Zaterdag, 31 Januari 1953 - Ho. 242
VRIJBEID EN
DBMOC.RATIE
Meer lijn in de Middenstandspolitiek?
(Zie pag. 5)
WEEKBLAD VAN. DE VOLKSPARTIJ VOOR VRIJHEID EN DEMOCRATIE
EXTREMISME EEN WEZENLIJK GEVAAR
H et schijnt mède tot het fatum der Wes~
· terse demoèratiè· te. behoren. dat zij in de ·kritieke fase van haar bestaan· op twee fronten,heeft te strijden. Op het ogenblik zelf, waarop zij ten koste van geweldige financiële offers bezig is haar defensieve kracht tegen het linkse extremisme tot het uiterste op te voeren eist het extremisme van rechts op~
nieuw ....- voorlopig - haar aandacht, straks misschien haar ook hier meer tastbaar op het defensieve gerichte zorgen op.
Tot 1914 mocht men de democratie tot de verworvenheden onzer westerse beschaving rekenen, die enkel uitbreidingsmogelijkheden kende. Consolidatie mocht hier of daar nodig zijn, wezenlijke bedreiging b~hoéfde zij, nàar 't zich liet aanzien, niet te duchten. De . eerste wereldoorlog werd aanvankelijk. meer als een· economische machtsstrijd tussen de Westt;rse democratieën onderling gezien dan .als een ·worsteling om de dèmocratie. zelve.
Wat in CentJ;aal- en Oost-Europa aan res- tlipten van feodalisme aanwezig was werd nauwelijks als potentiële bedreiging· det de.- mocratie onderkend. De ineenstorting van . drie Keizerrijken scheen de definitieve over-
winning der democratie te betekenen, die door de tevoren welhaast onmogelijk geachte mili-
taire krachtsinspanning der Westerse vol~
ken was gered van het gevaar van de onder- gang, waaraan zij in het eerste critieke sta- dium van de oorlog was blootgesteld.
•
• • •
Nog eer de strijd op het Westelijk front beëindigd was, vertekende de .. proleta- rische revolutie" in het oude Czarenrijk het ons vertrouwde beeld van de democratie voor Westerse ogen tot O!Jherkenbaar wordens toe. Hoe weinig dit destijds in zijn definitieve karakter werd onderkend, moge ik duidelijk maken door een anecdotisc::he herinnering, die bij mij onper het schrijven dezer regelen naar boven komt: in het maandblad Jong-Holland, het orgaan van de Bond van Jonge Vrijzinni- gen, waarvan mr. Oud in ons hoofdartikel van de vorige week nog gewaagde. had ik als
·mijn overtuiging geuit, dat de Russische revo- lutie in haar gevolgen wel eens van gelijke of zelfs grotere betekenis zou kunnen zijn als de Franse van 1789. Daarover werd ik toen al- lérvriendelijkst onderhouden door niemand
minder dan de heer Chr. Nuis, de zeer be- kwame buitenlands-overzichtschrijver van het .Handelsblad dier dagen, die mij op grond van
allerlei argumenten trachtte aan te tonen, dat ,.straks" ook in Rusland alles wee! in nor- male banen. zij 't dan gemoderniseerd, terug zou keren!
Ongetwijfeld is Sovjet-Rusland sinds 1918 opgetreden als de permanente rus~verstoqrder der Westerse deri10cratie. En het' heeft in het ,historische spel der krachten in het nationaal-
socialisme een tegenspeler gecreëerd; aan het
wezen der democratie even vijandig als het communisme zelf, dat het daarom beurtelings als partner en als tegenstander op het wereld-
toneel tegemoet treedt.
Zó staan inderdaad sinds 1918 de stuk- ken internationaal opgesteld en daarmede zijn beeld en positie der democratie sindsdien ra- dicaal gewijzigd. Geen wonder dat het de aanhangers der èemocratie moeilijk valt, nu ook hun eigen positie duide:ijk te bepalen!
• • •
Want het gaat niet alleen om het beeld der democratie of om communisme en nationaal-socialisme, die dit beeld zo grondig hebben geretouç.heerd dat de democratie zel- ve zic)J. daarin nauwelijks herkent. Zij is zelve
en ook-nog op geheel andere wijze, direct, be- trokken bij het historische proces, .. dat zich rondom haar afspeelt. Dat historisch proces is staatkundige machtsstrijè én ideologische strijd in enen. In een machtsstrijd nu kan van een-beslissing sprake zijn, waarbij de ene par-
W de andere overwint en haar eigen positie vèrstevigd ziet. Uit een ideologische strijd daarentegen komt moeilijk e~n der partijen te voorschijn zonder tekenen met zich mee te dragen, haar ingeprent door de macht, waarmee zij werd geconfronteerd en waarmee zij zich moest meten. Een ~emoccatie, die gaat .,ordenen" en een overheidsapparaat opbouwt dat meer en meer het leven van enkeling en gemeenschap gaat beheersen. geeft voedsel aan de mythe van de staatsalmacht. waarme- de haar aartsvijanden haar ten dode bedrei- gen en ondermijnt het verantwoordelijkheids- besef en het persoonlijke waardighcidsbesef.
in het zelf-doen als taak en roep:ng voor de enkeling besloten, die tegelijk levensvoor- waarde voor de democratie en de democrnti- sche gemeenschapsiclee z:jn.
.. . ..
Z o wordt de impasse, waarin heden de democratie verkeert., helaas eindeloos verzwaard doordat zij in de krachtmeting, waartoe communisme en nationaal-socialisme haar telkens opnieuw, nu reeds enige tiental- len jaren aaneen. uitdagen, wezensvreemde trekken in zich opnam, die 4aar noodlottig zullen worden, zo zij zich er niet ;olsnog van weet te bevrijden.
' Dit alleen verklaart principieel ook de aar- zelingen, die haar telkens wisselend gedrag in deze dertig jaren kenmerken. Ze zijn te veel om op te noemen, van het ogenblik· af waarop West-Europa zijn houding tegenover
··het Rusland der revolutiE' maar niet kon be- palen tot nu toe. nu het Westen in zijn af- weer tegen· hetgeen het uit het Oosten vreest riolens volens mach~en te paard helpt. der de- mocratie even vijandig als het communisme dat ze eventueel mee zouden moeten helpen bestrijden en die zelfs de democratie zouden
kunnen betrekken in ·hun verwilt:kc. ·:ngen met het communisme. .
In dit licht krijgen ook de symptomen van herlevende nazi-activiteit bijzondere beteke- nis, welke activiteit immers ook vrucht is van de weifelachtige houding die de Westerse mogendheden onmiddellijk na de -.vapenstil- stand en sindsdien tegenover nationaal-socia- lisme en fascisme hebben aangenomen. Elk type ·van democratie b.ad op dit punt zijn eigen methode: een Franse. een Engelse, een Amerikaanse manier om het verslagen nazis- me tegemoet te treden, wisselend van een optimistisch geloof in vlotte heropvoeding tot een uiterste van consekwente argwaan. En dit alles meer bepaald door tactische overwe- gingen dan door principiële. Met als gevolg, gelijk steeds. wanneer men zich in zijn gedra:- gingen niet door principes maar door oppor- tunisme laat leiden, een verwarring, die gro- ter wordt naarmate de moeilijkheden die men niet bekwaam \Vas te vermij::lcn of: te beteu- gelen toene_men.
• • •
, J n ons land heeft het Bredase geval . de aanciadit- strak op deze dingen· gericht.
Bi) de publieke opinie en haar organen. in de pers en in het parlement komt de vraag op naar de mogelijke omvang van onder- grondse of bovengrondse activiteiten, al.dan niet in samenhang met Duitse neo-nazi-orga~
nisaties én de vraag wat daartegen v::m over~
heidswege kan worden gedaan.
Wij zouden hier een waarschuwend woord willen doen horen. In de vooroorlogsjaren bleek de overheid geen gelukkige hand te hebben waar het betrof directe bestrijding van georganiseerd nazisme. Dat dit nu zo- veel anders zou zijn. wagen wij te betwijfelen.
Dit daargelaten echter: ove-:heid noch volk mogen zich troosten met de gedachte dat ge~
noeg gedaan is, wanneer men zo nu ·en dan bep<lalde activiteiten keert of ontmaskert. Ook in dit opzicht ligt het min of meer in de geest des tijds, de lijn van de minste weerstand te volgen. die leert zich tevreden te stellen met .. successen" vap deze aard, terwijl juist deze successen zo weinig betekenen.
N ationaal-socia!isme en communisme, de beide extremistische machten, die de zeer ge- vaarlijke belagers van de democratie in het huidig stadium zijn, zie men als. geestesver- schijnselen die alleen langs gee~telijke weg te bestrijden en in hun invloed te beteugelen zijn. Tegenover de geest of de ongeest dezer machten, aberraties of hoe men ze noemen moge. kan de democratie zich slechts hand- haven. wanneer zij harerzijds de geestes~
kracht opbrengt. die van àe democratie geëist mag worc-len, juist omdat zij de vrucht van een bepaalde ....- de liberale ....- geesteshouding is.
G. A. DE RIDDER.
!VBI.J111111D EN BEMOCRA'l'IE
* *
De algemene financiële beschouwingen in d·e Eerste ··Kamer · ·
Belangwekkende. discussies werden gevoerd over: Werkgelegenheidsbevordering, tlpenbare-tf)er}cen pt!liti4!k, belaáingverloging en liet reRtegamma
Be alplileDe f . . . ~U\ViJWeD ba • Jllerste ... ~n .... &egging, dat. als - enige jaren ZOG Nu verdiellt de laatste methode. ....
blijken, dat zulks niet het geval was, Pïen zij althans geen grote spárulin- hij de zaak nader zou overwegen. Zij gen op de kapitaalmarkt veroorzaakt, zijn niet nodig geweest en waar- verre de voo~;keur."
JeWID« pgeven tot een uitermate belaugwekkend debat, waarbU de stijging :van de werkloosheid, de daUng van . de investeringen· in· ons. IMldrijtsleven
8 la ket ~ 4e ~e1N ~ Welke dek op llet -.HH~~~ . scbijlilljk, DAl' ~ Molenaar QP•
. merkte, zelfs zeer -nadelig in verband buleraaaa, ·u medde pnt. Mtle- :100 d~k ve~nen, klidden tot -de vraag: Wat nu''? ·'
met het ontstaan van deflatoire IIIUt' Qp a ..._ 'Wilde . . vra- In de. Jongste ~roonrede was geconstateerd, dat t1e werkgelegenheid&-.
toBtlek steeds meer als bet eeatri.le puilt la liet soè'laal-ecenomlsehe
~ld moest wonbm pzmn, w.rop ·IMt ~: "Primair is de ontwikke-
DIIC va Jtet lMIIlMale ~9
lrrachten. ceu of de lllilaisier met. till'llaeiMe . • Maar wat nu ltel;a.nga-ijker UI, dat is verdere \oeneminc van opppolte dit, dat verlrchting van lasten, nu en ,.Wea M\lleel ~ ._,.,.. te .s n e 1, ~n primair belang l$ \1001' 4e WaaD, wilde everwepn. mei eea werkgelegenheid. niet te rrote staatdeniJl&' aan ·à 'Oalle wGeriveellder, Jll'Of. Melaaar, die vaa de &.v.P.-kaotie, Dil' 'l'eu-
Jings ea het nieuWe lid VaD de A.B.-fractie~ prof. Hen~ lt.ebben nu in een voertreffelijk samenspel hua twijfel geuit of het de Begeri~g en in het bijzonder de minister van Financiën, wel emst was met dat "primaat"
:van het normale - dus pat"tieuJlere - beclr\jfsleven. En prof, Molenaar heeft a.t"bij <em:stig .gewaarsclmwt. !'lat tbaRs niet langer mocht worden
"pstudeerd" en aDes "in ORderlint; ''et'ba.ad beden",· maar dat onverwijlde maatregelen aedig waren om te komen tot een verlichting van de fiscale druk op dat bedrijfsleven.
En wat on:z:e woordvoerder nu ver- IRAlti $e bmen.
ontrustte, was, dat bij het omslaan De ~eeldea lleblleD ba * a&ce-
van de canjunctu.ur bet zo uitermate lopèa maanden grote bec1racen aan
moeilijk bli.jkt om snel op die econo- mid6elen aan de gelèbaarllt -"- misehe invloeden, ~ ·voor de werk· kokken en sick diemengevelire gelegenheid van zoveel belang zijn, voor de eerste tijd veilig reltehJ.
te reageren. · Daarin selndlt gevaar; -eek .m iJle En wat is het gevolg? Dat de· Rege- redeu onclersclu.Ue 4e llbka.tiA.er ltet ring ter overbrugging van de pel"io- gevaar van finaneierlnr van de de, die begint op 't ogenblik, dat het werkg~genlleidswerken door mld- rode licht aangaat, totdat de maatrE- del van geldschepping ·door · tie
I n :zijn inleiclende opmerkingen tot zijn eigenlijke betoog stelde prof.
Molenaar nog eens in het licht, hoe sedert het begin van deze eeuw de Regering steeds meer aandacht is moeten gaan besteden aan vraagstuk- ken van sociaal-economische aard.
Minister Kolkman kon zijn aan- dacht destijds nog beperken tot enige wijzigingen in het. belastingstelsel en in het tarief van invoerrechten.
Thans is he.t echter zo gesteld, dat feitelijk àe minister van Financiën de sleutel van de welvaart. des lands in handen heeft. Sedert ook Neder- land de gouden standaard heeft afge- schaft, is de financieel-monetaire po- litiek eea van de meeste zorg ver- eisende onderdelen van 's ministers beleid geworden.
Na aan de hand van de recente cij- fers de stand van de betalingsbalans en de ontwikkeling van de werkloos- heid te hebben nagegaan, kwam de heer Molenaar tot zijn eigenlijke stel- ling, · als uitgangspunt van zijn be- toog.
De stelling namelijk, dat zowel de·
èijfers van de betalingsbalans als die van de werkloosheid wijzen op het ·.
feit, dat .er thans belangrijke tenden- zen in ons land werkzaam zijn.
;Qat w)l . :~:eggen, . dat thans ,van de Regering een politiek moet worden verwacht, die juist tegengesteld is
·aan die; welkè in 19&1 moest wordèn · gevolgd, ''tloel.l:• nch belangrijke ·infla- toire tendenzen deden gelden.
'lbans dienen de belastingen te·
worden verlaagd. de investeringen bevorderd, terwijl meer consumptieve bestedingen alleen onraadzaam zijn, als zij de prijzen van onze export- artikelen ongunstig' 'zouden beïnvloe•
tien:;
Pi'ef. :Molenaar waardee1·de het, dat minister Van de Kieft in de M.v.A.
enige malen had verklaard, dat de Regering een krachtige bevordering van investeringen in het particuliere bedrijfsleven noodzakelijk acht. En als de aangewezen weg om dat doel te bereiken za.g de minister blijkens deze Memorie, belastingmaatregelen - de minister had n ie t geschreven van: verlagingen --'- die op dat doel gericht zijn.
Dat onze woordvoerder zolang de- flatoire tendenzen zich doen geiden voor belastingverlaging ook in andere sectoren van het maatschappelijk le·
ven -dan in het bedrijfsleven, minder bevreesd was dan de bewindsman, stelde hij voor het -ogenblik slechts pro memorie vast en kondigde aan, daarop bij de behandeling van de be- groting van Financiën nog wel terug te zullen komen.
Bewoog de gedachte van de minis- ter zich {althans afgaande op de be- woordingen in lie M.v.A.) op dit ,punt ogenschijnliJk wel in dezelfde lijn als d_<?or ons bepleit, een hoogst belang- ruk punt, dat onze w-oordvoerder en de minister verdeeld hield, was om
te beginnen het t e m p o, waarin de overheid van een op bestrijding van inflatoire tendenzen gerichte politiek overschakelt op een, die deflatoire in- vloeden van hun kracht berooft.
Uiteraard werken investeringen op lange termijn en daarom geldt: hoe eerder de minister· lonende investe- ringen mogelijk maakt, des te beter!
gelen tot stimulering van de particu- overheid niet.
liere bedrijvigheid efficiënt worden, Wanneer de gemeenten evenals het die werkloosheid door overheidswer- bedrijfsleven haar liquiditeit gaan op- ken meet opvangen. Dat vordert vragen en de overheid verkeert even- bonderoen .millioenen! als in 1950 in de noodzakelijkheid om
Met instemming haalde de heer haar schatkistpapier onder te bren- Molenaar in dit verband een artikel gen, dan zal het wederom tot crediet- van prof. De Roos in "Trouw'' aan, beperking moeten komen, juist in een waarin deze o.a. schreef: tijd, dat het bedrijfsleven zich tot
"Het is duidelijk, -dat deze ex-tra- het uitbreiden van be~de en wel-
* * •
Wat die verlaging van fiscale lasten voor het bedrijfsleven betreft vroeg prof. Molenaar wat het nu, in . het grote kader van 's :minis- , ters politiek, voor nadeel zou hebben, als hij de f 16 millioen, waarmede in 1951 de Vennootschapsbelasting nog eens extra was verhoogd omdat :zij toen tot sluitpost was gemaakt, prijs- gaf?
overheidsuitgaven slechts het beoog- licht oprichten van nieuwe installa- de doel kunnen bereiken, indien zij ties en inrichtingen zal zetten en dUI'I niet worden gefinancierd met. ~Jde):l• '" ~~ 'f>:!ll ;:ita~t~, V,l!l'legen :r.it.
welke anderS ·-.oer J.aaciere zakert zou.<
jDe heer Molenaar had toen met minister Lieftinck gedebatteerd over de vraag, of hij die laatste f 16 mil·
lioen in 1951 wel nodig had.
Men herinnert zich 's ministers toe-
den worden uitgegeven. · Aangezien de kasmuishouding v.an de overheid voor 1933 wel geen over- schotten zal vertonen, doch vermoe- delijk aanzienlijke tetrorten, betekent dit dus, dat het Rijk YGOr de bedoelde extra-uitgaven een beroep 'Op geld- schepping zal moeten doen, dan wel door middel van leningen stilliggend geld van particulieren zal moeten ac- tiveren.
tpist - héél eerlijk gezegd - niet dat wij"'1Xl'lt-de- V. V D. zou-
à~, kunnen ju·bileren om ons eerste lustrufft; and,ers had hij vorige week een bloemètje doen ontluiken in dit, zijn kleine, vief'kante tuintje .. Een bloemetje voor alle mensen die onze ~r
tij hebben gemaakt tot wat zij nu is; een bloemetje voor ons allemaal omdat wij wel even een vleugje feeste1ijkhiid mogen hebben vanwege het bereiken van dit mijlpaaltje ~ de smalle weg onzer levens.
Vijf jaar is niet véél en bovendien houd ik niet van jubilea:
zij geven al te zeer aanleiding tot gemeenplaatsen. de hoort tel- keus weer de ~elfd,e woorden van telkens weer de zeifde (kwQ-
si) bescheidenheid en (kwasi) vreugde. Alleen vlakke levens heb- ben zulke (kwasi) hoogtepunten nodig en men kan 't leven van onze partij, .in deze wereld, niet vlak noemen. Integendeel: het gaat over hoge toppen en door diepe dalen.
Het is alt~jd goed, juist bij jubilea, niet te jubelen, maar de dingen recht en eerlijk in de ogen te zien.
Wanneer wij van de V.V.D. ons bezinnen op de bescheiden vijf jaren dat wij, gezamenlijk, iets wat in ons is, iets wat ons gehele leven beheerst, trachten te bevorderen: de eerbied voo1·
de menselijke persoonlijkheid (want dit is de essentie de1· Iibe- raUteit) - dan is het beste dat w~j kunnen doen: erkennen dat wij de wind wel hebben mee-gehad; dat de maatschappelijke omstandigheden, die tenslotte de menseUjke omstandigheden zijn, ons, politiek en organisatorisch wel in de hand gespeeld hebben Het feit dat wij in tal en invloed gestegen zijn, is voor een groot deel van ons zelve niet afhankelijk geweest.
Dit te begrijpen is, geloof ik, het beste dtrt wij op dit jubileum kunnen doen.
.Eérst dit begrijpen; en dan uit dit begrip de gevolgtrekking maken: dat wij méér, v.éél meer moeten doen, om de sentimen- ten van wie zich rondom ons schaarden, tot een bewuste, werke- lijk Uberalè levetirinkoud te maken.
Dat is de fee31Jwem van
DEZE BURGER
... * *
W at de kapitaalsvoorziening oDS
de laatste jaren te zien heeft gegeven, achtte prof. Molenaar wel
zeer leerzaam.
Eerst heeft minister Lieftinck door zijn rentegamma-politiek de gemeen- ten in de noodzakelijkheid gebracht steeds groter vlottende schuld aan ~
houden. Toen de ontwikkeling op de kapitaalmarkt te krachtig werd, heeft de minister van Financiën de toege- laten rentetarieven verhoogd.
Nog liep de minister aanvankelijk achter de feiten aan. In 1951 hebben de gemeenten practisch geen enkele lening kunnen plaatsen.
Toen is in 1952 <ie rush gekomen.
SoJUinige gemeenten hebben 2ich voor enige jaren veilig gesteld. Negentig procent van het in 1952 geëmiteet'de bedrag - in totaal f 857 millioen - ging naar de overheidssector e!l daar- van ruim f 700 milHoen ten behûeve van de gemeenten.
De rentegamma-politiek heeft nu dit daverende .. ~ueces" gehad - al- dus prof. Molenaar - dat zij de ge- meenteb~sturen in olll'USi heeft ge- bracllt en tot de meest vernuftige vondsten heeft geleid om aan de greep van het Departement te ont- komen.
Het gevolgde systeem heeft boven- dien de particuliere belegger jaren- lang van de markt voor vaste-ren'te dragende fondsen vervreemd en af- geschrikt.
De politiek van het rentegamma heeft dus deze averechtse werking .gehad, dat zij het begrip markt' heeft doen verloren gaan en de grote instel- lingen als enige kapitaalaanbieders zijn overgebleven, daar particuliere kapitaalaanbieders afzijdig blijven.
In de M.v.A. had de minister ge- schreven, dat hij het rentegamma wilde handhaven, alweer om de la"' gere publiekrechtelijke lichamen 1ie beschermen tegen het "monopo1oïde aanbod" der institutionele beleggers.
Naar aanleiding hiervan ontspon zich tussen onze geestverwant en mi- nister Van de Kieft een discuSSie over de vraag, waar nu in werke- lijkheid de "monopoloïde" krachten werkzaam waren. Een discussie, wel- ke bij de replieken werd voortg~t.
De minister zei: bij de institutionele beleggers; prot. Molenaars stelling i~.
...__..,-.~ (Vervolg op pag. 3) ..
~ WEEK tot WEEK
Aflossing van de wacht Averêchtse ordening
, Begin vorige week heeft Eisenhower het roer 1 n zijn Nieuwjaarsrede, die de heèr E. :Dl,lintjer, van Staat in Amerika van Truman over· voorzitter van de Kamer van Koophandel en genomen. Inderdaad een belangrijke gebeurtenis Falll'ie'ken voor de Veenkoloniën, onl8ngs te Veen- om even bij te blijven stilstaan temeer, omdat zij dam heeft gehouden, heeft hlj, sprekende over de plaats grijpt op een ogenblik, tijdens hetwelk Oost Vestigingswet, er o.a. voor g-ewaarschuwd, dat hèt en West grommend tegenover elkaar staan. ~steem der vak-examens, waar eigenlijk het Truman heeft het Witte Huis verlaten en kon- meest; essentiële der Vestigingswet ligt, er niet toe den wij in l1!Vn hà,:tt kijkE!D dan zal hij ·~dll.l\ir' niet ., · ··làag leiden,· rlat de goede kttKhten,.diè!.\lttiODS volk veel spijt van hebben, · omdàt hij zich · tha~ ont- schuilen en wier ontplooiïng Wil :z;.ozeer behqeven, daan weet van een last. die door een mens wel de pas tot' de ontwikkeling ::wordt afgesneden. , ,
Sl JANUARI 1953 PAG. !.
Zo zijn onze manieren (I) I n de. Volkskrant lazen wij het navolgende in-
gezonden stuk:
ltussische voorlichLin&:
Sedert 1932 correspondeer ik in esperanto met mensen ~ver :z;ow:at .de gehele wereld, voor de oor- log vooral met Rusland en Zweden. Met een dezer Rtissen heb • ik dè correspondentiè na de bezetting hervat. Over politiek of godsdienst wordt echter niet geschreven. Nu ontving ik enige dagen geleden een. brief uit Rusland (bezorgjng tussen 4 à 6 we- ken) waarin stond: "Ik lees hier in de krant ove1·
Nederland dat de gemiddelde werkman een loon , . v~~dkJW1~ yan 1~, ~d:~J:l.~,es.,~rk. en~~ een leer·
boe 12_0 gulden kost". · ·
.,. :qeze voorVçh,~ipg- ,geeft, een vooraanstaand R\ls•
sisch blad! · · · · '
A, B.
zeer moeilijlk is te dragen, temeer omdat het urt- Het is de Kamèr herhaaldelijk gebleken, dat
etndelljk gaat om het welzijn van millioenen men- goede vaklui wel voor het practische gedeelte sla- BREDA
sen. gen, doch grote moellij.khedèn hebben niet dè '':Nader comn'ientaar ovèrbodig!
~~~j staan~ wellicht nog te dicht op de gebeur· · . theorie; . .. . · , , , . .. .. , "·' .. , , , :'" , .. , . "
:. ~!11.,•••nlssen om ·t& ~welke precies de •vet• , ...
t.;·'·~.·Al,··.·~ .. "'·
'"a· .. -·.·.g~"'"-· "-b .. ~"·"'en·· en·.·' .. ··· ''7';.;;,
diensten van ·Truman zljrt geweèst en welke· zUil .· &~-~":~"ex'7~en ";;ichl";";;,"":ede om
.L.JU.·, .• .··:Zijn· Qftië, nûinief®'(D;~
fouten. ·.· .. de ovetgang naàr bet zelfstandige bedrijf voor . I
· In eik geval heeft hij to'W.wwene de vr~ in de werknemers ~kelljker te maken,. . . . • ·, ·0· v,,sel'paiga~us'd'•e, ..
z.G.Oostd.~. ,.~~ij.· .. ~:t':a.~···.i~eenl·f·s,
wereld weteR te. bewaren 0. m. naar alle waar- Wij kunnen ons met deft uitlating volkomcm .. ~- ,...,~ .,_ ~ Be'bijJüijkheid door de uitbreiding van het conflict verenigen. Hier is sprake wn een ordening, die niet de nauwste familiebanden. De Oostduitse Ho- in Korea. te voorkomen. volkomen ongezond is, temeèr als men bedènkt dat ge Raad heeft volgens westelijke kringen beslist.
AD<Ierzljds heeft hij aan ons oude werelddeel on· er in verschillende ambachten een ontstellend ge. dat getrouwde mensen hun huwelijkspartner bij. de sehatbare diensten bewezen. Want wij mogen het brek aan bekwame vaklieden is: Staatsveiligheidsdienst moeten aangeven, als :z;ij openlijk erkennen, dat wij het zonder de Ame:ri• misdtij'Ven tegen "het volk" plegen.
kilanse hulp een heel stuk minder· ver zouden heb- * * " .Doen zij dat niet. dan kupnen zij gestraft wor-
ben gebracht op de weg naar een economisch her· den met een gevangenisstraf van zes maanden tot
stel. Industrialisatie drie jaar".
Thans zal Eisenhower de scepter op het Witte Ziehier een afschuwelijk voorbeeld van een door
Huis zwaaien. Zoals gezegd, hij betrekt de wacht de Staat gesanctionneerd en in ZIJ .. n we:z;en aange~
n. t Ie on er IJZOn er guns ... ge oms an Ig e en en d b.. d ., t d' h d De roep.om industrialisatie in ons lapd is ze- wakkerd verraad, waarop wiJ' ook maar .reen na•
"-• · · d't b d 't · 'l .. k d t k t ker niet nieuw. Men hoort haar reeds jaren ..
• ..", xs m I ver an UI erst moei IJ e oe' oms . . der co'mmentaar zullen leveren.
aaneen, doch veel schot zit er nog niet in.
te voorspellen. Het is echter nuttig en nodig dergeliJ'ke vrese-
Wi .
11 _._ h'" Reeds bij herhaling wezen wij er ter plaatse op,
J mogen evenwe aannemen, =t
1J geen liJ'ke voorbeelden niet aan de vergetelheid over te
kk f. · 1 d k art h .dat industrialisatie nuttig en nodig is, doch dat zij
zwa e Jguur
JSen zoa s e a en t ans inter· geven, opdat het ons steeds duideliJ"ker wordt, t. 1 t f 1 I' d ld d t niet gepaard mag gaan met een verwaarlozing van
na IOnaa op a e Iggen, zou e were vre e me waar het in de strijd tegen het communisme om
een zwakke figuur ook allerminst zijn gebaat. de belangen der bestaande bedrijven, hetgeen zou gaat.
En wat de Europese belangen betreft? De be· neerkomen op het dragen van water naar de zee.
richten dienaangaande, die ons de laatste tijd uit Nog steeds gaat ons bedrijfsleven gebukt onder Amerika bereiken zijn nu niet bepaald in alle op- zware fiscale maatregelen, waardoor de werl!:·
zichten verblijdend. ·gelegenheid op den duur ernstig in het gedrang In hoeverre Eisenhower met de laatst gesigna- moet komen. Het heeft er de schijn van, dat de leerde stromingen met betrekking tot de vermin~ regering dit nu eindelijk eens gaat inzien.
dering van de hulp aan Europa zal meegaan, dient De minister van Financiën, de heer Van de IDmiddels te· worden afgewacht. Kieft, heeft n.l. in zijn memorie van antwoord op Vast staat in elk geval, dat de nieuwe president .. de algemene financiële beschouwingen over de de noden en zorgen van het oude Europa keilt. . Rijksbegroting 1953 aan de Eerste Kamer mede- Moge hö in staat zijn met succes zijn invloed in: gedeeld, dat er·plannèn wonfen uitgewerkt tot het dte zin aan te wenden, dat wij niEit van hulp ver. . ~:r~~~::~=~ingfaciliteiten ten behoeve van stoken zullen blijven als wij die behoeven. De minister is verder voornemens de Staten·
• • •
Stijlloos
, ?
"~ Çeneraal in de vorm Van concrete voorstellen te doen weten, wat hij mogelijk en doeltreffend acht om door middel van belastingmaatregelen een bij.
drage te leveren tot. bevordering van de investe·
Weldra zal in de hoofdstad weer de Februari- staking van 1941 worden herdacht, die des.
tijds spontaan werd gehouden als protest van de hoofdstedelijke bevolking, tegen de moorden en de·
portatle van onze Joodse- landgenoten.
De communisten hebben. na de bevrijding deze herdenking steeds misbruikt. en brutaal voor zich opgeëist, waarbij zij de nagedachtenis van de Jood.
• slachtofters. in ·het braDipunt van de belang·
slieWnc: plaatsten.
'l'haU ztJn in de h00fdatad weer tekenen waar- neembaar, die er op wijzén, dat de communistea
tot deze herdenltiftg oproepen, waarbij zij zich niet sebam~ het leed onze Joodse landgenoten hl de bezettingstijd aangedaan in herinnering te roepen ea· zij doen dtt op een ogenblik, dat in de landen onder communistische heerschappjj door de com·
ruunistea aan de Joden .hetzelfde leed wordt be·
rokkend aia destuds onder het Nazi-bewind.
Een stijlloze methode, die wij met de meeste ver•
ontwaardiging gadeslaan. En dan zij,n er nog naïe·
:v:elingen, die zich door dit geraffineerde eommu·
nistische spelletje laten beetnemen, Het wordt waarlijk tijd, dat deze mensen zich eens, al is het dan Iaat, de ogen laten openen.
l'ingen · en vergroting van de werkgelegenheid.
Wij zijn uitermate benieuwd of de minister hier uitsluitend maatregelen op het oog heeft ter be- vordering van nieuwe· industrU!en, of dat hij ook maatregelen overweegt om bestaande industriëen mogelijk te maken de werkgelegenheid te behou.
den, respectievelijk uit te breiden.
Immerso wat moet men onder industrialisa~
verstaan?
Moet men zic:h. richten nll,ar de letterlljke bete-
kenis: van het woord?
Wij geloven. dat men met een bevestigende be.
..-twoording van deze vraag het paard achter. de wagen spant, aangezien o. i. het behoud en de ver- ruhninl van de perspectlewn van de bestaande Jn.
dustrlëen een zeer belangrijk element vormt van een ware industrialisatiepoHtiek.
Vat de regering dit ook in de laatst ~noemde
zin op, dan zal zij er onvermijdelijk toe moeten
overgaan de fiscalè maatregelen ten aanzien van de bestaande bedrijven te verlichten, opdat deze hun concurrerende positie speciaal ten op7Jiehte·
van de handel met het bultenland kunnen be~
houden.
Wij zijn daarom benieuwd te vernemen, wat de minister in dit opzicht van plan is.
Opheldering gevraagd R eeds enkele malen hebben wij op deze plaats
gewezen op de belangrijkheid en noodzake- lijkheid van het werk van de instelling :Bescber•
ming 1;3evolking, waarvoor op hèt ogenblik in ver•
schillende plaatsen van ons land met succes vrij·
willigers worden gerecruteerd.
Niet, dat wij zo enthousiast zijn, over de nood·
~ dat deze instelling in het leven moest wor•
den geroepen, doch anderzijds moeten wij toch tot de erkenning komen, dat de organisatie Beseher·
ming Bevolking :z;eer veel goed werk zal kunnen verriehten, mocht de oorlogsramp ons land ooit weer treffen.
De regering heeft zich dan ook terecht beijverd een ernstig beroep te doen op de nationale bur«er.
zin. Het is vooral de vice-premier, prof~ Beei, die door middel van diverse toespraken een beroep op de burgerzin van ons volk doet.
Het valt toch te verwachten, dat de regering late.
eea klare en duidelijke politiek voert.
Zo. niet schijnt men er aan het ministerie vu J'inanciën over te denken geziea de navolpnde in·
houd van een circulaire, die van · bovengeneemd departement afkomstig is. Deze inhoud luidt:
,.Ter kennis van de inspecteurs wordt ge ..
bracht. dat er vanwege het ministerie beztoo•
ren zijn tegen het feit, dat ambtenaren de1' belastingen of van het ministeTie een leidende ftmctie aanvaarden bij de dienst Bescherming Bevolking."
Welnu,· dit doet toch wel vreemd: aah. Wij wil·
len rekening houden met de mogelijkheid,_ .dat het ministerie zijn mensen in geval van oorlog èen andera taak heeft toegedacht, maar dan toch blijft het vreemd, dat dit "ttfet duidelijk ter kennis WOI'dt gebraclt.
Zoals ·de circulaire thans is gesteld lijkt ze in hoge mate inconsequent, en daardoor onduidelijk.
Enige opheldering lijkt ons dan ook gewenst .
(Vervolg van pag. 2) eerste termijn was: bij de overheid.
Bij de replieken herinnerde de heer Molenaar nu nog aan de geschiedenis van het beleggersfront, dat dateert uit dé dertiger jaren.
Het werd in het 1 even geroepen, omelat de overheid, gebruik makende van haar postti.e, een zodanige rente- vergoeding aan de institutionele be- lqgers wilde bieden, dat dezen de noodzaak gevoelden 'n eenheidstront te vormen,
. En dat was, omdat de overheid van haar belangrijke monopolistische positie een zodanig gebruik - spr.
zei niet: misbruik - wUde maken, dat dit de institutionel~ beleggers niet bekoorde.
. Wat was 1'lU bet .effect van het ren·
tegamma geweest? In eerste aanleg had prof. Molenaar er reeds op ge- wezen, dat minister Lie!tinck met zijD, rentepolitiek achter de feiten aan was 3elopen.
H ~t was, In alle opzichten, een belangwekkende discussie. Mi~
nister Van de Kieft trachtte daarbij de indruk weg te nemen, dat voor hem de bevordering van het normale bedrijfsleven niet primair zou zijn en dat met de voorbereiding van fiscale maatregelen te lang:z;aam wu worden gewerkt.
deis door het lid van de Tweede Ka- mer voor de K.V.P., de heer Janssen.
ingezonden, bleek trouwens duidelijk ook van die zijde de vrees, dat de Regering de schijn wekt, door haar practijk van werkgelegenbeid de ont•
wikkeling van het normale bedrijfs·
leven n i e t- primair te achten.
~u kan men zeggen: Dat ia tocb tok een verzameling van krachten aaa die Jltide. Dat Ollt.keDde prof. ilo- . . _ niet; mur het ga~~& er om, w. aar om dit tr.t i& 1Ift leYeD la
&woeDen.
'w~lk groot nadeel had dat gehad?
Onze geestvenvant herinnerde bij de repliekeu. no,cmaabl aaa het feit, dat de gemeentea in 1151 een:voudlg niet.
konden leaen tegen de rente, die in hel. pnma van de minister was neer(lele(ld.
•••
Geheel overtuigd kon prof. Mole·
naar zich op dat punt echter ·niet tanen. Bij de replieken stipuleerde hij nDg eens, dat overhei.dswerken als tij•
delijke maatregeka. ~eNChtvaardigd zijn, maar hij .bleet het. onjuiat. ach·
tem, Qat de: ~ niet op hetzelfde ogenblik, dat de deflatoire teridenzen ziek doen lelden. het een . èn het aader doet. .
Uit de schriftelijke vrasen, inmici-
En nogmaals herhaalde prof. Mole- naar zijn vrees, dat men met de uit·
werking van de plannen, cUe vier maanden na het optreden van het Ministerie nog in bewerking zijn, wel
eens langer zou kunnen wachten dan met het oog op de ~evordering yan de particuliere bedrijvigheid geed zou zijn.
·
... .
f t IJllEID EN DEMOCilA Tilt.
Politie/a: nieuws· uit ; de hoofdstad
Oe IJ-tunnelkogel is door· de kerk
' '.
Oe Staat liep achter de jeiten aan
i- •. . ' ~ .~ . .
liet besluit is gevallen. AmSterdam, zljb gemeénteiaàd natuurly'k, bèeft in ·principe besloten een autotunnel onder het IJ te bouwen op de in plan 5 van Publieke Werken . aangegeven plaats.
• Er is een half millioen gevoteerd om dit plan technisch uit te \Verken
en bestedingskiaar te maken·. Als het zover is, komt de eigenlijke voor- dracht. om tot de bouw. te beslulten en daarvQOI' 'ongcy.~r ,zeyentig millioeu gulden uit te trekkeii. · · •·· '' ". '''• ·
Als d,le over, laat ons zeggen 'tien jaar in eelî tunnel zijn geëffectueerd, zUlle& de .;.,utQ.~S geen . hinder meer onderviitd~n. De V,oetgangers en wiel~
Tijders z~1n tlan nog- precies even ver als nu.
D e heer Le èa;elier heeft tijde~
de debatten de aanvaarding
va~ dit plan hoofdzakelijk een psy- chologische bevrediging genoemd, een primitief, politieke bevrediging en deze V.V.D.-er vroeg zich af, of het . nu eigenlijk niet onelegant was dit plan in beraad te nemen terwijl er toch juist een Staatscommissie is in~
gesteld, die de oeververbinding van Noordzeekànaal en IJ zal bestuderen.
Ware het niet beter het advies van deze commissie nu maar af te wach- ten en hadden B. en W. niet verstan- diger gedaan dit plan nu maar niet op de agenda te plaatsen?
Daarnaast had de heer Le Cavelier ook nog technische bedenkingen, zo- als. de vraag hoe liet nu moest met h,et Marine-etablissement, dat volgens dit plan eerst verplaat8t moet wor-
den. ·
Wethouder mr J. J. v. d. Velde, die het plan ijverig heeft ver•
dedigd, achtte de psychologische '.vaarde van aanvaarding juist zo bui- tengewoon groot. Want nu zou de·
Amsterdamse burgerij met trots el' van kminen gewagen, dat er daar op het Prinsenhof dan toch maar beslui- tèn werden genomen, in tegenstelling .
met de ·de·laatst~ tijd nogal· beweerde . besluiteloosheid. · · · •
· De wethouder hoopte zeker op een
"alles vergeven en vergeten" als ge- volg van dit besluit aan het einde(?) van een lange tunnel-lijdensweg.
lend tévreil.e'n ·· van het Prinsenhof heengegaan. .
Twee . 4!lgen ·later installeerde de minister van Waterstaat de opgemel- de Staatscommissie en zijn installatie- rede klopte niet volkomen met de ge- voelens van tevredenheid, waartoe wij ons hadden. opgewerkt.
De minister, sprekende over de oeververbindingcri van Noordzee- kanaal en het IJ, zeide, dat de pro- blemen niet uitsluitend technisch wa- ren, waarómtrent' hij van deze com- missie gaarne advies zou ontvangen, namelijk te wiens laste de kosten der te
neme~·maatregelen zouden moeten komen. · ·
En voorts zeide hij het volgende:
"De publieke aandacht is de laatste tijd bijzonder gericht geweest op de door Amsterdam ontworpen IJ -tunnel en op een tunnel bij de Hembrug.
Ik hóop, dat de commissie zich bij het bestuderen van het voorgelegde vraagstuk op ruimer standpunt zal willen stellen".
Klinkt hier tüssen deze l"egels door een lichte critiek in de richting van Amsterdam?
Wij weten het niet, maar de zin- snede is nu ook weer niet bepaald geheel zonder bedoeling.
De minister zei nog meer en wij laten heni. nog, 'éens aan het,.woord:
"Het · · pr<>vinciale wegenplan van Noord-Holland bevatte tot enige ja- l'en geleden een weg, die bedoeld werd over of langs de Oranjesluizen
in~ een oeververbinding te 'voorzien.
(Daar heeft· de heer Le Cavelîer ook nog eens nadrukkelijk aan herin- . n~d-! - Red. V.A.) ;· Het komt mij
·voor, dat een dergelijke oplossing, al zou zij desnoods vari een provisorisch karakter geacht worden, in de be- schouwingen: zal moeten worden ·be- irokkeri. Voorts moet meer Westelijk de mogelijkheid van oeververbinding voor motorisch wegverkeer door mid- del van een brug worden bestu-
deerd." ·
Nadat wij dit hadden gelezen, kre- gen wij eigenlijk de indruk, dat de minister Amsterdam van harte zijn p r in c i pi ë 1 e besluit gunt, maar voor het overige alleen uitziet naar adviezen van deze commissie.
En wanneer dat advies niet zou stroken met het Amsterdamse princi- piële besluit, zal de financiering van het Amsterdamse principiële besluit, waarvoor men op steun van het Rijk' rekènt, nog wel eens heel moeilijk kunnen worden.
De indruk, dat het genomen princi- piële besluit bij voorbaat harmonisch samenvalt met de opdracht van deze Staatscommissie, krijgt men bepaald niet. Er schuilen voorshands voelbaar nog meer adders
onder~het gras dan tunnels onder het IJ.
.. . .
Wat de toekomst irt dit· opzicht
· ook zal brengen, men zal in elk geval nimmer kunnen ontkennen, dat de tunnel-activiteit van ·Amster- dam na vele. jaren dan toch in elk geval deze verdienste ·heeft, dat zij Den Haag ·ten leste kénnelijk heeft geïnspireerd tot het ~nstel~en van deze Staatscommissie, die er natuur- lijk al jaren geleden had moeten zijn.
Dat .llad y~el o:qnqdig Yfl1!k)f~n voorkci!.fte11:;:{3U vani,tto~~'ll'f.-'f~
rantie geboden vóor . een .;,ruimer standpunt", dat de m'inister nu zo g1·aag ziet ingenomen.. ·
Den Haag is te laat gekomen. Bij
~1 JANUARI 1953 - PAG. 4:
de vraag of Amsterdam niet beter · had gedaan het rapport. van deze commisie nu ook · nog maar even af te wachten willen wij evenmin ver·
geten, dat het Rijk pas te elfder ure met een Staatscommissie eigenlijk in-
grijp~ in een bijna tot volledigheid gebrachte Amsterdamse gang van zaken.
Het Rijk had beter gedaan jaren eerder aandacht aan deze zaak te schenken. De Amsterdamse tunnel- plannen ii.jn niet nieuw.
· Met dat al: wij doen het voorlopig maar met de ponten en gaan in een volgende raadsvergadering praten over de voorgestelde tariefsverhoging, die zoveel als een nieuwe belasting betekent.
Inzake discrimit~atie ·
·van de ba ven van Amsterdam
Vragen van de heer Le Cavelier
D e heer R. Th. J. le Cavelier heeft als gemeenteraadslid · schriftelijk aan B. en W. van Amster- dam gevraagd:
Is het B. 'en W. bekend, dat de Duit- se Spoorwegen op last van hun rege- ring het N.O.E.S.-tarief, betrekking hebbende op het transito-goederen- vervoer van Oostenrijk naar de Ne- derlandse grens, en waarover tijdens de jongste begrotingsdebatten in op·
timistische zin van de zijde van B. en W. werd gesproken, per 25 dezer hebben opgezegd?
Is het B. en W. bekend, dat door deze nieuwe Duitse protectionistische maatregel het verkeer via Amsterdam ten gunste van de Duitse Noordzee- havens ernstig wordt geschaad?
· Zijn B. en W. bereid in samenwer- king met de regering en het gemeen- tebestuur van Rotterdam maatregelen te overwegen op welke wijze deze discriminatie van de Nederlandse ha- vens kan worden terzijde gesteld, te- meer daar· ·de bevoordelingspolitiek
· der Duitse hàvens door de Duitse Regering, ook door de · "Seehafen-
tari(e'~ •. een aaris~ag betekent op het ve~et>,: naar .. \~: ~e~~ .. en Rijn-
haven?. · .. . .
Zijn B. en W. bereid de Raad van hun· démarches ·en maatregelen ge- regeld op de hoogte te houden?
Maar go~d,.mr v. d. Velde had nog andere argumente'n: Marine had zwart op wit laten weten, dat men tegen verplaatsing van het etablisse- ment geen bezwàar had en Water- staat had te kennen ·gegeven, dat de·
instelling van een Staatscommissie de gemeenteraad van Amsterdam niet behöefde te beletten een principieel besluit te nemen. (Met. de nadruk waarschijnlijk op: principieel.)
HET. V. V .U. RAADSLID Mr BOEKEL KREEG GELIJK INZAKE DE z.g. HUURKAMERS
· De heer Le Cavelier vond het be- vreemdend, dat de
~raad,noch de Comtnisie van Bijstand van deze fei- ten. eens even op . de hóogte waren gesteld. eh noemde dat weer,· als reeds eerder, een tekort in de regie.
• • •
· W ij zijn ten aanzien van de ver- ' . .dere ontwikkeling van dit thans aanvaarde plan maar welwil-
(":.
VliJBEID EN DEMOCRATIE
Weekbla,d nn de Volkspa.rtij voor Vrijheid en Democratie Voorzitter Redactie-comm.:
Drs. H. A. Korthols.
Redactie-secretaris G. Stempher.
Adres: Prinsengracht 1077, tel.
· 35343, Amsterdam.
\..
Administratie: · Postbus 43, Amersfoort, tel. 3147.
Abonnementsprijs f 1.90 p. kwar..:
tooi, i 7.50 per joqr. · Voor het zenden van obom1e- ment.s- en advertentiegelden:
Postgiro no. 245103, ten name van .. de Penningmeester van de.
Stichting ,.Vrijheid en Democra- tie" te Amersfoort.
Losse nummers l5 cent.
Voor advertenties wende men zich·
tot· de administratie.
J
Échec van de overheid had kunnen worden voorko1nen
In. de gemeenteraad heeft het V.V.D.-raadslid mr B. Boel!;el enige tijd gt-leden, ·zoals wij .·hebben gemeld, bezwaar aangetekend tegen het optre- den
v~de
dqo~Amsterdam ingestelde zgn. Huurkamers. .
Dit t)ptreden noemde mr Boekel onjuist en vooral maakte. hij bezwaar tegen bepaalde suggesties, welke in circulaires van deze Buurkamers wor- den gewekt en l}ie het kara,kter van dreigementen
hebben~.
. ~o !;!tond er bijvoorbeeld op een door huurders en verhuurders· in te vullen vràgenlijst, dat men "tot an<iere ·maatregelen zou overgaan", indien deze lijst mèt binnen de gestelde termijn aan de Buurkamers zou zijn ge- retourlleèrd.
Wethouder Franke (P.v.d.A.). heeft in dit opZicht niets wlllen toe geven en· alleen niet willen ontkennen; dat de "i,oon"· van deze circulaires wellicht niet geheel juist was getroffen, ·zodat hij daarin verandering zou doen brengen. Wat .niet. wegnam - ook dat hebben wij gemeld .;:... dat er een paar weken na <Ut gesprek tussen mr Boekel en de wethouder in ·de ver- gadering· van · de raad in deze "toon" nog geen enkele Wijziging was
gebracht~·
· ·
\
E en verhuurder heeft nu bij de President van de Amsterdamse Rechtbank in kort geding te zijnen opzichte een verbod"gevraagd van dit soort activiteit van deze Huurkamers.
De President heeft dit verbod in- derdaad uitgevaardigd, zodat de Huurkamers ten opzichte van eiser althans haar · methoden moeteri sta- ken, op straffe van een dwangsom.
Het vonnis van de President zou men een blamage kunnen noemen voor Amsterdam, want de rechter overwoog, dat deze Huurkamers haar taak hebben vervuld op een wijze, die verre haar. bevoegdheden te buiten gaat.
· Daarbij spreekt de President van .,be'sll.ssirigen" ell ,;uitspraken" (wer- kelijk tussen aanhalingstèkens) en andere feitelijkhet;l.en, die naar zijn mening.liet .Pub~iek in de waan bren..:
gen, dat het met maèht (!11 ):i.evoegd~
beid beklede overheidsinstanties· te doéi heeft. Dit optreden noemt· de president· · ,,machtsaanmáti.gend", on-
rechtmatig en iit strijd met de Huur•
w-.
Men kan er wel van overtuigd zijn, dat de rechter, die zich in zg duide- lijke woorden uitlaat, niet de gering- ste twijfel heeft gekoesterd omtrent de vráag, of het optreden van deze Huurkamers al dan niet door de beu- gel kon.
Integendeel, zijn duidelijke uit- spraak spreekt er voor, dat hij ern- stig ontsteld is geweest over onrecht- matige· suggesties, welke van de zijde van de Huurkamers, dat is: van de Amsterdamse overheid, zijn gewekt.
Daarom is zo'n vonnis .in wezen een blamage voor de stedelijke overheid.
* •.•
1 . n het licht van deze .. uitspraak bezien, zal wethouder- Franke toch wel ernstig moetEm betreuren, dat hij heett . gemeend een juridisch onderlegd raadslid zo van repliek te dienen al!! hij heeft . ged,aan.
Enig nadenken zal hem tOt het in-
zicht moeten brengen, dat hij verstan- diger had gedaan ten opzichte van de
· atriki juridische • bèzwaren advies in
te winnen bij zijn juridische advi- seurs. Dan had hij een ernstige fout als regent tenminste kunnen voorko- men, nadat er reeds kennelijk een onherstelbare was begaan door het iristellen ván 'deze Huurkamers zon- der zich bij de juridische adviseurs van de stad eerst te hebben georiën- teerd.
·wij menen tenminste wel te mogen aannemen, dat dit in het geheel niet is geschied.
Het is al evenzeer tekenend voor de {)ndoordachte. gang. van sommige zaken, dat er dan blijkba,ar niemand van 's wethouders afdeling de heer Franke eens op het nut daarvan heeft gewezen - tenzij hij daarbij even af-
kerig is geweest van zulke adviezen als hij star bleek tegenover de waar- schuwing van mr Boekel.·
Tegenover mr Boekel heeft wet- houder Franke het werk van de Huurkamers zegenrijk genoemd. Wij willen aannemen, dat dit woord juist gekozen is, doch dit neemt niet weg, dat de overheid ten aanzien van wat recht is, tot taak heeft niet op overi~
gt;ms sympathieke gevoelens te drij- ven doch bestaande wetten vooreerst te . respecteren.
De heer Franke heeft daarvan, be- wust of onbewust en in zijn op zich- zelf te waarderen ijver tegen bestaan- de misstanden, niet willen weten.
Dat is een vormfout. bij de over- heid, die op zichzelf véél kwalijker is en waarmee, zoals .nu uit ·dit vonnis wel blijkt, de overheid bij alle goede bedoelingen haar eigen aanzien in de waagSchaal stelt.
Dat 'de heer Franke dit niet heeft bedacht en voor waarschuwingen dienaangaande doof wenste· te blijven, bezorgt Amsterdam nu dit échec.
.,
i
VRIJHEID EN. QEMOORATIE 31 JANUARI 1953 - rAG. I
Komt er meer lijn in de toekomstige Middenstandspolitiek?
Sterke aandrang van de Tweede Kamer. op .een meer
gefu~deer~. beleid
Bij het debat, dat telkenjare bij de behandeling. van de. begroting van Economische Zaken over n,iddenstandsaangelegenheden wordt gevoerd, is al meermalen opgemërkt, dat het moeilijk valt het regeringsbeleid ten aan·
zien va11 midden- . en kleinbedrijf goed te beoordelen, omdat een juist inzicht in de werkelijke verhoudingen ontbreekt en een groot aantal details de aandacht van d~ hoofdzaak· afleidt.
Bovendien wordt het beleid van de min~ter van Economischè Zaken llikwijls door zijn ambtgenoten - in het bijzonder die van Financiën - doorkruist, hetgeen wijst op het ontbreken van regelmatig en doeltreffend overleg.
Bij een vorige ·begrotingsbehandeling heeft prof. Romme de regering hier- over aan de tand gevoeld en met instemming van een groot deel van de Kamer verlangd, dat dit overleg in de Interdepartementale Middenstands·
commissie veelvuldiger en intensiever zou geschieden, hetgeen minister 1\lbregts dan ooit heeft bevorderd door zelf het voorzitterschap op zich
te nemen.
Nochtans werd ook dit jaar over de geringe naa'l' buiten getreden re- sultaten geklaagd.
In zijn antwoord deelde de nieuwe staatssecretaris dr Veldkamp mede, dat de commissie in totaai zes maal in plenaire zitting bijeen is geweest,
\vaarbij de volgende onde-rwerpen werden besproken: het wetsontwerp vestiging bedrijven; de huidige win·
kelsluitingswet; het wetsontwerp op de omzetbelasting; het vestigings- en bedrijfsuitrustingencrediet; .1et crédiet voor .economische samenwer·
king; het liquiditeitsvraagstuk in de detailhandel en het ambacht; het verstrekken van goederen door fa·
bt"ikanten aan hun personeel, met uit·
schakeling van de detailhandel: het crèdiètrestrictieprobleem; de kwestie van vestigingstegelingeii voor·· a.àl'l".
nemers en onderaannemers; verschil-·
lende belastingvraagstukken, zoals . het fiscale winstbegrip; het vraag·
stuk van de nieuwbouw van bedrijfs·
panden en de moeilijkheden bij de uitvoering van de Wet op de Mate- r:ële Oor1ogsschaden.
De staatssecretaris zegue echter toe, dat onder zijn persoonlijl{e lei·
ding de activiteit van dit college zal worden opgevoerd.
· Blijkens het voorlopig verslag wa- ren vele leden echter van oordeel, dat hiermede niet zou kunnen worden volstaan.
Bij de parlementaire gedachten- wisseling ter gelegenheid van de be·
handeling van de begroting komen l'!et algemeen regeringsbeleid en de problemen voor het midden- en klein- . bedrijf slechts vluchtig en inCidenteel aan de orde.
· De achtergronden, waartegen het beleid en de problemen moeten wor- den beZien, worden bij .·de midden·
standsdebatten nauwelijks aange- · raakt en ook wordt een behandeling
~n
