€ 3,00
76ste jaargang • nummer 42 • donderdag 29 oktober 2020 Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X
Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...
“Ik ga niet blussen als het huis nog niet in brand staat.” Het is een uitspraak die minister-presi- dent Jan Jambon (N-VA) nog lang zal achtervolgen. Hij wordt nu met alle zonden van Israël overladen omdat de Vlaamse regering rij- kelijk laat reageert op de tweede coronagolf. “De situatie is minder erg dan in Wallonië en Brussel en dus moeten we niet op het- zelfde moment verstrengen”, zei Jambon. Tijdens het Overlegco- mité tussen de federale regering en de deelstaten vorige vrijdag schoof ook Vlaams minister van Onderwijs Ben Weyts (N-VA) aan.
Hij wou vermijden dat Vlaanderen zich zou aansluiten bij de Fransta- lige eis om de scholen te sluiten en te kiezen voor afstandsonder- wijs. Tussen haakjes: aan Frans- talige kant komt dit gewoon neer op geen onderwijs. Ook daarvoor krijgt hij nu kritiek, want steeds meer scholen moeten sluiten om- wille van een stijgend aantal be- smettingen.
Opiniemakers en media scho- ten al snel met scherp op de Vlaamse regering. De boodschap was steevast dezelfde: men had veel sneller moeten optreden en zich aansluiten bij de Waalse en Brusselse aanpak, want ook in Vlaanderen stijgt de coronacurve exponentieel. Kortom, de grootste knoeiers zaten aan het Brusselse Martelarenplein. Een beeld dat nog werd versterkt door de toe- nemende druk van Vlaamse gou- verneurs en burgemeesters die dreigden om op lokaal vlak veel strengere maatregelen te nemen.
De Vlaamse regering-Jambon, die al geen sterke indruk maakte, had nu volledig de perceptie tegen.
Vraag is of ze dat nog gekeerd krijgt, ook nadat ze toegaf te zullen verstrengen. Voor een belangrijk deel is de kritiek terecht, maar in deze periode van overspannen re- acties op alles wat met corona ver- band houdt, kan het geen kwaad om de zaken even vanop afstand te bekijken. Dat de situatie in de ziekenhuizen zo uit de hand aan
het lopen is en dat de tweede golf moeilijk onder controle te krijgen is, is niet de schuld van de Vlaam- se regering of van de N-VA, zoals fi guren als een Kathleen Cools, Joël De Ceulaer en de hele Stan- daard/Nieuwsblad-redactie graag willen doen geloven.
De fout van de versoepelingen
De eerste verantwoordelijkheid is te zoeken bij de vorige rege- ring die geleid werd door Sophie Wilmès (MR). In september was er aan Franstalige kant een consen- sus gegroeid dat men het virus on- der controle had. In de winter zou er wel een stijging van het aantal besmettingen zijn, maar dat zou leiden tot een beheersbaar pla- fond. En dus werden er eind sep- tember een aantal versoepelingen doorgevoerd. De facto werd de regel van de beperkte “bubbel”
opgeheven. Onder andere onder druk van de Franstalige libera- len. In Wallonië en Brussel gingen alle remmen los, ook al omdat het academiejaar aan Franstalige kant begon zonder begeleidende maatregelen. Studenten zochten elkaar op, begonnen elkaar te be- smetten, keerden terug naar huis en veroorzaakten op die manier mee de tweede golf. Niemand spreekt nog over die nefaste be- slissing van de regering-Wilmès.
Het Brusselse onvermogen
Net zo min dat er nog gesproken wordt over de totale afwezigheid van maatregelen in Brussel toen het aantal besmettingen daar eind augustus-begin september begon te stijgen. Ministers waren met vakantie, er werd geen testdorp opgezet, de coronamaatregelen werden niet gehandhaafd. Het was een totale ramp en het Brus- selse onvermogen werd nog maar eens bewezen. Wie kritiek had, werd afgesnauwd. Zoals we hier vorige week al stelden, vervielen de Brusselse politici in de oude ziekte waarbij kritiek van buiten-
Onder druk van experts verstrengt de Vlaamse regering als laatste de coronaregels nu de tweede golf van de pandemie in alle hevigheid woedt. Minister-president Jan Jambon (N-VA) heeft de boter gegeten. Hij is inderdaad een brokkenpiloot, maar de Vlaamse regering heeft in deze stressperiode ook de perceptie tegen. Niemand spreekt nog over de versoepelingob- sessie van Sophie Wilmès van een maand geleden, het lanterfanten van de Brusselse rege- ring en over de virologen die om de haverklap van mening veranderen.
af gezien wordt als een manier om Brussel onder curatele te zetten.
De opiniemakers die nu op de Vlaamse regering schieten, waren lief voor de Brusselse excellenties Rudi Vervoort, Alain Maron en Elke Van den Brandt.
De pirouettes van de virologen
Het grootste verwijt dat de Vlaamse regering de voorbije da- gen te horen kreeg, had te maken met het open houden van de scho- len. Ben Weyts kan veel verweten worden, maar eigenlijk handelde de Vlaamse minister van Onder- wijs conform de adviezen van viro- logen en andere gezondheidsex- perts. Letterlijk maandenlang en al sinds de eerste golf stelden ze bijna unaniem dat de scholen geen haarden van besmettingen waren en dat ze best open konden blijven. Maar ook hier maakten de virologen vreemde pirouettes.
Sinds een aantal dagen zijn de scholen de nieuwe ‘hotspots’ van het coronavirus, zo is te horen. Er is natuurlijk zoiets als voortschrij- dend inzicht, maar nu gaat het toch wel zeer snel. Uiteraard worden we hier geconfronteerd met een nieuw virus waar we niet alles van kennen, maar de manier waarop experts verschillende standpun- ten innemen en die snel wijzigen is zelden gezien. Als beleidsmaker is het normaal dat men er uitein- delijk horendol van wordt. In deze heeft de Vlaamse regering zich weinig te verwijten.
Ten slotte nog een opvallende vaststelling: vooral uit linkse hoek is men gewonnen voor een tota- le en langdurige sluiting van de scholen, ook al is dat vooral nade- lig voor de kinderen uit kansen- groepen die bijvoorbeeld thuis niet de gepaste infrastructuur heb- ben voor afstandsonderwijs. Het is nog maar eens bewezen: links in Vlaanderen is elitair en niet ge- interesseerd in de onderkant van onze samenleving.
Ze nemen geen standpunt in over Zwarte Piet, maar ze geven toe dat ze gezwicht zijn voor de chantage – ons woord, niet het hunne – van Nederlandse boek- handels die dreigden met een boycot. Lafheid, noemt men dat.
Anders dan in klassieke dictaturen gaat de censuur nu niet alleen uit van de regering, maar ook van to- talitair denkende linkse activisten die de gewillige beulen van de politieke correctheid zijn. Na de Gleichschaltung van de geschre- ven media, volgde de censuur op internet. En nu begint dus de fase van de boekverbrandingen. Zelfs kinderboeken zijn niet meer veilig voor de Grote Terreur. In hun het-
ze tegen nationalistische partijen gebruikten linkse politici en jour- nalisten dikwijls het non-argument
“De nazi’s zijn ook zo begonnen!”
Maar hier is dat argument wel te- recht. De internationale socialisten – met groene additieven dit keer - beginnen weer met boekverbran- dingen, zoals in de tijd van Stalin en de nationaalsocialisten. Eerst maakten ze mensen monddood.
Daarna gewoon… dood.
Geen Kerstmarkten meer, maar wel Wintermarkten; geen paas- eieren meer, maar wel verstop- eieren; geen communiefees- ten, maar wel lentefeesten; geen Zwarte Piet meer, maar roetveeg- pieten. En nu boekverbrandingen.
Boekverbranding
Vlaamse regering heeft in tweede coronagolf perceptie tegen
De Hasseltse vestiging van Uitgeverij Clavis, die vooral kinderboeken uitgeeft, gaat zevenduizend boeken ver- nietigen omdat Zwarte Piet daarin voorkomt. Bij Clavis zelf zijn ze daar ook niet gelukkig mee.
LEES DE VOLLEDIGE REPORTAGE OP BLZ 13
Nagorno-Karabach:
vechten om te overleven
In Nagorno- Karabach vechten Armeense soldaten een bloedig confl ict uit met Azerbeidzjan.
Tienduizenden mensen
sloegen al op de vlucht
voor het geweld. Onze
medewerker Jakob
Kurum bevindt zich in
de getroffen regio. Hij
sprak er met de lokale
mensen, die het zwaarst
getroffen zijn, maar ook
met de vice-minister van
Buitenlandse Zaken. “Wij
moeten elke dag vechten
om te overleven.”
Actueel 29 OKTOBER 2020
2
Lode Vereeck (55) werd in september door het Vlaams Belang voorgedragen als kandidaat om in de raad van bestuur te zetelen van de Universiteit Hasselt. Voor zijn partij Open Vld was dat de druppel. Vereeck werd prompt uit de partij gezet.
De beslissing is al enige tijd gele- den genomen, maar kreeg in de me- dia weinig aandacht. Volgens de pro- fessor zijn er twee feiten die hem ten laste worden gelegd. “Enerzijds kan de voordracht als bestuurder in de raad van bestuur van de universiteit door een andere partij, in casu het Vlaams Belang, niet voor Open Vld”, zegt Vereeck. “Anderzijds ben ik te kritisch geweest voor de partij, en voor de voorzitter in het bijzonder.”
Volgens Vereeck beschouwt Open Vld de voordracht door het Vlaams Belang als een vorm van samenwerking. “En dat kan en mag niet volgens de partij.” De tegenar- gumentatie van Vereeck is van tafel geveegd. “Bestuurders in een orga- nisatie zijn volledig onafhankelijk.
Dat zijn de regels van de code-Buys- se die ook gelden in bedrijven en die de principes van deugdelijk bestuur beschrijven.”
“Je zit daar dus, om een onafhan- kelijk oordeel te vellen, niet om het programma uit te voeren van wie u heeft voorgedragen”, redeneert Vereeck. “Chris Janssens (VB) wist dat ik lid was van Open VLD en dat deze voordracht dus geen politieke samenwerking inhield. En daar had hij ook alle begrip voor. Hij was ge- woon op zoek naar de beste man op de juiste plaats. Hij heeft zich cor- rect gedragen en aan alle afspraken gehouden.”
Of Vlaams Belang zich dan cor- recter gedroeg dan Open Vld? “Ik vind van wel”, zegt Vereeck na een kleine aarzeling. “Wij hebben dui- delijk en meermaals gecommuni- ceerd dat ik als onafhankelijke zou zetelen. Maar zonder argumenten schuiven ze dat bij Open Vld van tafel. Men heeft geschreven dat ze de visie van de klager volgen. Dat is een van de redenen waarom ik niet in beroep ga.”
Het is duidelijk dat ook Lode Vereeck zelf klaar is met Open Vld.
“Eerlijk gezegd, het laat me op dit moment siberisch koud. Tweede re- den dat ik niet in beroep ga is dat het voor mij ook niet meer hoeft. Ik herken mij niet meer in de partij- koers van deze Open Vld. En ik ben het niet die zwalp, Open Vld zwalpt.
Mijn ideaal als econoom blijft meer welvaart creëren. Zorgen dat men- sen het materieel en fi nancieel be- ter hebben, wat enkel lukt als Vlaan- deren en Wallonië autonome regio’s worden.
Mijn ideaal vind ik terug in de be- ginjaren van Verhofstadt, in de be- ginjaren van Rutten en in de begin- weken van Egbert Lachaert. Want die man heeft niet zo lang geleden nog gepleit voor volledige regiona- le fi scale autonomie. Daar was die man in maart en april nog voorstan- der van (windt zich op). Het laat me steenkoud wat Open Vld doet, dus in beroep ga ik niet. Wat mij nog altijd motiveert is dat beleidsideaal van meer welvaart door autonome regio’s. En met deze regering gaat dat niet lukken.”
KRISTOF LUYPAERT
Open Vld zet Lode Vereeck aan de deur
“Ik herken me niet meer in de koers van Open Vld. Die partij zwalpt.”
De grote sociaaleconomische doelstelling van de regering- De Croo voor de komende twee jaar was het uitrollen van een relancebeleid. Nu er een tweede coronagolf inhakt op de economie zal de regering het geweer van schouder moeten veranderen en is het beperken van de economische schade opnieuw de prioriteit.
Samen met de andere overhe- den werkt de federale regering aan een relanceplan waarbij miljarden aan investeringen in de economie worden gepompt. Dat zou vooral gebeuren via extra middelen voor infrastructuur en digitalisering.
Ondanks het oplopende begro- tingstekort hoeft zo’n relancebeleid geen probleem te zijn. De Europese Commissie kijkt niet te streng toe wanneer landen hun overheidsfi - nanciën moeilijk onder controle krijgen. Verwacht wordt dat een strenger begrotingsbeleid er pas in 2022 komt. Dat is ook te merken aan de inhoud van het regeerakkoord.
Er zal jaarlijkse zo’n 0,2 procent van het bbp worden gesaneerd of zo’n 900 miljoen euro. En afhankelijk van de conjunctuur is het nog niet zeker dat het elk jaar zal gebeuren. Een verschil met de regering-Michel die, uiteraard in economisch totaal andere tijden, 0,6 procent van het bbp per jaar moest saneren. Een doelstelling die uiteraard niet werd gehaald.
Typisch Belgische discussie
Nu zitten de federale overheid en de deelstaten ongeveer op dezelfde lijn wanneer men het over het relan- cebeleid heeft, maar dat betekent
niet dat alles de komende maanden en jaren van een leien dakje zal lo- pen. Zo wordt er al gebakkeleid over de middelen die de Europese Unie aan België ter beschikking zal stel- len om het relancebeleid te voeren.
Het zou om goed 5 miljard euro Eu- ropese subsidies gaan. Alleen is de vraag hoe dit tussen de deelstaten moet worden verdeeld. Vlaanderen eist op basis van het eigen demogra- fi sche en economische gewicht zo’n 3 miljard euro. Een extra argument is dat Vlaanderen met zijn sterke privé- sector zwaarder wordt geraakt door de crisis dan andere regio’s. Wallonië kan met zijn uitgebreide overheids- sector beter tegen een economische krimp. De Walen hebben echter al laten weten dat ze de verdeelsleutel tussen de regio’s gedetailleerd gaan bekijken. Een typisch Belgische dis- cussie over de verdeling van de mid- delen kan de uitrol van het relance- beleid vertragen.
En dan is er nog een ander, wel- licht acuter element: de tweede coronagolf die maakt dat er aange- paste economische prioriteiten zijn.
Is het nu echt het moment om aan een relance te denken? Moet men niet eerst aandacht hebben voor het economisch herstel, nu er door de tweede golf een nieuwe dip zit aan te komen? Na de zware schok van
het tweede kwartaal met de eerste lockdown volgde een licht herstel van de economische groei. Het der- de kwartaal - juli-september - zal wellicht mooie groeicijfers kunnen voorleggen. Maar wat met het nu lopende vierde kwartaal en een bijna-lockdown? Er doen verhalen de ronde van 5 procent van de be- drijven die deze tweede golf niet gaan overleven. De politici beseffen het misschien nog niet, maar eerder dan aan relance moet nu aan herstel of het beperken van de schade wor- den gedacht.
Faillissementen vermijden
De horeca die gesloten wordt kan rekenen op 500 miljoen euro nieu- we steunmaatregelen. Dat is geen relancebeleid, maar een herstel- en crisisbeleid. Dat is wat de komende weken en maanden ook zal moeten gebeuren in andere sectoren zoals recreatie en evenementen. Tijde- lijke werkloosheid wordt voor die groepen verlengd tot in 2021.
De regeringen zullen het geweer van schouder moeten veranderen.
De focus zal nu liggen op het ver- mijden van faillissementen. Alle bedrijven die een eigen vermogen hebben dat minder dan 25 procent van het balanstotaal bedraagt, be- vinden zich in de gevarenzone. Dat betekent dus dat systemen als uit- stel van betaling van belasting en overheidsgaranties voor kredieten verlengd worden. We zitten effectief terug in de economische situatie van dit voorjaar.
ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN Een lezer beschuldigde me ervan me te hebben laten omkopen,
een andere lezer heeft zijn abonnement opgezegd. Het verwijt van deze lezers? Er is helemaal geen virus en de maatregelen (avond- klok, lockdown, mondmaskers,…) zijn overdreven en dwingen ons om in de pas te lopen van de overheid. Zoals ooit in de DDR en aanverwante ‘democratieën’. De mondmaskers dienen om ons monddood te maken, om ons – letterlijk - te muilkorven, terwijl anderzijds de overheid ons meer en meer kan volgen. Als er één land is waar dit al gebeurt, dan is dat communistisch China waar 1 miljoen veiligheidsbeambten de rest van de bevolking van nabij opvolgen. Miljoenen camera’s houden de bevolking in het oog en via de smartphones kan men nauwgezet de verplaatsingen en con- tacten noteren. Elke smartphone of laptop die door een toerist in China wordt meegebracht, wordt binnen de 24 uur gekraakt, dat is algemeen geweten. Alleen, dat was al zo nog voor de uitbraak van Covid-19 in Wuhan en elders in China.
Bij ons staan we nog niet zo ver, maar we zijn toch al goed op weg. Niemand kan nog het centrum van Gent, Antwerpen of Brussel met de wagen binnenrijden zonder dat de nummerplaat gecontro- leerd wordt. Wie rijdt langs Vlaamse wegen ziet overal camera’s en ANPR-camera’s (voor nummerplaatherkenning) hangen. Google en Facebook weten precies welke uw interesses zijn. Maar ook dat zijn technische snufjes die al enkele jaren bestaan.
Terug naar corona. Natuurlijk zijn er verkeerde of laattijdige en tegenstrijdige beslissingen genomen door onze beleidsmakers. En ja, voor veel mensen – de grote meerderheid zelfs – zijn de sympto- men mild. Anderen hebben zich nog nooit zo ziek gevoeld. Ondanks alle maatregelen van de voorbije maanden geraken er elke dag dui- zenden mensen besmet. Ook mensen die zich nauwgezet aan de
richtlijnen hielden. Men kan dan gaan twijfelen aan de maatregelen, of… men kan ook omgekeerd redeneren: waar zouden we nu staan zonder
de maatregelen?
Waarom slaat het virus anders toe in Zweden, maar ook in Noorwegen en Fin- land, terwijl Italië en Spanje veel zwaar- der getroffen worden? ‘Ze’ moeten het la- ter maar uitvlooien. Ondertussen zitten we wel in eigen land met de gebakken peren.
“Och,” zei een lezer me, “het zijn toch alleen maar 80 en 90 jarigen die dood gaan. Is dat nu zo erg?” Tja, tegen zo’n argumentatie is zelfs
uw hoofdredacteur niet opgewassen…
Vorige week deed ik een oproep aan onze lezers om dezer dagen voorzichtig door het leven te gaan en zo goed als mogelijk de richtlijnen te volgen. Dat was niet naar de zin van enkele lezers die meenden dat ik in de pas loop van de virologen en de coronalobbyisten.
We zitten ermee
ECONOMISCHE ZAKEN
Plots wordt niet meer aan relance gedacht
Redactie & beheer:
Uitgeverij ’t Pallieterke Lagesteenweg 5 bus 1,
1850 Grimbergen Tel. : 03-232 14 17 Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net Abonnementen binnenland
3 maanden: 39 euro 6 maanden: 78 euro 1 jaar: 156 euro Steunabo 1 jaar: 250,00 euro
Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres:
BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB
Lees nu ook digitaal op www.pallieterke.net Elke week op donderdag in uw krantenwinkel
Stichter 1945-1955: Bruno de Winter Hoofdredacteur 1955-2000: Jan Nuyts Hoofdredacteur 2000-2010: Leo Custers Hoofdredacteur 2010-heden: Karl Van Camp Verantw. uitgever: Wart Van Schel
Abonnement buitenland:
Tarieven afhankelijk van de bestemming. Alle inlichtingen op de kantoren.
KARL VAN CAMP HOOFDREDACTEUR
de maatregelen, of… men kan ook omgekeerd redeneren: waar zouden we nu staan zonder
de maatregelen?
Waarom slaat het virus anders toe in Zweden, maar ook in Noorwegen en Fin- land, terwijl Italië en Spanje veel zwaar- der getroffen worden? ‘Ze’ moeten het la- ter maar uitvlooien. Ondertussen zitten we wel in eigen land met de gebakken peren.
“Och,” zei een lezer me, “het zijn toch alleen maar 80 en 90 jarigen die dood gaan. Is dat nu zo erg?” Tja, tegen zo’n argumentatie is zelfs
uw hoofdredacteur niet opgewassen…
Actueel
29 OKTOBER 2020 3
Laten we beginnen met iets waar iedereen het over eens kan zijn: Trump was een bijzon- der ongewone president. Zijn compulsieve communicatie op Twitter, zijn moeilijke rela- tie met de waarheid, zijn zelfi ngenomenheid en zijn ongegeneerdheid ergerden zelfs zijn medestanders. Zijn turbulente stijl mag ech- ter de aandacht niet afl eiden van zijn beleid, dat ook op inhoudelijk gebied een breuk met het verleden inhield. Er was niet alleen een verschil met het beleid van zijn Demo- cratische voorganger Obama, maar ook met de tradities van zijn eigen partij.
De breuk met het neoconservatisme
Het protectionistische beleid dat Trump voerde onder het motto “America First” gaat helemaal in tegen het vroegere vrijhandels- credo van zijn partij. Trump liet ook de Re- publikeinse bezorgdheid over budgettair evenwicht varen: de staatsschuld ging om- hoog. De Republikeinen waren altijd eerder pro-Israël, maar maakten daar geen offi cieel standpunt van. Trump was onbeschroomd in zijn steun voor Israël en de regering-Ne- tanyahu. Tot ongenoegen van de EU en de Palestijnen erkende hij zelfs Jeruzalem als offi ciële hoofdstad van Israël. Hij had dat na- melijk beloofd.
Trump gooide ook de voorzichtigheid overboord inzake het abortusstandpunt. Bush senior en Bush junior bewezen hun pro-li- fe-standpunt enkel lippendienst. Trump was de eerste president die meestapte in een mars voor de bescherming van het ongeboren leven. Hij liet de subsidies van heel wat abortuscentra schrappen. Dat ont- gaat christelijk rechts in de VS niet: men is
daar bereid heel wat onchristelijk gedrag door de vingers te zien vanwege een presi- dent die eindelijk meer doet dan af en toe in een kerk verschijnen of “God Bless Ameri- ca” te zingen.
De meeste opvallende breuken met het verleden waren zichtbaar in het buiten- landse beleid en de houding van Trump te- genover de zogenaamde “identity politics”
(het beleid ten aanzien van minderheden).
Het Amerikaanse buitenlandse beleid was na de Koude Oorlog manifest globalistisch geworden. Het beantwoordde de aanslagen van 9/11 en de islamitische dreiging met verschillende militaire interventies, die ech- ter geen groot succes bleken. Onder Obama kwamen al de eerste tekenen van Ameri- kaanse terugtrekking, maar het was Trump die de globalistische aspiraties van zijn land offi cieel naar de vuilnisbak van de geschie- denis verwees. Hij is de eerste president in 40 jaar die zijn land bij geen enkele nieuwe oorlog betrok.
Toen Trump in 2016 zijn eigen partij kaap- te, was zijn anti-immigratieretoriek (dui- delijkst geïllustreerd door zijn belofte een muur te bouwen aan de grens met Mexi- co) de doorslaggevende factor. Het onder- scheidde hem van al zijn tegenkandidaten bij de voorverkiezingen en gaf hem de steun van een lang verwaarloosde groep kiezers:
de blanke arbeiders. Daarmee ging hij ei- genlijk compleet in tegen het strategische plan van zijn eigen partij om voortaan de zwarten en andere minderheidsgroepen te gaan verleiden. Trump snapte beter dan de partijleiding dat blank Amerika stilaan de identiteitenpolitiek en de positieve discri- minatie van minderheden beu was.
Economie
De economie deed het goed onder Trump. Nobelprijswinnaar Paul Krugman had voorspeld dat een overwinning van Trump tot een wereldwijde recessie zou lei- den. Het omgekeerde gebeurde. De econo- mische groei bedroeg gemiddeld 3 procent onder Trump, een procent meer dan onder Obama. Dat was meer dan puur geluk. Verla- ging van de belastingdruk en deregulering waren essentiële assen van zijn economisch beleid. De werkloosheid bereikte het laag-
ste punt in 50 jaar. Vooral veel zwarten vonden weer een job.
De economische successen werden uiteraard voor een fl ink deel onge-
daan gemaakt door de coronacrisis.
Trump kwam trouwens zwaar onder vuur te liggen voor zijn aanpak van dat virus, zeker vanuit Europa. Zijn communicatie daarrond was inder-
daad erg rommelig, maar de resul- taten van het beleid zelf zijn een
stuk beter dan in de meeste Eu- ropese landen. “Is het u ook al
opgevallen dat de Amerikaan- se coronacijfers van de ene
dag op de andere vrijwel vol- ledig verdwenen zijn uit de
Europese pers?”, was deze week de terecht vraag van Filip Van Laenen. Hij ver-
volgde: “Maandenlang golden die cijfers als hét
bewijs van het falende beleid van de Ameri-
kaanse president Do- nald Trump. Dat Trump
uiteindelijk ook zelf covid-19 kreeg, gold zowaar als een vorm van gerechtigheid.
Maar sinds zijn genezing, en nu de cijfers op het Eu-
ropese vasteland de pan uit swingen, is het plots opvallend stil over die Amerikaanse coronacijfers.” Europa ligt nog steeds in de lappenmand, terwijl in de VS de relance al volop bezig is.
Het Hooggerechtshof
De benoemingen in het Hooggerechtshof verdienen een bijzondere plaats op het pal- mares van Trump. Zijn eerste benoeming, Neil Goresuch, verliep relatief incidentloos.
Bij Brett Kavanaugh ging het er anders aan toe. De conservatieve rechter werd beschul- digd van een verkrachting tijdens zijn stu- dententijd. De beschuldiging bleek uitein- delijk op los zand te berusten, maar gebruik makend van de MeToo-sfeer konden de Democraten en de pers enkele weken zwaar inhakken op Kavanaugh (de pers was min- der geïnteresseerd in de nochtans veel ge- loofwaardigere verkrachtingsbeschuldiging tegen Joe Biden). Het siert Trump dat hij in die hetze zijn kalmte bewaarde en zijn kan- didaat niet voor de wolven gooide.
Ook zijn derde benoeming (die deze week door de Senaat werd goedgekeurd), die van Amy Coney Barrett, was moedig. Niemand kan ontkennen dat zij een briljante juriste is, maar haar uitgesproken christelijk-conser- vatieve profi el stuitte op veel achterdocht en weerstand. Republikeinen van de vorige ge- neratie zouden zich ongemakkelijk gevoeld hebben bij de kandidatuur van iemand als Coney Barrett, het conservatieve spiegel- beeld van de net overleden Ruth Bader Gin- sburg.
Buitenlandbeleid
Het buitenlandbeleid van Trump blijft overal onderbelicht. Zelfs in de presidenti- ele debatten was er geen plaats voor. Voor de tegenstanders van Trump valt op dat terrein dan ook weinig te rapen. De voor- spelde rampen die de onstuimige en onbe- houwen Trump zou veroorzaken in de diplo- matieke relaties, bleven uit. Toen Trump de Amerikaanse ambassade naar Jeruzalem verplaatste, protesteerde Europa en voor- spelde de pers spanningen en geweld. Dat gebeurde niet. Toen Trump de Iraanse kolo- nel Suleimani, sponsor van terrorisme over de wereld, liet uitschakelen, protesteerde Europa en voorspelde de pers spanningen en geweld. Dat gebeurde niet.
Integendeel, het lijkt er op dat Trumps krachtdadige diplomatie in het Midden-Oos- ten beter wordt begrepen dan het gemorali- seer en de tweeslachtigheid van de EU. Met Trump weet je waar je staat. Dat hij openlijk de kaart van Israël trekt, maakt hem niet ge- liefd, maar het biedt tenminste het voordeel van de duidelijkheid. Voor landen die zich in hun internationale politiek enkel laten leiden door eigenbelang, is ook “America First” gemakkelijker te respecteren dan de altruïstische pretenties van de EU.
Trump slaagde in iets dat een paar jaar geleden nog ondenkbaar zou geweest zijn:
al drie islamitische landen uit de regio heb- ben Israël erkend en hebben er diploma- tieke betrekkingen mee aangeknoopt: de Verenigde Arabische Emiraten, Bahrein en Soedan. De kans bestaat dat Saoedi-Arabië (dat met Israël al een modus vivendi heeft gevonden) hetzelfde gaat doen. Dat zijn meer dan gelukstreffers.
Trump zorgde ook voor een doorbraak in de relaties tussen Servië en Kosovo. De onderhandelingen met de Noord-Koreaan- se dictator Kim Jong-un konden niet tot een goed einde gebracht worden, maar ook daar heeft Trumps demarche er voor gezorgd dat er achter de schermen weer gesproken wordt met Zuid-Korea. Ook het nucleair mo- ratorium houdt stand.
Trump werd dit jaar een aantal keer voor- gedragen voor de Nobelprijs voor de vrede.
Is dat overdreven? Het zou in ieder geval minder gek geweest zijn dan de vredesprijs die Obama kreeg op een moment dat hij nog geen jaar president was.
Trump kreeg in 2017 veel kritiek voor de Amerikaanse uittreding uit het klimaatak-
koord van Parijs. Vandaag komen er steeds meer tekenen dat Trump gelijk had: enkel de EU voert de verplichtingen van het ak- koord correct uit en moet ook nog eens de rekeningen betalen.
Beloftes nagekomen, beloftes gebroken
Verschillende van die verwezenlijkin- gen zijn een uitvoering van de beloftes die Trump voor de verkiezingen had gedaan.
Dat is ook iets wat je hem moet geven: hij probeert zijn beloftes te houden. Zoals be- loofd verlaagde hij de belastingen. Hij her- onderhandelde het NAFTA-akkoord. Hij ver- hoogde het aantal jobs in de maakindustrie met bijna een half miljoen.
Niet alle beloftes werden ingelost. Het be- grotingstekort is niet weggewerkt, maar op- gelopen. Vooral inzake migratie heeft Trump niet gerealiseerd wat hij had aangekondigd.
De muur met Mexico is maar gedeeltelijk gebouwd. De illegalen zijn niet uitgewezen.
Immigratie uit islamitische landen werd niet onmogelijk gemaakt.
Soms kwam dat door tegenwerking van rechtbanken, maar lang niet altijd. In 2016 was het discours van Trump over migratie de belangrijkste reden voor zijn overwinning.
“Build the Wall”, scandeerde het publiek op zijn meetings. De laatste twee jaar lijkt Trump zijn interesse in het thema verloren te hebben. Hij heeft er tijdens deze campagne ook nauwelijks over gerept. Vroegere mede- standers van Trump, zoals de rechtse com- mentator Ann Coulter, zijn om die reden erg kritisch gaan staan tegenover de president.
De mens Trump
Het grootste probleem van Trump is uiter- aard zijn persoonlijkheid. We moeten geen lange analyse van zijn karakteriële gebre- ken maken om te besluiten dat hij totaal onsympathiek overkomt. Ook van zijn omge- ving hoor je nooit iets dat zou kunnen wijzen op een aardige, warme persoonlijkheid. De Trump die wij zien verschilt misschien niet zoveel van de echte Trump. Als hij de ver- kiezingen verliest, zal dat minder te maken hebben met zijn beleid dan met de afkeer die zijn woorden en gedrag veroorzaken.
Het is verleidelijk je af te vragen hoe groot de verkiezingsoverwinning op 3 november zou zijn indien het beleid van Trump zou uit- gevoerd zijn door een aangenamere, minder confrontatiegerichte persoonlijkheid. Maar dan moet je je ook afvragen of een bravere politicus ooit zoveel moedige standpunten zou hebben durven innemen op gebied van immigratie, klimaat, minderhedenbeleid en buitenlands beleid.
Daarmee komen we tot de goede kant van Trumps persoonlijkheid. Hij bezit een kwa- liteit die zeer zeldzaam is in de politiek: hij is moedig. Je kan van hem zeggen wat je wil, maar Trump is nooit laf. Hij durft meestap- pen in pro-life-betogingen. Hij durfde het klimaatakkoord van Parijs opzeggen. Hij schrikt er niet voor terug de leugens van de pers aan te klagen (geregeld terecht).
Hij durft de Chinese verantwoordelijkheid voor de coronacrisis benoemen. Hij wilde niet meehuilen met de wolven in het bos over Brett Kavanaugh of Kyle Rittenhouse. Hij durfde het extremisme en geweld van groe- peringen als Antifa en BLM aanklagen.
Het beste moment van Trumps vier jaar was voor mij zijn toespraak op de nationale feestdag bij Mount Rushmore, in de nasleep van de beeldenstorm door BLM. “De radica- le ideologie die ons land aanvalt marcheert onder de vlag van maatschappelijke gerech- tigheid. Maar in werkelijkheid zou ze zowel gerechtigheid als de maatschappij vernieti- gen en zou ze onze vrije en open samenle- ving veranderen in een plaats van repressie, onderdrukking en uitsluiting. Ze willen ons het zwijgen opleggen, maar we zullen nooit zwijgen.” Jammer dat we deze Trump niet va- ker te horen kregen.
JURGEN CEDER
4 jaar Trump:
hoe bracht hij het ervan af?
Hoe zal de geschiedenis oordelen over het presidentschap van Donald Trump? Het is nog te vroeg om die vraag te beantwoorden, temeer daar het best mogelijk is dat zijn termijn op 3 november met vier jaar verlengd wordt. Met nog een week te gaan naar de verkiezingen, kij- ken we toch terug naar de voorbije vier jaar. Wat deed Trump goed? En waar liet hij het afweten?
gaat christelijk rechts in de VS niet: men is
Economie
De economie deed het goed onder Trump. Nobelprijswinnaar Paul Krugman had voorspeld dat een overwinning van Trump tot een wereldwijde recessie zou lei- den. Het omgekeerde gebeurde. De econo- mische groei bedroeg gemiddeld 3 procent onder Trump, een procent meer dan onder Obama. Dat was meer dan puur geluk. Verla- ging van de belastingdruk en deregulering waren essentiële assen van zijn economisch beleid. De werkloosheid bereikte het laag-
ste punt in 50 jaar. Vooral veel zwarten vonden weer een job.
De economische successen werden uiteraard voor een fl ink deel onge-
daan gemaakt door de coronacrisis.
Trump kwam trouwens zwaar onder vuur te liggen voor zijn aanpak van dat virus, zeker vanuit Europa. Zijn communicatie daarrond was inder-
daad erg rommelig, maar de resul- taten van het beleid zelf zijn een
stuk beter dan in de meeste Eu- ropese landen. “Is het u ook al
opgevallen dat de Amerikaan- se coronacijfers van de ene
dag op de andere vrijwel vol- ledig verdwenen zijn uit de
Europese pers?”, was deze week de terecht vraag van Filip Van Laenen. Hij ver-
volgde: “Maandenlang golden die cijfers als hét
bewijs van het falende beleid van de Ameri-
kaanse president Do- nald Trump. Dat Trump uiteindelijk ook zelf
covid-19 kreeg, gold zowaar als een vorm van gerechtigheid.
Maar sinds zijn genezing, en nu de cijfers op het Eu-
Gemiste kans
De nieuwe Kamervoorzitter ving de vergade- ring van donderdag aan met een rouwhulde voor de in Frankrijk onthoofde leraar Samuel Paty, die in zijn lessen over vrije meningsuiting de Charlie Hebdo-cartoons van Mohammed als didactisch materiaal toonde. Natuurlijk is zo’n hulde zeer no- bel om de fundamenten van een moderne demo- cratie te onderstrepen. Tillieux zei zo onder meer:
“Leraars zoals Samuel Paty openen een venster op de wereld en verbreden onze horizon. In elke dic- tatuur doet men er overigens alles aan om hen het zwijgen op te leggen.” Mooie woorden, maar de wortel van het kwaad werd niet vermeld. Angstval- lig werden de woorden ‘islam’ en ‘islamisme’ ver- meden en werd het een woordenbrij over demo- cratie, vrijheden, waakzaamheid en behoud van waarden. Heel anders was dat in Frankrijk, waar president Macron wél (eindelijk) man en paard noemde en beloofde de strijd aan te binden met degenen die de waarden van de Franse republiek omver willen werpen. Bij ons bleef het bij wat emo-gedoe. Een gemiste kans om ook in ons land de wacht aan te zeggen aan degenen die het niet goed menen met onze samenleving.
Wrange vaststelling
Meteen weten we waar we aan toe zijn met de nieuwe Kamervoorzitter wat haar taalgebruik be- treft. Bij de aanvang van de zitting vroegen diver- se sprekers van VB en N-VA zich af waarom meer- dere vragen over de terreuraanslag in Frankrijk door twee ministers, van Binnenlandse zaken en Justitie, moesten beantwoord worden. Er ontstond een discussie tussen de Kamervoorzitter en de sprekers, waarin ook de eerste minister tussen- beide kwam. En wat hoorden we? De Kamervoor- zitter sprak alleen Frans tegen de Vlaamse parle- mentsleden en de Vlaamse eerste minister. Het is wrang om vast te stellen dat de eerste burger van het land er niet in slaagt een gewoon gesprek te voeren in het Nederlands met Nederlandstalige parlementsleden.
Groot probleem
Toen de vragen over de terroristische aanslag ter sprake kwamen, wilde Koen Metsu (N-VA) van de regering weten wat men in België gaat doen tegen de islamitische terreur die zich ook op onze open samenleving richt. Hij bracht daarbij de aangekondigde maatregelen van president Macron in herinnering: uitwijzing en ontbinding van verenigingen, en het strafrechtelijke vervol- gen van zij die de terreur op sociale media steu- nen. Minister van Justitie Van Quickenborne zei dat de Franse strijd ook onze strijd is en dat we geen millimeter willen toegeven op de aantas- ting van onze rechtsstaat, zonder in detail te tre- den. Maar Metsu stelde dat de regering toch met een groot probleem zit: “U regeert samen met Groen en Ecolo. Een van de voorzitters van Ecolo tweette vanmorgen dat ze iedereen een hele fijne dag wenst, ‘sauf au gouvernement français’, want dat had iets te dwangmatige en iets te stringen- te beslissingen genomen. Dat is gewoon ronduit schandalig. Ik ben heel benieuwd hoe u daarmee zal omgaan.” Een antwoord volgde er niet.
Een maat voor niets?
Er zijn momenten dat men denkt dat het com- munautaire helemaal naar het achterplan is ver- dwenen. Toch zijn er waakzame Vlaams-nationa- listische Kamerleden die toch niet nalaten om enkele heikele dossiers in die zin blijvend aan de agenda te plaatsen. Zo legde Katleen Bury (VB) vorige week een motie neer met de dringende oproep om het Franstalige misbruik van het ge- recht in Halle-Vilvoorde voortaan onmogelijk te maken. Want wat doet zich nog steeds voor na de splitsing van de kieskring Brussel-Halle-Vil- voorde in het ‘min of meer’ gesplitste gerechte- lijk arrondissement Halle-Vilvoorde? Frantalige daders volgen de hele procedure in het Neder- lands en vragen helemaal aan het einde nog een taalwijziging aan, waardoor een nieuwe onder- zoeksrechter moet aangesteld worden. Dat kost
Actueel 29 OKTOBER 2020
4
geld en veel tijd. Vervolgens komen die daders dan terecht voor Frantalige rechters die vaak op een andere manier recht spreken. Het is een pro- bleem dat de procureur des Konings van het par- ket Halle-Vilvoorde al vaker heeft aangeklaagd.
En omdat de nieuwe minister van Justitie recent had gezegd in de parlementaire commissie dat hij een positieve rol wil spelen in deze kwestie, diende Bury dus de motie in om de zaak eindelijk op regeringsniveau te krijgen teneinde ervoor te zorgen dat het gerechtelijk arrondissement Hal- le-Vilvoorde een volwaardig Vlaams gerechtelijk arrondissement kan worden, waarin op eenvor- mige en correcte wijze recht kan gesproken worden. De motie werd evenwel meerderheid tegen minderheid weggestemd, inclusief door Koen Geens, de vorige minister van Justitie. De kans dat het Franstalige misbruik dus blijft voort- woekeren, is dus zo goed als zeker. Want zoals de minister van Justitie zelf al liet uitschijnen in de commissie, zal het niet zo simpel zijn om een bij- zondere meerderheid tot stand te brengen in de Kamer om iets te wijzigen, hoewel hij beloofde zijn collega’s daarover te zullen aanspreken.
Van harte welkom
N-VA’er Wim Van der Donckt is een dossier- kenner, ook en vooral voor wat het pensioendos- sier betreft. In de commissie Sociale Zaken ver- welkomde hij de nieuwe minister van Pensioenen Karine Lalieux (PS) dan ook en wenste haar profi- ciat met haar nieuwe functie: “In het kader daar- van heb ik u een welkomstpakket met negen vra- gen voorbereid.” En de vragen waren gepeperd.
Over diverse pensioenaspecten, zowel technisch als algemeen, werden vragen gesteld. Lalieux wist meteen dat ze nog op haar tellen zal moe- ten passen met deze vraagsteller, zeker nadat hij meermaals zei op de gegeven antwoorden later nog te zullen terugkomen. Gelukkig voor haar bereiden haar diensten haar antwoorden voor, die ze dan maar moet aflezen. Benieuwd naar het eerste echte debat waarin ze op eigen kracht en na veel studiewerk zal voort moeten.
Zoveel mogelijk…
“De grondwet is geen vodje papier”, zo zei voormalig premier Tindemans ooit in volle ple- naire vergadering en hij trok naar de koning om zijn ontslag aan te bieden omdat men over de schreef was gegaan. Toen was de grondwet nog iets onaantastbaars. Vandaag ligt dat anders.
Zo had VB-fractievoorzitter Barbara Pas vastge- steld dat er maar liefst 101 personeelsleden uit niet-EU-landen (‘derdelanders’) in het open- baar ambt zijn aangeworven. En dat kan niet. De grondwet schrijft voor dat die functies voorbe- houden zijn voor Belgen, en bij uitbreiding voor mensen uit de EU en de ‘Europese Economische Ruimte’. Zij legde in de commissie Binnenlandse Zaken deze kwestie voor aan de nieuwe minister van Ambtenarenzaken Petra De Sutter (Groen) en beklemtoonde dat de Raad van State had gezegd dat alvorens het ambt open te stellen voor ‘der- delanders’ in contractueel dienstverband eerst de grondwet moet gewijzigd worden én dat dat vooralsnog niet is gebeurd. De Sutter erkende dat een herziening van het betreffende grond- wetsartikel eigenlijk wenselijk is. En in dezelfde adem voegde De Sutter eraan toe dat ze niet van plan is maatregelen te nemen om de toegang tot de contractuele arbeid te beperken tot Europese burgers: “Het is dan ook niet mijn bedoeling om een stap terug te zetten.” Zo gaat dat tegenwoor- dig dus. De overtreding is er, maar we gaan ze niet terugdraaien. De uitsmijter kwam echter van de ultralinkse passionaria Jessika Soors (Groen) die haar minister even kwam steunen: “Wij heb- ben er alle vertrouwen in dat u van de overheid een emanciperende werkgever zult maken en dat u daarbij veel aandacht zult hebben voor de voorbeeldrol van de overheid wat gelijke kan- sen betreft. U zult dat ongetwijfeld doen op een manier die de grondwet zoveel mogelijk respec- teert.” Zoveel mogelijk. Niet helemaal dus. En als het in het groene kraam past. Tindemans draait zich om in zijn graf.
Vanaf 2022 zou het nieuwe systeem,
“SmartMove” genaamd, moeten ingaan, al blijft men er binnen de Brusselse regering op hameren dat er nog niets beslist is. De stadstol zou jaarlijks een half miljard euro moeten opbrengen. Een eerdere studie schatte de jaarlijkse tolinkomsten voor de Brusselse regering op 323,7 miljoen euro bij een tarief van 3 euro tussen 6 en 10 uur
’s morgens. Bij een tarief van 12 euro zouden de jaarlijkse inkomsten dan weer 1,12 mil- jard euro bedragen. Het duurste tarief zou de pendelaar 2.500 euro per jaar kunnen kosten.
“Middeleeuwse praktijken”
Het vraagstuk leidde vorige week woens- dag op vraag van het Vlaams Belang tot een actualiteitsdebat in het Vlaams Parlement.
Bart Claes (Vlaams Belang) sprak van “mid- deleeuwse” praktijken vanwege de Brus- selse regering. “De Brusselse struikrovers hebben weer een nieuwe manier gevonden om het geld uit de zakken van de werkende Vlaming te halen, met opnieuw een groen fabeltje als excuus. Na de lage-emissiezone (LEZ) wil men onze pendelaars opzadelen met alweer een nieuwe pestbelasting, dit terwijl – en dat mogen we absoluut niet ver- geten – er elk jaar wel een royale transfer van 1,5 miljard euro van Vlaanderen naar Brussel stroomt”, zei Claes.
Uit het debat bleek al snel dat alle meer- derheidspartijen – waaronder ook Open Vld, die mee de in Brusselse regering zetelt – niet te spreken zijn over de plannen. Het verzet van CD&V en N-VA was al gekend, en werd ditmaal herhaald bij monde van Peter Van Rompuy en Paul Van Miert, maar ook Marino Keulen (Open Vld) klonk bijzon- der hard in zijn oordeel. “Ik kan namens de Open Vld-fractie in het Vlaams Parlement
‘loud and clear’ zeggen: no pasarán, tegen deze eenzijdig opgelegde tol en kilometer- heffing vanuit de Brusselse Hoofdstedelijke Regering”, zei Keulen. “Als de kaarten blij- ven liggen zoals ze nu liggen, dan trekken we daar een rode kaart tegen.”
Ook bevoegd minister van Mobiliteit Ly- dia Peeters (Open Vld) liet verstaan dat de
ze een tegenstander is. “Ik kan hier formeel zeggen dat het niet kan dat het Brusselse Hoofdstedelijke Gewest eenzijdig een platte belasting invoert”, aldus Peeters, die er wel aan toevoegde dat ze het overleg een kans wil geven en benadrukte dat de Brusselse regering nog geen besluit heeft genomen.
Alternatieven
Het woord “alternatieven” viel herhaal- delijk bij zowel meerderheid als oppositie, waarmee een heikel punt aangestipt werd.
Zo bleek uit het debat dat ook degenen die zich in theorie voorzichtig als ‘voorstander’
van de belasting ‘outten’, zoals de sp.a en in zekere mate zelfs Groen, in de praktijk ook moesten toegeven dat er voor de Vlaamse pendelaar momenteel simpelweg te weinig alternatieven voorhanden zijn voor de auto.
“Ik stel vast dat hoe meer er over wordt ge- zegd, hoe meer de enige twee partijen die er nog voor zijn, afstand nemen van dat voor- stel”, merkte Van Rompuy al lachend op.
De voorstanders van de tolheffing haal- den het voorbeeld van andere hoofdsteden, zoals de Britse hoofdstad Londen, aan, waar ook een stadstol geldt. Dat de Belgische re- aliteit echter zelden strookt met groen-link- se wensdromen, werd door Keulen geïllus- treerd met een tegenvoorbeeld uit Londen.
“De Londense metro begint buiten het tol- gebied. In Brussel begint deze binnen de tolzone, binnen het gebied waar de kilome- terheffing geldt, waardoor er geen ontsnap- pen aan is”, zei de Open Vld’er. Verder hield hij een pleidooi voor de deconcentratie van overheidsdiensten, in navolging van Neder- land: “Het zal u goedkoper uitkomen voor wat betreft de prijs van het vastgoed, en u zult op een heel performante en structure- le manier ook iets doen aan de filedruk in Brussel.”
Ondanks het verzet tegen de stadstol dat weerklonk bij alle meerderheidspartijen, werd een motie van het Vlaams Belang, over het inroepen van een belangenconflict zo- dra de Brusselse regering een besluit zou nemen over de tol, door alle andere partijen weggestemd.
Actualiteitsdebat over Brusselse stadstol
De plannen van de Brusselse regering om de autofiscaliteit te her- vormen veroorzaken al enige tijd beroering. Uit de studies die nu voorliggen blijkt dat men denkt aan een combinatie van een stadstol - met vast tarief - en een kilometerheffing om het verkeer in de hoofd- stedelijke regio te belasten. Pendelaars zouden bijgevolg dus dubbel belast worden: eenmaal bij het binnenrijden en andermaal per kilo- meter die ze rijden.
UIT DE WETSTRAAT
D’Haese versus Diependaele
Jos D’Haese van de communistische PVDA is net als zijn partij tegenstan- der van de stadstol. In het debat viel hij echter vooral op door de stadstol aan te wenden als excuus om op de staatshervormingen en federalisering te schieten en te pleiten voor een unitair België.
“CD&V, N-VA en Vlaams Belang, eerst staan jullie overal op de barricade om be- voegdheden op te splitsen in alsmaar klei- nere stukjes en dan verbazen jullie zich erover dat die vier verschillende ministers van Mobiliteit verschillende dingen doen”, stelde D’Haese. “Dat hadden jullie toch moe- ten zien aankomen? Wat is jullie oplossing telkens opnieuw? Meer splitsen, meer split- sen, meer splitsen! Het zal binnenkort nog eindigen met een ‘péage’ aan de taalgrens.”
De uitlatingen ontlokten een felle repliek vanwege minister van Financiën Matthias Diependaele (N-VA): “Het deelstatenver- haal is een verhaal van rechten en plichten.
Misschien moeten we dan ook de transfers eens onder de loep nemen. Het kan niet zijn dat Brussel van de andere deelstaten die bedragen ontvangt en dan eenzijdig belastingen oplegt waaraan de inwoners van die andere deelstaten onderhevig zijn.
Mensen die voor federale loyaliteit plei- ten, zouden ze in dit geval beter eens in de praktijk brengen. Uw redenering gaat he- lemaal niet op.”
Sneltests: Parys versus Anaf
Vlaams minister van Welzijn Wouter Beke (CD&V) kondigde vrijdag aan dat de Vlaamse regering 4 miljoen sneltests zou aanschaffen. Deze zouden prioritair inge- zet worden in de zorg, de bedrijven en het
onderwijs. Kort daarvoor kondigde fede- raal minister van Volksgezondheid Frank Vandenbroucke (sp.a) aan dat ons land minder zou testen. Personen zonder symp- tomen zouden bijgevolg niet meer getest worden onder het nieuwe regime.
In een debat over het Vlaamse corona- beleid ten aanzien van de woonzorgcen- tra, dat twee dagen voor de aankondiging van Beke plaatsvond, dacht sp.a’er Hannes Anaf het Vlaamse testbeleid op de korrel te nemen. “Als ik zie hoe u met de sneltest op- nieuw weken tijd hebt verloren, ben ik wel heel erg bezorgd”, zei Anaf. Daarbij werd voorbijgegaan aan het feit dat tal van zie- kenhuizen sneltests hebben aangeschaft, maar vooralsnog geen wettelijk kader heb- ben om deze in te zetten.
“Vlaanderen bestelt een veelvoud van wat er op federaal niveau wordt besteld”, zo richtte N-VA-fractieleider Lorin Parys tot Anaf. “Maar weet u wat? Wij kunnen ze niet gebruiken. En waarom kunnen we ze niet gebruiken? Omdat uw minister die snel- tests nog altijd niet heeft goedgekeurd. Ze zijn niet erkend en kunnen dus niet worden gebruikt. De tests die ze vandaag hebben, staan in een labo in een kartonnen doos en daar kan niemand mee getest worden. En u komt dan hier, in dit parlement, zeggen dat het niet snel genoeg gaat. Wel, veeg eerst eens voor eigen deur alstublieft.”
Actueel
29 OKTOBER 2020 5
Commissie Asiel en Migratie
Drie weken na het triomfantelijke aantreden van de nieuwe Vivaldi-coalitie is het nog altijd wachten op concrete beleidsplannen op tal van belangrijke domeinen.
Ook kersvers staatssecretaris van Asiel en Migratie- Sammy Mahdi (CD&V) laat voorlopig weinig in zijn kaarten kijken en verwijst steevast naar zijn beleidsver- klaring, die binnen enkele weken zou moeten plaatsvinden. Toch werd afgelopen vrijdag een eerste tipje van de sluier gelicht tijdens de Commissie voor Binnen- landse Zaken, Veiligheid, Migratie en Bestuurszaken.
De migratieproblematiek is een van de meest prioritaire thema’s voor de Vlaamse kiezer en Asiel en Migratie wordt steevast tot de meest mediagenieke departementen gere- kend. Het hoeft dan ook niet de verbazen dat de rechtse oppositie klaar stond met een hele lijst aan vragen en opmerkingen voor Mahdi.
Aan N-VA-kant namen voormalig staatssecre- taris Theo Francken en Kamerlid Yoleen Van Camp opvallend vaak het woord, aan Vlaams Belang-zijde werd het merendeel van de vra- gen afgevuurd door Dries Van Langenhove.
Hoewel, zoals hierboven vermeld, het vooral wachten is op de beleidsverklaring van Mahdi, kon men desalniettemin een aantal interessan- te vaststellingen doen na de commissie:
1. Geen Australisch model
De N-VA pleitte de laatste jaren herhaal- delijk voor de toepassing van het ‘Australisch model’ om de illegale immigratie te bekam- pen. Concreet houdt dit in dat, in navolging van wat in Australië gebeurt, iedereen die op illegale wijze de Europese Unie probeert bin- nen te komen – in casu per boot – automatisch zijn kans op asiel kwijtspeelt. Een belangrijke maar controversiële pijler hiervan is het zoge- naamde “pushback”-beleid, waarbij de sche- pen of migranten worden teruggestuurd naar het land van waaruit ze de EU probeerden binnen te komen en, in het Australische geval althans, in afwachting hiervan worden vastge- houden in detentiecentra buiten het Australi- sche grondgebied.
Toen Van Camp Mahdi vroeg naar welke maatregelen hij zou nemen “om de instroom te beperken en ervoor te zorgen dat de massami- gratie stopt zodat we ons beter kunnen richten op de mensen die echt nood hebben aan onze hulp”, liet de staatssecretaris meteen verstaan dat een toepassing van het Australisch model voor hem niet tot de mogelijkheden behoorde.
“Deze regering zal niet het Australisch mo- del invoeren inzake asiel”, zei Mahdi. “Het Australisch model is onrealistisch, onwettig en bijna onbetaalbaar. Bovendien heeft het in de Australische context laten zien dat het ook on- menselijk is.”
De staatssecretaris zei daarentegen dat de regering kiest voor “een Europese aanpak in overeenstemming met het internationaal recht”, om te komen tot “versterkte buiten- grenzen, gelijkvormige procedures, een eer- lijke verdeling van de lasten, betere opvang en bescherming in de herkomstregio’s en afspraken inzake migranten in transit zonder verblijfsdocumenten”.
Hierbij dient opgemerkt te worden dat het Australisch model wel degelijk tot een forse terugdringing van de instroom en bijgevolg van het aantal doden op zee leidt. Toen Mahdi zei dat de regering de strijd tegen mensens- mokkel wil opdrijven, merkte Van Camp op dat “het Australisch model net die stromen volledig drooglegt”.
2. Vrijwillige of
gedwongen terugkeer?
De veelbesproken commissie onder leiding van Marc Bossuyt die het Belgische terugkeer- beleid evalueert, noemde een “efficiënt terug- keerbeleid het sluitstuk van de asielprocedu- re”. Hoewel deze stelling door nagenoeg alle politieke partijen onderschreven werd, ver- schilt de interpretatie ervan en het antwoord op de vraag hoe dit georganiseerd moet wor- den van partij tot partij.
De jonge CD&V’er lijkt alvast een aantal belangrijke stokken achter de deur op te ge- ven. Hij bevestigde opnieuw de passage in het regeerakkoord dat stelt dat nieuwe plaatsen in gesloten centra voornamelijk voorbehou- den worden voor veroordeelde criminelen, overlastplegers en mensen die een gevaar vormen voor de openbare orde. Gezinnen met minderjarige kinderen zouden evenwel niet meer vastgehouden worden in gesloten centra. Maar, zo stelt Mahdi, “dat er geen ge- zinnen met minderjarige kinderen zullen wor- den vastgehouden in gesloten centra betekent evenwel niet dat deze gezinnen niet meer zul- len worden uitgewezen”.
Hoewel Mahdi in de commissie liet verstaan
dat hij zowel op vrijwillige als gedwongen te- rugkeer wil inzetten, liet hij in Humo opteke- nen dat hij “meer wil inzetten op vrijwillige te- rugkeer”. Om dat beter in de praktijk te doen werken wil hij werk maken van “snellere pro- cedures, zodat de betrokkene snel en duide- lijk weet waar hij aan toe is”. Daarnaast denkt Mahdi aan het inzetten van “coaches”.
“Vrijwillige terugkeer is voor heel veel mensen geen optie”, reageerde Francken na- dien op Twitter. “Ze zullen dat niet doen want ze willen in geen geval terugkeren. Al jaren proberen regeringen dit maar het is nog nooit een echt succes gebleken. Paarsgroene naïvi- teit.”
3. Wat met de woonstbetredingen?
De overheid worstelt al langer met het pro- bleem van illegalen die weigeren om de politie toe te laten hun verblijf te betreden. De rege- ring-Michel I werkte aan een wet op woonst- betredingen om daar komaf te maken. Die wet werd echter begraven na hevig Franstalig pro- test. Marc Bossuyt noemde een oplossing van de problematiek nochtans “onontbeerlijk voor een efficiënt terugkeerbeleid”.
De kwestie werd zowel door Dries Van Lan- genhove als door Yoleen Van Camp aangekaart in de commissie. “Alhoewel in het regeerak- koord geen sprake is van woonstbetredingen, sloot u ze zelf, onder meer in het Canvas-pro- gramma De Afspraak, niet helemaal uit”, zei Van Langenhove. “Dit in tegenstelling tot uw groene coalitiepartner die de woonstbetre- ding expliciet uitsloot. Voor alle duidelijkheid, komt er nu een regeling voor woonstbetredin- gen of niet?”
Hoewel de staatssecretaris een nieuwe wet op woonstbetredingen aanvankelijk niet wou uitsluiten, danste hij handig om alle vragen over het thema heen tijdens de commissie. De kwestie blijft bijzonder gevoelig liggen binnen de regering, niet alleen bij de Franstalige par- tijen, maar ook bij de Vlaamse groenen. “Mijn- heer de staatssecretaris, ik heb begrepen dat u eerst moet afstemmen met de regering of u zelf voor of tegen woonstbetredingen bent”, besloot Van Camp. Aangezien de kwestie bin- nen de schoot van de regering moet worden uitgeklaard lijkt het steeds waarschijnlijker dat er geen woonstbetredingen zullen komen.
PIETER VAN BERKEL
“In vrijheid en blijheid Vlaanderen beter maken. Het VNZ ijvert, zoals VOS Vlaamse Vredesvereniging, voor een
verregaande Vlaamse natievorming om zo bij te dragen aan de ontwikkeling
van een eigen, zelfverant- woordelijk en efficiënt Vlaams
gezondheidsbeleid.”
Ivo Coninx, algemeen voorzitter VOS Vlaamse Vredesvereniging
Hoofdzetel:
Hoogstratenplein 1 2800 Mechelen
Voor een Vlaamse
sociale zekerheid!
Word lid van het VNZ
Bel 015 28 90 90 of surf voor ons kantorennetwerk even naar vnz.be
Bobijn af
Mevrouw de wauwelaar,
Uw optreden in de Afspraak op 21 oktober deed zelfs bij Bart Schols de wenkbrauwen fronsen toen gij er maar niet in slaagde een deugdelijke uitleg te geven over de aanpak van corona in Brussel, die veel te laat was gekomen en die bovendien ook veel te be- perkt was. Gij wauwelde wat groene praat bij elkaar en daarmee was de kous af, goed wetende dat gij eigenlijk geen fluit te zeggen hebt in die Brusselse PS-sovjetrepubliek.
Even letterlijk recapituleren.
Schols: Ik probeert te begrijpen waar het vandaan komt.
Gij: Daar zit een stress ook op, een frustra- tie. Het was toen in Antwerpen een probleem, ook in Brussel. Ook in andere Brusselse zie- kenhuizen, het UZ, Sint-Jan… Daar waren ook al een week alarmsignalen. Die stress dat we moeten reageren, dat we iets moeten doen, die is wel heel hoog en daar moet de politiek mee aan de slag.
Schols: Ik weet niet of ik al begrijp waarom het zo lang geduurd heeft. (De andere gast in de studio begreep het overigens ook niet…)
Iemand vatte op Twitter dit nietszeggend gedoe samen als: “Totale incompetentie, sa- mengevat in 27 seconden.”
Gij weer: Ja, maar, ik denk zeker dat we ook moeten zeggen dat wanneer we terugkijken, dan kunnen we niet doen alsof er geen fouten zijn gemaakt. Er is leergeld betaald. Er zijn lessen getrokken en dat is ook belangrijk.
Als we terugkeren naar juli, wat belangrijk is om mee te geven, dan zijn er wel een aantal lessen getrokken. Bijvoorbeeld de testcapa- citeit, in juli…
Schols: Maar, ‘leergeld betalen’, mevrouw van den Brandt, in september, wanneer we al zeven maanden in een crisis zitten…
En toen was uw bobijn af. Niemand wist wat gij eigenlijk gezegd hadt of hadt willen zeg- gen. Gijzelf waarschijnlijk ook niet. Gij pro- beerde nog wat over een ‘draagvlak’ bij de bevolking en toen ging het licht helemaal uit.
Laat ons een kat een kat noemen. In augus- tus, toen men in Antwerpen de nodige maat- regelen trof, waren jullie in Brussel nog met
BRIEFJE AAN ELKE VAN DEN BRANDT
vakantie en kon het jullie allemaal nog geen moer schelen. Jullie rekenden op de federale overheid om zelf maar niets te moeten doen.
Erg proactief en preventief was het allemaal niet en wie iets gevraagd werd, keek angst- vallig de andere kant op. Het beleid – of wat ervoor moet doorgaan - dat er ondertussen is gekomen, is dan ook niets anders dan een paniekreactie op een situatie die compleet uit de hand is gelopen omdat niemand zijn verantwoordelijkheid durfde nemen. Nu de straffe komen uithangen, terwijl het kalf al lang verdronken is, is iets te doorzichtig.
Het is duidelijk dat de derderangspolitici uit Brussel veel liever bezig zijn met het aan- leggen van fietsstroken en een zone dertig om de automobilisten die voor hun job in Brussel moeten zijn te jennen dan wel grondig, tijdig en doordacht op te treden om de gezondheid van de mensen te beschermen. Jullie hinken dan ook fors achterop. En als ik dan hoor wat gij daaromtrent voor onverstaanbaars uit- kraamt, ja, dan is het helemaal huilen met de pet op. Gij zijt een dorpspolitica die minister is mogen worden en dat is er aan te zien. Met mijn excuses aan de goede dorpspolitici.
En ja, hoe zit het overigens met de ‘moei- lijk bereikbare groepen’ die we niet bij naam mogen noemen? Vindt gij een draagvlak om die te kunnen bereiken? Slaagt gij erin om met hen ‘in gesprek te gaan’ om ook hen te overtuigen dat het vijf over twaalf is? Of wor- den die groepen angstvallig vermeden? Ik zou u daarover ook wel eens willen horen, ook al weet ik nu al dat gij ook daarbij flink rond de pot gaat draaien.
Totale incompetentie, zoveel is inderdaad duidelijk. Zelden heb ik iemand zo zien af- gaan als gij met uw onsamenhangend ge- wauwel. Siegfried Bracke was zelfs nog onge- nadiger: “Wie Elke Van den Brandt interviewt, moet ermee rekening houden dat ze op de vraag ‘hoe laat is het?’ antwoordt dat de zon schijnt.” Als dat het niveau is van onze ‘Vlaam- se’ politici in Brussel, dan zijn we ver van huis.
Ik wens u nog veel draagvlak toe in het ‘hell- hole’ Brussel.
Wouter Beke op zijn Ark van Noach, wachtend op de tweede golf.
Prostitutie aan banden leggen
Het is een haast Pavloviaanse refl ex bij menig Franstalig politicus om elke kri- tiek, hoe constructief ook bedoeld, op de manier waarop de dingen lopen in dit onvolprezen gewest af te doen als...
Brussel-bashen. Vaak zoekt men dan ook nog een punt van kritiek in Vlaanderen, bij voorkeur in Antwerpen, om nog wat luister aan het zwaktebod toe te voegen.
Edoch, er zijn bepaalde gebeurtenissen die men toch enkel als de Brusselse ziek- te kan omschrijven. “Events, dear boy, events.”
‘Sekswerkers’
U zal wellicht al over corona gehoord hebben? Een vervelend probleem dat tot vrij draconische maatregelen heeft ge- leid. Avondklok, sluiten - nogmaals - van de horeca, enzovoort, enzoverder. Men zou kunnen aannemen dat in de geest van dergelijke beslissingen ook de prostitutie aan banden wordt gelegd. We hebben niet de pretentie met grote deskundigheid ter zake te pronken, maar de corebusiness van deze sector lijkt maar moeilijk te rijmen met het arsenaal aan beperkin- gen dat men de samenleving oplegt. Zo
Binnenland 29 OKTOBER 2020
6
BRUSSEL
De Roets 2021
De nieuwste editie van de historische kalender De Roets is van de pers gerold. En zoals we het nu al 17 jaar lang gewoon zijn, is ook editie 2021 weer een schot in de roos.
Ooit noemde Rik van Cauwelae- rt De Roets verslavend. En dat hij gelijk had! Wie De Roets eenmaal in huis heeft gehaald,… kan hem niet meer missen! Het geheugen van de Lage Landen: verhalen om van te snoepen. Dat van Emmanuel Van Gansen bijvoorbeeld, de mon- nik die zijn pij aan de wilgen hing en Brigand werd. En van Peter De Grote die incognito op een Ne- derlandse scheepswerf werkte, op de werkvloer een aardig mond- je Nederlands leerde en enkele woorden mee naar Rusland nam.
Achtersjtéven, brandspójt… En ken je Zeger Van Brabant, de ver- geten concurrent van Thomas Van Aquino? Frans Van den Enden, de Antwerpse luis in de pels van zonnekoning Lodewijk XIV?
Ooit bij een jeugdbeweging geweest? Dan heb je vast ook het stapelliedje van… “de banden van de wielen van de fi ets van Piet Paaltjens” gezongen! Maar wie was die Paaltjens eigen- lijk? Wie ‘uit zijn vliegmachien sprong‘ en ook de 2021 haalde, is onze charmezanger Eddy Wal- ly. Eddy in De Roets? Ook hij is een stukje Vlaanderen. “Gewel- dig!”… En waarom ontbreekt in Brugge Jan Heem op de sokkel naast Jan Breydel en Pieter De Coninck? De derde, vergeten man? Ook Fons Hoppenbrou- wers is er dit jaar bij. De wat eigenzinnige, creatieve archi- tect van Ontmoetingscentrum Westrand in Dilbeek. Daar waar Vlamingen THUIS zijn.
En vrouwen? Niet de eersten de bes- ten! Miniaturiste Levina Teerlinc, doch- ter van Simon Bening en Judith Leyster die schilderde “met goed en cloec ver- stand”. Ook Janne Schuts, de middel- eeuwse zakenvrouw die van wanten wist.
En dat was in de 15de eeuw niet vanzelf- sprekend.
Wat Karel met de Elegast te maken heeft, Emile Langui met het Lam Gods en Elsje Christiaens met Rembrandt? Dat en
nog veel meer ontdek je allemaal in de nieuwe Roets. Ook nu weer ontbreken de pittige weetjes niet en de ‘Kleine Roets Quizjes’. Historische puzzeltjes, tof om te spelen, boeiend om iets bij te leren. Of om een prijs te winnen! Zowel voor vol- wassenen als voor kinderen.
De Roets kost 15,99 euro per stuk, verzendingskosten inbegrepen.
Bestellen kan via: www.roetsinfo.eu of telefonisch op 0474 73 83 61
Citaat van de week > Jean-Marie Dedecker
Met deze uitspraak legt Dedecker zonder meer de vinger op de westerse wonde, ze- ker na de onthoofding van Samuel Paty. En hij voegde er nog bij: “We blijven tegen beter weten in vasthouden aan onze onbekommerde nonchalance die we godsdienstvrijheid noemen, terwijl onze vrijheid in opdracht van een fi ctieve woestijngod vermoord wordt.”
Het is dan ook zeer de vraag of en wanneer onze westerse leiders ooit zullen durven zeggen: “Nu is het genoeg. Hier is de streep getrokken.” Als we terug naar de tijden gaan waarin politieke en religieuze koppensnellerij de toon gaan zetten, waarover we vervolgens verontwaardigd zijn, maar dat we dan toch telkens weer laten ‘passeren’, dan houdt morgen onze vrijheid op. Onze vrijheid is een heilig goed. Die hoeft niemand ons te komen afnemen.
2021 weer een schot in de roos.
Ooit noemde Rik van Cauwelae- rt De Roets verslavend. En dat hij gelijk had! Wie De Roets eenmaal in huis heeft gehaald,… kan hem niet meer missen! Het geheugen van de Lage Landen: verhalen om van te snoepen. Dat van Emmanuel Van Gansen bijvoorbeeld, de mon- nik die zijn pij aan de wilgen hing en Brigand werd. En van Peter De Grote die incognito op een Ne- derlandse scheepswerf werkte, op de werkvloer een aardig mond- je Nederlands leerde en enkele woorden mee naar Rusland nam.
Achtersjtéven, brandspójt… En ken je Zeger Van Brabant, de ver- geten concurrent van Thomas Van Aquino? Frans Van den Enden, de Antwerpse luis in de pels van
Ooit bij een jeugdbeweging geweest? Dan heb je vast ook het stapelliedje van… “de banden van de wielen van de fi ets van Piet Paaltjens” gezongen! Maar wie was die Paaltjens eigen- lijk? Wie ‘uit zijn vliegmachien sprong‘ en ook de 2021 haalde, is onze charmezanger Eddy Wal- ly. Eddy in De Roets? Ook hij is
En vrouwen? Niet de eersten de bes- nog veel meer ontdek je allemaal in de
Een rommelige bevoegdheidsverdeling tussen gewest en gemeente bemoeilijkt de besluitvorming, het is een oud zeer. Soms leidt ze ertoe dat gewoonweg niets beslist wordt. En voor anderen is het dan weer een voorwendsel om zich achter te verschuilen. Steeds is de res publica het grootste slachtoffer.
U hoeft zich niet ongerust te maken, maar elk weekblad moet zichzelf eens af en toe in vraag stellen. Zijn deze of ande- re rubrieken niet aan verandering toe?
Moeten we onze opmaak niet een beet- je herstijlen? Kortom, volgende week starten we met een serieuze vernieu- wingsoperatie. Tegelijkertijd worden ook de webstek van ’t Pallieterke én die van onze nieuwssite SCEPTR aangepakt.
Bij SCEPTR staat er een nog een andere grote verandering op stapel, maar laat ik dat nog even voor mij houden…
Daarmee nemen we héél veel hooi op onze vork met onze kleine ploeg mede-
Een grote stap vooruit voor ’t Pallieterke
De aandachtige lezers en lezeressen van ’t Pallieterke zullen het onge- twijfeld al gemerkt hebben: er zijn de voorbije weken al wat veranderin- gen doorgevoerd in onze opmaak.
werkers. Ik weet het, voor heel trouwe lezers zal het even een aanpassing vra- gen. Maar uit ervaring weet ik dat na en- kele weken de nieuwe opmaak verteerd is. Ook inhoudelijk gaan we ’t Pallieterke grondig aanpakken. Van sommige vaste (maar eeuwenoude) rubrieken nemen we afscheid, maar u krijgt er natuurlijk andere artikels voor in de plaats. De voorbije maanden werden enkele nieu- we medewerkers aangetrokken; u heeft ze al kunnen ontdekken: Kristof Luy- paert, die zich op onderzoeksjournalis- tiek gaat toeleggen; Wim De Smet, die de redactionele coördinatie van ’t Pal- lieterke en SCEPTR, op zijn schouders neemt; Pieter Van Berkel, die zijn sporen verdiende bij SCEPTR maar nu de bin- nenlandse politiek gaat opvolgen bij ‘t Pallieterke. Daarnaast zijn er ook enkele nieuwe freelancers actief geworden zo- als Christophe Degreef die regelmatig op stap zal gaan voor een interview.
Uw dienaar blijft natuurlijk nog enige tijd aan boord als hoofdredacteur. De lijn van het blad blijft ongewijzigd, daar zal ik over waken. Beloofd. Vandaag zetten we de eerste stap naar de volgende ge- neratie Pallietermedewerkers. En zetten we tegelijk een stap naar een volgende generatie Pallieterlezers.
KARL VAN CAMP
“We verheerlijken de idealen van de Franse Revolutie, maar gunnen nog steeds vrijheid aan
de vijanden van de vrijheid.”
LUIKERSTEENWEG 244 F 3500 HASSELT 011 223 253 EN 011 273 272 MAESKOFFIENV@SKYNET.BE
WWW.MAESKOFFIE.BE
MAES KOFFIE, DAAR KRIJG JE NOOIT
GENOEG VAN!
LUIKERSTEENWEG 244 F
GENOEG VAN!
LUIKERSTEENWEG 244 F ANKERSTRAAT 7 3500 HASSELT 011 223 253 dacht ook Brussels burgemeester Close
(PS) erover toen hij een tijdelijk prosti- tutieverbod uitvaardigde. Dat was niet naar de zin van bepaalde ‘sekswerkers’, die via hun syndicale kanaal de beslis- sing bij de Raad van State aangevochten hebben. En met succes, want het hoogste administratieve rechtscollege meende dat de burgervader zijn bevoegdheden overschreden had. Het komt namelijk de minister-president Rudi Vervoort (even- eens PS) toe om dergelijke beslissingen te nemen. Maar niet gehinderd door veel dadenkracht besloot die dan maar... niets te doen. En wat dagen later dan toch wel.
Twee bestuursniveaus
Hoe opportuun het is om dergelijke bevoegdheden op het gewestelijk niveau onder te brengen is op zich een interes- sant debat. Wat men er uiteindelijk mee doet is een andere, politieke, kwestie.
Maar het is wel tekenend hoe hierrond onduidelijkheid bestaat en het uiteinde- lijk een rechtbank is die duidelijkheid moet verschaffen. Dit ene voorbeeld is illustratief voor een breder probleem van bevoegdheidsverdelingen binnen de
staatsstructuren van dit land, niet enkel in Brussel trouwens.
Alhambra
Maar de institutionele ‘fl ou artistique’
kan nog een ander pervers neveneffect hebben. Hét prostitutie-probleem bij uit- stek in Brussel-stad is de zogenaamde Alhambra-wijk, gelegen in de buurt van de KVS. De wijk dankt haar naam aan het gelijknamige theater dat er gevestigd was, het grootste van de stad toen het in 1957 de deuren sloot. Nu goed, het spek- takel dat zich de voorbije jaren op de stra- ten van die buurt afspeelt is van een heel andere aard. Kort samengevat: drugs en prostitutie, met alle vormen van overlast die deze beide ambachten traditioneel te- weeg brengen. Een heuse stadskanker is het, in vele betekenissen van het woord. En een probleem dat maar niet onder contro- le gekregen wordt.
Er van uitgaande dat hier eerder on- kunde dan onwil bestaat, is het een voor de hand liggend besluit dat dit dossier de slagkracht van de lokale politie overstijgt.
Een eengemaakt korps onder één centraal commando zou alvast een stap in de goede richting zijn. Alleen raakt men hier aan de speeltuin van de burgemeesters die via de politiezones de greep op de korpsen be- houden. Ook dat is een Brusselse ziekte.
KNIN.
