Olaf J. de Landell, De appels bloeien · dbnl
Hele tekst
GERELATEERDE DOCUMENTEN
Ter plaatse aangekomen had juffer Tacoma, die een pook meegenomen had om haar eer te beschermen en haar leven te verschansen, genoemd voorwerp onverwachts om de hoek van de
‘Nou,’ zei Rogier rustig, ‘je hoort hier evengoed als in de stad -’ maar toen wist hij opeens, dat Tommy daar ook niet hoorde, want zijn huisbazin had hem de kamer opgezegd..
Terwijl Liza dit alles lag te bepeinzen en tegen haar eigen beeld in een zilveren handspiegeltje lachte (omdat ze toch moest zien of haar tandvlees vandaag niet te bleek was om ook
Toen hij met Dovèc en Bartenstein door de gang naar zijn vertrekken liep - de mantel was afgelegd en opgeborgen voor een volgende kroning, en Kudja had de hermelijnen kraag
‘Maar ik klim met al mijn vaardigheid, en ik ben dichterbij, dan je vermoedt.’ Toen liet hij haar los, terwijl hij half in gedachten voor zich heen vervolgde: ‘Ik wil je
De Eerste Minister moest ervan aan zijn jeugd denken, die nog maar zo pas voorbij was, en toch al lang achter hem lag.. En een klein verdriet kneep in zijn hart - want hij had
Mary, die zich eigenlijk opgelucht voelde nu Van Alderaan bij hen stond omdat Antoine wel erg hard van stapel liep met zijn hofmakerij en complimenten, strekte haar hand..
‘Als ik mijnheer pastoor moet geleuven, zweven daar overal om ons hene engelktjes, mee vlapperende vleugels, die ons goed willen doen, maar nooit nie lastig zijn en die alles mee