De arrogantie van Open Vld

(1)

€ 2,50

75ste jaargang • nummer 27 • donderdag 4 juli 2019 Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...

Het was een pijnlijke vertoning maandagavond op Terzake. Pie- terjan De Smedt, de pitbull van de openbare omroep VRT, ging aan het Brusselse hoofdkwartier van Open Vld postvatten om wat meer te weten te komen over de Vlaamse formatie. En over de Vlaamse en federale strategie van Open Vld. Naast het feit dat we te weten komen dat oude krokodillen als Annemie Neyts nog altijd in het partijbestuur zitten, vluchtte zo goed als iedereen voor de camera’s. Ook tijdelijk Kamer- voorzitter Patrick Dewael, die vorig weekend nochtans gesteld had dat een federale regering zonder Vlaamse meerderheid een moge- lijkheid was.

Wat dus betekent dat de Vlaamse liberalen in een federale regering zouden stappen van socialisten, liberalen en groenen, eventueel aangevuld met CD&V of DéFI (ex-FDF) om een comfortabele meerderheid te hebben. Een anti-Vlaamse of anti-V-coalitie dus. Anderen, zoals Bart Tommelein, lieten weten dat een federale regering zonder N-VA geen optie is. Wat niet geweten is, is dat hij na die uitspraak vanuit Oostende door een woedende partijvoorzitster naar Brussel werd geroepen.

Door Gwendolyn Rutten, die half mei zowaar beweerde met plezier terug te kijken op de paars-groene regeerperiode van 1999-2003.

Rutten begrijpt het niet

Redenen genoeg voor Vlaams informateur Bart De Wever (N-VA) om te temporiseren. Want het kan voor hem niet dat er een Vlaamse regering komt van N-VA, CD&V en Open Vld, waarna de twee coali- tiepartners van de Vlaams-nationalisten vrolijk in een paars-groene (eventueel aangevuld met christen- democraten of DéFI) regering stappen om dan een anti-Vlaams belas- tingbeleid te voeren. Vandaar de Vlaamse temporisering. We hebben het hier vorige week al gesteld: inhoudelijk is dat Vlaams uitstel geen drama, want een regionaal regeer- akkoord is wellicht op een week of twee klaar.

Wat vorige week gebeurd is, toont aan hoe groot het wantrouwen is van Bart De Wever ten opzichte van de Open Vld-top. De Vlaamse liberalen waren de voorbije jaren - zeker op sociaaleconomisch vlak - nochtans vaak een N-VA-bondgenoot in de verschillende regeringen. Wat is er nu veranderd? Zeer simpel: de arrogante houding van de Open Vld en haar voorzitster, Gwendolyn Rutten. Een arrogantie die vele ge- zichten heeft. Ten eerste begrijpt de Vlaams-Brabantse niet dat ze een nederlaag heeft geleden - 8 verkozenen minder - en wil ze niet bewegen. Rutten hoopt nog altijd op een zware ministerpost. Ja, zelfs de Wetstraat 16 is een optie.

En daarmee zitten we bij het tweede probleem: de Vlaamse liberalen gedragen zich als hautaine postjespakkers. De tijd van Guy Ver- hofstadt is volledig terug. De Open Vld ziet een unieke kans om boven het eigen gewicht te boksen. Ze weten in de partij immers dat de PS bereid is een zware prijs te betalen voor een federale regering zonder N-VA. Niet inhoudelijk. De volgende federale ploeg moet er voor de PS een zijn van het tweespan belasting- verhogingen en open grenzen. De PS wil de Vlaamse liberalen over de brug krijgen en belonen met top- functies. En Di Rupo en co weten dat de Open Vld daar gevoelig voor is.

In de vorige federale regering had die partij als kleinste partner weinig te eisen. Nadat Maggie De Block de topfunctie Sociale Zaken kreeg, bleven er enkel nog kruimels over, met een Alexander De Croo die zich tevreden moest stellen met de post van Telecommunicatie, Overheids- bedrijven en Ontwikkelingssamen- werking. Dat mag geen tweede keer gebeuren. En de Open Vld verwacht veel cadeaus. Desnoods moet Pa- trick Dewael Kamervoorzitter blijven.

Een Vlaamse D66

Die machtshonger van de liberalen wordt nog eens overgoten met een anti-Vlaamse en belgicistische saus. Waarbij af en toe de oude libe-

Onbegrip en kritiek ook omdat (in)formateur Bart De Wever (N-VA) niet doorzet met de Vlaamse formatie. Weinig waarnemers hebben het echter over de recente nefaste rol van één partij: Open Vld. De arrogantie, infantiliteit en postjespakkerij maakt dat het ver- trouwen in de Vlaamse liberalen op een laag pitje staat bij de N-VA. Komt daar nog het ergerlijke belgicisme en het linkserige gedrag van de partijtop bij.

ralen opduiken als we het discours van de Open Vld mogen geloven.

Het begint met het recycleren van het oude belgicisme van de PVV en het eindigt met het anti-Vlaamse credo van de oude liberalen die in veel flaminganten halve nazi’s zien.

Als het van Patrick Dewael, wiens grootvader stierf in een concentra- tiekamp, afhangt, moet straks elke nationalist op heropvoedingstrip in de Dossin-kazerne. Over Dewael gesproken: de man werd als Kamer- voorzitter aangeduid, terwijl er met Valerie Van Peel (N-VA) een vrouw tegenkandidaat was. “De eeuw van de vrouw”, schreef Alexander De Croo in een boek. Maar enkel als die uit de eigen partij komt.

Ander element is dat de kloof tussen de top en de basis bij de Open Vld steeds groter wordt. De militan- ten en de kiezers zijn veel rechtser dan de kaders. Dat was onder Guy Verhofstadt zo en dat is anno 2019 niet veranderd. Kamerlid Egbert Lachaert is een van laatste rechtse liberale parlementsleden. Voor de rest is de connectie-Dewael-Somers dominant. Inhoudelijk een Vlaam- se D66. Economisch voor een vrije markt, maar sociaal-cultureel elitair links. Niets ergers dan dat. Het zijn de aanhangers van de liberale sha- ria. Wie kritiek heeft op bepaalde

‘ethische’ verworvenheden zoals abortus en euthanasie, of het ge- joel van de LGTB-lobby, is een halve nazi. Tegelijk wordt een nieuw stedelijk multiculturalisme van de gearriveerde loftbobo gecultiveerd;

links-liberaal elitair gedrag dat veel Vlamingen doet kokhalzen. En inhoudelijk weinig voorstelt. De expo- nenten daarvan zijn nieuwkomers als Goedele Liekens en Sihame El Kaouakibi. Hun betoog is van een ongeziene leegheid, maar het is wel dat van de Open Vld van de komende jaren. Begrijpelijk dat Bart De Wever op zijn hoede is voor dat zo- tje ongeregeld, aangestuurd door Gwendolyn Rutten die naar verluidt de voeling met de realiteit is verloren.

In Pakistan is homoseksualiteit verboden. Een jonge Pakistaan die omwille van zijn homoseksualiteit asiel had aangevraagd in Italië en het op basis van allerlei internationale verdragen ook had gekregen, heeft onlangs twee jonge meisjes van 14 jaar verkracht.

Een agressie die veel emotie heeft losgemaakt in Italië.

Deze seksuele agressieveling kreeg een verblijfsrecht (internationale bescherming) omdat hij had verklaard homoseksueel te zijn en voor zijn leven te vrezen in zijn herkomstland. Niet minder,

maar ook niet meer dan dat. Het onderzoek naar de ware achter- grond van de Pakistaan startte eigenlijk pas nadat de ouders van de twee meisjes klacht tegen de man hadden ingediend.

Ook in Italië blijken rechtban- ken vaak losgeslagen te zijn, mij- lenver van de werkelijkheid ver- wijderd, beslissingen nemend die op geen enkele democratische manier zijn onderbouwd. Het draagvlak voor dit soort rechter- lijke uitspraken wordt bij de be- volkingen van alle West-Europese staten steeds kleiner. PVN

‘Homoseksuele’ Pakistaan randt twee meisjes aan

De arrogantie van Open Vld

Hebt u dat ook, dat gevoel dat onze westerse maatschappij elke dag een stukje gekker wordt dan ze al was? Het volgende verhaal werpt een belangrijke vraag op: waar stopt asiel en waar begint het misbruik? En vooral: wat doen onze overheden? Zíén ze het misbruik?

Lees het volledige interview met Mathieu Zana Etambala van het AfricaMuseum op blz. 11

“Afrika bloeit zalig open, Congo klapt

verder dicht”

Mathieu Zana Etambala (AfricaMuseum) studeerde met Bart De Wever aan de KUL en is bevriend met de huidige Congolese presi-

dent. Momenteel schrijft hij aan een derde boek over Congo. In de betrekkingen tussen België en Congo is er immers meer dan al- leen roofkunst, de afkeer van blanken die nu witten moeten heten, gejammer over slachtofferschap en de puur negatieve kijk op de kolonisering.

Een gesprek.

(2)

Actueel 4 juli 2019

2

In de provinciestad Eisenberg in (de deelstaat) Thüringen vind je een café “Gasthaus zum Mohren”

(“café bij de neger”) en zelfs een hotel met de naam “Hotel Mohren- brunnen”, waar men ook de “Eisen- berger Mohrentropfen” verkoopt, een lokale kruidenlikeur. Verder bestaat er zoiets als een “Mohren- blick” – een plaats met een uniek uitzicht. En jaarlijks wordt in de stad van 12.000 inwoners een “Mohren- fest” georganiseerd, wat ik dus liever niet vertaal.

Dat was allemaal van het goede te veel, en een organisatie met de naam “Initiative Schwarzer Men- schen in Deutschland” (“initiatief van zwarte mensen in Duitsland”) wierp de stad voor de voeten dat

Iedereen kent wel de Duitse spreuk: “Der Mohr hat sei- ne Schuldigkeit getan, der Mohr kann gehen.” Het komt uit een toneelwerk van Friedrich von Schiller, Die Ver- schwörung des Fiesco zu Genua, en beschrijft de weinig fraaie behandeling van iemand die een schuld in te los- sen heeft en die schuld ook nakomt.

deze door de naamgeving “racisme, koloniale geschiedenis en geschie- denisvervalsing” zou uiten. Een zware uitspraak in 2019!

Om de ”Mohr” recht te doen

Het veelvuldig gebruik van het woord “Mohr” in deze stad gaat terug op een sage, waarin een

“Moor”, die met de kruistochten naar de regio meereisde, door de hertog verdacht werd van diefstal van een halsketting van de herto- gin. Hij werd veroordeeld en zou worden onthoofd. Net voor de exe- cutie vond een van de naaste gezel- len van de hertog het juweel in de eigen bijbel en kon op die manier verhinderen dat de vreselijke straf zou worden uitgevoerd. De “Mohr”

had niets gestolen.

Om zijn naam in eer te herstel- len, werd sedertdien het hoofd van de “Mohr” op het stadswapen af- gebeeld. En zo verscheen de naam

“Mohr” in allerlei commerciële instellingen in Eisenberg. Burge- meester Michael Kieslich van CDU heeft duidelijk laten verstaan dat een naamsverandering niet wordt overwogen in Eisenberg. Omdat de politiek correcte zeloten het zeker in dit geval volledig verkeerd voor hebben.

Een écht morenverhaal

Redactie & beheer:

Uitgeverij ’t Pallieterke Cuperusstraat 41,

2018 Antwerpen Tel. : 03-232 14 17 Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net Abonnementen binnenland

3 maanden: 32,50 euro 6 maanden: 65,00 euro 1 jaar: 130,00 euro Steunabo 1 jaar: 250,00 euro

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres:

BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Lees nu ook digitaal op www.pallieterke.net Elke week op donderdag in uw krantenwinkel

Stichter 1945-1955: Bruno de Winter Hoofdredacteur 1955-2000: Jan Nuyts Hoofdredacteur 2000-2010: Leo Custers Hoofdredacteur 2010-heden: Karl Van Camp Verantw. uitgever: Karl Van Camp

Abonnement buitenland:

Tarieven afhankelijk van de bestemming. Alle inlichtingen op de kantoren.

Vragen bij de Facebookmunt

Sociale-mediagigant Facebook wil met een aantal andere digitale spelers een eigen munt lanceren die het betalingsverkeer moet vereenvoudigen. Dat doet een aantal vra- gen rijzen. Wordt Facebook zo niet almachtig? Wie heeft voordeel bij zo’n munt? En heb- ben de banken in zo’n model nog toekomst?

In 1976 schreef de Oosten- rijks-Britse econoom Friedrich Von Hayek een studie met als titel “The Denationalization of Money”. Daarin bepleitte hij het invoeren van privé- munten als betaalmiddel in concur- rentie met de officiële munten van een land of een monetaire unie. Dat leek totale sciencefiction, maar vandaag weten we beter.

Zo is er de bitcoin, de digitale munt die vooral als speculatief in- strument wordt gebruikt. Meer al- gemeen staat de almacht van een nationale munt onder druk. In veel Zuid-Amerikaanse landen betaalt men liever in dollar dan peso of een andere nationale munteenheid. En in Albanië, Kosovo en andere delen van het vroegere Joegoslavië ver- kiest men de euro boven de eigen munt. Ook al behoren die gebieden niet tot de muntunie. In de jaren ne- gentig was de Duitse mark in die regio de referentiemunt.

Libra

Revolutionair was dat alles niet.

Dat verandert misschien met de voor volgend jaar geplande invoer van de Libra, een cryptomunt die door socialemediagigant Facebook gelanceerd wordt. Bedoeling zou zijn dat de Facebookgebruikers via het kanaal betalingen aan elkaar doen. Ook dat men die munt kan gebruiken om bepaalde apps tegen betaling te downloaden. En taxirit- jes met Uber en aankopen via eBay te betalen, of een hotel via Booking.

com te reserveren. Want alle hier genoemde digitale spelers stappen mee in het project, net als een aantal betaalbedrijven zoals Visa.

De impact van de Libra lijkt niet te onderschatten. Hier wordt immers de basis gelegd van een

nieuw en wereldwijd georganiseerd financieel systeem. Waarbij meteen de vraag rijst of Facebook niet te almachtig wordt. Is een nieuwe Big Brother in de maak? De data van de gebruikers zijn al bronnen van rijk- dom, want men kan die gebruikers, met allerlei advertenties bekoge- len. En als Facebook weet wat het betaalgedrag is van de gebruikers is die informatie nog meer waard.

Om belangenvermenging tegen te gaan, wordt Libra opgericht via een aparte vennootschap, Calibra, waarbij de informatie losstaat van de gegevens op een Facebookprofiel. De Libra is bovendien niet volledig los- gekoppeld van de bestaande munten, want de waarde wordt bepaald door een korf van klassieke munten zoals de euro, dollar, yen en pond.

Western Union

Monetaire experts voorspellen dat de Libra in Europa en de VS vooral zal gebruikt worden voor kleine betalingen via internet en smartphone. Maar in groeilanden in Azië en Afrika worden meer moge- lijkheden gezien. In Afrika bestaat geen ontwikkeld betalingssysteem zoals bij ons, maar iedereen heeft er wel een mobieltje. Dus kan de Libra hét betaalmiddel voor zowat alles worden in die landen. En Afrikanen die in Europa wonen en werken, zouden betalingen kunnen doen

aan het thuisland zonder via het duurdere kanaal van Western Union te moeten passeren.

Het is een evolutie die de ban- caire wereld zorgen baart. Worden de financiële instellingen niet over- bodig als alles via het Libra-kanaal gebeurt? Het is zo dat de banken door het verlies van de controle op de transacties inkomsten dreigen te verliezen. Zeker voor internationale transacties zou dit een aderlating betekenen. Voor veel internationale overschrijvingen moet men 7 procent kosten betalen en het duurt dagen vooraleer het geld ter bestemming is. Met de Libra gebeurt alles in een handomdraai.

Gevaren

Toch moeten de banken niet pa- nikeren. Zij blijven cruciaal in een klassieke monetaire economie. Ban- ken zijn de smeerolie in het finan- ciële systeem omdat ze spaargeld aanhouden, geld uitlenen en inves- teringen ondersteunen. Kortom, ze dragen bij tot een algemene economische ontwikkeling. Tegelijk is er het toezicht van de centrale banken die het risicogedrag van de com- merciële banken (bijvoorbeeld te veel hypotheekleningen uitschrij- ven) binnen de perken houden en het financieel systeem via rentevoe- ten controleren. Libra kan dat niet en botst zo op de eigen beperkin- gen.Er zijn nog twee risico’s aan de Facebookmunt verbonden. Wat met een cyberaanval op de Libra? En dan hebben we het nog niet over een nieuw kanaal voor het witwas- sen van zwart geld. Neen, Facebook zal ons bestaand monetair systeem niet volledig overhoop gooien.

ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

KARL VAN CAMP HOOFDREDACTEUR

Deze week werd nogmaals duidelijk dat de regeringsvorming in Vlaanderen niet verloopt zonder rechtstreekse en onrechtstreekse beïnvloeding vanuit het federale niveau. Bart De Wever heeft de formatiebesprekingen op Vlaams niveau tijdelijk opgeschort. Het is een beetje een logisch gevolg van de chantage door Open Vld en CD&V. Die partijen zijn immers bereid om op Belgisch niveau mee in een - langs Vlaamse kant – minderheidsregering te stappen. Als morgen Open Vld en CD&V verklaren niet aan een minderheidsregering te zullen deelnemen op federaal niveau, dan is er overmorgen een Vlaamse regering. Zo simpel is dat.

Het maakt meteen duidelijk aan welk bestuursniveau beide partijen de voorkeur geven. Niet Vlaanderen, maar België komt op de eerste plaats bij Rutten en Beke. Die laatste is ondertussen opge- klommen tot Belgisch minister (in opvolging van Kris Peeters), en binnen de Open Vld is men naarstig op zoek naar een minnelij- ke oplossing voor Gwendolyn Rutten. De kans dat die zichzelf zal mogen opvolgen als partijvoorzitster is immers zeer klein, zoniet onbestaande.

Dat Statler en Waldorf, alias de informateurs Reynders en Vande Lanotte, een maand extra hebben gekregen voor het opstellen van een ‘preformatienota’, is enkel bedoeld om tijd te winnen.

Krijgen we terug het scenario van 2010, toen we 541 dagen zonder regering zaten? Achtereenvolgens kregen we toen informateur De Wever (17 juni 2010 tot 8 juli), preformateur Di Rupo (8 juli tot 3 september 2010), de bemiddelaars Pieters en Flahaut (4 september – 5 oktober), de verduidelijker De Wever (8 oktober tot 18 oktober), de bemiddelaar Vande Lanotte (21 oktober 2010 tot 26 ja- nuari 2011), de informateur Reynders (2 februari tot 1 maart 2011),

de onderhandelaar Beke (2 maart tot 16 mei 2011) om tot slot een formateur Di Rupo aan te

stellen (van 16 mei tot 6 december 2011).

Vandaag is de situatie zelfs nog ingewik- kelder dan na de verkiezingen van 2010.

Laat me tot slot Lisbeth Homans feli- citeren met haar tussentijdse flexi-job als minister-president. Het werd tijd;

al 38 jaar werd uitgekeken naar een vrouwelijke minister-president. Het is haar gegund. Want de kans dat ze in een volgende Vlaamse regering opnieuw minister mag worden, is klein. In de wachtkamer van de N-VA zit genoeg vrouwelijk schoon klaar om de poten on-

der haar stoel weg te zagen.

Zelfbestuur. Dat is het streefdoel van de Vlaamse Bewe- ging, ook al wordt de term op meer dan één wijze ge- interpreteerd. Voor de enen betekent zelfbestuur eigen bevoegdheden voor Vlaanderen binnen de Belgische structuren, voor de meer radicalen betekent ‘zelfbe- stuur’ niet minder dan de totale onafhankelijkheid van Vlaanderen.

België blokkeert Vlaanderen

ECONOMISCHE ZAKEN Buitenland > Duitsland

INBOORLINGEN EN KOLONISATOREN

De kolonisatie van Europa gaat onverbiddelijk verder.

In Zweden is dat proces het verst gevorderd. Uit een on- derzoek van de krant Nyhe- ter Idag, waarbij data werden verzameld in 290 Zweedse steden en gemeenten, blijkt dat het voor jonge Zweedse inboorlingen steeds moei- lijker wordt een woning te vinden. Men moet niet lang zoeken naar de oorzaak.

Volgens 230 van die 290 gemeenten is er een ern- stig tekort aan woningen.

221 gemeenten vinden dat ze te weinig woningen voor de nieuwkomers hebben.

135 gemeenten erkennen dat ze bij de toewijzing van woningen voorrang geven aan nieuwkomers, terwijl er slechts 12 voorrang geven aan Zweedse inboorlingen.

Het is duidelijk wie de nieu- we heersers zijn, en wie de dhimmi’s.

Hoofdzetel:

Hoogstratenplein 1 2800 Mechelen

Geen woorden

maar daden!

Voor een Vlaamse

sociale zekerheid!

Bel gratis 0800 179 75 of surf voor ons kantorennetwerk even naar vnz.be

Word lid van het VNZ

(3)

Actueel

4 juli 2019 3

Stug en stroef

Mijnheer de gewezen ‘van alles’,

Gij kent dit wekelijks kritisch en satirisch ga- zetje al van in uw jeugdjaren. Gij weet dat het de stem is van ‘het Vloms’ en dat alle Vlaams-na- tionalisten van elke obediëntie erin bewierookt, maar ook kunnen bekritiseerd worden, soms met een kwinkslag, soms met wat sarcasme, soms vermanend, maar altijd met het ene gro- te doel voor ogen: een beter en leefbaarder Vlaanderen, dat van ons allen is en waarvoor alle goedmenenden vanuit hun eigen inzichten en gewoontes zich dagelijks of op zijn minst ge- regeld en met vuur inzetten.

Het Vlaams-nationalisme is een huis met meerdere kamers. Ook dat is u niet onbekend.

Vlaams-nationalisten zijn er vanouds van diver- se strekkingen, soms gematigd en soms radi- caal, soms pragmatisch en soms compromis- loos, soms dom en soms slim, soms conservatief en soms erg vooruitstrevend, soms traditionalis- tisch en soms erg vernieuwingsgezind, en ga zo maar door. Eigenlijk moet ik u dat niet vertel- len, want gij weet dat. Gij komt immers uit een Vlaamsgezind nest dat de donkere en moeilij- ke jaren ook aan den lijve heeft ondervonden, maar dat ook de draad en de moed weer op- nam om voor een nieuw en beter Vlaanderen opnieuw op de bres te staan. Gij bracht het van vendeljongen in de Vlaams-nationale jeugdbe- weging tot lid van de Vlaamse studentebewe- ging en van TAK-activist tot Volksunie-schepen en volksvertegenwoordiger. Later waart gij de stichter van de N-VA en werdt gij uiteindelijk zelfs de minister-president van alle Vlamingen.

Dat is een indrukwekkend parcours en een pal- mares - dat ik hier maar bondig samenvat - om ú tegen te zeggen.

Niettemin waart gij als persoon altijd vrij stug en stroef, en bijwijlen een zakelijke saaie piet.

En als premier van het nog niet onafhankelijke Vlaanderen waart gij niet meteen een wervend en wervelend manager, maar vergeleek men u wel eens met een krukdroge topambtenaar - al- tijd stijf-keurig in het pak -, die technisch zijn dossiers uitstekend beheerste, maar deze zel- den of nooit met het grote vuur van enthousias- me en bezieling overbracht. In uw eigen rangen was men dat wat beu aan het worden en men hunkerde naar meer dynamiek zoals jongere veulens als - om er maar enkele te noemen - Jan Jambon, Theo Francken en zelfs Zuhal Demir dat uitstralen. Met veel tegenzin van uwentwege begeleidde men u willens nillens de voorbije

verkiezingen naar het Europees parlement, en verging het u als Kris Peeters. Ook hij werd uit- geleide gedaan uit de nationale politiek en ook hij mag zich nog wat gaan bezighouden met wat Europese en voor binnenlands gebruik onscha- delijke thema’s.

Op dit scharniermoment in uw leven had ik dan ook eens graag met u gesproken. Ik zou mijn vragen kunnen stellen en gij zoudt uw zeg kunnen doen, zoals gij het denkt en voelt. Ik was dan ook uitermate verbaasd én ontgoocheld dat gij een vraag in die zin van mij om eens over alles wat u bezighield en bezighoudt een uit de kluiten gewassen interview te organise- ren, koudweg van de hand weest. In dit blad ko- men meerdere stemmen in interviews aan het woord, van politici over politieke activisten tot mensen uit diverse beroepenwerelden en ge- zindten. Dat gij niet wenst aan te sluiten in deze indrukwekkende rij, kan er bij mij niet in. Ik weet dat vele van uw partijen geestesgenoten hierbij de wenkbrauwen fronsen en vol onge- loof en zelfs onbegrip reageren. En als er ooit al iemand een interview met dit rioolkrantje wei- gerde - wat eerder uitzonderlijk kan genoemd worden -, dan liet de betrokkene meestal weten waarom hij/zij tot dat besluit kwam. In veel ge- vallen volgde dan eens een gesprek onder vier ogen en werden misverstanden, wrevel of ech- te meningsverschillen gekaderd en bijna altijd uitgevlakt. Ik betreur het dat gij daar zelfs nog niet de minste aanzet toe hebt gegeven.

Gij zijt voor een open en democratisch Vlaan- deren, waarin diversiteit en de vrijheid van me- ningsuiting de uitgangspunten zijn. Wij geven u daarom een vrij podium en… gij weigert dat.

Wij bieden u de gelegenheid om úw stem voor Vlaanderen te laten horen naast die van an- deren en… gij gaat daar niet op in. Wij dagen u uit voor een open en kritisch debat en… gij geeft niet thuis. Erg jammer, want ik ben van mening dat wij elkaar toch wel iets te vertel- len hebben, ook al zijn we het op een aantal vlakken wellicht niet eens, maar dat bepaal ik graag na een open en moedig gesprek. Hebt gij daar nu echt zoveel moeite mee? Komaan, Geert - of moet ik mijnheer Bourgeois zeggen?

-, wees toch niet bang van uw eigen schaduw en nog minder van de anti-Vlaams-nationale poco’s en de bobo’s die u veel minder graag zien. Trekken wij alsnog onze agenda’s open om eerlang een datum te

prikken?

“Ik moet het zeggen zoals het is: het zijn altijd Marokkaanse Belgen. Die vechtpartij ontstond uit het niets, het was op- eens veertig tegen één. De jongeren die overlast veroorzaken, komen uit Sint-Ni- kaas met bus 44. Bij de grens stappen ze uit en trekken naar het zwembad, waarbij ze een spoor van vandalisme achter zich laten. Ze gooien met fietsen en ver- nielen bloembakken. In het zwembad gedragen ze zich nog brutaler. Dezelfde getuige vertelt “Een moeder stond met haar kinderen van acht onder de douche.

‘Zo, dat zijn mooie kinderen’, zeiden een paar gasten.’” Zo stond het in de krant.

Maar er werd duidelijk nog veel meer werd gezegd of gedaan. De situatie was zo bedreigend dat de moeder en de kinderen met de shampoo nog in het haar naar huis zijn gevlucht. Een groepje van vier meisjes werd in dezelfde week door de jongeren omsingeld en betast.

En de overheid…

In plaats van een keihard politie-optreden, kwam er… een systeem waarbij men alleen nog met een abonnement binnen mocht. Voorlopig helpt dat. Maar het zal het probleem hoogstens ver- schuiven. Ook volgens Omroep Zeeland maken sommige van die ‘Belgische’ jongeren uit zich schuldig maken aan inti- midatie, mishandeling, bedreiging en ook aanranding. Soms knippen ze een gat in het gaas en komen ze zo binnen, in plaats van te betalen, of ze klimmen over de hekken. Om dat te voorkomen is nu prikkeldraad gespannen. “Deze situatie duurt al twee jaar en wordt steeds erger”, verklaarde een andere medewerker. “Ze terroriseren het zwembad. Ze denken dat ze hier de baas zijn.” En zolang politie en justitie niet hard en effectief durven straf- fen, is dat nog waar ook. De Marokkanen zijn de baas en niemand durft hen een strobreed in de weg leggen.

Is Koewacht een uitzondering? Ab- soluut niet. Vorige week waren er ver- gelijkbare incidenten in het openluchtzwembad De Waterman in Wateringen.

Daar waren het opnieuw ‘jongeren’, al zegde dit keer niemand openlijk dat het om Marokkanen ging, Belgische of niet.

Maar het gedragspatroon klinkt intussen akelig bekend. Eind april waren er zelfs nog zwaardere geweldplegingen in het zwembad van Ypenburg, onder meer aanrandingen.

Er werden ook stiekem meisjes gefo- tografeerd in de kleedhokjes. Twee badmeesters die ‘jongeren’ aanspraken omdat zij andere badgasten treiterden en intimideerden, werden plots door twintig

‘opgefokte jongeren’ aangevallen. Een van de badmeesters raakte gewond. Het had allemaal nog veel erger kunnen zijn, want een van de daders had een mes.

De politie arresteerde eventjes vijf ‘jongeren’ tussen veertien en tweeëntwintig jaar. En dat is natuurlijk alleen nog maar het topje van de ijsberg. Voor elk inci- dent dat in de media komt, zijn er waarschijnlijk vijf of tien die doodgezwegen worden.

Geweld in Duitse zwembaden

Nederland is geen alleenstaand geval.

In het openluchtzwembad Rheinbad in Düsseldorf ontstond een vechtpartij tussen twee groepen “Südlander”. Daarbij werden de spulletjes van een Turkse familie vertrappeld. De vader maakte daar een opmerking over en noemde de daders “Nafri’s”, het in Duitsland alom be- kende letterwoord voor “NordAFRikani-

scher Intensivtäter”. Daaruit kunnen we afleiden dat het om groepen Noord-Afri- kanen of in alle geval Arabieren ging. On- middellijk sloten de vechtende benden vrede en keerden zich tegen de Turkse familie, die door minstens honderd man omsingeld en bedreigd werd. De politie moest massaal optreden om de belaag- de familie te kunnen evacueren. Daar- bij werd pepperspray ingezet, maar de agenten durfden niemand arresteren. Ze durfden zelfs geen identiteitscontroles verrichten. Na twee opeenvolgende dagen van gevechten en geweldplegingen, volgens de politie door dezelfde groepen, werd het zwembad ontruimd en tijdelijk gesloten.

“Geen vluchteling”

In twee openluchtzwembaden in Stutt- gart deden zich ook incidenten voor. In Möhringer Freibadt werden meerdere vrouwen het slachtoffer van handtas- telijkheden door een zeventienjarige.

Hij werd gearresteerd. In zwembad Un- tertürkheim – what’s in a name! – werden twee meisjes van vijftien en zestien betast door een man van vierendertig. De Stuttgarter Nachrichen meldde in beide gevallen niets over de afkomst, het ui- terlijk of de nationaliteit van de daders.

Maar in het derde, minst ernstige geval, in een zwembad in Mundelsheim, waar een man met een gsm foto’s had gemaakt van vrouwen in bikini, vermeldde de Stuttgarter Nachrichten uitdrukkelijk dat het niet om een vluchteling ging. Waaruit men kan afleiden dat het in Möhringer en Untertürkheim waarschijnlijk wél ‘vluch- telingen’ waren. Zo moet men nieuwsbe- richten soms decoderen...

Eufemismen

In Hessen kwam het tot ongeregeld- heden bij een zwemvijver. Omdat het te druk werd, besloot men om de toegang tijdelijk af te sluiten. Ondanks dat pro- beerden 200 mensen binnen te dringen op het terrein van de zwemvijver. Zij scholden het beveiligingspersoneel uit en gooiden met stenen. Dat klinkt niet alsof dat Duitsers waren. In het Oststadt- bad in Essen werd volgens de webstek van de zender NRZ een badmeester door een groep jongeren in elkaar geslagen.

Volgens Die Welt werden twéé badmeesters en een jong meisje aangevallen.

Gaat het om twee incidenten? Of om verschillende getuigenissen over dezelfde aanval?

NRZ citeerde ook een anonieme badmeester uit Essen die zegde: “Bij sommige mensen is het respect voor het toezichthoudend personeel voor 100 procent verdwenen.” Let op het eufe- misme: “Bij sommige mensen…” Hij durfde niet zeggen dat het “Südlander”

of “Nafri’s” waren. Of misschien heeft hij dat wel gezegd, maar werd het door NRZ “geretoucheerd. Een woordvoerder het Bundesverband Deutscher Schwim- meister deed ook zijn beklag over de toenemende agressiviteit in de openluchtzwembaden en over het feit dat het gezag van de badmeesters niet meer wordt aanvaard. Maar ook hij durfde man en paard niet noemen.

Het klonk bijna alsof het om een gene- ratieprobleem ging. Dat is het natuurlijk ook. De opvoeding van Duitse jongeren zit er zeker ook voor iets tussen. Zeker voor één of twee procent. Maar de kern van het probleem zwijgt hij dood. De Nafri’s. De Südlander. Kortom, de Mer-

kelmoslims. P.B.

‘Jongeren’

terroriseren

zwembaden

De Nederlandse krant AD publiceerde een getuigenis van een mede- werkster van het zwembad in Koewacht, dat al jarenlang wordt geter- roriseerd door ‘jongeren’. Zij wil niet dat haar naam in de krant komt.

Zij durft niet meer voor het zwembad parkeren.

BRIEFJE AAN GEERT BOURGEOIS

(4)

Middelvinger naar de kiezer

Vorige donderdag was het belangrijk- ste agendapunt in de Kamer het aan- duiden van een nieuwe, zij het tijdelijke voorzitter. De voorbije week waren er tal van kandidaten opgedoken: een van N-VA, een van Groen/Ecolo, een tsjeef en Patrick Dewael van Open Vld, die dat niet openlijk en formeel had gesteld. Als ge- slepen vos met bijna 35 jaar ervaring op de teller wist die echter maar al te goed dat men als vanzelf bij hem zou uitko- men. Hij had immers voor de traditionele partijen - groenen inbegrepen - vorige week op basis van zijn eerdere ervaring als voorzitter het land gered door een schertsvertoning op te voeren om het

‘extreemrechtse gevaar’ - met Dries Van Langenhove op kop - uit beeld te houden.

Hoewel hij wist dat hij met zijn demarche een oor naaide aan het Reglement van de Kamer, liet iedereen hem doen en kon- den de Franstalige krijsers tot bedaren gebracht worden.

Men had zo immers tegen het ver- meende fascisme kunnen beuken en een poging kunnen doen om de leden van het Vlaams Belang te ontmenselijken. Daar- mee was hun eenzijdige democratie ge- red en kon men het signaal van de Vlaam- se kiezer prompt negeren, met steun van de Vlaamse traditionele partijen, aange- vuld met PVDA en Groen.

Paarsgroen is onderweg

Omdat op Vlaams niveau formatiege- sprekken aan de gang waren tussen N-VA en Vlaams Belang - welbeschouwd een uitvloeisel van de wens van de kiezer - en de traditionele partijen op hun honger bleven, ook al hadden zij de verkiezingen dik verloren, werd een anti-N-VA-sfeertje opgeklopt en keken alle Frantalige par- tijen naar hun Vlaamse pendanten. En dat ademde maar één sfeer uit: laat ons overgaan tot de orde van de dag en dus de N-VA en het VB isoleren, ook al zijn die partijen respectievelijk de grootste van het land en de grootste winnaar van de verkiezingen.

Een paarsgroene (rood-blauw plus groen, eventueel aangevuld met CD&V) verliezersconstructie vormt zich dus. Die gaat samenklitten om de posten te ver- delen en vijf jaar aan de macht te blijven, ook al heeft de kiezer in Vlaanderen dit niet gewild. Maar dat overstijgt men met het adagium dat men op deze manier het land van splitsing kan redden. Of met andere woorden: de domme kiezer ziet het hoger belang niet in als hij naar het stemhokje trekt. Een cordon rond het hele Vlaams-nationalisme dus. Le bruit des bottes, weet je wel.

Geen vrouw…

En zo kwam het dat de kandidaat van N-VA - Valerie Van Peel - het enkel moest stellen met N-VA- en VB-stemmen. De groenen en de tsjeven trokken hun kan- didaat in en ook de PS liet niks meer van zich horen. Zij steunden met zijn allen, aangevuld met de communisten, Patrick Dewael, die onmiddellijk na de steun van alle regimepartijen staatsmannelijk naar het voorzittersbureau schreed. Hij had zijn doel bereikt. Hij, de redder des va- derlands…

Grote brilsmurfin Gwendolyn Rutten, die al maanden zeurt voor meer vrou- wen op de hoogste posten, was deze keer in geen velden te bespeuren. Tegen de echte grote baas van Open Vld durft zij echt niet ingaan. Integendeel. Ze stuur- de meteen een felicitatietweet de we- reld in. Nochtans… had Valerie Van Peel de eerste vrouwelijke Kamervoorzitster ooit kunnen worden. Dat zou pas politie- ke vernieuwing geweest zijn. Niet dus.

Gwendolyn is de ongeloofwaardigheid al ver voorbij en haar heilige principes zijn erg rekbaar gebleken. Status quo en ach- terkamerpolitiek, zo noemde Valerie Van Peel het zeer ontgoocheld. Het lijkt wel alsof er geen verkiezingen zijn geweest.

‘Biznis as joesjoeal,’ om het in Anuna-Ne- derlands te zeggen.

Maar er is meer…

In het Reglement van de Kamer staat dat er naast een voorzitter ook drie on- dervoorzitters zijn. In principe en naar gewoonte gaat het om de vier sterkste partijen. Stel dat Van Peel (N-VA) voorzit-

Actueel 4 juli 2019

4

ster was geworden als lid van de groot- ste partij, dan hadden de volgende drie fracties een ondervoorzitterschap be- komen: Ecolo/Groen (21 zetels), PS (20 zetels), Vlaams Belang (18 zetels). Nu lag het anders. Doordat Dewael voorzitter werd met een twee derde meerderheid, hoewel hij tot een kleinere fractie (Open Vld) behoort (12 zetels) die in principe dus niet zou meespelen, komen de par- tijen in aanmerking met het meeste aan- tal zetels: N-VA (24 zetels + 1 van JMDD), Ecolo/Groen 21 zetels en PS (20 zetels).

En dus valt het Vlaams Belang eruit. Ook deze constructie hoort dus tot ‘de truken van de foor’ om het VB te dwarsbomen en daardoor ook N-VA in de flank te treffen.

Calvo is terug

Heel dit opgezet en doorzichtig an- ti-N-VA-spelletje werd natuurlijk duchtig meegespeeld door de onvermijdelijke querulant Kristof Calvo. Met een stalen gezicht en het volle geloof in zichzelf zei hij: “De Kamer moet nu het voorbeeld ge- ven en kiezen voor consensus en samen- werking. Belgische politiek heeft daar nood aan.

Daarom steunen we na overleg Patrick Dewael als Kamervoorzitter.” Zou een Ka- merbrede eensgezindheid rond Valerie Van Peel niet van meer eensgezindheid en ‘verbinden’ getuigd hebben? Overi- gens, toen hij verklaarde Dewael te zul- len steunen, zei hij ook nog dat er nog twee andere valabele kandidaten waren, namelijk Tinne Van der Straeten (Groen) en Servais Verherstraeten (CD&V). Inder- daad… geen sprake van Valerie Van Peel.

Wat een gortig, astrant en onbeschoft stuk vreten is die Calvo toch!

Nu wel

We hadden hier vorige week al duide- lijk gesteld dat Dewael het Reglement van de Kamer nogal losjes had geïnterpre- teerd door de jongste twee Kamerleden - Mélissa Hanus (PS) en Dries Van Langen- hove - uit te schakelen in de werkzaamhe- den. Nochtans bepaalt het Reglement dat de dienstdoende voorzitter zich MOET la- ten bijstaan door de twee jongelingen. Hij was daar bewust aan voorbijgegaan en had toen volledig onreglementair twee adjunct-griffiers ingeschakeld om namen te trekken en af te roepen.

Naar verluidt is hem daar door verschil- lende mensen op gewezen - of had hij ’t Pallieterke gelezen? -, waardoor hij vori- ge donderdag het risico niet meer nam.

Bij de stemming over het voorzitterschap mochten Hanus en Van Langenhove - wel- iswaar vanop hun plaats - de namen van de Kamerleden afroepen teneinde hen tot de hoofdelijke geheime stemming uit te nodigen. Geen haan die ernaar kraai- de, ook geen Waalse. Waarom kon vorige donderdag wat de week daarvoor niet kon? Juist, omwille van de stemmingma- kerij en de dreiging van de Franstaligen.

De keuze van de ’Vlaming’ Dewael en de stilte van de trado’s en groen en don- kerrood aan beide zijden van de taal- grens bevestigt wat we daarnet al zeiden:

paars-groen komt eraan. En wedden dat, als Michel het schip zou verlaten voor een Europese topjob, Didier Reynders wel eens premier zou kunnen worden, nu hij geen secretaris-generaal van de Raad van Europa is geworden?

Oriëntatiepunt

Jonge en nieuwe parlementsleden moeten leren hun weg vinden in het Pa- leis der Natie. En dat is zeker in het be- gin geen sinecure. Herhaaldelijk lopen ze verloren of hebben ze zelfs een plannetje in de hand of vragen ze onderweg aan passanten waarlangs ze moeten om op hun bestemming te geraken.

Het is een oud verhaal dat men in het begin als oriëntatiepunt de koffiekamer - zeg maar de kroeg van de parlemen- tairen - neemt. Van daaruit worden dan wegen naar het halfrond, (oude) commis- siezalen, de uitgangen, het peristilium, de senaat, de leeszaal en dergelijke meer uitgetekend en uitgelegd. Voor een aan- tal parlementairen is dat overigens ook de plaats waar ze het meeste komen en het meeste praat hebben. In de plenaire vergadering en de commissies zingen ze vaak een toontje lager… Maar ja, daar moet men het dan ook enkel met water of koffie doen…

Dat schrikt gevangenen en bezoekers zeker niet af. Dagelijks worden gsm’s op allerlei manieren de Belgische gevangenissen binnengesmokkeld. Ook ander verboden materiaal komt bij de gevangenen terecht. Kamerlid Barbara Pas (Vlaams Belang) voelde onlangs minister van Justitie Koen Geens aan de tand over dat probleem. Volgens de minister worden af en toe ‘sweepings’

(controles) uitgevoerd om binnenge- smokkelde toestellen te detecteren. Uit die ‘sweepings’ blijkt vooral dat de gevangenissen in Wallonië een gsm-probleem hebben.

470 in Wallonië, 246 in Vlaanderen

In 2018 werden in de Waalse gevangenissen liefst 470 verboden toestellen gevonden. De gevangenis van Lantin spant de kroon met niet minder dan 77 onderschepte toestellen. In Vlaanderen werden vorig jaar 246 draagbare tele- foons onderschept. De gevangenis van Brugge stond bovenaan, met 19 gevonden toestellen. In Brussel (Sint-Gillis, Berkendael en Vorst) waren er dat jaar 31 verboden gsm’s.

Geens verdedigt zich: “In elke gevangenis worden dagelijks celfouilleringen

georganiseerd. Dat zijn ofwel geplande fouilleringen volgens een fouillerings- plan, ofwel specifieke fouilleringen in het kader van ontvangen informatie, vermoedens, veiligheidsredenen. Er wordt echter geen lijst bijgehouden van het aantal uitgevoerde celfouilles.”

Eén ding is zeker: ondanks de controles is het niet zo moeilijk om een gsm de gevangenis binnen te smokkelen. Voor- al in de Waalse gevangenissen is dat een probleem. Geens: “Als tijdens een controlesweeping de aanwezigheid van een gsm in een cel wordt vastgesteld, wordt het toestel in beslag genomen.

Men zoekt dan naar gerelateerde ob- jecten (USB-sticks, laders), wat betekent dat de cel grondig doorzocht wordt.”

Telkens wanneer een gsm wordt gevonden, wordt volgens Geens een tuchtprocedure opgestart. “Het gsm-gebruik wordt met de gevangene besproken.

Indien er aanwijzingen zijn dat de gsm met kwade bedoelingen gebruikt werd, wordt die ter beschikking van de ge- rechtelijke instanties gesteld. Als dat duidelijk niet het geval is, wordt het toestel bewaard tot de gedetineerde in vrijheid gesteld wordt.”

THIERRY DEBELS

Gevangenissen hebben een groot probleem

Een gedetineerde kan uiteraard niet over een eigen gsm beschikken in zijn cel. Volgens de basiswet vormt het bezit van een gsm een tucht- rechtelijke inbreuk van de eerste categorie. De gevangene kan na een tuchtprocedure worden gestraft. Of dat effectief gebeurt, hangt af van het specifieke dossier.

UIT DE WETSTRAAT

“Scheiding

der machten?”

Citaat van de week > Peter De Roover (N-VA)

Vorige donderdag werd enkel de commissie Financiën samengesteld. De andere volgen nog. Dat heeft te maken met het feit dat eerstdaags de regering het ontwerp in verband met de voorlopige twaalfden zal indienen. Om dat te kunnen bespreken is de samenstelling van de commissie voor de Financiën en de Begroting nodig teneinde tot de stemming te kunnen overgaan. Peter De Roover, fractievoorzitter van de N-VA, maakte daarbij een pittige opmerking op Twitter: “Het viel wellicht weinigen op vanmiddag in de Kamer, maar dat de minister van Begroting vandaag bijkomend lid werd van de Kamercommissie Financiën en haar eigen beleid moet controleren, vind ik een curieuze zaak.” Goed gezien, maar eigenlijk jammer dat hij dat niet even langs zijn neus weg heeft opgemerkt in de plenaire vergadering zelf… Hij kan natuurlijk nog altijd tekst en uitleg vragen in de Conferentie van voorzitters…

Er zijn er ongetwijfeld die daar nerveus van zullen worden.

KRIS PEETERS GEEFT ONTSLAG ALS MINISTER EN TREKT NAAR HET EUROPEES PARLEMENT

(5)

Actueel

4 juli 2019 5

De kwadratuur van de cirkel

Vandaag doet de Belgische regeringsvorming denken aan het vraagstuk van de kwadratuur van de cirkel. Dat schreef de Waalse politiek essayist Jules Gheude vorige week in een opiniestuk in Knack. Bart De Wever legt de onderhandelingen voor een Vlaamse regering enkele weken stil, en zijn tegenstanders slaan in pa- niek. Wie heeft nu wie in de tang?

“Omdat er federaal nog onduidelijkheid is, is het verstandig nog geen formele Vlaamse formatie op te starten in deze periode”, zo stelt de N-VA. De Vlaamse informateur De Wever zal ondertussen nog verder werken

“om inhoudelijk punten van convergentie uit te klaren.” Een mistige omschrijving van de vaststelling dat alles nog mogelijk is.

Zoals wel vaker gaf professor Dave Sinardet meteen aan hoe niet-Vlaamsgezinden eenmaal andermaal de N-VA konden aanvallen.

Met een beetje magere spot, deze keer: “De Vlaamse autonomie is ook niet meer wat ze geweest is”. Indrukwekkend is dat niet. En voorts volgt er vooral geweeklaag van rechts (Open Vld) tot extreemlinks (PVDA).

Drie conclusies

Even kijken wat de N-VA zelf zegt: het partijbestuur analyseerde de politieke stand van zaken en kwam tot drie conclusies.

Eerste vaststelling: het is links Wallonië dat België blokkeert. “De PS weigert elke formele én informele uitnodiging om aan tafel te gaan met de grootste Vlaamse partij. Ook Ecolo acht de grootste Vlaamse partij zelfs geen gesprek meer waardig”. Wil de N-VA wel praten met de linkse, francofone overkant? Ja, “als het kan gaan over een dialoog over het confede- ralisme en over een beleid dat antwoord biedt op de verzuchtingen van de Vlaamse kiezer”.

Hiermee sjot De Wever de bal weer over de taalgrens.

Tweede vaststelling: Vlaamse partijen hebben geen Vlaamse ruggengraat en “hebben bij herhaling verklaard dat een federale regering zonder Vlaamse meerderheid voor hen denkbaar is”. Onbespreekbaar, aldus de N-VA. Maar onmogelijk?

De positie van CD&V is hier cruciaal. We nemen aan dat Beke, Crevits en consorten dat spel nooit meespelen. Dan zakt de zetel- bezetting van zo’n monsterverbond (Fransta- ligen noemen dat “een noodregering”) in de Kamer van 88 naar 76, of amper één zetel op overschot. Met de twee Kamerleden van DéFI erbij.

Dit betekent dat in het federale parlement Vlaams volk ontbreekt om een regering met Vlaamse minderheid te blokkeren. N-VA (25), VB (18) en CD&V (12) kunnen - in theorie dan toch – deze miserie niet voorkomen. Ze hebben samen 55 zetels of 20 te weinig, in de veronderstelling dat na veel politiek gekra- keel paarsgroene Vlaamse partijen wél in zo’n scenario zouden meestappen.

Voor zo’n scenario moet naast de sp.a (9 zetels) en Groen (8 zetels) ook Open Vld (12 zetels) zo’n francofoon-linkse muts willen op- zetten. Nu mogen Gwendolyn Rutten en Pa- trick Dewael al een signaal uitsturen dat ze een regering met Vlaamse minderheid niet uitsluiten, andere liberalen met Vlaamsgezin- de roots en gezond verstand (Bart Tommelein, Bart Somers, Vincent Van Quickenborne en anderen) zijn vermoedelijk zo gek niet.

Dat is wellicht de reden waarom De Wever de onderhandelaars Vande Lanotte en Reyn- ders met plezier laat aanmodderen.

We gaan ervan uit dat hij koeken aan het bakken is met CD&V. Die partij komt wellicht met een bonus uit de Vlaamse onderhandelingen. Ze te vriend houden is – laten we wel wezen – het verstandigste wat De Wever kan doen.

Cordon

Dan rest er nog de derde vaststelling van het partijbestuur.

“Geen enkele andere Vlaamse partij wil een inhoudelijk gesprek aangaan met de grote winnaar van de verkiezingen in Vlaande- ren”, stelt men (nog eens) vast. Geen kwaad woord over Vlaams Belang, maar een nuchtere vaststelling, gebaseerd op elementaire reken- kunde.

De N-VA gaat nog een stap verder om alvast voor een deel van de kiezers van Vlaams Be- lang de deur niet dicht te slaan: extreem-links wordt wél geduld in Vlaamse lokale coalities en “door de PS gesmeekt om de Waalse regering te vervoegen”. De N-VA “betreurt dat op deze manier weinig respect wordt getoond voor het oordeel van de Vlaamse kiezer”, zo luidt het verdict.

Slotsom: niet De Wever, maar de anderen negeren de kiezers van Vlaams Belang. Daar- om heeft hij ook nog niet beslist om zonder Vlaams Belang verder te gaan. Vermoede- lijk zullen de verstandigste mensen binnen Vlaams Belang ook wel beseffen dat De Wever nu eenmaal geen tovenaar is. Met 58 op 124 zetels (35 N-VA en 23 VB) valt Vlaanderen niet te besturen. Dat zijn er een handvol te weinig.

Dat gaf ook Van Grieken toe.

Het verbaast dan ook dat Chris Janssens in Knack blijft pleiten om “schouder aan schouder, de Forza Flandria-gedachte vorm te geven”. Die is nooit méér geweest dan een uto- pie. Maar zelfs in die context krijgt Vlaams Belang enig gewicht door het verkleinen van het speelveld van de rest, ook al hebben de zogenaamde V-partijen samen té weinig gewonnen om incontournable te zijn. Laat ons er niet flauw over doen: die zakelijke relatie tussen N-VA en VB volstaat niet om het Belgi- sche slot te forceren, wel om het wat losser te wrikken.

Compagnie

De Wever moet met zijn 35 zetels op 124 dus elders compagnie zoeken. Hij heeft zelfs zo’n dertig “volgers” nodig. Dat zijn ten minste twee partijen. Voor de Vlaamse regering zijn volgende formules mogelijk:

• Voortzetting Zweeds:

CD&V (19) + Open Vld (16) = + 35

• “Antwerps” Bourgondisch:

Open Vld (16) + sp.a (13) = + 29

• Of Open Vld (16) + Groen (14) = + 30

• CD&V (19) + sp.a (13) = + 32

• CD&V (19) + Groen (14) = + 33

CD&V mag dan al flink verloren hebben, die partij blijft de evidentste partner in de buurt.

Het Vlaams Kartel, weet je wel. Dat maakt de kans kleiner dat er voor Vlaanderen federaal ongelukken gebeuren.

CD&V worstelt nog wel even met zichzelf, en met de al deels gevluchte progressieve achterban (die stemt Groen, socialisten of zelfs PVDA). Mét CD&V in de buurt zit de N-VA zowel Vlaams als federaal mee aan het stuur. “Wat kan CD&V eigenlijk gaan doen in een paars-groen kabinet? Zoals de kaarten nu liggen, is het antwoord simpel: niets!”, aldus professor Herman Matthijs in Knack.

Derde partij

Alleen hebben de voormalige Vlaams Kar- telpartners ook een “derde partij” nodig.

Tenzij er op de weg van Ons Here dan toch sprookjes zouden bestaan, wordt dat niet Vlaams Belang. Die partij “beweegt”, maar voorlopig alvast té weinig. Ze zal moeten aanvaarden dat De Wever het signaal van de VB-kiezer wel heeft begrepen en zal omzet- ten in een aangescherpte migratie- en veilig- heidspolitiek (1), een scherper Vlaams profiel (2), en vooral een socialere insteek (3). Drie punten waarop met de sp.a misschien meer aan te vangen is dan met Open Vld.

Gwendolyn Rutten én Kamervoorzitter Pa- trick Dewael sluiten een federale regering met Vlaamse minderheid (éénderde van de Vlaamse kiezers) niet uit. Dat is een dreige- ment met vijf jaar Belgische frigo, én gezeur over herfederaliseringen tot het ons de strot uitkomt. La Belgique de papa.

En nu?

Hoe ver staan we nu, bij het begin van de eerste vakantiemaand? De Koning heeft de federale informateurs gevraagd om een nota op te stellen die zou moeten dienen als start voor toekomstige “preformatiegesprekken”.

De informateurs zullen verslag uitbrengen op 12 en 29 juli.

Reynders en Vande Lanotte hebben al vijf weken niks bereikt. Nu krijgen ze nog eens vier weken om dat niets op papier te zetten.

Daarmee zijn de volgende 29 dagen weer netjes neergelegd. Het spelletje stratego is nog niet gespeeld. In de mist van het verre najaar duikt mogelijks een noodregering op (Christophe Deborsu), een beperkte staats- hervorming (Pieterjan De Smedt), een echt- scheiding met onderlinge toestemming (Marc Van de Looverbosch) of nieuwe verkiezingen (Christophe Deborsu).

ANJA PIETERS

Leve de multicul!

Voor al degenen die o zo graag dwepen met multicultarisme, hierbij een berichtje uit voorbeeldland Marokko. Een gunstige wind deed het beleidsverslag van de procureur-generaal van Marokko op onze werk- tafel belanden.

Zo lezen we volgende wetenswaar- digheden over homoseksualiteit in Ma- rokko. Het verbod op homoseksualiteit wordt geregeld door artikel 489 van het Wetboek van Strafrecht. Op het “verrichten van onnatuurlijke handelingen met personen van hetzelfde geslacht”

staan gevangenisstraffen van zes maanden tot drie jaar. In 2018 zijn er 147 rechtszaken inzake homoseksualiteit geweest en werden 170 mensen vervolgd. In 2017 waren er nog 197 vervol- gingen. Verder leren we dat in 2018 in Marokko 3.048 mensen vervolgd werden wegens overspel. Overspel is straf-

baar op grond van artikel 491 van het Marokkaanse Wetboek van Strafrecht.

De overspelige partner kan worden veroordeeld tot een gevangenisstraf tot twee jaar als de bedrogen partner een klacht indient. Het rapport maakt ook melding van het aantal kinderhu- welijken in 2018. Vorig jaar waren er 18.500 huwelijksaanvragen voor minderjarigen. Meer dan 64 procent van die aanvragen werd goedgekeurd, wat omgerekend betekent dat 11.840 minderjarige meisjes werden uitgehuwe- lijkt. We onthouden ons van verdere

kommentaar… KvC

Bart De Wever last pauze regeringsvorming in

Het Europese nepparlement

De Catalanen Carles Puigdemont en Toni Cominis zijn verkozen in het Europees Parlement, maar Europees parlementsvoorzitter Antonio Tajani – een Italiaan, geen Spanjaard - heeft beslist dat zij hun zetel niet mogen opnemen. De Spaanse regering heeft de namen van de drie Catalaanse verkozenen niet officieel doorgegeven.

Door zich te verlagen tot zo’n opzettelijke pro- cedurefout verliest die regering een flink deel van haar democratische legitimiteit. Dat geldt ook voor het Europees Parlement dat in die constructie meegaat. Het gedraagt zich voor de zoveelste keer als een nepparlement dat alleen de beslissingen van de niet-verkozen Zonnekoningen van de Unie mag goedkeuren. Een parlement dat zich verlaagt tot de rol van applausmachine.

Hypocrisie

De derde Catalaanse EU-verkozene, Oriol Jun- queras, is ook niet aanwezig op de openingszit- ting van het Europees Parlement, want hij zit in een Spaanse gevangenis, en het Spaanse Grond- wettelijk Hof wil hem niet laten vertrekken.

Dat is niet de schuld van de EU, Juncker of Tajani. Maar die hebben ook niet tegen die schandelijke beslissing geprotesteerd. Ze hebben er gewoon acte van genomen.

En wie zwijgt, stemt toe. En dan maar tempeesten tegen de Polen en de Hongaren.

Die hebben tenminste geen verkozen parlementsleden van oppositiepartijen in de gevangenis laten gooien, en zij hebben nooit één verkozene belet zitting te nemen in het nationale of het Europese parlement. Ze hebben hun oproerpolitie ook nooit be- vel gegevens traangasgrana- ten rechtstreeks op het hoofd van betogers af te schieten.

Dit laatste ter attentie van Macron, nog zo’n superde- mocratisch en humanitair Eu- ropees boegbeeld. Maar hij is wel verantwoordelijk voor de dood en de verminking van een paar dozijn “gele hesjes”.

Het zou nu ook voor de laatste naïeve optimisten duidelijk moeten zijn, dat de EU steeds sneller naar een soort neo-totalitarisme evolueert, minder bloeddorstig, maar wel even leugenachtig, even antidemocratisch, antinatio- nalistsch en antichristelijk als de vroegere Sowjetunie.

(6)

Wallo-Brux

Elke dag draagt het bewijs in zich: academicus zijn is geen garantie tegen het verkondigen van lulkoek. Marc Elchardus tekende in een opiniestuk voor een recent voorbeeld. Voor hem is het duidelijk: Brus- sel is een Waalse stad en hoort bij Wallonië. Jawel, zo ziet de VUB-emi- nentie het.

Scientia vincere tenebras, het is de wa- penspreuk van de Vrije Universiteit Brussel, zij het vaak meer op papier dan in de praktijk. Of neem dan die uitspraak van Henri Poincaré over het vrij onderzoek, een ma- nifeste verwerping van elke vorm van dog- matisch denken. Zowat iedereen moet die onderschrijven, professoren, studenten, tot en met de dieren uit het lab wellicht. Maar ook hier gaat het meer om vorm dan in- houd. Vaak toch. In werkelijkheid zagen we zelden een dermate geïndoctrineerde plek met een soort progressieve vrijzinnigheid als opperste religie. En geheel in de lijn van de Franse Revolutie gaat dit gepaard met een grote onverdraagzaamheid ten aanzien van wie hier niet in past. Liberté, égalité, fraternité ... ou la mort. Zoiets.

Kleinburgerlijk Vlaanderen

Net die plek bezorgt ons enkele illuste- re denkers, zeker als het over Brussel gaat.

En hoeft het gezegd dat ze als geen ander het plaatje van Brussel als kosmopolitische hoofdstad levend houden. Een oase van multiculturaliteit is het, een walhalla dat in schril contrast staat tot dat kleinburgerlijke Vlaanderen. Maar zie, Mark Elchardus, ook wel eens omschreven als de huisideoloog van de sp.a, gaat in een recent opiniestuk nog een stap verder. Het moet maar eens gedaan zijn om Brussel te betrekken in dat confederale verhaal, vindt hij. De opdeling van het land, dat is iets voor Vlaanderen en Wallonië. Niet voor de hoofdstad. Vreemd genoeg ziet hij dan toch weer een band met Wallonië. “Deze stad spreekt Frans, stemt als Wallonië, hoort bij Wallonië”, pent hij.

Het zal dan toch niet zo makkelijk zijn van zijn geliefde stad buiten de confederale ontwikkelingen te houden?

Waalse kijk

Laten we de dingen eens niet door een Vlaamse bril bekijken, want dat zou ons misschien te ver brengen. Nee, laten we de visie van Elchardus vanuit Waals perspec- tief zien. Zonder de gedeelde belangen te miskennen, worden in Vlaanderen de te- genstellingen binnen de Franse gemeenschap te vaak miskend. Deze zijn financieel van aard (het onderwijs is een permanent discussiepunt), maar ook cultureel, ondanks de gedeelde taal. Dat enkele jaren geleden de naam van Franse Gemeenschap gewijzigd werd naar de Communauté Wal- lonie-Bruxelles, overigens een onwettige benaming, is een dubbel verhaal. Terecht kwam er kritiek op. Plots werd de entiteit Brussel op één lijn geplaatst met Wallonië, wat het beeld van een eentalige Franse stad voedt. Het brengt ons ver van die aparte hoofdstedelijke rol die het derde gewest speelt. Maar waarom het niet andersom bekijken? Eén Franse Gemeenschap? Nee, twee componenten. Een naam die op een onderlinge tegenstelling wijst.

We keren even terug naar Elcharus’ kijk op de zaken. Wat opviel, waren enkele bit- sige reacties uit Wallonië op de uitspraak van Elcharus. Aan Vlaamse kant heerste eerder apathie. Scientia vincere tenebras?

Blijkbaar zorgde de nakende hittegolf voor enige beneveling van de geest van deze academici.

KNIN.

Dwars door Vlaanderen 4 juli 2019

6 BRUSSEL

Binnenland > Antwerpen WEBERS WERKT

OP DE ZENUWEN

Bij de recente parlementsverkiezingen haal- den VB en N-VA in zowel het kanton als de gemeente Beringen samen 45 procent van de stemmen. De stad Beringen mag nog steeds als een bruggenhoofd beschouwd worden van het VB, ondanks het vertrek van destijds langjarig Kamerlid Bert Schoofs. Hij verliet eind 2015 het VB nadat hij niet meer verkozen was voor de Kamer een jaar eerder, en zag zijn kans schoon om bij de gemeenteraadsverkiezingen in 2018 voorzitter van de gemeenteraad te worden, bij de lokale partij Voluit. Deze laatste kon garen spinnen bij de persoonlijke anticampagne die toenmalig sp.allochtoon-burgemeester Mauri- ce Webers tegen Schoofs voerde in de aanloop naar 14 oktober 2018.

Resultaat was dat CD&V, N-VA en Voluit de sp.a na achttien jaar uit het schepencollege bonjourden en Webers de burgemeesterssjerp afpakten ten gunste van CD&V’er Thomas Vints.

Maar daar houdt het effect van de welgemikte rechtse hoek niet op. In de gemeenteraad van juni wou Webers namelijk in zijn beruchte au- toritaire stijl, brullend en tierend, de meerder- heid tot de orde roepen wegens zogenaamde postjespakkerij in de Gemeentelijke Commis- sie Ruimtelijke Ordening (GeCoRo), waarvan hij zelf nooit vies is geweest; van hypocrisie gesproken! Webers eiste uitstel van de stem- ming over dit punt naar de gemeenteraad van september. Dat werd echter koudweg van tafel geveegd door de meerderheid. Maar een voor- stel van Lowie Tielens van het VB haalde het “en plein publique” zonder dat er moest gestemd worden.

De meerderheid ging immers akkoord met het voorstel van Lowie om de kwestie te be- handelen in besloten zitting, tegen de sp.a-eis in. Het VB stelde dit voor omdat er openlijk na- men zouden genoemd worden van kandidaten voor de GeCoRo (door Webers, die zelfs had gedreigd dat in openbare zitting te doen). Of het cordon doorbroken is met deze toegeving van de meerderheid aan VB, laten we in het midden. Maar laat duidelijk zijn dat de huidi- ge meerderheid het gedrag van brulboei We- bers meer dan beu is. Zij blijkt bereid om aan voorstellen van het Vlaams Belang (3 zetels) de voorkeur te geven boven deze van sp.a (9 ze- tels). Met nieuwbakken Kamerlid Erik Gilissen, die getuigt van een rationele en evenwichtige

ingesteldheid, kan het VB vanuit de oppositie over de partijgrenzen heen de komende jaren mogelijk nog meer aan de Beringse politieke boom schudden dan sp.a-brulboei Webers.

Wordt ongetwijfeld vervolgd.

PEINZEND IN HASSELT

Schepen Habib El Ouakili (sp.a) is boos. Zijn echtgenote werd de toegang tot het openbaar vervoer geweigerd. De spreekwoordelijke druppel. “De chauffeur van De Lijn zei tegen mijn vrouw: ‘Uw soort gaat niet mee met mij in de bus.’” Hasselts schepen El Ouakili kreeg in Het Belang van Limburg het eerste en twee- de blad ter beschikking om de rotte appel en racist de mantel uit te vegen, en sprak zijn af- schuw uit omdat ook zijn baby van nog geen jaar oud kennis moest maken met het feno- meen ‘racisme’. “Polariseren is het laatste wat ik wil doen”, zei de schepen, en daarom smeerde hij het uitgebreid in de kranten en op de soci- ale media uit. Enige verdediging van de chauf- feur was nergens te lezen. Sonja Loos van De Lijn liet weten de betreffende chauffeer op het matje te roepen. De laatste jaren hebben chauf- feurs van De Lijn herhaaldelijk geprotesteerd tegen agressie op de bus; chauffeurs werden ineengeslagen door allochtone jongeren, en dergelijke.

GROENE GROETBRENGER

De Turk Kenan Eydogan, werd veroordeeld wegens medeplichtigheid aan een gewapen- de overval. Hij had het terrein verkend en zijn kompanen gemeld dat de kust veilig was.

Een gewone Turk zou daarmee nauwelijks de media gehaald hebben, en als dat toch gebeurde, zou hij K.E. genoemd worden, of

“een inwoner van Sint-Joost-ten-Node”. Maar Eydogan was niet zomaar een Turk. Toen hij hand-en-spandiensten verleende aan die overvallers was hij nog gemeenteraadslid van Groen/Ecolo. Hij kwam dus met naam en toenaam in de krant. Hij heeft intussen ontslag genomen als gemeenteraadslid. Als die naam u bekend voorkomt, dan is dat geen toeval. In de aanloop naar de gemeenteraadsverkie- zingen van 2018 hadden we Aydogan al eens vermeld als één van de vele kandidaten van de “democratische” partijen die banden heb- ben met de Grijze Wolven. Hij had op Face- book een foto geplaatst van een vriend die de wolvengroet bracht. Tot daaraan toe. Maar

Schaliegas is een (aard)gas dat gewonnen wordt uit schalie, een gesteente uit geharde klei. In de Verenigde Staten wordt al vol- op schaliegas geproduceerd, vooral om in de toekomst minder afhankelijk te zijn van klassieke fossiele brandstoffen zoals olie en aardgas. Zoals steeds zijn er voorstanders en tegenstanders van deze vorm van ener- giewinning. De tegenstanders vinden de winning te milieuvervuilend en bovendien zet schaliegaswinning een rem op de verdere uitbouw van duurzame bronnen zoals zonne-energie en windenergie.

In de Antwerpse haven is er het chemisch bedrijf Ineos, dat een nieuwe plastiekfa- briek wil bouwen, een investering van 3 mil- jard euro. Tegen 2024 moet dat een 400-tal banen opleveren. Maar de productielijn zou werken op schaliegas dat uit de Verenigde Staten wordt ingevoerd.

Dat kan niet! Dat mag niet! Dus bliezen de actievoerders van ‘Antwerpen Schalie- gasvrij’ voorbije zaterdag verzamelen. Wij telden exact zeven (7) actievoerders. On- danks dat kleine aantal kon de actie reke- nen op media-aandacht in Het Nieuwsblad, Gazet van Antwerpen en Het Laatste Nieuws.

Zelfs op de regio-zender ATV kreeg de de

actie (een fietstocht…) uitgebreid aandacht.

Goed om weten: de woordvoerder van ‘Ant- werpen Schaliegasvrij’ is ene Pieter Lievens.

En ja hoor, Pieter Lievens was in oktober kandidaat op de provincielijst van de PVDA.

Maar dat kleine detail kreeg u niet te lezen of te horen in de verslaggeving van onze achtbare collega’s.

Renners

Ineos, met als grote baas Jim Ratcliffe, heeft ondertussen de wielerploeg Team Sky overgenomen. Die ploeg koerst sinds 30 april onder de naam Team Ineos.

‘Antwerpen Schaliegasvrij’ gaat daarom samen met enkele andere milieuorganisa- ties protesteren tegen sponsor Ineos tijdens de komende Ronde van Frankrijk die nu zaterdag van start gaat in Brussel. Op donderdag 4 juli zal er actie gevoerd worden tijdens de officiële ploegenvoorstelling op de Grote Markt. En op zondag 7 juli wordt er geprotesteerd tijdens de ploegentijdrit in Brussel. Zo zullen er duivelsmaskers van John Ratcliffe worden uitgedeeld. Ratcliffe is immers een kwelduivel en de schrik van de oceanen. ’t Is ook nooit goed voor onze linkse vrienden.

Allen tegen schaliegas

Hoera, Antwerpen is een nieuwe burgerbeweging rijker. Vorige zater- dag organiseerde de actiegroep ‘Antwerpen Schalievrij’ een eerste fietstocht met picnic.

daarna dook een foto op van Aydogan die “de groet” brengt. Sappig detail: voor hij bij Eco- lo/Groen kwam, was hij kandidaat geweest van de rivaliserende moslimpartij CD&V.

BERISPING VOOR MOORD

De 14-jarige Priscilla Sergeant uit Huizin- gen werd op 20 juli 2012 dood teruggevon- den in een veld in Dworp. Enkele weken later werden drie verdachten opgepakt: een man van 46 jaar en twee minderjarigen van 12 en 16 jaar. De drie hadden het meisje urenlang gepest en gemarteld. Ze dwongen haar on- der andere peper en medicijnen te slikken en urine te drinken. Een dag later overleed het meisje, waarop de drie daders haar lijk ver- borgen in het veld.

Strikt juridisch gezien werd de veertienja- rige Priscilla Sergeant in 2012 niet vermoord, maar in de praktijk kwam het daar wel op neer. In maart dit jaar had de Brusselse jeugd- rechtbank een minderjarige dader schuldig bevonden aan “onmenselijke behandeling met de dood tot gevolg, opzettelijke slagen en verwondingen en aanranding van de eer- baarheid”. Maar ondanks dat had de recht- bank geen enkele sanctie uitgesproken, zelfs geen symbolische. Nu heeft het hof van be- roep die fout zogezegd rechtgezet: een van de jonge daders kreeg … een berisping. De oudste van de twee jongens kreeg zelfs geen berisping, hoewel ook hij schuldig bevonden was aan onmenselijke daden met de dood tot gevolg, opzettelijke slagen en verwondingen en aanranding van de eerbaarheid. Maar vol- gens de jeugdrechtbank was een uithanden- geving niet meer mogelijk. De enige andere mogelijke maatregel, een berisping, stond dan weer niet in verhouding tot de feiten. De dader verbleef wel in een jeugdinstelling,

maar heeft nooit enig schuldinzicht getoond.

Beide jonge daders lopen nu vrij rond, met een blanco strafblad.

VOOR DE ZOVEELSTE KEER HOFSTADE

Zoals bijna elke zomer waren er ook dit jaar weer rellen met “Brusselse jongeren”

in het recreatiedomein Sport Vlaanderen in Hofstade. Veertig jongeren veroorzaakten daar incidenten. De politie werd opgetrom- meld en die zette enkele relschoppers uit het recreatiedomein. Er werd echter niemand gearresteerd. Sinds de zware rellen van april 2011 moet men betalen om in de strandzone binnen te mogen, maar dat schrikt de “jon- geren” duidelijk niet af. In Nederland mogen zwembaden en recreatieparken “zwarte lijs- ten” opstellen van relschoppers in zwemba- den en recreatieparken, zodat men hen de toegang kan weigeren. Maar in dit apenland interpreteert men de privacywet veel stren- ger. Hier zijn zo’n lijsten verboden. Tot grote vreugde van de gewelddadige “jongeren”.

Overigens, diezelfde jongeren veroorzaakten al problemen in de autobussen van en naar Hofstade. Een woordvoerster van De Lijn vatte het als volgt samen: “De grote groep jonge- ren zorgde voor heel wat overlast. Niet alleen was er verbale agressie en pestgedrag naar chauffeurs en medereizigers toe, in één bus sneuvelde zelfs een ruit. De jongeren blok- keerden ook de deuren en duwden aan elke halte op de bel. Omdat heel wat van onze eigen controleurs op de bussen rond Rock Werchter actief waren, hebben we de politie opgetrommeld. De agenten hebben uitste- kend opgetreden. Eén bus moest zijn reisweg onder politiebegeleiding verderzetten.”

KvC