Opening
In 1970 ging een tv-programma van start dat miljoenen mensen anders naar het geloof deed kijken:
Hour of Power. Dit is de dag die de Here heeft gemaakt. Laten we ons verheugen. Nog altijd laat Hour of Power een nieuw geluid voor een nieuwe generatie horen. Als je op God vertrouwt, kan niks je tegenhouden. Want wat uw omstandigheden en problemen ook zijn; dit moment kan uw uur van kracht zijn.
Samenzang – Joyful, Joyful
Vreugde, vreugde, louter vreugde is bij U van eeuwigheid.
Schepper, die ’t heelal verheugt en bron van eeuw’ge vreugde zijt.
Gij, die woont in licht en luister drijf de schaduwen uiteen hij, die zoekend Doolt in ’t duister vindt het licht bij U alleen. Amen! Amen! Amen!
Welkomstwoord door Bobby Schuller en Hannah Schuller
Dit is de dag die God heeft gemaakt. Daarover zullen we ons verheugen. En welkom, welkom. Het is altijd weer heerlijk u hier te zien. Gezegend zij die hongeren en dorsten naar gerechtigheid want zij zullen vervuld worden. Wat een goed nieuws. Geef degene naast u een hand en zeg: God houdt van u en ik ook. Wat fijn dat u er bent. We bidden dat als u straks naar huis gaat, u bemoedigd zult zijn verfrist, opgeknapt, klaar voor een nieuwe week.
Gebed
Dank U dat U ons hier hebt genodigd. We prijzen uw naam en danken U, Heer dat uw werk in deze kerk de hele wereld overgaat. Geef dat iedereen die kijkt zich bemoedigd voelt, of ze nu in Azië, Europa of waar ook ter wereld zijn. En laten wij onszelf niet zien als kerk-bezoekers, maar als geloofsverbreiders door U gezalfd en geroepen. En help ons uw boodschap van liefde en compassie te verspreiden. In Jezus’ naam bidden we dit, amen.
Koorzang – O Worship the King
Ik roem in mijn God, ik juich in zijn trouw De rots mijner ziel, waar ‘k eeuwig op bouw Ik zal Hem nog prijzen, in ’t uur van mijn dood Dan rijst nog mijn loflied: zijn goedheid is groot
Hij spreekt tot mijn ziel van ’t leven in ’t licht En ‘k houd dan mijn oog op ’t hoogste gericht Hij voert m’ op zijn vleug’len naar heilige sfeer En ‘k voel dan de boeien der zonde niet meer
Door ’t vleiende woord der zonde belaagd Door ’t kwellend berouw gepijnigd, geplaagd Zie ‘k op tot de Vader om rust voor mijn hart Dan stilt Hij de stormen en bant Hij de smart
Schriftlezing – Matteüs 23:1-4, 11-12 door Hannah Schuller
U mag gaan zitten. Luistert u ter voorbereiding op de preek naar deze woorden uit Matteüs. Daarna richtte Jezus zich tot de menigte en tot zijn leerlingen en zei: De Schriftgeleerden en Farizeeën hebben plaatsgenomen op de stoel van Mozes. Houd je dus aan alles wat ze jullie zeggen en handel daarnaar maar handel niet naar hun daden want ze doen zelf niet wat ze jullie voorhouden. Ze bundelen alle voorschriften tot een zware last en leggen die de mensen op de schouders terwijl ze zelf geen vinger uitsteken om die te verlichten. De belangrijkste onder jullie zal jullie dienaar zijn.
Wie zichzelf verhoogt zal worden vernederd en wie zichzelf vernedert zal worden verhoogd. Mogen wij vrije mensen worden die onder alle omstandigheden zichzelf kunnen zijn en anderen hetzelfde toestaan. wat een smart, wat een verlies
Koorzang – We Have Seen the Lord
De Heer hangt aan het kruis, de Heer is gestorven Onze Heer – gestorven, de Messias is gekruisigd
En nu roepen ze vol vreugde uit dat de gestorven Heer weer leeft Tenzij ik Hem aanraak, tenzij ik Hem zie, de opgestane Christus Zal ik het niet geloven
Wij hebben de Heer gezien – ik geloof het niet Wij hebben de Heer gezien -ik geloof het niet Hij spreekt tot ons, wandelt met ons
– Ik geloof het niet dat jullie de Heer hebben gezien
Tenzij ik in zijn handen de spijkerwonden zie En mijn hand in zijn zij leg
Geloof ik niet in een opgestane Heer
Dan geloof ik niet dat Christus de Here leeft Wij hebben de Heer gezien – ik geloof het niet Wij hebben de Heer gezien – -ik geloof het niet Hij spreekt tot ons, wandelt met ons
– Ik geloof het niet
Onze Messias leeft, shalom
Vrede zij met je, shalom, vrede zij met je
Voel mijn handen en mijn zij en zie dat Ik het ben
Voel mijn handen en mijn zij ik ben Christus, de gekruisigde Mijn Heer en mijn God
Wij hebben de Here gezien – voel mijn handen, mijn zij U bent Christus de gekruisigde
Ik hoef zijn zijde niet te voelen De Here Messias Hij is opgestaan Mijn Heer en God, mijn Heer en God
Interview – David A.R. White & Andrea White
BS = Bobby Schuller / DW = David White en AW = Andrea White
BS: Onze gasten zijn David A.R. White en Andrea Logan White, beiden acteur en producent van christelijke films. Hun label heet Pure Flix en is mede door David opgericht. Onlangs werd God’s Not Dead II uitgebracht vervolg op het deel uit 2014, geproduceerd door en met in de hoofdrol David. Ze zijn getrouwd en wonen met hun drie kinderen in LA. Fijn dat jullie er zijn. Applaus voor David A.R.
White and Andrea Logan White. God’s Not Dead had enorm veel succes. Men was laaiend enthousiast.
DW: Het is geweldig om te zien wat God kan laten groeien uit een klein zaadje. Het was een hele kleine film. Naar Hollywood maatstaven was het krankzinnig wat er gebeurde. Het werd de best
lopende onafhankelijke film van dat jaar, draaide 20 weken, brak allerlei records. Hij staat 5e op de lijst van meest winstgevende films uit de filmgeschiedenis. Naar verhouding dus.
BS: Fantastisch.
DW: De meeste van die films zijn horrorfilms. God’s Not Dead zit daar precies tussen. We zijn vol verwachting over deze vervolgfilm.
BS: Jullie productiemaatschappij heet Pure Flix. Vertel er eens wat over.
DW: We zijn ermee begonnen in 2005. Dus we draaien al een jaar of elf mee. We wilden films maken die mensen bemoedigen en meer vertellen over God en over zijn doel voor hun leven. Dat alles door het krachtige medium film, en met een consistente aanpak. De eerste acht jaar brachten we
voornamelijk films op DVD uit. Het waren er bijna honderd. Later gingen ze in bioscopen draaien.
We hadden het gevoel dat God een bredere aanpak wilde. God’s not Dead II is net uitgebracht en draait nu gelijktijdig in 20 à 30 landen.
BS: Hoe is het om actief te zijn in de filmindustrie en tegelijk zo open te zijn over je geloof. Is dat moeilijk?
AW: Ik geloof het wel. Want zij zien vooral het geld. In Hollywood gaat het natuurlijk vooral om geld verdienen. Wij voelen ons geroepen om op een totaal andere manier te leven. Het was een voorrecht films over het evangelie te mogen maken. Ze proberen het Woord en de waarheid in het script te verdunnen en soms lukt dat ze ook wel maar Gods Woord blijft altijd inhoud houden. Wij zijn dankbaar dat we onbevreesd het Woord erin kunnen stoppen. Ze hebben het altijd op je gemunt maar wij geven ons niet zomaar gewonnen. We zijn dankbaar dat we de waarheid in onze films kunnen stoppen. En we hebben veel andere bevriende filmmakers om ons heen. We zijn natuurlijk al een tijdje bezig. Hij ruim 20 jaar en ik ook al sinds eind jaren ’90. Het is zoiets als het bouwen van de Ark van Noach. Het kost tijd.
BS: Wat is de volgende stap? God’s Not Dead I was een groot succes. Was dat de enige reden om God’s Not Dead II te maken? Of waren er nog andere redenen om dit thema voort te zetten?
DW: Ons plan met God’s Not Dead was om er een drieluik van te maken. Deel I gaat over de vraag of God bestaat. Deel II gaat over Jezus: Mythe of Messias? Deel III moet gaan over het geïnspireerde Woord van God. We zijn bezig met de voorbereidingen voor dat laatste deel.
BS: Dus deel III van de trilogie.
DW: Klopt. Dat is echt gericht op mensen die weten waarom ze geloven wat ze geloven. Veelal christenen dus. Veel predikanten vertelden dat mensen vaak niet weten waarom ze geloven wat ze geloven. Dat raakt aan de problemen in de samenleving over wat er gebeurt met onze religieuze vrijheden. Aan het eind van deel I zie je 50 rechtszaken die momenteel spelen. Het is ook
entertainment. We wilden mensen opbeuren en inspireren. Maar het gaat ook over het idee dat wij als gelovigen niet langer mogen zwijgen. We moeten ons verzetten, want ons land is bezig onze religieuze vrijheid af te pakken.
BS: David A.R. White en Andrea Logan White, bedankt. We kijken uit naar jullie nieuwe films, vooral God’s Not Dead II. God zegene jullie.
Solo – Danielle Evans – A Mighty Fortress
Een vaste burcht is onze God, een toevlucht voor de zijnen Al drukt het leed, al dreigt het lot, Hij doet zijn hulp verschijnen De vijand rukt vast aan met opgestoken vaan
Hij draagt zijn rusting nog van gruwel en bedrog Maar zal als kaf verdwijnen
Geen aardse macht begeren wij die gaat wel ras verloren Ons staat de sterke Held terzij die God ons heeft verkoren Vraagt gij zijn naam? zo weet dat Hij de Christus heet Gods eengeboren Zoon overwinnaar op de troon De zeeg’ is Hem beschoren
Gods woord houdt stand in eeuwigheid en zal geen duimbreed wijken Beef, satan! Hij, die ons geleidt zal u de vaan doen strijken
Delf vrouw en kind’ren ’t graf neem goed en bloed ons af Het brengt u geen gewin wij gaan ten hemel in
En erven koninkrijken
Een vaste burcht is onze God
(Donateurspot Bobby)
Als Hour of Power-predikant reis ik veel en ontmoet ik veel mensen. We reizen het land door…we gaan naar Nederland, Australië, Hongkong. En overal hoor ik ongelofelijke verhalen van mensen die zeggen: Hour of Power heeft mijn leven veranderd. Mensen op het punt van zelfmoord, maar dankzij Hour of Power deden ze het niet. Mensen die een zaak begonnen, hun huwelijk redden, tot geloof kwamen of terugkeerden tot het geloof. Als ik zulke mensen ontmoet, hier of op reis, realiseer ik me dat sommige mensen wegzappen. Die zeggen: Dat kerkgedoe, dat Jezus-gedoe is echt niks voor mij.
Maar er zijn vast ook mensen die denken: Wie weet kan Jezus wel iets voor mij betekenen. Ik zeg tot iedereen die kijkt, en sommigen doen dat al 20 of 30 jaar: Ik wil u aansteken met mijn enthousiasme.
Er zijn mensen die altijd dachten dat het geloof niets voor hen was maar nu, dankzij dit programma, denken dat het misschien toch wel in hun leven past. En tegen iedereen die ons steunt en liefheeft en ons schrijft, zeg ik: Dank u wel. Heb geloof in de toekomst van Hour of Power. Want er staan geweldige dingen te gebeuren.
Koorzang – Come, O Long Expected Jesus
Kom, o lang verwachte Jezus, kom en maak uw kind’ren vrij Vrij van angsten en van twijfel onze hoop alleen zijt Gij Jezus, Trooster van ons leven hoop deelt uwe komst ons mee U, Verlosser van de wereld ’t hart verlangt naar vreugd’ en vree
Kom uw kinderen verlossen als een Koning, eens een kind Kom voor altijd in ons wonen dat ons hart uw vrede vindt
Door uw Heil’ge Geest bekrachtigd leidt ons leven door uw Zoon Doordat heel uw werk volbracht is dank stijgt op tot ’s hemels troon Amen amen amen
Proclamatie door Bobby Schuller
Fijn dat u er bent, in Shepherd’s Grove. Wij geloven in de waardigheid van elke mens. Wij geloven in u en houden van u. Houd uw handen zo, in een gebaar van ontvangen. En zeg met mij: Ik ben niet wat ik doe of wat ik heb. Ik ben niet wat mensen over mij zeggen. Ik ben Gods geliefde kind. Dat is wie ik ben. Dat kan niemand me afnemen. Ik hoef me geen zorgen te maken of te haasten. Ik mag vertrouwen op mijn vriend Jezus en zijn liefde delen met de wereld.
Leven in waardigheid
door Bobby Schuller
U mag gaan zitten. Ik begin met u iets te zeggen dat u hopelijk al weet: Dat u geliefd bent, bewonderd, gewaardeerd en gerespecteerd. Ik ben dankbaar voor u. Hoe voelt het om zoiets te horen? Lekker hè? Het raakt iets in je, namelijk de behoefte je gewaardeerd, gerespecteerd, op waarde geschat te worden. Op het persoonlijke vlak is dat de diepste menselijke behoefte.
Iedereen heeft herinneringen aan een beschamend of juist vererend moment. Het zijn de ergste of de mooiste momenten van ons leven. Op de middelbare school was ik vreselijk verliefd op ene
Hannah Presley. Ja, familie van Elvis. Ze kende mij amper. Ik wist natuurlijk wel alles over haar. Een beetje griezelig bijna. Middelbare scholieren zijn klunzig. Ze zag mij niet staan. Ik zou alles gedaan hebben voor een foto van haar of een afspraakje met haar. Maar ik had het lef niet. Bij haar thuis kwam een bijbelstudie-groep bijeen. Een stuk of 50 jongeren. Maar mij ging het niet om de Bijbel, maar om Hannah. Ik wilde met haar in contact komen. De stoel naast haar was leeg. Ze kende mij niet. In die tijd werd ik Robby genoemd. Ik kwam binnen, zag die lege plek en ze riep: Robby! De adem stokte in mijn keel. Ik stond als vastgenageld. Angst en vreugde overspoelden me
tegelijkertijd. Robby! riep ze. Ja? zei ik. Ze riep: Hier naast me is nog een plaats. Het was geen droom, het was echt. Wat? zei ik. ‘Kom naast me zitten!’ Oké, zei ik. Tegelijk botst er iemand tegen me aan en een jongen beent nogal vastberaden op Hannah af. Het bleek haar neefje Robby te zijn.
Waar gebeurd. Ze wist nog steeds niet wie ik was, volgens mij. En meteen keek ik om mij heen in de hoop dat niemand het had gezien. Als iemand dat had gezien, had ik daar dood neer kunnen vallen.
Velen van ons hebben zulke herinneringen aan gênante ogenblikken. Maar als we ons schamen, vooral als iemand ons doelbewust beschaamd doet staan of vernedert zijn dat vaak de moeilijkste, meest boosaardige dingen die we meemaken. Daarom is pestgedrag ook zo schadelijk. Pesten gaat niet over geweld, maar over schaamte. Ook als een kind wordt gepest wordt er eigenlijk gezegd: Je bent helemaal niks waard. Daarom word je naar behandeld, vernederd en publiekelijk bespot. Want je past er niet bij, of we moeten je niet. Maar ook als het niet om pesten ging ieder kent momenten van vernedering of publieke bespotting. Er zijn weinig dingen die Gods hart meer verdriet doen dan wanneer u wordt bespot, gepest, geroddeld. God haat dat, want Hij houdt van u. U wordt
bewonderd, gerespecteerd en op waarde geschat. Vaak denken we het tegenovergestelde: Hoe moeilijk en zwaar het was voor ons hart hoe vermenselijkend die schande was. Maar er waren ook momenten dat we publiekelijk werden geprezen door iemand die we respecteren. Iemand die ons respect of waardering betoonde. We weten hoe warm dat voelde, hoe het ons opbeurde en hoe heerlijk het was, waardering te ontvangen.
Nog een verhaal. Het fijne van predikant zijn is dat mensen je echt waarderen of haten. Je krijgt wat van allebei, zeker als publieke persoonlijkheid. Jaren geleden vóór ik voor Hour of Power werkte, had ik mijn eigen kerk. Hour of Power Nederland nodigde me uit om tien preken te komen geven in het stadje Hilversum, in Nederland. Die zouden in tien weken worden uitgezonden. Een enorme uitdaging. Ik hield tien op zich staande preken op rij. Vijf op zaterdag, vijf op zondag. En voor een predikant is preken iets heerlijks. Maar bij iedere preek geef je alles en dat gaat je niet in je koude kleren zitten. Tien preken op rij is een zware geestelijke belasting. Toen ik klaar was met de tiende preek, was ik zo opgelucht dat het klaar was. Jan vroeg mij om vóór de mensen te komen staan die het gedurende die 10 preken waarschijnlijk zwaarder hadden gehad dan ik. En toen zongen ze het favoriete Nederlandse lied van mijn grootvader dat zijn moeder voor hem speelde toen hij klein was:
Psalm 42, in het Nederlands. Zij zongen mij staande toe en strekten hun handen uit in een zegenend gebaar. De meesten waren ouder dan ik. Het voelde alsof een geestelijke familie mijn leven
zegenden. Het voelde, in spirituele zin, alsof er iets goeds doorbrak en zich op mijn schouders legde.
Alsof ze mij iets gaven. Ik zal erachter komen als ik sterf. Terwijl ik daar stond, zongen ze dat lied.
Misschien kent u het wel. Kent u het? Het was in het Nederlands, ik kan het niet. Mijn Nederlands is niet geweldig. Zo zongen ze me toe. Ik huil niet vaak, zou het vaker willen maar op dat moment stroomden er vreugdetranen. Ik voelde mij overspoeld door liefde, compassie, bewondering, respect.
Ik voelde waardering, wat ik deed had zin. Ik voelde me gezegend.
Behoefte aan waardering
Misschien bent u ook wel eens zo geëerd door vrienden of een kerkgemeente of door collega’s op het werk. Misschien iets heel simpels. Een ouder, een predikant, een goede vriend die u heeft gezegend, die heeft gezegd: Ik hou van je en ik waardeer je. Maar weinig mensen zien hoeveel werk u verzet, dus dit deed u wat. Geëerd, gerespecteerd, bewonderd worden geeft voldoening, het maakt je mens, het beurt je op. En publieke vernedering, bespotting, minachting voelt afbrekend en boosaardig want onze allergrootste behoefte is de behoefte aan waardigheid. De grootste menselijke behoefte is die aan waardigheid. En ik zeg u: u verdient waardigheid. Uw verleden, uw fouten en
tekortkomingen doen er niet toe. Gefeliciteerd, u bent een mens en dus niet volmaakt. Ondanks alles wat u niet bevalt aan uzelf, dingen die u haat haat God u niet. Hij is op u gesteld, is niet
teleurgesteld, waardeert u. U wordt bewonderd, gerespecteerd, bemind en gewaardeerd. U verdient
te horen dat u geliefd bent, gewaardeerd wordt in Gods Koninkrijk. Misschien voelt u het nog niet, maar als u voor zijn troon staat zult u zien dat God zegt: Goed gedaan, goede, trouwe dienaar. Je hebt mij voorop gesteld in je leven. Je hebt je om anderen bekommerd. Niemand heeft je gezien terwijl je je goede werk deed. Maar Ik ben je dankbaar voor je harde werk. Ik heb gezien hoe je zieke familieleden verzorgde, hoe je je eigen ziekte gedragen hebt, hoe vrijgevig je bent geweest, hoe je werkte in je kerk, op school of vrijwilligerswerk deed. Je hebt ondanks je beproevingen niet opgegeven, Ik ben trots op je. Je wordt bewonderd, gewaardeerd, je bent trouw, je bent goed.
Daarom heb Ik je lief. De grootste menselijke behoefte.
Religie en politiek
Ik denk dat de strijd die religieuze en politieke leiders leveren meestal nergens toe leidt doordat ze elkaar niet met waardigheid bejegenen. De westerse cultuur heeft van het Midden-Oosten
overgenomen dat we zelfs onze vijanden met waardigheid en respect behandelen. Wat is er gebeurd, dat we dat niet meer doen? Iemand is het met ons oneens en we betichten hem van allerlei slechts.
Zo zwart-wit ligt het vaak: Ik heb gelijk en jij bent slecht. Kunnen we daarmee ophouden? Of je nu links of rechts bent, gelovig of niet, kunnen we afspreken dat we bij onenigheid de ander allereerst met waardigheid en respect behandelen? Iedereen verdient waardigheid. Iedereen. U verdient ook waardigheid, en wordt op waarde geschat. Maar daarbij gaat het me wel hierom: Ware waardigheid kan niet worden gevonden in de goedkeuring van mensen. En ook al behandelen anderen ons minachtend en vol spot als gelovigen moeten we allereerst waardigheid vinden in Gods liefde die zegt: Je bent niet wat je doet of wat je hebt of wat mensen van je vinden. Je bent Gods geliefde zoon of dochter. Als de hartslag van mijn leven niet geworteld is in Gods liefde en zijn waardering van mij dan krijg ik geen zelfrespect, dan kan ik mijn grenzen niet bewaken, geen nee zeggen, word ik reactionair, raak ik gestrest. Eerst moeten we onze identiteit vinden, zoals die in Gods macht besloten ligt.
Reactionair gedrag
Er is een vreemde…Nee, laat ik het anders zeggen. Als predikant zie ik voortdurend twee cycli in het leven van de mensen en gezinnen waarmee ik te maken heb. De ene is een cyclus van gewond zijn, de andere een cyclus van genezing. Op een bepaald punt in uw leven was u gewond. Misschien bent u mishandeld. Of behandelden uw ouders u respectloos. Misschien was er een familielid, vriend, een pestkop, een leraar of een dominee, iemand die u vertrouwde, maar die u erg heeft verwond.
Misschien doet het nog steeds pijn en stopt u het liever weg. Als we in een relatie gekwetst zijn, beïnvloedt dat ons gedrag. We hebben een wond, en die maakt ons onzeker.
Door die onzekerheid laten we maar moeilijk mensen toe en zelfs dan worden we toch reactionair, altijd in de verdediging gehaast en gestrest. En vaak is onze reactie op onzekerheid in een relatie:
doen alsof. We doen alsof, dragen een masker. We proberen ons op een bepaalde manier te kleden en uit te drukken om de kwetsbare kanten van ons leven maar af te schermen. Dat doet iedereen.
Maar doen we het te veel, dan schaden we anderen. We liegen en stelen om ons masker te
beschermen. We worden de pestkoppen die ons pestten, om ons masker te beschermen. We duwen mensen omlaag omdat we onszelf daarmee denken te verheffen. Misschien zeggen we het niet, maar we lachen als er iemand wordt bespot. We zeggen niks als iemand over een ander roddelt. Want wij horen erbij en zij niet. Dat helpt me mijn masker te beschermen. Hoe meer waarde we hechten aan ons valse masker of ons valse ego des te meer zijn we bereid, anderen pijn te doen. Soms gaat dat zo ver, dat anderen worden meegetrokken in die cyclus. Door hun verwonding voelen ze zich onzeker en gaan daarom ook doen alsof waarmee ook zij anderen verwonden en de cyclus wordt voortgezet.
Gewonde mensen verwonden mensen. Als je bent gekwetst, en je probeert dat niet met Gods liefde op te lossen dat word je ook een reactionair en besef je niet dat je anderen kwetst. Je verheft jezelf
niet door anderen neer te duwen. Je verheft jezelf niet door anderen neer te duwen. Wil je jezelf verheffen, bemoedig en help dan anderen. Maar dat doet u ook. U bent het andere soort mens, de genezen mens. Dat is de kracht van het kruis en de opstanding. Die brengen genezing en vergeving voor onze schaamte en onze wonden.
Gods goedkeuring
We zeggen tot God: Heer, ik voel me zo onzeker. Ik zit met al die nare herinneringen uit mijn jeugd.
Ik voel mij een puinhoop. Dan grijpt God in en geneest je. Daardoor verdwijnt je onzekerheid. En nu je iets van veiligheid in je leven hebt nu ben je nederig en eerlijk tegenover de mensen die je na staan. Je bent oprecht tegen je echtgenote, je kinderen, je ouders, je beste collega’s. En sommigen zullen u verraden of kwetsen, uw grenzen schenden. Maar u heeft hun goedkeuring niet nodig, maar die van God. U weet dat God u waardeert en liefheeft. Daardoor kunt u ook anderen genezen.
Daardoor kunt u risico’s nemen, en anderen bemoedigen zonder het gevoel te hebben dat u de goedkeuring van anderen nodig heeft. U kunt anderen helpen te slagen in hun werk in hun leven of in de samenleving. En dat is geweldig. U wordt genezen, u wordt gewaardeerd, geworteld in Gods liefde waar vroeger een gapend gat was: uw wond. Die innerlijke leegte, uw grootste zwakte is nu gevuld door Gods Geest, en de bron van je grootste kracht.
Goede religie
De tekst van vandaag komt uit Matteüs 23. Jezus is hier erg kwaad op de Schriftgeleerden vanwege hun uiterlijk vertoon, hun doen alsof, hun ego’s. Ze willen respect en eerbetoon van mensen, malen niet om wat God vindt. Hun motivatie is, applaus en waardering te krijgen. Dat maakt hen tot mensen die anderen neerduwen om zichzelf te verheffen. Hij veroordeelt dat. Goede religie moet mensen vleugels geven, geen last opleggen. Goede religie heeft tot doel mensen een doel te geven, en op te beuren. Draagt uw theologie u, of is het andersom? Goeie vraag. Als Jezus tot de Farizeeërs spreekt, zegt Hij: Doe wat ze zeggen, want wat ze zeggen, is juist. Dat geldt ook voor sommige predikanten. Maar doe niet wat ze doen. Ze leven niet naar de Thora en Gods geboden. Ze hebben amuletten, doosjes die ze vastmaken op hun hoofd of hand. Nog altijd, bij het bidden. Ze droegen extra grote amuletten, om te tonen hoe vroom ze waren. En ze behangen hun mantel met kwastjes, symbool van de wet. Ze maken ze extra lang, om te tonen hoe belangrijk de wet voor hen is. Hij zegt:
Als ze naar de tempel gaan, gaan ze naar het voorste deel en nemen plaats in de ere zetels, waar iedereen hen kan zien. Met hun vroomheid moeten ze eenieder tot voorbeeld zijn. Word niet als hen.
Hij zegt: Laat niemand u ‘rabbi’ noemen. Of ‘vader’. Ze willen rabbi, vader, of leraar genoemd
worden ze willen geëerd, gerespecteerd en bewonderd worden. Zij willen hun waardigheid vinden in de goedkeuring van mensen. Dat heeft hun religie vergiftigd. Ze vinden hun waardigheid in wat anderen zeggen in wat ze hebben, in hun goede daden.
Waardigheid in Jezus
De kern van Jezus’ woorden is: Word niet als hen. Vind uw waardigheid in Mij. En Hij geeft hen de sleutel tot waardigheid, de manier om ‘verhoogd’ te worden: Nederigheid. Wie zichzelf verhoogt zal worden vernederd en wie zichzelf vernedert zal worden verhoogd. Wie zijn waardigheid van mensen wil krijgen, kan zichzelf niet vernederen. Als die waardigheid van God komt, kunnen we ons wel vernederen. Dat zijn de geweldigste mensen op aarde. Zo iemand bent u. Een nederig mens, geworteld in de waardigheid en liefde van God. U heeft geen goedkeuring van mensen nodig. Elke dag weer vernedert uzelf, en bent geworteld. Daarom zal God u verhogen. Tot slot het volgende.
Het beste zien in anderen
Mijn held Dallas Willard preekte een keer in onze kerk, Tree of Life. Wat hij zei kwam hierop neer:
Niet doen alsof, niet bevooroordeeld zijn en niet drammen. U leeft in de waardigheid van Gods liefde omdat u niet doet alsof. En omdat u niet bevooroordeeld bent. U bent niet bevooroordeeld.
Vooroordelen zijn zo onrechtvaardig. We kennen het allemaal: iemand denkt iets van ons dat
volkomen onterecht is. Dat voelt zo onrechtvaardig. Zorg dat je altijd het beste in iemand ziet. Als je het ergste ziet in mensen, duw je ze van je af. Als je het beste ziet in mensen, haal je ze juist naar je toe. Wees dus niet bevooroordeeld. Of ga uit van het meest positieve. Dat doet u ook. U gaat uit van het beste in anderen. Zie het beste in anderen en ze zullen het beste geven. Amen? Ik heb liever ongelijk als ik het beste in iemand zie dan gelijk als ik het ergste zie.
Tenslotte: U oefent geen dwang uit. Dat hoeft ook niet. U staat voor wat goed is, voor waar u in gelooft. Ook als u met anderen discussieert, gaat u niet drammen. Dat laat u aan God over. Hij kan dat veel beter dan u. Amen? Via zijn Heilige Geest kan Hij mensen hun hart laten veranderen. Wees jezelf, geloof wat je gelooft, lieg niet, doe niet alsof en dram niet. Laat dat aan God over. U mag het loslaten. U wordt gerespecteerd, bewonderd, op waarde geschat. En u doet ertoe, voor mij, voor deze kerk en voor God. In Jezus’ naam.
Koorzang – Everyday God Onze aanvang, elke dag met God Ons ontluiken, o Jezus
Ons volharden, Heilige Geest Ieders eindpunt, kom over ons
Halleluja, elke dag met God Nu en altijd, o Jezus
Halleluja, Heilige Geest Eeuwigdurend, kom over ons
Zegen
De Here zegene u en behoede u. De Here doe zijn aangezicht over u lichten en zij u genadig.
De Here wende u zijn aangezicht toe en Hij geve u vrede.
In de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Amen.
