Jaargang 46, herfst 2020
om trots op te zijn
een organisatie
in ’t zonnetje
Vrijwilliger Wim
in coronatijd
Skypen
De Nachtwacht in het Parkhuis
park PRAA T
Een nieuwe Parkpraat. Een vertrouwde Parkpraat. Een Parkpraat met verhalen en foto’s van de afgelopen maanden in Coronatijd.
Coronatijd, dat is niet vertrouwd, maar op dit moment moeten we ermee leven.
We willen in deze herfsteditie van Parkpraat graag laten zien dat wij, medewerkers en bewoners, stukje bij beetje proberen onze weg terug te vinden naar vertrouwd werken en wonen in het Parkhuis.
Gelukkig zijn er weer leuke activiteiten mogelijk.
De organisatie daarvan is een uitdaging en de inventiviteit en creativiteit van de medewerkers verdient een grote pluim! De Nachtwacht is daar een mooi voorbeeld van.
Naast onze vaste rubrieken zetten we vrijwilliger Wim in het zonnetje, want wij zijn heel dankbaar voor zijn hulp in deze coronaperiode. Collega’s bedanken elkaar voor hun inzet en collegialiteit met pizza-ovens en Gerda en Marjan van het Cliëntenservicebureau vertellen in deze Parkpraat meer over hun werk.
Wij hopen dat iedereen gezond blijft.
Let goed op, op elkaar, op het afstand houden en op de hygiëne maatregelen. Samen sterk!
Veel leesplezier!
Namens de redactie,
Yone van Beek Van de redactie
Saskia Heugens Fanny Feyer
Miranda Pieters
Colofon
Parkpraat is een uitgave van het Parkhuis in Dordrecht en is bestemd voor allen die betrokken zijn bij het welzijn van de bewoners.
Parkpraat verschijnt 4x per jaar. Kopij (inclusief foto’s) voor het volgende nummer uiterlijk 30 november inleveren, via e-mail of in het postvakje van de redactie. Het maximum aantal woorden voor een bijdrage is 250 woorden. De redactie behoudt zich het recht voor artikelen in te korten. Let op: er kunnen alleen digitale foto’s geplaatst worden met een minimale resolutie van 1000 kB (1 MB).
Redactieadres:
Redactie Parkpraat p/a het Parkhuis, Haaswijkweg Oost 69a, 3319 GB Dordrecht.
E-mail adres: parkpraat@hetparkhuis.nl
De redactie bestaat uit:
Yone van Beek, Fanny Feyer, Saskia Heugens en Miranda Pieters.
Druk: RAD Dordrecht
Vormgeving: Idefix Vormgeving & Communicatie
Skypen in coronatijd
Genieten van De Nachtwacht
Wandelcoaching voor zorgmanagers Pizza-ovens
Cliënten Service Bureau Verhuizing naar Dubbelsteyn Gedicht: Die hersenpan van mij Veerkrachtig verder
Bloemschikken op de Eik
Management:
Een organisatie om trots op te zijn Clëntenraad
Column: Tweede kans
Even voorstellen: Sander van Doorn Nieuws van Werkplaats ‘In Bedrijf’
Column: Het is waarlijk wonderbaarlijk Vrijwilligers in beeld
De Pollepel Alzheimer café Puzzel
Oplossing puzzel
10 12 20 21 22 24 27 28 30
6 8 9 14 16 17 18 23 26 27 32
Inhoud
Rubrieken
Het laatste nieuws!
l activiteiten
l nieuwbouw
vind je op
www.hetparkhuis.nl
.24 10
20 18
5
21
De vorige Parkraat werd gemaakt in april dit jaar. Dit was tijdens de eerste periode van de bezoekersstop voor verpleeghuizen, maar nog vóór de corona-uitbraak op de hoofdlocatie van het Parkhuis. Ten tijde van publicatie was de uitbraak een feit.
MANAGEMENT
EEN ORGANISATIE
OM TROTS OP TE ZIJN
Ik schreef toen al dat het een hele zware tijd was voor onze cliënten en hun familie. En deze tijd werd nadien nog zwaarder. Van een afstand hebben familieleden de uitbraak op onze hoofdlocatie moeten volgen, waarbij bewoners ziek werden en helaas 31 van deze zieke bewoners overleden. Omdat de situatie ons daartoe dwong, moesten bewoners soms meerdere malen van afdeling verhuizen en raakten ze vertrouwde gezichten kwijt. Nogmaals wil ik mijn medeleven uitspreken naar een ieder die met deze moeilijke situatie is geconfron- teerd. Mijn gedachten gaan in het bijzonder uit naar diegenen, die onder bizarre omstandigheden afscheid hebben moeten nemen van hun naaste.
Ook van onze medewerkers heeft deze periode veel gevergd. Op de hoofdlocatie moest gewerkt worden met schorten, handschoenen, brillen en mondkapjes gedurende de hele dienst. Net als de bewoners kwamen ook zij op verschillende afdelingen terecht en zorgden zij voor bewoners die zij niet kenden.
Sommige bewoners waren heel ziek en hadden intensieve zorg nodig. En zo zijn er nog veel meer voorbeelden te noemen van omstandigheden die het werk zwaar maakten. De essentie is vooral dat onze medewerkers graag méér hadden willen doen, maar daar door de omstandigheden niet toe in staat waren.
Dat doet pijn en maakt verdrietig.
Ook de medewerkers op de andere locaties hadden te maken met de bezoekersstop, bijzondere en moeilijke werkomstandigheden en een spannende periode.
De impact die deze situatie op onze organisatie heeft gehad is nog steeds merkbaar. De komende tijd staat dan ook vooral in het teken van herstel. We hebben een programma opgezet om onze medewerkers te ondersteunen bij de verwerking van de gebeurtenissen
van de afgelopen maanden. Het is van belang dat de leidinggevenden nu tijd en ruimte nemen om met hun teamleden terug te blikken en oog hebben voor zieke collega’s. Maar ook dat zij met hun teams vooruit gaan kijken en de geleerde lessen inzetten voor de toekomst van het team. Om die reden hebben we alle jaarplan- nen in de koelkast gezet en pakken we die weer op in januari 2021; zo kan alle aandacht uitgaan naar herstel.
Over leren gesproken: we hebben op veel vlakken geleerd van deze periode. We blijven waakzaam en zijn door onze ervaringen beter voorbereid wanneer het virus opnieuw opduikt binnen onze organisatie.
We delen onze ervaringen met andere organisaties.
Daarnaast hebben we een essentiële bijdrage gele- verd aan het onderzoek van het Amsterdam UMC naar de verspreiding van het virus in verpleeghuizen. Onze ervaringen hebben ertoe geleid dat landelijke richtlijnen en protocollen zijn aangepast.
Tegelijkertijd moeten we vooruit kijken, om in de toekomst goede zorg te blijven bieden. Zo vordert de nieuwbouw gestaag. Het nieuwe facilitair centrum is in gebruik genomen en de bewoners van het Merwehuis hebben begin september eindelijk hun intrek kunnen nemen in Dubbelsteyn. We hopen dat de studio’s die van alle gemakken en moderne techno- logie zijn voorzien, maken dat Dubbelsteyn snel voelt als ‘thuis’. Vorig jaar hebben we voor onze organisatie de strategie voor de komende jaren vastgesteld. De Corona-perikelen hebben ons ervan weerhouden om hier actief mee de organisatie in te gaan. Achter de schermen zijn we hier echter wel degelijk mee bezig.
Stapsgewijs gaan we in hier in 2021 mee aan de slag.
Op 1 september is onze nieuwe clustermanager Zorg, Sander van Doorn, gestart bij het Parkhuis. Hiermee is
het managementteam weer compleet. Elders in deze Parkpraat stelt Sander zichzelf voor. Wij zijn blij met zijn komst en kijken uit naar een fijne samenwerking.
In de afgelopen tijd is mij vaak de vraag gesteld; hoe kijk je nu terug op deze corona-uitbraak? Ik hoef dan niet lang na te denken, want het antwoord is kort maar krachtig: we mogen er trots op zijn dat we met zijn allen die crisis op deze manier het hoofd hebben weten te bieden. Binnen moeilijke omstandig- heden heeft iedereen zich mega-geweldig ingezet en ik ben er trots op een organisatie te mogen vertegenwoordigen die zo’n geweldige drive heeft.
Paul van Gennip, Bestuurder
De laatste keer dat ik namens de cliëntenraad een stukje schreef voor de Parkpraat was begin april. Ondanks dat we toen al in de lockdown zaten en er geen bezoek mogelijk was voor bewoners van het Parkhuis, telden we nog onze zegeningen. Er waren toen nog geen besmettingen met het coronavirus (COVID-19) binnen het Parkhuis.
CLIENTENRAAD
Staand: Anette Tempelaar, Ruud Mol, Winnie Dobbe, Ary Bollaart, Rob de Bruin Zittend: Janny Gommers, Willy Reijnders
Helaas was een paar weken later de situatie helemaal anders. De hoofdlocatie van het Parkhuis werd zwaar getroffen door COVID-19, met alle gevolgen van dien.
Veel bewoners werden ziek en kregen te maken met verhuizingen, testen, medewerkers in beschermende kleding en zorgverleners van andere afdelingen, die zij niet kenden. Kortom voor bewoners voor wie rust en regelmaat vaak een groot goed is, stond de wereld op zijn kop, met veel veranderingen en onze- kerheden. Ook voor familie was het een moeilijke tijd, waarin zij alles slechts op afstand konden volgen.
Van de vele bewoners die COVID-19 kregen, overleden er helaas 31. Onze gedachten gaan uit naar iedereen die deze moeilijke en voor velen verdrietige periode heeft meegemaakt.
Naast bewoners zijn ook de nodige medewerkers getroffen door het virus. Gelukkig zijn de meesten weer snel hersteld, maar een aantal van hen heeft lang klachten gehouden. Onze waardering en respect gaan uit naar alle medewerkers.
Sinds juli is bezoek gelukkig weer mogelijk. Eerst mondjesmaat, maar geleidelijk is dit uitgebreid. Op dit moment vindt bezoek nog plaats met mondkapje en op 1,5 meter afstand. Ook de ontmoetingscentra
en Torenzicht (dagbesteding) zijn weer open. Zoals het was, is het allemaal nog niet. Maar we kunnen in ieder geval onze naasten weer bezoeken.
Langzamerhand ontstaat er weer een soort van normaal. Zaken die al maanden stil lagen, worden weer langzaam opgepakt. Ons jaarplan 2020 is voorzichtig afgestoft. Wat kunnen we nog realiseren dit jaar? Een belangrijk onderwerp was de verdere introductie van de huiskamerraden binnen het Parkhuis. Begin dit jaar stonden veel activiteiten op stapel om de huiskamerraden nu echt te introdu- ceren en implementeren op alle locaties. Hopelijk kunnen we dit weer snel oppakken, want een huis- kamerraad met familie als vertegenwoordiging van bewoners is naar onze mening van groot belang.
Een andere positieve ontwikkeling is de langverwachte en door corona uitgestelde verhuizing van het Merwe- huis naar de nieuwbouw Dubbelsteyn. Namens de cliëntenraad heten wij alle bewoners en familie van harte welkom in hun nieuwe woonomgeving.
Met vriendelijke groet,
Rob de Bruin, secretaris cliëntenraad clientenraad@hetparkhuis.nl
Ze woont nog maar pas op een afdeling in het Parkhuis, maar ze weet nu al dat ze niet meer weg wil. Ze zwemt in een geleend badpak, gaat naar de kerk, zingt in het koor en doet mee met kaarten. Het eten vindt ze prima en de verzorging uitstekend. Wat moet ze nog meer, vraagt ze aan me. Ik bevestig haar gevoel en beloof alleen die muziek voor haar te spelen, die zij mooi vindt. Ze is een dankbare luisteraar, bovendien hebben we dezelfde smaak.
Het gaat goed met haar, zelfs zo goed dat ze naar huis mag. Een zeldzaamheid waar ik niet op gerekend had. Jammer ook, want hoe je het ook wendt of keert, met de ene bewoner klikt het wel eens een tandje meer dan met de andere bewoner. Ik ben dan ook blij als de arts voorstelt het contact voort te zetten. Ge- wapend met mijn gitaar ga ik bij haar op bezoek. Omdat ik precies weet van welke muziek ze houdt, wor- den het bijzondere uurtjes. Ze vertelt hoe haar leven verlopen is en gaandeweg krijg ik nog meer respect voor haar dan ik al had. Makkelijk was haar leven niet, maar zinvol wel. Ze deed veel voor anderen en zo verslijten de jaren. Ik bezoek haar één keer per week. De band wordt hechter. Ik heb het idee dat ik haar ken. Ik heb zelfs foto’s en brieven van haar mogen bekijken.
Dan vertelt ze dat ze ziek is en dat de artsen er niets meer aan kunnen doen. De eerste maanden merk ik daar niets van. Maar ze ligt steeds vaker op bed. En dan komt er een keer, dat ik met het naar huis gaan bedenk: “Wat ik heb gezegd? En is er nog iets wat ik haar nog zou willen zeggen?”. Want misschien komt er geen volgende keer om haar te spreken. En dat klopt, de volgende keer ligt ze in het gebouw waar ze bij leven zoveel uren heeft door gebracht. De muziek die ze zelf uitgezocht heeft, is mooi. Maar wat ze over haar zeggen is zó anders dan hoe ik haar kende. Ze hebben het over een vrouw die zich niets van anderen aantrok, weinig deed, veel ziek was en moeilijk benaderbaar was. Ik luister, zie hun lippen bewegen, kijk naar de gevoelloze gezichten. Hebben ze het over dezelfde vrouw die ik in die acht jaar heb leren kennen?
De vrouw die zo begaan was met anderen en altijd voor hen klaarstond? Ik zal het nooit te weten komen.
Maar willen we allemaal heel soms, niet een tweede kans?
COLUMN
Tweede kans
door: Anneke van der Giessen
...
8 9
Mevrouw Stijns, dochter van mevrouw Lagarde (98) heeft met regelmaat geskypet (een vorm van beeldbellen) met haar moeder in de tijd dat het Parkhuis gesloten was voor bezoek.
SKYPEN IN CORONATIJD
De bezoekerssluiting
“Mijn moeder woont nu ongeveer twee jaar in het Parkhuis. Voor de bezoekerssluiting gingen mijn broers, zus en ikzelf regelmatig op bezoek.
Dat kon opeens niet meer. En toch was ik, ik durf het bijna niet te zeggen, bijna opgelucht toen ik niet meer op bezoek mocht komen. Natuurlijk was het moeilijk. Maar ik heb ook een vader van 101. In november wordt hij 102. Ik kom iedere week bij hem om hem met van alles te helpen, ook tijdens deze coronacrisis. Op afstand en in overleg natuurlijk. Maar toch was ik bang het virus uit het Parkhuis mee naar hem toe te nemen, ondanks dat er toen nog geen besmettingen waren. Toen de beslissing als het ware voor me genomen werd, hoefde ik niet meer te twijfelen over waar ik goed aan deed.”
Fijne oplossing
“Het was niet altijd makkelijk om contact te houden met mijn moeder tijdens coronatijd.
Mijn opmerkingen en vragen in Carenzorgt werden niet altijd goed gelezen en het belteam hield zich zó goed aan het feit dat alleen de vertegenwoordiger van de bewoner informatie mocht krijgen, dat mijn broers en zus mijn moeder niet meer konden spreken.
Dat maakte skypen een extra fijne oplossing om mijn moeder tóch te zien. Ik heb ook voor mijn broers geregeld dat ze konden skypen.
Mijn broers en zus hebben bij mij thuis geskypet.
Alleen mijn broer in Zeeland heeft het zelf gedaan thuis, hij heeft zelfs speciaal voor dat doel een laptop gekocht die daarvoor geschikt is!
Ik weet niet meer of de eerste keer met Iris (projectcoördinator, red.) of Fanny (activiteiten- begeleidster, red.) was, ze doen het allebei geweldig. Maar het ging vanaf het begin goed.
In het begin gebruikten we mijn laptop, maar ik
wilde het gesprek graag op kunnen nemen. Na wat uitzoekwerk gebruikten we de keer daarop de tablet van mijn man. Toen lukte het opnemen goed!
Tijdens het afspelen zie je dan de twee beelden naast elkaar. Mijn man heeft het bestand verkleind zodat we het via Whatsapp konden versturen naar mijn broers en zus en andere familie en vrienden.
Dat opnemen is ook echt een tip voor andere families, het terugkijken is zo leuk!”
Herkenbare achtergrond
“Tijdens het skypen ging ik thuis bij een groot schilderij zitten, dat een vriendin voor mij gemaakt heeft. Dat schilderij herkende mijn
moeder, ze vertelde daar hele verhalen over tegen Fanny. Daardoor wist ik dat ik de juiste keuze had gemaakt. Toen mijn zus bij mij thuis met mijn moeder skypte, was het raar voor mijn moeder dat ze mijn zus bij mijn schilderij zag.
Pas toen ze ons samen zag begreep ze het.
Ook het licht is belangrijk, ik lette er bij het testen met mijn broer op dat hij ergens ging zitten waar hij geen tegenlicht had.”
Contact is belangrijk
“Wat ik heel leuk vond, was dat mijn moeder wist wat er ging gebeuren. Fanny legde dan uit wat we gingen doen. Soms heeft ze slechte momenten, maar dit begreep ze wel, het ‘praten via de computer’. We hebben echt lange gesprekken kunnen voeren. Soms had ze ook geen zin meer hoor, tegen mijn oudste broer heeft ze wel eens gezegd dat het nu wel genoeg was.
Fanny vertelde dat ze in het begin niet veel zin had om te skypen. Maar later knapte ze toch zienderogen op van het contact met ons.
Zo zie je maar dat contact belangrijk is.”
Weer op bezoek
“Nu kunnen we weer op bezoek en dat is toch ook wel erg fijn. Ik kom regelmatig op bezoek en mijn zus kan het haar van mijn moeder weer doen.
Dat doet ze al 50 jaar en mijn moeder wordt daar zo blij van.
Maar ook de huidige maatregelen blijven moeilijk. Je mag elkaar natuurlijk nog steeds niet knuffelen of aanraken. Sommige bewoners hebben het besef niet meer, maar mijn moeder wel. En als je dan op een afstand gedag moet zeggen en ze zegt “Ik mag je geen hand geven”, dan dat doet pijn. Het blijft moeilijk zolang het virus er is.”
Na vijftien jaar in Ouwehands Dierenpark te hebben gewerkt met reptielen, vissen en olifanten is Roel beheerder geworden van een kinderboerderij in Ede. Deze kinder- boerderij werd in 2005 overgenomen door een zorginstelling. Prachtig werk, maar Roel miste het contact met verschillende doelgroepen.
In mei 2005 is Roel begonnen met Roel’s Beesten- boel: een mobiele kinderboerderij met het doel vooral kinderen meer in aanraking te brengen
met dieren. Al snel bleek echter dat ook bij ver- zorgingshuizen en instellingen voor mensen met een beperking veel behoefte was aan contact met dieren. Tegenwoordig komt Roel’s Beestenboel jaar- lijks bij ongeveer 150 zorginstellingen en daarnaast ook bij scholen, kinderdagverblijven en winkelcentra.
In 2015 kreeg Roel een relatie met Dorien en sinds- dien gaan zij samen op pad, om vooral mensen die zelf niet meer naar een kinderboerderij kunnen, weer in contact te brengen met dieren. Het is dankbaar werk, waar ze iedere dag weer van genieten.
Mensen die alleen nog maar op bed kunnen liggen, worden in contact gebracht met een hond, kip, konijn, schaap of ezel. Dit kleine beetje aandacht zorgt voor heel veel vreugde. Ze maken zelfs mee dat mensen die niet meer praatten, weer gaan praten bij contact met de dieren.
12 13
GENIETEN VAN DE NACHTWACHT
Van 10 tot 17 september konden bewoners van het Parkhuis genieten van een levensgrote reproductie op ware grootte van De Nachtwacht van Rembrandt. Het Parkhuis kreeg het meesterwerk te leen van het
Rijksmuseum uit Amsterdam.
De reproductie van ‘De Nachtwacht’ van Rembrandt, met de imposante afmetingen van 4 meter hoog en 4,75 meter breed, was een week lang in het restaurant van het Parkhuis te bewonderen. Voor ouderen is het moeilijk om in deze periode op pad te gaan om te genieten van kunst. Daarom brengt het Rijksmuseum, in samenwerking met Philips en de Elisabeth Art Foundation, het kunstwerk naar hen toe. Zo wordt de reproductie uitgeleend aan meerdere zorgorganisaties.
Feest van herkenning
De cliënten van het Parkhuis kregen in kleine groepjes een heuse ‘rondleiding’
langs het
schilderij door een vrijwilliger vanuit Philips. Ook kregen ze een Nachtwachtpakket met informatie over het werk en over Operatie Nachtwacht, detailfoto’
s en inspiratie voor activi-
teiten. Het was een feest van herkenning; cliënten wisten zelfs bepaalde ‘geheimen’
uit
het schilderij te benoemen.
EVEN VOORSTELLEN
Sinds 1 september ben ik gestart als clustermanager Zorg bij het Parkhuis.
Wat een mooie organisatie en wat een warm en vriendelijk welkom! In de kennismakingsgesprekken en de
rondleidingen op verschillende locaties, is meteen ook de impact duidelijk voelbaar van de COVID-19 crisis die het Parkhuis heeft doorgemaakt.
Daar zal zeker, uiteraard ook van mij, volop aandacht voor nodig zijn en blijven.
Komende tijd hoop ik zoveel mogelijk mensen persoonlijk te mogen ontmoeten. Omdat het niet mogelijk is iedereen te spreken, via deze weg iets over mijn persoonlijke en ‘professionele’ bestaan.
Geboren in Rotterdam 47 jaar geleden, opgegroeid in Spijkenisse, woon ik met veel plezier sinds 2003 in Breda met ons gezin. Ik ben inmiddels al 20 jaar gelukkig getrouwd met Thijske. Zij werkt voor de IGJ, als coördinerend inspecteur, waar zij het toezicht op de medische zorg in asielzoekers- centra, gevangenissen en TBS-klinieken in haar pakket heeft. We hebben drie kinderen.
Naomi van 11, Natan van 14 en Anna van 16 jaar.
Ook hebben we sinds vorig jaar een hond, Luna.
Een golden doodle, die eigenlijk altijd blij is en als er iemand in huis verdrietig is, likt ze letterlijk de tranen weg.
Naast veel tijd met ons gezin door te brengen (met sport, muziek, school, etc.) vind ik het leuk om af en toe hard te lopen, lees ik graag en vind ik het leuk naar de bios te gaan. Een goede Netflix-serie of film is ook altijd welkom.
Dan mijn loopbaan tot nu toe. Ooit begonnen als verpleegkundige. In Rotterdam deed ik de HBO-V. Tijdens die studie werkte ik veel in het verpleeghuis Slingedael in Rotterdam-Zuid.
Daarna gelijk door met de studie Beleid &
Management Gezondheidszorg (BMG). Tijdens die studie werkte ik als verpleegkundige in de GGZ, in het toenmalig ‘Delta Psychiatrisch Ziekenhuis’, vooral op gesloten afdelingen, zowel opname als verblijf.
Hierna ging ik wonen en werken in Den Haag, bij het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport. Veel gedaan op beleidsgebied van GGZ, medische zorg asielzoekers en psycho- sociale opvang na rampen. De afstand tot de praktijk werd me na vijf jaar iets te groot.
In Den Bosch zocht Reinier van Arkel, een GGZ-instelling, een hoofd afdeling ambulante psychiatrie en psychotherapie. Dat ben ik gaan doen. Na 3 jaar gewerkt te hebben bij Reinier van Arkel, ben ik begonnen als leidinggevende van een psychiatrisch centrum in Breda, bij GGz Breburg. Daar heb ik ruim 12 jaar gewerkt als manager van ambulante en klinische afdelingen. Samen met behandelaren heb ik zorgpaden mogen ontwerpen op grond van landelijke richtlijnen.
Sander van Doorn
Tijdens het werken in de lijn heb ik ook altijd projecten gedaan. Ik vind het heel leuk om met innovatie bezig te zijn. Tegelijk zoek ik wel altijd naar een duurzame, langdurige verbinding met een team of afdeling, om samen te kunnen bouwen. Zo was ik in de GGZ ook gespreksleider moreel beraad. De combinatie van zorg en veiligheid vond en vind ik heel boeiend.
Dat bracht me na GGz Breburg bij Veilig Thuis West-Brabant (advies en meldpunt voor huiselijk geweld en kindermishandeling) waar ik tot voor kort werkte als adjunct-directeur. Een organisatie met een maatschappelijk belangrijke opdracht.
Toch ging ik de ‘zorg’ kant teveel missen.
Via verschillende wegen kwam de vacature bij het Parkhuis op mijn pad. De missie en visie
van het Parkhuis, onder andere zichtbaar door de omgekeerde piramide, met de bewoner centraal en bovenaan, spreekt me bijzonder aan, evenals de keuze om regionaal expertisecentrum te zijn voor Korsakov, dementie en gerontopsychiatrie. Als clus- termanager Zorg hoop ik zoveel mogelijk waarde toe te voegen aan het Parkhuis. Als leidinggevende hecht ik aan dienend leiderschap, met een open vizier, met de inhoud voorop als leidend principe.
Hopelijk snel tot ziens!
Sander van Doorn, clustermanager Zorg
16
Volop Bedrijvigheid - De afgelopen maan- den waren voor iedereen een bijzondere, lastige en onwerkelijke periode. Om de structuur voor onze cliënten te behouden is werkplaats ‘In Bedrijf’ open gebleven. Alleen voor externe cliënten en bewoners van het Parkhuis was deelname niet mogelijk.
In de vorige Parkpraat hadden wij de hoop dat we in deze Parkpraat konden vertellen dat we iedereen weer welkom zouden kunnen heten, maar we moeten toch nog voorzichtig zijn. Onze jaarlijkse zomerse dag voor alle deelnemers hebben we dan ook nog even uitgesteld. We blijven hopen dat we binnenkort ieder- een weer kunnen verwelkomen.
Om de zorgmedewerkers in het Parkhuis een hart on- der de riem te steken in de bizarre Coronatijd, hebben wij een mand met snoephartjes voor alle ‘hard’ wer- kende medewerkers gemaakt. ‘Je bent een topper!’
stond op het kaartje. Zo leuk om vanuit het Parkhuis dan weer lieve reacties te ontvangen.
Bij het schrijven van dit stukje is de maand septem- ber van start gegaan, een nieuw schooljaar voor alle scholieren en studenten. Vanuit de Hogeschool Rot- terdam kwam de vraag of wij een klus voor hen wilde doen. Natuurlijk doen wij dat!
Er werden pallets met stapels foldermateriaal aan- gevoerd en de werkplaats stond vol met folders en rolcontainers. We stroopten samen de mouwen op en na heel veel dozen met folders te hebben gevouwen konden we de enveloppen zorgvuldig vullen. Een enorme vrachtwagen verliet 2x geheel gevuld ons terrein. Een pittige, maar leuke klus en een tevreden opdrachtgever. Zij kwam zelfs tussendoor wat lekkers brengen voor de harde werkers.
De laatste vrachtwagen was nog niet het terrein af, of de nieuwe opdrachten werden binnen gereden. De kerstkaarten worden alweer ingepakt, kaarten met feestballonnen, maar ook duizenden plantenprikkers gaan door de handen. Onze technische mannen zet- ten dagelijks secuur stekkers in elkaar! Zo wordt er gebruik gemaakt van ieders deskundigheid.
Tijdens de hele warme dagen zijn we een aantal keer uitgeweken naar het Dijckhuis, waar het gelukkig een stukje koeler was dan op de werkplaats. Hier hebben we kunnen werken aan een kleine opdracht, die goed te verplaatsten was. Gelukkig zijn de temperaturen nu weer wat gedaald, want de medewerkers vinden het prettiger op hun werkplek, even weg van de afdeling.
In de toekomst zal de binnentemperatuur wat minder gaan stijgen, want er zijn prachtige screens geplaatst.
Wij hopen in de volgende Parkpraat te kunnen ver- melden, dat onze externe cliënten en deelnemers vanuit het Parkhuis weer op de werkplaats in bedrijf zijn!
Corine, Julia, Anja & Sandra Team Werkplaats ‘In Bedrijf’
16
NIEUWS VAN WERKPLAATS ‘ IN BEDRIJF ’
17
Per toeval stuitte ik op internet op een artikel uit 2018 over de nieuwe sprinters. Die zijn namelijk allemaal voorzien van een toilet. De oude sprinters worden sinds augustus 2018 twee bij twee omgebouwd en eveneens voorzien van een toilet. Hiep, hiep, hoera!
Een NS-woordvoerder zegt er het volgende over: “Een Sprinter zonder wc, ooit leek dat een goed idee. Met de kennis van nu zeggen we: hadden we niet moeten doen.” Och ja, ’t verstand komt met de jaren zullen we maar denken. Op dit artikel kon men reageren en dat werd van harte gedaan. Niet alleen op het artikel, vooral ook op elkaar. Zo opende iemand met: “Weer acht zitplaatsen minder voor een WC die niemand gebruikt.” Waarop een ander reageerde met: “Hoezo niemand? Niet iedereen is een jonge gezonde man.”
De eerste reageerder had duidelijk een gevoelige snaar geraakt, want wat volgde was een tsunami aan reac- ties. “Heb je de afgelopen jaren het nieuws niet gelezen man! Weet je wel niet hoeveel mensen die WC wouden (ouderen, zwangere vrouwen, conducteurs, machinisten). En doe jij moeilijk over 8 zitplaatsen.” Het werkwoord
“wouden” kende ik nog niet. Gelukkig zat er ook een lolbroek tussen met “De echte azijnpisser heeft natuurlijk nóóit een toilet nodig.” Daarna ging iemand onverdroten door: “Het had te maken met de mensonwaardige taferelen toen er WC-loze sprinters langdurig stil moesten staan in het weiland.” Kijk eens aan, dat wist ik nog niet. Ook de senioren lieten van zich horen: “Senioren hebben vaak te maken met een haperende blaasfunctie.
Denk eens aan incontinentie of een vergrote prostaat dus … Het is toch zeker niet redelijk om van reizigers te vragen zich qua onderlijf te hullen in een Tena Lady (of Gentlemen).”
Uiteindelijk was er ook nog iemand die wel een heel groot voordeel had ontdekt: “Ah lekker poepen van Heemskerk naar Rotterdam.” Ik hoop niet dat ik die gast ooit voor me tref, want dan zal ik alsnog het weiland in moeten. Alles bij elkaar is het wel weer een goed voorbeeld van hoe goedkoop uiteindelijk duurkoop wordt.
Bezuinigen is goed, je verstand gebruiken is beter.
Cobi Fontijn, vrijwilliger
T IS WAARLIJK WONDERBAARLIJK ‘ ...
ZO KOMT DE SPRINTER
WEL DOOR DE WINTER
Veel vrijwilligers van het Parkhuis zijn na het uitbreken van het coronavirus tijdelijk of lang- durig gestopt met hun werkzaamheden. Voor de meesten noodgedwongen, vanwege leef- tijd en/of kwetsbare gezondheid van henzelf of huisgenoten. We horen regelmatig dat zij het heel erg vinden, maar dat het gewoonweg nog niet mogelijk is om weer aan de slag te gaan. Uiteraard hebben we daar alle begrip voor en we hopen dat we hen, als er betere tij- den aanbreken, weer in het Parkhuis welkom kunnen heten.
Gelukkig zijn er ook vrijwilligers die ons nog wel kun- nen komen helpen. Wim van Heck is één van die vrijwilligers. Wim werkt meerdere dagen per week op de hoofdlocatie. Ik sprak met Wim over zijn ervarin- gen met vrijwilligerswerk in deze bijzondere periode.
Het gesprek vond plaats in de brasserie van de hoofdlocatie. Vanzelfsprekend op gepaste afstand en met mondkapjes, maar daarom niet minder gezellig.
Wim vertelt:
“Ik ben aan het begin van corona-uitbraak lange tijd niet binnen geweest, omdat dat toen nog niet mocht.
Wim van Heck
VRIJWILLIGERS IN BEELD
In die periode jeukten mijn handen; ik wilde aan de slag, omdat ik wist hoe nodig het was. Zodra de oproep voor hulp kwam, ben ik weer begonnen.
Eerst heb ik samen met veel andere vrijwilligers buiten gewerkt, bij de hoogwerkers, het podium en de kletskeet op de hoofdlocatie. Daardoor werd het gelukkig weer mogelijk voor bewoners en familie om elkaar te ontmoeten, al was het dan achter glas. Het was zo mooi en emotioneel om te ervaren hoe blij de mensen waren als ze elkaar bij het raam weer terug- zagen, soms voor het eerst na weken. Er werd ge- huild en gelachen, ook door het gedoe met de porto- foons waarmee ze elkaar weer konden spreken. Op de hoogwerkers was veel plezier, met vlaggen en vaandels en spandoeken die familie gemaakt had.
Ook bij het Merwehuis was een podium en ook daar waren vrijwilligers actief, door weer en wind, om ook daar bewoners en familie elkaar te laten ontmoeten.
Toen het Parkhuis weer voorzichtig ‘open’ ging, ben ik gaan helpen om de bezoekregeling mogelijk te maken, door bezoek te begeleiden naar de afdeling en weer terug. Al enige tijd ben ik nu bezig met hand- en spandiensten bij de receptie: bewoners halen en brengen, een kopje koffie regelen voor bezoek. Ook ga ik met een bewoner regelmatig naar het ziekenhuis voor zijn controles. Nu de brasserie weer open is, help ik daar met bedienen en afruimen.
Ik doe mijn best om het de bewoners en bezoekers naar de zin te maken. Tegelijkertijd ben ik me er voortdurend van bewust dat ik niemand mag be- smetten. Veel mijn handen wassen en desinfecteren, een mondkapje dragen, deuren opendoen met mijn elleboog, bezoek vriendelijk herinneren aan de re- gels: het is er inmiddels helemaal ingesleten. Ik voel me erg verantwoordelijk. Gelukkig snapt iedereen dat het nodig is.
Het was en is soms wel zwaar, maar gelukkig kan ik er thuis goed over praten. Ik mis bewoners, die er niet meer zijn. Aan de andere kant haal ik er heel veel voldoening uit om nu van dienst te kunnen zijn en medewerkers werk uit handen te kunnen nemen.
Het personeel en de familie kennen me inmiddels al- lemaal en zijn blij als ik er ben en dankbaar voor wat ik doe. Ik heb mijn vrijwilligerswerk altijd al heel erg leuk en nuttig gevonden, maar sinds corona is daar toch nog een schepje bovenop gegaan. Dat geldt overigens niet alleen voor mij, ik merk dat aan alle vrijwilligers, zoals de vrijwilligers van de volière. Het is zo hard nodig en vrijwilligers brengen nu,
misschien nog wel meer dan voorheen, extra aan- dacht en plezier voor de bewoners. Heel fijn is dat ik, doordat ik er veel ben en op alle afdelingen kom, de bewoners beter leer kennen. Ik weet meer van hun achtergrond, ken hun familie en dat maakt het mak- kelijker om een gesprek met hen aan te gaan.
Ik wil ook graag de loftrompet steken over alle me- dewerkers van het Parkhuis: de receptie, logistiek, technische dienst, keuken en al het zorgpersoneel, ik hoop dat ik niemand vergeet. Ik heb zoveel res- pect gekregen voor die mensen, die ondanks de hectiek voor, tijdens en na de corona-uitbraak, veel liefde, tijd en aandacht hebben voor de bewoners, voor een praatje, om een advocaatje met slagroom te maken, een luisterend oor te bieden. Er is veel waardering voor de inzet van vrijwilligers, dat merk je. Als ik het vergelijk met mijn vroegere werkplek- ken, valt me altijd op hoe bijzonder de sfeer en de collegialiteit in het Parkhuis zijn. Persoonlijk merk ik, dat ik, net als vroeger in mijn betaalde werk, ook in hectische situaties, alle ballen weer in de lucht weet te houden. Dat is heel prettig om te merken: ik kan het nog! Ik ben nog steeds erg blij dat ik hier des- tijds als vrijwilliger begonnen ben.”
Het gesprek had nog wel veel langer kunnen duren, maar Wim moest weg: de receptioniste kwam hem halen. Er stond een taxi klaar om een van de bewo- ners naar het ziekenhuis te brengen en Wim ging mee als begeleiding. “Ik moet aan het werk, ik zie je snel weer!” Opgewekt ging Wim de bewoner halen.
Heeft Wim’s verhaal jou ook enthousiast gemaakt voor vrijwilligerswerk in het Parkhuis? Ik vertel je er graag méér over. Stuur een mailtje naar vrijwilligers- werk@hetparkhuis.nl of vraag naar me bij de recep- tie op de hoofdlocatie.
Ellen Davids, Coördinator vrijwilligers
WANDELCOACHING
VOOR ZORGMANAGERS VAN HET PARKHUIS
Donderdagmiddag 24 september verzamelde het team van zorgmanagers zich bij de Watertoren voor een workshop wandelcoaching en een nadere kennismaking met elkaar en de nieuwe leidingge- vende. Het thema van de middag was ‘behoud van medewerkers’.
We startten met een korte introductie in de Water- toren. Al snel vielen de woorden bezieling en werk- geluk. Dat was het startschot voor de persoonlijke gesprekken die die middag zouden volgen. Die ge- sprekken vonden plaats tijdens een wandeling en oefeningen in de natuur, ondanks de gure wind en de dreigende wolken. We begonnen met een oefe- ning rondom de vraag “Hoe veerkrachtig ben jij?”
Veerkrachtig zijn is een hele uitdaging in tijden van corona, personeelstekorten en volle mailboxen.
Voorzien van een flesje water en een mandarijntje gingen we daarna in tweetallen op pad, om met elkaar in gesprek te gaan over de eigen gezond- heid, ontwikkelpunten, werkomstandigheden en de balans tussen werk en privé. Ook spraken we over energiegevers en energievreters en wisselden we tips uit over hoe je het ene kunt versterken en het andere kunt verminderen of voorkomen.
Telkens diende de natuur als inspiratiebron en spie- gel: het riet dat een stevige windvlaag kan hebben en weer terugbuigt naar het midden, een koe die doodgemoedereerd staat te grazen en het gras dat maar door blijft groeien en een boom met diepe wortels en stevige takken of een kleinere boom die fier overeind blijft in het herfstachtige weer. Alle zintuigen van de deelnemers werden tijdens de oefeningen aangezet, door met aandacht te luiste- ren, te kijken, te ruiken en te voelen en door de tijd te nemen om te ervaren hoe het echt met je gaat.
Uit de workshop kwam naar voren hoe belangrijk het is om elkaar in de gaten te houden en ervarin- gen te delen. Aandacht voor behoud is aandacht voor elkaar en, vooral ook, aandacht voor jezelf. Dat is een aandachtspunt voor allen. Wat ook helpt is oog houden voor de mooie aspecten van het werk, zoals een bijzonder moment met een bewoner, leuke, spontane initiatieven van medewerkers, een vrolijke noot tussendoor of een goed inhoudelijk gesprek.
De middag werd afgesloten met een kop warme thee of koffie en wat lekkers in de Watertoren. On- danks de drukke werkzaamheden vonden de deel- nemers het fijn om werkelijke aandacht voor elkaar te hebben en de nieuwe energie van het samen buiten zijn mee te nemen in het werk.
Heleen Van Terheijden, loopbaan- en wandelcoach
20 21
De maanden vanaf de komst van het coronavirus in Nederland waren heftige maanden voor cliënten en hun naasten én de medewerkers van alle locaties van het Parkhuis. Dit werd versterkt door de uitbraak van het virus op de hoofdlocatie.
Met behulp van sponsoren Quadrant, Van Dijk Made, Gaverland, Zwaluwe Bouw, Vervoort, Ergocare, IQ Messenger, Zetacom, AAG en QNP heeft het Parkhuis een ludieke actie opgezet om medewerkers in het zonnetje te zetten. Medewerkers mochten een collega nomineren die volgens hen in aanmerking kwam voor een pizzaoven.
Uit alle mooie, hartverwarmende, leuke en ontroerende aanmeldingen zijn 30 winnaars geloot. Tijdens de uitreiking ontvingen deze winnaars de pizzaoven uit handen van de collega die hen had genomineerd.
Er is veel van medewerkers gevraagd en de impact daarvan is nog steeds merkbaar. Daarom blijft het Parkhuis de komende tijd aandacht besteden aan het herstel van haar medewerkers, onder andere door middel van inzet van coaches in teams en op individueel niveau en door het organiseren van verschillende workshops, waarop medewerkers naar behoefte in kunnen schrijven.
MEDEWERKERS
VAN HET PARKHUIS
BEDANKEN ELKAAR
MET PIZZAOVENS
de POLLEPEL
Ik deel hierbij een heerlijk recept uit de Marokkaanse keuken. De volgende pollepel speel ik door aan Peter Haex, ook zo’n lekkerbek!
Groetjes Harrie Mirck (Team Dubbelsteyn)
MAROKKAANSE KIPSPIESJES MET CITROEN voor 4 personen
Tip! Dit recept is voor de BBQ, maar je kunt het ook op de grillplaat bereiden Nodig voor de kipspiesjes:
• 6 kipfilets
• 3 citroenen
• 1 theelepel kurkuma
• 1 theelepel korianderpoeder
• 1 theelepel komijn
• 1 theelepel kaneel
• 1 theelepel knoflookpoeder
• 1 mespuntje kruidnagelpoeder óf 2 kruidnagels gevijzeld
• 1/2 theelepel paprikapoeder
• Zout en peper naar smaak
• Olijfolie
• Sap van een halve citroen
• Satéprikkers
Zet de satéprikkers in een glas water en laat ze dit water opzuigen, zo voorkom je dat de stokjes verbranden.
Snij de kipfilet in dobbelstenen en zet apart.
Meng alle kruiden in de olie en het sap van de halve citroen en maak hiervan een marinade, giet dit over de kip en laat dit minstens een uurtje staan in de koelkast.
Snij het restant van de citroenen in de lengte overdwars in 8 partjes en daarna in 3 stukjes per partje. Rijg een stukje citroen op een stokje, dan 4 stukjes gemarineer- de kip en als laatste weer een citroentje. Ondertussen vraag je aan je man of vrouw de BBQ aan te steken, neem zelf een biertje of een wijntje en maak dan het volgende sausje:
Nodig voor de citroensaus:
• Rasp en het sap van 1 citroen
• 5 eetlepels Griekse yoghurt
• 5 eetlepels mayonaise
Rasp de citroen tot aan het witte van de citroen. Rasp het witte deel niet mee, dit is bitter! Snij de citroen door- midden en pers het sap. Doe de yoghurt, mayonaise, peper, zout en de suiker bij elkaar. Snij de dille zo fijn mogelijk en voeg dit als laatste toe. Roer alles goed en proef nog even of er meer zout of peper bij moet.
Vers gemaakte knoflooksaus is hier ook heel erg lek- ker bij, echt de moeite waard om zelf te maken, uit een flesje wil je dan echt niet meer!
Nodig voor de knoflooksaus:
• 1 grote teen knoflook
• 5 el Griekse yoghurt
• 5 el mayonaise
• peper en zout
• snuf knoflookpoeder
Rasp de teen knoflook fijn en doe dit in een bakje, roer dit door de yoghurt en de mayo. Maak op smaak met peper zout knoflookpoeder en de suiker en de mierikswortel. Snij de halve (of een kwart) Spaanse peper open en verwijder de zaadlijsten, snij zo fijn mogelijk, was goed je handen hierna en snij dan de peterselie fijn. Roer alles door elkaar.
Ondertussen is je BBQ warm en kan je de spiesjes gaan grillen, tot ze aan alle zijden lekker bruin zijn.
Eet dit met een lekker stuk brood, wat salade en neem nog een biertje of een wijntje hierbij.
Eet smakelijk allemaal!
Maak kennis met het Cliënten Service Bureau
Wij zijn Gerda Vervelde en Marjan Spaans.
We zijn werkzaam bij het Cliënten Service Bureau (CSB) binnen het Parkhuis. Graag vertellen we jullie in deze Parkpraat wat meer over onze werkzaamheden.
Het CSB bestaat nu ongeveer tien jaar. Wij kennen elkaar al langer dan die tien jaar, omdat we hiervoor samen gewerkt hebben bij Stichting Z.O.E.M. en het Zorgkantoor. Gerda is in 2007 in dienst gekomen bij het Parkhuis als bemiddelaar Cliëntenzorg. In 2009 werd het CSB opgericht en kwam Marjan erbij.
Samen zijn wij het eerste aanspreekpunt voor cliënten en hun familie en mantelzorgers, maar ook voor het transferbureau van het ziekenhuis en collega zorgaanbieders. Wanneer iemand in het Parkhuis komt wonen, loopt het eerste contact via ons. Daarnaast regelen we bijvoorbeeld ook de crisisopnames.
Ook regelen wij de thuiszorg voor cliënten van de revalidatieafdeling die weer naar huis gaan.
Wanneer cliënten niet meer terug naar huis kunnen, zorgen wij dat zij de juiste indicatie krijgen van het
CIZ. We hebben veel telefonisch contact met familie- leden en mantelzorgers en we geven rondleidingen binnen alle locaties van het Parkhuis. Wanneer iemand maar tijdelijk bij ons verblijft, sluiten we vaak aan bij familiegesprekken. Op die manier kunnen we de cliënt en familie goed voorlichten over verdere mogelijkheden binnen onze- en aansluitende regio’s.
Onze baan is heel dynamisch en geen dag binnen het CSB is hetzelfde. De verschillende contacten en de voldoening die je krijgt als je mensen in een spoed- of crisissituatie kunt helpen, zorgen ervoor dat wij ons werk met plezier doen.
Op dit moment is ons kantoor tijdelijk gevestigd in de Flexizone. Zodra de verbouwing van het Parkhuis klaar is, verhuizen we weer terug naar Dubbeldam.
Dagelijks zijn wij te bereiken op telefoonnummer 078 622 00 11
Gerda Vervelde en Marjan Spaans
• Peper en zout
• 2 theelepels suiker
• 6 takjes verse dille
• 2 tl suiker
• 1 tl mierikswortel (potje)
• half Spaans pepertje
• verse peterselie
Verhuizing van Merwehuis naar Dubbelsteyn
Eind maart werd op de valreep de verhuizing van de bewoners van het Merwehuis naar Dubbelsteyn uitgesteld. Het coronavirus gooide roet in het eten, terwijl de bewoners, hun naasten en de medewerkers al zo lang naar de verhuizing toegeleefd hadden.
Op 3 september was het eindelijk zover en zijn alle bewoners dan toch verhuisd naar de volledig uitgeruste studio’s in gebouw Dubbelsteyn bij de hoofdlocatie.
Het was een lange dag, maar de verhuizing is goed verlopen. Alle bewoners kwamen binnen over een rode loper, waarna ze naar de huiskamer van hun eigen woongroep werden begeleid. Daar aangekomen was er koffie met welkomsttaart. De cliëntenraad had ervoor gezorgd dat er in iedere huiskamer een prachtig boeket op tafel stond. Voor elke huiskamer was een activiteitenprogramma zodat de bewoners weinig hinder ondervonden van de verhuisbewegingen op de gangen. Al met al een warm welkom!
Samen met de teamleden en hulp van andere disci- plines hebben we een succesvolle verhuizing gehad waar we tevreden op kunnen terugkijken.
24 25
HET ALZHEIMER CAFÉ
Bijzondere editie van het Alzheimer Café in het Dordrechts museum
Helaas kon vanaf maart het Alzheimer Café door alle maatregelen om COVID-19 te bestrijden geen doorgang vinden.
Daarom maakte het Parkhuis samen met RTV Dordrecht in mei een bijzondere af levering van het Alzheimer Café. Het Alzheimer Café werd deze keer vooraf opgenomen in het Dordrechts Museum door RTV Dordrecht en ging live op 25 mei. Met Pinksteren zond RTV Dordrecht het programma nogmaals uit.
In één van de mooiste zalen van het Dordrechts Mu- seum ontving gespreksleider Peter Haex drie gasten:
Marieke Meinardi, internist ouderengeneeskunde in het Albert Schweitzer ziekenhuis; Pauline Ruisch, casemanager dementie bij het Parkhuis en Piet Rood- nat, echtgenoot en mantelzorger van Conny Roodnat.
Peter Haex sprak met hen over de gevolgen van de corona-crisis voor kwetsbare ouderen, voor mensen met dementie die nog thuis wonen en mantelzorgers daarvan. Net als bij de fysieke Alzheimer Cafés waren er muzikale intermezzo’s, deze keer verzorgd door Sunny Side Up.
Heeft u dit programma gemist?
U kunt deze bijzondere aflevering terugkijken op de YouTube kanalen van het Parkhuis en RTV Dordrecht.
Er over praten helpt
Voor de eerste keer in een half jaar kon op 17 augustus weer een fysiek Alzheimer Café plaatsvinden, natuurlijk met de nodige voorzorgsmaatregelen om besmetting met en verspreiding van COVID-19 te voorkomen.
Peter Haex, gespreksleider van het Café vanaf het eerste uur, startte door te vertellen dat het in sep- tember precies 20 jaar geleden is, dat het Alzhei- mer Café werd opgericht.
In die beginperiode kwam de mantelzorger meestal samen met de naaste met dementie naar het Alz- heimer Café. Tegenwoordig komt de mantelzorger meestal alleen om meer informatie te krijgen over het onderwerp van die avond. Deze keer is dat ech- ter anders: Er is een echtpaar dat voor het eerst het Café bezoekt. Mijnheer heeft ouderdomsdementie, maar heeft er zelf geen probleem mee. Zijn echtge- note baart het wél zorgen. Zij vindt het lastig inzicht te krijgen in wat haar man nog wel of juist niet meer zelfstandig kan. En dat geeft soms spanning in huis.
Ook is er een mevrouw die zelf denkt symptomen van dementie te hebben. Zij vraagt of ze al medicij- nen kan krijgen die de symptomen kunnen onder- drukken, voordat de specialist de diagnose gesteld heeft. Peter Haex vertelt haar dat er eigenlijk eerst een neuropsychologisch onderzoek moet plaatsvin- den. Als dan de diagnose dementie gesteld wordt, kan men bekijken of medicatie tot de mogelijkhe- den behoort. Medicijnen om beginnende dementie te onderdrukken geven vaak vervelende bijwerkin- gen. Dus dat is niet altijd een oplossing.
Na de pauze waarin het trio van Marcel Koster het muzikale intermezzo verzorgt, vertelt één van de medeoprichters van het Café, Irma van Milt, wiens echtgenoot in een verpleeghuis is opgenomen, dat het in een verpleeghuis niet altijd naar verloopt zo- als je verwacht. Zij hoopte nadat haar man naar het verpleeghuis verhuisde rust te krijgen, maar heeft veel energie moeten steken om te zorgen dat haar man de juiste zorg kreeg. Gelukkig hebben haar inspanningen resultaat gehad.
Het was fijn en de moeite waard om elkaar na zo- veel tijd weer te spreken. Helaas hebben we van- wege de landelijke toename van het aantal corona- besmettingen de beslissing moeten nemen om de jubileumeditie van het Alzheimer Café in september niet door te laten gaan. We hopen op een later mo- ment aandacht te kunnen besteden aan het feit dat het Alzheimer Café al 20 jaar een maandelijkse ont- moetingsplaats is voor mensen met dementie, hun familieleden en overige geïnteresseerden.
Ria de Vrind, vrijwilliger
Puzzel
Horizontaal:
1 Japanse papiervouwkunst 6 labyrint 12 gewicht 13 stuurinrichting 14 als volgt 16 divan 18 Engelse titel 19 bijwoord 20 ijdeltuit 22 drinkgelegenheid 24 Europeaan 25 horizon 27 wondvocht 29 voordeel 30 gewicht 31 luidpreker 33 voordat 35 als boven 37 één en ander (afk.) 38 kreng 39 vliegende schotel 40 voorzetsel 41 droog 42 ik
44 emeritus 45 grootvader 47 naam 50 optreden 52 wedstrijdslee 54 vangwerktuig 56 bevel 58 administratietroepen 59 deel v.e. schip 61 uiteinde v.e. spier 64 voor de vuist 65 pit 66 parasiet 68 Europees land 69 schaaldiertje.
Verticaal:
1 niet voltooid 2 ego 3 schrander 4 sierplant 5 handwarmer 7 bid (Latijn) 8 plek 9 deel v.h. oor 10 heer 11 Vesting 15 collega 17 kloosteroverste 18 roem 19 wisselloop 21 ter inzage 23 pl. in Amerika 24 Europese Unie 26 megabyte 27 precies 28 werkelijk 29 nummer 30 steen 32 in orde 34 hevig 36 projectiel 41 sine anno 43 onder andere 46 persoons- bewijs 48 in verband met 49 ivoor 51 cum suis 52 Chinees gerecht 53 uitstraling 55 roofdier 57 koraaleiland 59 opstootje 60 riv. in Oostenrijk
62 Baskische afscheidings- beweging 63 vreemde munt 65 kroon 67 vogel.
www.metropolisfarma.nl
De oplossing van de puzzel vindt u op de achterzijde van deze Parkpraat
Die hersenpan van mij
Die hersenpan van mij
Gaat steeds meer fouten maken Hij gaat een eigen leven leiden En begint steeds meer te kraken
Die hersenpan van mij
Doet steeds meer vreemde dingen En laat me onverwacht
Van die vreemde liedjes zingen
Die hersenpan van mij
Gooit steeds meer roet in `t eten Hoe ik ook m`n best doe Ik zou het niet meer weten
Die hersenpan van mij Is net een knipperbol
Dan is het donker, dan weer licht Hij maakt me horendol
Die hersenpan van mij Laat me zo maar in de steek Het licht op het puntje van mijn tong
Maar hij levert me een nare streek
Die hersenpan van mij Is de harde schijf van mijn PC Die crasht wanneer je het niet wilt
Bron: Marien van den Berg
29 28
De coronacrisis heeft veel van alle medewerkers gevraagd, emotioneel en fysiek. Om te zorgen dat iedereen inzetbaar blijft en/of kan herstellen heeft het Parkhuis met input vanuit alle onderdelen van de organisatie en verschillende experts, daarom een programma opgesteld voor de mede- werkers. Sinds half juli worden onder de noemer Veerkrachtig Verder aan medewerkers diverse activiteiten aangeboden, zoals workshops, (team-) bijeenkomsten en de mogelijkheid tot individuele gesprekken.
Iedere medewerker heeft andere behoeften:
De één wil zich graag focussen op fysiek herstel, de ander op psychisch herstel en weer een ander op een combinatie daarvan. Medewerkers kunnen aan iedere workshop uit het programma deelnemen die hen geschikt lijkt, kiezen is niet nodig.
Tot nu toe (half september) zijn de reacties van de deelnemende medewerkers heel positief.
Er wordt ook nuttige feedback gegeven, waarmee het programma wordt bijgesteld. Als team P&O zijn wij trots dat wij zo snel een programma hebben kunnen ontwikkelen voor alle collega’s!
De volgende workshops zijn onder de noemer Veerkrachtig Verder voor medewerkers beschikbaar:
• Niet hollen, maar stilstaan
In samenwerking met ‘Sterk in je werk’ is een workshop ontwikkeld voor lotgenoten die corona hebben gehad. Medewerkers delen de impact hiervan met elkaar op een leuke locatie met een versnapering. De praktijkondersteuner van de bedrijfsarts, tevens de verzuimbegeleider van medewerkers met coronaklachten, sluit ook aan.
• Veerkrachtig Fit
Bij Balanz Fysiofitness kun je een workshop volgen om meer energie te krijgen. Je Fitheid wordt getest en je krijgt antwoord op de vragen “Waar sta ik fysiek?” en “Hoe krijg ik (weer) energie en kom ik fysiek in balans?” Er is ruimte voor het delen van ervaringen, behoeften en het geven van tips. Medewerkers die corona hebben gehad, kunnen naar aanleiding van Veerkrachtig Fit gebruik maken van een revalidatietraject.
• Mentale Veerkracht
In oktober 2020 gaat de workshop Mentale Veerkracht van start. Onder begeleiding van HSK, een organisatie in Dordrecht gespecia- liseerd in psychische zorg en werknemerszorg, worden tools aangereikt om stress te herkennen en hiermee om te gaan. Ook wordt er aandacht besteed aan het omgaan met de angst voor een 2e corona uitbraak.
Andere elementen van het programma Veerkrachtig Verder:
• Teambijeenkomsten
Het is goed om met collega’s stil te staan bij de impact van de crisis en aandacht te hebben voor emoties. Alle teams hebben de mogelijk- heid gekregen om dit onder begeleiding te doen.
Dit kan door het inzetten van een externe coach (zoals een rouwverliesdeskundige of organisatie- coach) of door de inzet van onze psychologen of de consulent zingeving.
• Veerkracht check
Alle medewerkers ontvangen dit jaar drie keer via de mail een vragenlijstje met 6 vragen die met een smiley beantwoord kunnen worden.
De vragen gaan over drie onderwerpen:
‘balans werk-privé’, ‘veerkrachtig in je werk’
en ‘samenwerken’. Op basis van de uitkomsten wordt gekeken welke acties verder nodig zijn om herstel van de coronacrisis bij medewerkers te bevorderen.
• Nomineer een collega: Hooo…Pizza!
Quadrant, Van Dijk Made, Gaverland, Zwaluwe Bouw, Vervoort, Ergocare, IQ Messenger, Zetacom, AAG en QNP hebben 30 pizzaovens beschikbaar gesteld. Collega’s konden elkaar voor deze oven nomineren. De nominaties stroomden binnen! Daaruit blijkt weer de zorg die iedereen voor elkaar heeft. De pizzaovens zijn inmiddels uitgereikt.
Het project Veerkrachtig Verder zal de komende maanden verder vorm krijgen, mede op basis van feedback van medewerkers. Zo werken we samen aan herstel wat ten goede komt aan de zorg voor onze bewoners. Meer informatie over het project kunnen medewerkers vinden onder de button Veerkrachtig Verder op Insite.
Ook kan je vragen en tips mailen naar veerkrachtigverder@hetparkhuis.nl.
Team P&O
BLOEMSCHIKKEN OP DE EIK
Als activiteitenbegeleider op de Eik is Leonie met haar collega’s steeds bezig om leuke activiteiten te bedenken voor de bewoners. Eén van de activiteiten waar vrijwel iedereen van geniet is bloemschikken.
Leonie: “Elke maandagmiddag gaan we bloemschikken met een groepje bewoners. Al weken was de keuze van de bloemen in de winkels voor het budget dat we beschikbaar hebben niet zo groot.
Totdat we de stoute schoenen aantrokken en bij Bloembinderij Bussem aan het Damplein in Dubbeldam binnenstapten.
De eigenaresse van de bloemwinkel was heel behulpzaam en wilde ons graag helpen aan mooie bloemen. We kregen zelfs extra bloemen gratis mee! Bloemschikken is zoveel leuker geworden met de mooie verse bloemen die we op maandag mogen ophalen. De huiskamers op de Eik staan er een stuk fleuriger bij. Hartelijk bedankt Bloembinderij Bussem!”
Locatie Parkstaete
Albert Schweitzerplaats 3 3318 AS Dordrecht T 078 654 15 66 F 078 654 15 68 Ontmoetingscentra Dordrecht
Locatie MFA Koloriet Locatie het Stadswiel Locatie De Gravenhorst Locatie het Polderwiel Locatie Torenzicht
Postadres:
Jacob Marisstraat 70 3314 TK Dordrecht T 06 346 577 41
Locatie Dubbelsteyn
Meidoornlaan 38-108 3319 HR Dordrecht T 078 622 00 00 Werkplaats
“In Bedrijf”
Egstraat 10 3319 LA Dordrecht T 078 707 00 56
Locatie
het Polderhuis Merbau 64
3315 RP Dordrecht T 078 621 26 78 F 078 621 26 83 Locatie
het Dijckhuis
Chico Mendesring 819a 3315 WX Dordrecht T 078 630 54 50 F 078 630 54 55
Locatie het Parkhoff
Koningstraat 290 b/c/d 3319 PH Dordrecht T 078 616 22 22 F 078 616 36 79 Hoofdlocatie
het Parkhuis
Haaswijkweg Oost 69a 3319 GB Dordrecht T 078 622 00 00
Voor meer informatie over onze diensten, kunt u bellen of mailen naar het Cliëntenservicebureau van het Parkhuis. Marjan Spaans en Gerda Vervelde staan u graag te woord. Zij zijn te bereiken via 078 622 00 11 of via csb@hetparkhuis.nl
Cliënten
ServiceBureau
Oplossing van de puzzel
Klachtenfunctionaris voor cliënten
klachten@hetparkhuis.nl
