€ 2,50
75ste jaargang • nummer 22 • donderdag 30 mei 2019 Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X
Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...
Elke verkiezingsavond brengt zijn paradoxen. Die van 26 mei is dat de N-VA zwaar verliest (-7,1 procent voor het Vlaams Parlement, naar 24,8 procent) maar door de ont- stellend zwakke resultaten van de andere partijen en de opmars van het Vlaams Belang (18,5 procent of +12,6 procent) eigenlijk incontour- nable is op Vlaams niveau. De tra- ditionele partijen houden Vlaams samen ocharme 38,6 procent over.
Met Groen erbij, dat amper een pro- cent won, is dat 48,7 procent.
Vorige week schreven we hier dat de formatie op regionaal ni- veau snel zal moeten gaan. Omdat men aan Franstalige kant snel een linkse regering zal vormen met PS en Ecolo. Maar daar verliest de PS veel van haar pluimen, ook al is ze met 26 procent nog de grootste. Een PS-Ecolo-regering op Waals niveau heeft geen meerderheid. De cdH moet er bij. Of de MR. Of het wordt een PS-MR-coalitie. In elk geval zul- len de onderhandelingen bezuiden de taalgrens wellicht langer aansle- pen dan gedacht.
Ademruimte
Dat geeft Bart De Wever meer ademruimte. De N-VA-voorzitter wordt de Vlaamse formateur. De an- dere Vlaamse partijvoorzitters kun- nen dit niet claimen, want ze heb- ben te hard slaag gekregen. Welke Vlaamse coalitie er komt? Dat is kof- fiedik kijken, maar de kans dat het cordon sanitaire doorbroken wordt, blijft zeer klein. En dat is uiteraard jammer. De V-krachten of V-partij- en staan sterker dan ooit. Alleen is er om te beginnen geen absolute meerderheid, en geen enkele an- dere partij wil met een tweespan N-VA-VB samenwerken. En binnen de N-VA zijn er nog altijd genoeg figuren die voor een soort van cor- don zijn. Samenwerken met het Be- lang zou dat cordon immers onder andere voor het federale niveau de facto uitbreiden tot de N-VA.
Een Vlaamse regering als hef- boom voor een boedelscheiding komt er niet. Wel kan het Vlaams Belang een soort van stille partner zijn om de andere kant van de taal-
grens richting confederalisme te stuwen. Al blijft het onduidelijk hoe dat tot stand komt. Wat federaal aan bevoegdheden en middelen nog bestaat en er echt toe doet, kan snel worden opgesomd. Defensie en buitenlandse zaken is het niet. Dat wordt vooral Europees bepaald. Ja, justitie splitsen kan, maar daar zit- ten de miljardengeldstromen niet.
Er is de sociale zekerheid, en de belastinginkomsten. Gaat Wallonië aanvaarden dat deze ‘Bancontact’
uitvalt? Veel succes, Bart De We- ver. Misschien kiest een volgende Vlaamse regering voor een vechtfe- deralisme, waarbij men zich vanuit Vlaanderen verzet tegen een an- ti-Vlaams federaal beleid. Dat kan met belangenconflicten allerhande.
Maar zal Bart De Wever - buiten het Vlaams Belang - hiervoor partners vinden? De andere Vlaamse partij- en die toch in een federale regering zitten, zullen zichzelf geen stokken in de wielen willen steken. Het wor- den interessante weken en maan- den. Aan het einde van de rit zal iets dat op confederalisme lijkt het hoogst haalbare zijn.
Migratie en transfers
Ondertussen zullen volop ana- lyses worden gemaakt over de oorzaak van wat sommigen een
“gitzwarte zondag” noemen. De klassieke vraag die opduikt, is waarom het welvarende Vlaande- ren zo rechts stemt en duidelijk een kreet van protest laat horen.
Feit is alvast dat het migratiethe- ma een grotere rol heeft gespeeld dan gedacht. Dat het Vlaams Be- lang in West-Vlaanderen op veel plaatsen op zijn minst de tweede partij is, heeft zeker te maken met het probleem van de transmigran- ten. Wie aanvaardt anno 2019 dat er van die haveloze figuren door het Vlaamse landschap lopen? Ook elders in Vlaanderen blijft migratie een thema. Met daaraan gekoppeld de moeilijke integratie van de zoge- naamde nieuwkomers. De verhalen over scholen waar het niveau van het vijfde middelbaar hetzelfde is als dat van het eerste en tweede zijn legio. Extra investeringen en ge-
Net geen absolute meerderheid in de Vlaamse taalgroep van het federale parlement, en slechts een vijftal zetels tekort voor een meerderheid in het Vlaams Parlement. N-VA mag dan wel de verkiezingen verloren hebben en Vlaams Belang de grote winnaar zijn, samen leveren deze V-partijen 43,3 procent van de stemmen. Een ‘signaal’ dat kan tellen.
De V-golf doet België verder afbrokkelen, maar van een boedelscheiding is zeker nog geen sprake, hooguit van een stap richting confederalisme.
pamper van de ‘kansenparels’ zijn vaak een remmende factor. En dat frustreert.
En ja, er is ook het communau- taire debat. De Vlamingen zijn niet dom. Ze weten dat de factuur van de pensioenen en de vergrijzing blijft oplopen. Bijna 10 miljard euro de volgende vijf jaar. Ze weten dat vooral Vlaanderen die factuur zal moeten betalen. Maar de rijkste re- gio van België kan het economisch niet langer aan om de geldstroom naar Wallonië te onderhouden.
De nefaste rol van de media
En dan is er een vaak vergeten element. De opgestoken middel- vinger naar het establishment. Niet alleen naar de traditionele partij- en, ook naar wat men ‘influencers’
noemt, opiniemakers dus. Om pre- ciezer te zijn: de media die vaak het tegengestelde zeggen van wat de modale Vlaming denkt, en hem aldoor als een klein kind behande- len. We hoorden het vaak in aller- lei gesprekken: wat vooral VRT, De Standaard, De Morgen en Knack uit- kramen, is niet meer te harden. De bobo-elite in de media kijkt neer op iedereen die anders denkt. Bart Sturtewagen, Bart Brinckman, Bart Eeckhout, Bert Bultinck,… Leg hun editorialen voor aan de man in de straat en die voelt zich geschokt.
Terecht.
Wie wil er bijvoorbeeld een ma- gazine - in dit geval Knack - kopen waar de hoofdredacteur stelt dat racisme in het Vlaamse DNA zit?
Deze media-elite had het op de verkiezingsavond nog altijd niet be- grepen. Toen een VRT-journalist aan N-VA’er Theo Francken vroeg of hij met zijn tweets niet verantwoordelijk was voor de opgang van het Belang, gaf hij als antwoord: “Enkel linkse journalisten van de VRT denken zo- iets.” Daarna sprong het beeld naar een zuchtende Martine Tanghe in de studio. Het linkse misprijzen vol in beeld. Nu, Martine Tanghe gaat over twee jaar met pensioen. Maar een nieuw legioen journalisten-pas- toors staat
al klaar.
Wie de beelden van de over- winningstoespraak van Bart De Wever even opzoekt (ze staan op YouTube) zal merken dat in de zaal volop met Vlaamseleeuwen- vlaggen gezwaaid wordt.
Vijf jaar later waren er op- nieuw verkiezingen. Toen werd het verkiezingsfeest georgani- seerd in zaal Viage in Brussel.
Bekijk gerust de beelden op YouTube. Er is geen gezwaai met leeuwenvlaggen te zien. Dat was opvallend, temeer daar ons na- dien berichten bereikten dat aan N-VA militanten die een vlag bij- hadden door de regie uitdrukke- lijk gevraagd werd er niet mee te
zwaaien. De N-VA-leiding besef- te die avond al dat er op federaal vlak een mogelijkheid bestond om mee te regeren. Dan overda- dig met Vlaamse Leeuwen zwaai- en zou de Franstaligen alleen maar afschrikken. Aan Franstali- ge kant staat een Vlaamseleeu- wenvlag symbool voor fascisme en collaboratie.
Wie goed heeft opgelet, zag voorbije zondag in The Claridge opnieuw een vijftal militanten met leeuwenvlaggen zwaaien tijdens de toespraak van Bart De Wever. Mogen we dit als een opvallende boodschap richting Franstalig België beschouwen?
Een opvallend signaal
V-golf overspoelt Vlaanderen
De N-VA had een verkiezingsfeestje georganiseerd in de evene- mentenzaal The Claridge in Sint-Joost-Ten-Node. Dat is dezelfde zaal waar in 2009 de N-VA haar eerste grote overwinning vierde, toen het enkel over het Vlaams Parlement ging.
Verkiezingsnieuws en analyse door een Vlaams-nationalistische bril
VB en N-VA zingen - samen apart -
de Vlaamse Leeuw
Actueel 30 mei 2019
2
Drie andere ‘paradijzen’ ston- den aanvankelijk op de zwarte lijst van 2017 maar werden ver- volgens op de grijze lijst ge- plaatst nadat ze toezeggingen hadden gedaan.
Die belastingparadijzen zijn nu opnieuw op de zwarte lijst geplaatst omdat ze geen werk hebben gemaakt van die toe- zeggingen. Het gaat om Barba- dos, de Verenigde Arabische Emiraten en de Marshalleilan- den. Nog eens zeven landen zijn om dezelfde reden van de grijze op de zwarte lijst terechtgeko- men: Aruba, Belize, Bermuda, Fiji, Oman, Vanuatu en Dominica.
Je zou als rechtgeaarde bur- ger verwachten dat de EU con- sequent is en die landen op een of andere manier onder druk zet of zelfs straft. Toch is dat niet het geval. Integendeel! De EU deelt jaarlijks zelfs tientallen miljoen euro’s uit aan dergelijke be- lastingparadijzen. Te gek voor woorden. Zeker weten. Via het
‘Financial Transparancy System’
van de Europese Commissie kunnen we voor elk belasting- paradijs terugvinden hoeveel
De EU heeft recent een lijst opgesteld van belastingpara- dijzen. Vijf daarvan hebben nog geen enkele toezegging gedaan sinds de eerste ‘zwarte lijst’ in 2017 door de EU werd goedgekeurd: Guam, Samoa, Trinidad en Tobago en de Amerikaanse Maagdeneilanden.
Europees geld gedoneerd wordt. Zo kregen de Marshallei- landen in 2017 liefst 7,9 miljoen euro van de EU. Andere belas- tingparadijzen kregen gelijkaar- dige bedragen. In totaal en over
meerdere jaren samen ging het om tientallen miljoen euro’s Eu- ropees geld. Dat is uiteraard niet logisch. De bewindvoerders van die belastingparadijzen zullen eens goed lachen met de dom- me eurocraten die wel lijstjes opstellen, maar tegelijk rijkelijk euro’s laten stromen naar de be- lastingparadijzen.
THIERRY DEBELS
EU subsidieert belastingparadijzen
Redactie & beheer:
Uitgeverij ’t Pallieterke Cuperusstraat 41,
2018 Antwerpen Tel. : 03-232 14 17 Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net Abonnementen binnenland
3 maanden: 32,50 euro 6 maanden: 65,00 euro 1 jaar: 130,00 euro Steunabo 1 jaar: 250,00 euro
Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres:
BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB
Lees nu ook digitaal op www.pallieterke.net Elke week op donderdag in uw krantenwinkel
Stichter 1945-1955: Bruno de Winter Hoofdredacteur 1955-2000: Jan Nuyts Hoofdredacteur 2000-2010: Leo Custers Hoofdredacteur 2010-heden: Karl Van Camp Verantw. uitgever: Karl Van Camp
Abonnement buitenland:
Tarieven afhankelijk van de bestemming. Alle inlichtingen op de kantoren.
China dringt onze economie binnen
President Donald Trump zet de Chinese technologiegigant Huawei op de zwarte lijst.
Een beslissing die past in de handelsoorlog tussen de VS en China, maar die ook is inge- geven door de vrees van een steeds grotere greep van China, en dan vooral de Commu- nistische Partij, op de westerse economieën.
Een week geleden ging een schok door de wereldwijde tele- comwereld, toen de Amerikaan- se president de Chinese tele- com- en smartphonereus op de zwarte lijst zette. Bedrijven in de VS die zaken doen met Huawei zouden kunnen gesanctioneerd worden. Gevolg is dat internet- bedrijf Google zijn samenwer- king met Huawei, na Samsung ’s wereld grootste producent van smartphones, beëindigt. Nieu- we Huawei-smartphones krijgen voortaan geen toegang meer tot Google-apps, zoals Gmail, en maar beperkt tot Android, het mobiele besturingssysteem van Google.
Bij de Chinese gigant blijven ze ogenschijnlijk rustig, maar er zou in het land van de draak toch enige zenuwachtigheid heersen.
Bepaalde chipfabrikanten en fabrikanten van halfgeleiders, waaronder het Vlaamse Melexis, zullen voortaan terughoudend zijn om naar China te exporte- ren. Gevolg is dat Huawei voor alle onderdelen van smartpho- nes zelf zal moeten zorgen en zelf ook alle technologie en apps voor de smartphones zal moeten ontwikkelen. Of hoe een parallel telecomnetwerk ontstaat, los van de VS en het hele Westen.
Zwarte lijsten
Dat is ook de bedoeling van Donald Trump. Hij wil de Chi- nese invloed op de wereldwij- de technologiemarkt beperken.
Door handelsbarrières, sancties en zwarte lijsten. De Chinese smartphones moeten uit de VS gebannen worden. Net als de technologische infrastructuur van bedrijven als Huawei. De
Amerikaanse president vreest immers dat de Chinezen hun aanwezigheid op de Amerikaan- se technologiemarkt gebruiken om te spioneren. Dat was ook de teneur van de officiële me- dedeling van de Amerikaanse regering. Huawei moet worden gekortwiekt, want “er is een groot risico dat het betrokken is bij activiteiten die ingaan tegen de nationale veiligheid en de belangen wat betreft het buiten- lands beleid van de VS”.
Een nieuwe Koude Oorlog, via de globale economie en techno- logiebedrijven, tekent zich af. Al langer is er wantrouwen ten op- zichte van Chinese bedrijven die via internet en smartphones aan een gigantische hoeveelheid in- formatie komen. En aangezien dat meestal staatsbedrijven zijn met een link naar de Commu- nistische Partij ziet men Huawei en consorten als een paard van Troje om de Chinese invloed in het Westen te vergroten.
Ook omdat die bedrijven een concurrentieel voordeel hebben. Zij kunnen rekenen op miljarden aan middelen van de Chinese overheid. Zelfs al ma- ken ze geen winst, ze kunnen met een rijkgevulde kas op oor- logspad. En inderdaad, zo dringt China meer en meer binnen in de westerse economieën, ook in Europa.
Dekmantel
Akkoord, de belangrijkste investeerders in de Europese Unie zijn nog altijd de VS, Zwit- serland, Noorwegen, Canada en Japan. Goed voor vier vijf- de van de 6.300 miljard euro aan buitenlandse investeringen
in de EU. Maar het aantal door China gecontroleerde Europe- se bedrijven is op tien jaar tijd gestegen van 5.000 naar 28.000.
Intussen is er ook de nieuwe Zij- deroute, die Europa economisch met China moet verbinden via de route die Marco Polo ooit volgde. Veel Centraal-Europese landen en regeringen van eco- nomisch minder gezonde lan- den als Italië zien het Chinese manna graag komen.
Alleen, menige regering in Europa vreest dat die investerin- gen door bedrijven gelinkt aan de overheid een dekmantel zijn voor een grotere economische invloed op Europa. Ja, zelfs een vorm van infiltratie die politieke doeleinden dient om de EU zo afhankelijker te maken van Chi- na. Ook in Vlaanderen. In 2016 probeerde State Grid, China’s grootste speler op de elektri- citeitsmarkt, een participatie te nemen in Eandis, de Vlaamse netbeheerder voor elektriciteit en gas. Dat ging niet door na een waarschuwing van de Staatsvei- ligheid.
Ondertussen bezit het Chine- se Cosco wel voor 85 procent de containerterminal in de Zee- brugse haven. Ook de Griekse haven van Piraeus is Chinees, net als de luchthaven in het Franse Toulouse. Vaak gebeu- ren die investeringen met over- heidsgeld uit Peking.
Het Chinese staatskapitalis- me wordt, met goedkeuring van de Communistische Partij, een internationale economische grootmacht. Europa heeft voor- lopig nog geen duidelijk ant- woord klaar.
ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN
KARL VAN CAMP HOOFDREDACTEUR
We zijn met de redactie van ’t Pallieterke ingeschreven op de digitale nieuwsbrief van de Vlaamse regering. In die elektroni- sche nieuwsbrief worden de beslissingen meegedeeld die op de wekelijkse ministerraad werden genomen. Die elektronische nieuwsbrief wordt in de loop van iedere vrijdag – meestal in de namiddag – verzonden naar de belangstellenden. Overigens, elke burger kan zich gratis laten registreren om de nieuwsbrief toe te krijgen. Al moet ik u verwittigen: het gaat meestal over nogal droge en saaie materie.
Vorige vrijdag belandde zoals elke vrijdag de nieuwsbrief net- jes in onze mailbox. Met als onderwerpen: de samenwerkings- overeenkomst met vzw Herita, de meerjarenpremieovereenkomst open erfgoedsites, de organisatie van de World Choir Games, de organisatie van het WK wielrennen, het beheersreglement VITO, het wijzigingsbesluit deeltijds kunstonderwijs, enzovoort. De lijst is lang, te lang om hier in detail op te sommen.
Er is echter een hemelgrote MAAR. Eén besluit van de mi- nisterraad van 24 mei werd NIET opgenomen in de wekelijkse nieuwsbrief, namelijk ‘de beheersovereenkomst Centrum Isla- monderwijs vzw’. Dit ministrieel besluit, op voorstel van Hilde Crevits, van de Vlaamse regering werd, in een aparte nieuwsbrief verzonden op zondag 26 mei, om 15u.47. Inderdaad, amper een kwartiertje voor het sluiten van de stemlokalen. Mogen we dat op zijn minst héél eigenaardig vinden?
Zou het kunnen dat Crevits en haar medeministers beseften dat beslissingen over islamonderwijs heel gevoelig liggen bij het kiespubliek? Blijkbaar werd het opportuun geacht die beslissing van de ministerraad pas openbaar te maken op zondag, vlak voor het sluiten van de kiesbureaus. Zo konden moeilijke vragen over die beheersovereenkomst vermeden worden.
Is dat toeval? Natuurlijk niet, al zullen alle Vlaamse regeringspartijen dat ont-
kennen.
Wie zoekt naar een verklaring van de overwinning van het Vlaams Be-
lang, moet maar eens denken aan deze manipulatie van de bevolking door de Vlaamse regering. Dit is slechts één voorbeeld van “hoe hou ik ze dom”, zoals minister Crevits wel gedacht zal hebben. Maar dit ene voorbeeld verklaar veel meer dan de blabla van 100 sociologen en policolo-
gen samen.
Politici en media breken zich het hoofd over het succes van het Vlaams Belang. Laat me enkel dit voorbeeld geven uit het dagelijks leven…
Crevits manipuleerde
ECONOMISCHE ZAKEN
Actueel
30 mei 2019 3
Mannen voor Vlaanderen
Mijne heren Vlaams-nationalisten, Het was zondag een dag als geen ande- re, want België daverde als nooit tevoren op zijn grondvesten. Bijna de helft van de Vlaamse kiezers koos voor een van uw bei- der Vlaams-nationale partijen. Een ‘ruk naar rechts’ is nog zachtjes uitgedrukt. De traditi- onele partijen die het altijd hebben over de kiezer die de kaarten moet schudden en die altijd gelijk heeft, beten in het zand en zul- len die kiezer wel een aantal keren vervloekt hebben. Alle Vlaamse partijen die meewerk- ten in de voorbije federale en Vlaamse rege- ringen, hebben flink wat kletsen gekregen.
De burger heeft niet alleen een flinke dreun, maar vooral een beschamende buis voor het gevoerde beleid uitgedeeld.
Beste Bart, uw partij verloor derhalve en raakte wat zetels kwijt, maar wist zich desniet- tegenstaande te handhaven als de grootste Vlaamse partij, waardoor ze aan zet zal blij- ven voor initiatieven op alle niveaus. Vlaan- deren kent u als een briljant strateeg, een erudiet man met een zeldzame eloquentie.
Alle ogen zijn dus op u gericht, want gij moet de puzzel proberen leggen. Gelukkig hebt gij enkele belangrijke ervaren beleidsmen- sen rondom u die u kunnen ondersteunen.
Beste Tom, uw partij herrees als een feniks uit haar as en staat er weer met grote politieke fracties in de parlementen. Gij werdt zelfs de onbetwiste chef van de tweede grootste par- tij in Vlaanderen, die in de Belgische praat- barak zelfs bijna even groot is geworden als de PS. Dat is niet niks. Vlaanderen kent u on- dertussen als een hectische spring-in-’t veld, maar ook als een begenadigd debatteerder en de man die op haast onnavolgbare wijze jongeren heeft weten aan te spreken. Hope- lijk laat gij u de komende tijd niet omringen met de oude krokodillen, maar wel met uw ondertussen ervaren jonge fractievoorzitters en enkele verstandige, maar vooral intelli- gente nieuwkomers.
Ik zeg u dit alles omdat jullie beiden lie- ten verstaan op zijn minst met elkaar diep- gaand in gesprek te willen gaan, daar waar rood, blauw en oranje het uit angst voor de verschrompelde linkerzijde en de Belgische partijen van over de taalgrens blijven houden bij het voor hen sacrosancte cordon sanitai- re. Gij boodt uw hand aan, Tom, en gij, Bart, antwoordde dat gij de winnaar van de verkie- zingen niet kunt noch wilt negeren. Dat lijkt mij alvast een waardig uitgangspunt, ook al is gebleken dat het water tussen jullie vaak diep is en de Chinese muur massief.
Als spreekbuis van vele Vlaamsgezinden uit N-VA en VB, wil ik u beiden dan ook op- roepen om er meer dan een beleefdheidsge- sprekje van te maken. Naar mijn bescheiden mening ligt hier een ongeziene opportuniteit om onhebbelijkheden tussen jullie beiden en scheldpartijen uit het (recente) verleden te
overstijgen, teneinde te kijken naar wat u bei- den bindt en niet naar wat jullie scheidt. Bei- de partijen zijn gegroeid uit de schoot van de Vlaamse Beweging en delen nog altijd flink wat standpunten over communautaire zaken, maar ook over maatschappelijke thema’s als migratie en veiligheid; om er maar enkele te noemen. Begin dus met een propere lei en laat het verleden voor wat het is. Kijk naar het Vlaanderen van morgen waarin uw partijen een toonaangevende rol kunnen en – wat mij betreft – moeten spelen. Ik weet dat dat niet de eenvoudigste opdracht is, maar samen staan we sterker tegen linkse belastingrege- ringen en groene klimaathysterie, en Belgi- sche schoonmoeders die jullie eigenlijk niet graag zien.
Daarom, beste Bart en Tom, rekent Vlaan- deren meer dan ooit op jullie om een his- torische stap van Vlaams-nationale eensge- zindheid te zetten die de broedertwist en schande definitief tot het verleden laat be- horen. Laat België voor wat het is, want dat vehikel is zichzelf aan het ontbinden dankzij het linkse Wallonië dat alleen maar op onze centen uit is. Daarom: eerst Vlaanderen nu en toon aan Gwendolyn, Wouter en John maar eens dat hun recepten uit het verleden niet alleen hun smaak verloren hebben, maar eigenlijk al lang de houdbaarheidsdatum overschreden hebben.
Alle ogen van het zelfbewuste Vlaanderen zijn op jullie gericht. Goede moed!
Het rechtse Vlaanderen is nog meer naar rechts opgerukt: Vlaams Belang wint veel meer dan N-VA verliest. Het linkse Wallonië is nog verder naar links opgeschoven: de extreemlinkse partijen PTB en Ecolo winnen veel meer dan de PS verliest.
Andere landen
Tussen de verschillende streken van Vlaanderen zijn de electorale verschillen miniem: dezelfde trends doen zich overal voor. Maar er is geen enkel verband te zien tussen de verkiezingsuitslagen van Vlaan- deren en die van Franstalig België. Voor een Vlaamse toeschouwer zijn de uitslagen van de Franstalige en Waalse verkiezingen zo bizar en exotisch dat ze evengoed uit Zim- babwe hadden kunnen komen.
Het onbegrip is wederzijds. Het grote ge- spreksthema in Franstalig België was zon- dag niet de nieuwe electorale realiteit in het eigen landsdeel, wel de heropstanding van het Vlaams Belang. De editorialen lie- gen er niet om. “Vandaag is de inzet niet al- leen meer politiek, maar in de eerste plaats maatschappelijk: hoe kunnen de leiders van dit land twee zó verschillende volkeren la- ten samenleven in één institutionele ruim- te”, vraagt L’Avenir zich af.
De andere Franstalige kranten zitten he- lemaal op dezelfde lijn. “Eén België, twee landen”, is de titel bij La Dernière Heure, met als besluit “België blijft onverbiddelijk verdampen”. La Libre Belgique ziet een land dat “meer dan ooit verscheurd is”. Le Soir noemt België een “tweeledig land”, een politieke “puinhoop”, en kan er maar niet bij dat de N-VA en Vlaams Belang de twee grootste partijen van het land zijn geworden.
De Waalse enclave
De Franstalige commentatoren zien dan wel de enorme politieke verschillen tussen Vlaanderen en Wallonië, maar het ontgaat hen dat die tweedracht vooral het gevolg is van de Waalse uitzondering. In Europees opzicht is er eigenlijk niets bijzonders aan de Vlaamse verkiezingsresultaten. De ver- houdingen tussen links en rechts, met al hun schakeringen, komen vrij goed overeen met de situatie in andere West-Europese landen, zoals Nederland en Frankrijk.
Het is daarentegen de politieke situatie in Franstalig België, het Narnia van linkse fan- tasieën, die onwerkelijk is. De PS zou in elk ander Europees land reeds als een extreem- linkse partij beschouwd worden. Maar in de surreële Waalse enclave vindt nu een opbod plaats naar nog meer fanatisme en extre- misme: de grote overwinnaars zijn Ecolo en PTB. Plus à gauche, tu meurs.
De moeilijke regeringsvorming
Iedereen is het erover eens dat de ver- schillende resultaten in de twee landsdelen tot een zeer moeilijke regeringsvorming zullen leiden. Laat ons niettemin een poging ondernemen om het kluwen op bevattelijke wijze te ontwarren.
In mijn bijdrage van vorige week heb ik gewezen op de belangrijke verkiezingen voor het Vlaams Parlement en de cruciale vraag of de traditionele partijen daar sa- men met Groen een meerderheid zouden kunnen vormen. Blijkt nu dat de anderen (N-VA, VB en PVDA) samen aan precies de helft van de zetels komen: 62 op de 124. Dat betekent - ik ga ervan uit dat het betrekken van de PVDA politieke zelfmoord zou zijn voor Open Vld en CD&V - dat de N-VA op Vlaams niveau incontournable is. Dat heeft
tot gevolg dat de N-VA, als grootste partij, alleen Bart De Wever als minister-president van Vlaanderen zal aanvaarden.
Voor het federale niveau zijn er dan nog twee mogelijkheden. Ofwel wordt de N-VA daar ook betrokken in de regering, maar dan zal langs Waalse kant ook de steun van de PS en/of Ecolo nodig zijn (de Zweedse coalitie is niet meer haalbaar). Nog afgezien van de veto’s die deze partijen tegen de N-VA hebben uitgesproken: hoe gaat N-VA met die partijen regeren zonder een nog grotere afstraffing bij de volgende verkie- zingen?
De andere mogelijkheid is een an- ti-N-VA-regering van bijna alle traditionele partijen, aangevuld met de groenen, maar die zal dan geen meerderheid hebben in Vlaanderen. Dat impliceert dat de N-VA, met De Wever als leider en boegbeeld van Vlaanderen, op Vlaams niveau zou moeten regeren met partijen die een anti-Vlaamse meerderheid op federaal niveau toelaten en ondersteunen. Ook dat kan nooit goed aflopen.
Eindspel
“England’s difficulty is Ireland’s opportu- nity”, was het motto van de Ierse nationalist James Connoly. Zijn logica geldt ook voor de verhoudingen tussen België en Vlaanderen.
Het federale België heeft zich vastgereden in zijn ongerijmdheden. De regeringsvor- ming is een quasi onmogelijke opdracht. De komende weken en maanden zal blijken in welke mate Vlaanderen daar gebruik kan van maken. Misschien kan de verbijstering in het zuiden van het land over de uitslagen in Vlaanderen daar tot het groeiend besef leiden dat de twee landsdelen maar beter hun eigen weg gaan.
Het is een interessante vaststelling dat de onwerkbaarheid van België plots het poli- tieke debat beheerst, net nu alle traditionele partijen hadden duidelijk gemaakt dat ze na de verkiezingen geen verdere defederalise- ring wensten. De klimaatproblematiek werd zelfs regelmatig gebruikt als argument om in de andere richting te gaan. Ook de N-VA toonde weinig appetijt om van een staats- hervorming een breekpunt te maken.
Als België verder afgebouwd wordt, of er zelfs helemaal een einde aan komt, zal zulks niet enkel het gevolg zijn van de ideologi- sche tegenstellingen tussen Vlaanderen en Wallonië die vandaag de facto een regering onmogelijk maken. Dit is meer dan een in- stitutionele panne: twee partijen met een zeer duidelijk autonomistisch programma hebben 44 procent van de stemmen ge- haald. Dat is veruit de hoogste score voor het politieke Vlaams-nationalisme ooit en dat geeft een grote democratische legitima- tie aan elke eis naar ernstige institutionele hervormingen.
44 procent is geen meerderheid, zullen sommigen zeggen. Maar zijn die andere 56 procent dan allemaal stemmen tégen grotere autonomie? De opiniepeilers, die er graag op wijzen dat de autonomisten in Vlaanderen in de minderheid zijn, vergeten te vermelden dat hardnekkige belgicisten een nog veel kleinere groep uitmaken.
“Het eindspel van België is ingezet”, denkt Bart Maddens. Hij zou wel eens gelijk kunnen hebben.
JURGEN CEDER
Beleven we de
doodstrijd van België?
België barst: het is vandaag geen slogan meer. Het is een eenvoudi- ge vaststelling. In de campagne hadden partijpolitiek en pers verde- re staatshervormingen gedegradeerd tot prioriteit nummer 57. De verkiezingen hebben iedereen brutaal met de neus op de realiteit geduwd: België bestaat niet. De politieke kloof tussen Vlaanderen en Wallonië is een ravijn geworden.
BRIEFJE AAN BART EN TOM
Beste lezer,
Donderdag 30 mei is het een feestdag en zijn onze kantoren gesloten. Vrijdag 31 mei moeten we bekomen van de feestdag én van de verkiezingen, dus ook die dag zal u telefonisch niet verder worden geholpen. Uw elektronische berichten worden uiteraard wel opgevolgd.
Het volgend nummer verschijnt op donderdag 6 juni.
DE REDACTIE
LUIKERSTEENWEG 244 F 3500 HASSELT 011 223 253 EN 011 273 272 MAESKOFFIENV@SKYNET.BE
WWW.MAESKOFFIE.BE
MAES KOFFIE, DAAR KRIJG JE NOOIT
GENOEG VAN!
LUIKERSTEENWEG 244 F
GENOEG VAN!
LUIKERSTEENWEG 244 F
Wetstraat zonder Bracke
Wie niet meer door de kiezer naar de Wetstraat wordt gestuurd, is Siegfried Brac- ke, de Kamervoorzitter. En hij had nog zo graag die job voortgezet… Het mag niet zijn. Het oordeel van de kiezer is bikkel- hard. Wanneer de Kamer dus weer bijeen wordt geroepen zal er dus een andere
‘dienstdoende’ Kamervoorzitter moeten optreden, want de voorzitter moet immers een Kamerlid zijn. Meteen moet dus artikel 1 van het reglement in de Kamer ingeroe- pen worden, dat stelt: “Bij de aanvang van de zittingsperiode wordt het voorzitter- schap, in afwachting van de aanwijzing van de voorzitter, waargenomen door de uittre- dende Kamervoorzitter, lid van de Kamer, of bij ontstentenis, door het Kamerlid met de grootste anciënniteit als Kamerlid.” De kans is dus groot dat Patrick Dewael (Open Vld) het roer weer even mag overnemen. Hoe- wel, even… Dat zal afhangen van de rege- ringsvorming, want dat lucratief ‘postje’ is altijd een onderdeel van de onderhandelin- gen en wordt aanzien tegen de ‘waarde’ van een ministerpost.
Dossier 30 mei 2019
4
Vlaamse of Franstalige Tinne
Tinne Van der Straeten (Groen) uit Brus- sel werd in 2010 niet herverkozen in de Kamer. Ze schreef op een bedenkelijke ma- nier geschiedenis toen op 7 november 2007 in de Kamercommissie Binnenlandse Zaken een historische stemming plaatsvond waar- in een meerderheid van Vlaamse Kamer- leden ‘eenzijdig’ de splitsing van de kies- kring Brussel-Halle-Vilvoorde goedkeurde.
De Franstaligen verlieten toen woedend de zaal. Maar het was geen unanieme Vlaamse stemming, want één ‘Vlaams’ commissielid onthield zich: Tinne Van der Straeten van Groen. Op 26 mei kandideerde ze opnieuw, als ‘Vlaming’ op de Brusselse Ecolo-lijst.
Dankzij de samenwerking met de Fransta- lige groenen, maakten de Nederlandstalige Brusselaars zo kans op een verkozene in de Kamer. En het is haar gelukt. Het is nu afwachten of ze de eed eerst zal afleggen in het Nederlands of in het Frans. Want dat bepaalt tot welke taalgroep je behoort. Zal Ecolo haar als Vlaming laten gaan of zal ze naar de pijpen van Nollet en Gilkinet moe- ten dansen? We houden het in de gaten.
UIT DE WETSTRAAT
“Extreem rechts niet
normaliseren”
Citaat van de week > Meyrem Almaci
Groenen zijn slechte verliezers en het is hun ook aan te zien aan hun sombere gezichten.
Na de electorale vloedgolf van het VB zei de voorzitster: “De democratische partijen moeten stoppen het discours van extreemrechts te normaliseren en een discours te ontwikkelen dat een hellend vlak is.” En nog: “Ook naar die kiezers moeten we luisteren. We kunnen hen niet wegzetten. Zij maken zich zoals velen zorgen over wat de toekomst brengt. Wij moeten hun ang- sten beantwoorden en niet vergroten. Hier rust een grote verantwoordelijkheid bij alle demo- cratische partijen.” Wat ze met een hellend vlak bedoelt, is niet duidelijk, maar zou ze beseffen dat de kiezers van ‘extreemrechts’ gewone mensen zijn die een normaal discours voeren over wat hen bezighoudt en verontrust? En bovendien horen we al sinds 24 november 1991 het rie- deltje van “we moeten naar die kiezers luisteren”. Ondertussen zijn we 28 jaar verder en van dat luisteren en verbinden is nog niets in huis gekomen. De groene bakfietsrijdende bewoners van riante verkavelingen zouden zich misschien eens tot in de volksbuurten moeten begeven om met eigen ogen vast te stellen wie de ‘verbinding’ aldaar telkens weer verbreekt. Misschien zouden die vaststellingen hun eigen discours kunnen doen ‘normaliseren’…
De 10 antwoorden voor rechtse rakkers
Vlaamse orkaan, Europese rukwind naar rechts
De schok van de Vlaamsnationale orkaan die op 26 mei 2019 door België raasde zindert nog na, en zoals verwacht duwt dat de aandacht voor het resultaat van de Europese verkiezingen wat naar de achtergrond. Vorige week publiceerden we de ’10 vragen voor rechtse rakkers’ waarnaar we uitkeken; de kiezer heeft gesproken, nu kunnen we ze ook beantwoorden.
1. De AfD scoort goed
Met 10 procent van de stemmen nationaal stuurt de AfD 11 Europese parlementsleden naar Brussel en Straatsburg. In een land, dat als geen ander onder de knoet ligt van de ‘an- tifascistische’ hetze in onderwijs en media, is dat voor een rechts-nationalistische partij een knappe prestatie. Toch werd wellicht op meer gehoopt, na de historische asielinvasie van 2015.
Maar Duitsland blijft een links land met nog 29 zetels voor Merkel en Co (28 procent), 16 zetels voor de socialisten, liefst 21 zetels voor de eigenlijk extreemlinkse Groenen en dan ook nog eens 5 zetels voor de ex-communis- ten van Die Linke. De AfD scoort ook onder het resultaat van de Bondsdagverkiezingen in 2017, toen 12,6 procent werd behaald. De radicaal rechtse NPD viel van het podium, en haalt geen verkozene meer.
2. Farage stormt parlement binnen met 29 zetels
Theresa May van de Conservatieve Partij heeft de Britten niet de Brexit geleverd die ze willen, en liet uiteindelijk de aap uit de mouw komen, door te opperen dat er misschien een tweede referendum moet komen om de
‘foute’ stemming voor Brexit terug te draaien.
De Britten reageren furieus: Mays partij haalt amper 4 zetels met 8,7 procent. De kersverse Brexit-partij van Nigel Farage stormt binnen met 29 zetels en 32 procent. UKIP haalt geen enkele zetel meer, en Tommy Robinson komt dus niet in het parlement. De nationalisten doen het overal erg goed: Schotland (3 ze- tels), Wales (1 zetel) en Ierland (1 zetel voor het republikeinse Sinn Fein en 1 zetel voor het loyalistische DUP).
3. Le Pen verslaat Macron
Voor de zelfverklaarde EU-fan Emmanuel Macron stond er veel op het spel: hij riep de Europese verkiezingen uit tot een duel tussen hemzelf en Marine Le Pen van het Rassemble- ment National.
Maar dat breekt hem zuur op: de lijst van Le Pen, die overigens zelfs niet door haar getrok- ken werd, verslaat Macron duidelijk. Le Pen haalt 23,5 procent en 22 zetels, Macron moet het stellen met 22,5 procent en 21 zetels. De 22 zetels van Le Pen zullen in het Europese parlement de eerste stabiele bouwblok vor- men van de grote rechtse fractie ENF.
4. Italië: Salvini oppermachtig, 5sterren houdt stand
Toen de rechts-nationalisten van de Lega en Salvini een Italiaanse regering vormden met de eerder links-populistische 5sterrenbe- weging, hadden waarnemers zo hun twijfels bij de slaagkansen. Maar deze verkiezingen bevestigen dat luisteren naar de kiezer voor allebei de partners lonend kan zijn. De Lega zet een verpletterende 33,6 procent neer en haalt zo liefst 28 zetels, die opnieuw richting ENF-fractie gaan. Maar ook de 5sterren-be- weging doet het met 16,6 procent en 14 zetels goed. Daarnaast haalt ook de rechtse Forza Italia 6 zetels, en de nog rechtsere ‘Broeders van Italië’ 5 zetels. Ook de Tiroolse nationalis- ten halen een zetel.
van Puigdemont wellicht niet wil bevestigen, zolang hij niet naar Spanje komt (waar hij aan- gehouden kan worden), komt de Spaans-Cata- laanse kwestie al snel op het Europese bordje terecht.
6. De partij PiS bevestigt met 43 procent volledig in Polen
Polen werd de voorbije jaren en maanden bestookt vanuit Brussel met verwijten inzake
‘schending van de mensenrechten’. Ze zijn in Warschau al evenmin onder de indruk als in Budapest: De Polen geven opnieuw een klin- kende overwinning aan de rechts-conserva- tieve PiS, die met 43 procent 24 zetels haalt.
De Polen vormen momenteel een hoek- steen van de rechtse fractie ECR, die hiermee ook een stevige kans op overleven heeft. Op de zijtribune gaan 3 zetels naar de lijst KOR- WIN, genoemd naar een flamboyante recht- se zakenman die met privéjet rondvliegt en getooid met elegant strikje houdt van stevig taalgebruik.
nationalist Mark Demesmaeker geen man- daat meer heeft. Met 3 zetels vergroot het VB onverwacht zijn al aanzienlijke gewicht in de ENF-fractie, de N-VA is intussen een begeer- de bruid voor verschillende fracties. Het Ver- hofstadt-effect blijkt eindelijk uitgewerkt, met nog 2 zetels voor Open Vld, maar te vrezen valt dat we van de malloot nog niet verlost zijn:
omdat de socialistische fractie en de chris- tendemocratische fractie geen meerderheid meer hebben, valt te vrezen dat de liberale fractie een grotere rol in het Parlement gaat spelen. U gaat Verhofstadt dus helaas nog veel op uw tv zien, vrezen we.
9. De ‘Viktator’ Orban haalt eventjes 52 procent in Hongarije
Verhofstadt ging met een persconferentie in Budapest de oppositie nog steunen, maar het mocht alweer niet baten: de moedige Hongaren kozen opnieuw voor hun vrijheid.
Viktor Orban haalde met zijn partij Fidesz al- weer een monsterzege met 52 procent en 13 zetels. Het rechts-nationalistische Jobbik werd teruggedrongen naar 1 zetel. Eén van de boei- ende vragen wordt wat Orban met zijn zetels doet: in de christendemocratische EVP blij- ven, waar men hem niet graag ziet, maar erg hard nodig heeft? Of toch aansluiten bij de fracties ENF of ECR? Als politiek schaakspeler en overlever is Orban alleszins onovertroffen.
10. Griekenland, Slovakije, Cyprus: gemengd beeld
Het zou ons te ver voeren om alle landen van de EU af te gaan, maar een paar weetjes zijn toch nog interessant: in Griekenland zou het radicaal rechtse Gouden Dageraad gezakt zijn van 3 naar 1 of 2 zetels. Hun zusterpartij ELAM op Cyrpus, die getipt werd als kans- hebber voor een zetel, scoorde met 8 procent niet slecht, maar net niet goed genoeg voor een verkozene. Een kleine verrassing op de radicale rechterflank komt uit Slovakije: daar haalde de partij LSNS 2 zetels. Die partij is op- gebouwd rond Kotleba, een rechtse militant die bekend staat voor gespierde straatacties tegen overlast door Roma-zigeuners.
Wat geeft dat als globale beeld van de Eu- ropese verkiezingen? Als de ruk naar rechts in Vlaanderen echt orkaankracht bereikte, dan kunnen we Europees gezien eerder spreken van een stevige rukwind. Op 751 zetels halen christendemocraten rond de 180 zetels, de so- cialisten zowat 140, en de liberalen zowat 100:
de drie traditionele families behouden dus een vlotte meerderheid. Op de linkerflank tellen de communisten en de groenen samen nog eens 100 zetels. Daartegenover staan, in verspreide slagorde, wellicht een 80-tal zetels van het ENF, een 60-tal rechts-conservatieven bij ECR en nog eens 70 eurosceptici van ver- schillende strekkingen. Dat is samen zowat 200 zetels; zeker niet onbeduidend, maar wel- licht nog steeds versnipperd en onvoldoende om de koers van de EU wezenlijk te verande- ren. Al zeker vanuit Brussel en Straatsburg valt dus de vijf volgende jaren meer van hetzelfde te verwachten, met wel een meer zichtbare en slagkrachtige nationalistische en conservatie- ve oppositie.
HDG
5. Spanje: 3 zetels voor het rechtse VOX, goede score Catalaanse nationalisten
Met 6,2 procent en 3 zetels kan je niet van een VOX-vloedgolf spreken, maar voor Span- je is het toch een historisch feit dat voor het eerst sinds Franco een rechts-nationalistische partij zetels haalt. Als ze willen aansluiten bij ENF komt daar meteen een heet aardappeltje op het bord: VOX is virulent tegen Catalaanse onafhankelijkheid, de positie van het Vlaams Belang is enigszins anders...
De Catalaanse nationalisten doen het trou- wens ook uitstekend, met de centrumrechtse JuntsxCat op 2 zetels: Carlos Puigdemont is dus op weg naar Brussel en Straatsburg. Ook zijn kompaan Oriol Junqueras van het linkse Catalaanse ERC, dat 3 zetels haalde, werd verkozen. Aangezien Spanje de verkiezing
7. Baudet scoort redelijk, Wilders crasht
Elke verkiezing heeft zijn verrassingen, en in Nederland was dat zeker de verdwijning van de PVV uit het Europese parlement met een enorm verlies van 4 zetels. De nieuwe partij FvD van Thierry Baudet haalt 11 procent en 3 zetels: een mooie score, maar toch een opmerkelijke terugval tegen de Provinciale Staten-verkiezingen van maart 2019. Het lijkt erop dat het Nederlandse PVV-model, waarbij slechts één kopstuk zich vrijwel uitsluitend op anti-islam profileert, zijn houdbaarheidsda- tum bereikt heeft; Wilders zal zichzelf moeten heruitvinden. Of de FvD zich bevestigt als sta- biele partij moet nog blijken, maar Vlamingen zullen begroeten dat met Derk-Jan Eppink op- nieuw een in Vlaanderen vrij bekende Neder- lander in het halfrond zetelt.
8. Vlaanderen en België: Vlaams Belang piekt, N-VA levert licht in
De Vlaams-nationale vloedgolf rolt ook tot in het Europese parlementaire halfrond. Van de 12 Belgische zetels voor Nederlandstali- gen haalt het Vlaams Belang onverwacht drie zetels, waardoor VB-man van het eerste uur uit Vilvoorde Filip De Man opnieuw parlements- lid is. Bij de N-VA valt eerder onverwacht een zetel weg, waardoor de verdienstelijke
Actueel
30 mei 2019 5
Vier
vaststellingen
Het belangrijkste besluit van de verkiezingen van 2019 is uiteraard dat België niet meer bestaat (zie ook op blz. 3). Toch nog vier andere opmerkelijke vast- stellingen.
1. Het ging over immigratie, niet het klimaat
Er kunnen weinig misverstanden bestaan over de belangrijkste beweegreden van de nieuwe kiezers van het Vlaams Belang. Het argument dat de N-VA de groei van het VB zelf heeft in de hand gewerkt door het op- blazen van de regering over het pakt van Marrakesh is volstrekte onzin. Had de par- tij anders gehandeld was de afstraffing nog veel zwaarder geweest. Een partij die zo snel gegroeid is als de N-VA kan even snel weer in elkaar storten worden als ze haar kiespubliek op een essentieel punt ontgoo- chelt. Enkel in de parallelle wereld van de media denkt men er anders over, dezelfde wereld die trouwens dacht de verkiezingen over het klimaat zouden gaan.
2. Hoogmoed komt voor de val
Het incident op de Grote Markt van Me- chelen zal legendarisch worden. Hoewel Tom Van Grieken heel boos werd op De We- ver, vond ik dat de N-VA-voorzitter tot dan toe niet te ver was gegaan. Zijn kritiek op de dubieuze buitenlandse contacten van som- mige VB-mandatarissen was heel scherp, maar niet zonder basis. Maar wat daarna gebeurde was pijnlijk. De Wever dacht dat de camera niet meer op hem was gericht en fluisterde grijnzend “paljas!” naar Van Grie- ken. Dat was klein, heel klein. De hoogmoed die de N-VA vertoonde ten aanzien van het
Vlaams Belang heeft de partij trouwens in de gehele campagne parten gespeeld.
3. Het cordon verzwakt, maar is niet weg
Het cordon sanitaire wordt steeds open- lijker in vraag gesteld, maar bestaat nog steeds. In het voorzittersdebat na de ver- kiezingen bleken Open Vld en CD&V niet meer zo vast te houden aan een formeel cordon. Ze verschuilen zich nu meer achter zogenaamde “waarden die haaks op elkaar staan”. Dat is al een evolutie, maar op dit ogenblik is het resultaat hetzelfde: ook als de N-VA met het VB zou willen samenwer- ken op het Vlaamse niveau, is er nog een derde partner nodig. Die is er niet.
4. De traditionele partijen moeten euthanasie overwegen
De traditionele partijen hebben verloren.
Allemaal. Opnieuw. Of ze in de oppositie zaten of niet. Samen behalen deze partijen, die ooit 100 procent van de stemmen onder elkaar verdeelden, nog 38 procent. Er kan nog weinig twijfel over bestaan wat hen uit- eindelijk wacht: de kiesdrempel.
Ik probeer mij soms te verplaatsen in de denkwereld van degenen die mandataris of militant zijn van CD&V, SP.A of Open Vld.
Zouden zij echt in de illusie verkeren dat het tij ooit nog kan keren?
JURGEN CEDER
“Le retour des démons extremistes”
Voor veel lezers van dit blad zal vorige zondag een halve hoogdag zijn geweest.
De Vlaams-nationale partijen scoren goed, maar wat er nu moet volgen, dat is pas interessant.
We volgen die cijferdans al jaren. Met plezier grabbelen we ook nu in de ton van de resultaten, met vooral oog voor de commentatoren, die duidelijk ook in paniek zijn. Hoe verloopt straks het won- derbaarlijke spel van negociaties? We zoomen in op Vlaanderen, daarna op het gesplitste België.
De Vlaamse insteek
De huidige Zweedse formule is de eni- ge voor de hand liggende optie met een meerderheid in het Vlaams Parlement, zowel in stemmen (53.3 procent) als in ze- tels (70/124). Tot dikke vreugde van Bart De Wever blijven alle andere partijen (in de veronderstelling dat ze VB en PVDA blijven uitsluiten) als een soort monster- verbond steken op 49 procent en 62/124 zetels.
Alle andere opties komen zelfs niet in
de buurt van een Vlaamse meerderheid.
Dat geldt – laten we nuchter blijven – ook voor de coalitie van de V-partijen (43,3 procent, 58 zetels), en voor de Antwerpse formule van N-VA plus paars (48,3 pro- cent, 48 zetels).
In de verte kreunt het verleden met compleet onwerkbare opties zoals een tripartite (38,9 procent, 48 zetels) of een paarsgroene formule (33,6 procent, 43 ze- tels), of – waar is de tijd - een paarse for- mule waarmee Guy Verhofstadt twintig jaar geleden nog de baas speelde (nog 23,5 procent, 29 zetels). Kort samengevat:
dat is het scenario waar De Wever heeft van gedroomd.
Federaal
Over naar de restanten van het federale België. Dat wordt een ander verhaal. Waar de Zweedse regering Michel I nog stond
voor 66,5 procent van de Vlamingen, is dat nu nog maar 57 procent. Een dreun die gevolgen heeft. Met 64 zetels op 150 is Zweeds federaal geen optie.
Dat moet tuiten in oren van de Belgi- sche achterkamers. Als De Wever voet bij stuk houdt, en geen zin heeft om het Bel- gische spel nog mee te spelen, dan moet sire voorwaar pap proberen te koken van een soort monsterverbond van alle partij- en zonder N-VA en VB. Die kunnen dan doorgaan met een ruime meerderheid (93 op 150 zetels), maar zo’n gedrocht van acht partijen zou elke verbeelding tarten.
Dat wordt dansen op een sociaal-econo- mische bom.
Van dat ruime Monsterverbond mag men één partijtje afsplitsen, maar dat zal weinig aan het spagaat veranderen. Zo- dra men er twee of één familie buiten- gooit, lukt het niet meer. Zonder CD&V (=
paarsgroen) heeft men een regering met één zetel op overschot. De drie andere families zijn qua zetels té sterk om zich te laten uitsluiten.
Commentaren
De commentaren van journalisten wa- ren weinig verrassend. Verwarring in de geesten, dat zeker. In De Standaard spreekt Bart Sturtewagen over een ver- driedubbeling, maar federaal gaat Vlaams Belang van 3 naar 18 zetels. Kunt u tellen? Hij gaf wel toe dat de optelling van de V-partijen (N-VA + VB) “nooit groter”
was dan nu, dat het centrum van de po- litiek is ingestort, dat de drie traditionele partijen, irrelevant zijn geworden en dat confederalisme weer in beeld komt als oplossing. De volgende Vlaamse regering zal een “strijdros” zijn tegen de federale constructie die uit de bus kan komen.
Zijn collega Bart Brinckman zag De Wever en Jambon de deur naar Vlaams Belang openhouden. Groen is met zijn doemberichten blijven steken. Het was hem niet ontgaan dat Vlaams Belang het partijprogramma had overgoten met een linkse saus, dat Van Grieken zich niet liet ringeloren door de oude garde. Hij zag ook dat het VB met zijn (migratie)stand- punten vergelijkbaar is met gelijkgezin- de partijen in Denemarken en Oostenrijk.
En die mogen via regeringsdeelname wél aan het democratische spel deelnemen.
Zaag …
Blijven ze in De Morgen ook nu weer zwemmen in eigen nat? Jeroen Van Ho- renbeek zegt er nog zinnige dingen. Dat De Wever “puur wiskundig gezien” staat op een nieuwe plek waar hij wou staan:
minister-president worden om het federa- le niveau te counteren. Hij stelt vast dat
“alleen met een VB-light” de cordonklem ooit kan openen, al is daarvoor een derde Vlaamse partij nodig, en daar zijn niet veel kandidaten voor. “Helemaal geen zelfs om precies te zijn”. Dat klopt, zo te zien aan de overhaaste reacties van Crevits (“dan verlaat ik de politiek”) of Rutten.
Bart Eeckhout blijft zich dan weer te pletter analyseren op zijn Titanic van link- se dogma’s. De N-VA zou VB hebben groot gemaakt. Jongens toch, wat een onzin. Ra- dicaal rechts wordt op zoveel plaatsen groot, ook zonder N-VA. Federaal verloor de N-VA acht zetels, VB won er vijftien.
Vlaams verloor N-VA acht zetels, en VB won er zeventien. Ook een telraam nodig?
“Wellicht was er bij de kiezer ook woede over de overvloed aan berichtgeving over klimaat en schone lucht”, weet hij. Tiens, was het niet zijn krant waar elk zucht over CO2 door paniekzaaiers werd uitvergroot tot een drama? Is het niet zijn krant die – vergelijk het met de VRT-duiding - als geen ander teert op een “stedelijk, pro- gressief en hoger opgeleid publiek”, dat hij als geen ander koestert? En over het cordon? Wordt bij De Morgen de komen- de dagen daarover niet elke oud-strijder weer in de kolommen gejaagd? “’t Is te hopen dat het standhoudt”, wegens de
“onmenselijke migratiepolitiek” en – nu komt de kat op de koord – wegens “idee- en over een onzinnige splitsing van het land”. Lap, daar gaan we weer: Jos Gey- sen, baron Buyse, Herman Van Rompuy, de Pavia-professoren, de kunstenaarsgil- den en BV’s, ze poetsen de laarzen voor De Morgen.
De gazet van de gewone man
Zinniger praat, zoals wel vaker, lezen
we in Het Laatste Nieuws. Zowat de enige krant die niet wil worden overschaduwd door een wolk van weldenkendheid. Die krant voelt aan wat er leeft bij de gewo- ne man. Die ook ziet dat we afstevenen op een maandenlange impasse, “waarbij zelfs het confederalisme uit de diepvries gehaald wordt”.
Segers steekt zijn nek uit. “De Wever kan maar beter met Van Grieken in dia- loog gaan. Omdat het Vlaams Belang een partij als een andere is. Radicaler,maar niet anti-democratisch, , gedreven door een streven dat niemand hoeft te delen of te omarmen, maar daarom nog niet strij- dig met de parlementaire democratie en onze rechtsstaat. Tot nieuw bewijs van het tegendeel is het Vlaams Belang anno 2019 zonder twijfel “een radicaal-rechtse partij of zelfs een extreemrechtse partij, maar niet racistisch of ondemocratisch. Op zijn minst één Vlaamse kiezer op de vijf denkt er zo over. In de praktijk zijn het er onge- twijfeld een heel pak meer”. Ook PVDA hoeft volgens hem niet weggezet als een troep halve Noord-Koreanen.
Hij is ook de enige commentator die zonder schroom durft te stellen dat de kiezer het Groene betoog heeft “ontmas- kerd als holle begrippen”.
En zijn betoog over Vlaams Belang is ook evenwichtig. Als hij stelt dat “onder de nette façade van Tom Van Grieken nog steeds de vuile vingernagels schuilgaan van de Filip Dewinters dezer wereld”
geeft hij perfect aan wat die partij nog voor de boeg heeft. Het gescandeer van VB-militanten over ‘Eigen volk eerst’, de hoge score van Dewinter in Antwerpen, enz,… het zal de tegenstanders niet echt kunnen overtuigen dat er een totaal nieu- we partij staat. De “paljas” heeft nog een behoorlijke beautycase nodig.
La Libre
De Franstalige commentatoren waren duidelijk in paniek. Maar dat zijn ze al zo lang. La Libre drukte op de voorpagina de titel “Fracture” op een tweekleurig veld:
zwart bovenaan, groen onderaan.
Chef Francis Van de Woestyne heeft het in zijn analyse meteen over xenofo- bie en racisme in een “land dat meer dan ooit gebroken is”. Lag het aan de goeie VB-campagne op sociale media? Een an- ti-systeemstemreflex?
Van de Woestyne zag wel dat de winst van het VB niet alleen van N-VA, maar van alle traditionele partijen kwam. Hij ziet de Zweedse formule nog als optie, maar het is er dan wel een van verliezers. Hij weet best dat de federale regeringsvorming problematisch wordt. “La Belgique fait le grand écart”…
Hij heeft ten slotte zijn advies klaar:
“Voorzichtig zijn! Liever niet eerst regi- onale regeringen, maar eerst een fede- rale ploeg vormen. En als het moeilijk is anders, moet het deze keer maar met een grootse alliantie van de traditionele partijen en de groenen. Dat zal verbeel- dingskracht vergen, en de Belgen hebben die.”
Zijn collega Vincent Rocour heeft het over “een catastrofaal scenario” in Wal- lonië, waar PS wil samengaan met Ecolo en CdH. Dat zou de federale regerings- vorming – lees: België - in het gedrang brengen, zoals De Wever al deed, en met succes. Het einde van België wordt een politiek thema.
Béatrice
“Le retour des démons extremistes”, kopte Le Soir. Ook Béatrice Delvaux waar- schuwt er meteen voor “een pact met het racisme” en de hatelijkheden van Vlaams Belang. De “opening” die De Wever op de verkiezingsavond niet meteen afwees is voor Delvaux een pure schande. En dat allemaal voor zijn confederalistisch pro- ject!
Delvaux pikt het niet dat De Wever zei dat Vlaanderen voor het Vlaams-nationa- lisme koos. Het ging om proteststemmen tegen een “systeem”.
België was een formidabele uitzonde- ring op de kaart van het Europese extre- misme en dat moet zo blijven, al maakte de regering Michel fouten (gekibbel, hei- bel over migratie).
Toch moest ook zij vaststellen dat Vlaan- deren de agenda van een federale rege- ringsvorming in handen heeft. Het wordt
boeiend. ANJA PIETERS
De verkiezingen >
Het andere gewest
Zouden we het verhaal van dit land als optelsom van twee democratie- en niet beter naar drie tillen? Groener en roder: Brussel is duidelijk anders dan Vlaanderen, maar ook verschillend van Wallonië. Afgelo- pen zondag vonden ook aan Nederlandstalige kant enkele opmerke- lijke verschuivingen plaats.
In andere tijden, zonder gewaarborg- de vertegenwoordiging van Vlaamse verkozenen, was men met zoveel stem- men voor de ‘Nederlandstalige pool’
een gat in de lucht gesprongen. Vandaag zorgt dit vooral voor een verandering van de onderlinge machtsverhoudingen die met lede ogen bekeken wordt. Con- creet: waar bij de vorige editie in totaal nog 53.482 stemmen op Nederlandstali- ge lijsten uitgebracht werden, steeg dit aantal zondag met zomaar even 16.500, waardoor ei zo na de kaap van de 70.000 bereikt werd. Goed voor 15,3 procent van alle Brusselse stemmen, wat verge- lijkbaar is met de allereerste verkiezing van het Brussels Parlement, inmiddels drie decennia geleden.
Franstalige stem
Met een instroom heeft het ombuigen van deze dalende trend niets te maken, natuurlijk, maar waarmee dan wel? In absolute cijfers uitgedrukt winnen het VB (+3.000), N-VA (+3.500) en Groen (+4.800) stemmen bij, wellicht het ge- volg van niet-Nederlandstaligen die elk om eigen redenen op deze lijsten stem- den. Direct gevolg van deze verruiming is dat de regressie van Open Vld en CD&V extra hard aankomt. Be.one voer- de een tweetalige campagne en Pascal Smet klopt Guy Vanhengel als stemmen- kampioen met 11 stuks. Dat is een factor.
Maar ook aan Franstalige kant (net als door lui als Dave Sinardet) werd opge- roepen om precies om die reden voor een Nederlandstalige lijst te stemmen.
Groen mag zij die dit deden dankbaar zijn.
Gedecimeerde christendemocratie
Andere vaststelling: de teloorgang van de CD&V. Proportioneel met -3,96 pro- cent niet de grootste verliezer (dat zijn de liberalen, die bijna 11 procent verlie- zen), maar omdat ze een stuk kleiner was komt de mokerslag extra hard aan. Enkel uittredend staatssecretaris Bianca De- baets blijft in het Brussels Parlement. Het Vlaams Parlement moet het zelfs zonder een Brussels CD&V’er doen. Bekijken we dit in een breder perspectief, dan is dit toch een opmerkelijke trend. In 1989 was de CVP met sterkhouder Chabert ver-
uit de grootste, met meer dan een kwart van de Nederlandstalige stemmen. In- middels halen de christendemocraten amper 7,47 procent. Zo’n vijftien jaar geleden werd de christendemocratische partij door de VLD onttroond als groot- ste (het VB dat toen onder Demol piek- te buiten beschouwing gelaten). Na die blauwe periode blijkt Brussel een groe- ne periode in te zullen gaan. Groen-rood om precies te zijn. Samen zijn Groen, one.brussels-sp.a en PVDA goed voor 8 van de 17 zetels. VLD (3), N-VA (3), VB (1), CD&V (1) en burgerbeweging Agora (1) zorgen voor de rest van de (versnip- perde) taart.
V-partijen
Toen in 2014 de N-VA-pletwals over Vlaanderen rolde, was de omslag in Brussel gevoelig kleiner. Vandaag slaagt de partij erin zich met 3 zetels te hand- haven. Er wordt zelfs winst opgetekend, waardoor twee Brusselse N-VA’ers de uitgedunde fractie in het Vlaams Par- lement mogen versterken. Ook het VB groeide, maar gezien de globale groei van het Nederlandstalige electoraat vol- stonden de bijna 3.000 extra stemmen niet voor een tweede zetel. Dominiek Lootens zal dus nog enkele jaren alleen moeten zetelen, tenzij een keuze voor vernieuwing en verjonging wordt ge- maakt (Lootens blaast straks 25 kaarsjes als Brussels Parlementslid uit).
Liberale teloorgang
En dan een woord over wat zich in de andere taalgroep heeft afgespeeld. Een stevige groei voor Ecolo, een verlies voor de PS (die toch de grootste blijft, al zijn beide fracties met 15 en 17 best vergelijkbaar) en een stevig dreun voor de MR, dat zomaar even 30 procent van haar kiezers en (hierdoor) vijf zetels verliest. Brussel is een stad met een li- berale traditie, pleegt men wel eens te zeggen. Maar dat verleden lijkt alvast geen garantie op een blauwe toekomst te zijn. Tellen we VLD en MR samen, dan komen we aan precies 16 mandaten (13+3). PVDA/PTB samen komen aan 11, de groenen aan 19 en de socialistische familie spant de kroon met 20. De V-par- tijen ... 4. Het stemt tot nadenken. KNIN
Dwars door Vlaanderen 30 mei 2019
6
BRUSSEL
De schutkring in vraag
Eén dag na de verkiezingen pakte VTM uit met een exclusieve enquête:
hoeveel mensen zijn er tegen het cordon sanitaire, en in welke partij situ- eren zich de meeste voorstanders en de meeste tegenstanders.
Waarom VTM veel geld uitgeeft aan een enquête waarbij 1000 mensen worden ge- contacteerd, snap ik niet. Want in november 2016, zo’n 2,5 jaar geleden dus, bracht de universiteit van Gent een eigen studie on- der de aandacht.
De studie van de UGent gebeurde bij 3.500 leden van N-VA, CD&V, Open Vld, Groen en sp.a en onderzocht de houding ten opzichte van de schutkring rond het Vlaams Belang. Uit die studie van de UGent blijkt dat 78,3 procent van de N-VA leden vindt dat het cordon niet democratisch is.
Bij Open Vld zit dat percentage rond de 57,5 procent, bij CD&V rond de helft.
Dit komt ongeveer overeen met de getal- len die VTM afgelopen maandag wist te ver- zamelen, al valt het op dat de percentages nog licht gestegen zijn.
Bovendien deed VTM in 2016 een online bevraging waaraan in totaal 5336 mensen
meededen. Daar was het resultaat: 90 pro- cent tegen het cordon, 8 procent voor, en 2 procent had er geen mening over.
De kans dat Bart De Wever met het Vlaams Belang gaat samenwerken, is zo goed als onbestaande. Er is immers de druk van de andere partijen: in oktober jl. hebben sp.a en Open Vld gedreigd de Antwerpse coali- tie op te blazen, als N-VA zou samenwerken in Ninove met Forza Ninove. En op federaal vlak zal de deur voor N-VA definitief geslo- ten worden door de Franstalige partijen. Al zit dat laatste er sowieso aan te komen.
Wie schutkring zegt, zegt “chantage” en
“afpersing” en “voor wat hoort wat”. Zo zit de Belgische politiek in elkaar. Hoe dan ook, bij Open Vld en CD&V mogen ze zich de komende maanden aan heel wat interne discussies en ruzies over het cordon sanitai- re verwachten.
KVC
Succesvol 4de sponsordiner
Vorige donderdag organiseerde uw weekblad voor de 4de maal een sponsordiner. Me- teen was dit ook het startschot voor de viering van de 75ste verjaardag, een verjaardag die we in 2020 uitgebreid gaan vieren.
Deze vierde editie vond plaats in Harelbeke, West-Vlaanderen in de hoofdzetel van de firma Vyncke. Er waren net geen 150 aanwezigen, met daarbij heel wat politici van de 2 Vlaams-nationale partijen. Op de bijeenkomsten van ’t Pallieterke is een schutkring immers ver te zoeken. Peter Vyncke, grote baas en gastheer, stelde zijn firma voor op een grappige en onnavolgbare wijze en besloot zijn uiteenzetting met een verwijzing naar ‘Het gebed voor het Vaderland’. Achteraf hoorden we enkel positieve reacties op de organisatie.
KVC
Vlaams Belang moet gouverneurschap
opeisen
Aan het hoofd van elke provincie staat een provinciegouverneur. In prin- cipe zijn gouverneurs politiek neutrale ambtenaren, maar in werkelijk- heid wordt bij hun aanstelling rekening gehouden met de partijverhou- dingen, dat weet het kleinste kind.
Vandaag de dag kloppen die verhou- dingen niet meer: CD&V met 15,4 procent beschikt over twee gouverneurs: Cathy Berx in Antwerpen en Ludwig Caluwé in West-Vlaanderen. De sp.a - met nog maar 10 procent van de stemmen - heeft ook twee gouverneurs: Hermans Reynders in Limburg en Lode De Witte in Vlaams-Bra- bant. Een gouverneur wordt in principe benoemd voor het leven, en de benoeming gebeurt door de Vlaamse regering.
Samengevat: met 25 procent van de stem- men beschikken CD&V en sp.a over 80 pro- cent van de gouverneurs. Dat noemt men democratie.
Oost-Vlaanderen is nog steeds op zoek naar een gouverneur. Tot verleden jaar was dat Jan Briers, met een N-VA-etiket, maar die ging met pensioen. Sinds dan is er een getouwtrek tussen Open Vld, die graag Ca- rina Van Cauter wil laten benoemen en de N-VA die liever Wim Leerman op die post
wil positioneren. Overigens, Briers was wel benoemd met de steun van de N-VA, wat niet belette dat de man bij de jongste ver- kiezing opkwam bij de CD&V als eerste op- volger op de kamerlijst. Als Pieter De Crem een ministerambt krijgt in een volgende re- gering, dan komt Briers in de Kamer.
Hoe dan ook, zowel CD&V als sp.a spelen boven hun gewicht als het op verdeling van de gouverneurspostjes komt. Denkt u dat ze dat zelf beseffen en dat deemoedig zullen toegeven? U kent allicht het antwoord.
Zowel N-VA als Vlaams Belang hebben cijfermatig recht op een gouverneur.
Laat dus alle traditionele partijen zich maar koesteren met het aureool “democra- tisch” boven het hoofd. Zolang de postjes van gouverneur niet verhoudingsgewijs verdeeld zijn, lach ik met Wouter Beke en Gwendolyn Rutten als ze het woord “demo- cratie” in de mond nemen.
KARL VAN CAMP
