andere muzikale bietekwiet vindt het nodig om op precies I zondag voor de komende gemeenteraadsverkiezingen con­

certen te organiseren “tegen racisme, voor verdraagzaamheid” zeg maar, tegen de groot­

ste Vlaamse partij. Geen van de aangezochte Vlaamse artiesten durft neen zeggen en dus op de verkeerde Belgische lijst terecht te komen. Gratis en voor niets optreden dus, want ja de strijd voor de Belgische demo­

cratie mag iets kosten. Geen nood, de zoge­

noemde Nationale Loterij is wat blij dat ze mag bijspringen.

Anders gezegd, ook weer Vlaams geld voor een uitgesproken Belgisch initiatief tegen Vlaamse kiezers die volgens de democrati­

sche spelregels hun persoonlijk stemrecht willen gebruiken. En dus hun stem tegen dit apenland te laten horen.

Komaan, er tegenaan!

Let wel, dit alles is nauwelijks meer dan het toevallige resultaat van zomaar wat rond­

kijken, zien wat er te zien en luisteren naar wat er te horen is: de tsumani van de Belgi­

sche recuperatie.

Het Belgische systeem moet met een wel heel grote daver op het lijf zitten om op het potsierlijke af zo te keer te gaan. Men kan die wanhopige poging tot zelfverdediging natuur­

lijk niet kwalijk nemen, elke bijna-drenke- ling probeert het droge te halen. Vlaande­

ren moet misschien wel een extra inspanning doen om eindelijk die bovenlaag van het eigen volk in stelling te brengen. Voor Vlaanderen.

Of is die bovenlaag er inderdaad niet, zoals sommigen beweren?

MarcPlatel

De dingen dezer dagen

26 juli 2006

Let op je woorden

Als het niet in de linkse doch degelijke krant The Independent gestaan had, zou ik het niet geloofd hebben. Watvelen op iro­ niserende toon voorspeld hebben, blijkt reeds gebeurd te zijn. Iemand is veroordeeld wegens een door derden afgeluisterde en op eigen initiatief aan de politie gerapporteerde

“racistische” uitspraak, gedaan tijdens een private conversatie.

Uithet verslag:“Een filiaal vaneen van‘s werelds grootste banken is schuldig bevon­

den aanracisme nadateen hoger staflid een collega vertelde dat ze zou stemmen voor Robert Kilroy-Silk [leider van de United Kingdom Independence Party] omdat die beloofdeom 'onsvandevreemdelingente verlossen’. De opmerkingwasgehoord door een ander personeelslid, die de bank,HSBC, in vervolging steldewegens rassendiscrimi­ natie. (...) Deze week oordeelde eenarbeids­ rechtbank dat de opmerking als racistisch konbegrepenwordenenzebeval HSBC en de filiaaloverste om compensatie te betalen.

De zaak iseen vande eerste waarin geoor­

deeld wordt dat een commentaar dieniet rechtstreeks tegen een bepaalde persoon gericht is, een daad van racisme kanzijn.

(...) De voorzittervan de rechtbank vond hetredelijk om af teleiden dat de opmer­ king ‘een substantiële afkeervan vreemde­ lingen’toonde.”

En die “afkeer” is dus verboden. Niet dat de beklaagde ooit één onheus woord tot de klaagster gesproken had, niet dat ze haar ooit beledigd had. Maarblijkens haar vertrouwelijkegesprekken had ze diep van binnen een negatieve mening, endatis een bronvanondraaglijke “geschoktheid” voor onze medelanders. Bestraffen dus maar. Tij­

dens de rel rond de Mohammedspotpren- ten hoordemen het argument dat censuur gewoon eenvorm vanbeleefdheid is, dat we in een diverse samenlevingmekaarimmers geen beledigingen naar de oren mogen wer­

pen. Die rechtvaardiging wordt hier dus verlaten: ongeacht hoe voorkomend je je in woord en daadtegenover immigranten gedraagt, ook de meningendie je privé koes­

tert kunnen voorwerp zijn van verbod en vervolging.

De in haarallochtone waardigheid aan­ getaste verklikster, van Maltese nationali­

teit, legde het geval aldusuit: “Debbie vroeg RosemaryofzeTory of Labour zou stem­ men en zei botweg:‘Ikben tegen immigra­

tie.’ Ikspitste de orenen toen voegde Deb­

bie eraan toe: ‘Ik haat vreemdelingen.’Ik was geschokt enbeledigd.” Overigens ontkende Debbie voorde rechtbank dat ze ditlaatste gezegdhad, maar dat maakte blijkbaar wei­

nig indruk.

Verklikkersmaatschappij

Zo ver zijnwe dus: jekunt naar de recht­ bank stappen en iemand doen straffen wegens een meningsuiting dieniet eens voor

Proficiat

Guido Fonteyn, ex-redacteur bij de Gazet van Antwerpen en De Standaard, mag zich voortaan commandeur in de Leopolodsorde noemen. Proficiat Guido, vous avez bien mérité de la patrie. En moeten we u voor­

taan aanspreken met Guy Fontaine?

Een Vlaamse krant?

Wie heeft gelezen wat de Nederlandsta­

lige kranten van het noorden des lands schrij­

ven over de Vlaamse nationale feestdag en diens Belgisch equivalent, kan maar tot één besluit komen: er zijn geen Vlaamse kranten meer. In onze weelderige kantoren bereiken

°ns al sinds jaren verzoeken om van ‘t Pal- lieterke een gazet te maken, maar tussen ons gezegd en gezwegen, die goedbedoe­

lende mensen weten niet goed wat ze vra­

gen. Precies of ge stampt zomaar een gazet u't de grond.

Niettemin heeft bij het boordenvol ideeën- vat Freddy van Gaver de idee postgevat dat zoiets moet en kan lukken. Hij zit er al lang

°P te broeden en hij zegt er zeker van te zijn .ot het ei zal uitkomen ook. Volgens hem ls daar een markt voor in Vlaanderen. Zijn redenering: er zijn geen Vlaamse kranten ft,eer. Vlaams-nationale standpunten komen nooit of zelden, en dan nog in vervormde ver- S,e’ aan bod, de grootste partij van Vlaande- ren, bovendien een Vlaams-nationale par-

jeeigen oren bedoeld was.Bovendienmag dit een bijuitstek democratische meningsui­ ting zijn,namelijk het voornemen om bijde verkiezingen voor een perfect legale partij testemmenop grond vanhaar programma.

Het“fundamentelemensenrecht” op nooit geschokt worden doormeningen die ande­ ren in hun private conversaties uiten,heeft nu officieel voorrang op artikel 19 van de Universele Verklaring van deRechten van de Mens: “Een ieder heeft recht op vrijheid van meningen meningsuiting. Ditrechtomvatde vrijheid omzonderinmenging een mening tekoesterenen om door alle middelen en ongeacht grenzeninlichtingen endenkbeel­

den opte sporen, te ontvangen en doorte geven.”

En danzijn ermensen, doorgaans belang­ hebbenden, die ontkennen datwe met de muilkorfwetten opeen hellend vlak geko­ men zijn. Nee, het gaat snel bergaf metde vrijheid. Haar vijandennemen elke stuk ver­

overdterrein volledig in en beginnen ver­

volgens aanuitbreiding. Mensen diedit ver­

schijnsel nietalert opvolgen, gewennen aan deidee dat meer en meer meningsuitingen nueenmaal verboden zijn. De wetis immers dewet, nietwaar? Nee, in een democratie is het soevereinevolk zelf verantwoordelijk voor de wetten, en kan het besluiten om die wetten te wijzigen of af te schaffen.

Dit soort vonnis zal niet bijdragen tot meer integratie tusseninheemsenen inwij­

kelingen, integendeel.De rechter heefthier­ mee het signaalgegeven dat je buitenlanders beteruit de buurt houdt als je jeonder vrien­ den wil ontspannen. Anderzijds, het zijn niet alleen allochtonen die zich door dit vonnis aangemoedigd voelentot verklikkingen aan­

stellerij over “geschoktheid”doorzo’n ijse­ lijk racistische kiesintenties. Erbestaatook onder autochtoneneen mensentype dat zich helemaal in zijn elementvoeltbij het soort samenleving datde racismelobby ons aan het opleggen is.

Dezelfde mensen die in het verleden inquisiteur werden, informant van de Ges­ tapo en de Stasi, of ondervrager in de Loeb- janka-gevangenis, leven helemaal opbij het ochtendgloren van de multiculturele ver­

klikkersmaatschappij. Gewoon door zijn medemensen tebespioneren ente beschul­

digen kan elkeonbenul opeens belangrijk worden,getooid bovendien met het moreel aureool van “antifascist”. Deze leugenterm uit de propagandamachine van Stalin is nu weliswaar lachwekkend anachronistisch, maar het leuke is dat niemand dit nogonge­ straft mag zeggen, datiedereen die maat­

schappelijkwiloverleven wel lippendienst moet betuigen aan de nieuwe staatsgods­ dienst.Ben je te lui voor eerlijkearbeid en wil jelekker machtuitoefenen over jemede­ mens, leg je dan op vinkenslagvoor foute meningsuitingen. KoenraadElst

tij, wordt systematisch uitgesloten of wordt slechts als kop van Jut opgevoerd, wat ook betekent dat een miljoen Vlamingen die op het Vlaams Belang stemmen, geen spreek­

buis hebben. Vandaar...

Gesponsord feest

Er zijn al heel wat vragen gerezen over het “feest" van de stad Gent op I oktober, niet toevallig net voor 8/10. Dat "feest" heet een “verdraagzaamheidsconcert" te zijn. Het idee is niet behandeld op de gemeenteraad.

De gemeenteraadsleden vernamen “alles” in het weekblad Knack: “Volgend jaar, aan de vooravond van de verkiezingen zullen we een groot evenement organiseren, 4 of 5 groe­

pen tegen het Vlaams Belang". Zo kondigde organisator Tom Barman aan in april 2005.

In Humo zei hij deze maand: "Het migran­

tenstandpunt van het Vlaams Belang is maar één reden om tegen die partij te zijn."

Nu zal “feestenschepen" Termont, toeval­

lig lijsttrekker van de SP.a, dit concert van I oktober zelf financieren. Zelf? De SP.a graait wel vaker in de kas van de Lotto. Daar heeft die partij de juiste mannetjes voor.

Voor Veerle Beel, die voor De Standaard de heer Albert Coburg moest volgen op zijn Brussels parcours, zijn “zwaaien met trico­

lore vlaggetjes en een pak friet met mayo-

Aan Guy Verhofstadt Onder curatele

Toscane

B rie f aa n

Gij Vooraanstaande,

Oef. Hetziter weer evenop. De begro­ ting is voor de 27e keer in evenwicht gebracht,de nationale feestdag overleefd aan de zijde vanZijneGrootvorst Albert von Paola di Boel di Calabria, engezijt kunnen vertrekken naar uw geliefkoosd vakantieoord in het noorden van Italië.

Niet zonderde bevolking kond gedaan te hebbendat gij uwvertrouwenin de PS en madame Onkelinxbewaart. Eerst hadtgij via de geëigende kanalen latenverspreiden datgijnietop de hoogte waart van onder- handelingen tussen Onkelinx en Kaplan, om daarna uw kar te keren en te verkla­ ren dat gij met genoegen vernomen hadt dat Onkelinxgeen“onderhandelingen had gevoerd”. Was dat wel het geval gebleken, dan ware zoiets“onaanvaarbaar geweest”. Opdie manier probeerdegij een slag om dearmte houden, want als eventueel nog zou blijkendat Onkelinx en haar kabinet toch “onderhandeld”hebben, dan kunt ge nogde nodige registers opentrekken.Niet dat wij geloven dat gedatook gaat doen, want uwliberalepoesjenellen in de Kamer­ commissie justitie hebben intussen alte kennen gegeven dat zijnahet parlemen­ tair reces hun goedkeuring zullenhechten aan eenmotie die Onkelinx in bescherming neemt. Zoietsdoenzij nietop eigen initia­ tief: dat doenzeenkel omdat zevanuit de Wetstraat 16 daarhetuitdrukkelijke mars­ order toe gekregenhebben.

En wij vragen ons ootmoedigaf:wat is nueigenlijkdedefinitievan onderhande­ len? Als men een gesprek begint meteen topgangster -ook al verloopt dat via zijn advocaatof advocaten (ook niet erg dui­

delijk) -onderhandeltmen dan wel ofniet?

Gaat het gesprek enkel over de aanhou­ dende hittegolf in België en het gebrek aan airconditioning in het noodverblijf van Kaplan, of worden daar ook ernsti­ ger zaken besproken zoals gunstige voor­ waarden voor verder verblijf in de gevan­ genis? Als we Lucvan der Kelen mogen geloven - iemanddie als commentator van Het Laatste Nieuws toch over heel wat contacten in de liberale endelogewereld beschikt - dan is dat laatste wellicht het gevalgeweest. Ons buikgevoel zegt onsdat

naise eten het toppunt van belgitude". Er is nochtans een belangrijk minpunt: “De cate­

ring biedt helaas nog geen afspiegeling van het multicolore en veeltalige publiek".

Dat vinden wij ook. Daar moet drin­

gend iets aan gedaan worden. Waarom geen Duitse Imbiss-stalletjes, koten met de fameuze Engelse chips and fish, kraampjes met lekkere Spaanse tapas, tafeltjes waarop Oostenrijkse Apfelstrudel mit Sahne wordt geserveerd? Dat alles overgoten met Itali­

aanse chianti, Franse vin de table, een Itali­

aanse cappuccino of - voor wie iets straffers wil - Irish co fee? En voor de zoetekauwen een Mozartbol, een hoorntje gelati, een sjoeke, en het neusje van de zalm, natuurlijk een glaasje elixir d’Anvers.,

Zijn we multicultureel of niet?

ook. Als Kaplan zich zondervuurgevechtof gevaar voor eigen lichaam wil overgeven, danvolstaathet dathij zichin het bijzijn van zijnadvocaat naar het dichtstbijzijndepoli­

tiekantoor of de dichtstbijzijnde gevange­

nisbegeeft. Vermits hij dat bij het ter perse gaan vandit artikel nogniet heeft gedaan, vermoeden wij dat erinderdaad heel wat meer aan deknikker was en is.

Ikelk geval hebtgij opnieuw duidelijk laten blijkendat gij de PS niet rechtstreeks durft aanpakken. Er was- zoals al aange­ bracht- alleen wat futiel tegenstribbelen van de VLD’ers in de commissie justitie. Gij zijt met handen envoetenaan de PSgebon­ den. Ook al ligt diepartij in de mediazwaar onder vuurvanwege schandalen ten allen kant, dan nog behoort een onvervaard duel met Onkelinx en co totde onmoge­ lijkheden. En dat ondanks hetfeit dater in liberale rangen meer en meer ongerust­

heid heerstover het feit dat de regering- met u aan kop - steeds slechter scoort op het terrein “veiligheid". Terwijl de VLD nu juist op dat punt volop deconfrontatie zou moeten aangaan met het Vlaams Belang, datvorige week alweer de nodige cadeaus in de schoot geworpenkreeg, zodanig dat hetzelfsopden duur geen verkiezingscam­

pagnemeer moet voeren.

Gij zijt jurist, economist, filosofisten oppertistvan vorming. Dan moetgij zelf toch ook wel beseffen dat de bevolking zich meer enmeerafvraagt wat daaraan de top vanjustitieallemaal gebeurt. Ach ja, we kennen detraditioneleverdedigingsrede:

ieder minister is baasop zijn eigendepar­ tement enmoetdat naar eigen inzichten en het landsbelang besturen. Maar vaneen premier die een derde mandaatnastreeft, mag ietsmeer worden verwacht. Dathij zich niet laat schuren door zijn vice-pre- mier, en duidelijk aantoont dat hij de touw­

tjes in handen heeft. Gij hebt de touw­ tjesnietinhanden, integendeel, er ligt een gordiaanseknoop rond diegij niet kunt ofdurft ontwarren.Ge kunt alleen maar hopendat een bevolking opvakantieniet al tescherp toekijktop wathaarleidende klasse doet. Al dient herhaald: van veel klasse getuigt het

“ ■ T'RdZCidaRc.

Belangen

Marc D’Hooghe is ereconsul van Frankrijk.

De man woont in De Panne. Tot zover niks aan de hand. Maar wat blijkt? De man heeft zopas in een Franstalige brief de 361 Franse inwoners van De Panne opgeroepen om op 8 oktober te gaan stemmen. Dat mag, maar mijnheer D’Hooghe voegde er nog snel een briefje aan toe waarin hij de Franse kiezers meteen ook oproept om voor zijn vrouw te stemmen. Die is kandidaat op de VEDA-lijst van Willy Vanheste (een kartellijst van soci­

alisten en liberalen) en volgens de ereconsul de beste garantie om “de belangen van de Fransen in De Panne” te verdedigen.Welke belangen hebben de Fransen in De Panne?

Zou toch eens iemand moeten nagaan.

-*

A

4

26 juli 2006

De dingen dezer dagen Roddels uit de Wetstraat

Beleuvenissen

Valere Oversteyns, ingezetene van Tob- backville, vond het niet meer dan passend en billijk om ter gelegenheid van haar familie­

feest Astrid Coburg die het Te Deum in Leu­

ven kwam bijwonen, een passend geschenk te overhandigen. Een kijkdoos en wel een BHV-kijkdoos. Een kijkdoos is een gewone doos - een schoendoos kan daarvoor al die­

nen - met een gat in het deksel waardoor men kan loeren wat er binnenin zit. U Raadt het al: Valères kijkdoos was leeg, absoluut leeg.

Om 11 uur probeerde hij met zijn doos de Sint-Pieters binnen te gaan, maar de toe­

gang werd hem geweigerd, want niet pas­

send gekleed in donker kostuum, geen das en bovendien blootsvoets in sandalen. Dan maar gewacht op de slotakkoorden en op de verschijning van Astrid Coburg om haar zijn geschenk te overhandigen. Niemand minder dan Napoleon Louis kreeg hem echter in de smiezen en onmiddellijk stonden twee met oordopjes opgetutte mannen naast Valère met de vraag wat er in die doos zat. Daar ontspon zich volgende conversatie.

Agent XI: Goedemiddag mijnheer, wat heeft u in die doos zitten?

Valère: Euhhh, niets!

Agent X2: Hoezoe niets? Komaan manneke ge gaat ons niet komen ver­

tellen dat er niets in die doos zit, eh!

Mogen wij u vragen samen met ons achter de nadarafsluiting plaats te nemen.

Zo gezegd, zo gedaan.

Agent XI: Zeg eens, wat zit er in die schoendoos?

Valère: Wel dat is geen schoendoos, dat is een BHV-kijkdoos, en daar zit niets in. Echt waar. Dat is een gewone lege doos!

Agent X2: En waarom een lege doos?

Valère: Wel, dat is eigenlijk een lege BHV- kijkdoos.

Agent X2: Een lege BHV-kijkdoos?

Was da voor zever? Komt mijnheer de boel soms op stelten zetten? U weet toch dat daar zware straffen op staan op het verstoren van dergelijke nationale evenementen.

Valère: Maar neen, het was de bedoeling

EZlSNOG

HET IS

MET^lESEKflSCHE T

û

ESTANPEN HE IK

HET NIET MEE*

ZITTEN..,

NOOIT

TELMTOMAMTE SLUITEN JMj HET . VLAAMS ZIEKENFONDS !

Gratis

z

om dit geschenk, die lege kijkdoos, aan prin­

ses Astrid te overhandigen...

Agent XI: Dus u komt naar hier om een lege doos te overhandigen?

Valère: Juist!

Agent XI: Mogen wij uw papieren zien?

Valère: Geen probleem.

Agent X2: Voor de laatste maal mijn­

heer, wat zit er in die doos?

Valère: Maar ik zei het al, niks... geen mui­

zen, geen explosieven, geen...

Agent XI: Explosieven?

Valère: Maar neen, dat heb ik niet gezegd!

Je moet gewoon door dit gaatje in de voor­

kant kijken en dan zal je merken dat er niks in de doos zit, daarom moet je ze niet eens openen (doos is dichtgelijmd).

Agent X2 kijkt door het gat en vraagt: ‘En... wat moet ik nu zien?’

Valère: Wel. euhh, niks. Ik zei het toch al!

Het is en blijft een lege doos! Mijn bedoe­

ling was om de aandacht van prinses Astrid en de media te vestigen via deze lege doos op wat de splitsing kieskring BHV uiteinde­

lijk geworden is.

Agenten XI en X2 horen het in Keu­

len donderen.

Agent XI: Mogen wij u vragen van die doos open te maken?

Valère scheurt een stuk van de doos open.

“Zie je nu! Ik zei het toch al, leeg.

Agent X2: En hoe bent u hier?

Valère: Met de auto, die staat daar, in de Rijschoolstraat.

Agent X2: Wilt u ons vergezellen naar uw auto en maken dat u hier weg komt.

Zucht van Valère: sympathiseer dan al eens met het koningshuis.

Poets wederom poets

In Wetteren stapte enige tijd geleden bijna het hele N-VA-bestuur op om kartel te vor­

men met het Vlaams Belang. Reden: dictato­

riale neigingen van het N-VA-hoofdbestuur. In Meerhout stapte bijna de helft van het VB- bestuur over naar de N-VA. Reden: dictato­

riale neigingen van het hoofdbestuur.

Als het maar in de Vlaams-nationale fami­

lie blijft, nietwaar?

Zwarte humor

Van Vlott-senator Hugo Coveliers kan men veel zeggen, maar niet dat hij niet over een stevige dosis humor zou beschikken, zij het niet zelden van de zwarte soort. Schitterend in dat verband is zijn brief aan de directie van de Lotto, waarin hij om financiële steun vraagt voor zijn (vermeend) voornemen om in Charleroi een happening te organiseren tegen het gesjoemel van de PS.

“Als links langs de kas mag passeren voor een concert tegen rechts, dan mag rechts voor dit initiatief toch ook een steuntje vra­

gen?", zo luidt het.

Of de senator inmiddels ook al antwoord heeft gekregen vanuit het Lotto-sanhedrin werd nog niet aan de publieke opinie ken­

baar gemaakt. Maar die is er vrij gerust in dat het zal uitblijven.

Kaplan en Onkelinx:

één front

Na de ontsnapping van Kaplan Murat eis­

ten tal van partijen in de Kamer dat - ondanks het reces - de Kamercommissie voor Justi­

tie zou bijeengeroepen worden. Menigeen was er immers van overtuigd dat Laurette Onkelinx nu toch wel echt te ver was gegaan door penitentiair verlof te verlenen aan een gangster die als ‘gevaarlijk’ stond gecatalo- geerd en die bovendien nog een ander pro­

ces boven het hoofd hing. Kaplan was deze keer niet ontsnapt, hij was gewoonweg niet naar de gevangenis weergekeerd omdat hij boos was dat zijn vervroegde invrijheidstel­

ling was afgewezen...

Voormiddag

De Croo ging gewillig op de vraag in.

Woensdag verzamelde zich de politieke meute in de klassieke Europazaal, gevolgd door een horde journalisten. Gerolf Anne- mans en zijn kompaan Bart Laeremans, maar ook Tony van Parys waren niet mals voor de minister, al waren het enkel de eerste twee die haar ontslag eisten. Annemans noemde haar op een zeker moment “de minister van vrijlatingen”, alluderend op Erdal, de wet- Lejeune en het veel te lichtzinnig toegekende penitentiair verlof. Bovendien onderstreepte hij dat nogmaals aangetoond werd dat dit justitiebeleid in Vlaanderen wordt afgewe­

zen door de bevolking en dat de PS enkel haar zin kan doen zolang de Vlaamse knech­

ten van VLD en Sp.a-spirit ja knikken en zolen likken.

Twee keer geel

Van de gespierde uitlatingen van groot licht Walter Muls van Spirit de dag voor­

dien, was niets meer te merken. Gedwee liep hij in de pas van de meerderheid. Ook Claude Marinower van de VLD was gedwee en braaf en besefte als geen ander dat er van­

uit zijn hoek geen potten mochten gebro­

ken worden.

Opmerkelijk daarentegen was de tussen­

komst van Charles Michel (MR) die voor- zichtig-kritisch was, maar de minister toch

Verwilghen padvinder voor Onkelinx

Toen bekend raakte dat Kaplan Murat penitentiair verlof had gekregen, fronsten velen meteen de wenkbrauwen. Hoe kan een veroordeelde gangster die nog een bij­

komend strafproces boven het hoofd hangt (wegens de nachtelijke diefstal in Londer- zeel) zomaar vrijgelaten worden! Dat druist toch in tegen alle logica! Penitentiair verlof is toch bedoeld om een nakende vrijlating voor te bereiden en is bijgevolg toch onver­

antwoord wanneer er nog jaren cel verwacht worden!

De regeling inzake penitentiair ver­

lof werd dertig jaar geleden uitgewerkt in een omzendbrief van Herman Vanderpoor- ten zaliger. Deze justitieminister bepaalde toen uitdrukkelijk dat “dergelijk verlof niet in overweging mag genomen worden ten opzichte van veroordeelden die door de par­

ketten werden gesignaleerd als zijnde voor andere feiten vervolgd". Zevenentwintig jaar lang bleef deze regel overeind, maar in 2003 werd ze onderuitgehaald door een andere liberale justitieminister, met name Mare Ver­

wilghen.

Recidivisten

Om het hoofd te bieden aan het enorme gebrek aan cellen heeft Verwilghen op alle mogelijke manieren geprobeerd om de gevangenisstraffen verder in te korten. Zo nam hij in 2002 de dwaze beslissing om reci­

divisten die veroordeeld werden tot een cel­

straf onder de drie jaar al vrij te laten na één derde van de straf (in plaats van de wettelijk voorziene twee derden).

En op 27 februari 2003 volgde een omzend­

brief die de voorlopige invrijheidsstelling van gedetineerden met een recente of nakende nieuwe veroordeling bespoedigt.

Zo vormt een uitgesproken celstraf die zwaarder is dan drie jaar effectief geen belet­

sel om gevangenen toch vrij te laten, ten­

zij het parket deze straf binnen de vijftien

bedacht met “een gele kaart”. Waarop Van Parys heel gevat stelde dat dit na de ontsnapping van de Turkse terroriste Erdal nu al de tweede gele kaart is. En vergelijkend met het voetbal, zou dat betekenen dat men rood krijgt en weg moet...

Haar vertrouwen

beschaamd_________ ___

Maar Onkelinx bleef zitten. Met een nooit geziene arrogantie las ze een voor­

gekauwde tekst voor waarin ze haar onschuld probeerde aan te tonen. Boven­

dien bleef ze herhalen dat Kaplan net als ieder ander moet gereïntegreerd wor­

den in de samenleving en daardoor moet kunnen genieten van penitentiair ver­

lof, hoewel “hij nu haar vertrouwen had beschaamd”. Zij werd gesteund door al wat rood ziet, alleen de blauwen teken­

den een motie niet mee. Enkele uren later verklaarden ze die motie wél mee te zullen stemmen... in het najaar. Wel­

licht had de blauwe oppergoeroe Vrh- fstdt iedereen nog eens goed afgeblaft.

Namiddag _____________

De commissie was nog maar net afge­

lopen of het gerucht sijpelde binnen dat Kaplan en/of zijn advocaat met het kabi­

net zouden onderhandeld hebben over diens overgavevoorwaarden. Opnieuw was vooral de oppositie in alle staten en eiste ze een nieuwe zitting van de commissie. Om 17 u. zat iedereen weer in de Europazaal. Annemans sprak van een grof schandaal als politieke kabinet­

ten gaan onderhandelen met gangsters.

Dat moet de magistratuur desgevallend doen. Ook Van Parys had er geen goed woord voor over.

Toen het bericht van Verhofstadt kwam dat hij zijn minister bleef steu­

nen, zakte alles als een pudding in elkaar en hernam het leven zijn gewone gang.

De journalisten grapten eens met elkaar, want morgen zou het weer bingo zijn in hun gazetten, leder trok huiswaarts, tevreden of kwaad.

dagen ten uitvoer legt. In dezelfde logica maakt Verwilghen het mogelijk dat derge­

lijke mensen ook gemakkelijker penitenti­

air verlof krijgen. Het is van deze nieuwe uitzonderingsmaatregel dat Onkelinx dank­

baar gebruik maakte om de poort wagen­

wijd open te zetten voor ontsnappingsko- ning Murat.

Kortom, Verwilghen effende het pao voor Onkelinx. Hij maakte het zeer moei­

lijk om recidivisten in de cel te houden, van­

uit de filosofie dat een gevangenisstraf zoveel mogelijk moet vermeden worden en slechts gezien mag worden als een “ultimum reme- dium" en dus als een weinig zinvolle straf- Ja maar, zult u zeggen, op die manier houdt men toch de zot met de strafrechter, met wiens oordeel gewoon geen rekening wordt gehouden! U heeft overschot van gelijk- Maar dat zal de Verwilghens en de Onke- linxen worst wezen. Hun enige bekommer­

nis is de vraag: “Hoe krijg ik de veroordeel­

den weer zo snel mogelijk buiten.” Dat deze houding het gezag van de strafrechter ern­

stig aantast, is van geen tel. En dat een der­

gelijke laksheid grote risico’s inhoudt voor de samenleving, moeten we er maar bij nemen.

Het wordt nog lakser.

Nog dit. De nieuwe wet-Onkelinx over de gedetineerden die onlangs in het Staats­

blad verscheen, maakt het vrijlatingsbeleid nog veel lakser. Vrijlating na één derde van de straf wordt een bijna-automatisme. En penitentiair verlof wordt een vast recht (in plaats van een gunst) voor het gros van de veroordeelden.

Alle gedetineerden met een straf lager dan drie jaar (dat is meer dan 80% van alle veroordeelden), zullen binnenkort namelijk - tenzij in uitzonderlijke gevallen - automa­

tisch recht krijgen op penitentiair verlof van zodra zij de gevangenis BINNENKOMEN-

Begrijpe wie kan. n

De dingen dezer dagen

26 juli 2006

5

De hete zomer: Spanje 1936

Niemand kan of mag beweren dat de Spaanse Burgeroorlog - thans zeventig jaar geleden - zomaar uit het niets ontstond. Hij kende een lange aanloop. Bepa- lend waren de drie grote tegenstellingen binnen de Spaanse maatschappij. Naast de klassieke klassentegenstellingen was er het autoritaire bestuur versus een meer vrijheidslievend streven, en een centraal gerichte staat tegenover regio nale aspiraties. De opstand van 18 juli 1936 was tevens de eerste moderne coup waarin het bemachtigen van radiostations, telefooncentrales en vliegvelden een

centrale rol speelden. .... . . .

In wat volgt brengen we een bondig overzicht van de aanleiding en he ver o p van deze bijzonder wreedaardige burgeroorlog.

Asturië

De jaren twintig en dertig verliepen in Spanje bijzonder chaotisch. Gedurende lange jaren was het land nagenoeg onregeer­

baar en de Cortes, het Spaanse parlement, onmachtig om daartegen iets te onderne­

men. Enig soelaas bracht generaal Miguel Primo de Rivera tijdens de periode 1923- 1930. Onder zijn verlicht despotisme ver­

minderde de werkloosheid en kende de eco­

nomie een korte heropleving, maar in 1930 verplichtte links hem tot aftreden. Enkele maanden nadien overleed hij. In 1931 ont­

vluchtte koning Alfonso XIII zijn land en werd op 14 april de republiek uitgeroepen.

Zowel de Kerk als een groot deel van het leger was tegen, maar zwegen vooralsnog.

In november 1933 wonnen de nationalisten de verkiezingen. Onmiddellijk reageerden de roden en trachtten door middel van sta­

kingen en betogingen het land plat te leggen.

Ook de liftbedienden, obers en stierenvech­

ters staakten.

Van toen af kan men spreken van de twee Spanjes. Aanslagen op rechtse politici, advo­

caten, geestelijken, ... maakten deel uit van het dagelijkse leven. Daartegen werd gerea­

geerd door de falangisten onder leiding van de charismatische José Antonio Primo de Rivera, die als oudste zoon van de generaal in de politiek was gegaan om de eer van zijn vader te redden, en de carlisten. de aanhan­

gers van de broer van de koning, de tradi­

tionalistische Don Carlos.

In 1934 kwam de regering van de katho­

lieke premier Gil Robles voor een grote uit­

daging te staan. In het noorden van Spanje, in Asturië, kwamen 40.000 gewapende arbei­

ders en mijnwerkers in opstand. De geweld­

dadige opstand was door de communisti­

sche partij vanuit Moskou georchestreerd.

Gil Robles deed een beroep op een militair die een razendsnelle carrière had doorlopen en van geen kleintje vervaard was. Dat had hij ruimschoots in Spaans-Marokko bewezen waar hij een rebellie in bloed gesmoord had.

Zijn naam: Francisco Franco. De premier werd niet teleurgesteld. Aan het hoofd van zijn Marokkaans legioen rekende generaal Franco in een mum van tijd af met de opstan­

dige Asturiërs. Franco wist dat hij geen beroep diende te doen op eigen Spaanse eenheden. Deze waren onvoldoende opge­

leid en misten iedere gevechtservaring. Kort daarna werd ook komaf gemaakt met de rode Catalaanse republiek van Lluis Com- panys.

Calvo Sotelo

In februari 1936 werden er nieuwe parle­

mentsverkiezingen uitgeschreven. Het Volks­

front (“Frente Popular”) stond tegenover de nationalisten (“Frente Nacional). In 1933 hadden de roden door onderlinge tegenstel­

lingen de verkiezingen verloren. Thans zou dat niet meer gebeuren. De campagne ging gepaard met straatgevechten, brandstichting en aanslagen. In Madrid en Barcelona op®' reerden anarchistische terreurbendes vrij- u't- Links won de verkiezingen met 34,3 a

terwij| rechts 33,2 % behaalde. Het politieke centrum werd nagenoeg weggevaagd. Voor­

dien had Largo Caballero, de Spaanse Lenm.

laten weten dat indien links de verkiezingen niet zou winnen, hij er zou voor zorgen dat er een burgeroorlog uitbrak.

Onmiddellijk na de verkiezingen volgde een repressie tegen al wat rechts was.

iverse kranten en weekbladen werden ver-

°den, generaals als Franco en Mola werden naar de Canarische Eilanden en elders ver- annen en José Antonio Primo de Ribera J*erd onder de smoes van verboden wapen- ezit in maart gevangengezet. Na een korte gevangenschap in Madrid werd de falangelei- er naar de gevangenis van Alicante overge- racht. Op zijn falangebeweging oefende hij h°5, ns een matigende houding uit. Ook ad José Antonio Primo de Rivera tevergeefs intact gezocht met een aantal socialisten, e tegenstellingen waren evenwel onver- Oenbaar geworden.

Op 14 juli 1936 ontplofte de zaak. Die dag werd de rechtse oppositieleider in de Cor­

tes, advocaat José Calvo Sotelo, door linkse politieagenten doodgeschoten. Voor het Frente Nacional was de maat vol. Een junta van generaals onder wie Mola. Franco, Queipo de Llano en Goded kwam tot het besluit dat het nu genoeg geweest was.

Junkers

Het uitbreken van de burgeroorlog op 18 juli begon met een golf van moord, vernieling en plundering. Zowat alle politieke partijen en vakbonden vormden militie-eenheden met namen die leken op die van voetbalclubs.

Zo had je de “Lynxen van de Republiek”, "De Rode Leeuwen”, de 'Furies’, ‘Spartacus’ en

“Kracht en Vrijheid”.

In heel republikeins Spanje werden kerken en kloosters zonder onderscheid verbrand en geplunderd. Vernieling, veeleer dan buit, was het doel. Vrijwel nergens had de Kerk als dusdanig aan de opstand deelgenomen.

Voor links maakte de Kerk evenwel deel uit van het rechtse establishment dat het volk bedroog en uitperste. In totaal wer­

den er tijdens de zomer van ‘36 13 bisschop­

pen, 4.184 priesters, 2.365 kloosterlingen en 283 nonnen vermoord. De moorden werden gewoonlijk voorafgegaan door martelingen en verkrachtingen. In Barcelona, waar Cata­

laanse anarchosyndicalisten de macht gegre­

pen hadden, vond er een sinistere tentoon­

stelling plaats van mummies van geestelijken en werden opgedolven skeletten tegen de kerkmuren geplaatst, waar ze aan de spot van het gepeupel overgelaten werden. Tot jolijt van de massa liep een anarchistische arbeider rond in een bisschopsgewaad.

Iedereen die mogelijkerwijs verdacht werd van sympathie voor de nationalisti­

sche opstand was in gevaar. Net als bij de nationalisten maakten de irrationele omstan­

digheden van de burgeroorlog het onmoge­

lijk om vast te stellen wat verraad was en wat niet.

De bedoeling van de opstandige generaals was om zo vlug mogelijk betrouwbare een­

heden (onder meer de getrainde en erva­

ren Marokkanen) vanuit Afrika naar Anda- lusië over te brengen. Aanvankelijk had men aan de zeeweg gedacht maar men vreesde de oorlogsschepen die in handen van de repu­

blikeinen waren. Volkomen onterecht naar later bleek. De rode matrozen hadden een groot aantal van hun officieren gelyncht of na een schijnproces terechtgesteld of over­

boord gegooid. Een aantal gelukkigen had­

den zich in veiligheid kunnen brengen. Zon­

der de ervaring en deskundigheid van hun officieren kwamen de matrozen pas nader­

hand tot de ontdekking dat ze hun schepen niet strijdvaardig konden maken.

De rechtse generaals spraken hun voor­

keur uit voor een luchtbrug (de eerste in zijn soort) maar men bezat geen transport­

vliegtuigen. Een bevriende Duitse zakenman beloofde hulp. Via zijn contacten kwam hij in voeling met Hitler. Na een gesprek en een beroep op zijn luchtmachtcheDGoiring werden er dadelijk een aantal Junkers-52 transportvliegtuigen ter beschikking gesteld.

Samen met enkele Italiaanse toestellen werd de luchtbrug in een mum van tijd operatio­

neel gemaakt. In enkele dagen tijd werden er duizenden Marokkaanse en Spaanse sokia ten naar het schiereiland overgevlogen. Daar ooereerden deze goed uitgeruste troepen

P Xpliik langsheen de Portugese grens aan ïn Xthiserende dictator Salazar rar n strobreed in de weg legde. Inte- hen2p|i Zo’n 12 000 Portugese vrijwilligers gendeel. Zon o nationa|istiSche (‘Viviatos) verve zuidenoprukte.

7° ^Moladat in het noorden van Spanje. Na S^:toLddenzeruW..nder4..1n het land in hun macht.

tmenCvholtrokezich middels actieve interventie

van Duitsland en Italië, en de nederlaag van de republikeinen lag grotendeels aan het zelfzuchtige gemanoeuvreer van Stalin (die voor zijn hulp zowat de hele goudvoorraad opeiste en ook kreeg) en de ‘neutraliteit’

van Frankrijk waar het Volksfront van Léon Blum aan de macht was. Op binnenlands vlak gaf het feit dat de nationalisten over één lei­

der en een degelijk getraind leger beschik­

ten, de doorslag. De republikeinen, daar­

entegen, maakten voortdurend onderling ruzie. Het kwam zelfs in 1937 tot een bur­

geroorlog binnen de burgeroorlog toen de communisten afrekenden met de anarchis­

ten en de trotskisten. Bovendien beschikte republikeins Spanje over geen noemens- waardig leger, want dat hadden ze nagenoeg zelf afgeschaft. Wat overbleef waren slecht bewapende en opgeleide militie-eenheden, de internationale brigades die uit 80 % com­

munisten bestonden, maar aanvankelijk meer idealisten dan vechters waren, en enkele degelijke door Sovjet-Russen geleide tank­

en vliegtuigeenheden.

De belegering van het Alcazar in Toledo door republikeinse troepen waar kolonel Moscardo stand hield tegen een overmacht, kreeg voor de nationalisten een grote sym­

bolische betekenis. Zeker nadat Moscardo in een dramatisch telefoongesprek zijn gevan­

gen zoon had opgeofferd. In ruil voor zijn zoon diende hij de vesting over te geven.

Franco op weg naar Madrid moest Toledo veroveren, en sloot Moscardo in zijn armen terwijl zijn Marokkaanse krijgers geen gevan­

genen maakten. Hierdoor versterkte Franco zijn missie.

Op I oktober mocht hij zichzelf in Bur­

gos staatshoofd noemen. Met naar voren gestoken buik beloofde de kalende caudillo de nationale eenheid te herstellen. Heel traditionalistisch Spanje stond achter zijn kruistocht om de “christelijke beschaving te beschermen tegen het wreedste heidendom dat de wereld ooit heeft verduisterd”.

In die sfeer ontstond ook de leuze “Rome of Moskou”. Rechtse auteurs en politici als Robert Brasillach. Robert Poulet en Léon Degrelle voerden campagne tegen het rode gevaar. Degrelle ronselde een aantal vrijwilli­

gers voor Franco-Spanje. Ook rechts Frank­

rijk deed dat.

Madrid

Ondanks diverse reddingspogingen werd José Antonio Primo de Rivera na een schijn­

proces op z’n Sovjetrussisch op 20 novem­

ber 1936 terechtgesteld. Lange tijd talmde Franco met de officiële bekendmaking van zijn terechtstelling. Een levende José Anto­

nio Primo de Rivera had voor hem uit oppor­

tunistische redenen meer waarde dan een dode José Antonio Primo de Rivera, die in geen tijd een martelaarstatus zou krijgen.

Eerst diende Franco zijn macht op de falan­

gisten te consolideren; dat deed hij onder meer door het corporatisme tot staats­

leer uit te roepen. In de lente van 1937 had Franco de falangisten en de carlisten vast in handen. Het nieuwe uniform bestond uit een blauw hemd (van de falangisten) en een rode baret (van de carlisten). Thans had de caudillo ook de zekerheid dat beide organi­

saties geen zelfstandige operaties meer zou­

den ondernemen.

Een eerste rechtstreekse aanval op Madrid in november/december 1936 mislukte. Mis­

lukking die te wijten was aan het succes van de sterkere Russische tanks en het gedetail­

leerde aanvalsplan dat de roden vonden op het lichaam van een gedode Italiaanse offi­

cier.

Hitler was geenszins verrast door het mis­

lukte Madrid-offensief. Het kwam hem ook goed uit. Hierdoor immers zou de oorlog langer duren en werd de aandacht op inter­

nationaal vlak van zijn eigen plannen afge­

leid. Tevens beschouwde de Führer Spanje als een groot oefenterrein waar hij allerlei nieuwe Duitse wapens kon laten uittesten.

Pas na de mislukte aanval op Madrid besloot hij tot de oprichting van het Condorlegioen dat voornamelijk uit pantser-, luchtafweer en vliegtuigeenheden bestond. Voor die tijd betrof het een revolutionaire strijdmacht met experimentele en succesvolle wapens.

De vrijwilligers (dat waren ze effectief) wer­

den als toeristen vanuit Hamburg naar ginds verscheept. De diensttijd duurde zes maan­

den. De nieuw ontworpen Blitzkrieg-stra- tegie werd er uitgetest alsook nieuwe vlieg­

tuigen als de Stuka en de Messerschmidt 109. De nieuwe Duitse vliegtuigen zorgden vanaf het voorjaar van 1937 voor een per­

manent luchtoverwicht. Daarnaast waren er een aantal Duitse instructeurs die de natio­

nalistische militairen op Pruisische wijze dril­

den. Franco wist dat hij afhankelijk was van deze Duitse hulp en legde de Duitsers dan ook niets inde weg. Ook gaf hij hen een hele reeks mijnconcessies. Mussolini stuurde hele divisies en dat niet steeds tot vreugde van Franco, die zich maar moeilijk kon verzoe­

nen met het nogal arrogante optreden van de Italianen. De Duce was tuk op militaire roem, maar was niet te spreken over de eer­

der matige prestaties van zijn troepen.

Casado

Dankzij de opening van tal van Sovjet- archieven weten we thans duidelijker dan voorheen dat de communisten streefden naar de vestiging van hun eigen macht. De internationale brigades, zo’n 32.000 man in totaal (waarvan 1.722 Belgen), werden naar hun normen gekneed. Door de linkse inter­

nationale pers werden deze vrijwilligers de hemel in geprezen. Hun militaire prestaties waren echter eerder gering. Bij menige mis­

lukte aanval werden vluchters meedogen­

loos door commissarissen neergeknald. Vaak bedroegen hun verliezen bij een aanval meer dan 50 %. Grote schrik hadden de brigadis- ten voor Francos Marokkanen.

Hoewel de republikeinen betere tanks hadden, werden deze niet samen met de infanterie ingezet. Hierdoor ging de kracht van de aanval teloor. Daarnaast was er een voortdurend tekort aan munitie. De gewe­

ren die Frankrijk leverde, waren doorgaans afdankertjes zonder geschikte munitie. Een nadeel was ook het feit dat het centrale republikeinse gezag niets voorstelde met als gevolg dat de militaire leiders ongecoör­

dineerde aanvallen lanceerden. Chaos was troef! De communisten kregen hun beve­

len rechtstreeks vanuit Moskou en hielden geen rekening met de plaatselijke toestan­

den. Daarbij kwam dat er ook een blijvend gebrek aan voedsel en kledij was. Dergelijke wantoestanden kende men niet aan natio­

nalistische zijde.

Aanvankelijk stuurden Hitler en Stalin voldoende hulp om te vermijden dat hun beschermelingen de oorlog zouden ver­

liezen. Maar na het verdrag van München, eind september 1938, trok Stalin zijn men­

sen terug, en spitste hij zijn aandacht meer op Midden-Europa toe. Hitler, daarentegen, stuurde van dan af meer hulp naar Franco in de wetenschap dat Frankrijk en Engeland toch niet zouden reageren. In nauwelijks enkele maanden tijd was de zaak dan ook beklonken en won Franco de oorlog.

Eind januari 1939 trokken de nationalisti­

sche eenheden een verlaten Barcelona, het bolwerk van de republikeinen, binnen. Zo’n 400.000 door honger en koude geteisterde mensen vluchtten naar Frankrijk. De doods- reutel van republikeins Spanje was definitief.

Er was geen voedsel en geen bewapening voor de nieuwe rekruten. De verbittering was groot. Ze voelden zich door iedereen in de steek gelaten.

Op 28 maart 1939 marcheerden de eerste nationalistische troepen Madrid binnen. In hun kielzog volgde een groot konvooi vracht­

wagens met voedsel voor de hongerende bevolking. Franco's mannen werden toege­

juicht. De leden van de zogenaamde vijfde colonne waagden zich terug op straat. Gedu­

rende drie en een half jaar hadden ze zich schuilgehouden. Dankzij het kranige optre­

den van de republikeinse kolonel Casado viel Madrid zonder verder bloedvergieten.

Hiermee kwam een einde aan een van de bloedigste en wreedste burgeroorlo­

gen die Europa teisterden. Enkele maanden nadien brak de Tweede Wereldoorlog uit.

Franco toonde zich dankbaar ten opzichte van Duitsland, maar hield de boot af toen Hitler hem vroeg aan zijn zijde ten strijde te trekken.

P. Beddeleem

Geraadpleegdeliteratuur:

-AntonyBeevor, “Destrijd om Spanje:

de SpaanseBurgeroorlog”. Amsterdam, Anthos, 2006;

- HughThomas, "De Spaanse Burger­

oorlog”. Amsterdam, Anthos, 2006;

-Dossier "La guerre d’Espagne” in “La Nouvelle Revued’Histoire”, 2006, nr. 25 (juli-augustus).