Vraag nr. 344 van 11 februari 2005 van de heer PAUL WILLE
OVAM - Stadsvernieuwingsprojecten
In het verslag van de OVAM-directieraad van 2 april 2004 kan men lezen in punt 3 dat er een geën-gageerde tweede oproep werd gelanceerd voor het indienen van subsidieaanvragen voor stadsvernieu-wingsprojecten.
S e d e r t wa n n e e r i s d e O p e n b a r e A f va l -stoffenmaatschappij van het Vlaams Gewest (OVAM) bevoegd voor stadsvernieuwing ? Is het niet dit parlement dat de bevoegdheden van de openbare instellingen bepaalt ? De OVAM is terza-ke niet bevoegd. Punt. En kan ook geen subsidies verstrekken. Voor het verstrekken van subsidies is een decretale rechtsgrond nodig. Deze is er hier niet. Het fameuze artikel 48 van het bodemsane-ringsdecreet spreekt wel van een mogelijkheid van een "schikking" en andere rechtsfiguren, maar niet van een subsidie. Toch worden door OVAM aan steden en gemeenten subsidies beloofd die men niet kan geven en in een dossier waarin men niet bevoegd is. In ambtelijke taal heet een dergelijke handelwijze "machtsoverschrijding".
De achtergrond van deze handelwijze is bekend. Voor bodemsanering had OVAM sedert 1999 een behoorlijk groot overschot op de toegestane kre-dieten. Is er een personeelsprobleem of is dit een uitvloeisel van de belangenvermenging van de lei-ding van OVAM-Indaver ?
Na de groene machtsgreep bij OVAM in 2003 wil men vooreerst zijn bevoegdheid zoveel als moge-lijk uitbreiden. Men wil alle dossiers naar zich toehalen. Dit gebeurt als reactie op het feit dat dit Vlaams Parlement dikwijls kritiek had op de minister van Leefmilieu uit de vorige legislatuur. De kritiek bestond erin dat vele projecten inzake bodemsanering en brownfieldontwikkeling niet vooruitgingen. OVAM wil nu bewijzen dat het wel kan, ook al moet men buiten de OVAM-bevoegd-heid opereren.
Een tweede reden is te vinden in een afweerreac-tie van OVAM tegen andere spelers op het ter-rein. Ondanks de principiële goedkeuring door de Vlaamse Regering op 28 mei 2004 van een voor-ontwerp van decreet "betreffende een
financierings-mechanisme voor brownfieldontwikkeling" dat een taak toebedeelt aan de Participatiemaatschappij Vlaanderen (PMV), blijft OVAM zich verzetten tegen een dergelijke organisatie, alhoewel het toch vanzelfsprekend is dat OVAM zich als bevoegde administratieve instelling op het terrein van uit-voering dient te onthouden evenals van welkdani-ge commerciële of zakenrechtelijke transactie dan ook.
1. Hoeveel en welke "stadsvernieuwingsprojecten" werden er bij OVAM ingediend ?
2. Welk bedrag aan "subsidie" zou dit vertegen-woordigen ?
3. Wat werd met deze dossiers gedaan ?
4. Wat is de houding van de minister in deze pro-blematiek ?
Antwoord
Blijkbaar is er een duidelijk misverstand bij de Vlaamse volksvertegenwoordiger met betrekking tot de interpretatie van het overigens interne ver-slag van de directieraad van de OVAM d.d. 02 april 2004.
De zogenaamde tweede oproep voor het indienen van subsidieaanvragen voor stadsvernieuwings-projecten werd niet gelanceerd door de OVAM, maar wel door het Ministerie van de Vlaamse Gemeenschap, afdeling Stedenbeleid.
De projectleider voor Stedenbeleid vroeg bij brief op 24 maart 2004 aan de OVAM om, net als bij de eerste oproep, in een jury zitting te nemen om advies te geven, naast andere administraties. Bijgevolg werd gevraagd de gegevens van een con-tactpersoon door te geven.
De beslissing van de directieraad hield dus enkel de aanwijzing van die contactpersoon in, wat zo ook duidelijk in het verslag van de directieraad is weergegeven.
