Maandblad
41e jaargang, nr. 4, februari 2021Colofon
Voor u ligt het maandblad van het Oecumenisch CityPastoraat van Nijmegen.
Het maandblad beoogt door zijn inhoud de verbinding binnen het OCP te versterken. Iedereen is welkom informatie met elkaar te delen of een bijdrage te leveren.
Het ligt in de bedoeling het maandblad 10 maal per jaar te laten verschijnen.
Het eerstvolgende maandblad verschijnt in maart 2021. Bijdragen voor deze editie kunnen voor 26 februari worden ingediend bij een van de redactieleden of via maandblad.ocp@gmail.com.
Het maandblad wordt digitaal kosteloos verspreid. Als u het wilt ontvangen, kunt u zich bij de redactie hiervoor opgeven. Een postabonnement kost 20 euro per jaar, te betalen op de rekening NL52 INGB 0007 6455 94 t.n.v. Stichting tot bevordering van de Oecumene. U kunt voor een postabonnement contact opnemen met de redactie.
De redactie bestaat uit
Joeri Folman
Joke Jansen-Leyten Jaap van der Laan Jetske Tinnevelt
Inhoudsopgave
Van de redactie 4
Geen groot, wel een klein verhaal: meubels verplaatsen of een nieuw begin?
4
Ter overweging: uit een preek van Aurelius Augustinus 5 Persoonlijke ervaringen/overwegingen in deze lockdown-periode 6
“Welkom aan de kijkers thuis” (1) 8
Mijn Coventry-verhaal 9
Het licht van uw gelaat 11
Vanuit de werkgroep Diaconie 12
Vieringenrooster 15
Adressen 15
Van de redactie
Een nieuwe maand zonder vieringen – voorlopig blijft de lockdown nog in stand en daarmee de Stevenskerk gesloten. Digitaal gaan we dus op weg naar Pasen, met in dit maandblad onder meer een suggestie van Lex voor de 40-dagentijd.
In het verleden werd in het Maandblad regelmatig een overweging afgedrukt, die in de maand daarvoor in één van de vieringen van het OCP was gehouden. Kortgeleden zijn wij daarmee gestopt omdat alle overwegingen op de website www.stadskerknijmegen.nl worden verzameld en daar te lezen zijn. Om in het Maandblad toch telkens een meditatieve tekst te laten verschijnen is ons redactielid Jaap van der Laan begonnen met een serie fragmenten uit preken uit de geschiedenis - onder de noemer Ter overweging... Daarin zijn tot nu toe fragmenten geplaatst van preken van bijvoorbeeld Thomas à Kempis, Johannes Chrysostomus, Dorothee Sölle, in dit nummer van Aurelius Augustinus.
Onze vraag aan u als lezer is, of u toch niet liever maandelijks een overweging uit een viering van het OCP in het Maandblad wilt lezen (die natuurlijk ook op de website beschikbaar blijft).
In dat geval lijkt het ons, in verband met de balans in de publicaties, wellicht beter om te stoppen met maandelijks een preekfragment van grote predikers uit de geschiedenis van de kerk. Wilt u aan ons doorgeven wat uw mening hierover is?
Geen groot, wel een klein verhaal: meubels verplaatsen of een nieuw begin?
Bärbel de Groot-Kopetzky
Discussies op tv en sociale media gaan over de economie na de coronacrisis, de vermeende fraude van ouders m.b.t. de toeslag, de verdwenen vaccins en nu over rellen en plunderingen op straat. Ik blijf me afvragen of dat nu echt de meest belangrijke vragen zijn. Het klimaatbeleid lijkt op de achtergrond te raken. Want er zijn wel andere dingen, dringender dingen, te doen. We snakken ernaar ons oude leven terug te krijgen. Wat echter van belang is voor de toekomst van mens, dier en plant op deze aarde is het klimaat. Waarom heeft het zorgen voor een nieuw beleid geen prioriteit? Zijn we te lui, hebben we alleen oog voor het meest voor de hand liggende en vergeten wij de toekomst?
Ik herinner mij een van de vele verhalen van mijn grootvader. Hij had een groot gezin en ging daarom heel vaak op “Montage”, dat betekende dat hij hele weken van huis was om mee te werken aan grote infrastructurele werken zoals bruggen, wegen enzovoorts. Als hij dan weer thuis was moest er het een en ander gebeuren. Maar al te vaak vroeg mijn grootmoeder om de meubels in de woonkamer te verplaatsen. Zij wilde de kamer, zo had ze bedacht, nog mooier en aantrekkelijker maken. Iedere keer moest mijn opa de meubels van de muur halen
en verzetten. Hij had er een hekel aan. Op gegeven moment had hij er zo genoeg van dat hij bedacht hoe hij mijn grootmoeder te slim af zou zijn. Toen hij weer eens de meubels moest verplaatsen ging hij nieuw behang op de muren plakken. “Heel mooi”, zei mijn oma. Toen zij echter de meubels op een nieuwe plaats wilde zetten riep mijn grootvader: “Kijk goed uit!”
Toen pas ontdekte zij dat het nieuwe behang precies rondom de oude plek van de meubels geplakt zat. Zij moesten blijven staan waar zij stonden! Totdat de kamer wederom nieuw behang zou krijgen, maar dat zou wel duren. Mijn grootmoeder was een spaarzame vrouw.
Vandaag vraag ik me af of onze politici en opiniemakers niet hetzelfde doen als mijn grootvader: ze plakken nieuw behang rond de oude vragen en zie, het lijkt een ingrijpende verandering. Maar helaas ontlopen we zo de noodzakelijke veranderingen. Een kleine schoonheidsoperatie, maar geen echt nieuw begin. Mijn grootvader ontliep het gesprek met mijn grootmoeder. Ontlopen wij niet ook te vaak het gesprek en de communicatie over de meest dringende vragen over het klimaat en het behoud van deze aarde als goede plek om te leven voor mens, dier en plant? Zouden niet ook wij aan een echte schoonmaak van de muren moeten beginnen?
Ter overweging: uit een preek van Aurelius Augustinus
Met de liefdevolle hulp van de Heer onze God moeten wij proberen door aalmoezen en vasten en gebeden de verleidingen van de wereld de baas te worden, alsook de listen van de duivel, de moeiten van het leven hier op aarde, de verlokkingen van de menselijke natuur, het golven van de woelige tijden en alle lichamelijke en geestelijke tegenslagen. Het past een christen zich hier heel zijn leven vol vuur op te richten, maar toch vooral bij de nadering van het feest van Pasen, dat bij zijn jaarlijkse terugkeer ons denken prikkelt: het vernieuwt in ons de heilzame herinnering dat onze Heer, de enige Zoon van God, ons zijn liefde bewezen heeft, toen hij gevast en voor ons gebeden heeft.
Het woord aalmoes komt van het Griekse ‘eleèmosunè’, dat ‘barmhartigheid’, ‘liefde’
betekent. Welnu, kan men zich een grotere liefde jegens ongelukkige mensen denken dan dat de Schepper van de hemel neerdaalde uit de hemel, en dat de Maker van de aarde zich bekleedde met een aards lichaam? Is er een grotere liefde denkbaar dan dat Hij, die in de eeuwigheid aan de Vader gelijk blijft, aan onze sterfelijkheid gelijk gemaakt is, en dat de Heer van de wereld de gestalte van een slaaf opgelegd kreeg – opdat het brood zelf honger zou hebben, de verzadiging dorstig zou zijn, de kracht verzwakt, het gezonde verwond, opdat het leven zou sterven? En dit alles opdat onze honger gestild zou worden, onze dorst gelest, onze zwakheid getroost, onze hardheid vernietigd, opdat onze liefde zou ontvlammen. Kan men zich een grotere liefde denken dan dat de Schepper geschapen werd, de Meester dienstknecht werd, de Verlosser verkocht werd, dat Hij die ons verheft vernederd en Hij die ons opwekt gedood werd?
Ons wordt bevolen aalmoezen te geven opdat er brood is voor wie honger heeft; Hij zelf heeft, om onze honger te stillen, zich voor ons aan beulen overgegeven.
Ons wordt bevolen de vreemdeling op te nemen; Hij kwam voor ons in zijn eigen huis, maar zijn eigen mensen hebben Hem niet opgenomen.
Laat onze ziel daarom Hem prijzen, die al onze wandaden vergeeft, die al onze kwalen geneest, die ons leven redt van het graf, die ons kroont met liefde en erbarmen, die ons overstelpt met geluk.
Laten wij dus onze aalmoezen des te rijkelijker en des te vaker uitdelen, naarmate de dag nadert waarop wij de aalmoes gedenken die ons geschonken is.
En bedenk: vasten zonder barmhartigheid heeft voor degene die vast, geen enkele zin.
Aurelius Augustinus (354-430), Sint Augustinus voor ingewijden, geldt als de belangrijkste theoloog van de westerse kerk in de oudheid. Hij was bisschop in Hippo Regius, een stad in Noord-Afrika, die tegenwoordig Annaba heet, in Algerije – aan de grens met Tunesië. Wanneer Augustinus deze preek (Sermo 207 – In Quadragesima) gehouden heeft is (mij) niet bekend.
Vindplaats van de preek: www.augustinus.it/latino/discorsi/discorso_263_testo.htm
Jaap van der Laan
Persoonlijke ervaringen/overwegingen in deze lockdown- periode
Mathé Prick
Doordat de vieringen uitvallen heb ik de mogelijkheid rond te kijken op tv en pc. Ik zie dan heel verschillende vormen van zondagsviering voorbijtrekken. Allemaal heel gemotiveerd en indringend, maar toch heel wisselend van presentatie.
Een aantal weken hebben we vanuit de Stevenskerk gestreamde vieringen uitgezonden – met of zonder bezoekers –, daarna hebben we vieringen-op-papier op de site geplaatst, eventueel met een link naar gezongen liederen. En ook was er als pilot een opname van een preek van Henk Gols vanuit de Stevenskerk.
Voor mijzelf roept deze tijd vragen op over onze bestaande kerkelijke praktijk, maar biedt ook inspiratie. Vragen over wat ik nu mis, nu ik niet naar de Stevens kan, wat het samenzijn met anderen voor mij betekent, hoe de stadskerk-vieringen passen bij mijn eigen religieuze beleving.
Vanuit een traditioneel katholiek milieu heb ik de invoering van de volkstaal in de toen nieuwe liturgie van de Boskapel meegemaakt, ik kende Huub Oosterhuis en Bernard Huibers persoonlijk en was jaren trouwe bezoeker van de Dominicuskerk in Amsterdam. Marianne en ik zijn daar ook getrouwd. Terug in Nijmegen ontdekte ik op zeker moment het OCP – ik heb altijd gezegd dat dit soort vergaande oecumenische samenwerking en samen vieren alleen mogelijk was door een vrij strakke liturgievorm aan te houden, strakker dan ik bijvoorbeeld in Amsterdam gewend was.
Toch verlang ik in deze tijd van afstand nemen ook weer terug naar de tijd met échte experimenten. Verrast worden door de verkondiging, door liedteksten of door nieuwe muzikale vormgeving.
Nu wordt elke viering voorbereid door een liedkeuswerkgroep, vier gemeenteleden en de cantor. Liederen kiezen is méér dan dat: het is proberen in te voelen hoe een viering kan of zou moeten verlopen. Muzikaal, qua teksten, hoe breng je de viering dichter bij mensen.
Zeker nu wij zelf niet aanwezig kunnen zijn.
Het wezenlijke van vieren is samen vieren, dat kun je digitaal nooit terugbrengen. Maar ook denk ik aan vieren van de actualiteit: wat betekent de pandemie voor ieder van ons, wat betekent de avondklok voor ons; wat betekenen de rellen voor ons, ook in Urk, waar de gemeenteraadsvergadering begint met gebed ...
Mogelijk kunnen we voor het tweede jaar niet samen lijden en dood van Christus herdenken.
Hoe vieren we wanneer we weer wél kunnen samenkomen: uitgelaten, of juist met veel stilte? In een besloten gemeenschap, of met een open raam naar de wereld, en hoe geef je dat dan vorm? Hoe kun je in de liturgie ruimte bieden voor alle gevoelens die we de afgelopen maanden niet konden uiten? En moet dat nog met 1½ meter afstand, of kunnen we elkaar weer handen geven, kussen? Kunnen we weer koffiedrinken?
Ik denk dat het heel belangrijk is nieuwe vormen te vinden, oude vormen te herijken. Zeker in een gemeenschap waar velen van ons een verschillende achtergrond en beleving hebben.
Ik heb hierover geen duidelijk beeld voor ogen; ik denk wel dat we allen open moeten zoeken naar vormen die horen bij deze tijd. Het zou mooi zijn wanneer we daarover met elkaar ideeën of liever nog ervaringen zouden kunnen uitwisselen.
Mathé Prick 30-1-2021
“Welkom aan de kijkers thuis” (1)
Hubert Hendriks
Bij het bekijken van livestream kerkdiensten ben je een onbekende gast. De afgelopen twee maanden heb ik me op dit fenomeen gestort en ben daar door de bank genomen spiritueel niet gelukkig van geworden. Zeg maar gerust mistroostig.
Ondanks dit negatieve begin wil ik wel mijn respect uitspreken voor al die kerken en hun vrijwilligers die middels livestream uitzendingen proberen hun band met de gemeenschap te bewaren. Maar de resultaten van deze goede wil verdienen een kritische kijk en daarmee meteen een uitnodiging om samen op zoek te gaan naar wat beter of anders kan.
Veel kerkgenootschappen gaan nu worldwide. Livestreams maken het zo mogelijk om in de gaarkeuken van de Nederlandse liturgiepraktijk te kijken en wellicht zonder daarbij na te denken, maken ze de oorspronkelijke betekenis van liturgie waar: ‘openbare eredienst’.
Livestream als teken van gemeenschap
De gemeenschap herkent in de livestream het hen vertrouwde en dat kan wellicht goed werken. Maar het vertrouwde wordt door de livestream een openbare aangelegenheid. Dan gelden andere criteria. Televisie is heel iets anders dan met bekenden in de beslotenheid van je eigen gebouw zijn. Televisie drukt je op wat concreet getoond en gehoord wordt en daar moet de kijker het mee doen. De gemeenschap geeft zich als het ware bloot en stelt zich zo kwetsbaar op.
Wat heb ik bekeken.
Ik heb vele weken een grote hoeveelheid livestreams bekeken van allerlei denominaties. Ik heb gekeken met de vraag of ik geboeid raak door beeld en geluid waarbij ik me vooralsnog neutraal heb opgesteld ten opzichte van de inhoud. Een aantal keren werd ik diep geraakt, soms heb ik me geërgerd en ook heb ik me geschaamd. Vandaar dat ik aantekeningen ben gaan maken en deze deel met anderen waardoor meerdere professionals meekijken. Daar ontstaat als vanzelf een opsomming van ervaringen uit en een artikel over deze bevindingen met mogelijke conclusies en adviezen. Daar wordt dus aan gewerkt.
Allerlei kerken voelen zich onhandig en onthand tijdens de huidige lockdown en daarom worden nieuwe technieken uitgeprobeerd. Niet alleen de organisatoren van kerkdiensten maar ook individuele kerkprofessionals zoeken nieuwe wegen. Zo kwam ik een gitaarspelende priester in kazuifel tegen en een dominee aan de keukentafel. Ook kerkkoren komen met opnames.
Daardoor ontstond het idee om een overweging van Henk Gols in beeld te brengen met daarbij de lezing en muzikale omsluiting. Die hebben jullie allemaal kunnen zien. Voor diegenen die dit experiment gemist hebben kun je kijken door op deze link te drukken:
http://bit.ly/henk3101
Uiteraard ben ik heel benieuwd wat jullie van dit experiment vinden. Graag reacties op: hubertcwhendriks@gmail.com. Van de ontwikkelingen zal ik jullie op de hoogte houden.
Houd vol en blijf gezond.
Hubert Hendriks
Mijn Coventry-verhaal
Joke Poot
Elke vrijdagmiddag om half één komt een aantal mensen bij elkaar in de Stiltekapel van de Stevenskerk, waar het Cross of Nails zich bevindt. We bidden daar voor Vrede en Verzoening voor de wereld en voor alle mensen in verschillende situaties en posities. Toen ik daar geregeld heen ging, dacht ik dat het een “toevallig” gebeuren in mijn leven was, ik heb namelijk lang geleden ruim een half jaar in Engeland gewerkt. Na drie jaar juf op een basisschool te zijn geweest had ik de kans om daar als een soort au pair te gaan werken.
Het werd Coventry. Ik werkte er samen met een Noors echtpaar in het Kennedy House (dat er nu niet meer is). In dat huis kwamen groepen volwassenen, maar meestal jongeren van de middelbare school. Ze kwamen er om iets te ontdekken van het verhaal van de Cathedral, het ontstaan, wat er daar wordt georganiseerd en wat er te zien is aan symbolen en prachtige kunstwerken.
Wij als medewerkers hadden de schone taak om voor de groepen te koken en het huis schoon te houden. We moesten ook de dekens uitkloppen en boodschappen doen, en soms mochten we mee op een excursie. Daarnaast was er tijd genoeg om beter Engels te leren, de stad te bezoeken en met anderen uitstapjes te maken. Mijn dagelijkse gang was wel steeds even naar de Cathedral, en daar hoorde ik over de geschiedenis, het bombardement, de ruïne van de oude kerk en de schoonheid van de nieuwe kerk. Ik vernam ook dat er een Duitse man werkte van de organisatie Aktion Sühnezeichen. Die organisatie had onder andere als doel om mensen uit de gebombardeerde steden Coventry en Dresden weer tot elkaar te brengen en verzoening te bewerkstelligen.
Ik had inmiddels veel contacten en voelde me er goed thuis. Het bijzondere was ook dat mij in 1973 werd gevraagd om een speechje te houden in de Cathedral, om Groot-Brittannië
welkom te heten in de EU! Er waren wel mensen uit Nederland gevraagd, maar blijkbaar was het niet mogelijk om iemand te “krijgen”. Er waren veel vertegenwoordigers uit andere EU- landen… Enfin, het was een prachtige viering. Fanfare for Europe! Zelfs de koningin was aanwezig en het werd uitgezonden op tv.
Ik heb mijn verhaal uitgesproken in die overvolle kerk. (Afgelopen jaar, met alle gedoe over de Brexit, heb ik weleens gedacht: “Nou, daarvoor heb ik jullie toch niet welkom geheten!”).
Mijn tijd in Coventry kwam ten einde. Na die tijd heb ik nog in een tehuis voor verstandelijk gehandicapten in de buurt van Birmingham gewerkt.
Zeven jaar geleden ben ik met Henk Gols naar een “gathering” in Coventry geweest. Het was een week van gesprek en ontmoeting met vele mensen uit de hele wereld die samenkwamen in gebed en op vele fronten actief waren. Nu wil het geval ook dat mijn ouders, die in het Bezuidenhout woonden, een wijk in Den Haag die in de oorlog zwaar gebombardeerd werd, ook betrokken waren bij het Cross of Nails. Ik heb me dat pas veel later gerealiseerd. De katholieke en de protestantse kerk mochten het Cross jaarlijks in hun kerk een plek geven.
Op een zondag mocht mijn vader in een plechtige, mooie viering, als ouderling van de PKN, het Cross of Nails op een roodfluwelen kussen de rooms-katholieke kerk binnendragen.
Als ik deze verhalen nu zo bezie, ligt er een link tussen al deze Coventry-“gebeurtenissen” en wat ik nu wekelijks doe: meebidden voor Vrede en Verzoening.
Het licht van uw gelaat
een digitale 40-dagenretraite
De Jezuïeten in Nederland en Vlaanderen organiseren tweemaal per jaar een online retraite, één in de adventstijd en één in de vastentijd. Op Aswoensdag 17 februari gaat onder de titel Het licht van uw gelaat de retraite van 2021 van start. De retraite eindigt op Paaszondag.
Wanneer je meedoet krijg je dagelijks een gebedsmail met bijbelteksten, meditatieve vragen, citaten en praktische tips. Iedere zaterdag zal er via Zoom een geleide meditatie plaatsvinden. Daarin worden de deelnemers uitgenodigd om in gebed terug te blikken op de gebedstijd, alleen en tegelijk verbonden met de andere deelnemers. Deze wekelijkse meditaties verschijnen ook op YouTube, zodat je ze ook op een later tijdstip kunt volgen of nog eens kunt terugzien. Het geheel vormt een innerlijke reis om de 40-dagentijd, de Goede Week en het Paasmysterie intenser te beleven.
In deze tijd van corona biedt de online retraite de mogelijkheid om je toch in verbondenheid met velen door gebed en bezinning voor te bereiden op Pasen. Voor deze retraite rekenen de jezuïeten op 20.000 retraitanten uit Nederland en Vlaanderen.
Ignatiaanse spiritualiteit
De retraites stoelen op de zgn. ignatiaanse spiritualiteit. In deze retraite staan korte bijbelteksten centraal. Het gaat niet over bijbelstudie, maar over bidden met de Bijbel. Je probeert stil te worden en aandacht te hebben voor wat het Woord van God met jou doet.
Het voelen met je hart is daarbij belangrijk. De vragen die in de gebedsmail bij de bijbelteksten worden gesteld, helpen hierbij.
De jezuïeten hebben een ruime ervaring opgebouwd met online gebed en bezinning. Zo is er al veel jarenlang de app ‘Bidden onderweg’ die je, waar je ook bent, dagelijks een korte meditatie biedt aan de hand van het lopende bijbelrooster. De online 40-dagenmeditatie is alweer de veertiende op rij.
De onmiddellijkheid van de vraag wat het Woord van God met jóu doet, is niet altijd even gemakkelijk of voor de hand liggend, maar is nooit úitsluitend, is mijn persoonlijke ervaring.
De toonzetting is en blijft open en uitnodigend. Dat heb ik ook ervaren tijdens de afgelopen adventsretraite. De Zoom-meditaties (van een half uur) bestonden uit een reeks van korte overwegingen afgewisseld met muziek, waarbij je aan de hand van mooie kunstzinnige afbeeldingen (in dit geval van ‘herfstblad’) genoeg tijd kreeg om een en ander op je te laten inwerken.
Hoe?
Je schrijft je in door je e-mailadres op te geven via www.40dagenretraite.org. Je ontvangt gedurende de 40-dagentijd zoals gezegd dagelijks een gebedsmail. Als je er niet aan toekomt de mail te lezen is er niets aan de hand, je loopt geen achterstand op. Je kunt gewoon aansluiten zodra het je uitkomt. In het online gastenboek op ignatiaansbidden.org/gastenboek kun je gebedservaringen delen. Om de zaterdagse meditatie live bij te wonen moet je tevoren Zoom op je pc, laptop, tablet of smartphone installeren. Zoom is eenvoudig in het gebruik. Je krijgt kort voor iedere meditatie per e-mail een link toegestuurd, die je moet aanklikken. Volg vervolgens de aanwijzingen, en het gaat vanzelf.
Mocht je ook meedoen, dan wens ik je graag een inspirerende meditatie toe.
Lex Hustinx
Vanuit de werkgroep Diaconie
Digitale veertigdagencollecte voor Caminul Phillip
De Werkgroep Diaconie van het OCP organiseert jaarlijks in de veertigdagentijd een collecte voor een goed doel ergens in de wereld. Er zijn doelen te over, ook gezien de situatie waarin de wereld tegenwoordig verkeert. Lastig kiezen, maar we besloten om bij een ons vertrouwd doel te blijven: Caminul Phillip, het opvanghuis voor kinderen in de achterstandswijk Ferentari in Boekarest, Roemenië. De reden is dat we in onze steun aan het opvanghuis, zeker in deze tijd, wel een inhaalslag mogen maken. Door de coronacrisis gingen al onze gebruikelijke activiteiten voor Caminul Phillip (de vastenmaaltijd, de boekenmarkt en de Roemenië-zondag) vorig jaar niet door. Daardoor kwam er veel minder geld binnen dan in de jaren daarvoor. Gulle, spontane gevers binnen het OCP zorgden ervoor dat we afgelopen december toch nog 500 euro konden overmaken, maar aan het einde van 2019 maakten we, ter vergelijking, zelfs meer dan 3000 euro over.
Dat is een heel verschil, en mede omdat we op dit moment niet weten of er komend jaar wel weer acties zoals een boekenmarkt mogelijk zullen zijn, vragen we u of u in de veertigdagentijd een donatie wilt overmaken voor Caminul Phillip. Doneren via de collecteschaal zit er de komende tijd helaas niet in. Onder aan dit bericht vindt u onze bankgegevens.
Hulp aan Caminul Phillip is hard nodig. De doelgroep van het opvanghuis – kansarme kinderen en hun families in gettowijk Ferentari – wordt hard getroffen door de crisis. Ten eerste door de ziekte zelf en door de toename van de werkloosheid, die in een achterstandswijk als Ferentari extra hard toeslaat. Zo lezen we in een nieuwsbrief over de situatie in deze wijk: “In oktober bleek een gezin, een moeder met vier dochters in een eenkamerwoning, zo armoedig dat ze op de grond (beton) moesten slapen met wat oude dekens.”
Daarnaast is het voor de kinderen nu extra moeilijk om goed onderwijs te krijgen. De scholen waren de afgelopen maanden gesloten. Net als in andere landen vond het onderwijs grotendeels online plaats. Dat is in een achterstandswijk problematisch: veel kinderen beschikken niet over de benodigde apparatuur, en waar wel een smartphone, laptop o.i.d. en een internetverbinding aanwezig zijn, missen de vaak beperkt opgeleide ouders de knowhow om hun kinderen uit te leggen hoe de digitale middelen werken. En gewoonlijk ving het opvanghuis een groot aantal kinderen uit Ferentari op en gaf ze dan, behalve bijles en sport- en spelmogelijkheden, ook dagelijks een warme maaltijd. Door de coronamaatregelen kan er nu maar een beperkt aantal kinderen opgevangen worden. Dat betekent dat veel kinderen die zo broodnodige warme maaltijd missen.
Het team van Caminul Phillip heeft zich het afgelopen jaar hard ingespannen om de achtergestelde kinderen toch zo goed mogelijk te ondersteunen. Het opvanghuis heeft in 2020 vier tablets en zes telefoons gekocht voor kinderen die zelf niet konden beschikken over apparatuur. De medewerkers geven op afstand bijles en praktische en psychosociale ondersteuning. Soms gebeurt dat telefonisch. Ook de ouders van de kinderen worden op allerlei manieren bijgestaan. Voor het gezin dat op het beton moest slapen werd een bed aangeschaft. Daarnaast brengen de medewerkers van Caminul Phillip dagelijks eten naar de kinderen thuis – een hele klus.
Voor de jongere kinderen, uit de lagere klassen van de basisschool, is online ondersteuning lastig en niet toereikend. “Voor die kinderen”, zo lezen we in een recente nieuwsbrief van het opvanghuis, “is fysiek contact cruciaal. Ze hebben een glimlach, knuffels en bemoediging nu meer dan ooit nodig.” De jonge kinderen kunnen mondjesmaat naar het opvanghuis komen en krijgen daar dan ook ontbijt en lunch. Ook de oudere kinderen kunnen af en toe terecht in het opvanghuis om er, met inachtneming van de coronaregels, bijvoorbeeld samen te sporten of te knutselen.
De Roemeense overheid overweegt op dit moment om de scholen weer te openen. Maar u begrijpt dat de toekomst heel onzeker is en dat er voorlopig nog geen einde zal komen aan de vele problematische omstandigheden, zeker niet voor de bewoners van een van de armoedigste plekken in Europa.
Wilt u Caminul Phillip steunen? Maakt u dan geld over naar de rekening van de Werkgroep Diaconie: NL42 INGB 0000 7488 80 ten name van Diaconie O.C.P. Nijmegen onder vermelding van ‘Vastencollecte Roemenië”.
Joeri Folman, joerifolman@gmail.com Werkgroep Diaconie OCP
Vieringenrooster
Ten gevolge van de coronamaatregelen worden er de komende tijd geen vieringen gehouden, niet in de Stevenskerk en ook niet online. Wel wordt iedere week de liturgie van die week met de overweging van de betreffende voorganger op www.stadskerknijmegen.nl geplaatst. In deze liturgie vervalt de oudtestamentische lezing.
Viering: 17 februari (Aswoensdag) – online viering OCP en Marikenklooster Voorgangers: Ds Ekkehard Muth en Ds Anneke de Vries
Lezingen: Jesaja 58:1-10 en Matteüs 6:1-6,16-21
Viering: 21 februari, eerste zondag veertigdagen Voorganger: ds Johan Dorst
Lezingen: Marcus 1:12-15
Viering: 28 februari, tweede zondag veertigdagen Voorganger: Ds Paul Oosterhoff
Lezingen: Marcus 9:2-10
Viering: 7 maart, derde zondag veertigdagen Voorganger: Ton Bun SM
Lezingen: Johannes 2:13-22(25)
Viering: 14 maart, vierde zondag veertigdagen Voorganger: Dhr Toine van den Hoogen Lezingen: Johannes 6:(1) 4-15
Adressen
Bestuursleden
Louise Otte, tel. 06-31578507, e-mail: otteweening@hotmail.com Harry de Vries, tel. 06-30040028, e-mail: hdevries56@live.nl
Secretariaat OCP:
e-mail: info@stadskerknijmegen.nl, website: www.stadskerknijmegen.nl
Penningmeester OCP:
Functie vacant
Stichting tot bevordering van de Oecumene, NL52 INGB 0007 6455 94
Cantorij:
Cantor: Wolfgang Lange, e-mail: wklange@hotmail.com
Koster/beheerder St. Stevenskerk:
Rens Schulte, tel. 024-3604710, e-mail: info@stevenskerk.nl
Voorgangersoverleg:
Jan van Hooydonk, tel. 024-3730218, email: jan.van.hooydonk@chello.nl
Contactpersoon Pastoraat:
Joke Poot, tel. 024-3559193, e-mail: pootjohanna@gmail.com
Werkgroep Liturgie/Liedkeuze:
Mathé Prick, tel. 06 - 10689009, e-mail: mjj.prick@hccnet.nl
Werkgroep Kinderen:
Ron Visser, tel. 024-3237017, email: visserbliemer@kpnmail.nl
Werkgroep Diaconie:
Joeri Folman, tel. 06-16760333, e-mail: joerifolman@gmail.com
NL42 INGB 0000 7488 80, t.n.v. Diaconie O.C.P. Nijmegen
Redactie Maandblad O.C.P.:
e-mail: maandblad.ocp@gmail.com
www.stadskerknijmegen.nl info@stadskerknijmegen.nl
