• No results found

Door een oranje bril

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2022

Share "Door een oranje bril"

Copied!
1
0
0

Bezig met laden.... (Bekijk nu de volledige tekst)

Hele tekst

(1)

M E D I A 9

K E R K + L E V E N - 9 A P R I L 2 0 0 8

T

IEN jaar intussen werkt Bart Dirks in dienst van de Volkskrant, de laatste vijf jaar vanuit Brussel als cor- respondent voor België en de Europese Unie. „Voor mij is dit land één grote speeltuin. Natuur- lijk verwacht mijn redactie nieuws over de politieke ontwik- kelingen, maar daarnaast mag ik zelf allerlei onderwerpen aandra- gen. Als correspondent ben je ten- slotte de ogen en oren van je krant. Je hoopt dat jouw verwon- dering en nieuwsgierigheid over- eenstemmen met wat de lezers nog niet weten en wat hen boeit. Ik schrijf dus evengoed over de jong- ste regeringsvorming als over vin- kenzetten, over de cyclocross zo- wel als over jullie eigenste paro- chieblad.”

Hoewel hij zich echt welkom voelde, bleek de verhuizing naar Brussel best wel wennen. „Plotse- ling kwam ik terecht in een twee- talige stad. Het was zowat België in het klein. Enerzijds voelde ik me thuis, omdat ik een vertrouw- de taal hoorde en kon praten. An- derzijds voelde ik me echt in het buitenland, want er is natuurlijk ook het Frans.”

Op politiek vlak zag Bart Dirks in de voorbije jaren een en ander duidelijk veranderen. „Vijf jaar geleden beperkte de Belgische politiek voor een Nederlander zich tot het Vlaams Belang en het cordon sanitaire. De recente crisis was de perfecte kapstok om te la- ten horen wat er in dit land leeft aan communautaire problemen.

In het buitenland wordt immers vaak gemeend dat België op split- sen staat, gewoon omdat men niet weet hoe de problematiek hier al- tijd al sluimerde.”

Dat besefte Dirks zelf ook maar pas toen hij hier woonde. „Ik her- inner me nog hoe trots ik was dat ik mijn koffie in het Frans kon be- stellen, tot een Vlaamse collega me op de vingers tikte: ‘Je bestelt je koffie hier toch wel in het Ne- derlands?’ Pas toen drong het tot me door hoe gevoelig die taal- kwestie nog steeds ligt. Dat is iets wat wij, Nederlanders, volstrekt niet beseffen.” Volgens Dirks ver- klaart dit mede de haat-liefdever- houding van Vlamingen met Ne- derlanders. „In Vlaamse ogen zijn Nederlanders dan wel arrogant en onbeschoft, tegelijk zijn ze een bondgenoot wat betreft de taal.”

Vluchtmisdrijf

Die taalverbondenheid werkt ook misleidend, beseft de België- correspondent: „Omdat we de- zelfde taal spreken, meen je dat het verschil niet zo groot zal zijn.

Toch merk je dat dit land anders georganiseerd is en dat er andere thema’s spelen. Zoals vluchtmis- drijf en weekenddoden, woorden die wij zelfs niet kennen. Niet dat er bij ons geen doden vallen in het verkeer tijdens het weekend, maar het is geen issue.”

Ook opvallend zijn de vaak hef- tige discussies in het Vlaamse par- lement. „Wij beschouwen Vlamin- gen als zachtaardig, maar dat beeld staat in schril contrast met het gejoel en de levendigheid van de politieke debatten. Bij ons zou de voorzitter iedereen meteen tot de orde roepen”, bedenkt hij met

spijt. „Politiek gaat het er hier veel harder toe dan in Nederland. Ik sta versteld van de onaardige op- merkingen die de laatste maan- den over en weer vlogen. Hoe kan dit toch? Jullie moeten het probe- ren eens te worden, maar jullie zitten voortdurend te bekvech- ten.”

Daartegenover lijkt de sociale cohesie in Vlaanderen veel ster- ker dan in Nederland. „De jeugd- beweging hier is niet enkel groter en hechter, men beseft ook dat ze een antigif vormt tegen de antipo- litiek. Ook de vrouwenbewegin- gen staan sterk in Vlaanderen.

Hier geven mensen om elkaar. Ze vormen letterlijk een samenle- ving.” Keerzijde van deze medail- le, ontdekte Bart Dirks, is dat men het gevaar loopt eenkennig te worden. „Vlamingen zijn erg honkvast. Ze gaan wonen waar ze zijn opgegroeid. Ze blijven trouw

aan het netwerk dat ze in hun jeugd opbouwden. Als buiten- staander is het vaak heel moeilijk daarin een plekje te veroveren.”

Ook de katholieke onderstroom in de Belgische samenleving trof de Nederlandse correspondent.

„Zelf groeide ik op in het katholie- ke Zuid-Limburg, maar in Vlaan- deren viel het me op hoezeer ve- len het geloof nog in zich dragen, ook al zijn ze niet langer kerkgan- ger. Hier is nog duidelijk een ka- tholieke humuslaag.”

Onnodig te zeggen dat dit ver- blijf in ons landje Bart Dirks’ per- soonlijkheid verrijkte. „Een paar jaar naar het buitenland trekken is per definitie een enorme verrij- king. Het interessante is dat je niet enkel een ander land beter leert kennen door er te wonen en te werken, maar dat je net daardoor verbluffend veel leert over je ei- gen land. Je ziet hier dingen die

anders georganiseerd zijn, en dat dwingt je om na te denken over de gang van zaken in je eigen land.

Het geeft je leven een knappe meerwaarde.”

Ook cultureel heeft Bart Dirks ontzettend genoten in België: „Ik leerde vele goede Vlaamse schrij- vers kennen, leerde Vlaamse zan- gers waarderen, bezocht tal van musea.” Lachend wijst hij naar zijn buikje: „Om de fantastische keuken niet te vergeten. Weet je dat je bij ons na tienen nergens meer hoeft binnen te stappen om een hapje te eten? Dan kijken ze je buiten.” Om te verzuchten: „Bij ons moet het ook steeds zo ge- haast. Bij jullie gaat het er gemoe- delijker aan toe. Soms denk ik in de supermarkt: ‘Jongens, schiet toch eens op.’ Maar misschien moeten wij ook wat meer van het leven genieten. Want dat kunnen Vlamingen wel. Belgen, Vlamin-

gen in het bijzonder, zijn inder- daad veel grotere levenskunste- naars dan wij, Nederlanders.”

Bart Dirks, België bestaat. Cultuurwijzer van een gespleten land, Bert Bakker, Amsterdam, 2008, 320 blz., 18,95 euro,

ISBN 978 90 351 3298 6.

Voor de Nederlander Bart Dirks was België (en Brussel nog het meest) vijf jaar lang één grote speeltuin. © Herman Ricour

Door een oranje bril

I l s e Va n H a l s t

‘In Vlaanderen vormen mensen nog letterlijk een samenleving’

Hij begroet me hartelijk, alsof hij me al jaren kent. In onze ogen misschien een tikje te, maar het klopt alvast met het beeld dat wij, Vlamingen, van onze noorderburen hebben. Maar wat zijn onze eigenaardigheden in Nederlandse ogen? Wat zijn onze kleine kantjes? Onze pluspunten? We vroegen het Bart Dirks, een Nederlander die al vele jaren te midden van Vlamingen en Walen woont en werkt.

GOEDKOOPST

assortimentin zijn

everyday SELECTION

0,69

GOEDK OOPSTE

per kg Inditassortim

ent

€ 1,53/kg

aardbeienconfituur extra Everyday 450 g

Advertentie

Referenties

GERELATEERDE DOCUMENTEN

("Kanteron Systems") blogpublicatie van 10 september 2018 waarin Kanteron Systems zijn niet- bindende indicatie van interesse voor de overname van alle Agfa-Gevaert

We zullen in onze grondwet schrijven dat we niet alles kunnen kopen; dat er een verschil is tussen een nood en een gril, tussen verlangen en lust; dat een boom tijd nodig heeft om

Eind 2007 heeft het bestuur een beleidsplan gepresenteerd, waarin onder meer de kaders zijn aangegeven voor de plannen voor een ingrijpende, maar ook hoogst noodzakelijke

Interreg Grensregio 2021-2027 (uitloop tot 2029) – enkele insteken met Vlaamse

Voor en na de «boom» van de Latijns-Amerikaanse roman leerde Europa de culturele originaliteit van Latijns-Amerika waarderen, dat overigens zelf uit zijn goede

Ook na corona is er geen nood aan minder, maar net aan meer economische groei om de impact van de crisis te verteren en om onze welvaartsstaat veilig te stellen voor

Er wordt onderzocht hoe naar de toekomst toe het vermogen van duurzame beleggingen door institutionele investeerders (zoals pensioenfondsen, universiteiten, steden en

Bewust omgaan met je lichaam, niet uit automatisme een wijntje inschenken met een toastje erbij.’ Zo laten ze elk jaar tijdens hun vasten, aan het einde van de winter, een paar