Nationale thema’s op 14 oktober

(1)

€ 2,30

74ste jaargang • nummer 39 • donderdag 27 september 2018 Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...

”

Het interview met uittredend Leu- vens burgemeester Louis Tobback in De Tijd van dinsdag jongstleden is veelzeggend. Het vraaggesprek begint niet met een lokale situatie in de hoofdstad van Vlaams-Bra- bant, nee, er wordt ingezoomd op … Antwerpen. En Tobback senior laat zich meteen gaan: alles moet eraan gedaan worden om Bart de Wever van het Schoon Verdiep te verwijde- ren. Desnoods moet CD&V’er Kris Peeters samengaan met de PVDA.

Allen tegen De Wever dus. Want indien de N-VA-voorzitter in januari niet langer burgemeester is van de grootste stad van Vlaanderen, dan is het ook met zijn nationale carrière gedaan en is dat het begin van het einde voor de N-VA, voorspelt Tob- back.

Of hoe de gemeenteraadsverkiezingen dan toch een nationaal karakter krijgen. Niet verwonderlijk, aangezien dit de eerste stembusgang is sinds 25 mei 2014, toen een aty- pische centrumrechtse coalitie op de been werd gebracht. Tegenstan- ders van deze regering ter linkerzijde hopen dat de beleidsploeg onder leiding van Charles Michel (MR) door de kiezers wordt afgestraft via de lokale keuzes. Aan de andere kant van het politieke spectrum heeft N-VA van deze gemeenteraadsverkiezingen echter ook een nationale electorale oorlog gemaakt, waaruit het voordeel wil halen.

Er wordt voor nationale thema’s gekozen omdat de Vlaams-nationalisten weten dat het moeilijk wordt om de CD&V van de eerste plaats weg te duwen. Meer nog, er zouden door de CD&V tal van lokale voorakkoorden gesloten zijn om de N-VA buiten te houden. Dat is ten- minste wat de Gentse politicoloog Carl Devos beweert. Vooral in West- Vlaanderen en Limburg zou al veel geregeld zijn. Maar anderzijds, ook is te horen dat N-VA en Open Vld op zo veel mogelijk plaatsen de han- den in elkaar slaan. Dat toont dat er eigenlijk nog veel meer open staat dan gedacht.

Jawel, N-VA wint bij recent migratiedebat

Het maken van een coalitie in steden en gemeenten zal soms afhan- gen van kleine zaken en van een paar zetels. Vandaar dat een nationaal thema dat de lokale kiezers bekoort wel een verschil kan maken in de stembus. En daar blijft de N-VA op inzetten. De voorbije maanden was al duidelijk dat immigratie en identi- teit voor Bart de Wever en consorten deel moeten uitmaken van de cam- pagne in de aanloop naar 14 oktober. En even leek het erop dat de N-VA van haar pluimen zou laten.

CD&V-burgemeesters voerden de druk op door te klagen over de overlast veroorzaakt door transmigran- ten. Staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken (N-VA) kreeg de wind van voren toen hij een aantal uitgeprocedeerde criminelen vrij- liet om plaats te maken voor trans- migranten in gesloten centra. Het asielbeleid bleek een puinhoop. En het was niet de oppositie die het zei, het waren de coalitiepartners CD&V en Open Vld. Het goudhaantje van de N-VA moest bloeden.

Ook Vlaams Belang rekende zich al rijk. Theo Francken is vooral blabla zonder resultaat, dat is nu glashel- der voor Tom van Grieken, Barbara Pas, Filip Dewinter en consorten. Het klopt dat Theo Francken meer com- municeert dan ageert, maar de ver- wikkelingen rond de migratiecrisis zouden de N-VA wel eens electo- raal succes kunnen opbrengen. In de laatste weken naar de verkiezingen is de boodschap: als er problemen zijn met het migratiebeleid, dan is dat omdat de andere partijen almaar op de rem staan. CD&V is tegenstander van het uitbreiden van de capaciteit in de gesloten centra. Dat christendemocraten en liberalen nu plots strenger willen zijn dan de N-VA, komt weinig geloof- waardig over. Kortom, de boodschap van Francken is duidelijk: ik doe wat ik kan, maar de rest wil niet mee of werkt mij tegen. Veel Vlamingen zul- Er was de migratiecrisis en nu is er de discussie over de energiebe- voorrading. In de aanloop naar de lokale stembusslag van 14 oktober overheersen nationale thema’s. Dat zou een partij als de N-VA geen windeieren mogen leggen, al lijkt het erop dat CD&V de lokale bonus ook bij de gemeente- en provincieraadsverkiezingen zal kunnen ver- zilveren. Perceptie zal belangrijk worden op de verkiezingsavond bin- nen drie weken.

len zich schikken in die analyse. Voeg daar nog een paar debatten net voor de verkiezingen bij, waarbij Bart de Wever de puntjes op de i zet, en de N-VA hoopt op die manier landelijk rond 28 procent te eindigen. 30 à 32 procent is bij een lokale stembusslag te hoog gegrepen.

Black-out kan probleem worden voor de liberalen

Bij CD&V zullen ze blij zijn als ze 20 procent van de stemmen halen.

Wat door de lokale verankering geen probleem hoeft te zijn. Dat zou dan afsteken tegen de 17 à 18 procent die in peilingen voor federale verkiezingen opduiken. Alle aandacht zal de komende weken naar Kris Pee- ters in Antwerpen gaan, maar Wou- ter Beke denkt dat de soms vreemde uitspraken van Peeters (“ja, ik kan met 5 procent burgemeester worden”) in het landelijke Vlaanderen weinig effect zullen hebben. En een CD&V met een oogst van 20 procent zal op de verkiezingsavond de perceptie creëren dat ze nog altijd iets van een volkspartij heeft.

Wat de derde Vlaamse en federale coalitiepartner betreft, wordt het van nu tot 14 oktober opletten geblazen. Open Vld hoopt te scoren met zelfverklaarde ‘sympati- co’s’ als Bart Somers en Mathias de Clercq, maar er dreigen wel oude demonen op te duiken. De studie van het Planbureau over mogelijke elektrische black-outs in november bij koud weer zorgt voor nervositeit bij de liberalen. Het wanbeleid op energievlak is het gevolg van geknoei door vorige regeringen, waarbij alle partijen boter op het hoofd hebben.

Maar Open Vld wekte via übercom- municator Bart Tommelein, Vlaams minister van Energie, de indruk dat alles onder controle is. De factuur loopt niet verder op, want de Tur- teltaks is afgevoerd. En de energie- voorziening blijft gegarandeerd als iedereen zich inzet voor alternatieve energie, zegt Tommelein. De vraag is: hoelang blijft de kiezer dat geloven? Als de mogelijke energiecrisis nog een poos in het nieuws blijft, kan dat de Open Vld zuur opbre- ken. N-VA kan dan weer zeggen dat de keuze voor kernenergie nog zo dom niet was. Meteen kunnen de Vlaams-nationalisten ook daarmee scoren.

Lees het volledige artikel op blz. 5

Grijze Wolven bij

“democratische” partijen

Zij zouden beter eens de hand in eigen boezem steken en een interne zuivering hou-

den. Ze hebben allemaal mandatarissen of kandi- daten die banden met de

Grijze Wolven hebben … of Grijze Wolven zijn.

Nationale thema’s op 14 oktober

De “democratische”

partijen hebben de voorbije weken een hypocriet nummertje opge- klopte verontwaardi- ging opgevoerd rond enkele memes van Schild &

Vrienden.

LAGE LANDENLIJST: VLAANDEREN BOVEN BELGIË

Op zaterdag 22 september werd de Lage Landenlijst van Radio 1, de lijst van 100 beste Nederlandstalige nummers, voorgesteld. ’t Pallieterke riep op om voor het lied Vlaanderen van Paul van Vliet te stemmen en dat heeft gewerkt! Het nummer haalde voor het eerst de lijst en deed het meteen ook goed met plaats 44. Het lied België van Het Goede Doel daalde van plaats 49 naar plaats 70. Het was dus Vlaanderen boven Bel- gië. Knap werk van onze lezers!

ANDERE INTERESSES

Walen en Vlamingen hebben andere interesses. Al mag je dat niet te luid verkondigen. Maar zelfs in de toeristische cijfers zijn de communau- taire verschillen te merken. Neem nu de herdenkingsperiode van de Eer- ste Wereldoorlog. In de periode 2014-2018 (tot heden) brachten zo’n 2,6 miljoen toeristen een bezoek aan de Westhoek, specifiek met aandacht voor de frontlijn van honderd jaar geleden. De grote meerderheid van die bezoekers bestond uit Britten, zo’n 1,53 miljoen. Niet abnormaal, als je weet hoeveel Britse gesneuvelden hun laatste rustplaats vonden in West-Vlaanderen. Er kwamen ook 1,1 miljoen Belgische bezoekers, en dat cijfer kan opgesplitst worden: 77.000 Walen en 1.023.000 Vlamin- gen. Vrij vertaald: de Walen voelen zich weinig betrokken bij de veldsla- gen aan de IJzer. Franstaligen kiezen voornamelijk voor Knokke of De Panne. Aan een culturele activiteit in Vlaanderen nemen ze zelden deel.

Ook dat is tweestromenland België.

(2)

Actueel 27 september 2018

2 Uit de smalle beursstraat

Geen lessen getrokken uit de financiële crisis

Het mag een examenvraag zijn voor universiteitsstudenten economie: zal zich ooit nog een financiële crisis als in 2008 voordoen? Het antwoord is onomwonden ’ja’. Ondanks alle analyses en waarschuwingen waarmee we worden overspoeld, staat het vast dat er nog grote financiële crisissen zullen volgen. Die maken nu eenmaal een essentieel deel uit van een normaal werkende economie. Dat er, afgezien van de Aziëcri- sis eind de jaren negentig, sinds de beurscrash van 1987 weinig was gebeurd, was uitzonderlijk. Om een financiële crisis te vermijden, moet je onvermijdelijk afstand nemen van princi- pes als vrijemarkteconomie of kapitalisme. Dan moet je maar voor het communisme kiezen.

Grote banken en zeepbellen

Wat men wel kan doen, is het risico op een volgende crisis tot een minimum beperken. “Dit nooit meer” is weinig realistisch.

Het probleem situeert zich nu op een ander niveau: blijkbaar heeft men te weinig lessen getrokken uit de crisis van 2008, waardoor de nieuwe schok sneller dreigt te komen dan ver- wacht. Daarvoor zijn verschillende aanwijzingen.

In 2008 waren de banken eigenlijk te groot. Een paar banken werden gered (Dexia, KBC, Fortis werd verkocht), een aantal ging ten onder (Lehman Brothers). De banken redden kostte de overheden massa’s geld, en Lehman Brothers mocht als signaal over de kop gaan. Het was een waarschuwing van

de overheden naar de financiële instellingen: jullie raken niet meer aan geld omdat jullie te veel risico’s hebben genomen, maar wij gaan die risico’s niet meer op ons nemen. De les van de crisis was: banken moeten kleiner worden, zodat ze bij een volgende schok gered kunnen worden door de overheid zonder dat de ganse economie eronder lijdt.

Maar wat zien we? Wereldwijd zijn de bankgiganten nog groter. Spelers gingen samen: Bank of America en Merril Lynch, JPMorgan en Chase Manhattan en ook BNP Paribas en For- tis. In Azië zijn de Chinese banken zo groot dat ze bij een crisis moeilijk allemaal te redden zijn. Maar er zullen er veel op financiële steun van de overheid moeten rekenen om te vermijden dat de volgende crisis geen kopie wordt van de Grote Depressie van de jaren dertig. Zo gaat het nog altijd in de finan- ciële wereld: winsten worden geprivatiseerd, verliezen gesoci- aliseerd en afgeschoven op de belastingbetaler.

Een ander probleem is dat de centrale banken al te gemakkelijk geld in de economie pompen om die draaiende te houden, maar zo op termijn zeepbellen blazen. De huizenzeepbel was de rechtstreekse aanleiding tot de financiële crisis. Straks volgt een nieuwe zeepbel, maar we weten nog niet welke.

De economie wordt door de centrale banken draaiende gehouden door lage rentes, al is die in de VS nu licht aan het stijgen. Schitterend voor de overheden, die zo gemakkelijk kunnen lenen, maar tegelijk zware schulden opbouwen en de

begroting niet moeten saneren. Straks volgt de factuur, bij een volgende recessie. Zeker in landen met een hoge staatsschuld als Italië en België. Het zullen opnieuw de belastingbetalers zijn die de rekening mogen ophoesten.

Europa en de VS

Economen stellen vast dat de VS beter uit de crisis zijn geko- men dan de Europese Unie. De groei is er hoger en de werkloosheid ongezien laag. Tot spijt van wie het benijdt een gevolg van de relancepolitiek en de lagere belastingen onder president Donald Trump.

Alleen: hoelang is die Amerikaanse groei aan te houden?

En wat als er een recessie komt? De Amerikaanse economie is zo aan het floreren dat de inkomsten dermate zouden moeten stijgen waardoor het begrotingstekort wordt weggewerkt.

Maar dat gebeurt in het schuldenverslaafde Amerika niet. Bij een recessie zal de schok - lagere inkomens, werkloosheid, besparingen - veel harder aankomen.

In de eurozone blijft de groei steken op amper 2 procent;

ondermaats. Maar vooral, de eurocrisis is nog niet opgelost.

De muntunie blijft een gedrocht, aangezien ze is opgelegd aan landen die geen politieke unie vormen. Een begrotings- crisis in Italië, en de poppen gaan opnieuw aan het dansen.

Het wordt dan erger dan in Griekenland een klein decennium geleden. Italië is namelijk de derde economie in de eurozone.

Al deze voorbeelden leren dat de beleidsmakers weinig uit de crisis hebben geleerd. Dat zal zich sneller dan gedacht wreken.

Angélique VAnderstrAeten Dezer dagen wordt al wie interesse heeft in financiën en economie overspoeld met analyses over de financiële

crisis die tien jaar geleden losbarstte. De boodschap: het mag nooit meer gebeuren. IJdele hoop, wellicht.

Op zoek naar terroristen

Migratiekritische mensen met een expertise op het vlak van terrorismebestrijding heb- ben de Europese overheden al meermaals gewaarschuwd voor een mogelijke instroom van potentiële terroristen in de nasleep van de asieltsunami van 2015. In Duitsland zijn die waarschuwingen blijkbaar niet in dovemansoren gevallen.

Nu blijkt dat het Duitse Agentschap voor Vluchtelingen en Migratie (Bundesamt für Flüchtlinge und Migration – BAMF) in het voorbije jaar de gegevens van 7.096 asielzoekers voor verder onderzoek heeft doorgegeven aan de binnenlandse inlichtingendienst Bundesver- fassungsschutz. Het gaat om gegevens over “personen die relevantie hebben voor de inlichtingendienst”, zoals gesteld in het “ambtenarees”.

Wetswijziging

In 2017 kwam het op basis van nieuwe wet- geving tot een veel nauwere samenwerking tussen BAMF en de inlichtingendienst. Want voor de eerste keer werden radicale moslims als catego- rie ook in de gegevens en de statistieken opgenomen.

De wetswijziging kwam er na de terroristische aanslag op de Breitscheidplatz in Berlijn. Asie- lambtenaren zijn sindsdien verplicht om informatie door te geven aan de inlichtingendienst van zodra er ‘concrete aanwijzingen’ zijn dat een asielzoeker een zware criminele daad zou kunnen organiseren of uitvoeren.

Ter vergelijking: in 2016 werden door de ambtenaren in vluchtelingenzaken 24 dossiers over- gemaakt aan de Bundesverfassungsschutz. In 2015 waren het alles bij elkaar slechts 8 gevallen.

En dan stellen zich enkele vragen. Hoe zou het in België zijn? Hoeveel personen worden door de Staatsveiligheid gevolgd en hoeveel dossiers

zijn er opgemaakt? En bestaat er in de Belgi- sche statistieken zoiets als ‘radicale moslims’?

PietVAn nieuwVliet

#WijZijnMetMeer

Toch daagden er maar “enkele honderden” (HLN) of “250” (Nieuwsblad) of “honderden” (De Standaard) studenten op. Het officiële communicatiekanaal van de PVDA had het over “1000 aanwezigen.” Als het verleden ons echter iets heeft geleerd, dan is het dat communisten en cijfers niet samengaan. Enkele Comac-leden hadden boven- dien hun mond al voorbij gepraat op Twitter en bevestigden dat het om maar 250 studenten ging. In de communistische heilstaat waar zij voor pleiten was deze onvoorzich- tige eerlijkheid, die indruist tegen de com- municatie van de partij, wellicht voldoende geweest voor een enkeltje goelag.

Het hysterische gekrijs van de media is niet de publieke opinie

“Wij zijn met meer,” schreeuwt een van de betogers door een krakende megafoon.

Maar zijn ze dat wel? In mei behaalde een verenigd links front bij de studentenverkie- zingen slechts 1.259 stemmen. Ik won over- tuigend met 2.703 stemmen. De Facebook- pagina’s van ALS en Comac tellen, ondanks de gulle partijfinanciering van PVDA, samen- geteld slechts 5.200 vind-ik-leuks. Schild &

Vrienden haalt zonder subsidies en op eigen kracht 31.000 vind-ik-leuks. Dinsdag bracht links ondanks de mediahetze maar 250 man op de been tegen een beweging die vele malen groter is. Wie is er dan met meer?

Terwijl onze journalisten fulmineren over de logische groei van de rechtse media in het rechtse Hongarije, laat onze Kamervoorzit- ter optekenen dat 80 procent van onze journalisten links stemt in het rechtse Vlaande- ren. De media lijken hier op dat vlak alvast minder democratisch dan bij onze mede-

Europeanen in het Oosten. De toe- komst brengt geen beterschap

wat dat betreft, want de Arteveldehogeschool in Gent maakte vorige week nog duidelijk dat alle studenten journa-

listiek “diversiteit”

verplicht als een meer-

waarde

Tijdens dit schrijven is op dinsdag de betoging met de naam #WijZijnMetMeer aan de gang in Gent. De media laten uitschijnen dat dit een “studentenprotest”

is, maar in realiteit gaat het om een zoveelste linkse mars, georganiseerd door de communistische verenigingen Actief Linkse Studenten (ALS) en Comac (PVDA).

Wekenlang werd door de media promotie gevoerd, het prachtige zonnige weer zat mee en als kers op de taart moedigden heel wat linkse professoren hun stu- denten aan om naar de betoging te gaan. Ze gelastten er zelfs hun lessen voor af.

Dries van Langenhove (°1993) studeerde politieke wetenschappen en rechten aan de UGent en is er studentenvertegenwoor- diger in de raad van bestuur. Als oprichter van Schild & Vrienden is hij sedert de PANO- reportage wereldberoemd in Vlaanderen.

moeten aanvaarden en uitdragen. De volgende generatie journalisten wordt dus zo mogelijk nog linkser dan de huidige. Door die eenzijdigheid van het Vlaamse media- landschap bokst links al decennialang boven haar gewicht. De media vertegenwoordigen slechts een klein gedeelte van de bevolking, maar beïnvloeden wel iedereen.

Die linkse vooringenomenheid gecombi- neerd met een honger naar sensatie bracht de afgelopen weken een mediahetze op gang die we in de 21ste eeuw in Vlaanderen nog maar zelden mochten aanschouwen. Velen lieten zich vangen en verwarden het hysterische gekrijs van de media met de publieke opinie. Ook de rector van de UGent liet zich vangen en sloot de deuren van de universiteit om me mijn diploma af te nemen. Gecon- fronteerd met mijn strijdvaardigheid, ook op juridisch vlak, trok de rector zijn schandelijke maatregel weer in.

Comac en ALS lieten zich eveneens vangen en organiseerden een mars onder de noe- mer “WijZijnMetMeer”. Zij mogen na de fla- ter van dinsdag hun slogan veranderen naar

“WijZijnMetMinder”. Tot slot lieten ook vele politici lieten zich vangen. Ze verweten honderden, zelfs duizenden Vlaamse jongens en meisjes voorbarig en ondoordacht voor

“ranzig” en “racist”. Geconfronteerd met de publieke opinie, die met de dag positiever lijkt voor Schild & Vrienden, komen ook die politici hopelijk tot inzicht.

Ik wil me ook nog even tot u persoon- lijk richten, beste lezer. Sedert de beruchte PANO-reportage zijn Schild & Vrienden en ikzelf niet uit de media weg te slaan. Helaas leidde de reportage ook tot een juridische strijd waarvoor de advocatenkosten hoog oplopen. Het is echter van levensbelang dat we ons weerbaar blijven opstellen, want ik moet u niet vertellen dat het na Schild &

Vrienden evengoed de beurt kan zijn aan andere vijanden van het establishment en de linkse dogma’s, zoals ’t Pallieterke. Ik durf u daarom vragen om ons te steunen via het rekeningnummer BE53 0018 2126 7653 van Schild & Vrienden. Zo kunnen we de linkse pogingen om ons monddood te maken een halt toeroepen voor het te laat is.

(3)

Actueel

27 september 2018 3

Poco-icoon

Mevrouw de vrt-zeloot,

Gij en vrt-collega’s zoals Annelies Beck en Phara de Aguirre, om er twee te noemen, hebben één heel vervelend ding gemeen waaraan veel burgers zich doodergeren: jul- lie laten een geïnterviewde waarmee jullie het niet eens zijn nauwelijks uitpraten, of zelfs helemaal nooit. De vraag is nog maar gesteld en het antwoord is nog maar begon- nen of daar is al de volgende, vaak sugges- tieve vraag.

De geïnterviewde kan aldus nooit tot de kern van zijn zaak komen. Jullie ‘interviews’

zijn eerder kruisverhoren. En als het even kan, geven jullie zelf nog wat beschouwingen over het onderwerp om zo jullie ‘statement’

te maken. Ik zit lang genoeg in het journalis- tieke vak om te weten dat dit niet ernstig is, zeker niet in een medium dat bestaat met de gratie en de centen van de gánse Vlaamse gemeenschap, en ipso facto op zijn minst een geest van objectiviteit en neutraliteit zonder vooringenomenheid zou moeten eta- leren. Is het echt zo moeilijk mensen waar- mee ge het ideologisch oneens zijt te laten uitspreken en hun verhaal te laten doen?

Waarom moet de Vlaamse kijker zich telkens weer grauw en blauw ergeren aan journalis- ten die zich als fanatieke zeloten beijveren om de pedante incarnatie te zijn van de wel- denkendheid en de politiek correcte dwang?

Vorige week was het weer prijs, toen gij Bart de Wever voor u hadt zitten en deze zich moest komen ‘verantwoorden’ voor zijn visie - en die van zijn partijgenoten, en beleids- voerders als Theo Francken en Zuhal Demir in het bijzonder - over de transmigratie en de geplande islamschool in Genk.

Ge moet eens de moeite nemen kritisch voor uzelf die uitzending te herbekijken en eens op uw interviewstijl, uw wijze van onderbreken en uw lichaamstaal te letten.

En op uw manier van standpunt innemen in die dossiers, waar een kijker geen bood- schap aan heeft. Als gij daarna vindt dat er helemaal niks mis mee is en dat gij meent dat ik uit mijn nek klets, dan raad ik u aan te kijken naar een filmpje waarin gij Filip

Dewinter en Anke Van dermeersch genade- loos aanpakte over hun omstreden bezoek in 2016 aan de Griekse partij De Gouden Dage- raad. Het zal u dan wel duidelijk worden. Uw afkeer voor Dewinter was toen zo groot dat alle redelijkheid zoek was en gij uw prooi haast hysterisch aanpakte, als een inquisi- teur, of als in een ‘verhoor’ door een geheime dienst. Uw rol als informatieverstrekker was compleet verdwenen en vervangen door uw grote gelijk en uw zichtbare afkeer voor twee politici die ei zo na ontmenselijkt werden.

Een dag na De Wever hadt gij VUB-profes- sor Sinardet in de studio zitten, en die liet gij helemaal uitspreken. Het kan dus toch. Het was duidelijk dat gij geen problemen hadt bij zijn inzichten en beschouwingen. Zo zie je maar…

Journalisten moeten niet hetzelfde als de politici denken, en ze mogen zelfs voorkeu- ren hebben, maar in de uitoefening van hun ambt, betaald door de gemeenschap, moe- ten zij informatie brengen waaruit de kijker in alle objectiviteit zijn besluiten kan trek- ken. En daar mankeert het bij de vrt al tij- den aan. En dat stoort, telkens weer opnieuw.

Een door de overheid betaalde ambtenaar moet in de uitoefening van zijn job objectief en sereen zijn. Punt.

Gij zijt een icoon van de politieke correct- heid geworden en daardoor kraait er geen linkse haan naar uw manier van doen. Gij kunt en moogt ongehinderd uw gangen gaan. Ik probeer mij voor te stellen hoe het zou zijn indien een eerder rechtse journa- list op dezelfde manier tewerk of tekeer zou gaan tegen een linkse politicus of politica.

Gegarandeerd is het kot dan te klein en is dat voer voor dagenlange klaagzangen in de pers. Met de eis tot ontslag, of op z’n best weggepromoveerd worden.

Ik wacht dan ook met een visadempje op de dag dat gij Kristof Calvo of John Crombez gaat aanpakken zoals gij dat met De Wever en Dewinter deedt. Het zal wachten op Godot worden, vrees ik. Want ‘copains’ zijn vrien- delijk onder elkaar,

nietwaar?!

Briefje aan Kathleen Cools

Na een kort welkomstwoord door de decaan-elect volgde een toespraak van professor Ann Heirman, voorzitster van de facultaire examencommissies. Geen decaan, maar toch een opperhoofd. Of een hoge- priesteres. Zij begon heel goed met een ver- dediging van de menswetenschappen en de klassieke talen tegen het utilitarisme. Ken- nis en inzicht zijn waarden op zich, ook als ze niet rechtstreeks omgezet kunnen worden in economische groei.

Politieke verwijten

Jammer genoeg ging ze na die wijze woorden de politieke toer op. Ze was heel enthousiast over mei ’68 - zoals sommigen nog steeds de verwoestingen toejuichen die de échte Culturele Revolutie in China en Tibet heeft aangericht - en ze spuwde haar gal over Schild & Vrienden, alt-right en de identitaire bewegingen. Ze gaf tevens indi- rect een sneer aan president Trump, zonder hem bij naam te noemen.

Als ze in Amerika meer aandacht hadden besteed aan menswetenschappen, zou de democratie daar nu niet in gevaar zijn. De onderliggende boodschap? Dat de Amerika- nen een voorbeeld hadden moeten nemen aan de UGent. Voorwaar, een gedurfde analyse! Zeker als men zich herinnert dat al die superdemocratische bollebozen van UGent niet in staat waren voor hun rectorverkie- zingen een systeem te bedenken dat in een eindig aantal stappen tot een sluitend resultaat kon leiden. Dat is nochtans niet moeilijk.

Zelfs Belgische politici kunnen dat.

Daarna volgde een sneer naar Viktor Orbán, onder meer omdat die snoodaard de genderstudies heeft afgeschaft. De Euro- pese universiteiten hebben nochtans zonder genderstudies duizend jaar lang gebloeid en geschitterd en grote doorbraken verwe- zenlijkt in de wetenschappen, de filosofie, het recht en de ethiek. En intussen konden mensen gezinnen stichten en zich succesvol voortplanten - veel succesvoller dan nu - terwijl ze dachten dat er mannen en vrouwen waren die samen kinderen konden krijgen en gelukkig konden zijn. Hoe primitief! Ze beseften toen niet eens dat zoiets als gender bestond, laat staan genderstudies. En Hon- garije wordt nu teruggeworpen in die voor- wereldlijke duisternis! Moeten de Hongaren hun democratie misschien ook reorganise- ren naar het voorbeeld van de Gentse rec- torverkiezingen?

Blanke faculteit

Er waren twee zwarte studenten afgestudeerd. De ene kwam te laat en de andere was afwezig. Bij de afgestudeerden Oost- Europese talen hoorden we enkele Slavische namen - nogal logisch! -, maar verder waren het bijna allemaal westerse en meestal zelfs

Vlaamse namen. De afstand tussen de moskee enerzijds en letteren en wijsbegeerte anderzijds is duidelijk nog even groot als in 1526, toen de Ottomanen na de verove- ring van Hongarije de Bibliotheca Corvini- ana verwoestten, één van de grootste bibli- otheken in Europa. Waarom zou je letteren en wijsbegeerte willen studeren als je alle wijsheid al in pacht hebt omdat je de Koran hebt gelezen?

In de rechtenfaculteit krioelt het wel van de moslims. Advocaten kunnen immers heel nuttig zijn als je je bezighoudt met terro- risme, schijnhuwelijken, sociale fraude of andere misdaden. Of om schadevergoedin- gen af te persen van ongelovigen die je teer- gevoelige zieltje hebben gekwetst.

Nuance

Ook in de tweede toespraak, van pro- vicerector Freddy Mortier, werd aandacht besteed aan S&V. Maar hij was veel genuan- ceerder. Ja, hij herhaalde het refreintje over nazisme, extremisme en racisme, maar hij voegde er de relativering aan toe dat studenten aangemoedigd moeten worden alles in vraag te stellen en te bekritiseren, en dat ook voor de jongeren van S&V een plaats moet zijn aan de UGent. Mortier is vol vertrouwen dat ze onder de weldadige invloed van de universiteit tot betere inzichten zullen komen. Was dat zijdelings een kritiek op de beslissing van de rector om Dries van Lan- genhove eruit te gooien?

Tot slot verscheen professor Ann Heirman even ten tonele met enkele felgekleurde en moeilijk herkenbare objecten in de hand.

Het bleek om de nieuwste promotiestunt van UGent te gaan: sokken in de kleuren van UGent. Een vrouw met een leidende func- tie, in een waardige middeleeuwse toga, die als een winkeljuffrouw een paar sokken in de lucht hield... Het was geen parodie op het gruwelijke seksisme van S&V of op de verplichte vrouwenquota. Het was echt gemeend. Andere academische instellingen hebben voor hun alumni universiteitsdas- sen, pins of schildjes - oei, mag dat wel? - die op een vest genaaid kunnen worden, maar UGent doet het met sokken. Mijn echtge- note vond het grappig. Ik vond het belache- lijk. Ge ziet het al gebeuren op een receptie waar genetwerkt wordt: terwijl logebroeders elkaar de vrijmetselaarshanddruk gegeven, kijken twee alumni van UGent elkaar in de ogen en trekken discreet hun broekspijpen een beetje op, om hun sokken van UGent te onthullen. Sok & Vrienden.

Maar eind goed, al goed. Op de receptie werd wijn geschonken, en bij de hapjes waren er niet alleen politiek correcte rauwe groenten met dipsausjes, maar zelfs stukjes worst. Helemaal niet halal. Maar dat mocht.

Voorlopig toch nog.

Plechtige proclamatie…

met S&V

Vorige week studeerde mijn kleindochter af aan de faculteit Letteren en Wijsbe- geerte in Gent. Ik woonde natuurlijk de proclamatie bij. In het verleden werd afstu- deren aan Gent bezegeld in een morsige zaal, zonder enig ander ritueel dan het afle- zen van de namen. Nu gebeurt het in een schitterend en modern auditorium. En de afgestudeerden, die heel plechtig ‘alumni’ worden genoemd, dragen plechtstatige toga’s en baretten, naar het voorbeeld van Amerikaanse en Britse universiteiten. Zo zien zelfs pol & soc’ers er verstandig en geleerd uit.

Politieke debatten

Aan de vooravond van de gemeenteraadsverkiezingen regent het debatten. Onmogelijk om aan elk debat aandacht te besteden in de beperkte plaats van ons weekblad. Graag maken we een beetje publiciteit voor twee debatten, in Antwerpen en Gent.

Op zondag 30 september ’18 gaat de lijsttrekker van Vlaams Belang Gent, Johan Deckmyn, in debat om uitdager Murat Köylü, lijsttrekker van de MRP in Gent, een partij die zich duidelijk positioneert als migrantenpartij. Er wordt gedebateerd in de Divane Palace Shisha Bar (Groen- straat 2 te Oostakker). Afspraak om 20uur stipt.

Een dag later - maandag 1 oktober - nodigt De Debatclub u graag uit voor een debat tus-***

sen Jinnih Beels, als onafhankeke op de SP.a lijst als lijsttrekker en Filip Dewinter, lijsttrekker Vlaams Belang Het debat gaat traditiegetrouw door in Hotel de Basiliek (Trooststraat 22 te Edegem). Afspraak om 20u stipt.

Omstreden islamitische school in Genk

Jan Jambon start een onderzoek

(4)

Geen ambiance

Hoewel het politieke werkjaar officieel pas van start gaat op de ‘Staat van de Unie’ op de tweede dinsdag van oktober, is het sinds enkele jaren de gewoonte om de Kamer al in september bijeen te roepen. Kwestie van aan de bevolking de indruk te geven dat de zomer- vakantie voor de parlementairen toch niet zo lang duurt als men beweert. Vorige donder- dag was het zover. Voorzitter Siegfried Bracke opende de zitting, zoals altijd kurkdroog. Geen verwelkoming of verwijzing naar de voorbije vakantie, geen hartelijk woordje… Business as usual. Enkele mededelingen, een eedafleg- ging van een plaatsvervangend lid, het klas- sieke vragenuurtje, wat formele regelingen m.b.t. (politieke) benoemingen, en dat was het. Het leek alsof men de draad de voorbije maanden niet eens had neergelegd. Opval- lend: er waren liefst 134 parlementsleden opgedaagd.

Vlamingen bedot

Veerle Wouters van V&W (ex-N-VA), pakte eens te meer minister Maggie de Block aan over de toekenning van de RIZIV-nummers voor afgestudeerde geneeskundigen. Die zaak was de voorbije jaren behoorlijk scheefge- trokken door de Franstaligen die het vertik- ten toelatingsproeven te organiseren om hun quota in de hand te kunnen houden. Zij heb- ben laten betijen, zodat in Wallonië veel te veel RIZIV-nummers werden uitgereikt, ter- wijl in Vlaanderen al jaren een toelatingsproef bestaat om het voorziene contingent studen- ten en latere afgestudeerden binnen de wet- telijk bepaalde perken te houden. Wouters merkte op dat, twintig jaar na Vlaanderen, nu eindelijk ook zo’n proeven worden geor- ganiseerd in de Franse Gemeenschap, maar dat er nog altijd tweemaal meer studenten zijn dan RIZIV-nummers. Het examen moet volgens haar een makkie zijn, want er zijn 1.138 kandidaat-studenten geslaagd, terwijl er slechts 505 RIZIV-nummers beschikbaar zijn.

De Block kon niet anders dan beamen dat de Franse Gemeenschap hier een enorme verant- woordelijkheid draagt door veel meer jonge- ren de studies geneeskunde te laten aanvat- ten dan er uiteindelijk toegang tot het beroep zullen krijgen. “Dit is niet eerlijk”, vindt ook De Block. Wouters: “Vlamingen houden zich braaf aan de regels, want de sociale zeker- heid moet toch betaalbaar blijven. De Frans- taligen trekken zich daar blijkbaar niet te veel van aan.” Wouters vreest dat het dossier weer zal doorgeschoven worden naar een volgende regering. En dat zal dan inhouden dat voor het overtal aan afgestudeerden weer een oplos- sing gevonden moet worden. De Vlamingen laten zich bedotten waar ze bijstaan, zoveel is duidelijk. Zelfs met Vlaams-nationalisten in de regering.

Niet in het regeerakkoord

Barbara Pas van het VB kwam tot wanhoop van Jan Jambon in de commissie Binnen- landse Zaken aandragen met een aanslepend

Roddels uit de Wetstraat

Dossier 27 september 2018

4

communautair hangijzer: de taalwantoestan- den bij benoemingen in de Brusselse plaatse- lijke besturen. Haar wanhoopskreet om daar eindelijk iets aan te doen, werd eens te meer niet met de belofte tot concrete daden beant- woord, zelfs niet toen ze verwees naar ern- stige uitspraken hierover door de Raad van State en de Vaste Commissie voor Taaltoe- zicht. Ook het ‘Taalrapport over het jaar 2017 van de vicegouverneur van Brussel’ lijkt geen indruk te maken. Jambon kwam niet verder dan het onaanvaardbaar te vinden dat de taal- wetten niet nageleefd worden en te zeggen dat het administratief toezicht over de Brus- selse gemeenten en OCMW’s bij de Brusselse regering en de Gemeenschappelijke Gemeen- schaps-commissie ligt.

En zo speelde hij de bal door naar de Brus- selse minister-president (een PS’er) die niet zorgt voor de Vlamingen in Brussel en er niet op toeziet dat enkel ambtenaren die beide landstalen kennen, aangeworven worden. Een beetje kort door de bocht, vond Pas, want ze stelde dat voor de taalwet in Brussel de fede- rale overheid bevoegd is. Zij verweet Jambon dan ook dat hij de voogdijbevoegdheid laat liggen, in plaats van ze aan de incivieke Brus- selaars te onttrekken en ze aan een instan- tie toe te vertrouwen die wel het werk doet dat ze in een democratische rechtsstaat zou moeten doen. De vernietigingsbevoegdheid van onwettigheden inzake taalwetgeving zou bijvoorbeeld aan de vicegouverneur toever- trouwd kunnen worden. En toen kwam de aap uit de mouw. Jan Jambon gaf toe dat de fede- rale overheid, met een eenvoudige meerder- heid, een specifiek toezicht zou kunnen orga- niseren.

Maar: “Zo’n eenvoudige meerderheid is er op dit moment niet. Over deze aanpassing staat tevens niets in het regeerakkoord.” En daarmee is de kous af. Men kan zich de vraag stellen waarom de aanpak van die kwestie niet in het regeerakkoord werd opgenomen, ter- wijl N-VA in haar oppositietijd toch meermaals moord en brand heeft geschreeuwd tegen de Brusselse taalwantoestanden…

Et pour les Flamands…

Karin Temmerman van sp.a stelde aan Marie-Christine Marghem, minister van Ener- gie, Leefmilieu en Duurzame Ontwikkeling, een vraag over de gevolgen van de beton- rot in de kerncentrales voor de elektriciteits- prijs en de bevoorradingszekerheid. We gaan hier niet in op het onderwerp, maar iets viel ons op. De weliswaar minzame en toch ver- standige minister slaagt er na vier jaar minis- terschap klaarblijkelijk nog steeds niet in om een Vlaams Kamerlid in het Nederlands te antwoorden.

Of zelfs maar uit beleefdheid de vraagsteller in het Nederlands te begroeten, of een inlei- dend paragraafje te debiteren. Ze verstaat nochtans vlot Nederlands. Wat houdt haar dan tegen om even wat Nederlandse lessen in taalvaardigheid te volgen? In de Kamer zijn er speciale cursussen die meer dan degelijk zijn. Of is het echt van niet willen?

Een beroep op de Sovjet-Unie

Vijf dagen na de onafhankelijkheid begint op 5 juli 1960 de muiterij van een deel van het leger tegen Lumumba. Hij reageert blik- semsnel. Hij bevordert alle soldaten, stelt zijn medewerker Mobutu aan als stafchef en tweede man van het leger en decreteert dat Belgische officieren alleen als raadgevers mogen blijven. De muiterijen zijn het sein voor een blinde uittocht van de Europeanen die niet geloven dat het bij wat incidenten zal blijven. Trouwens, sinds januari 1960 zijn al 20.000 vrouwen en kinderen vertrokken.

De regering-Eyskens in Brussel hoort hor- rorverhalen en slaat in paniek. Ze beveelt het regiment para’s gekazerneerd in de basis Kamina, in het noorden van Katanga, op te treden. De para’s slagen erin veel mensen te beschermen, maar veroorzaken ook woede bij gevluchte laffe Congolese soldaten die zich wreken op geïsoleerde Europeanen en hun vrouwen. Op 11 juli verklaart Katanga zich met hulp van Belgische officieren en soldaten onafhankelijk, onder de leiding van Tshombe, een zogenaamd Belgische mario- net die echter geregeld aan de touwtjes trekt.

Lumumba ziet Congo uiteenvallen en omdat de toestanden hem boven het hoofd groeien, slikt hij pillen. Congo krijgt VN-soldaten om de vertrekkende para’s te vervangen. Lumumba vraagt ook steun aan de VN om de Katangese afscheiding ongedaan te maken, maar hij krijgt die niet onvoorwaarde- lijk. Hij denkt naïef dat hij een partijtje poker kan spelen. Omdat de VN de afscheiding niet ongedaan maakt, doet hij een beroep op de Sovjet-Unie. Dan gaan in Washington alle alarmbellen af. De Amerikanen en de regering-Eyskens hebben een geheim wapen:

minister van Buitenlandse Zaken Bomboko (afgestudeerd aan de ULB).

Hij is de mol die Washington en Brussel discreet op de hoogte brengt van alles wat de impulsieve en kolerieke Lumumba zegt en doet. Begin augustus krijgt de Congolese eerste minister een nieuwe optater. De dia- mantprovincie Kasai verklaart zich ook onafhankelijk. Lumumba ziet nu overal vijanden, vermeende en echte. In Brussel weten ze dat de Congolese tegenstanders van Lumumba bereid zijn hem een voetje te lichten, met op kop zijn oude vijand president Kasa Vubu.

“Definitieve eliminatie”

Koning Boudewijn en Eyskens herschikken de regering om Lumumba’s val te bespoe- digen. Gust de Schrijver moet opstappen als minister van het vroegere Ministerie van Koloniën en wordt vervangen door Eyskens’

adjunct-kabinetschef D’Aspremont Lynden.

Deze nobiljon en grootgrondbezitter uit de provincie Luxemburg geniet het vertrouwen van de koning en het grootkapitaal. Lumumba beveelt inmiddels het leger om Kasai te her- overen, met gebruik van 19 Sovjet-Russische transportvliegtuigen. Dat gebeurt met niets- ontziend geweld.

De Weermacht slacht duizenden Baluba’s af, vrouwen en kinderen inbegrepen. Een aanval op Katanga gaat niet door wegens brandstofgebrek. De maat is vol voor Kasa Vubu. Na overleg met zijn Vlaamse adviseur Jef van Bilsen ontslaat hij Lumumba via een radiotoespraak. Kasa ‘vergeet’ het detail dat de eerste minister nog altijd een parlementaire meerderheid heeft. Lumumba stormt naar dezelfde radiozender en kondigt de afzetting van Kasa Vubu aan. Op de achtergrond aanschouwt een lachende derde het spektakel, Mobutu, die inmiddels legerlei- der is. De stafchef pleegt met Amerikaanse goedkeuring een militaire coup en ‘neutrali- seert’ de twee kemphanen. Lumumba mag zijn ambtswoning niet meer verlaten om zijn aanhangers op te jutten.

Hij wordt beschermd door VN-troepen, die op hun beurt omsingeld zijn door Mobutu- getrouwe soldaten. In Brussel denken ze dat Lumumba een nieuwe antiwesterse regering wil samenstellen. D’Aspremont laat in een

berucht geheim telegram aan zijn medewerkers in Elisabethstad in Katanga weten dat hij de “definitieve eliminatie” van Lumumba wenst. Bedoelt D’Aspremont alleen de politieke of ook de lichamelijke eliminatie? Het eerste, denken de verdedigers van Boude- wijn en Eyskens, omdat ze die diepchristelijke mannen niet als moordenaars zien. Ik betwij- fel persoonlijk of D’Aspremont en zijn finan- ciële en industriële zetbazen even christelijk zijn. Kasa Vubu vliegt naar New York, waar hij in de VN het ontslag van Lumumba met succes verdedigt omdat de westerse landen nog altijd een meerderheid bezitten. Lumumba weet dat hij de machtsstrijd verloren heeft.

Eind november ontvlucht hij zijn residen- tie in de wagen van huispersoneel. Hij laat zich naar Stanleystad in de Oost-Provincie rij- den waar zijn aanhangers de baas zijn. Dan neemt de snoever in hem weer de overhand.

In plaats van zich zo vlug mogelijk in veiligheid te brengen, laat hij zijn wagen overal stoppen om het hem aangedane onrecht aan te klagen.

Mobutu en Kasa Vubu doen een beroep op vliegtuigjes van Sabena en al snel vinden de piloten de Lumumba-karavaan. Mobutu’s soldaten zetten de achtervolging in. Vier dagen later pakken ze Lumumba en twee politieke getrouwen bij de kraag. Ze rossen hem af voor de ogen van zijn vroegere ondergeschikte Mobutu, die niet reageert. Lumumba en twee gezellen worden opgesloten in een militaire gevangenis.

Icoon na zijn dood

En nu? Kasa en Mobutu zijn er niet gerust in, want sommige gewone soldaten sympa- thiseren met Lumumba. Boudewijn, Eyskens en D’Aspremont ontvangen inmiddels met veel eerbetoon Tshombe en ze vragen hem Lumumba in ontvangst te nemen zoals Kasa en Mobutu wensen.

Tshombe’s Belgische adviseurs zeggen hem dit vergiftigd geschenk te weigeren. Maar een legermuiterij rond de gevangenis van Lumumba zet de zaak op scherp. Misschien kan Lumumba ontsnappen? D’Aspremont eist dat Tshombe het Lumumba-pakje ont- vangt, en die gaat door de knieën; te veel afhankelijk van de Belgische officieren en de Socié-té Générale. Op 17 januari 1961 wordt Lumumba overgevlogen.

Tijdens de vlucht schoppen en mishan- delen soldaten hem en zijn twee politieke vrienden. Bij de aankomst gaan de mishan- delingen verder. Belgische officieren kijken gegeneerd toe, maar durven niet tussenko- men want hun carrière staat op het spel. Na wat overleg worden Lumumba en zijn aanhangers in vier auto’s gestopt en naar een verlaten plek gevoerd vijftig kilometer verder. Een Katangees vuurpeloton onder leiding van een Belgische kapitein schiet hen neer.

De drie mannen vragen niet om genade en sterven dapper. Een dag later keert een pelo- ton terug om, onder de leiding van de Vla- ming Gerard Soete, de lijken in stukken te zagen en in zwavelzuur op te lossen. Weken- lang voert de Katangese regering de kome- die op dat Lumumba gevlucht is. Brussel weet beter, maar zwijgt. Eerst op 13 februari meldt Katanga dat Lumumba “op de vlucht” is neer- geschoten.

Het vervolg laat zich raden. In de Sovjet- Unie, zijn satellietstaten en in de derdewe- reldlanden geven de bazen het bevel grootse betogingen te organiseren, met de Belgische en Amerikaanse ambassades als doelwit.

Lumumba wordt dus icoon en heilige van de dekolonisatie, iets waar hij in een afscheids- brief aan een van zijn vrouwen zelf al op alludeerde. In Moskou, waar in die tijd geen

‘neger’ veilig over straat kan lopen, komt een Lumumba-universiteit. In Congo zet Mobutu een paar jaar later Kasa Vubu aan de deur en begint aan zijn dictatuur. De man die zijn vroegere patron wetens en willens naar zijn dood stuurde, roept in 1966 Lumumba uit tot martelaar en nationale held.

J^an n^eckers

Lumumba: naïeve snoever en slachtoffer (3)

Lumumba heeft de moord op duizenden mensen op zijn geweten. Geen enkel pro- bleem voor de correcten, die eisen dat Vlaamse steden de massamoordenaar met een straatnaam eren.

(5)

Actueel

27 september 2018 5

Grijze Wolven bij “democratische” partijen

De “democratische” partijen hebben de voorbij weken een hypo- criet nummertje opgeklopte verontwaardiging opgevoerd rond enkele memes van Schild & Vrienden. Zij zouden beter eens de hand in eigen boezem steken en een interne zuivering houden. Ze hebben allemaal mandatarissen of kandidaten die banden met de Grijze Wolven heb- ben … of Grijze Wolven zijn.

Wikipedia omschrijft de Grijze Wolven als een extreemrechtse Turkse groepering die verbonden is met de Partij van de Nationalis- tische Beweging (MHP). Dat is een heel milde interpretatie. De Grijze Wolven werden oorspronkelijk opgericht als de militaire vleugel van de MHP. Verder schrijft Wikipedia volko- men terecht: “In het Westen staat de groepering bekend als een fascisti- sche en racistische beweging en is ze in het verleden namens, dan wel via de Turkse staat, leger of maffiose organisaties betrokken geweest bij liquidaties en aanslagen op anders- denkenden en leden van linkse groe- peringen.”

Fuat Korkmazer (CD&V)

Fuat Korkmazer, die in 2006 in Gent op de CD&V-lijst stond voor de gemeenteraadsverkiezingen, was al minstens sinds 2004 voorzitter van de vzw “Gent Türk Ocagi”, die alge- meen bekendstaat als een Gentse afdeling van de Grijze Wolven. Offi- cieel houdt de vzw zich bezig met de organisatie van sociaal-culturele en sportieve activiteiten voor jongeren.

Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2000 slaagden de Grijze Wol- ven erin kandidaten op de lijsten van de toenmalige SP en Agalev te krijgen. (Nieuwsblad, 5/9/2006) Kort daarop nam hij ontslag als voorzitter van Gent Türk Ocagi, en dat was voor CD&V toen voldoende. Hij bleef op de lijst staan. Alsof hij met het doorsnijden van die formele band ook zijn extremistische en geweld- dadige opvattingen had weggesne- den. ,,Met zijn ontslag wil Fuat een einde maken aan alle speculaties en duidelijk maken dat hij kiest voor de Gentse politiek en de CD&V’’, zei de lokale CD&V-voorzitter Jeroen van- den Berghe toen. (DS, 8/9/2006) De Standaard meldde ook dat Kork- mazer te zien was op een foto met leden van de Belçika Türk Federasy- onu uit Schaarbeek, ook een organisatie van Grijze Wolven.

Marino Keulen (Open Vld)

Marino Keulen van Open Vld is geen Grijze Wolf, maar volgens de kritische Turkse journalist Mehmet Koksal was hij eind december 2008 in zaal Anatolia in Genk op een evenement georganiseerd door sympa- thisanten van de Turkse partij MHP.

(GVA 30/12/2008) De Grijze Wol- ven zijn de militaire vleugel van die partij. In de zaal hing een banier met een afbeelding van kolonel Alpars- lan Türkes, de leider van de MHP en daarmee de facto ook van de Grijze Wolven. Keulen beweerde dat hij niets wist over het extremistische karakter van die organisatie. Voor een winkeljuffrouw of een loodgie-

ter zou dat een aanvaardbaar excuus zijn, voor een minister niet. Als hij niets van die vereniging wist, had hij er moeten wegblijven. Of waren alle middelen goed om stemmen te ron- selen? Heeft zelfs een minister geen medewerkers of geen contactperso- nen bij justitie en politie die dat discreet kunnen nagaan? Of was hij al even onwetend over de ware aard van zijn medewerkers? Want kort daarop bleek dat zijn kabinetsme- dewerker Hakan Celikoz een nega- tionist was, die betwijfelde of er ooit wel een Armeense genocide is geweest (De Morgen, 05/01/2009).

Raf Terwingen (CD&V)

Ook Raf Terwingen, burgemeester van Maasmechelen en Kamer- lid van CD&V, was aanwezig op een meeting georganiseerd door Belgiça Türk Federasyonu (alweer) en Eisden Ülkü Ocagi, twee vzw’s die mantel- organisaties zijn van de Grijze Wol- ven (Newsmonkey, 12/4/2017). De spreker op die meeting was Ömer Zararsiz, het opperhoofd van de Grijze Wolven in België. Ook Terwin- gen beweert dat hij van niets wist.

Daarmee geeft hij zichzelf een certifi- caat van onbekwaamheid. Even zoe- ken op Google zou genoeg geweest zijn om te ontdekken welk wolven- vlees hij in de kuip had. Al die vzw’s met een naam eindigend op “Ülkü Ocagi” zijn lokale afdelingen van de Grijze Wolven. “Humo zegt dat deze vzw bij de Grijze Wolven hoort, maar daar weet ik niets van”, zei Terwingen aan Het Belang van Limburg. “Grijze Wolven zijn volgens mij een terroristische beweging waar ik ook niets mee te maken wil hebben. Ik ben meegegaan op uitnodiging van ons gemeenteraadslid Mustafa Uzun die straks schepen van Integratie wordt.

Maar ik ga bij heel wat Turkse verenigingen spreken. Ik heb gewoon uitleg gegeven over het Offerfeest.”

Volgens Mustafa Uzun (CD&V)

“heeft die vzw echt niets met de Grijze Wolven te maken”. Dat is fla- grant onwaar. Ofwel is hij een leuge- naar, ofwel een onwetende die niet eens met internet overweg kan. Wir haben es nicht gewusst. Als politici op zoek zijn naar islamitisch kiesvee, dan willen zij die dingen ook niet weten. “Het zijn jonge mensen, ik heb hen nog nooit iets horen zeggen over de Turkse politiek.” En dat zouden we moeten geloven? In een land waar naar verhouding meer Turken op Erdogan hebben gestemd dan in Turkije zelf?

Kenan Aydogan (Groen)

Kenan Aydogan van Groen had op zijn Facebookbladzijde een foto geplaatst van één van zijn vrienden die de Wolvengroet bracht. “Die man is een jeugdvriend en kent niks van politiek, het is gewoon na-aperij”, zei Kenan daarover aan de RTBF. Goed, dat is mogelijk. We zouden daar niet zwaar aan tillen. Maar toen dook een foto op van Kenan zelf die de Wolvengroet bracht. “Dat was maar om te lachen,” zei hij toen (BRUZZ, 23/8/18). Werkelijk? We wisten niet dat Turken zo’n lachebekjes zijn. Kenan was tevoren kandidaat geweest voor CD&V, maar hij was overgelopen naar Groen, een partij die nóg islamitischer is.

De Heusdense schepen Engin Özdemir (sp.a), Hilal Yalçin van CD&V en Muhammet Oktay van Groen waren op 7 mei 2018 aanwezig op een optocht van de Grijze Wol- ven, waarbij meerdere deelnemers

gefilmd werden terwijl zij de “Wol- vengroet” brachten. (VRT-Nieuws 7/5/20108) Ook Vlaams volksverte- genwoordigster Güler Turan (sp.a) gaat regelmatig op de koffie bij de Grijze Wolven. (GVA, 8/5/2018) en liet zich samen met hen fotografe- ren.

Mevlut Akca: Grijze Wolf, veroordeelde crimineel, ABVV’er en vriend van links

Een opvallende figuur die regelmatig op foto’s opduikt, is Mevlut Akca. De man werd in 2002 nog vrij- gesproken voor de moord op melk- vrouw Martine van Royen – vijf van zijn kompanen werden wel veroor- deeld – omdat hij slechts de onwetende chauffeur geweest zou zijn.

Hij bleef toen wel in de cel voor een gewapende en gemaskerde

“brutale” (bron Belga) overval op een pitarestaurant in Wilrijk. Daar- voor kreeg hij een jaar later vier jaar gevangenisstraf.

Het weerhield ABVV Metaal niet hem vakbondsafgevaardigde bij Opel in Antwerpen te maken. Of Ant- werpse moskeeën om hem als aan- spreekpunt of bestuurder in te zetten (Ramadan 2016, bron HLN). Op zijn

Facebookpagina poseert Akca verschillende keren en op verschillende ogenblikken terwijl hij het teken van de Grijze Wolven maakt. Zo poseert hij bijvoorbeeld voor de Turkse vlag en met een wapen terwijl hij de Wol- vengroet brengt. Op een andere foto wordt hij dan weer geflankeerd door Devlet Bahçeli, de voorzitter van de MHP.Allemaal geen probleem voor linkse politici zoals Groen-voorzitster Meyrem Almaci. In Terzake kreeg ze ooit de vraag of haar partij banden onderhield met de extreme Turks- nationalistische Grijze Wolven. Toen ontkende ze dat kordaat, maar dat was allicht een leugen, zoals blijkt uit de voorbeelden hierboven. Ook Vlaams Parlementslid van Groen Imade Annouri kan het kennelijk goed vinden met de man. De foto’s zijn gemaakt op een bijeenkomst van de Unie van Turkse Verenigin- gen. Dat sp.a-politica en eveneens Vlaams Parlementslid Güler Turan ronduit bevriend is met Mevlut Akca, daarover hoeft niet veel twijfel te bestaan. Ze had zelfs een “gezel- lig avondje” met hem in de Turkse hoofdstad Ankara (Facebook, 4 januari 2018).

En Groen-kopstuk Yasin Gül uit Heusden-Zolder kwam al eer-

der in opspraak wegens contac- ten met Grijze Wolven (zie SCEPTR 25/9/2018, “Problemen voor sp.a- Antwerpen?”).

Lokale Wolvenvriendjes

“Ik ben een Grijze Wolf, heel zeker.” Ömer Zararsiz, voorzitter van de Belgisch-Turkse Federatie, kwam er openlijk voor uit. Hij staat aan het hoofd van de koepel boven de verschillende verenigingen in België die Ülkü Ocagi heten. Ülkü Ocagi Water- schei organiseerde op 9 juni 2018 een iftaravond, waar lokale Turken en genodigden samen de islamitische vasten braken. “Onze organisaties hier hebben tot doel een brug te slaan tussen de Turkse gemeenschap en België,” zei Zararsiz. Tijdens zijn toespraak - in het Turks natuurlijk - riep hij op bij de verkiezingen in Turkije voor Erdogan te stemmen. Onder de aanwezigen bevon- den zich heel wat Limburgse politici. De Houthalense sp.a-schepen Mustafa Aytar, enkele lokale Open Vld’ers, onder wie gemeenteraadslid Vanessa Cludts en een aantal CD&V’ers uit Genk: Lotte Trippaers, schepen voor Economie, Ria Gron- delaers, OCMW-voorzitster, en Ali Çaglar, schepen voor Openbare Wer- ken, die toen wegens een corruptie- onderzoek voorlopig op non-actief stond. Groen had haar mandatarissen in een zeldzame vlaag van ver- stand opdracht gegeven daar weg te blijven. Ook Abou Jahjah was daar.

Hij wilde naar eigen zeggen de orga- nisatoren – de Grijze Wolven dus – een hart onder de riem steken.

Wim Dries, de CD&V-burgemeester van Genk, beloofde een onderzoek. “De lokale organisatie achter deze avond is al decennia in onze gemeente actief”, zei hij. Hij wees er ook op dat Ülkü Ocagi Waterschei erkend is door de Genkse cultuur- raad en subsidies krijgt. Kijk, kijk…

“Maar het kan niet de bedoeling zijn dat iemand op zo’n evenement dan een politieke boodschap brengt. Ik laat navraag doen bij de organisatie.”

Nog één van het type “Wir haben es nicht gewusst”. Hij had nochtans binnen één minuut op Google kunnen vinden dat al die Ülkü Ocagi’s lokale afdelingen van de Grijze Wol- ven waren. Was hij te lui? Te dom?

Wilde hij het gewoon niet weten? Of heeft hij wetens en willens subsidies voor de Grijze Wolven goedgekeurd?

Zijn al die CD&V’ers echt zo wanho- pig en uitgehongerd dat zij zonder nadenken als schapen achter iedere kudde islamitisch kiesvee aanlopen?

Zelfs als die kudde eigenlijk een roe- del wolven is?

Groepsfoto tijdens een bijeenkomst van Unie van Turkse Verenigingen in januari vorig jaar. Centraal met das Mevlut Akca, achter hem Meyrem Almaci, Güler Turan en de onvermijdelijke Tom Meeuws. (Foto Facebook Mevlut Akca, publiek)

Mevlut Akca brengt de groet van de Grijze Wolven voor de Turkse vlag en een geweer (Foto Facebook Akca, publiek)

(6)

Antwerpen wordt overladen met moskeeën

Dwars door Vlaanderen 27 september 2018

6

Nadat het Vlaams Belang de verbouwingswerken ten behoeve van een nieuwe mos- kee in de Pieter Doorlantlaan op de Linkeroever liet stilleggen en ervoor zorgde dat de nodige vergunning werd geweigerd omwille van “te grote parkeerdruk op de buurt”

en “onduidelijke intenties van de moskeevereniging”, is nu via Antwerps gemeente- raadslid Gerolf Annemans bekend geworden dat de moskee uiteindelijk toch een ver- gunning krijgt van de gedeputeerde van de provincie Antwerpen, Luk Lemmens. Die zal er zich op beroepen dat hij geen wettelijke bezwaren kon inroepen en wel verplicht was een goedkeuring te geven.

“Dit is om meerdere redenen problema- tisch”, zegt het Belang. “Om te beginnen ligt de moskee middenin een woonwijk (in een winkelpand van 675 m2), waardoor ze voor (parkeer)overlast zal zorgen. De meeste buurtbewoners zien dit totaal niet zitten, getuige de vele steun en positieve reacties die het Vlaams Belang heeft gekregen op haar pamflettenactie in maart 2017. Honderden mensen uit de omgeving ondertekenden ook een petitie.”

Intussen organiseerde de vzw Moraalcen- trum Linkeroever, de organisatie achter de moskee, reeds twee infoavonden: apart voor mannen en vrouwen. Ook werd een aparte ingang en aparte gebedsruimte voor vrouwen geïnstalleerd: geslachtelijke apartheid in Antwerpen anno 2018. Zou een tempel waar blanken en zwarten worden gescheiden, worden getolereerd? Verder zal een gedeelte van de moskee worden ingericht als Koranschool.

In de Koran staan honderden verzen waarin moslims worden aangezet en aangespoord

tot intolerantie, haat en geweld tegen vrouwen en “ongelovigen”.

Meer moskeeën op komst

Het Vlaams Belang verzet zich tegen de inplanting van dit islamitisch haatpaleis, waar de islamitische onderwerpingsleer centraal staat en geslachtelijke apartheid de toon zet. In bijna zes jaar N-VA-Open Vld-CD&V- bestuur is het aantal moskeeën in Antwerpen al gestegen van 48 naar 63. Vlaams Belang Antwerpen zal belanghebbende buurtbewoners op de Linkeroever steunen om een beroepschrift in te dienen om alsnog de vergunning voor deze moskee te doen intrek- ken, en beraadt zich over mogelijke acties ter plaatse. Minister van Justitie Koen Geens heeft in december een positief advies over- gemaakt voor twintig moskeeën waarvan vijf in Antwerpen. De meeste moskeeën (29) hebben bestuursleden met een Marokkaanse achtergrond. Slechts één heeft een erkenning en tien hebben een aanvraag lopen.

Negen moskeeën hebben vooral gelovigen van Turkse afkomst, twee zijn erkend en twee deden een aanvraag. Verder zijn er drie Afrikaanse (één erkend), twee Pakistaanse (één erkend), twee Afghaanse en twee Ben- gaalse. Ten slotte zijn er tien moskeeën van diverse gemeenschappen, zoals Albanese en Tsjetsjeense. Het Islamitisch Cultuur Centrum Bosnië & Herzegovina deed een aanvraag. De Koepel in Borgerhout heeft een erkenning.

En wat lezen wij in Het Nieuwsblad?

“Erkende moskeeën of lokale geloofsge- meenschappen hebben recht op subsidies en een loon voor de imam. Toch staan niet alle moskeeën te springen om een erkenning.

Sommigen hebben geen financiering nodig omdat ze door de Marokkaanse of Turkse overheid worden gesteund. Anderen willen geen pottenkijkers. Ook een belangrijk knel- punt is de brandveiligheid, die Antwerpen als extra voorwaarde oplegt. Niet alle mos- keebesturen beschikken over genoeg middelen voor de nodige aanpassingen of over een pand dat al in orde is.” Voor Gerolf Anne- mans is “dit opnieuw een bewijs dat de stoere woorden van de N-VA, bijvoorbeeld over een islamitische school, uiteindelijk niet worden gevolgd door stoere daden”. Filip Dewinter voegt eraan toe: “Antwerpen mag nooit Ant- werpistan worden. Wij zullen ons blijven ver- zetten tegen de islamisering van Antwerpen, tegen de evolutie naar een Mekka aan de

Schelde.” Pagadder

Twintig jaar Vlaams Huis

Toen het Vlaams Huis in hartje Brussel destijds officieel de deuren opende, was sprake van een wel erg apart project in het spinnen- web van verenigingen en clubs allerhande die men onder het label Vlaamse Beweging pleegt onder te brengen. En vandaag, precies twee decennia later, is het dat nog steeds. Op een boogscheut van het Vlaams Parlement en het federaal parlement gelegen, is deze herenwo- ning in de Onze-Lieve-Vrouw-ter-Sneeuwwijk (want zo heet de ‘parlementaire’ buurt eigenlijk) een vaste stek voor tal van verenigingen.

Vergaderzaal, gelagzaal: het is voor velen geen terra incognita.

Misschien het meest interessante is de manier waarop het huis er kwam. Ontstaan in linkse kringen rond het tijdschrift Meervoud wou men de Baskische Club, die hoofdredac- teur Christian Dutoit toen al enkele jaren uit- baatte, naar een breder publiek opentrekken.

De redactie van Meervoud verhuisde naar de nieuwe plek in de Drukpersstraat, maar ook meer neutrale verenigingen als VVB, VKB en aanverwante vonden er hun plaats, of op zijn

De Geuzenberg

minst een adres voor hun maatschappelijke zetel. Toen ook KVHV of NSV er activiteiten begonnen te organiseren, leek het wel of het hele spectrum bestreken werd.

Verzamelplek voor dissidenten

Vorige zaterdag vond de viering van het twintigjarig bestaan van het Vlaams Huis plaats. Prof. Dr. Joost Rampelberg, een van de bezielers van het project en sinds dag één ook de voorzitter van de nv IMMOVLAH (vennootschap en financieringsvehikel dat erach- ter zit), benadrukte dat destijds geen steun gevraagd werd aan overheid of politiek. Die onafhankelijkheid is een essentieel onderdeel van het project. Voor de aankoop en een eerste renovatie was destijds vijf miljoen frank nodig (de aankoop vond plaats voor de vast- goedprijzen behoorlijk de hoogte in gingen), een bedrag dat bij zo’n 50 Vlaamse Bewegers gevonden werd.

Maar eerder dan met giften te werken, reikte de vennootschap aandelen uit. Wie steunt, krijgt er iets voor terug. Dividenden worden

niet uitgekeerd (IMMOVLAH is dan ook geen ordinaire patrimoniumvennootschap), maar de bakstenen voor je geld blijven.

Met trots kan op de werking teruggeblikt worden, want al was het Vlaams Huis vooral de instantie die de werking van heel wat verenigingen faciliteerde, er waren ook eigen activiteiten. Tal van brunchgesprekken bijvoorbeeld, over de meest diverse onderwerpen.

“Wij zijn partijpolitiek onafhankelijk, maar wij vinden het contact met politieke partijen wezenlijk belangrijk”, zei Bernard Daelemans, als opvolger van Christian Dutoit zaliger ook een van de pioniers. Niet alleen in de ‘voch- tige kamer’ van het Vlaams Huis raakten velen aan de praat, van enig cordon sanitaire was nooit sprake. Meer dan één dissident zat er op de eerste vergadering wel eens te verga- deren, of moeten we zeggen bekokstoven?

Toen Geert Bourgeois destijds VU-voorzitter werd, kwam hij dat daar met zijn achterban vieren. Net zoals de ‘bende van vier’ (waar- onder Bourgeois) ook daar de kiemen van de latere N-VA zaaide.

Partijpolitieke uitschuiver

Verzamelen, zeker binnen de toch erg kleine groep Brusselse Vlamingen, was er altijd het ordewoord. Toen het Vlaams Huis in 1998

plechtig en vooral feestelijk geopend werd, was elke Vlaamse partij vertegenwoordigd.

Brigitte Grouwels (CD&V) hield een toespraak, in haar hoedanigheid van Vlaams minister voor Brusselse Aangelegenheden.

Ook afgelopen zaterdag was Grouwels van de partij, zij het als eenvoudige bezoekster.

Aangekondigd was een feestrede van Jan Peu- mans, als voorzitter van het Vlaams Parlement

‘de eerste burger van Vlaanderen’. Peumans was onverwachts verhinderd (zat vast in het buitenland), waardoor op vrijdagavond een vervanger gevonden moest worden.

Moeilijk kon het niet zijn iemand te vinden die de toespraak kon voorlezen, alleen bleek er vreemd genoeg geen toespraak te zijn (is Peumans sinds zijn nakende pensionering lid geworden van de improvisatieliga?). Dus werd Brussels Parlementslid Karl van Louwe (N-VA) gevraagd in te springen.

Geen politicus zou dit forum weigeren, maar het toch enkele keren herhaalde verhaal van partijpolitieke onafhankelijkheid kreeg hierdoor wel een stevige dreun. Er klonk gemor, begrijpelijk, en zeker in VB-hoek. Gelet op de bitsigheid van de laatste weken van de verkiezingsperiode waren er gelukkigere keuzes mogelijk.

KNIN.

Twee decennia al, en toch lijkt het alsof het gisteren was. Aan ambitie geen gebrek toen enkele dromers met hun project van start gingen. Onafhankelijk, en zonder finan- ciële steun van politiek noch overheid, bouwden ze het tot een succes uit. Afgelopen zaterdag werd de twintigste verjaardag gevierd.

’t Dorp daagt uit

Het moet niet altijd Antwerpen zijn waarop de schijnwerpers gericht zijn. In het zuiden van Antwerpen ligt Boechout, een gemeente met 13.000 inwoners.

Koen T’Sijen is er burgemeester, namens de partij Proboechout&vremde. T’Sijen maakte carrière via VUJO, VU, Spirit en Vlaamse Pro- gressieven. Zijn partij zit in een coalitie met CD&V en Groen. De grootste oppositiepartij is de N-VA, die in 2012 zeven zetels behaalde.

Bij de komende gemeenteraadsverkiezingen wordt het spannend. Een nieuwe partij, in juni jongstleden opgericht, daagt de andere partijen uit: ’t Dorp, met de bekende acteur Filip Peeters als lijstduwer. De jonge burgerpartij is ambitieus, wat onder meer bewezen wordt door de glossybrochure die deze week bij de inwoners van Boechout in de bus viel.

Het is duidelijk dat de partij ’t Dorp mikt op de kiezers van Proboechout&vremde. Haar hoofdambitie is de burgemeester wandelen te sturen. Moeilijk te voorspellen hoeveel zetels ’t Dorp gaat behalen, maar als ze drie zetels kan behalen ten koste van Proboechout&vremde, en N-VA kan standhouden met zeven zetels, dan wordt het ingewikkeld om een coalitie te vormen. Naar iedereen aanvoelt, zal de huidige coalitie na de verkiezingen geen meerderheid meer kunnen vormen.

Overigens, dit jaar is Vlaams Belang terug van de partij in Boechout, na in 2012 niet te zijn opgekomen. Voortgaande op de algemene peilingen zou de partij op 1 à 2 zetels kunnen rekenen. Opvallend: de CD&V, mee in het bestuur, slaagt er niet in met een volledige kan- didatenlijst naar de kiezer te trekken. Een teken aan de wand?

Lijsttrekkersdebat

Tijdens het Genkse lijsttrekkersdebat bleef het opvallend rustig, met armoedebestrijding en tewerkstelling als belangrijkste thema’s, maar de politici reageerden verdeeld op de mogelijke komst van een islamitische school in Genk. Over de veiligheid in de stad toonden de Genkse lijsttrekkers eensgezindheid. Elke partij wil ook meer groen in Genk. Het klimaat is voor iedereen belangrijk.

Elke partij wil inzetten op armoedebestrijding en tewerkstelling. De onderwijskansen moeten vergroot worden en de taalachter- stand moet worden wegwerkt. “Er is in Genk nog een te grote ongekwalificeerde uitstroom”, verklaarden Dries en Demir. “Aan de polemiek rond de islamitische school doen we niet mee”, zei Angelo Bruno (PRO Genk). Voor het Vlaams Belang is de segregatie in de samenleving pro- blematisch.

“Veel migranten van Turkse en Marok- kaanse origine plooien zich terug op de eigen gemeenschap”, besloot Chris Janssens (Vlaams Belang).

Cultureel bemiddelaar

Twee Afghanen, drie Armeniërs, een Burun- dees, een Fransman, een Irakees, een Iranees,

vijf Nederlanders, twee Pakistanen, twee Rwandezen, een Slovaak, een Spanjaard, een Tunesiër, een Zwitser en 199 Belgen, dat zijn de chauffeurs die de Brugse taxi’s bemannen.

(Terwijl Afrikanen en Oost-Europeanen niet zo goed met elkaar overweg kunnen.) Vroeger ging het om 60 vergunningen, maar als gevolg van een Vlaams decreet, dat bepaalt dat er per duizend inwoners een taxi nodig is, moest men het aantal verhogen naar 114, wat te veel is voor slechts 41 standplaatsen. Schepen Hilde Decleer (CD&V) wil het Amsterdamse systeem met slagbomen invoeren, opnieuw met een Taxibond beginnen en een culturele bemiddelaar aanstellen voor de vreemde chauffeurs. Dit alles na een schietpartij, zonder Bruggelingen, die misschien vermeden had kunnen worden.

IJzerboomgaard

Tien jaar geleden kocht de provincie West- Vlaanderen in Diksmuide een lap grond van 22,7 hectare en een hoeve voor 820.000 euro.

Omdat dit provinciaal domein gelegen is langs de IJzer en er een groene recreatie- en speel- zone voorzien is met boomgaard en pluktuin, kon men voor die aanwinst geen betere naam verzinnen dan IJzerboomgaard. Alleszins beter dan een Franse of Engelse naam.