€ 2,50
75ste jaargang • nummer 49 • donderdag 5 december 2019 Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X
Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...
Veel journalisten zouden dezer dagen veel geld geven om een vlieg te zijn op de muur van de Mel- sensstraat, het hoofdkwartier van de Open Vld. Wat werd daar de voor- bije dagen en weken besproken?
Niemand kan er naast kijken dat Gwendolyn Rutten enorm veel zin heeft (of “goesting” zoals de libera- len zeggen) om premier te worden.
En ja, desnoods in een paarsgroene regering aangevuld met het ‘voet- trapje’ CD&V als het moet.
Voor haar persoonlijke carriè- replanning moet blijkbaar alles wijken. En dus is volgens Rutten paarsgroen mogelijk. Alleen zijn er binnen de Open Vld nog genoeg mensen die zich de paarsgroene en paarse periode (1999-2007) herin- neren en weten dat dit de neergang van de partij inluidde. Komt er nog bij dat er toen geld was om uit te delen. Dit is nu niet meer het geval.
Een andere factor is de basis van de partij, die een stuk rechtser is dan de top en gruwt van de infor- mateursnota die Paul Magnette (PS) uitdeelde. Ook al haast bijna ieder- een in de Wetstraat zich om te zeg- gen dat dit een gedateerde nota is.
Feit is dat daar een lawine van soci- ale uitgaven in staan. Uitgaven door hogere uitkeringen als pensioenen, een werkloosheidsuitkering voor wie zelf beslist bij een werkgever te vertrekken, hogere minimumlonen, miljarden extra voor de NMBS,…
Zelfs als daar een groot deel van sneuvelt tijdens de echte forma- tiegesprekken, dan nog blijven de uitgaven hoog oplopen. En stee- vast is het een factuur die de Vla- mingen aan Walen en Brusselaars zullen betalen. Een Sinterklaaspo- litiek die bovenop de al bestaan- de Vlaams-Waalse transfers komt.
Overigens heeft Magnette zich met de nota blootgesteld aan de eigen PS-kiezers. Zij zullen zeer hard zijn als er nog veel van de linkse voor- stellen sneuvelen.
Codetaal
Open Vld verweert zich in deze perceptie-oorlog als een duivel in
een wijwatervat. Men heeft het op het partijhoofdkwartier over “in- houd”.
Vraag is wat de liberalen kunnen bereiken met het heronderhande- len van een extreemlinkse nota.
Men weet bij de PVV in een nieuwe vorm wat er in de periode 2011- 2014 onder Di Rupo is gebeurd. De Open Vld-ministers moesten vooral vechten om de belastinglawine zo veel mogelijk te beperken. Maar daar lijkt Rutten met haar ambities geen oren naar te hebben. Wellicht hoopt ze in 2024 op een Europese post. Dat een regeringsdeelname het doodvonnis voor haar partij be- tekent, zal haar worst wezen.
De framing die de spindoctors van de partij nu op poten zetten, is amateuristisch en doet pijn aan de ogen. Zo vermeldde het persbericht na het partijbestuur van maandag dat “de Open Vld past voor de blok- kering van het land”. Dat is code- taal voor “geen staatshervorming”
en vooral: “Als de formatie te lang duurt, dan stappen wij in een re- gering om het land te redden.” Dat zal wellicht het narratief zijn op het einde van de rit: de liberalen nemen hun verantwoordelijkheid, de ande- ren niet.
De slimme zet van De Wever
Vandaar dat Bart De Wever voor een tegenzet zorgde. Hij verklaarde te aanvaarden zelf het veld te wor- den ingestuurd in een poging een regering te vormen. Sommigen zien daarin het bewijs dat paarsgeel niet dood is, maar voor de PS en voor de N-VA is dat geen leefbare bestuurs- piste.
De Wever wil vooral aantonen dat het niet zijn schuld zal zijn als de fe- derale formatie blijft vastlopen. Het zullen de andere partijen zijn die alles blokkeren, hoopt hij te kunnen zeggen. Want een regering met de PS wordt een sinterklaasregering voor de Franstaligen en een belas- tingregering voor de Vlamingen, dat staat nu al vast.
Slecht voor onze portemonnee,
Sinds de gelekte nota heeft informateur Paul Magnette open kaart gespeeld. Ook al is het geen definitieve versie, dit kondigt een Sinterklaaspolitiek van de zuiverste soort aan. Extra uitgaven, vooral sociale, die vanuit Vlaanderen richting Wallonië en Brussel gaan. En dat voor minstens vier jaar tot de campagne voor 2024 losbarst. Vlaamse partij- en die daarin meestappen, tekenen hun doodvonnis.
maar daar vijf jaar lang oorlog te- gen voeren, is wel een cadeau voor de N-VA. Onder andere politicoloog Bart Maddens (KU Leuven) herhaalt het meermaals: als de partij van Bart De Wever de verkiezingen wil winnen, dan gebeurt dat best door het verhaal “wij tegen de PS-profi- teurs”. Een ander electoraal thema zoals migratie is eerder koren op de molen van de eigenaars van dat the- ma: het Vlaams Belang.
Wat bezielt Koen Geens?
Afgezien van de PS blijven de andere partijen druk zetten op de N-VA om “zelf initiatief te nemen”, zoals dat in het Wetstratees heet.
Onder andere CD&V-coryfee Koen Geens benadrukt dat. De bedoelin- gen van de christendemocraat blij- ven onduidelijk.
Hoopt hij nu echt dat PS en N-VA elkaar in een paarsgele constellatie vinden? Die kans is miniem, al zou zo’n as wel voor zenuwachtigheid zorgen bij de Open Vld. Die is in paarsgeel met CD&V niet nodig en de PS-top herhaalde al meermaals dat er in zo’n coalitie een “rechtse”
Vlaamse partij teveel is. Zo zouden de liberalen afvallen. Gwendolyn Rutten, die paste voor een Vlaamse regeringspost, blijft dan met lege handen achter. Een mogelijke wraak van de CD&V omwille van de paar- se forcing rond ethische thema’s als abortus en euthanasie? Het blijft gissen naar wat Koen Geens bezielt.
Maar het moet gezegd, er kwam bij de minister van Justitie dezer dagen zinnige praat uit. Hij verzette zich tegen paarsgroen omdat zo’n coali- tie wel een meerderheid aan zetels heeft, maar een deficit aan 400.000 stemmen. Tegelijk kunnen we mee- geven dat N-VA met meer dan een miljoen stemmen bijna aan de zijlijn staat, Vlaams Belang met meer dan 800.000 zeker en straks misschien ook de CD&V met 600.000 stem- men. Wat maakt de PS met 640.000 stemmen dan zo onmisbaar? Zelden werd het Belgische democratische deficit zo
duidelijk.
Enkele jaren geleden verkon- digde Tuymans in een interview:
“Ik maakte The Flag (een schil- derij, nvdr) uit walging voor het Vlaams Blok, waar toen in Antwer- pen een op drie op stemde. Nu zijn we in een nog gevaarlijker stadi- um beland met de heer Bart De Wever.” Als hij dus op straat komt voor extra cultuursubsidies, is dat ook ideologisch geïnspireerd. Tuy- mans walgt immers van alles dat ook maar een beetje ‘Vlaams’ ruikt.
Dat is uiteraard zijn goed recht.
Maar wat lezen we in De Tijd van verleden week? Dat Luc Tuymans een vermogen heeft van 29 miljoen euro. U leest het goed: 29 miljoen euro. Zijn bvba maakte de voorbije jaren zowat elk jaar 3,5 miljoen euro winst…! Tja, dan is het natuur- lijk gemakkelijk om met de colle- ga’s in een betoging mee te lopen en nog meer van ons belastinggeld te eisen voor kunst en cultuur…
Misschien kan hij voortaan zelf wat projectsubsidies toekennen? Het is maar een suggestie. KVC
Schatrijke kunstenaar komt op straat voor meer subsidies
Vier jaar Sinterklaas
De cultuursector is boos, dat weet u ondertussen al wel. De Vlaam- se regering wil immers hier en daar wat knibbelen aan de subsidies en dat is niet naar de zin van de cultuursector. En wie zagen we in de zoveelste betoging van de boze culturelen meelopen? De achtbare heer Luc Tuymans. Dat zijn oom nog heeft meegevochten bij de ver- dediging van Berlijn tegen het oprukkend bolsjewisme (en sneuvel- de), laten we hier even buiten beschouwing, want van geen belang.
Lees de volledige column van Ebru Umar op blz. 4
Zwarte Piet
Het is klaar met de tolerantie
Fascinerend wat een groep mensen die krap een decennium de Nederlandse na-
tionaliteit heeft, voor elkaar weet te krijgen. Kick Out Zwarte Piet heten ze, de groep die het nodig vindt om iets wat via een normale weg met minimale weerstand vanzelf zou plaats-
vinden, middels een bijna-burger- oorlog voor elkaar
te krijgen. Het
schuim staat beide
kampen op de
lippen.
Actueel 5 december 2019
2
De ontstaansgeschiedenis en de rol van de Dienst Bijzondere Eva- luatie van de Belgische Ontwikke- lingssamenwerking (DBE) vereist een woordje uitleg. In november 1995 leidden verschillende kran- tenberichten over zogeheten witte olifanten tot vragen van politici over onregelmatigheden in het kader van de Belgische ontwikkelingssa- menwerking. Om de Kamer beter te informeren en die assemblee in de mogelijkheid te stellen haar toezichthoudende taak beter uit te oefenen, werd de “bijzondere com- missie belast met de opvolging van
Het jaarverslag 2019 van de Bijzondere Evaluator van de Bel- gische Ontwikkelingssamenwerking werd onlangs bespro- ken in het federaal parlement. Het werd een interessante dis- cussie tussen de bijzondere evaluator Cécilia De Decker en de parlementsleden. Journalisten van de ‘mainstream-me- dia’ (MSM) waren uiteraard niet aanwezig.
de problemen van het Algemeen Bestuur voor Ontwikkelingssamen- werking” opgericht. Die commissie formuleerde daarop aanbevelin- gen die de basis vormden voor een grondige hervorming van de sector.
Kritiek op 11.11.11
Het jaarverslag bevat uiteraard diverse analyses. Een van de uitge- voerde evaluaties heeft betrekking op de pleidooi-interventies uitge- voerd door het platform voor kli- maatrechtvaardigheid en 11.11.11, en gecoördineerd door het Centre National de Coopération au Déve- loppement (CNCD). Het program- ma heeft tot doel de Belgische beleidsmakers zodanig te beïnvloe- den dat ze een ambitieus beleid ontwikkelen op Belgisch en Euro- pees niveau en het klimaatakkoord van Parijs implementeren.
De strategie combineert volgens de Bijzondere Evaluator verschil- lende activiteiten, waaronder infor- matiecampagnes, pleitbezorging en formeel en informeel lobbywerk.
Het programma heeft ook tot doel de kennis, expertise en geloof- waardigheid van het platform voor klimaatrechtvaardigheid en zijn leden te versterken. De evaluatie hanteerde een methodologie die online enquêtes en interviews met zowel besluitvormers als leden van het platform combineert. “Moei-
lijkheden waren de lage respons op de online enquête, de terughou- dendheid van de geïnterviewden om vrijuit te spreken gezien de gevoeligheid van het onderwerp (opmerkelijk, nvdr), de verdeeld- heid tussen de standpunten van de meerderheid en de parlementaire oppositie en de moeilijkheid om de resultaten van het platform te onder- scheiden van de resultaten van som- mige van haar leden.”
Niet bemoedigend
De eerste bevindingen van de evaluatie zijn niet bemoedigend.
“De Belgische institutionele con- text voor klimaatrechtvaardigheid is complex. Hoewel alle besluitvor- mers het eens zijn met de analyse en het principe dat we ambitieus moeten zijn, zijn er grote verschillen als het gaat om het vaststellen van concrete en meetbare doelen. De meningen van het platform worden breed gedeeld onder de parlemen- taire oppositiepartijen (vóór de- cember 2018), maar minder onder de regeringspartijen. Als gevolg hiervan is het platform er nog niet in geslaagd om de uiteindelijke beslis- singen te beïnvloeden.”
In dit concrete geval is het niet overdreven om over een mislukking te spreken. Het jaarverslag bevat andere kritische analyses van de Belgische ontwikkelingssamenwer- king, maar de meeste journalisten en burgers liggen er niet wakker van. Onterecht uiteraard, want het gaat over veel geld dat niet altijd even efficiënt besteed wordt. En dat is een “understatement”.
THIERRY DEBELS
Pleidooi voor meer klimaat- rechtvaardigheid is flop
Redactie & beheer:
Uitgeverij ’t Pallieterke Cuperusstraat 41,
2018 Antwerpen Tel. : 03-232 14 17 Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net Abonnementen binnenland
3 maanden: 32,50 euro 6 maanden: 65,00 euro 1 jaar: 130,00 euro Steunabo 1 jaar: 250,00 euro
Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres:
BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB
Lees nu ook digitaal op www.pallieterke.net Elke week op donderdag in uw krantenwinkel
Stichter 1945-1955: Bruno de Winter Hoofdredacteur 1955-2000: Jan Nuyts Hoofdredacteur 2000-2010: Leo Custers Hoofdredacteur 2010-heden: Karl Van Camp Verantw. uitgever: Karl Van Camp
Abonnement buitenland:
Tarieven afhankelijk van de bestemming. Alle inlichtingen op de kantoren.
Meer dan 300.000 banen extra en toch niet genoeg
Het is nu officieel: onder de regering-Michel kwamen er 316.600 nieuwe banen bij. Een vaak vergeten succes voor de Zweedse coalitie, die vooral omwille voor haar gekib- bel en geknoei met de begroting zal worden herinnerd. Al moet ze niet te hoog van de toren blazen. Eigenlijk zou de banengroei een stuk hoger moeten liggen, leert econo- misch onderzoek.
De regering Michel I zal niet di- rect de geschiedenisboeken ingaan omwille van gigantische succes- sen. De begroting is er slecht aan toe. Volgend jaar zou er sprake zijn van een begrotingstekort van 2,3 procent van het bbp of zo’n 11 miljard euro. En van grote arbeids- markthervormingen was geen spra- ke. Daarvoor was er teveel gekibbel in het kabinet en stond de CD&V te vaak op de rem.
Dat negatieve imago van kibbe- lende ministers doet bijna vergeten dat de centrumrechtse regering toch een paar stenen in de rivier heeft verlegd. De wet op het con- currentievermogen werd aange- past. Die bepaalt dat de loonkosten in België niet sneller mogen stijgen dan in de buurlanden. Een ver- strenging van die wet maakt dat het loonkostenverschil met Nederland, Duitsland en Frankrijk hetzelfde blijft. En dus blijft de concurrentie- kracht van de Belgische bedrijven onder controle. Verder was er de taxshift, die de sociale bijdragen die bedrijven op lonen moest betalen, heeft verlaagd. Een vergeten maat- regel van de Zweedse coalitie be- stond erin om de sociale bijdragen af te schaffen voor zelfstandigen die een eerste werknemer aanwerven.
Al deze maatregelen hebben geld gekost, want de taxshift was eigenlijk een belastingverlaging.
Maar aan de andere kant hebben ze ook een positieve impact gehad op de economie. De Nationale Bank heeft nu eindelijk de definitieve cij- fers klaar. Onder de regering-Mi- chel kwamen er 316.600 banen bij.
Verhofstadt
Dat is een stuk meer dan onder de vorige federale regeringen.
Onder Di Rupo waren er dat maar 9.100. tijdens de regering Van Rom- puy in 2009 verdwenen er dan weer 23.000 banen. Onder de regeringen Leterme, waarvan een lange peri- ode in lopende zaken, zat men aan ongeveer 150.000 extra banen. Er was daarvoor de beruchte perio- de-Verhofstadt met 154.000 banen onder de paarsgroene regering Verhofstadt I (1999-2003) en meer dan 250.000 onder de paarse re- gering Verhofstadt II (2003-2007).
Uiteraard kunnen deze cijfers op zuiver macro-economisch vlak niet zomaar naast elkaar worden gelegd.
Jobcreatie komt in een open eco- nomie als de Belgische eerst en vooral voort uit de economische groei die bepaald wordt door de internationale omgeving. Welnu, on- der de regeringen Verhofstadt ging het goed met de economie, afgezien van het recessiejaar 2003. Toch doet de regering-Michel in vergelijkbare omstandigheden beter. De slechte prestaties van de regering Van Rom-
puy zijn hier weinig relevant, want toen sloeg de financiële crisis met de Grote Recessie van 2008-2009 keihard toe. Bovendien zijn niet alle regeringsperiodes even lang, waar- door de vergelijkingen van het aan- tal gecreëerde banen met een kor- rel zout moeten worden genomen.
De Nationale Bank schept in haar berekeningen genoeg duidelijk- heid door het aantal nieuwe banen per kwartaal te vergelijken. Onder de regering-Michel waren er dat 15.830 per kwartaal. Met 827 per kwartaal blijft Di Rupo ver achter.
De 13.000 per kwartaal van Leterme en 14.000 van Verhofstadt II liggen ook lager. Onder Verhofstadt I was het cijfer nog geen 10.000. Enkel de noodregering van Verhofstadt III (december 2007-maart 2008) deed het met 22.000 banen beter. Maar zo’n korte periode is geen referen- tie.
Internationaal
De regering-Michel scoort dus het best, maar euforie is niet op zijn plaats. Eigenlijk zou de banengroei nog hoger moeten liggen. Zeker in internationaal perspectief. Dat leren verschillende onderzoeken.
Ook in andere EU-landen steeg het aantal banen de voorbije jaren. In- dien België in verhouding dezelf- de banengroei had gekend dan de buurlanden, dan zouden er 25.000 banen extra moeten zijn bijgeko- men bovenop de 316.600. Op basis van de internationale banengroei 36.000 jobs extra. Wat bewijst dat het beleid van de regering-Michel zijn effect heeft gehad, maar dat er dus meer nodig was.
ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN
KARL VAN CAMP HOOFDREDACTEUR
- De politie slaagt erin om twee drugsbendes op te rollen. Op 61 adressen (u leest het goed) wordt een huiszoeking uitgevoerd.
In Mechelen worden daarbij 25 mannen opgepakt, in Antwerpen worden 15 Albanezen opgepakt en worden elf cannabisplantages ontdekt.
- Een jongeman van allochtone afkomst plaatst filmpjes op You- Tube waarin hij stoer doet over zijn ‘business’ en het luxeleventje dat hij leidt. Bij de man werd in 2016 een grote cannabisplantage ontdekt. Hij was toen 19 jaar oud.
- Op meerdere plaatsen in het Antwerpse vinden er inciden- ten plaats. Op twee plaatsen wordt er met een machinepistool geschoten, op drie andere plaatsen worden er handgranaten ge- gooid. En de teller tikt aardig verder…
- In Zottegem slagen ‘homejackers’ toe. Een grootmoeder en haar twee kleinkinderen worden gegijzeld. Twee of drie daders gaan met de buit lopen, maar kunnen opgepakt worden.
- De eerste twee IS-vrouwen komen toe per lijnvlucht vanuit Tur- kije. Anderen staan klaar in Turkije om naar hun ‘vaderland’ (sic) te vertrekken.
- In Het Laatste Nieuws lezen we: Inbraakgolf teistert woonwijk in Overijse. In het weekend van 1 december werd er op zes plaat- sen ingebroken. De daders werden nog niet gevonden.
- In Zutendaal werd een Albanees aangehouden die naar de politie had gevuurd. Hij stond in voor de bewaking van een can- nabisplantage in opdracht van Albanese kompanen die in Schaar- beek wonen.
- In Ternat bestormt een groep van vijftien ‘jongeren’ een kran- tenwinkel. De ‘jongeren’ graaien alles uit de rekken wat ze dragen kunnen. Het gaat over een jongerenbende “die de voorbije we- ken al vaker overlast veroorzaakte in Ternat”, zo lezen we in Het Laatste Nieuws.
- In Wilrijk wordt een 62-jarige dame op straat overvallen door een achttal ‘jongeren’. Vijf jongeren konden worden opgepakt, ze waren allen tussen 14 en 15 jaar oud.
- Mohamed Achabar, de jeugdtrainer van Berchem Sport die zich verzet tegen het verplicht naakt douchen van zijn spelertjes, blijkt een bekende voor de politie in het onderzoek naar Sharia- 4Belgium. (Met dank aan Peter Velle voor de info.)
- In het Athénée Royal in Brussel breken rellen uit omdat ‘jonge- ren’ niet akkoord zijn met het examenrooster.
Voor het overige loopt alles zoals het hoort te lopen. Prachtig land, toch! Vlaanderen, waar ook kansenparels zich thuis voelen!
Dat het leuk wonen is in Vlaanderen, durven we meer en meer in twijfel trekken. Een bloemlezing van de voorbije week uit krantenberichten om u en ons blij te maken:
Een multiculturele bloemlezing
ECONOMISCHE ZAKEN
Actueel
5 december 2019 3
Vrank en vrij
Mijnheer de carnavalist,
Aalst, de stad waarvan gij de ondertussen we- reldberoemde burgervader zijt, staat bekend als dé carnavalsstad bij uitstek, niet in het minst omdat er jaarlijks een onverschrokken stoet door de straten trekt die de basis is voor da- genlang carnavalvertier. Hoewel de christelijke achtergrond - nog even vieren voor de stren- ge vasten aanbreekt - zo goed als verdwenen is, toch hield het hele gebeuren stand als een groot volksfeest waarop alle taboes en banden even werden gebroken. In de stoet werd dan ook iedereen op de korrel genomen om er eens goed mee te lachen en dat uitte zich vaak in praalwagens met tot de verbeelding spreken- de karikaturen van bekende lokale, nationale of internationale figuren. De ongeschreven regel was dan ook altijd dat alles en iedereen zonder uitzondering de spot moest kunnen doorstaan of doorslikken en dat een en ander misschien kon bijdragen tot zelfreflectie of zelfs zelfrela- tivering. Nooit was en is het de bedoeling ge- weest om mensen te vernederen of in hun per- soonlijke integriteit te treffen, ook al werden bijvoorbeeld de grote tanden of wijde oren, of de lengte van de neus of de breedte van de kin - om maar wat te noemen - zoals in cartoons wat buitenproportioneel uitvergroot. Zover, zo goed.
Het jaarlijkse volksfeest geraakte zo bekend dat het zelfs internationaal werd erkend en op de werelderfgoedlijst van de Unesco terecht kwam.
Maar zoals gij - en iedereen die zich eerder aan de rechterkant van het politieke spectrum bevindt - wel weet, liggen sinds enkele jaren de linkse politiek correcte scherpslijpers zowat overal op de loer om de gedachten, meningen en uitspraken van mensen te controleren, ten- einde hen desnoods via rechtbanken aan te manen strikt binnen een afgebakend jargon en een ‘niet discriminerende’ beeldvorming te blijven. En zo brak dit jaar de hel los toen op een praalwagen van carnavalsgroep “De Vis- mooil’n” poppen stonden die Joden moesten voorstellen. Ze hadden grote haakneuzen, pij- penkrullen en een geldkist. De groep wilde hiermee uitbeelden dat men krap bij kas zat en een ‘sabbat’jaar nam, in de hoop volgend jaar een mooiere praalwagen te kunnen maken. De joodse gemeenschap was in haar wiek gescho- ten en reageerde furieus en diende prompt een klacht in bij het interfederale gelijkekansencen- trum Unia, dat zegt te waken over allerhande discriminaties in onze samenleving. Ze vroegen ook de Verenigde Naties om Aalst Carnaval te schrappen van de lijst van immaterieel cultureel erfgoed en ze konden rekenen op de welwillen- de Europese Commissie, de Verenigde Naties en natuurlijk op slecht geïnformeerde internati- onale media die moord en brand schreeuwden.
Als we hen moesten geloven, leek het wel of na- zi-Duitsland was weer tot leven gekomen in de goede stad Aalst en stonden er zoals in hoogst verdachte tijden weer pogroms tegen Joden aan te komen.
Het kwaad was geschied en hoezeer gij met uw stadsbestuur alles hebt ondernomen om verantwoordelijken bij de Unesco duidelijk te maken wat de bedoeling van het carnavals- feest is en dat er niemand in zijn ziel, geaard- heid, afkomst of wat dan ook wordt beledigd, Die “bondgenoten” zijn de salafisten, die
net zoals de Moslimsbroeders de bezie- lende kracht zijn achter de meeste soen- nitische terreurbewegingen. Het salafisme is niet identiek met het wahabisme, maar tussen beide stromingen zijn nauwelijks inhoudelijke verschillen. Als het salafisme een tonijn in olijfolie is, dan is het wahabis- me dezelfde tonijn à la Saoudienne. En die salafisten zouden dus volgens MO* en Bart Somers bondgenoten zijn in de strijd tegen de radicalisering. Ja, juist zoals Dutroux en Lelièvre bondgenoten zijn in de strijd tegen misbruik van minderjarigen.
Bartje “Salafi” Somers
MO* schrijft verder: “De stad heeft dan ook zijn eigen visie inzake het omgaan met salafisme. Niet dat burgemeester Bart So- mers en Aboe Abdillaah samen op de thee gaan, maar ze vinden elkaar wel in de lokale strijd tegen extremisme.” We weten al wat islamosocialisme is. Is dit dan liberosalafis- me? Alexander Van Leuven, de deradicali- seringsambtenaar van Mechelen, ziet ook geen kwaad in het salafisme: “Wij hebben in Mechelen salafisten die op een gezonde manier proberen een plek te krijgen en ne- men in de samenleving”, zegt Van Leuven.
“Mahad Arrahma [een vereniging van de Mechelse salafisten] communiceert open en proactief. Als ze flyers willen versprei- den, laten ze dat weten aan de Mechelse schepen, Marc Hendrickx, bevoegd voor Di- versiteit en Integratie.” Bart Somers beaamt dat: “Deze jonge mensen zetten zich actief af tegen het geweld in het Midden-Oosten, verzetten zich actief tegen extremisering.
Dit wordt ook bevestigd door onze politie en als dusdanig worden ze niet als extremisten beschouwd. Deze mensen willen trouwens duidelijk salafistische moslims zijn binnen en in Mechelen. We merken dus dat salafis- tische groepen zich, net zoals bijvoorbeeld ultraorthodoxe joden, wel kunnen inpassen in een sociaal-cultureel diverse samenle- ving. […] Ik stel vast dat we genuanceerd moeten zijn, toch als we het over salafisme in Mechelen hebben. We beschouwen deze jonge salafistische Mechelaars niet als ex- tremisten. We beschouwen hen wel als ra- dicaal met een heel conservatief-religieu- ze maatschappijvisie. Daar moeten we niet flauw over doen. Zo ben ik het persoonlijk fundamenteel oneens met nogal wat zaken waar ze voor staan. Maar ze opereren wel degelijk binnen de rechtsstaat en wijzen ge- weld af.”
De lievelingsimam van Somers
Op 21 november 2015 schreef Somers op Facebook: “Mechelen samen sterk. In deze tijden belangrijk dat we allen onze nek uitsteken in de strijd tegen terreur en extremisme. En imam Khalid Ouchan doet dat met verve.” We weten niet of dat voor of na de arrestatie was van Jawad Ouchan, de broer van die geliefde imam, die werd aangehouden toen hij op het punt stond naar Syrië te vertrekken om zich bij IS aan te sluiten. Jawad Ouchan was ook een kop- stuk van de salafistische beweging Way of Life, de officieuze opvolger van Sharia4Bel- gium. Vlak nadat Somers die lofzang op de imam postte, trok die samen met zijn advo- caat Nabil Riffi naar de jihadexpert Montas- ser AlDe’emeh. Met hun drietjes stelden ze een vals attest op waaruit moest blijken dat Jawad een deradicaliseringscursus volgde.
Alsof dat trouwens iets zou bewijzen…
Hun bedoeling was duidelijk: de IS’er Ja- wad uit de gevangenis te krijgen. Maar de Staatsveiligheid luisterde hun gesprek af, waarschijnlijk met de hulp van Montasser.
Ondanks dat werden de drie mannen geza- menlijk schuldig bevonden en veroordeeld.
Ouchads moskee Al-Buraq reageerde niet onmiddellijk op het nieuws. Bart Somers deed dat wel, samen met enkele schepe- nen en leden van moskeebesturen. Hij be- weerde dat “… de kern van de zaak gaat om valsheid in geschrifte, niet om radicalisme.”
Een flagrante leugen natuurlijk. Het was een
poging een IS-terrorist uit de gevangenis te houden. Niet om te knoeien met de sociale zekerheid of met verblijfsvergunningen.
Komt de naam van advocaat Nabil Riffi u bekend voor? Dat is niet verbazend. Hij was ook de advocaat van andere islamitische terroristen en recruteerders, onder andere van Fouad Belkacem, de oprichter van Sha- ria4Belgium. Nabils broer Hamid Riffi stond overigens in Mechelen als lijstduwer op de CD&V-lijst. Hij zat toen ook in de nationale stuurgroep van CD&V. Radicale moslims en hun handlangers zijn in Mechelen nog die- per in de politiek geïnfiltreerd dan elders.
Somers is maar één van hun medeplich- tigen. Als men in zulke dossiers aan één draadje begint te trekken, komt men altijd in een maffia-achtig kluwen van louche ad- vocaten en familieleden terecht. Eén van de draden loopt dus van Bart Somers, via imam Khalid Ouchad, naar zijn broer Jawad, die voor IS wilde gaan vechten en een kopstuk was van Way of Life, en vandaar, via zijn ad- vocaat Riffi, naar Fouad Belkacem.
Stad zonder Syriëstrijders?
Bart Somers kreeg in 2017 de World Ma- yor Prize prijs als Beste Burgemeester van de Wereld. Johan Sanctorum in Doorbraak uit hoe dat in zijn werk ging: “Iemand moet jou voordragen, dan kom je op een shortlist, en dan is het aan de achterban van de kan- didaat om hem massaal te steunen middels lofbrieven en ronkende e-mails. Laten we maar van het betere lobbywerk spreken. De
‘jury’ doet voor deze onderscheiding geen eigen onderzoek, maar leest gewoon wat er binnenkomt als aanbeveling. Het zal u niet verbazen dat vele Mechelaars, en de vol- tallige administratie plus partijgenoten van Bart, waaronder Marino Keulen, zijn burge- meesterschap de hemel in prezen. Anders gezegd: dit is een handig stukje ‘image buil- ding’ voor een stad en zijn bestuur, deel van een grotere campagne. En waarom ik dat zeker weet? Omdat ik in een vorig leven als consultant bij Slangen & Partners dat Me- chelse city-marketing-project mee op poten heb gezet, in opdracht van Bart Somers…”
Een van de belangrijkste argumenten om Somers die prijs te geven, was het feit dat er vanuit Mechelen geen enkele Syriëstrij- der zou zijn vertrokken… Somers zelf heeft daar zelf ook ettelijke keren mee gezwaaid om te ‘bewijzen’ hoe doeltreffend zijn inte- gratiebeleid wel was. De Morgen noemde hem zelfs met een zweempje verafgoding
“de vader van een stad zonder Syriëstrij- ders”. Maar dat is natuurlijk een leugen.
Er zijn wel degelijk moslims uit Mechelen naar IS-gebied vertrokken. De integratie is in Mechelen evengoed mislukt als elders, maar de doofpot werkt er veel beter. Dat blijkt duidelijk uit cijfers van het Europees agentschap Eurojust. Volgens cijfers van de Mechelse arabist en islamoloog Pieter Van Ostayen zijn er vanuit Mechelen zelfs meer jihadi’s naar Syrië vertrokken dan vanuit het veel grotere Antwerpen. Maar dat hadden de bewonderaars en lakeien van Bartje na- tuurlijk niet aan de jury verteld. Zoals ook niemand de jury had verteld dat de Mechel- se politie maar liefst vijf terrorismedossiers had achtergehouden, waaronder eentje over Salah Abdeslam. Somers was daar min- stens politiek verantwoordelijk voor.
De Gentse Imam Brahim Laytouss, die voor de Universiteit Antwerpen onderzoek doet naar islambewegingen in België, ver- klaarde in GVA eveneens dat er wel degelijk Mechelaars in Syrië vechten. Volgens hem zou er zelfs al één gesneuveld zijn. Maar de woordvoerders van de Mechelse moskeeën ontkennen alles. Ze beweren dat ze van niets weten en dat ze daar zelfs geen geruchten over hebben opgevangen. Het is verbazend wat zo’n imams allemaal niet weten. Zelfs als één van hun trouwe moskeebezoekers een aanslag pleegt, dan vallen ze helemaal uit de lucht en dan weten ze alleen dat hij een vriendelijke en onopvallende jongen was.
Wir haben es nicht gewusst. P. BÄUMER
Het Mechelse liberosalafisme
Voor u aan dit artikel begint, leest u misschien best op onze webstek nog eens onze bijdrage “Mechelen, waar salafisten thuis zijn” van 18/1/2017. Dat geeft een goed beeld van de manier waarop de salafisten stukje bij beetje Meche- len inpalmen, onder het goedkeurend oog van Bart Somers. We gaan de feiten uit dat artikel hier niet herhalen. We laten eerst Bartje zelf nog even aan het woord. De citaten komen van de webstek van het extreemlinkse MO*, uit het artikel “Mechelse bondgenoten tegen radicalisering” (14/8/2015).
BRIEFJE AAN CHRISTOPH D'HAESE
LUIKERSTEENWEG 244 F 3500 HASSELT 011 223 253 EN 011 273 272 MAESKOFFIENV@SKYNET.BE WWW.MAESKOFFIE.BE
MAES KOFFIE, DAAR KRIJG JE NOOIT
GENOEG VAN!
LUIKERSTEENWEG 244 F
GENOEG VAN!
LUIKERSTEENWEG 244 F
het mocht niet baten. Ook niet toen zelfs Unia - jawel! - hierin geen bewuste poging zag om Joden te discrimineren, en dat zelfs aan Unesco meldde. Bang en angstig voor politiek correcte lange tenen en spraakmakers, zal er dus bin- nenkort een verdict vallen of carnaval in Aalst al dan niet nog op de werelderfgoedlijst zal staan.
Maar het ziet er niet goed uit, wat er ook als ar- gumenten of verzachtende omstandigheden als cultuur, traditie, gewoonten of creatieve vrijheid wordt aangebracht.
Omdat men toch niet wil luisteren, hebt gij nu een lijn getrokken met uw bestuur: “Wij houden de eer aan onszelf en nemen afstand van de Unesco-erkenning. (…) Aalstenaars hebben het gehad met de groteske verwijten. Wij zijn geen antisemieten of racisten. Al wie dat blijft bewe- ren is te kwader trouw.” Als grote verdediger van de vrije meningsuiting weigert gij censuur op het carnavalsgebeuren, goed wetende dat als er één precedent wordt geschapen, het hek helemaal van de dam is en voortaan iedereen die zich op een of andere manier beledigd of
‘gediscrimineerd’ voelt met procedures aller- hande voor de dag gaat komen. In ieder geval zorgt gij voor een primeur, want nooit voorheen wilde iemand weg van de Unesco-erfgoedlijst.
En men zit daar nu met de handen in het haar, want men weet niet hoe dat nu precies in zijn werk moet gaan.
Ik meen dat gij een goede beslissing hebt genomen. Dat ze maar doen wat ze niet laten of niet durven laten kunnen. Blijf vrank en vrij zor- gen voor een lach en ‘een pikuur’ en haal ieder- een maar ludiek over de hekel. Zolang dat mag, leven we in een vrij land. Laten we dat maar zo houden. Er zijn al genoeg grauwe, kleurloze dictaturen en angstaanjagende ‘geleide demo- cratieën’ op de planeet Aarde. Goede moed, burgemeester!
Rode dictatuur
De niet onbelangrijke commissie Volks- gezondheid wordt voorgezeten door de PV- DA-communist Thierry Warmoes. Zoals bekend hebben de groene, linkse en centrum-linkse partijen een meerderheid gecreëerd om een aantal ethische zaken door te drukken. En ze doen dat nogal effectief. Toen zo vorige week de wilsverklaring bij euthanasie aan de orde was en er vanuit de andere partijen nog vragen waren bij de haastig in elkaar geflanste tekst, die men overigens niet echt goed uitgelegd kreeg en waaraan men in de vergadering nog wijzigingen aanbracht, vond de voorzitter het welletjes. Hij zei dat de standpunten voldoende gekend zijn en er tot de stemming zou worden overgegaan. En dit terwijl het een traditie is dat in de commissies uitputtend wordt te werk gegaan. Protest van onder anderen Valerie Van Peel (N-VA) mocht niet meer baten. Ook al deed zijn commissiesecretaris - een ambtenaar van de Kamer - hem nog teken dat er een aantal mensen nog het woord vroegen, de rode dicta- tor moest er niet van weten: “Wat schandalig is, is dat sommigen hier altijd maar blijven door- discussiëren.” Het is ongezien dat een com- missievoorzitter zo eigengereid te werk gaat en zomaar een debat afsluit. Dat zou toch wel eens grondig mogen besproken worden in de Conferentie van voorzitters, want als dat voort- aan allemaal kan, dan zijn we ver van huis. Even hebben we ons voorgesteld dat pakweg een N-VA’er of een VB’er als commissievoorzitter zo zou gehandeld hebben… Gegarandeerd wa- ren rood en groen op hun achterste poten gaan staan, luid kelende dat de democratie verkracht wordt. Links mag alles, zoveel is duidelijk. Het wordt tijd dat daar paal en perk aan gesteld wordt.
Filmpjes
Ze staan er al, de grote televisieschermen, in het halfrond. Ze zijn neergepoot voor de ban- ken en passen er als een tang op een varken. Ze gaan dienen om in het groot de aftel-tijdsklok aan te duiden als er sprekers aan het woord zijn.
Op een zeker moment zal de kleur veranderen als waarschuwing dat de tijd bijna om is, om dan uiteindelijk het einde aan te geven, waarbij de micro zal afgesloten worden. We zien het al voor ons dat de praatbarakkers aan het einde hardop mee aftellen. Het niveau gaat er echt niet op vooruit gaan. Patrick Dewael kondigde ook nog aan dat de schermen voor ‘nog an- dere dingen’ gaan gebruikt worden, maar dat we dat volgende (deze dus) week zullen zien.
Gaan er filmpjes, die men ook mee kan volgen via de hoofdtelefoons, getoond worden voor de ongeïnteresseerde parlementsleden om hen de saaie tussenkomsten van hun collega’s te besparen of hen uit de koffiekamer te houden?
Benieuwd wat men in petto heeft.
Het volk betaalt
De voorbije week kwam aan het licht dat er toch een en ander niet snor zit met de zoge- naamde Koninklijke Schenking, zeg maar het patrimonium van de koninklijke familie. Het is vooral het patrimonium dat Leopold II had opgebouwd door investeringen in onroerend goed (gronden en gebouwen) van een fortuin dat hij vergaard had met slavenarbeid op zijn rubberplantages in Congo. Aan het einde van zijn leven schonk hij alles aan de staat om zijn nakomelingen de successierechten te bespa- ren. Voorwaarde was wel dat de koninklijke
Dossier 5 december 2019
4
familie het patrimonium mocht blijven gebrui- ken. Nu blijkt toch dat de belastingbetaler er veel voor afdokt om het te onderhouden, ook al zou die Koninklijke Schenking zelfbedruipend moeten zijn. Er ontstond dan ook een heuse controverse over, alsof dat allemaal nu pas aan het licht komt. Tijdens het vragenuurtje daar- over zette VB-fractievoorzitter Barbara Pas toch eventjes het puntje op de i. Zij herinnerde er- aan dat zij elf jaar geleden al haar eerste vra- gen daarover stelde en daarna nog tijdens vier legislaturen. Zij legde zelfs een wetsvoorstel neer om korte metten met heel die Koninklijke Schenking te maken. Alleen… iedereen haalde de schouders op en men negeerde de opmer- kingen. Ook de antwoorden bleven altijd vaag.
En ook tijdens de regering Michel I stelde N-VA daar nooit vragen over. Integendeel, zo stelde zij wrang, want Jan Jambon heeft als minister van Binnenlandse Zaken bijvoorbeeld op vraag van de koning de wet gewijzigd, om de hele veilig- heidsinstallatie van het buitenverblijfje van de koning in Ciergnon te kunnen afwentelen op de belastingbetaler, via de Regie der Gebouwen, voor 700.000 euro… Hoe goed bedoeld ook, maar Peter Buysrogge (N-VA) hield het bij zijn tussenkomst enkel bij de vaststelling dat er een draagvlak is om het park van Laken voor het pu- bliek open te stellen… Het gaat om veel meer, Peter. Véél meer.
Uitstekend werk
Geld uitdelen dat er niet is. De Belgische rest- regering kan dat. En doet dat zonder ervoor teruggefloten te worden door het parlement.
Neem nu de belofte van minister De Croo om 100 miljoen bij te dragen aan het klimaatfonds van de Verenigde Naties. En de schier niet te schatten miljoenen voor de bijkomende opvang van asielzoekers. En de 35 miljard (!) voor de NMBS voor de periode 2021 tot 2030, die vorige vrijdag werd goedgekeurd zonder parlemen- taire meerderheid. Het mag niet verbazen dat de weglopende regering van lopende zaken een put van maar liefst 11 miljard achterlaat. En toch gaat de glimmende kaalkop met de gro- te glimlach tot achter de oren, die de nieuwe Europese president wordt, overal zeggen dat hij het uitstekend heeft gedaan in de modelstaat België. Met paars-groen kan het alleen maar nog erger worden. Zeker voor de Vlamingen, want zij zullen altijd het gelag betalen.
Kinderlijk gelukkig
Het was N-VA, VB, Open Vld en Jean-Marie Dedecker tegen al de rest. Zij stemden tegen de resolutie over de spreiding van op zee geredde migranten en vluchtelingen, die er op initia- tief van Groen gekomen was. Al de rest, inclu- sief CD&V, keurde de resolutie goed. De grote staatsman uit Oostende, Wouter De Vriendt, was kinderlijk gelukkig. Opnieuw had een progres- sieve meerderheid haar slag thuisgehaald. De grenzen gaan dus weer verder open en de druk op onze bevolking wordt weer groter. Wanneer krijgen we een resolutie van Almaci, De Vriendt en Calvo te zien waarin degenen die openlijk voor de toenemende instroom van asielzoekers zijn, ook minstens één persoon in hun eigen huis zullen opnemen teneinde de financië- le druk op de samenleving te doen afnemen?
Kwestie van het goede voorbeeld te geven…
Of willen de groene verkavelingbewoners en andere NIMBY-adepten (NIMBY staat voor ‘not in my back yard’, niet in mijn achtertuin, nvdr) dat alleen het klootjesvolk dat heel rechts stemt daarvoor opdraait?
UIT DE WETSTRAAT
“Het gaat helemaal niet over mij.”
Citaat van de week > Gwendolyn Rutten (Open Vld)
Dat ze geen minister werd in de Vlaamse regering, maar liefst nog een tijdje Open Vld-voorzitster bleef om dan net voor de machtsover- dracht federaal minister te worden, weet iedereen. Dat ze zocht naar een prestigieuze baan na haar voorzitterschap, dat heeft geleid naar meerdere verkiezingsnederlagen, weet ook iedereen.
Als ze gevraagd wordt of informateur Magnette (PS) haar de 16 heeft aangeboden, draait ze even rond de pot en ontkent ze veinzend: “Zo werkt het niet. Het gaat hier om de inhoud, niet over de posten en al helemaal niet over mij.” Gevraagd naar de inhoud dan, blijft ze het antwoord schuldig. Dat het bij haar nooit om de inhoud ging, maar altijd over de posten en over haarzelf, is een open deur intrappen. Het gouverneurschap in Oost-Vlaanderen draait om de posten. Het toetreden tot de vorige Vlaamse regering zonder het regeerakkoord te hebben mee onderhandeld en gelezen te hebben, draaide enkel om de posten. Haar weinig principiële houding bij de machtsgreep in Brussel van Gatz en Vanhengel, ging enkel om posten. De topbenoemingen van Annemie Turtelboom en Fientje Moerman zijn toonbeelden van postjespakkerij onder auspiciën van Rutten zelf. Dat het helemaal niet over haarzelf zou gaan, is dus flagrant een loopje nemen met waar iedereen in Open Vld het over heeft, na- melijk wat Gwendolyn eigenlijk van plan is. Een carrièreswitch zit eraan te komen. En toch houdt ze vol: “Het gaat al helemaal niet over mij.” Zou ze nog beseffen dat haar partij alweer verloor op 26 mei en dat dat onder haar leiding gebeurde? Zou ze echt niet willen inzien dat iemand die alleen maar nederlagen opstapelde en postjesoorlogen voerde, best een toontje lager zou zingen en zich wat bescheidener zou moeten opstellen bij regeringsvormingen en dat soort dingen? Het gaat dus allemaal wel degelijk over haar.
De man is zwart, zegt zijn naam. Ei- genlijk kan kinderen zijn kleur niet schelen. Als Piet maar kadootjes brengt.
Door de schoorsteen leek me als kind logisch, maar ja, blijkbaar kon hij ook door de verwarming. De hashtag #hoe- dan bestond nog niet. En terecht. In een kinderbrein kan alles. Vandaag de dag kan Piet alle kleuren aannemen die je maar wilt, behalve zwart. Tegelijkertijd kun je er vandaag de dag nog eerder openlijk voor uitkomen IS te steunen dan #TeamZwartePiet te zijn. Want anno 2019 is Zwarte Piet racisme. Fas- cinerend wat een groep mensen die krap een decennium de Nederlandse nationaliteit heeft, voor elkaar weet te krijgen. “Kick Out Zwarte Piet” (KOZP) heten ze, de groep die het nodig vindt om iets wat via een normale weg met minimale weerstand vanzelf zou plaats- vinden, middels een bijna-burgeroor- log voor elkaar te krijgen. Het schuim staat beide kampen op de lippen. In hun woede worden de niet-racisten bij- na racist. In hun fanatisme zien de blan- ke KOZP-activisten geen heil om hun racismemantra af te werpen. De Neder- lander gaat nergens voor de straat op, ondergaat alles gelaten, of het nou de open grenzen zijn of de verhoogde be- lastingdruk, zakkenvullende politici of de zoveelste beroving door ‘jongeren’.
Maar was Zwarte Piet wit en het land is in oorlog.
Tradities zijn in beweging
De wil om Zwarte Piet door elkaars bril te bekijken, is afwezig. Het is klaar met de tolerantie. Het is klaar met in- leveren. De grimmige hardvochtigheid waarmee KOZP te lijf wordt gegaan, is on-Nederlands. Tolerantie is een droom, onverschilligheid de werke- lijkheid. Maar de bemoeienis stopt bij de voordeur. Dit ‘gedoe’ is iets waar de Nederlandse burger zelf iets aan kan doen, in tegenstelling tot de open gren- zen, het geweld op straat, het pampe- ren van migranten en al
het andere dat de politiek beslist.
Zwarte Piet is de eigen wer-
k e l i j k h e i d , het eigen
v e r h a a l , de eigen maakbaar- heid. Door het geweld w a a r m e e
KOZP Sints
knecht door de voordeur ramt, word je vanzelf racist. Ramden ze hem maar door de schoorsteen, dan was één blik in de spiegel voldoende om Piets naam te verklaren.
Racisten dus, volgens KOZP. Ieder- een die Zwarte Piet zwart wil houden, want traditie. Traditie mijn voeten. Ooit mochten vrouwen niet stemmen: was traditie. Ooit mochten vrouwen niet naar school: was traditie. Ooit mochten vrouwen niet werken: was traditie. Er zijn vrouwen die een boerka dragen:
want traditie. Tradities zijn in beweging, er zit een activistisch verloop in. Maar dan wel vanuit de eigen doelgroep. En niet omdat een paar mensen die naar Nederland zijn geëmigreerd dan wel gevlucht, die ruimhartig gebruik ma- ken van alle faciliteiten in dit land zon- der er al te veel voor terug te geven, bepalen dat het klaar is met onze tra- ditie. En wel direct, want racistisch, on- danks traditie. Ga ons nou niet vertel- len wat de betekenis van onze tradities zijn. En ja, het zal voor de een een racis- tische traditie zijn, maar voor de ander niet. Dus ja, de een zal open staan voor de argumentatie dat het racistisch is.
Maar alleen als de boodschapper zich gedraagt. Zonder meteen vol de aan- val te zoeken. Doe normaal - er zijn zat mensen die de gekleurde Pieten en de roetveeg-Piet allang omarmd hebben.
Tradities veranderen niet middels een revolutie, maar geleidelijk.
“Mensen zijn het beu”
“Ja, maar het is een kinderfeest!” Hou toch op met je gejammer. Het is het simpelste argument ooit. Goedkoop.
Kansloos ook. De mensen die “Het is een kinderfeest!” roepen, zijn simpel.
Hebben geen zin in argumenten, geen zin in gedoe en vooral geen zin in ver- andering. Het wil niet zeggen dat ze racistisch zijn. Ze zijn het alleen beu, ie- dereen beu die voor ze bepaalt wat ze moeten eten, drinken, stemmen, den- ken, vinden en nu ook nog zijn. Racist!
De hakken gaan in het zand en geef ze eens ongelijk. “C’est le tone qui fait la musique” en KOZP raakt geen gevoeli- ge snaar, nee. Ze raakt allen verkeerde snaren.
En dat terwijl het allemaal zo makke- lijk is: Zwarte Piet ís niet zwart. Zwar- te Piet wórdt zwart. Of hij nou oranje, groen, geel of blauw is: elke man én vrouw die door de schoorsteen besluit naar binnen te komen, wordt zwart. Wat dat betreft had de minister-president het bijna goed.
Zwarte Piet: Het is
klaar met de tolerantie
De Nederlandse minister-president zei het een paar jaar terug nog: “Zwarte Piet is zwart.” Destijds leek hij ontregeld over die vraag, zomaar uit het niets tijdens het wekelijkse gesprek met de minister-president. Of hij hetzelfde antwoord vandaag nog zou durven geven, is onduidelijk.
EBRU UMAR
NEDERLANDS-TURKSE COLUMNISTE
Actueel
5 december 2019 5
Kunnen we straks naar het paars circus?
Het is druk in het politieke circus. Zaterdag was een driftige Open Vld aanwezig op Magnettes schouwing der troepen. Waarop tandengeknars en krokodillentra- nen volgden toen dit ‘sortietje’ uitlekte. De domste fouten maakten de liberalen al in de weken voordien, met hun vernietigende hunker naar wat supersonische jurisdictie over abortus en euthanasie. Laat de tsjeven een poepje ruiken, zoiets?
VLAAMS PARLEMENT
Kilometerheffing
Hoe zou het eigenlijk nog zijn met de ki- lometerheffing? U weet wel, dat dingetje dat net voor de verkiezingen zo elegant is afge- serveerd. Afgeserveerd, maar daarom niet geheel en al geaborteerd. De diverse idee- en voor en pogingen tot wegentol en der- gelijke hebben stilaan een eerbiedwaardige geschiedenis in het Vlaams Parlement en daarbuiten. Vroeg of laat komt dat wel weer opgeborreld, zoals ook blijkt uit het huidige officiële standpunt: zolang er geen “slimme”
kilometerheffing met voldoende alternatie- ven kan worden uitgerold, komt de heffing er niet en voor deze legislatuur zal ze zeker niet zijn. Dit kon worden vernomen van mo- biliteitsminister Lydia Peeters (Open Vld) in haar antwoord op enige kritische vragen van Bart Claes (VB) en Kim de Witte (PVDA). Niet dat daarmee alle gevaar is geweken, want in het Brussels Hoofdstedelijk Gedrocht kijkt men wat anders tegen sommige dingen aan en is men niet vies van de meest doldrieste plannen. Peeters wil het overleg met Brussel openhouden. Jos Lantmeeters (N-VA) waar- schuwde ervoor om daar toch maar mee op te letten en aan Brussel duidelijk te maken dat Vlaanderen het spul niet ziet zitten.
Radicalisering
Onze Vlaamse scholen schijnen met een heel groot probleem van “radicalisering” te zitten. Een term die kennelijk vele ladingen dekt. Een ware fanatieke islamvloedgolf vol- gens Sam Van Rooy (VB), een verschrikkelijke epifanie van extreemrechts volgens Elisabeth Meuleman (Groen). In ieder geval zit het le- rarencorps met de handen in het haar, want ze hebben onvoldoende “handvaten” om de lieverdjes tot betere gevoelens te brengen.
Beide radicaliseringen zouden elkaar dan ook nog eens voeden en versterken. Minister Weyts was uiteraard tegen elke vorm van ex- tremisme, maar beweerde dat voldoende be- strijdingsmiddelen voor het onderwijs ter be-
schikking staan. Maar het is dus allemaal heel erg met sharia en haat en gedoe. Niet over- wogen werd dat tenminste dat zogenaamde rechts-extremisme wel eens zou kunnen ko- men door de linkse humbug die al decennia- lang op school wordt rondgepompt. Toch een wat gemist open doel voor imam Van Rooy.
Voorlopig besluit, misschien moet het Vlaams Parlement de commissie radicalisering maar weer instellen. Inderdaad.
Sociaal-cultureel
Er bestaat zoiets als een ‘sociaal-culturele’
sector, deze ligt socialisten en groenen bij- zonder nauw aan het hart, wat verdacht is. Hoe dan ook is dat een schimmig wereldje, in die mate zelfs dat men jarenlang in de commis- sie cultuur kan vertoeven zonder precies te weten te komen waar dat allemaal over gaat.
Nu ligt een decreet voor in verband met de erkenningsaanvragen van het sociaal-cultu- reel volwassenenwerk (oef). De meerderheid wil dat er klaarblijkelijk snel doorjagen. En wie gaan op de achterste poten staan? Katia Segers (sp.a) vond dat chaos werd georgani- seerd en dat de regering weer zeer discrimi- natoir bezig was. Ook de PVDA roerde zich en Groen was eveneens tegen de spoedbehan- deling gekant. Nee, voor het sociaal-culturele werk moet uitgebreid de tijd worden geno- men. Vertegenwoordigers van genoemd werk deden zich op de publiekstribune opmerken zodat voorzitter Homans zelfs met de militaire politie moest dreigen. Uit een en ander bleek dat het er de meerderheid vooral om te doen is om enige “segregerende” elementen uit te wieden, want het sociaal-cultureel werk moet
“verbindend” zijn. Een goed verstaander...
Björn Rzoska (Groen) zag vooral broddelwerk en politiek-filosofische discriminatie. Uit het verdere geharrewar zou duidelijk worden dat het verzameld links vooral om “etnisch-cultu- rele” zaken ging die het klaarblijkelijk waard zijn om te vuur en te zwaard te verdedigen.
Het blijft verdacht.
Zo mogelijk nog bedenkelijker waren de fratsen van partijtoppers als Mathias De Cler- cq en Bart Somers. Altijd klaar voor grote wijsheden, verliezen ze zonder gêne de maat van het eigen electoraat uit het oog. Maar daarover hadden we het hier volgende week al.Wat volgde, waren een paar scherpe tus- senkomsten van Bart De Wever, en van een aantal prominente CD&V’ers. Hun reactie mocht er zijn. Degelijk, Vlaams, kritisch voor de ‘revolutionaire sfeer’ op ethisch, budget- tair en sociaal-economisch vlak. “Het is mij een raadsel hoe je als een liberale partij die op budgettaire orthodoxie gesteld is, hier iets in ziet”, aldus Koen Geens over de tekst van Magnette. Kandidaat-CD&V-voorzitter Sam- my Mahdi noemde de geheime paars-groene bijeenkomst “compleet, compleet respect- loos”, minister Pieter De Crem had het over de “misplaatste hoogmoed” en over een ge- brek aan Vlaamse ruggengraat.
Krap
Geens had even berekend dat paars-groen met één zetel overschot maar één op de drie Vlamingen zou vertegenwoordigen. Er kan nog wat versterking opdagen vanuit CdH (5 zetels) of – erger nog – vanuit het piepklei- ne Défi (2 zetels), maar dat verergert nog de kloof tussen paars-links en de Vlaamse meer- derheid. Dat scenario is nog nefaster voor de Vlaamse liberalen.
N-VA-voorzitter Bart De Wever merkte zon- dagavond op dat Paul Magnette zichzelf tot formateur heeft uitgeroepen. In De Afspraak deelden Ivan De Vadder en zelfs Carl Devos die kritiek. “Kennelijk overweegt de Open Vld om de Vlamingen miljarden te laten beta- len, de tewerkstelling en de bedrijven onder druk te zetten en de migratiekraan open te laten staan”, aldus ook De Wever. Vier com- munautaire thema’s in één zin. Hij kan het.
Rutten toonde maandag in Terzake nog
maar eens aan dat dit soort politiek talent nog aan haar voordeur moet passeren. Zelfs voor het rond de pot draaien is ze niet in de wieg gelegd. Ze kreeg niet uitgelegd dat haar par- tij twee partners in de Vlaamse regering com- pleet negeerde. Meent ze nu werkelijk dat ze omwille van wat postjes de partij met het scherpste economisch rechtse profiel over- eind kan houden in de speeltuin van de PS?
Wierook van links
De linkerzijde, De Morgen voorop, maakt haar euforisch met positieve commentaren.
Rutten wordt er “incontournable” verklaard, en “zeker van haar plaats in de volgende re- gering”, want “verliezen is onmogelijk”. Voor hoofdredacteur Bart Eeckhout is er niets ver- keerd aan wat Paul Magnette probeert. “Het enige schandaal is dat het zolang geduurd heeft”.
Ook de linkse nieuwssite Apache (“Open Vld sluit de rangen na striemende kritiek CD&V en N-VA”) doet mee aan de progres- sieve beeldvorming. “De virulente reacties van N-VA en CD&V op de deelname van Open Vld aan de gesprekken voor de vor- ming van een paars-groene coalitie, lijken het omgekeerde effect te hebben. De Vlaamse li- beralen sluiten de rangen en hebben nu een belangrijke hefboom in handen om de ‘link- se’ nota van informateur Paul Magnette (PS) bij te sturen. N-VA en CD&V kunnen alleen toekijken”, klinkt het daar hoopvol.
Vlaams?
Kan de wat kleurloze CVD&V op Vlaamse koers worden gehouden? Als De Wever het mild wil spelen misschien wel. En dan wordt het plezant. Dan valt er met bewondering te kijken naar de manier waarop Magnette op vraag van Open Vld helemaal niét meer wil raken aan de pensioenleeftijd, naar de manier waarop hij voortaan vol paars-groene passie zal ijveren voor een realistische begroting, tegen elke belastingverhoging, en naar de manier waarop hij samen met Rutten vrolijk zal omgaan met de migratiecrisis. “Magnette moet zijn kans krijgen”, pruttelde Rutten in Terzake. Voorts voegde ze er verstrooid aan toe dat het niet om haar postje gaat, maar om de partij. ‘La Cools’ lachte meewarig.
Paars-geel
Kunnen (en moeten) de Vlamingen nog ho- pen op een Vlaams-gele piste (de traditione- le partijen plus N-VA)? De Wever lijkt hier nu plotseling voor te solliciteren. De kans dat die formule slaagt, is nog veel kleiner. Magnette gaat liever naar verkiezingen dan samen te besturen met de Vlaamse vijand.
Of kiezen N-VA en CD&V voor de federale oppositiebanken? Veel N-VA’ers willen dat, maar blijkbaar ook veel CD&V’ers. Dat blijkt onder meer uit het signaal van de Limburgse burgemeesters.
Daar zijn goede redenen voor. Een nieuwe paars-groene regering wordt een circus, waar veel volk zal naar kijken. Clownerie en acro- batie, het kan prettig en onderhoudend zijn.
De N-VA moet alleen beseffen dat het een betrouwbare bondgenoot nodig heeft om Magnette en Rutten weerstand te bieden. De Wever kan CD&V maar beter wat meer per- spectief beloven dan hij deed in 2014. Ook al houden ze ten gronde niet van mekaar (of er- ger), in de geest van het kartel samenwerken is de enige optie waarmee ze niet zichzelf, maar de meerderheid van de Vlaamse kie- zers een plezier doen.
Horendol
De snelle implosie van de regering Rutten staat in de sterren geschreven. De kans is mi- niem dat Rutten het spook van nieuwe verkie- zingen in het voorjaar zal kunnen verjagen.
“Spoken zijn moeilijk te vangen”, weet ook Christophe Deborsu in Belang van Limburg.
Binnen de kortste keren zal de Vlaamse pu- blieke opinie de Vlaamse liberalen horen- dol maken. Hoe lang zal het duren vooraleer een paar pionnen met de oppositie mees- temmen? Dan kunnen we naar de stembus.
Eindelijk. Paars-groen tuit en toetert dat “de burger” het politieke getreuzel beu is. Dan mogen we er toch van uitgaan dat er in die hoek niet de minste twijfel zou zijn over het fenomenale succes dat ze bij nieuwe verkie- zingen zouden boeken?
Ook de Vlaamse socialisten en de Groenen waren present op de geheime vergadering met de PS. Het illustreert perfect hoe beide partijen (pro memorie: samen gesteund door amper twintig procent van de Vlaamse kie- zers) meefietsen op een Waals parcours.
We kijken ernaar uit hoe diegenen die elke budgettaire logica verwerpen, straks dit land in weelde zullen besturen. Hoe ze daarbij de permanente geldstromen van Vlaanderen richting hun falende gewesten zullen verze- keren.
Voor wie het mocht hebben gemist, nog iets over de reden waarom sp.a in een linkse regering wil stappen? Puberaal antwoord van de jonge voorzitter Conner Rousseau in De Ochtend: “Hogere lonen, hogere pensioenen, lagere pensioenleeftijd, meer investeringen, hogere uitgaven voor sociale zekerheid”. Hoe gaat sp.a dat betalen? Antwoord Rousseau:
“Met een begroting in evenwicht.” Moet er nog zand zijn? ANJA PIETERS
Dikke pech
Anuna mist de klimaattop in Madrid en verblijft nu sinds een week op het pa- radijselijke Caribisch eiland Martinique. Haar quote in de serieuze gazet- ten: “Ik was er echt kapot van dat we de top in Madrid niet zouden halen. Ik wou daar zo verschrikkelijk graag staan en ik verdiende het ook om daar te staan. Ik moet op die COP25 zijn en niemand anders van Youth for Climate”.
Op 21 november zat Anuna nog in Belém in Brazilië. Sinds 29 november bevindt ze zich op Martinique, samen met haar 30-koppige delegatie. Hoe ze de afstand van 2.262 km tussen de twee locaties heeft overbrugd, is ons niet bekend. We weten wel dat zij en haar volge- lingen vanuit Martinique de Cop25 zullen volgen. En dan is het wachten op een vrachtschip dat hen terug naar Europa brengt. Een vrachtschip vaart voor zover we weten op diesel, maar dat is uiteraard niet meer vervuilend als er klimaatactivisten meereizen.
Onderwijs: het roer omgooien
Het nieuwe internationale PISA-onderzoek naar leerresultaten van onze Vlaamse jeugd bevestigt de onderzoeken van de voorbije jaren: het gaat berg- af op diverse terreinen en Vlaanderen verliest zienderogen zijn koppositie.
De neerwaartse trend is te merken in alle onderwijsvormen, ook in ons hoog- geprezen ASO.
Wie hierover wat cijfers wil lezen, kan terecht in de PISA-studie zelf, maar ook in de persmededeling die de nieuwe minister van Onderwijs Ben Weyts (N-VA) naar aanleiding daarvan uitgaf. “De toestand is ernstig, maar niet hopeloos”, zegt hij. Hij kondigt meteen aan om sterker te gaan focussen op het spreken van het Nederlands van in de kleuterschool en het aanscherpen van de eindtermen die “meer belang hechten” aan taal en wiskunde.
Allemaal zachte omschrijvingen die te veel camoufleren waar het echt om gaat: kinderen met een thuistaal die niet het Nederlands is, lopen zeer vaak een achterstand op, en de ken- nisoverdracht is veel te vrijblijvend en te oppervlakkig geworden. Er is al jarenlang voor gewaarschuwd door oude schoolvossen en leerkrachten die de wereldvreemde onderwijs- vernieuwingen als weinig heilzaam aanzagen. Er werd naar hen niet geluisterd, want in de ogen van de nieuwe onderwijsprofeten - die vaak nooit zelf klaspraktijk deden -waren zij oubollig, conservatief en zelfs reactionair. Het feit dat internationale studies hen ondertus- sen gelijk geven, moet voor de eigengereide onderwijselite dan ook erg gênant zijn. Het valt dan ook te hopen dat Ben Weyts het lef en de moed heeft om deze onderwijspausen op hun plaats te zetten en hen te doordringen ervan te doordringen waar waar het werkelijk om gaat. Het roer moet echt omgegooid worden, nu het nog kan. Er waren al te veel vogels voor de kat.
