Zondagslezing

(1)

kerk & leven

lezingen & Commentaar

18

29 maart 2017

Lezingen door de week | Maandag 3 april: Daniël 13, 1-9.15- 17.19-30.33-62 en Johannes 8, 1-11 • Dinsdag 4 april: Numeri 21, 4-9 en Johannes 8, 21-30 • Woensdag 5 april: Daniël 3, 14-20.91- 92.95 en Johannes 8, 31-42 • Donderdag 6 april: Genesis 17, 3-9 en Johannes 8, 51-59 • Vrijdag 7 april: Jeremia 20, 10-13 en Johannes 10, 31-42 • Zaterdag 8 april: Ezechiël 37, 21-28 en Johannes 11,45-

56 • Zondag 9 april (Palmzondag • Passie van de Heer) Jesaja 50, 4-7 – Brief aan de Filippenzen 2, 6-11 – Matteüs 26, 14 — 27, 66.

eucharistie op radio | 2 april, 10 uur, VRT Radio 1: vanuit de parochie Onze-Lieve-Vrouw Geboorte in Tongeren.

eucharistie op tv | 2 april, 10 uur, VRT één: vanuit de ba- siliek Onze-Lieve-Vrouw van Hanswijk in Mechelen. Het Hans- wijkkoor zingt onder leiding van Lieve Vermeulen. Wouter Ver- heyden bespeelt het orgel.

commentaar bij de zondagslezingen a-jaar

— Luc Devisscher —

Op dood en leven

Evangelie • In het evangelie van Johannes verricht Jezus een aantal ‘tekenen’. Het begint met water dat wijn wordt. Op een keer geeft Jezus eten aan wel vijfduizend mensen. Ook worden mensen genezen van hun kwalen, zoals de blindgeborene (zie Johannes 9, 33). Het teken van deze zondag vertelt hoe dood weer leven wordt. Alle teke- nen maken zichtbaar wie Jezus is, degene die door God wordt gezonden. Zo zei de blindgeborene: „Als die man niet van God kwam, had Hij mij nooit de ogen kunnen openen.”

Het verhaal van Lazarus – zijn naam betekent ‘geholpen door God’ – stelt alle voor- gaande tekenen in de schaduw. Wie Jezus is, dringt nu ook door tot in het domein van de dood. Wat aan Lazarus gebeurt, loopt vooruit op wat er met Jezus zelf staat te ge- beuren. Waar Lazarus nog tot leven wordt gewekt om opnieuw te sterven, zal Jezus opstaan om voor altijd te leven. Op dat geloof richt Johannes ons.

Lazarus, Maria en Marta, een broer met twee zussen. Jezus houdt van die mensen, in het bijzonder van Lazarus. Ook de leerlingen hebben een vriendschapsband met die familie. De zussen sturen een bericht naar Jezus: Lazarus is ziek. Jezus’ overkomst is dringend gewenst. Toch neemt Hij pas na twee dagen het besluit naar Judea te trek- ken. Wat Hij verwacht, is niet een fatale afloop, maar de manifestatie van Gods glorie.

Zijn leerlingen zijn verrast en willen niet zomaar met Hem mee. Judea is voor hen risicogebied – onlangs wilde men er Jezus nog stenigen. Dat is volgens Jezus nu niet aan de orde. De duisternis heeft het nog niet gewonnen van het licht. Het gesprek valt stil. De leerlingen kunnen Hem niet volgen. Dan zegt Jezus: „Lazarus is gaan rusten;

echter, Ik trek erheen om hem uit die slaap te halen!” (Naardense Bijbel). De leerlingen vatten dat letterlijk op. Zo stapelen zich de misverstanden op, typisch voor Johan- nes. Want, wat voor zin heeft het Lazarus op te zoeken, als hij enkel maar slaapt? In- eens spreekt Jezus andere taal. Hij windt er geen doekjes meer om en zegt nu ronduit dat Lazarus gestorven is. Tomas drijft de ironie ten top: „In dat geval kunnen we net zo goed meegaan naar Judea en er allemaal doodgaan.” Waar Jezus de verheerlijking van God voor ogen heeft, ziet de apostel een nakende dood.

Als Jezus in Betanië aankomt, bereikt Hem de kwade tijding dat Lazarus al vier dagen in het graf ligt. Marta komt naar Jezus toe. Ook hier zijn de misverstanden niet uit de lucht. Marta is ervan overtuigd dat haar broer nooit gestorven zou zijn, als Je- zus erbij was geweest. Toch weet ze zeker dat wat Jezus aan God vraagt, Hij het Hem zal geven. In zijn antwoord probeert Jezus Marta de stap te laten doen van ‘weten’

naar ‘geloven’. Hij houdt haar voor dat in Hem de tijd van de opstanding op de laatste dag nu al is aangebroken. De Messias brengt leven waar dood is en wel eeuwig leven.

Marta wil Hem graag geloven, maar brengt dat geloof ook Lazarus terug?

Marta roept – met een leugentje voor eigen bestwil? – haar zus Maria erbij. Zij her- neemt de weeklacht van Marta: „Was Hij bij hem geweest, dan was Lazarus niet gestorven.” De emoties laaien op, ook bij Jezus. Hij wil Lazarus’ graf zien en ze brengen Hem er naartoe. Allen die van Lazarus houden, staan nu bij het graf. Over hun schou- ders kijkt het dorp mee. Sommigen leven mee met het verdriet, anderen menen dat Jezus minstens had kunnen maken dat Lazarus niet doodging.

Wie de steen voor het graf wegneemt, ruimt de eerste hindernis op naar de opstanding. De stank van het lijk zal het moeten afleggen tegen de geur van de heerlijkheid van God. „Dit gebeurt als je gelooft”, zegt Jezus tot Marta. Vervolgens richt Jezus zich tot zijn Vader. Hij dankt Hem omdat nu zichtbaar wordt wie de Gezondene is.

Moge dit de getuigen rond het graf tot geloof brengen. Finaal wordt Lazarus toege- sproken. De dode luistert naar de stem van de Zoon van God en komt naar buiten. Hij leeft. Velen die dit zagen geloofden. Wij ook?

Lezingen • Het massagraf van de ballingschap wordt geopend. Daarin had Israël zichzelf begraven. Los van God was het volk als een beerput geworden. In verbonden- heid met zijn Geest zal het opnieuw leven. Wat God gezegd heeft, zal hij ook doen.

Dat is de tijding die Ezechiël brengt.

Paulus schrijft aan de Romeinen dat de Geest van God de kracht is van alle veran- dering, zelfs van dood in leven. Zonder die Geest in ons blijft dood dood.

• Opgepast, het evangeliecommentaar is gebaseerd op de lange versie van Johannes 11, 1-45.

• De commentaren op de Schriftlezingen zijn op Twitter te volgen via @DevisscherLuc

• Reacties welkom via luc.devisscher@ccv.be

EERSTE LEZING

ezechiel 37, 12-14

Zo spreekt God de Heer: „Ik ga uw graven openen; in massa’s zal Ik u uit uw graven wegvoeren en u brengen naar de grond van Israël.

En wanneer Ik dan uw graven geopend heb, en u in massa’s zal hebben weggevoerd uit uw graven, zult Gij weten dat Ik de Heer ben.

Mijn geest zal Ik over u uitstorten en gij zult leven; Ik zal u vestigen op uw eigen grond en gij zult weten dat Ik de Heer ben: wat Ik zeg, dat volbreng Ik!” Zo luidt de godsspraak van de Heer.

TWEEDE LEZING

brief aan de romeinen 8, 8-11

Broeders en zusters,

Zij die zelfzuchtig leven, kunnen God niet behagen. Maar uw be- staan wordt niet beheerst door de zelfgenoegzaamheid, maar door de Geest, omdat de Geest van God in u woont.

Zou iemand de Geest van Christus niet hebben, dan behoort hij Hem niet toe. Als Christus in u is, blijft wel uw lichaam door de zon- de de dood gewijd, maar uw geest lééft, en als de Geest van God die Jezus van de doden heeft opgewekt, in u woont, zal hij die Christus Jezus van de doden heeft doen opstaan, ook uw sterfelijk lichaam eenmaal levend maken door de kracht van zijn Geest, die in u ver- blijft.

EVANGELIE

johannes 11, 1-45

(hier in de korte versie 3-7.17.20-27.33b-45)

In die tijd stuurden de zusters van Lazarus aan Jezus de boodschap:

„Heer, hij die Gij liefhebt, is ziek.” Toen Jezus dit hoorde, zei Hij:

„Deze ziekte voert niet tot de dood, maar is om Gods glorie, opdat de Zoon Gods er door verheerlijkt moge worden.”

Jezus hield veel van Marta, haar zuster en Lazarus. Toen Hij dan ook hoorde dat Lazarus ziek was, bleef Hij weliswaar nog twee dagen ter plaatse, maar daarna zei Hij tot zijn leerlingen: „Laat ons weer naar Judea gaan.”

Bij zijn aankomst bevond Jezus dat Lazarus al vier dagen in het graf lag.

Zodra Marta hoorde dat Jezus op komst was, ging zij Hem tege- moet; Maria echter bleef thuis. Marta zei tot Jezus: „Heer, als Gij hier waart geweest, zou mijn broer niet gestorven zijn. Maar zelfs nu weet ik dat wat Gij ook aan God vraagt, God het U zal geven.”

Jezus zei tot haar: „Uw broer zal verrijzen.” Marta antwoordde: „Ik weet dat hij zal verrijzen bij de verrijzenis op de laatste dag.” Jezus zei haar: „Ik ben de verrijzenis en het leven. Wie in Mij gelooft, zal leven, ook al is hij gestorven, en ieder die leeft in geloof aan Mij, zal in eeuwigheid niet sterven. Gelooft gij dit?” Zij zei tot Hem: „Ja, Heer, ik geloof vast dat Gij de Messias zijt, de Zoon Gods, die in de wereld komt.”

Toen doorliep Hem een huivering en diep ontroerd sprak Jezus:

„Waar hebt gij hem neergelegd?” Zij zeiden Hem: „Kom en zie, Heer.” Jezus begon te wenen, zodat de joden zeiden: „Zie eens hoe Hij van hem hield.” Maar sommigen onder hen zeiden: „Kon Hij, die de ogen van een blinde opende, ook niet maken dat deze niet stierf?” Bij het graf gekomen overviel Jezus opnieuw een huivering.

Het was een rotsgraf en er lag een steen voor. Jezus zei: „Neemt de steen weg.” Marta, de zuster van de gestorvene, zei Hem: „Hij riekt al, want het is reeds de vierde dag.” Jezus gaf haar ten antwoord: „Zei Ik u niet, dat als gij gelooft ge Gods heerlijkheid zult zien?” Toen namen ze de steen weg. Jezus sloeg de ogen ten hemel en sprak: „Va- der, Ik dank U dat Gij Mij verhoord hebt. Ik wist wel, dat Gij Mij altijd verhoort, maar omwille van het volk rondom Mij heb Ik dit gezegd, opdat zij mogen geloven, dat Gij Mij gezonden hebt.” Na deze woorden riep Hij met luide stem: „Lazarus, kom naar buiten!”

De gestorvene kwam naar buiten, voeten en handen met zwachtels gebonden en met een zweetdoek om zijn gezicht. Jezus beval hun:

„Maakt hem los en laat hem gaan.” Vele joden, die naar Maria waren gekomen en zagen wat Hij gedaan had, geloofden in Hem.

Schriftlezingen