De ondergrondse piramide
Ralf is een avontuurlijke jongen van 10 jaar.
Hij heeft één oma en z’n opa is sinds kort gestorven.
Hij was één van de belangrijkste ontdekkingsreizigers in Egypte.
Zijn oma weet niet hoe hij is gestorven. Wat ze wel weet, is dat het tijdens zijn ontdekking in Egypte was.
De ouders van Ralf dachten dat hij in drijfzand was gezonken.
De oma van Ralf dacht dat hij door een giftige slang was gebeten en dat hij van dat dodelijke gif was gestorven.
Maar er is niemand die echt weet wat er met hem is gebeurd.
Elke avond als Ralf in zijn bed lag, zat hij scenario’s te bedenken hoe zijn opa kon gestorven zijn. Misschien was hij in een afgrond gevallen, misschien leefde hij nog, maar dat zou wel raar zijn, anders zou hij in al die tijd toch wel in een dorp terecht zijn gekomen en dat zouden we dan uiteindelijk wel geweten hebben.
(twee maanden later)
Het is bijna grote vakantie en Ralf’s ouders zijn hun vakantie al aan het plannen. Ralf smeekte altijd om naar Egypte op reis te gaan omdat zijn opa daar op ontdekking was geweest en omdat hij daar ook op een mysterieuze manier gestorven is.
Dit jaar zou hij er echt alles aan doen om daar op reis te kunnen gaan.
‘Morgenochtend’, zeiden Ralfs ouders, ‘zullen we je zeggen naar waar we gaan, maar daar moeten we wel eerst een nachtje over slapen.’
(de volgende ochtend)
‘Ralf’, zeiden zijn ouders. ‘We hebben beslist dat we naar Egypte gaan.’ Ralf sloeg een kreet van blijdschap.
‘YES JOEPIE EINDELIJK!!!! Bedankt, echt waar!’
Ralfs ouders die even enthousiast waren, riepen: ‘Ja ja, het is al goed! We
vertrekken volgende week zaterdag om 8.30u aan de vlieghaven van Zaventem.’ De dagen nadat Ralf wist dat ze naar Egypte op reis zouden gaan, waren voor hem echt spannend. Maar elke dag ging zo traag! En nu is het maandag, dus hij moest nog vijf dagen wachten tot ze vertrekken.
Ralf vroeg of hij bij zijn oma mocht logeren. Dit mocht en dus ging hij gedurende vijf dagen bij zijn geliefde oma logeren. Ralf vond het altijd heel leuk als hij mocht blijven slapen bij z’n oma want dan vroeg hij altijd allemaal dingen over wat z’n opa allemaal had ontdekt of welke spullen hij dan bij zich had, enz…
De derde nacht dat Ralf bij zijn oma logeerde, riep ze: ‘Kom is hier Ralf. Ik heb iets voor je. Het is de hoed die nog van je opa is geweest. Als je wil, mag je hem
houden.’
‘O, dankjewel oma! Deze zal ik zeker en vast opzetten tijdens de reis!’
‘Welke reis?’, vroeg oma.
‘Wat?! Weet je dat nog niet? We gaan op reis naar Egypte’, zei Ralf. ‘Egypte!!?’, riep oma. ‘Ik wil mee!!! Euh ik bedoel, mag ik mee?’ ‘Tuurlijk, dat zou echt fijn zijn! Maar je zou het best eerst aan mijn ouders vragen.’ Wow, ik had haar nog nooit zo blij gezien, dacht Ralf.
‘Oké’, zei oma, ‘Ik bel direct naar je ouders!’
‘Hallo! ‘T Is oma hier.’
‘Ah hallo’, zei mama.
‘Mag ik alsjeblieft mee op reis naar Egypte?’, vroeg oma.
‘Waarom niet? Je mag zeker mee, maar we hebben maar 3 tickets gekocht.’
‘Maakt niet uit’, zei oma, ‘Ik heb nog een ticket van opa en het is nog geldig.’
‘Ja, dan mag je zeker mee!’, riep papa blij, ‘Het is nu vrijdagavond en morgen om 8.30u vertrekken we.’
‘Morgen al!?’, riep oma. ‘Ik ga snel mijn valies inpakken!’
De volgende ochtend om 8u, reden oma en Ralf naar Ralfs huis om daar met z’n allen te vertrekken richting Egypte. Toen zaten ze met z’n allen in de auto. ‘We zijn bijna bij de vlieghaven’, zei papa.
‘Ja, ik zie de vlieghaven!’, riep Ralf. Twee uur later zaten ze in het vliegtuig.
Ralf was echt opgewonden hij kon niet wachten tot ze er waren.
‘Oma?’, vraagt Ralf, ‘Kun je nog is een avontuur van opa vertellen?’
‘Maar ik heb al alles wat opa beleefd heeft aan je verteld’, zei oma. ‘Weet ik, maar ik wil de verhalen nog is horen.’
‘Dat zouden wij ook wel willen’, zeiden de ouders van Ralf.
‘Oké’, zei oma, ‘Ik zal het verhaal nog is vertellen, over dat hij een mummie had gevonden in een ondergrondse piramide.’
‘Maar oma’, zei Ralf, ‘je hebt nog nooit iets over een ondergrondse piramide verteld.’
‘O, dat wist ik niet’, zei oma, ‘oké dan zal ik het vertellen: Opa was een keer op zoek naar een eeuwenoude schat, want iemand had hem ooit al is verteld dat er een vreemde man, die iedereen een beetje mysterieus vond een schat had verstopt. En opa dacht dat hij hem wel zou kunnen vinden, maar hij vond niets, hij bleef dagen zoeken maar vond niets, tot hij opeens een diepe kuil in de grond zag. Hij boog zich ver vooruit en pakte zijn zaklamp erbij om goed te kunnen zien wat er in die diepe kuil te vinden was. Hij keek goed rond maar toen viel hij ondersteboven in de kuil.’
‘O kijk!’, zei mama, ‘we zijn bijna in Egypte!’
‘Joepie!’, riep Ralf, ‘Maar oma, kun je verder vertellen?’
‘Ik zou beter even stoppen met vertellen want we zijn er bijna’, zei oma.
‘Oké’, zei Ralf. ‘Kijk we landen!’, riep hij. Tien minuten later was het vliegtuig geland.
‘Wow! Het is hier echt heet’, zei Ralf.
‘Die kant op’, zei papa, ‘daar is ons vakantiehuisje.’
‘Amai we hebben zo te zien een grote tuin’, zei oma. Ze stapten allemaal richting het huisje en in twee minuten stappen stond papa aan de deur.
‘Kom we gaan naar binnen’, zei hij. Het was een redelijk klein huisje maar groot genoeg voor ons allemaal.
‘Oma?’, zei Ralf, ‘weet jij misschien waar die ondergrondse piramide is?’
‘Ja, maar dat is wel een eind stappen als je daarheen wil.’
‘Ja, ik wel er echt heen!’, zei Ralf. ‘Oké’, zei oma, ‘voor mij is dat goed.’ ‘Mama, gaan we naar de ondergrondse piramide?’, vroeg Ralf.
‘Het is goed, als oma weet waar die is’, zei mama.
‘Ja, oma weet waar dat is’, zei Ralf.
‘Oké dan zullen we erheen gaan’, zei papa, ‘maar wijs jij de weg oma?’
‘Oké’, zei oma.
Ondertussen waren ze al 6,5 km van het vakantiehuis.
‘Nog één kilometer en we zijn er’, zei oma.
Die kilometer was snel gestapt.
Net als opa, zagen ze een diepe kuil in de grond.
‘Kijk’, zei Ralf, ‘hier ligt een ladder.’
‘Die heeft opa hier zeker achtergelaten’, zei oma. ‘We leggen hem in de kuil, zo kunnen we naar beneden en terug naar boven.’ In 30 seconden stonden ze allemaal beneden in de kuil.
‘Kijk, ik zie een tunnel’, zei Ralf.
‘Kom, we gaan er in’, zei papa.
Eén voor één gingen ze de tunnel binnen, ze botsten tegen een muur aan. ‘Auw wat is dit!’ zei mama.
‘Dit is de ondergrondse piramide’, zei oma.
‘Cool!’ zei Ralf, ‘maar waar is de ingang?’
‘Daar, ik denk dat ik hem zie’, zei papa, ‘daar is een klein deurtje!’ ‘Ja nu zien we het ook!’ zeiden de anderen. Ze kwamen in een grote ruimte terecht, daar was tenminste veel meer licht dan in die donkere tunnel.
‘Kijk!’ zei Ralf opgewonden, ‘daar ligt iets! Dat is een sarcofaag!!!
Ligt daar de mummie in die opa gevonden had?’
‘Ik denk het wel’, zei oma.
Opeens klonk er een luid lawaai uit een soort klein kamertje. ‘Aaaaa wat was dat!!?’
riepen ze. Ze waren allemaal heel hard verschoten. ‘Het komt uit dat kamertje daar!’, zei papa.
Ralf stapte dichter en dichter naar de kamer.
‘Pas op Ralf!’ riep mama. Ze stapten nu allemaal naar de kamer.
‘Zou ik de deur opendoen?’, vroeg Ralf.
‘Wacht’, zei papa, ‘ik zal het wel doen.’ Zachtjes deed hij de deur open.
‘Ik tel tot drie en dan gaan we naar binnen’, zei oma.
Eén... twee... drie..! Ze keken allemaal naar binnen. Ze konden hun ogen niet geloven toen ze zagen wie er binnen was.
‘OPA!!! We dachten dat je gestorven was, maar je leeft nog!!!’
Iedereen gaf hem een dikke knuffel.
‘Dag iedereen! Wat een verrassing!!!’ Opa was zo blij als hij nog nooit geweest was.
‘Opa waarom ben je niet teruggekomen?’, vroeg Ralf.
‘Ik was in die kuil gevallen maar m’n ladder had ik bovenaan de kuil laten liggen, maar ik heb wel een schat gevonden. Willen jullie hem zien?’
‘Ja zeker!’, riep oma.
Opa pakte een houten doosje en deed het open. Hij pakte er een super mooie diamant uit.
‘Waauw!’ riep iedereen, ‘wat een mooie diamant!’
‘Ik weet het’, zei opa, ‘maar hebben jullie de ladder wel beneden aan de kuil gezet?’
‘Dat hebben we zeker gedaan’, zeiden ze.
‘Ah gelukkig’, zei opa opgelucht.
‘Kom, dan gaan we nu terug naar huis.’
‘Opa? Hoe heb jij eigenlijk heel die tijd overleefd?’, vroeg Ralf.
‘Dat is een heel goede vraag jongen…’
Wie het vervolg wil weten, lees mijn andere spannende verhalen.
titel: De ondergrondse piramide
voornaam: Cor
naam: Neyens
geboortedatum: 30/01/2010
thuisadres: Beekstraat 1, 3040 Neerijse e-mail thuis: els@ppuntt.be
school: VBS De Bolster, Neerijse klas: vijfde leerjaar
leerkracht: Dana Castiaux
e-mail school: els.vanderlinden@vbneerijse.be
