• No results found

Moeder zong de hele dag

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2022

Share "Moeder zong de hele dag"

Copied!
1
0
0

Bezig met laden.... (Bekijk nu de volledige tekst)

Hele tekst

(1)

kerk & leven

nr. 43 | weekkrant | 24 oktober 2012 | jaargang 73 | www.kerkenleven.be

12 dossier euthanasie en

psychiatrie, geen alternatief?

Na terminaal zieken ontdekken ook psychiatrische patiënten euthanasie.

Palliatieve zorg bestaat hier niet

Moeder zong de hele dag

Axl Peleman verzamelt materiaal voor een tweede album volksliedjes

X

X

Met Volksliekes bracht Axl Peleman in 2011 al een album uit met nieuwe versies van oude muziek

X

X

Voor de opvolger gaat hij te rade bij iedereen die nog een oud lied of rijmpje kent

X

X

Aan de liederen hangt voor veel mensen een brok familiale geschiedenis vast

Jozefien Van Huffel

„Mijn grootvader zong omstreeks het jaar 1900 liedjes aan de kerk en verkocht vervolgens de tek- sten”, vertelt Frank Van Uffelen.

„Op feesten herhaalden de ooms die liederen, tot ergernis van de tantes. Ik was de jongste. Als er een vies woord in een lied voor- kwam, vroeg ik mijn moeder de toestemming om dat ook een keer te zeggen.”

Een van die liederen heeft Van Uffelen vandaag mee naar het Museum aan de Stroom (MAS) in Antwerpen. Muzikant Axl Pele- man verzamelt er deze maand elke woensdag materiaal voor de opvolger van het album Volks- liekes. Van Uffelen: „Ik kende de tekst niet meer, hoewel het een klassieker was op de familiefees- ten. Een neef bleek de tekst wel te hebben, in mijn moeders hand- schrift.”

Axl Peleman rolde in het volks- liedjesproject toen hij enkele ja- ren geleden een brief kreeg van Lif Muys. De vrouw uit Borger- hout vond het jammer dat de mu- ziek van weleer verloren gaat en vroeg Peleman of hij daar niets kon aan doen. De muzikant leer- de van haar enkele tientallen lied- jes en zette er twintig, weliswaar in een moderne versie, op plaat.

In het MAS zijn wel vijftig men- sen opgedaagd. Een voor een ont- vangt Peleman ze in een kleine ruimte in het kantoorgedeelte van het museum. „Dit vond ik in een lade bij mijn grootouders”, zegt Roger Verhegge. Hij legt Peleman een vergeelde brochu- re voor. Het blad van de zot, luidt

de titel. „Dat ken ik. Die zanger verkocht zijn blad voor 1 frank”, reageert Peleman. „Hij was heel populair, tot hij de prijs opsloeg naar 5 frank. Dat vonden de men- sen schandalig.”

De brochure is in goede staat.

Peleman legt ze aan de kant voor de tentoonstelling over volkslied- jes die hij volgend jaar als curator in het MAS organiseert. „Nadien krijgen de mensen alles terug, ten-

zij ze het niet meer willen. Ik krijg ruimte in het stadsarchief voor al- les wat ik verzamel.”

In de cafetaria die als wacht- ruimte dient, gaat het gesprek intussen ook over volksliedjes.

„Mijn moeder zong de hele dag”, zegt Georges Broeckx. „Ik heb er spijt van dat ik die liederen nooit opschreef, want nu ben ik ze ver- geten.” „Ik was erg jong toen mijn moeder stierf. Ik weet alleen nog dat ze zong tijdens het poetsen”, zegt iemand anders. „We hadden een radio, maar die ging enkel aan voor het nieuwsbericht. Volkslied- jes, dat was de muziek die we ken- den.”

„En nu bestaat zoiets eigenlijk niet meer”, vult Lea Van Hoeck aan. „De tijd van de bonte avonden

in de parochiezalen is lang voorbij.

De generatie die het nog kent, valt stilaan weg. En de jonge mensen, die zijn niet geïnteresseerd.” Pele- man knikt: „Ik wil er niet aan den- ken welk waardevol materiaal er de voorbije vijftig jaar allemaal is weggegooid. Maar vandaag blijkt toch dat er nog veel te vinden is.”

Smartlappen, feestliederen, lied- jes die bij speelplaatspelletjes ho- ren – Axl Peleman krijgt van al- les voorgelegd. Sommige mensen hebben handgeschreven schriftjes mee, geërfd van moeders of groot- moeders. Iemand anders heeft een stapel partituren uit de nala- tenschap van een muzikant. „Ik schreef zelf een lied”, zegt Karl Verstraete. „Het bezingt de tradi- tie van de volksliedjes.”

Een andere man heeft niets bij zich, behalve dan het lied in zijn hoofd. Peleman haalt een opna- metoestel boven, de man zingt en vertelt. „Ik was acht toen ik tijdens de oorlog in Duitsland te- rechtkwam. Een Antwerpenaar leerde me een lied”, zegt hij. „Ik vergat het nooit, want zing het al mijn hele leven telkens als ik met kinderen of kleinkinderen in de auto zit. De hele familie kent het.”

Op woensdag 31 oktober zit axl Peleman van 10 tot 13 uur in het MaS in antwerpen (Hanzesteden- plaats 1). Iedereen mag langsko- men om hem liedjes of rijmpjes te bezorgen. Info via info@maandacht.

be of 016 20 43 98.

Axl Peleman met Lif Muys, de vrouw uit Borgerhout die hem op het idee bracht van het volksliedjesproject. © Swa De Heel

„ik wil niet weten wat voor

waardevol materiaal er

de afgelopen vijftig jaar

allemaal werd weggegooid”

Referenties

GERELATEERDE DOCUMENTEN

ONZE KAVIAAR WORDT GESERVEERD MET HUISGEROOKTE SCHOTSE ZALMFILET, BLINI’S, CRÈME FRAÎCHE EN EIMIMOSA Our caviar is served with homemade Scottish salmon fillet, blini’s, crème

Angus Burger super (van Black Angus rund) Aantal Kalfs Burger (zacht en mild gekruid) Aantal Japanse Burger (kruidig, apart en smaakvol)

‘Ik vind die boom zo veel architectonische kwa- liteiten hebben en tegelijkertijd zo goed kunnen in de stad, dat ik niet begrijp dat hij zo weinig wordt toegepast’, zegt Frans van

“Ga binnen door de nauwe poort, want wijd is de poort en breed is de weg die naar het verderf leidt, en velen zijn er die daardoor naar binnen gaan; maar de poort is nauw en de weg

Sabine laat zich door haar ziekte niet tegenhouden om van het leven te genieten.... Ik pieker daar

ROOS VAN ACKER draait warme plaatjes, chefkoks serve- ren lekkere gerechten in hand- gemaakte kommen en The Great Pretenders Rock zorgt voor live- muziek. Voor meer info

Het gaat traag, maar dit is voor Mil de enige manier om nog iets te kunnen zeggen tegen zijn vrouw, vrienden of bezoek.. ‘Gelukkig zegt een blik mij vaak al meer dan genoeg’,

Onze drijfveer en ons diepste verlangen zijn dezelfde als vijftig jaar gele- den: dat jongeren het Evangelie mogen ontdekken als een weg van leven en geluk, dat chris- tenen hun