University of Groningen
Exploring cycling and sports in people with a lower limb amputation: prosthetic aspects
Poonsiri, Jutamanee
DOI:
10.33612/diss.146256706
IMPORTANT NOTE: You are advised to consult the publisher's version (publisher's PDF) if you wish to cite from it. Please check the document version below.
Document Version
Publisher's PDF, also known as Version of record
Publication date: 2020
Link to publication in University of Groningen/UMCG research database
Citation for published version (APA):
Poonsiri, J. (2020). Exploring cycling and sports in people with a lower limb amputation: prosthetic aspects. University of Groningen. https://doi.org/10.33612/diss.146256706
Copyright
Other than for strictly personal use, it is not permitted to download or to forward/distribute the text or part of it without the consent of the author(s) and/or copyright holder(s), unless the work is under an open content license (like Creative Commons).
Take-down policy
If you believe that this document breaches copyright please contact us providing details, and we will remove access to the work immediately and investigate your claim.
Downloaded from the University of Groningen/UMCG research database (Pure): http://www.rug.nl/research/portal. For technical reasons the number of authors shown on this cover page is limited to 10 maximum.
SUMMARY
204
SUMMARY
This thesis aimed to explore cycling participation after a lower limb amputation (LLA) and factors predicting cycling, particularly toward the use of lower limb prostheses. Lower limb amputation affects physical activity (PA) participation, including cycling in which after a LLA, some people stopped cycling (Chapters 4, 5). However, in comparison with the highest sport participation rate that has been reported (60%), people from the Netherlands cycled even more. In total, nearly half of Thai people (47%) and about 70% of Dutch people with a LLA cycled after a LLA. A majority of cyclists in both countries started cycling by themselves for health benefits, recreation and transportation.
In Chapter 2 a systematic review is described. The results of that review suggest it is possible to fit a bent prosthesis in case of a severe hip or knee contracture (> 25º). Making such a prosthesis, cosmetically and functionally satisfactory, is challenging. Although included case reports might have been published due to the successful fitting and materials, and techniques used might be limited to what is available at the time of publication (mostly before 2000), still, they showed possibilities of bent prostheses fittings. The final decision is depending on clinicians, and they should keep in mind that not fitting people a prosthesis may limit participation of these people and as a result, increase their disabilities or limitations.
Results from the scoping review described in Chapter 3 showed that people with a LLA participated in cycling. In Slovenia and India, 29 and 48% of people cycled for transportation respectively. In the United States, 12–48%% of people with a LLA cycled for recreation or PA, in Slovenia this was 11%, and in the Netherlands 4–6% for sport. Cycling frequency and duration were not reported as these included studies aimed to identify overall PA, sports or leisure activities participation rather than cycling participation. Factors related with competitive cyclists showed how socket, prosthesis foot or bicycle crank, affected joint range of motion during cycling or reduced cycling asymmetries. However, these studies included small sample sizes of competitive cyclists with transtibial amputation or Van Nes rotationplasty. One study seemed to analyze data of 41 participants but in fact the same participants were analyzed more than once.
Factors influenced cycling were extracted from the results of a scoping review in Chapter 3 and surveys in Thailand (Chapter 4) and Netherlands (Chapter 5) among people with a LLA. People with a LLA perceived health benefits of cycling, but many did not cycle. Socioeconomic, personal and environmental factors influenced cycling besides the impairments acquired from a LLA.
A
SUMMARYThe use of a dynamic foot and a higher number of reported facilitators were two common cycling predictors (statistically) found in both Thai and Dutch participants. Thai people who had cycled prior to a LLA were likely to cycle after a LLA. Other cycling predictors of Thai people with a LLA were having an amputation distal from the knee joint, amputated due to trauma, use a prosthetic foot with more ankle range of motion than SACH, having a higher income than 415 euro/month, and reported higher number of cycling facilitators. For Dutch participants, three cycling predictors were: use of a dynamic foot, a higher number of cycling facilitators, and having no comorbidities besides a LLA cause. In short, the cycling predictors demonstrated that skill/knowledge existing before a LLA may account for skill/knowledge necessary for cycling after a LLA and possibly reflect a more active lifestyle prior to the LLA. Other predictors also suggest a higher functional level and higher motivation to cycle of cyclists after a LLA. Moreover, a higher cycling participation rate in the Netherlands may echo Dutch cycling norm and better environmental factors such as access to electric bicycles, cycling paths, safety policies.
In Chapter 6 we showed that Thai cyclists were more satisfied with a prosthesis than non-cyclists and reported higher ability to pay for the repair or the maintenance of the prosthesis. Predictors of a higher prosthetic satisfaction were not using gait aids, being employed or retired, being amputated below the knee, no education or have basic education. Besides, receiving a prosthesis from a hospital increased satisfaction than having a prosthesis from a mobile unit. Thai cyclists and non-cyclists were both satisfied with the service, and the only factor predicted a higher service satisfaction was not using gait aids. Overall, the
predictors of prosthetic satisfaction suggested connections between adjustment to the prosthesis, prosthetic use, socioeconomic situation with prosthetic satisfaction. Moreover, the ability to follow-up and skills of prosthetists or technicians, from the different facilities, might also contribute to the prosthesis quality.
For athletes (Chapter 7), the relative importance of three dimensions of the prosthetic sports feet, sports feet use, cosmesis and provision process were weighed. Expressed as percentages, athletes weighed sports feet use as the most important dimension (72 ±16%) followed by the provision process (27 ±16%). Cosmesis was not important (1±2%). Use of the prosthetic sports feet use was influenced by athletic performance. Athletic performance was influenced by several factors: stability, confidence and fear, safety, focus, energy return, and comfort. In general, athletes were satisfied with the foot use and the provision process; however, the process prior to the foot provision could be much improved. The suggestions for improvement included support during rehabilitation, help during the process of purchase, and increase accessibility of
SUMMARY
206
prosthetic sports feet and enhance cooperation of involved professional and arrange prosthetic sports feet try-out sessions.
Chapter 8 is a “letter to the editor” written after analysing one of the studies included in Chapter 3. Results of that study showed no time advantages in Paralympic cyclists who used a lower limb prosthesis over the Paralympic cyclists who did not use the prosthesis. However, the unclear data sources and incorrect data analysis raised serious concerns about the conclusion drawn in that study.
Chapter 9, General Discussion summarized the main findings, strengths, limitations and implications of thesis. Suggestions for futures study have been made.
In conclusion, this thesis showed how many people with a LLA (enjoy to) cycle and what factors determined cycling. The key findings give insights on how to and may inspire clinicians, prosthetists, policymakers and researchers to facilitate people with a LLA to participate in cycling, sports or other PA. As a result, individuals with a LLA may become and stay more physically active.
A
สรุป สรุป วิทยานิพนธ ์ฉบับนี้ มีวัตถุประสงค ์การศึกษาเพื่อสํารวจการปั่นจักรยานภายหลังจากการตัดรยางค ์ล่าง และเพื่อศึกษาปัจจัยที่ใช ้ในทํานายการปั่นจักรยาน โดยเฉพาะอย่างยิ่งปัจจัยทางด้านขาเทียม การตัด รยางค ์ล่างส่งผลต่อการมีส่วนร่วมในการทํากิจกรรมทางกาย รวมถึงการปั่นจักรยานซึ่งพบว่าการตัด รยางค ์ล่าง ส่งผลให้บางคนหยุดปั่นจักรยาน (บทที่ 4, 5) อย่างไรก็ตามเมื่อเปรียบเทียบกับอัตราการเล่น กีฬา ประชากรในเนเธอร ์แลนด ์ปั่นจักรยานมากกว่าอัตราการเล่นกีฬาสูงสุดที่เคยมีการรายงาน (ร ้อยละ 60) ในภาพรวมของการปั่นจักรยานแล้วผู้พิการขาขาดไทยเกือบครึ่งหนึ่ง (ร ้อยละ47) และผู้พิการขา ขาดในเนเธอร ์แลนด ์ประมาณ ร ้อยละ70 ที่ปั่นจักรยาน ผู้ที่ปั่นจักรยานส่วนใหญ่ในทั้งสองประเทศเริ่ม ปั่นจักรยานด้วยตนเองเพื่อประโยชน์ต่อสุขภาพ การพักผ่อนหย่อนใจและการเดินทาง ในบทที่ 2 มีการอธิบายผลของการทบทวนวรรณกรรมอย่างเป็นระบบ ผลจากการทบทวน วรรณกรรมพบว่าการสวมใส่ขาเทียมสามารถทําได้ในผู้ที่มีมุมของข้อสะโพกหรือข้อเข่ายึดติดมาก (มากกว่า 25 องศา) อย่างไรก็ดีความสวยงามและความพอใจในการใช ้งานขาเทียมสําหรับผู้ที่มีข้อ สะโพกหรือข้อเข่ายึดติดมากๆนั้นเป็นเรื่องที่ท้าทาย ถึงแม้จะพบรายงานกรณีศึกษาที่มีการเผยแพร่ว่ามี ความสําเร็จในการลองขาเทียม ด้วยวัสดุและเทคนิคที่จํากัดในช่วงเวลานั้น(ส่วนใหญ่ก่อนปี ค.ศ. 2000) แต่ผู้วิจัยก็ได้แสดงให้เห็นความเป็นไปได้ของการลองขาเทียมแบบงอ สุดท้ายเล้วขึ้นอยู่กับผู้ให้ บริการทางคลินิคว่าจะสั่งทําขาเทียมหรือไม่ แต่สิ่งที่ต้องคํานึงถึงอยู่เสมอคือการไม่สั่งทําขาเทียมอาจ จํากัดการมีส่วนร่วมของบุคคลกลุ่มนี้ ในการทํากิจกรรมทางกายต่างๆ และส่งผลให้บุคคลกลุ่มนี้มีความ พิการหรือข้อจํากัดเพิ่มมากขึ้น ผลจากการทบทวนวรรณกรรมที่อธิบายไว้ในบทที่ 3 แสดงให้เห็นว่าผู้พิการขาขาดมีการปั่น จักรยาน ในสโลวีเนียและอินเดียมีผู้ที่ใช ้การปั่นจักรยานในการเดินทาง ร ้อยละ 29 และร ้อยละ 48 ตามลําดับ ในสหรัฐอเมริการ ้อยละ 12–48 ของผู้พิการขาขาดปั่นจักรยานเพื่อการสันทนาการหรือ กิจกรรมทางกาย ในสโลวีเนียพบว่ามีร ้อยละ 11 และในเนเธอร ์แลนด ์ ร ้อยละ4–6 ที่ปั่นจักรยานเพื่อกีฬา ไม่พบรายงานเรื่องความถี่ หรือระยะเวลาในการปั่นจักรยานเนื่องจากการศึกษาเหล่านี้มีวัตถุประสงค ์ เพื่อหาภาพรวมของการมีส่วนร่วมในกิจกรรมทางกาย กีฬาหรือกิจกรรมสันทนาการโดยรวมมากกว่า การมีส่วนร่วมในการปั่นจักรยาน ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับนักปั่นจักรยานเพื่อการแข่งขันแสดงให้เห็นว่าเบ้า ขาเทียม เท้าเทียม หรือก้านบันไดจักรยานส่งผลต่อพิสัยการเคลื่อนไหวของข้อต่อระหว่างการปั่น จักรยานหรือลดความไม่สมมาตรของการปั่นจักรยาน อย่างไรก็ตามการศึกษาเหล่านี้ศึกษาในกลุ่ม ตัวอย่างขนาดเล็กของนักแข่งที่มีการตัดขาระดับใต้เข่าหรือถูกตัดขาแบบ Van Nes rotationplasty ในการศึกษาหนึ่งดูเหมือนจะวิเคราะห ์ข้อมูลของผู้เข้าร่วมวิจัย 41 คน แต่ในความเป็นจริงผู้เข้าร่วมวิจัย หนึ่งคนถูกวิเคราะห ์มากกว่าหนึ่งครั้ง ปัจจัยที่ส่งผลต่อการปั่นจักรยานนั้นถูกวิเคราะห ์จากผลการทบทวนวรรณกรรมในบทที่ 3 และการสํารวจในประเทศไทย (บทที่ 4) และประเทศเนเธอร ์แลนด ์ (บทที่ 5) ในผู้พิการขาขาดรับรู ้ ประโยชน์ต่อสุขภาพของการปั่นจักรยาน แต่หลายคนไม่ได้ปั่นจักรยาน โดยปัจจัยทางเศรษฐกิจและ สังคม ปัจจัยภายในของแต่ละบุคคลและสิ่งแวดล้อมเป็นปัจจัยมีที่ส่งผลต่อการปั่นจักรยาน นอกเหนือไปจากความบกพร่องที่ได้รับจากการตัดรยางค ์ล่าง การใช ้เท้าเทียมแบบไดนามิกรวมไปถึงการเพิ่มขึ้นของจํานวนสิ่งอํานวยความสะดวกที่บุคคล รับรู ้เป็นปัจจัยในการทํานายการปั่นจักรยาน (ทางสถิติ) ทั้งในผู้พิการขาขาดชาวไทยและชาวดัตช ์ สําหรับคนไทยที่เคยปั่นจักรยานมาก่อนการตัดรยางค ์ล่าง มีแนวโน้มที่จะปั่นจักรยานหลังจากการตัด รยางค ์ล่าง ปัจจัยอื่นๆที่ใช ้ทํานายการปั่นจักรยานของผู้พิการขาขาดไทย คือการมีขาขาดในระดับใต้ ต่อข้อเข่า มีสาเหตุการตัดรยางค ์ล่างจากอุบัติเหตุหรือการบาดเจ็บ การใช ้เท้าเทียมที่มีพิสัยการThai summary 208 เคลื่อนไหวของข้อเท้ามากกว่าเท้าเทียมแบบ SACH มีรายได้สูงกว่า 15,000 บาท หรือประมาณ 415 ยู โร และรายงานสิ่งอํานวยความสะดวกในการปั่นจักรยานจํานวนมาก สําหรับผู้พิการขาขาดชาวดัตช ์ 3 ปัจจัยที่เป็นตัวทํานายการปั่นจักรยาน คือ การใช ้เท้าเทียมแบบไดนามิก รายงานสิ่งอํานวยความสะดวก ในการปั่นจักรยานจํานวนมากและไม่มีโรคประจําตัวอย่างอื่นนอกเหนือไปจากสาเหตุการตัดรยางค ์ล่าง สรุปก็คือตัวทํานายการปั่นจักรยานแสดงให้เห็นว่าทักษะหรือความรู ้ที่มีอยู่ก่อนการตัดรยางค ์ล่าง เป็น ประโยชน์ต่อทักษะหรือความรู ้ที่จําเป็นสําหรับการปั่นจักรยานหลังจากการตัดรยางค ์ล่าง และอาจ สะท้อนถึงลักษณะการใช ้ชีวิตที่คล่องแคล่วมากกว่า ตัวทํานายอื่นแนะนําว่าระดับกิจกรรมที่สูงกว่าและ แรงจูงใจที่สูงกว่าในการปั่นของผู้ที่ปั่นจักรยานหลังการตัดรยางค ์ล่าง ยิ่งไปกว่านั้นอัตราการมีส่วนร่วม ในการปั่นจักรยานที่สูงกว่าในประเทศเนเธอร ์แลนด ์อาจสะท้อนถึงวิถีชีวิตของชาวดัตช ์ที่มีการปั่น จักรยานเป็นปกติและปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อมที่ดี เช่น การเข้าถึงจักรยานไฟฟ้า เส้นทางการปั่นจักรยาน และนโยบายด้านความปลอดภัยสําหรับผู้ใช ้จักรยาน ในบทที่ 6 แสดงให้เห็นว่าผู้พิการขาขาดไทยที่ปั่นจักรยานพึงพอใจกับขาเทียมมากกว่าผู้ที่ ไม่ได้ปั่นจักรยานและผู้ที่ปั่นจักรยานรายงานว่ามีกําลังในการจ่ายค่าซ่อมหรือค่าบํารุงดูแลรักษาขา เทียมสูงกว่าผู้ที่ไม่ปั่นจักรยาน ส่วนปัจจัยที่ทํานายความพึงพอใจของขาเทียมระดังสูงคือ การที่ผู้ใช ้ขา เทียมไม่ใช ้เครื่องช่วยเดินอื่น ถูกจ้างงานหรือเกษียณเล้ว ถูกตัดขาระดับใต้เข่า มีการศึกษาขั้นพื้นฐาน หรือตํ่ากว่านั้น นอกจากนี้การได้รับขาเทียมจากโรงพยาบาลยังเพิ่มความพึงพอใจมากกว่าการได้รับ ขาเทียมจากหน่วยบริการกายอุปกรณ์เคลื่อนที่ สําหรับการบริการ ทั้งผู้ที่ปั่นจักรยานและผู้ที่ไม่ปั่น จักรยานชาวไทยต่างพึงพอใจในการบริการที่ได้รับจากหน่วยบริการขาเทียม ปัจจัยที่ทํานายว่า ผู้ใช ้บริการจะมีความพึงพอใจในการบริการที่สูงขึ้นคือการเดินโดยไม่ต้องใช ้อุปกรณ์ช่วยเดิน โดยรวม แล้วปัจจัยทํานายความพึงพอใจของขาเทียมชี้ให้เห็นว่ามีความเชื่อมโยงกันระหว่างการปรับตัวเพื่อใช ้ ขาเทียม การใช ้ขาเทียม สถานะทางเศรษฐกิจและสังคมของแต่ละบุคคล กับความพึงพอใจของขาเทียม ยิ่งไปกว่านั้นความสามารถในการติดตามผลการรักษาและทักษะของนักกายอุปกรณ์หรือช่างกาย อุปกรณ์จากหน่วยบริการที่แตกต่างกันในแต่ละแหล่งก็อาจส่งผลต่อคุณภาพของขาเทียมได้เช่นกัน สําหรับนักกีฬา (บทที่ 7) จากการวัดระดับความสําคัญทั้ง 3 มิติของเท้าเทียมสําหรับการเล่น กีฬา ได้แก่ การใช ้เท้าเทียมสําหรับกีฬา ความสวยงาม และนํ้าหนักของเท้าเทียม นักกีฬาให้นํ้าหนัก ของการใช ้เท้าเทียมสําหรับการเล่นกีฬาเป็นมิติที่สําคัญที่สุด (ร ้อยละ 72 ± 16) ตามมาด้วย กระบวนการการได้รับเท้าเทียม (ร ้อยละ 27 ± 16) ส่วนเรื่องความสวยงามนั้นเป็นมิติที่ไม่ค่อยมี ความสําคัญ (ร ้อยละ 1 ± 2) ซึ่งการใช ้เท้าเทียมสําหรับการกีฬาส่งผลต่อประสิทธิภาพของนักกีฬา โดย ประสิทธิภาพของนักกีฬาได้รับอิทธิพลจากหลายปัจจัย ได้แก่ ความมั่นคง ความมั่นใจและความกลัว ความปลอดภัย โฟกัสหรือสมาธิ การคืนพลังงานของเท้าเทียม และความรู ้สึกสบายในการใช ้เท้าเทียม โดยทั่วไปนักกีฬามีความพึงพอใจกับการใช ้เท้าเทียมและกระบวนการการได้รับเท้าเทียม อย่างไรก็ตาม กระบวนการก่อนการได้รับเท้าเทียมควรมีการปรับปรุงอีกมาก ข้อเสนอแนะสําหรับการปรับปรุงคือ การ เพิ่มการสนับสนุนให้ผู้ที่ต้องการใช ้เท้าเทียมในช่วงการฟื้นฟูสมรรถภาพ เพิ่มการช่วยเหลือในขั้นตอน การซื้อ เพิ่มการเข้าถึงเท้าเทียมสําหรับกีฬา เพิ่มความร่วมมือของบุคลากรที่เกี่ยวข้องและจัดให้มีช่วง ของการทดลองใช ้เท้าเทียมกีฬาก่อนการซื้อ บทที่ 8 เป็น "จดหมายถึงบรรณาธิการ" ที่เขียนขึ้นหลังจากวิเคราะห ์การศึกษาหนึ่งซึ่งรวมอยู่ ในหลายๆการศึกษาในบทที่ 3 ผลการศึกษานี้ชี้ให้เห็นว่าไม่มีข้อได้เปรียบด้านเวลาในนักปั่นจักรยาน พาราลิมปิกที่ใช ้ขาเทียมเมื่อเทียบกับนักปั่นจักรยานพาราลิมปิกที่ไม่ได้ใช ้ขาเทียม อย่างไรก็ตามความ ไม่ชัดเจนของแหล่งข้อมูลและการวิเคราะห ์ข้อมูลที่ไม่ถูกต้องทําให้เกิดความกังวลอย่างจริงจังเกี่ยวกับ ข้อสรุปที่อยู่ในการศึกษานั้น บทที่ 9 การอภิปรายทั่วไปเพื่อสรุปผลการศึกษาหลักที่พบ จุดแข็ง ข้อจํากัด และการนําผลที่ ได้จากวิทยานิพนธ ์ไปประยุกต ์ใช ้ รวมไปถึงข้อเสนอแนะสําหรับการศึกษาวิจัยในอนาคต
A
สรุป โดยสรุป วิทยานิพนธ ์ฉบับนี้แสดงให้เห็นว่ามีผู้ที่ถูกตัดขากี่คนที่ (ชื่นชอบ) ปั่นจักรยาน และ ปัจจัยใดบ้างที่ส่งผลต่อการปั่นจักรยาน การค้นพบที่สําคัญให้ข้อมูลเชิงลึกเกี่ยวกับวิธีการและอาจสร ้าง แรงบันดาลใจให้กับผู้ให้บริการทางคลินิก นักกายอุปกรณ์ ผู้กําหนดนโยบาย และนักวิจัยในการ ช่วยกันสนับสนุนผู้พิการขาขาดให้ได้มีส่วนร่วมในการปั่นจักรยาน การเล่นกีฬา หรือกิจกรรมทางกาย อื่น ๆ ซึ่งจะส่งผลให้ผู้พิการขาขาดอาจมีระดับความสามารถที่เพิ่มขึ้นหรือสามารถรักษาระดับ ความสามารถในกิจกรรมทางกายที่คล่องแคล่วได้A
SAMENVATTINGSAMENVATTING
Dit proefschrift is gericht op het onderzoeken van fietsparticipatie van mensen met een beenamputatie (BA) en factoren die fietsen voorspellen, in het bijzonder in de richting van het gebruik van beenprothesen. Amputatie van een been beïnvloedt de deelname aan lichamelijke activiteiten (LA), inclusief fietsen, waarbij na een BA sommige mensen stopten met fietsen (hoofdstukken 4, 5). In vergelijking met de hoogste sportparticipatie die is gemeld in de literatuur (60%), fietsten Nederlanders echter nog meer. In totaal fietste bijna de helft van de Thaise mensen (47%) en bijna 70% van de Nederlanders na een BA. De meerderheid van de fietsers in beide landen begon met fietsen voor hun eigen gezondheidswinst, recreatie en vervoer.
In Hoofdstuk 2 wordt een systematische review beschreven. De resultaten van dat onderzoek suggereren dat het mogelijk is om een prothese aan te meten bij een ernstige heup- of kniecontractuur (> 25º). ’Een prothese maken, die zowel cosmetisch als functioneel bevredigend is, is een uitdaging. Hoewel de geïncludeerde casestudies mogelijk zijn gepubliceerd vanwege de succesvolle prothese-fitting en materialen, en de gebruikte technieken mogelijk beperkt zijn tot wat beschikbaar was op het moment van publicatie (meestal vóór 2000), toonden ze toch mogelijkheden voor het fitten van deze prothesen bij ernstige contracturen. De uiteindelijke beslissing is afhankelijk van clinici; ze moeten in gedachten houden dat het niet aanmeten van een prothese bij deze mensen de participatie in de maatschappij kan beperken en als gevolg daarvan hun handicap of beperkingen kan vergroten.
Resultaten van de scoping review beschreven in Hoofdstuk 3 toonden aan dat mensen met een BA fietsten. In Slovenië en India fietste respectievelijk 29 en 48% van de mensen met een BA voor het noodzakelijke vervoer. In de Verenigde Staten fietste 12–48% van de mensen met een BA voor recreatie of LA, in Slovenië was dit 11% en in Nederland 4–6% voor sport . Fietsfrequentie en -duur werden niet gerapporteerd, aangezien deze studies alleen gericht waren op het identificeren van algemene deelname aan LA, sport of vrijetijdsactiviteiten in plaats van deelname aan het fietsen an sich. Factoren die een rol spelen bij competitieve fietsers lieten zien hoe de koker, prothesevoet of fietscrank, het bewegingsbereik van de gewrichten tijdens het fietsen beïnvloedde of de asymmetrie van het fietsen verminderde. Deze onderzoeken omvatten echter een kleine steekproef van wedstrijdrenners met een trans-tibiale amputatie of Van Nes-rotatieplastiek. Eén studie leek gegevens van 41 deelnemers te analyseren, maar in feite werden dezelfde deelnemers meer dan eens geanalyseerd.
SAMENVATTING
212
Factoren die het fietsen beïnvloedden, werden geëxtraheerd uit de resultaten van een scoping review in Hoofdstuk 3 en onderzoeken in Thailand (Hoofdstuk 4) en Nederland (Hoofdstuk 5) onder mensen met een BA. Mensen met een BA zagen de gezondheidswinst van fietsen wel, maar velen fietsten niet. Sociaaleconomische, persoonlijke en omgevingsfactoren waren van invloed op het fietsen, naast de beperkingen die een BA opleverde.
Het gebruik van een dynamische voet en een groter aantal gerapporteerde faciliterende factoren waren twee veelvoorkomende voorspellers van fietsen (statistisch gezien) bij zowel Thaise als Nederlandse deelnemers. Voor Thaise mensen die voorafgaand aan een BA hadden gefietst, was het aannemelijk dat ze ook na een BA bleven fietsen. Andere voorspellers van het fietsen van Thaise mensen met een BA waren een amputatie onder het kniegewricht, geamputeerd als gevolg van trauma, gebruik van een prothesevoet met meer enkelbewegingsbereik dan een SACH voet, een hoger inkomen dan 415 euro/maand en een hoger aantal gerapporteerde faciliterende factoren voor fietsen. Voor Nederlandse deelnemers waren drie fietsvoorspellers: gebruik van een dynamische voet, een hoger aantal faciliterende factoren en geen comorbiditeit naast de BA-oorzaak. Kortom, de fietsvoorspellers toonden aan dat vaardigheid / kennis die vóór een BA bestond, de vaardigheid / kennis die nodig is voor fietsen na een BA kan verklaren en mogelijk een weerspiegeling kan zijn van een actievere levensstijl voorafgaand aan de BA. Andere voorspellers suggereren ook een hoger functioneel niveau en een grotere motivatie om te fietsen na een BA. Bovendien kan een hogere fietsparticipatie in Nederland in overeenstemming zijn met de Nederlandse fietsnorm en betere omgevingsfactoren zoals toegang tot elektrische fietsen, fietspaden en veiligheidsbeleid.
In Hoofdstuk 6 lieten we zien dat Thaise fietsers tevredener waren met een prothese dan niet-fietsers en rapporteerden we dat fietsers meer financiële middelen beschikbaar hadden voor reparatie of onderhoud van de prothese. Voorspellers van een hogere prothesetevredenheid waren: geen gebruik van loophulpmiddelen (anders dan de prothese), werkloosheid of pensionering, onder de knie geamputeerd, geen opleiding of alleen een basisopleiding. Bovendien verhoogde het verkrijgen van een prothese uit een ziekenhuis de voldoening meer dan het aangemeten krijgen van een prothese uit een mobiele werkplaats. Thaise fietsers en niet-fietsers waren allebei tevreden over de service en de enige factor die een hogere servicetevredenheid voorspelde, was het niet gebruiken van loophulpmiddelen. Over het algemeen suggereerden de voorspellers van prothesetevredenheid verbanden tussen aanpassing aan de prothese, prothese gebruik, sociaaleconomische situatie en prothesetevredenheid. Bovendien kunnen de eventuele nascholing en
A
SAMENVATTINGvaardigheden van prothesemakers of technici, uit de verschillende instellingen, bijdragen aan de kwaliteit van de prothese.
Voor atleten (Hoofdstuk 7) werd het relatieve belang van drie dimensies van de prothese sportvoeten, het gebruik van sportvoeten, de cosmetiek en het verstrekkingsproces/service afgewogen. Uitgedrukt in percentages, beoordeelden atleten het gebruik van sportvoeten als belangrijkste dimensie (72 ± 16%) gevolgd door het verstrekkingsproces (27 ± 16%). Cosmetiek was niet belangrijk (1 ± 2%). Het gebruik van een prothese sportvoet werd beïnvloed door sportprestaties. Sportprestaties werden beïnvloed door verschillende factoren zoals: stabiliteit, vertrouwen en angst, veiligheid, focus, energieteruggave en comfort. Over het algemeen waren de atleten tevreden over het voetgebruik en het verstrekkingsproces; het proces voorafgaand aan de voetvoorziening zou echter aanzienlijk verbeterd kunnen worden. De suggesties voor verbetering waren onder meer ondersteuning tijdens revalidatieproces, hulp bij het aankoopproces, het vergroten van de toegankelijkheid van sportprothesen en het versterken van de samenwerking van de betrokken professional en het organiseren van proefsessies met de sportprothesen.
Hoofdstuk 8 is een “brief aan de redacteur” geschreven na analyse van één van de studies die in Hoofdstuk 3 is opgenomen. Resultaten van die studie lieten geen tijdwinst zien bij Paralympische wielrenners die een beenprothese gebruikten ten opzichte van de Paralympische wielrenners die geen prothese gebruikten. De onduidelijke databronnen en de onjuiste data-analyse gaven echter aanleiding tot ernstige bezorgdheid over de conclusie die in dat onderzoek werd getrokken.
Hoofdstuk 9, de algemene discussie, vat de belangrijkste bevindingen, sterke punten, beperkingen en implicaties van dit proefschrift samen. Er worden suggesties gedaan voor toekomstig onderzoek.
Concluderend laat dit proefschrift zien hoeveel mensen met een BA (genieten van) fietsen en welke factoren het gaan/blijven fietsen bepalen. De belangrijkste bevindingen kunnen clinici, prothesemakers, beleidsmakers en onderzoekers inspireren om mensen met een BA te helpen bij deelname aan wielrennen, sporten of andere LA. Als gevolg hiervan kunnen personen met een BA lichamelijk actiever worden en blijven.
ACKNOWLEDGEMENT
214
ACKNOWLEDGEMENT
I am deeply grateful to Prof. Jan H.B. Geertzen, Prof. Pieter U. Dijkstra, Prof. Rienk Dekker, and Dr. Juha M. Hijmans. I feel so fortunate to have you all as my supervisors. In the beginning, I was unsure of how this PhD journey would work out. However, with your supports and guidance, I can arrive at my destination.
To Jan, I am very grateful for all of your support and help. I first met you in 2007 when you visited Thailand for a conference, and I saw you again at the World Congress of the International Society of Prosthetics and Orthotics 2013 in Hyderabad, India. After my application to the University of Groningen, I was glad to hear that you had an interest in my proposed research topic; in fact, I cited many of your works in the research proposal. You and Pieter interviewed me and provided me with the opportunity to be here. I could not sleep from nerves the night before I first met you at University Medical Center Groningen (UMCG) and it is my honor to have you as my promotor. Throughout my PhD, you always responded to my questions, including late in the evening, and gave quick, clear, and thoughtful feedback. With your concerns about my well-being, your help, and your support, it is of no surprise that you are called a promotor.
To Pieter, you are a wonderful teacher. You taught me how to analyze the data from my first survey, and you helped me to understand how to analyze data from other studies. Because of you, I have grown to like SPSS program and statistics. When you asked me during my first year what I liked about studying and working in the Netherlands, I answered that I was happy that everyone was always willing to give their time for me, always responded to me, and also gave me a lot of feedback; as I write this, I am happy to say that I still feel this way. You and Bernarda have also given me wonderful memories over the last four years. In my first year, you gifted me a jar of homemade jam and told me to eat it when I missed home; unfortunately, I did not manage to finish it because I did not put it in the refrigerator. Later, we sailed together in a beautiful area of the Netherlands. I also learned a lot from you in terms of writing and I will always remember “schrijven is schrappen”. Heel erg bedankt voor alles.
To Rienk, I would like to thank you for all of your feedback and time. You did not usually give lengthy comments, but they often made me ask myself why I did certain things or why I wrote a certain sentence in my manuscripts. Your feedback also taught me not to be afraid to dream big as you have ever advised me to promote my study by contacting the Government of Thailand. Your feedback often arrived on Sunday morning, which I now see as an alternative time to work as this may be when I am most productive.
To Juha, I would like to express my gratitude to you. You have scheduled our meetings for a few years in advanced. There are still meeting schedules for
A
ACKNOWLEDGEMENT2021 after my defense! You were usually the first person to see my work before it was sent to Rienk and the other supervisors. I used to worry before our meetings because I was often unsure of what I should discuss with you; this, however, was never a problem. As a helpful and approachable person, I truly believe that students are lucky to have you as their daily supervisor.
To my director, Dr. Nisarat Oparkiatikul, thank you for your continuous support throughout the process of my scholarship application, for consultations surrounding my degree, and for also providing a very warm welcome to my supervisors during their visit. At the end of the defense, you will also be my examiner; thank you very much.
To Dr. Fred de Laat, thank you for your help on my last project. It is unfortunate that I did not get the opportunity to complete it due to the pandemic. You suggested several papers for me to review and helped me to conceptualize the study. I hope our connection and creativities will remain after my graduation. To the reading committee, Prof. J.S. Rietman, Prof. P.C. Jutte, and Prof. J.P.P.M. de Vries, I am grateful for your time, feedback, and approval of this thesis. To my UMCG colleagues, work would be boring and a lot more challenging without you as colleagues. I would like to thank the other PhD students, as well as the staffs. Thank you, Leonie (the first PhD student I got to know), Adrie, Andreas, Alisa, Anna, Anneliek, Athra, Carlijn, Charlotte, Davy, Diana, Dorien, Laurens, Maria, Morten, Miranda, Niek, Nienke, Pauliene, Petra, Roy, Samantha, Sonja, Terezka, Thijs, Tina, and Vita.
To Anneliek Peters, I am thankful that you accepted to be my (super helpful ) paranymph. You generously offered help with several preparations without me asking. It has been a real pleasure to know you and keep in touch!
I would also like to thank my family and friends, especially my mother, Jarassri Lampoon. You made me realize how important an education is for a woman and how strong a woman can be for her daughters. I am also happy and grateful for the endless love and support from my father (Khajorndech), my sisters (Pon, Tippayarat and Tong, Suchanya), P’Get, and PinkPink (Leeyakorn). Your love and pride gave me the determination I needed to complete this degree. Unfortunately, you cannot be here as planned due to the pandemic, but I still feel your love and support.
ACKNOWLEDGEMENT
216
Thank you, Michael Haan; you are my best friend and my partner in life. For years, your love has given me strength and helped me through many challenges. Because of you, I have a second family here in the Netherlands.
Heel erg bedankt to the Haan family, Ineke, Frank, Oma Mar, Oma Ans, Opa Cor, Eline, Stephan, Milan, and Fenna. Your love, sweetness, and warmness have made me feel at home in the Netherlands.
Thanks also to other family members and friends who have sent love and kind words, especially A, Bam, Bow, Thee, Fai, and P’NoiNha. My thanks also go to SSPO friends whose names are not stated here.
I would also like to acknowledge the prosthetists and staff who helped contribute to my degree. Thank you, P’Sa, P’Jieb, P’Samai, Pang, Yasmin, Nam, Dr. Sasima Tongsai, Bank, Poon, Blue, P’ Kae, P’Jun, LookYee, P’Decha, P’Nat, P’Noom, P’Nai, P’Wit, P’ Boonkerd, Ju, Eve, Meena, Ploy, Sai, Kook, Meena, P’Kae, P’Wasan, P’Nui, and Ann, for all of your help. In addition, I would like to thank Gary for helping me with English, and thanks also to the staff in prosthetic services in Thailand and here in the Netherlands, especially Henk.
Although their names are not mentioned, I am very grateful to all of those who cooperated and participated in my studies. Without you all, I would not be able to complete my thesis and, therefore, my degree.
Finally, I am particularly grateful for the Government of Thailand for the scholarship.
A
CURRICULUM VITAECURRICULUM VITAE
Jutamanee Poonsiri (Pin) was born on December 30, 1984, in Sattahip District, Chon Buri Province, Thailand.
She completed high school at
Nawaminthrachinuthit Triamudomsuksanomklao School in 2003. In 2007, she completed a Bachelor of Sciences in Prosthetics and Orthotics from Mahidol University. After earning her degree, she has worked at
Sirindhorn School of Prosthetics and Orthotics (SSPO), Siriraj Hospital, Mahidol University. Later on, she had a three-month training at Queen Elizabeth Hospital and Kowloon Hospital, Hong Kong (March-May 2009) before she received a scholarship from Siriraj Hospital to study for a master’s degree (2010-2014). She holds a master’s degree in Engineering (Biomedical Engineering). In 2016, she received a scholarship from the Government of Thailand, Office of the Civil Service Commission, to study for a PhD. Consequently, in January 2017, she entered a PhD program in The Netherlands at the University of Groningen, University Medical Center Groningen, Department of Rehabilitation Medicine. After receiving her PhD, she will go back to SSPO and continue working as a prosthetist and orthotist, researcher and lecturer. Her interest lies in the fields of lower limb prosthetics and orthotics and physical activities.
of Sciences in Prosthetics and Orthotics from Mahidol University. After earning her degree, she has worked at
Research Institute SHARE
218
RESEARCH INSTITUTE SHARE
This thesis is published within the Research Institute SHARE (Science in
Healthy Ageing and healthcaRE) of the University Medical Center Groningen / University of Groningen.
Further information regarding the institute and its research can be obtained from our internet site: http://www.share.umcg.nl/
More recent theses can be found in the list below (supervisors are between brackets).
2020 Jong LA de
Health economics of direct oral anticoagulants in the Netherlands
(prof MJ Postma, dr M van Hulst)
Diemen MCJM van
Self-management, self-efficacy, and secondary health conditions in people with spinal cord
(prof MWM Post, prof JHB Geertzen, dr I van Nes)
Jacobs MS
Anticoagulation in atrial fibrillation; consideration for treatment and health economic aspects
(prof MJ Postma, dr M van Hulst, dr RG Tieleman)
Baars ECT
Trans-tibial prosthesis fitting and prosthesis satisfaction
(prof JHB Geertzen, prof PU Dijkstra)
Slagt-Tichelman E
Mother-to-infant bonding: determinants and impact in child development; challenges for maternal health care
(prof MY Berger, prof FG Schellevis, dr H Burger)
A
Research Institute SHAREHealthy lifestyle of people with intellectual disabilities; implementation and maintenance of lifestyle approaches within healthcare organizations
(prof CP van der Schans, dr A Waninge, dr J de Jong)
Politiek K
The challenge of hand eczema; pathogenesis, treatment, and burden of disease
(dr MLA Schuttelaar, prof PJ Coenraads)
Akhbari Ziegler S
Implementation of COPCA; a family centred early intervention programme in infant physiotherapy
(prof M Hadders-Algra, prof M Wirz, dr T Hielkema)
Brouwer SI
Motor milestones, physical activity, overweight and cardiometabolic risk; from birth to adolescence
(prof RP Stolk, dr E Corpeleijn)
Lu C (Congchao)
Physical activity and health in Dutch and Chinese children
(prof E Corpeleijn, prof R Stolk)
Oosterwijk A
From range of motion to function; loss of joint flexibility after burns: when is it a problem?
(prof CP van der Schans, dr LJ Mouton, dr MK Nieuwenhuis)
Veen MM van
Facial palsy; treatment, quality of life, and assessment
(prof PMN Werker, prof PU Dijkstra)
Mooij R
Improving quality of maternal and perinatal care in rural Tanzania
(prof J Stekelenburg, dr J van Dillen)
Bunt S
Frailty among older adults; exploring the social dimension
Research Institute SHARE
220
Mousavi SH
A step forward in running-related injuries
(prof J Zwerver, prof RL Diercks, dr JM Hijmans)
09.09.2020 PHR
Lip SV
The effects of preeclampsia on the maternal cardiovascular system; gene expression and its (epigenetic) regulation in experimental preeclamptic cardiovascular tissues and cells
(prof T Plösch, dr MM Faas, prof SA Scherjon)
Renting N
Clinical workplace learning today; how competency frameworks inform clinical workplace learning (and how they do not)
(prof ROB Gans, prof ADC Jaarsma, prof JCC Borlefs)
Rietkerk W
Tailoring care for older adults; understanding older adults goals and preferences
(prof SU Zuidema, prof JPJ Slaets, prof DL Gerritsen)
Aalst RTA van
An economic assessment of high-dose influenza vaccine
(prof MJ Postma, prof JC Wilschut)
Kuiper D
Implementation of the self-management of well-being interventions; determinants and effects
(prof R Sanderman, prof SA Reijneveld, prof BJM Steverink, dr MM Goedendorp)
Zwertbroek EF
Hypertension in pregnancy; timing of delivery and early screening
(prof CM Bilardo, prof SA Scherjon, dr MTM Faassen, dr H Groen)
