- Onze forum-avonden hebben doeltreffend

. , .

VBIJBIID EN

DEMOCRATIE

Zo ... ' . . , . . , " , ...

- Onze forum-avonden hebben doeltreffend

gewerkt

<Zie paJ, I>

WElKBLAD VAN Df VOLKSPARTIJ VOOR VRIJHEID EH DEMOCRATII

·Het drama ener Kabinetsformatie

* * M·

*

we ons aanvankelijk onthouden van beschou- wingen over of commentaren op de Kabinets- formatie en ons beperkt tot enkele feitelijke mededelingen. •

Een officieel partijweekblad neemt nu een- maal een andere plaats in dan de dagbladpers

· en nu ook de V.V.D. - anders dan in 1952 - bij de formatiebesprekingen. is betrokken gep worden, ligt het voor de hand, dat men tijdens de oriënteringen en onderhandelingen in, het

· partijorgaan vooralsnog een belangrijke mate van reserve in acht neemt.

Als het nieuwe Kabinet er eenmaal is - en eens zal het toch moeten kofnen! - zal er ge- legenheid te over zijn voor commentaar en vooral bij de eerste algemene politieke be- schouwingen in de Tweede Kamer zal onze fractievoorzitter zeker in den brede ingaan op hetgeen zich in deze weken en maanden heeft afgespeeld.

Ook een ·politieke broedtijd kan echter niet onbeperkt voortduren zonder dat men zijn ge- duld toch wel enigszins begint te verliezen. Een zekere reserve zullen we in acht blijven nemen en diepgaand commentaar kan men nog moei- lijk verwachten.

Daar komt nog bij, dat hetgeen men in het begin van de week schrijft, aan het einde daar- van alweer in belangrijke mate kan zijn ver- ouderd; want al blijven resultaten nog steeds Uit, het beeld zelf wisselt toch ·steeds. Geheél Zwijgen kunnen we echter niet meer.

* * *

S

De eerste, die van dr. Drees, duurdegeruime tijd (alleen het overleg over de de(ensie en het huurvraagstuk vergde reeds meer dan een maand), inaar op 24 juli, na dus 5% week aan het werk te zijn geweest, moest de heer Drees ontheffing van zijn opdracht verzoeken.

Achteraf is wel gebleken, dat de moeilijkhe- den, waar dr. Drees voor geplaatst was, inder~

daad groot waren. Moeilijkheden, die vooral gelegen waren in de tegenstellingen tussen de rood-roomse voormalige bondgenoten: de door de verkiezingsoverwinning overmoedige Partij van de Arbeid en de door het niet wederom . bereiken van de "status van grootste fractie"

teleurgestelde en verbitterde Katholieke Volks- partij.

Vooral een blad als de "Volkskrant" heeft daarbij niets nagelaten om de wederzijdse ver- houdingen te vertroebelen. Voor zover dit de verhouding tussen K.V.P. en P.v.c' ·. betreft, kan ons dat koud latén, indien althans de on- derlinge naijver en veten niet worden uitge- vochten ten koste van het .landsbelang.

Niet minder raillerend echter werd meerma- len geschreven over "de liberalen", die in de fantasie van dit K.V.P.- en K.A.B.-orgaan de ene keer stonden te "trappelen van ongeduld"

om in een toekomstig Kabinet te worden opge- nomen en een andermaal weer werden voorge- steld als lieden, die zichzelf buitenspel plaats- ten; die wel tot het laatst wilden meèpraten, maar Uiteindelijk toch niet zouden meedoen.

* * *

O

"Trouw" veroorloofde zich nu en dan echter bepaalde fantasieën te onzen koste.

: Wij doelen hier ia het bijlloBder op de tijdeu

· de eerste fase van de formàtiewerkzaamheden van dr. Drees door dit blàd in de wereld gezon- den gel'llchtèn, dat men bij de Marine "onge- rust" en "ontevreden" zou zijn over denkbeel- den en plannen, die toen bij de V.V.D.-fractie zouden hebben geleefd over sterke bezuinigin- gen op de vloot. · - .

Dit bericht moet uit een zeer troebele bron zijn ontsproten, want het mist iedere redelijke grond.

De officiële Handelingen van de Kamer en onze eigen parlementaire overzichten van de afgelopen jaren zijn daar om te bewijzen, dat juist· van V.V.D.-zijde altijd weer met kracht is opgekomen voor handhaving van onze histo~

rische maritieme taak.

Het was onze geestverwant de heer Kort- hals, die in de Kamer fel protesteerde en de ernstigste waarschuwingen deed horen, toen van bepaalde Amerikaanse zijden aanvallen op het behoud van onze vlootplannen werden ge- daan. En ook een ander lid van de V.V.D.- fractie, de heer Ritmeester (die n.b. voorzitter is van "Onze Vloot"!), is bij voortduring in deze zelfde lijn werkzaam geweest.

r ~

PROF. CUUD

HERSTELD.

Tot onze vreugde kunnen wij mededelen, dat onze partij- en fractievoorzitter in de Tweede Kamer, prof. mr. P. J. Oud, na zijn terugkomst uit het ziekenhuis, thans weer geheel hersteld is en zijn werkzaamheden zal kunnen hervatten.

Inderdaad een vreugdevol feit in deze politiek overigens zorgvolle omstandighe- den voor ons land, dat na tien weken nog geen nieuw Kabinet heeft kunnen opleve- ren.

Over die politieke omstandigheden heb- ben we hier, met de vooralsnog noodzake- lijke reserve, het een en ander te berde gebracht.

Iets anders echter is, dat wij van mening zijn, dat óók in ons defensie-apparaat door efficiëncy en een doelmatiger gebruik van de beschikbare middelen een belangrijk bedrag zou zijn te bezuinigen, zonder onze defensieve kracht aan te tasten en ook zonder ons aan onze internationale verplichtingen te onttrek- ken.

Dit slaat echter zeker n i e t uitsluitend op de Marine; wij zouden zeggen: integendeel!

Dat we in deze opvatting bovendien niet al- leen staan of stonden, bewezen o.a. de artike- len over dit onderwerp van het K.V.P.-Kamer- lid, de kolonel b.d. E. Visch, in de "Volks- krant".

* * *

N

De socialistische fractie bleek volstrekt af- wijzend en achtte het zelfs niet voor amende- ring vatbaar.

De protestants-christelijke fracties hadden zich blijkbaar w e 1 bij het program van de K.V.P.-leider neergelegd. .

. De V.V.D.-fractie, namens welke op dat ogenblik drs. K.orthals optrad, had irl een uit-

'fOelip ·brief een groot aaatal opmerkingea gemaakt. Pref. Romme sprak uJt later in eea

persconferentie van "een aantal punten van V. V.D.-zijde, die diep in het ontwerp ingrepen".

In ieder geval waren, zo deelde hij mede, de verlangens van liberale zijde "van diepgaander aard dan die van de protestants-christelijken".

Tot- een nadere bespreking van de liberale wensen kwam het echter niet, want prof. Rom·

me gaf - dat was op 1 augustus - zijn op- dracht eveneens terug.

Toen kwam, tot aller verrassing, prof. Lief·

tinck uit de lucht vallen, die na enige vooraf·

gaande oriënterende besprekingen een - later enigszins in extra-parlementaire richting ge- wijzigde- informatieve opdracht kreeg.

Ook prof. Lieftinck, over wiens program- gedachten vooralsnog weinig bekend is gewor- den, slaagde, ondanks een zekere voortvarend- heid, niet. Nu was het vooral weer het verzet van prof. Romme, daarin gesteund door de twee andere rechtse groeperingen, waarop het werk van de informateur afstuitte.

* * *

H

Hier en daar, in de confessionele pers, schreef men reeds over de "christen-democratische .

fracties." ·

Waarom, zo mag men zich afvragen (en naar het antwoord daarop zal later wel met aandrang worden geïnformeerd), heeft prof.

Romme de hem geboden kans niet gegrepen?

Na het mislukken van de informatieve werk- zaamheden van prof. Lieftinck heeft de Konin- gin hem namelijk zowel de mogelijkheid tot vorming van een parlementair als van een extra-parlementair Kabinet willen bieden.

Prof. Romme heeft voor beide opdrachten, die de mogelijkheid tot vorming van een chris- telijk coalitie-Kabinet hetzij van parlementaire, hetzij van extra-parlementaire structuur, had- den geopend, bedankt. .

Waarom? Is misschien toch gebleken, dat zulk een Kabinet geen voldoende steun zou kunnen vinden in de Kamer? Men fluistert in politieke kringen hardop. van verdeeldheid hierover in de christelijk~historische fractie en men wist zelfs de namen te noemen van hen, die zulk een herboren coalitie afwezen. Het zouden jkvr. Wttewaall van Stoetwegen en de heren Krol, Kikkert en ir. Staf zijn:

Zouden, zo mogen we bovendien vragen, ook de anti-revolutionairen daar wellicht niet on•

verdeeld voor hebben gevoeld?

In ieder geval is het merkwaardig; dat de kans niet is gewaagd, want deze drie rechtse partijen hebben samen een (zij het kleine), meerderheid.

* * *

E

Waarom is nooit een vier-partijen-Kabinet beproefd?

Het is langzamerhand wel een "publiek ge- heim", dat de heren Oud en Korthals zich op het stándpunt hebben gesteld, dat eerst de mo•

gelijkheid van een vier-partijen-Kabinet, zon- der een der grote partijen, moest worden on- derzocht.

De overweging daartoe was een strikt logi- sche. Bij de verkiezingen was het, zo had men gepropageerd, gegaan om: Drees óf Romme.

(Zie vervolg pag. 2 onderaan)

•

J. sáPrililiiR ^{1958 - PAG. Z}

De rechten. van de mens en de V.N.

pen als van enkelingen) van grote bete- kenis is. Voortdurende waakzaamheid der internationale gemeenschap is thans de prijs, die voor de vrijheid betaald moet worden" (pp. 170, 1'11).

Strijd tegen schendingen (1945- 1955)

Wij zouden hieraan willen toevoegen, dat behalve voortdurende waakzaamheid evenzeer nodig is: de bereidheid tot he11 prijsgeven van de traditionele opvattin- gen inzake "domestic jurisdjc:tion". Wat deze bereidheid betreft, slaan de V.S. en.

de Sovjet-UDie een pover figuur, terwijl West-Europa reeds in 1950 bereid bleek, de traditionele opvattingen inzake bin- nenlandse rechtsbevoegdheid te herzien in verband met de groei van het inter-o In de beide laatste hoofdstukken van

zijn studie: ,."l'be United. Natioos aDd Hu- man Rights" •) geeft .James 'Frederick

· Green een opsnnnning . "YaD de pogiDgell der V.N. tot bescherming van de R.v.

d.M. en van de strijd der V.N. tegen schendingen van deze ·rechten. Enkele voorbeelden volgen hieronder:

1. Sedert' 1948 wordt een .lauiloek lle- tfttfeule • &.v.d.ll. uitgegeven, dat tp:ondwettelijke en wettelijke voorzienin- gen en gerechtelijke beslissingen in di- verse landen vermeldt, die de R.v.d.M.

beschermen. Zo werd van de editie 19äl ten getale van 1. 'l'J5 1!:ngelse en '175 Fran- se exemplaren geltoelat door regeringen.

bibliotheken en particulieren - een nog-

ai bescheiden aantal overigens.

2. De Algemene Ver-gadering aanvaard- de op 9 december 1948 (55 stemmen IJl'O.

0 contra. 0 onthoudingen) een Verdrar wake Verhindering en Bestrafrmg VaD

GeDeéide Z). Het Verdrag stelt vast, dat aenocide een internationaal-rechtelijke misdaad is en omschrijft tenocide aJs volgt:

(a) het doden van leden van een groep (hetzij een nati<>nale, ethrische, door het ras bepaalde of religieuze groep);

{b) het toebrengen. van liebameUik of geestelijk letsel aan leden van een groep;

(e) Mt nemen van maatregelen ter

'IIPOOI'Iroming "YaD voortplanting ener groep;

(d) het zodanig economisch wurgen

Yan een groep, dat zij lichamelijk.gebeel of gedeeltelijk ten onder gaat;

)· e) het onder dwang -overplaatsen van , kinderen van . de ene naar de andere

,groep.

Hoe uitstekend dit Verdrag ook moge

&ijn, met recht vraagt schr. zich af: ,.Be-

~twoordt een dergeJ.iik Verdrag zijn be-

•oeling, wanneer de grote mogendheden bet niet allen geratifieeerd hebben?"

(p. 102).

3. De Econ. en Sociale Raad stelde in 'februari 194.6 een swttcCftllBlissie IRzake à -... der wroaw in. Deze subcom-

~. werd sameng~d viesluitend uit 4~ .Mede op aandrang van .deze sub- 'commissie wel'd besloten, dat de Secre- faris-Generaal der V.N. een jaarlijks rap- port aan de Algemene Vergadering zou voorleggen, zolang "toldat alle vrouwen over de gehele wereld dezelfde politieke rechten zouden verkregen hebben als de

mannen~. Uit het in 1954 uitgebraehte rapport citeren wij: sedert de onderte- kening van het Handvest der V.N. in juni 1945 hebben niet minder dan 24 landen aan de vrouw volledig dan wel beperkt kiesrecht verleend. In

1.,

zijn de vrolJwen nog vlm alle stemrecht ftl"Stoken 3 ).

De voonlitgang op dit terrein is hoofd-.

zakelijk te danken aan de. aetiviteit van deze uit dames bestaande subcommissie.

De l!lcon. en Sociale Raad aanvaardde in 1953 een aanbeveling der subcommissie.

dat de regeringen ,,alle mogelijke maat- regelen dienen te nemen ter bevordering . van de rechtsgelijkheid van man en

'ftOUW in familiezaken en ter verzeke-

(Vervolg van pag. 1)

(Slot)

ring van het recht der vrouw tot arbeid buitleushuis en tot bet verwerven van, beheren van en beschikken · over eigen- dcD. Op gelijke 'Voet als baar eehtgenoot.

Gelukkig beeft de Nederlandse Rege- ring deze aanbeveling ter harte genomen blijkens de onlangs door onze volksver- tegenwoordiging aanvaarde :wetswijzigin- gen op dit terrein.

Op 20 clecember 1952 aanvaankl~ de Algemene Vergadering (46 stemmen pro.

'0 e{)ntra en 11 onthoudingen) een Ver- drag inzake Politieke Rechten van de Vrouw, waarin gesteld wordt, dat vrou- wen recht hebben op· aCtief en passief kiesrecht en toegelaten dienen te wor- den tot alle openbare ambten zonder discriminatie. Evenals het geval was bij bet Verdrag inzake.Genocide, onthielden Engeland en de V.S. zieb. van onderteke- ning. Minister Dulles verklaarde voor de Buitenlandse Senaatscommissie in april 1953 (n.a.v. het Bricker Amend•

ment) betreffende het Verdrag inzake Genocide: .,Ik wil thans niet op ratifica- tie aandringen" en betreffende het Ver- drag inzake Politieke Rechten van de Vrouw: "Wij zien geen duidelijk of nood- zakelijk verband tussen het belang en.

welzijn Yail de v.s. en het recht van vrouwen op publieke functies· in andere landen".

Deze teleurstellende Uitspraken bingen samen met ,,recent verzet tegen verdra- gen inzake aangelegenheden, die altijd tot de rechtsbevoegdheid van de Ameri- kaanse overheden hebben behoord" (p.

110). Mien ziet, dat het isolationisme, het- welk de V.S. ondanks Wilson buiten de·

Volkerenbond· hield, nog niet dood is.

Het stelt. bepaald teleur, dat minister Dut- les in 1953 aan ·dit isolationisme meer dan halverwege tegemoetkwam.

-- * -·-

In bet vierde en laatste hoofdstuk be- spreekt schr. een aantal pogingen van de V.N. tot het tegengaan van schendingen van de B.v.d.M. rr ·

1. ,,8edert het Handvest van kracht is geworden, hebben de V.N. tienduizenden.

klachten ontvangen zowel van particu- lieren als van verenigingen in alle delen van de wereld bea-eflende seheodinpa vaa de JLv.d.M." (p. 120). Overigensstel- de de commissie betreffende de R.v.d.M.

in 194'7 vast, dat zij niet bevoegd was tot het doen van stappen in verband met in- gebrachte klachten. Om een indruk te geven van de aard der ingekomen klach- ten, vermelden wij, dat de Secretaris- Generaal der V.N. van 13 maart-31 de- cember 1953 niet minder dan '1.850 klach- ten tnzake schending van godsdienstvrij- heid, 1.343 inzake schending van politie- ke rechten en 331 inzake schendingen op diverse andere terreinen ontving 4 ).

2. Wat het bestrijden van slavernij ~ treft, de V.N. zetten sedert 1949 het werk van de Volkerenbond op dit gebied voort. Een ontwerp-verdrag komt dit jaar in behanäeling bij de Econ. en So- ciale Raad. Er worden gegevens betref- fende sla'9el"llij en analoge toestanden verzameld, doch de moeilijkheid is, da•

de meeste suspeete gebieden geen gege- vens verstrekken.

3. Wat gedwongen of .,correctie'Ve" ar..

llehl betreft, de Econ. en Sociale Raad stelde in 1951 vast, dat "dergelijke syst~

meu. bestalm bij wijze van politieke dwang- of bestraffingsmiddel wegens het bezitten of uiten van onwelgevallige po- litieke overtuigingen". Een Commissie van drie 5) enquêteerde alle regeringen ter wereld. Er kwamen 48 antwoorden binnen, doch 33 regeringen (w.o. het Sovjetblok) ZOilden geen antwoord in.

De Commissie van drie stelde op grond van de binnengekomen gegevens een in- drukwekkend rappor-t van 621 bladzij- den op, dat met name de Russische straf- wetgeving scherp veroordeelde.

De discussies over dit onderwerp in de llecm. en Sociale Raad en in de Algeme- ne Vergadering 11954) ,,hadden veel weg van operaties aan het front van .,de kw- de oorlog". In verband hiermee vonden deze di!~Cllssies weinig weerklank bij de

Voor-~iatische en Aziatische afgevaar- digden, en tot op zekere hoogte evenmin.

bij de Zuid-Amerikaanse afgevaardig- den" (p. 135) ..

4. Uit de lange lijst van seb_endingen van de R.v.d.M. vermelden wij tenslotte nog bet vasthouden van Duitse, Japan- se en Italiaanse krijgsgevangenen door het Sovjetblok. De Algemene Vergade- ring stelde in 1950 een Commissie ad hoe inzake krijgsgevangenen in. De Commis- sie enquêteerde 80 regeringen; 14 rege- ringen antwoordden, dat zij alle krijgs- gevangenen naar huis hadden gestuurd;

Rusland, communistisch China, Albanië, Bulgarije, Hongarije, Polen, Roemenië en Tsjecho-Slavakije stuurden geen ant- woord. Na het aanvaarden van resolu- ties in 1950 en 1953 door de Algemene Vergadering, die er bij de in overtreding zijnde mogendheden op aandrongen, ,,onbeperkte gelegenheid tot repatriëring te geven", kon de Commissie ad hoc mel- den (dit was eind 1954), dat nog sleehts Frankrijk, Rusland en China krijgsge- vangenea vasthielden en dat duizenden krijgsgevangenen in de beide laatste lan- den waren overleden' e).

"De Duitse, Italiaanse en Japanse woordvoerders ter Algemene Vergade- ring (in april 1954) uitten hun grote er- kentelijkheid jegens de Verenigde Na- . ties voor tot dusver bereikte resultaten,

h<>e beperkt die ook waren" (p. 158).

-*--

In een korte slotbeschouwing komt· de Heer Green tot de volgende conclusies:

"Overziet men het pionierswerk der Verenigde Naties ter bevordering van.

eerbied voor de R.v.d.M. en ter bestrij- ding van schendingen van deze rechten, dan kan vastgesteld worden, dat dit werk vruchten heeft afgeworpen. Er zal voor gezorgd moeten worden, dat de verschil- lende organen der Verenigde Naties enerzijds een ingrijpen achterwege laten in aangelegenheden, die opgevat worden als vallende onder de binnenlandse rechtsbevoegdheid van de aangesloten re- geringen, anderzijds niet tekort schieten bi] een daadwerkelijke bevordering van het in achtnemen van de R.v.d.M. Het overzicht van de afgelopen tien jaren toont aan, dat de bevoegdheid der Al- gemene Vergadering tot het bespreken van alle aspecten op het gehele gebied,

nationale recht. 'W

Op grond van dé overzichtelijke studie van .Tames Frederick Green kan 'Vastge- steld worden, dat dank zij bet werk der Verenigde Naties de Rechten van de Mlens meer en meer èen juridische grond- · slag krijgen. Het wereld-geweten groeit.

zij het langzaam. Aan ons vaderland en in het bijzonder aan onze partij de taak.

de Reehten van de Mens zowel nationaal als internationaal te effectueren en te beschermen.

P. D. VAN ROYEN.

...

t) Wat de beide eerste hoofdstukken betreft, zie ons artikel in V. en D. van 18 augustus 1956.

') Niettemin is dit Verdrag door eén aantal landen nog niet geratificeerd, o.a.

de V.S. en het Britse Rijk. Het Verdrag werd van kracht op 12 januari 1951, toen het benodigde aantal ratificaties was ge- deponeerd.

') Het zijn: Afghanistan, Cambodja, Columbia, Egypte, Ethiopië, Hondlll"ll&.

Iran, lraq, Jordanië, Laos, Libye, Lich- tenstein, Nicaragua, Paraguay, Zwitser- land, en ook Jemen en Saoedi-Arabië, waar echter de mannen evenmin kies- recht bezitten.

•) De Secretaris-Generaal zond deze klachten (desgewenst zonder vermelding van de namen der inzenders) door aan de Commissie betreffende de R.v.d.M. en aan de betrokken regeringen. De ont- vangen antwoorden van deze regeringen zond de Secr.-Gen. vervolgens door aan de Cie betreffende de R.v.d.M.

5) Sir Ramaswami Mudaliar (India), Paul Berg <Noorwegen) en 1!:. G. Sayan

(Peru). '

•> ^In september 1954 berichtte Frank- rijk, dat nog 145 Duitse oorlogsmisdadi- gers in Frankrijk hun straffen uitzaten.

De Duitse Bondsrepublielç meldde, dat 1.386 krijgsgevangenen uit Hongarije, Po- . len en Tsjeeho-Slovakije van 1 jan.- 30 sept. 1954 waren teruggekeerd. In 1953 liet communistisch China 23.000 Japan- se krijgsgevangenen repatriëren en se- dertdien begon ook Rusland Duitse en Japanse krijgsgevangenen naar huis te sturen.

SIMPLUS

BRANDBLUSSERS

Officli!el ~roedgekeurd

Talrijke attesten.

vee~

...

SIMPLUS N.V •

DORDRECHT

De P.v.d.A. en de K.V.P. waren steeds meer als rivalen tegenover elkaar komen te staan, Waarbij de ene, als "doorbraakpartij", zelfs de . bestaansgrond van de ander betwistte en haar de grond onder de voeten trachtte weg te gra- ven.

De enige reële mogelijkheid lijkt thans nog slechts een werkelijk extra-parlementair Kabi~

net van gemengde samenstelling, dat 's lands zaken op behoorlijke wijze zal kunnen beharti- gen. In die tussentijd zal kunnèn worden afge- wacht of zich in het parlement door de loop van zaken en bij het duidelijker worden der verhoudingen wellicht nieuwe vormen van sa- menwerking, nieuwe groeperingen, gaan vor- men, die te zamen dan weer een "working ma- jority" op parlementaire basis zouden kunnen opleveren.

net, dat hij aandiende als een ,,lntennezzo- Kabinet", dat zijn plaats zou inruimen, zodra weer een duidelijk aanwijsbare, homogene Ka- mermeerderheid zou zijn te vinden.

Deze gedachte van het liberale hoofdstede- lijke orgaan vond toen vooralsnog weinig weer- klank. Zij moge t o e n velen nog prematuur hebben geleken, de feiten hebben de juistheid van de aangeprezen oplossing echter beyestigd.

Was het wel in het belang van de zuiver- heid der politieke verhoudmgen, deze twee gro- te partijen toch weer in één Kabinet samen te brengen!

De m o ge 1 ij k he i d van de vorming van een Kabinet van K.V.P., AR., C.H. en V.V.D.

en vervolgens die van de vorming van een Ka~

binet van P.v.d.A., A.R., C.H. en V.V.D., had althans serieus moeten worden onderzocht. In stede daarvan is men blijven pogen. de beide grote rivalen te verzoenen, met als natuurlijk gevoJg: nog groter verwarring en nog grotere tegenstellingen.

* *

F\ndertussen zitten we, na nJim tien weken,

-. V thans volledig in het slop. Toch gaat men maar onverdroten door te pogen, het "on- YeniOeDlijke te verzoenen".

Reeds toen de eerste ernstige moeilijklieden zich voordeden bij de slepende fannatiewerk- zaamheden ¹ van dr. Drees, heeft het "Alge- meen Handelsblad" gewezen op het precedent van 1926.

Ook toen vond een· oude samenwerking (de christelijke coalitie) haar einde, zonder dat een nieuwe vaste parlementaire ·meerderheid zich aandiende.

Na een eindeloos schijnende Kabinetscrisis

van bijna vier maanden en nadat talri;j'ke figu- ren van onderscheidene richtingen aan de for- matie hadden gedoktenl, kwam, nog bij ver- rassing, jhr. De Geer tenalotte met een ~i-

Welke richting de .nieuwe informateur, prof.

De Gaay'Fortman, thans zal opgaan, weten wij op het ogenblik, dat we dit schrijven, nog niet.

We vrezen, dat, wanneer hij niet inderdaad resoluut de richting van ~926 inslaat, ook deze poging opnieuw zal mislukken.

Degenen, die voor deze gang van zaken van de laatste tien weken verantwoordelijk zijn, be- nijden wij niet. Zij zullen - terecht - door de publieke afkeuring worden getroffen.

Men kan niet de vonning van een parlemen~

tair Kabinet stelselmatig onmogelijk maken en tegelijk een extra-parlementair Kabinet blijven afwijzen.

Ook bij het politieke spel gelden zekere re- gels, die niet bij voortduring ongestraft kun- nen worden overtreden!

* ^{CUli& WEEK tot WEEK} *

Beter laat dan nooit

N

Deze maatregelen komen hierop neer, dat in een vacature alleen een nieuwe ambtenaar be- noemd mag worden, wanneer duidelijk kan worden aangetoond, dat aanvulling beslist on-

vennijde~"k is.

Ziedaar een oude geschiedenis, die helaas als maar nieuw blijft.

Reeds jaren achtereen heeft de V.V.D. er op aangedrongen het ambtenarenapparaat niet onnodig uit te breiden en meer efficiëncy in de staatshuishouding te betrachten. En hét bJV1rt, dat zij weer eens gelijk krijgt. Alleen loopt de regering ook in deze achter de feiten aan.

De aangekondigde maatregelen zijn' overi- gens ook nog niet zo overtuigend, dat men er erg enthousiast over kan zijn.

In elk geval is er een begin, waarmee wij het voorlopig dan maar moeten doen.

Nieuwe manJWn," _oude

mPthoden

D

Het westen wil de landen, waar het socialis- me heerst, uiteenrukken en proberen ze ertoe te brengen individueel op te treden, om de im- perialisten in staat te stellen hen gemakkelijk een voor een aan te pakken.

"Wij moeten de broederlijke solidariteit der communistische en arbeiderspartijen, geba- seerd op het Marxisme-Leninisme, vergroten", zei hij. "Wij moeten in contact zien .te komen met de ·socialistische partijen en andere arbei-- derspartijen, die niet gebaseerd zijn op het Ma:r.-Jsme-Leninisme. Wij kunnen onze actie afstemmen op die van genoemde partijen".

Op het 20ste partijcor.gres in Moskou in februari werd als nieuwe richtlijn gegeven:

met de socialistische partijen in niet-commu- nistische landen volksfronten te vormen.

Ziedaar een van de jongste uitlatQ:lgen van Russische zijde, waaruit duidelijk blijkt, dat de communistische doelstellingen gelijk zijn geble- ven aan die onder het regiem van Stalin. De volksfront-gedachte is daarbij wel een heel oud stokpaardje, dat reeds veel eerde4· werd bere- den.

Bovenstaande verklaringen van Kroesjef ge- ven zeker geen hoop, dat de ontluistering van Stalin ook maar iets verandert aan de metho- des, die onder de vroeger zo verheerlijkte lei- der als wet golden.

De Russische "vriendeliJKheid" van de laat- ste tijd zien wij veeleer als een poging om de vrije wereld gerust te stellen en beslist niet meer dan dat.

Immers, indie:q het Rusland werkelijk ernst is om werkelijk tot een ontspanning met het westen te komen, dan zou het dit door daden moeten laten blijken. Tot dusverre is het slechts bij woorden gebleven.

Indien het Rusland werkelijk ernst is om te tonen, dat zijn tactiek is veranderd, dan biedt o.m. het vraagstuk van de hereniging van Duitsland de Russen een pracht J.tans. Maar tot dusverre ziet de wereld ook met betrekking tot de oplossing van dit probleem geen enkele toe- nadering.

Daarom zal wa~kzaamheid geboden blijven.

Reizen een/nationale ramp?

N

Helaas vermeldt het socialistische dagblad niet !>m welke spaarbank het hier gaat.

Wellevert het de navolgende commentaar:

"Wij geven toe, dat sparen ook nuttig is en willen graag het nuttige met het ·aangename

verenigen. Wat nu te doen ? Wij menen een OP- lossing te hebben gevonden: Wij sparen voor een reis. En zo hopen wij, dat de nationale ramp nog net kan worden voorkomen".

Welnu, wij kunnen QD8 met dese eomi'IMIII- taar selter verenigen. .

De uitlating in het jaarverslag van de spaar- bank vinden wU even merkwaardig als gevaar- lijk. I.mmers, waar moet het heen als de mens niet meer vrij zou zijn in de aanwending van zijn bestedingen ?

Buitendien, kan de directie van deze spaar- bank dan niet de grote waarde zien van het feit, dat steeds grotere groepen van ons volk zich de weelde kunnen veroorloven eens wer- kelijk van hun vakantie te genieten? Of moet ' dit privilege alleen. ma.ar beperkt blijveil tot

slechts enkelen, gelijk dat vroeger jarea het geval was?

Een wel heel zonderlinge redenering.

Wat het reizen verder met het sparen uit- staande heeft, is ons overigens ook niet geheel duideliJ"k.

Zou de directie nooit hebben gehoord van de elementaire beginselen der economie, waarin zo indrukwekkend wordt gesproken over. "de·

rangorde der behoeftebevrediging" ?

M.a.w. wat zegt het nog als iemand het rei- zen als nummer één op het lijstje zijner be- hoeftebevrediging stelt en verder een spaar-

zaam leven lijdt, dus afziet van consumptie en dus spaart?

Nogmaals, een vreemd betoog, dat in wezen een ongemotiveerde kritiek uitoefent op de vrijheid van de mens om naar eigen inzicht zijn zelf verdiende geld uit te geven op de wijze, gelijk hem goeddunkt.

Gratis muZiek voor ,,Dreesklanten"

D

orgels staat te lezen. ·

Er is in de hoofdstad n~ een draaiorgel, dat een bord draagt met de mededeling: "Drees- klanten behoeven niet te offeren".

Voorwaar, een prachtig gebaar. Een prach- tig voorbeeld ook van de wijze waarop het

"particulier initiatief" de sociale voorzieningen weet aan te vullen !

Gelukkig - vooral in de vakantietijd - dat de politiek toch niet altijd even somber is.

Inflatiespook op het wereld- toneel

D

Portugal ... . Egypte ... . :!:'1dia ... . Pakistan

Ceyl?.!l .... ,' ... . Belg1e ... . Zwitserland ... . Duitsland ... . Ierland ... . 'Italië ... . Denemarken ... . V er. Staten ... . Canada ... . Nederland ... . Noorwegen Zuid-Afrika ... . Spanje ...•

Zweden ... .

0 Turkije . •. . . 32

2 Nieuw-Zeeland . .. M 10 Engeland . . . 35

10 Urnguay 4:6 11 Mexico . . . 48

19 Australië . . . 50

19 Finland . . . 52

22 Oostenrijk . . . 50

24 Peru ... 59

24 Brazilië . . . 60

27 Griekenland . .. . . . 61

27 F.rankrijk . . . 66

28 Japan ... 67

29 Israël . . . .• 68

29 Indonesië ... 69

31 Chili ... ... 91

31 Bolivia •. . . 95

31 Korea... 99 De percentages zijn berekend aan de hand van de indexcijfers van de kosten van levens- onderhoud, ·zoals die door ieder der landen zelf wordt berekend.

Die berekening is niet in alle landen dezelf- de, zodat een absolute vergelijking niet zonder meer mag wordell gemaakt.

Het verkregen overzicht geeft niettemin in voldoende mate aan, dat er maar zeer weinig

l

... ^{_ ...}

landen hebben kunnen ontsnappen aaa een

~ ftll de munt. Ooit Neeier-

land Diet.

En nog is de strijd tegen het inflatiespook niet gestaakt. Het bedreigt vele landen in on- verminderde mate. Een triest beeld van de we- reldeeonomie, waardoor ill bet \9DDder de kleine spaarders in ernstige mate worden

ce-

troffen.

Otu Koninklijk gezin (l)

M

manschap hun oprechte dank hebben betuigd voor het advies, door het driemanschap uitge- bracht, dat zeer waardevol is geweest bij het oplossen van de gerezen moeilijkbeden in en

· I'OildoDl het Kminklijk plliD.

Dat Nederland en Oranje Ma zijD, i8 ia de thans achter ons liggende maanden opllÏellW wel zeer duideltJ"k aan het licht getreden. Eéa, immers ook in de zorgen, waarin helaas ^{Oll8 .} Koninklijk gezin verstrikt waa geraakt. De wetenschap, dat ons volk sleehts ~ weu koestert: zijn Koningin gespaard te zien voor ftl'dere bekommernissen, welke mogelijk uit de toen beangstigende situatie zouden voort- spruiten, zal er naast de bemoeiingen van het Driemanschap toe bijgedragen hebben dat thans de voorwaarden zijn geschapen, waar- onder Koningin en Prins de toekomst met ver- trouwen tegemoet kunnen zien.

Ons Koninklijk gezin (Il)

I

Beperken wij ons tot de lering, welke niet het Koninklijk Huis, doch de raadslieden der Kroon uit de loop der gebeurtenissen hebben te trekken, dan zien wij deze- allereerst hierin:

onheil woekert in stilte voort en het dient daarom manmoedig tegemoet getreden te wor- den.

Ook· wie als wij de stelregel huldigt, dat ook de Regering (het Kabinet) de particuliere aan- gelegenheden van het Koninklijk Huis als strikte privé-aangelegenheden heeft te eerbie- digen, dient te beseffen, dat er ook in dit op- zicht grenzen bestaan. Die grenzen liggen daar, waar in de particuliere sfeer van het Konink- lijk Huis zich ontwikkelingen voordoen, die tot rampspoed zouden kunnen leiden voor Ko- ningshuis en volk beide.

Onze stellige indruk is, helaas, dat de aange- wezen raadslieden der Kroon, zij het in begriJ- pelijke schroom, te kort geschoten zijn. Het moet toch wel beschamend genoemd worden, dat zij in de loop van enkele jaren er niet in geslaagd zijn voor het Koninklijk Huis de uit- weg uit zijn moeilijkheden te vinden, die het Driemanschap - weliswaar door Koningin en Prins zeiven te hulp geroepen - in enkele we- ken wist aan te wijzen.

De tweede les is deze: terwijl het de Rege- ring bekend was, dat men in het buitenland leurde met sensationele schandaalartikelen, heeft zij voorzover zulks in haar vermogen lag, elke zinspeling in Nederlandse persorganen op moeilijkheden in het Koninklijk gezin voorko- men.

Toen eindelijk de sensatie zich een weg baan- de in buitenlandse bladen - journalistische prestatie waarvoor wij geen goed woord over hebben! - veroorzaakte dit een schok onder ons volk, die vermeden had kunnen worden bij tijdige voorlichting in onze pers, die toch waar- lijk wel de daarbij vereiste kiesheid weet te be- trachten en bovendien de feiten in hUD ware proporties zou hebben weergegeven.

Ten derde: men heeft de verwarring onder ons volk vergroot, door het na de publicaties in de buitenlandse pers voor te stellen, al :mis- ten deze nu ook àlle grond. Eerst uit het vèr- zoek door Koningin en Prins tot het Drieman·

schap gericht, werd het duidelijk, dat er tocll wel iets aan de hand was. Iets zo ernstigs, da1 Koningin en Prins tot deze wel zeer ongeworu stap bewoog, die nu, gelukkig, tot een hoop vol einde leidde.

Ook die stap hadden o.i. de officiële raad~

lieden der Kroon onze geliefde Koningin moe ten besparen door hunnerzijds tijdig te doel ' wat in het waarachtig belang van volk en vors tenhnis noodzakelijk was. de R

•